taver
Member
- Μηνύματα
- 12.492
- Likes
- 29.017
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Βγαίνοντας από το γεύμα, ο Σουρεαλισμός είχε συνέχεια. Στο πάρκινγκ, βρισκόταν 2 επιβατηγά αυτοκίνητα, από αυτά που σπανίζουν στη Βόρεια Κορέα, με τις πινακίδες τους καλυμμένες με λευκό χαρτί, στερεωμένο με μονωτική ταινία. Οι μόνοι άλλοι επισκέπτες που φαίνεται να υπάρχουν στο χώρο, είναι κάτι Κινέζοι τουρίστες. Τους πιάσαμε κουβέντα να δούμε μήπως ξέρουν τίποτα παραπάνω (όχι εγώ, δηλαδή, καθώς τα κινέζικά μου περιορίζονται σε ένα «ΝιΧάο», είχαμε και κινεζομαθή στο γκρουπ), αλλά ούτε αυτοί ξέρανε κάτι.
Αφήνοντας το μυστήριο άλυτο, αποχωρήσαμε και ανεβήκαμε και πάλι στο λεωφορείο. Επόμενη στάση, το ένα από τα δύο μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς που βρίσκονται στη Βόρεια Κορέα. Το παλάτι της δυναστείας Goryo, που κυβέρνησε την ενιαία και ανεξάρτητη τότε Κορέα από τον 9ο ως το 12ο αιώνα (ευτυχώς δε μας έδωσαν τις χρονολογίες σε έτη προ Μεγάλου Λαϊκού Ηγέτη – γιατί κατά τα άλλα βρισκόμαστε στο έτος Juche 103, 103 χρόνια μετά τη γέννηση του Kim Il Sung, δηλαδή).
Ξεκινήσαμε βλέποντας ένα δέντρο στην είσοδο του παλατιού, ο κορμός του οποίου δείχνει πως βρίσκεται εκεί από την εποχή που το βασίλειο της Κορέας κυβερνιόταν από το παλάτι αυτό. Κατά τα άλλα, το δέντρο ίσως ήταν το μοναδικό αυθεντικό στοιχείο στο χώρο, που κατά τα άλλα ήταν ένα ακόμα κλασσικό, υπέρ-ανακαινισμένο μνημείο, που θύμιζε πολύ τα αντίστοιχα στη Σεούλ, και προσωπικά με άφησε αδιάφορο. Πιο ενδιαφέρον ήταν το σουβενιράδικο, που είχε μια καταπληκτική συλλογή από postcards και posters με τις αφίσες της κιμιλσουγκικής προπαγάνδας… (ναι, το σήκωσα το μαγαζί…) Α, και μια εντυπωσιακή συλλογή από DVD με αριστουργήματα του Βορειοκορεατικού κινηματογράφου.
(φωτογραφίες από τη διαδρομή)
Ξεκινήσαμε για την επιστροφή στην Pyongyang, με μια στάση στο μνημείο για την επανένωση της Κορέας. Ναι, επανένωση στον ορίζοντα μπορεί να μην υπάρχει, αλλά μνημείο γι αυτήν υπάρχει. Βασικά, είναι μνημείο για την κατάθεση της πρότασης του Kim Il Sung για την ενοποίηση της χώρας, που περίπου περιέγραφε μια ομοσπονδία δυο χωρών με την κάθε μια να διατηρεί το πολιτικό της σύστημα. Δεν έτυχε και πολύ θερμής υποδοχής έξω από τη Βόρεια Κορέα... Αλλά εδώ που τα λέμε, στα 60 και πλέον χρόνια που οι Κορεάτες ζουν χωρισμένοι, τα δυο κομμάτια της χώρας έχουν αλλάξει τόσο πολύ, που δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί αυτούς τους δυο πληθυσμούς να ζουν μαζί ως ενιαίος λαός. Αναλογίες με Ανατολική/Δυτική Γερμανία, Βόρεια/Νότια Κύπρο κλπ δεν πλησιάζουν καν στο ελάχιστο τη διαφορά αυτών των δύο.
(το δεύτερο ξενοδοχείο που δέχεται τουρίστες, στην Pyongyang)
Μπήκαμε και πάλι στο κέντρο της Pyongyang, και η επόμενη στάση ήταν η κεντρική πλατεία της πόλης. Μια πλατεία με όνομα, φυσικά, «Πλατεία Kim Il Sung». Με διάφορα δημόσια κτήρια τριγύρω, πρόκειται για τη μεγαλύτερη πλατεία της χώρας, όπου γίνονται κάθε τόσο οι μεγάλες στρατιωτικές παρελάσεις. Στο έδαφος, υπήρχαν διάφορα σημάδια – όπως μας εξήγησαν, ήταν απομεινάρια από προηγούμενες παρελάσεις, όπου κάποιος είχε σημειώσει με λευκή μπογιά τα σημεία που οι στρατιώτες έπρεπε να στέκονται. Κατά τα άλλα, η πλατεία είναι ψιλοάδεια, κάθε άλλο παρά κέντρο διερχομένων, που θα ήταν μια ανάλογη πλατεία σε Ευρωπαϊκή χώρα. Μόνο λίγα παιδιά παίζουν, λίγος κόσμος περνά, και κάτι στρατιώτες φυλάνε τα κτήρια…
Αφού περιεργαστήκαμε φωτογραφικά την πλατεία, περπατήσαμε δύο τετράγωνα πιο πέρα, χωρίς να συναντήσουμε ούτε ένα κατάστημα πέραν από κάτι μπαρμπέρικα, προς ένα χώρο χωρίς διακριτικά που ονομάζεται «Foreign Language Bookshop». Εκεί, υπάρχουν βιβλία – και σουβενίρ – σε Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και Κινέζικα. Και μια ακόμα μεγαλύτερη συλλογή με υποτιτλισμένα DVD με τα αριστουργήματα του Βορειοκορεατικού σινεμά. Τα 2/3 των βιβλίων έχουν συγγραφέα κάποιον από τη δυναστεία των Kim… Και τα υπόλοιπα, είναι κι αυτά ομοειδή. Ε, τι να κάνω κι εγώ, ψώνισα μερικά, όπως ένα vintage ταξιδιωτικό οδηγό για τη Β. Κορέα, το σύνταγμα της χώρας στα Αγγλικά, ένα χάρτη, κ.α.,
Στο τέλος είδα κι ένα ακόμα τεύχος των Pyongyang Times, το οποίο στο εξώφυλλο είχε τον Kim Il Sung στα νιάτα του, και κεντρικό τίτλο «Ideology and spiritual strength produce brilliant victory». Δεν πίστευα στα μάτια μου, αυτός είναι ένας τίτλος που δε θα ταίριαζε σε καμία άλλη είδηση, πέραν από τη λήξη του πολέμου το 1953. Και έτσι κοίταξα την ημερομηνία της εφημερίδας. Κι όμως, εκδόθηκε το Σάββατο 26 Ιουλίου 103 (δηλαδή πριν λίγες μέρες). Όντως αναφέρεται στα γεγονότα της 27/7/1953 (δηλαδή πριν από 61 χρόνια) οπότε και κηρύχτηκε η εκεχειρία. Πέραν από το πολυσέλιδο θέμα, υπήρχαν και άρθρα όπως «Kim Jong Un provides guidance to different sectors», «Power station project makes brisk headway». «Symbol of eternal victory», και φυσικά η μόνιμη σελίδα με αρνητικές ειδήσεις από τη Νότια Κορέα. Το αγόρασα, και φυσικά, μου παρεδόθη τυλιγμένο σε ρολό, προκειμένου να μη διπλωθεί η εικόνα του ηγέτη που βρισκόταν στο εξώφυλλο…
Μετά από όλα αυτά, ήρθε πια η νύχτα, και η ώρα για την επιστροφή στο ξενοδοχείο. Πήγαμε και πάλι ομαδικώς για δείπνο, σε ένα άλλο από τα εστιατόρια του ξενοδοχείου – αλλά ούτε κι αυτή τη φορά σε στριφογυριζόμενο. Απλό φαγητό και σήμερα, και ευκαιρία για κουβέντα… και φυσικά, για ακόμα περισσότερες μπύρες. Οι συνοδοί μας, αποσύρθηκαν στα δωμάτιά τους. Το ξενοδοχείο αποτελείται από 2 πύργους 45 ορόφων που επικοινωνούν στο ισόγειο. Ενώ όλοι μας λοιπόν μέναμε στον Πύργο 1 του ξενοδοχείου, οι συνοδοί μας είχαν δωμάτια στον Πύργο 2… Οι κακές γλώσσες λένε πως τα παράθυρα στον δεύτερο πύργο βλέπουν σε κάτι που οι τουρίστες δεν πρέπει να το βλέπουν (το κτήριο του υπουργείου εξωτερικών είναι δίπλα), και έτσι τα δωμάτια στον πύργο 2 στεγάζουν μόνο ντόπιους… Δεν ξέρω αν οι κακές γλώσσες έχουν δίκιο, πάντως κάποια στιγμή που ανέβηκα στον πύργο 2, απ’ όσο μπόρεσα να δω δεν είδα τίποτα το επιλήψιμο.
περιμενω και γω....
