Ρωσία Ιστορία για ένα νεκρό Lada

[kalspiros]

Insomnia. Όλες τις φάσεις φωτισμού τις είδα τούτο το πρώτο βράδυ με μικρές διακοπές ενός ρηχού ύπνου.

Αρκετά νωρίς και σχεδόν άυπνος έχω προγραμματίσει το ευμέγεθες Ερμιτάζ. Ανοίγει όμως στις 10:30 άρα θα πρέπει να μπολιάσω κάτι ακόμα στο πρόγραμμα και μετά από λίγη σκέψη διαλέγω τις στάσεις του μετρό. Τα πραγματικά «παλάτια του λαού» βρίσκονται στην κόκκινη γραμμή με αποκορύφωμα στολισμού και διακόσμησης την στάση Avtovo (Автово) στην οποία δυστυχώς εκτελούνται έργα.

Για να δώσω μια ιδέα, σε κάποιες από αυτές τις στάσεις, εκτός από τα διακοσμητικά στοιχεία παρμένα από την σοσιαλιστική ιστορία της χώρας, υπάρχουν επίσης θεόρατοι και κλασσικοί πολυέλαιοι παντού, περίτεχνες κολώνες και ένα ταβάνι υπερπαραγωγή. Άλλες στάσεις που αξίζουν ένα βλέμμα σας (αν και προετοιμαστείτε να σπαταλήσετε περίπου μια ώρα μέσα του για να τις δείτε) είναι (όλες στην κόκκινη γραμμή) οι Kirovskiy Zavod, Narvskaya (η οποία διαθέτει τα μόνα σφυροδρέπανα που κατάφερα να βρω σε τούτη την πόλη), Baltiyskaya, Pushkinskaya, Bladimirskaya

και Pl. Vosstaniya.

Τέλος μια επιπλέον παρατήρηση αφορά τις διαφημίσεις εντός του μετρό οι οποίες με βόηθησαν να εξασκήσω τα Κυριλλικά μου καθώς αρκετές λέξεις της Ρώσικης προέρχονται από Ελληνικές ή και Λατινικές, γνωστές σε εμάς. Μετά από αρκετή εξάσκηση είχα φτάσει σε σημείο να πιστέψω προς στιγμήν ότι βρίσκομαι σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου η γλώσσα μου αποδίδεται με διαφορετικό αλφάβητο. Στις διαφημίσεις τώρα, υπάρχουν αναρίθμητες Стоматология (Στοματολογκιγιά) αλλά και οι αδιανόητες проктология (Προκοτλογκιγιά) που απαριθμούσαν τις εξετάσεις που γίνονται σε τούτα τα ιατρεία (οι περισσότερες γίνονταν κατανοητές καθώς οι ρίζες τους ήταν ελληνικές). Κάπου κρυμμένο ανάμεσα στις εξετάσεις, βρισκόταν κι ένα μικρό κυκλάκι στα χρώματα της σημαίας των ομοφυλόφιλων... Μιλάμε για τέτοια απελευθέρωση πλέον…

Όταν φτάνω στο Ερμιτάζ η ώρα είναι 11:30 πλέον. Η πιο κοντινή στάση μετρό είναι η Nevsky Prospect/ Gostinyy Dvor για την ώρα, καθώς εντός του 2011 αναμένεται να εγκαινιαστεί και η Admiralteyskaya στην γραμμή 5, δίπλα από τον Άγιο Ισαάκ. Τούτη την ώρα ο ήλιος βρίσκεται απέναντι από τα Χειμερινά Ανάκτορα άρα οι φωτογραφίσεις είναι επιβεβλημένες.

Εντός του μουσείου πληρώνετε 10 Ε για την είσοδο και άλλα 5 Ε για την χρήση φωτογραφικής μηχανής. Μπαίνοντας μέσα δεν έχω να παραθέσω πολλά πράγματα. Στην ουσία πρόκειται για μια βόλτα στον χρόνο, μέσα σε αυτοκρατορικά ανάκτορα που χτίστηκαν με πολυτέλεια που σε αποδιοργανώνει.

Συμβουλή μου, αν έχετε κάτι παραπάνω από ένα ΣΚ (εξαιρώντας την Δευτέρα που δεν λειτουργεί) διαλέξτε καθημερινή για να έχει τον λιγότερο δυνατό κόσμο. Αγαπημένες γωνίες η αδιανόητη βιβλιοθήκη των ανακτόρων (αρκετά μικρή βέβαια),

οι σάλες δεξιώσεων,

οι περίστυλες στοές του Ραφαήλ

και κάποια έργα ζωγραφικής από Renoir και Van Gogh.

Επόμενο βήμα μια επίσκεψη στον ναό Kazan (εκείνος με το κορινθιακού τύπου, περιστύλιο) πάνω στην Nesky Pr., στην πλατεία των Τεχνών με το Ρώσικο Μουσείο και μετά στο Μοναστήρι Αλεξάντρ Νέφσκι (δίπλα στην στάση Pl. Aleksandra Nevskovo) όπου μπορείτε να επισκεφτείτε το μνήμα του Ντοστογιέφκι και του Τσαϊκόφκι. Τέλος στο νησί Καμένη (ναι, ναι) για το οποίο θα επεκταθώ και λίγο παραπάνω:

Στάση Chernaya Rechka στην μπλε γραμμή. Ποδαρόδρομος νότια προς το νησί. Στην τεράστια λεωφόρο στα δεξιά μου, συνεχίζω να ακούω κάποια αυτοκίνητα να παράγουν ιδιαίτερα ανησυχητικούς ήχους, τέτοιους που σε κάνει να θες να απομακρυνθείς όσο μπορείς από την άσφαλτο (στην συνέχεια ο Samion θα με ενημερώσει ότι αυτός ο γαργαριστός πνιχτός ήχος δεν προέρχεται από καταστραμμένα ρουλεμάν στις αρθρώσεις των τροχών αλλά απο τα χειμερινά ελαστικά που ακόμα δεν έχουν αλλαχθεί). Ξεκινάω από τον δρόμο Nab Maloy Nevki και προχωράω προς το Ανάκτορο Γελάγκιν. Ο πλούτος στην Καμένη είναι απίστευτος. Ενδέχεται όλη η υψηλή κοινωνία της πόλης να βρίσκεται εδώ. Ορισμένες φορές σου είναι δύσκολο να αναγνωρίσεις τα ιστορικά ανάκτορα από τα νεόδμητα. Στα παρκινγκ τους φιγουράρουν πανάκριβα αυτοκίνητα. Μάλιστα σε ένα από αυτά είδα δίπλα δίπλα ένα Audi R8, μια Porsche Cayenne και δύο BMW 7. Κατάφυτο το νησί βέβαια με θέα στον ποταμό Μάλαγια. Περνώντας από μια γέφυρα στο δίπλα νησί, το Yelagin, θα δείτε και το ανάκτορο…

Τσάροι… Καθεστώς κι αυτό… Ελάτε αργά για να αποφύγετε τον πολύ κόσμο και να βγάλετε φωτογραφίες τραβηγμένες από άλλη εποχή. Πίσω από το ανάκτορο θα βρείτε κήπους και πεζόδρομους, το Kraski Oseni με αγάλματα από την ελληνική μυθολογία και ένα ακόμα ανάκτορο αγνώστων λοιπών στοιχείων.

Χαθείτε στην «ζούγκλα» νότια του πάρκου μέχρι να ξανά βγείτε στον δρόμο επιστροφής.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[taver]

Γράψε ρε συ πρώτα 2 κουβέντες να καταλάβει ο κόσμος... Πότε πήγες, πως, με ποιούς...

 

[kalspiros]

Ά σωστά, δεν το κρατάω πλέον μυστικό. Αλλά και πάλι ας περιμένουν. Αν πω από τώρα τα χουνέρια που σου έκανε η Swiss, ποιό το νόημα...??

 

[pattyyy]

Η Αγία Πετρούπολη είναι ένας προορισμός που επιθυμώ πολύ να επισκεφτώ! Η ιστορία σου με βάζει στο κλίμα της πόλης...Ανυπομονώ για τη συνέχεια!

 

[taver]

Ά σωστά, δεν το κρατάω πλέον μυστικό. Αλλά και πάλι ας περιμένουν. Αν πω από τώρα τα χουνέρια που σου έκανε η Swiss, ποιό το νόημα...??

Τι φταίει η Swiss που ένας οδηγός στις Κάννες με πήγε στο αεροδρόμιο μόλις λίγα λεπτά πριν την πτήση?

 

[_antonis_]

Γράψε ρε συ πρώτα 2 κουβέντες να καταλάβει ο κόσμος... Πότε πήγες, πως, με ποιούς...

Ε...ψιλοδικαιολογείται, αφού ξεκινάει με τη φράση ''σκόρπια λόγια''.

Σπύρο, μεγάλο πρόβλημα με τον φωτισμό κόντρα, ε; Να θές να δείς καλά και να μη σ'αφήνει....

 

[danev]

...Εδώ στην Moskovskaya, τα περισσότερα θυμίζουν το κοντινό παρελθόν της χώρας. Τα μπλοκ, τα φαγωμένα πεζοδρόμια από γυμνό και σκασμένο μπετό, το μεγαλόπρεπο Μνημείο της Νίκης. Αυτή ήταν και η περιοχή την οποία προσπάθησε ο Στάλιν να την αναδείξει ως το νέο κέντρο της πόλης, μακριά από το «πολύ» παραποτάμιο κέντρο...

Σε διαμέρισμα ακριβώς δίπλα στην Moskovskaya, έμεινα την τελευταία φορά και μάλιστα στις <λευκές νύχτες>! Ανεπανάληπτη εμπειρία ο τρόπος που οι κάτοικοι ζουν τις <νύχτες> αυτές! Ειδικά όταν μεταμεσονύκτιες ώρες ανοίγουν οι γέφυρες του Νέβα για τα πλοια και έτσι η κυκλοφορία σταματά!

 

[kalspiros]

Σε διαμέρισμα ακριβώς δίπλα στην Moskovskaya, έμεινα την τελευταία φορά και μάλιστα στις <λευκές νύχτες>! Ανεπανάληπτη εμπειρία ο τρόπος που οι κάτοικοι ζουν τις <νύχτες> αυτές! Ειδικά όταν μεταμεσονύκτιες ώρες ανοίγουν οι γέφυρες του Νέβα για τα πλοια και έτσι η κυκλοφορία σταματά!

Τ' ακούτε βρε οι δυο σας??? Που σας είχα φάει τ' αυτιά για τούτο το θέαμα κι εσείς πηγαίνατε για ύπνο???

Σπύρο, μεγάλο πρόβλημα με τον φωτισμό κόντρα, ε; Να θές να δείς καλά και να μη σ'αφήνει....

Αν εξαιρέσεις κάποια ηθελημένα flair effect κατά τ' άλλα μεγάλο πρόβλημα το οποίο όμως σου το λύνει η πόλη... (ά, εσύ μάλλον μιλάς για τον φωτισμό μέσα στο μετρό, έ; )

Τι φταίει η Swiss που ένας οδηγός στις Κάννες με πήγε στο αεροδρόμιο μόλις λίγα λεπτά πριν την πτήση?

Κάποιοι μου άνοιξαν τα μάτια και μου παρουσίασαν ένα νέο και πιο πιθανό σενάριο το οποίο λέει ότι προστατεύεις την συμμαχία...

 

[danev]

Τ' ακούτε βρε οι δυο σας??? Που σας είχα φάει τ' αυτιά για τούτο το θέαμα κι εσείς πηγαίνατε για ύπνο???

Τρείς είσασταν? Ε, θα είχατε γίνει 6, για να μην πω 9 και κόψετε φλέβες!

 

[soudianos]

Ποιοι αυτοί οι δύο;;;

Χάσατε "Λευκές Νύχτες"!!!!!!!

 

[kalspiros]

Εντάξει βρε παιδιά, είπα μπούρδα (άκου κει "λευκές μέρες"!!!)
Με τον taver και τον samion... θα τα πούμε όλα, είχε γέλιο η υπόθεση....

 

[kalspiros]

Everlasting sunshine

Βρισκόμασταν μέσα στο λεωφορείο 13 σωστά; Μπήκαμε από μια από τις πίσω πόρτες ενώ βγήκαμε από μπροστά και πληρώσαμε περίπου μισό ευρώ. Στη συνέχεια:

Υπάρχουν δύο τινά για την πληρωμή του Μετρό της Αγίας Πετρούπολης. Είτε βγάζετε τα μικρά νομισματάκια που τα χρησιμοποιείται στις εισόδους προς τις αποβάθρες με ακριβώς τον ίδιο τρόπο που χρησιμοποιούσατε τα πενηντάρικα για το Bubble Bubble, είτε βγάζε κάρτα δέκα διαδρομών για μια βδομάδα. Συγκρίνετε τις τιμές γιατί υπάρχει πιθανότητα η κάρτα να σας βγαίνει πιο ακριβή από τα νομισματάκια (25 ρούβλια έκαστος). Διαλέγω κάρτα για να το παίξω hi tech (τρομάρα μου… με τέτοιο ipod?) και αρχίζω την κατάβαση με τις κυλιόμενες σκάλες (αλλά Βουδαπέστη δηλαδή γρηγορότερες από τις δικές μας). Κατάβαση σημαίνει ότι θα βρίσκεστε επί 2:30 λεπτά σε δαύτες! Φανταστείτε ότι πρέπει να κατεβείτε περίπου 70 μέτρα κάτω από τη γη, βάθος επιλεγμένο για να γίνουν με ασφάλεια οι διατρήσεις κάτω από τα κανάλια και τον Neva αλλά και για να χρησιμοποιηθούν ως καταφύγια.

Εδώ στην μπλε γραμμή τα πράγματα είναι απλώς τυπικά (σε αντίθεση με την φαντασμαγορική κόκκινη). Πολυκαιρισμένοι σταθμοί, χωρίς έμπνευση, με μια κεντρική αποβάθρα. Επιλέξτε την κατεύθυνσή σας και κατεβείτε προς την πόλη (ο σταθμός Nevsky Prospect είναι «μονόδρομος»). Θα πρέπει ή να μετράτε τους σταθμούς, ή να παρακολουθείτε τα ονόματα στους σταθμούς (τα οποία όμως σπανίζουν) ή τέλος να προσπαθείτε να καταλάβετε τα Ρώσικα των μεγαφώνων, πράγμα που καλό θα ήταν να το χρησιμοποιήσετε ως την τελευταία διέξοδο. Για να τελειώσω με τα tips για το μετρό, πρώτων προμηθευθείτε καινούριο χάρτη καθώς κάποια πράγματα έχουν αλλάξει όπως π.χ. η μισή γραμμή 4 (κίτρινη) που έχει μετονομαστεί σε γραμμή 5 (μωβ) και δεύτερων προσοχή στους σταθμούς μεταβιβάσεως καθώς οι πλείστοι διαθέτουν δύο ονόματα. Τέλος, τα βαγόνια είναι πνιγμένα στις διαφημίσεις ενώ κάποια είναι βαμμένα με την ίδια μπογιά και τεχνοτροπία που βάφονταν τα καράβια στην δεκαετία του ’70!

Στο ξενοδοχείο τώρα, πιάνω συζήτηση με την ρεσεψιονίστ. Γνωρίζει τα προβλήματα της Ελλάδας και μου εκφράζει την επιθυμία της να έρθει αλλά και τον προβληματισμό της ως προς τους λόγους που μας διατηρούν εντός Σένγκεν τούτη την περίοδο ενώ θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε ορδές Ρώσων τουριστών που, λόγω δυσκολίας στην απόκτηση βίζας, προτιμούν άλλους «υποδεέστερους» προορισμούς (σύμφωνα με τα λεγόμενά της πάντα).

Καιρός για την πρώτη βολτούλα στην πόλη και την λέω βολτούλα καθώς.. εντάξει, δεν ξεπέρασε και τα 11 χιλιόμετρα… Ήταν ακριβώς τόσα…

Το ξενοδοχείο βρίσκεται καράκέντρο στην Γκοστίνι Ντβορ. Κινούμαι με κατεύθυνση προς τον ναό της Αναστάσεως, την εκκλησία «ζαχαρωτό» της πόλης. Εγώ δεν τα είχα δει πουθενά αλλού αυτά τα πράγματα άρα χρειάστηκε να την απολαύσω για κανένα δίλεπτο μέχρι να τραβήξω την πρώτη φωτογραφία.

Στην συνέχεια συνεχίζω βόρια προς το κανάλι Μόικα το οποίο και το περπατάω μέχρι την οδό των Εκατομμυριούχων και την Nevsky Prospect.

Στην διαδρομή εντοπίζω όλο και περισσότερους νεαρούς Ρώσους να κυκλοφορούν με ανθοδέσμες στα χέρια, στοιχείο που φανερώνει πως περίπου λειτουργεί το καμάκι εδώ πάνω. Επίσης το άλλο που παρατήρησα είναι ότι στους δρόμους δεν υπάρχουν πολλοί επαίτες αλλά όσοι υπάρχουν, δέχονται πολύ συχνά την ευσπλαχνία των συμπολιτών τους. Ήταν αρκετές οι φορές όπου ντόπιοι έκαναν μεταβολή και έψαχναν για πολύ ώρα τα πορτοφόλια τους μέχρι να βρούνε τα χρήματα που αναλογούν στην αγαθοεργία της ημέρας τους. Με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζουν και τους μουσικούς του δρόμου.

Στρίβω αριστερά στην βαρετή και προβλέψιμη Nevsky με κατεύθυνση τον ναό Kazan

απ’ όπου θα συνεχίσω μέσω του καναλιού Griboedova μέχρι την Sennaya Ploshchad, την τεράστια πλατεία με την πλούσια ιστορία. Σε αυτή την διαδρομή θα βρείτε της Γέφυρα της Τράπεζας με τους Γρύπες με τα χρυσά φτερά στις άκρες της, που χρονολογείται από το 1826.

Η διαδρομή συνεχίζετε σε αυτό το κανάλι δίπλα από πολύχρωμα κτίρια φωτισμένα με το μαλακό φως του απομεσήμερου.

Στάση στην Sennaya όπου, σε αντίθεση με τα όσα πούνε οι κακές γλώσσες, έφαγα το πρώτο και τελευταίο Subway σάντουιτς. Ά, η Sennaya δε λέει πλέον μία. Μη χάσετε τον χρόνο σας. Συνεχίζω στο Griboedova μέχρι το αδιάφορο για την δική μου αισθητική (όποια κι αν είναι αυτή) Θέατρο Μαριίνσκι και το Ωδείο Ρίμσκι. Από κει κατευθείαν πορεία προς την μεγάλη μου προσδοκία, το νησί της Νέας Ολλανδίας. Περικυκλωμένο από κανάλια, το προσεγγίζεις μόνο από δύο γέφυρας στα βόριά του οι οποίες την περίοδο αυτή είναι κλειστές. Τούτο το νησί έχει μια είσοδο απ’ όπου μπαίνανε τα καραβάκια, φορτώνονταν με ξυλεία από τις γύρω αποθήκες και έβγαιναν από τα ανατολικά γεμάτα και έτοιμα για την συνέχεια του ταξιδίου τους. Δυστυχώς, το είδα μόνο από μακριά.

Φτάνοντας στο τέλος τούτης της μέρας (μόνο και μόνο επειδή το πρόδιδε το ρολόι μου καθώς μαζεύτηκα στο ξενοδοχείο με μια λιακάδα αλά 18:30 Ελληνική) βγαίνω για πρώτη φορά στον Neva και προχωράω μέχρι τον Άγιο Ισαάκ, έναν επιβλητικό ναό που δεσπόζει στην πόλη με τον χρυσό του τρούλο.

Μια βόλτα τέλος από το κατάστημα των Faberge, αγόρασα καμιά δεκαριά από δαύτα (μου έχουν περισσέψει κάποια, αν θέλει κάποιος να μου κάνει την χάρη και να επωμιστεί μερικά, θα το χαρώ πολύ)

και πάω για ύπνο αλά Al Pacino στο Insomnia.