georgeant
Member
- Μηνύματα
- 603
- Likes
- 2.519
- Ταξίδι-Όνειρο
- Road trip B. Αμερική
Περιεχόμενα
Ημέρα 1η
Άφιξη.
Επιλέξαμε σαν βάση τους Μολάους οι οποίοι ήταν αρκετά κοντά στη Μονεμβασιά (γύρω στα 20 λεπτά οδικώς) που ήταν και το μέρος που θέλαμε να δούμε περισσότερο. Βρήκαμε ένα αξιοπρεπέστατο διαμέρισμα μέσω airbnb για 6 άτομα το οποίο ήταν απλό αλλά καθαρό και βολικό. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο σπίτι μπήκαμε και πάλι στα αυτοκίνητα.
Μονεμβασιά
Μονεμβάσια, Μονεμβασία, Μονεμβασιά, ή Μονοβάσια, η καστροπολιτεία που ο Γιάννης Ρίτσος ονόμασε "Πέτρινο Καράβι", είναι γνωστή για το μεσαιωνικό της φρούριο και τον εντυπωσιακό βράχο στον οποίο βρίσκεται το κάστρο και η παλιά πόλη.
Η καινούργια πόλη της Μονεμβασιάς, όπως την βλέπουμε από το βράχο.
Στα γραφικά στενά της θα βρείτε τουριστικά μαγαζάκια, εστιατόρια, μπαρ, και σπίτια στα οποία μπορείτε να μείνετε, αν έχετε την οικονομική ευχέρεια φυσικά γιατί οι τιμές είναι αρκετά τσουχτερές.
Η Μονεμβασιά δε θεωρείται τυχαία από τα γραφικότερα και ομορφότερα μέρη στην Ελλάδα. Το σημείο που είναι χτισμένη ακριβώς κάτω από το βράχο με φόντο τη θάλασσα, τα δρομάκια της με τα πετρόχτιστα σπίτια και τις ξύλινες πόρτες, οι γλάστρες και οι βουκαμβίλιες που κάνουν το σκηνικό να μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής, όλα αυτά συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό που μπορείς να επισκεφτείς και να θαυμάσεις όλο το χρόνο, μιας και κάθε εποχή της δίνει και διαφορετικό χρώμα.
Η παραλία της Μονεμβασιάς. Κάπως απότομα νερά, αλλά με εντυπωσιακό φόντο!
Ανηφορίσαμε γύρω στα 25 λεπτά για να βρεθούμε στην είσοδο της παλιάς πόλης (προφανώς και δεν υπήρχε πουθενά θέση για παρκάρισμα).
Η πρώτη εικόνα που βλέπεις μπαίνοντας είναι η παρακάτω.
Μεγάλη προσοχή γιατί γλιστράει
Πλησιάζοντας στην κεντρική πλατεία της Μονεμβασιάς, με τον βυζαντινό ναό του Χριστού Ελκόμενου
Από ψηλά. Δεν είναι υπέροχη; Βρισκόμαστε στην πλατεία στο κέντρο, σχεδόν μπροστά απο το καμπαναριό.
Αφού πετάξαμε το drone και κάναμε τις λήψεις που θέλαμε συνεχίζουμε να περιπλανιόμαστε στα δρομάκια. Εννοείται ότι τα κλικ έχουν πάρει φωτιά.
Τα καταγάλανα νερά σε αντίθεση με το πορτοκαλί των κεραμιδιών. Teal and orange που λένε και στο χωριό.
Και στο βάθος, η προέκταση του τρίτου "ποδιού" της Πελοποννήσου, στο οποίο βρισκόμαστε.
Όμορφη ξύλινη πόρτα, σε ένα από τα πιο γραφικά στενά που "έπιασα" με το φακό μου.
Ο Ναός Αγίου Νικολάου Κάστρου.
Τραπέζι με θέα!
Η απαραίτητη ομαδική φωτογραφία της παρέας. Με το ομορφότερο φόντο! Πολύ θα θέλαμε να πιούμε ένα καφέ σε αυτά τα μικρά τραπεζάκια αλλά η επιθυμία μας να φτάσουμε το κάστρο ήταν μεγαλύτερη νομίζω.
Κι έτσι συνεχίσαμε.
Το όνομά της Μονεμβασιάς προέρχεται από τις λέξεις Μόνη και Έμβασις. Κάποιοι την αποκαλούν και «Γιβραλτάρ της ανατολής», επειδή τυγχάνει να είναι σε σμίκρυνση πανομοιότυπη με τον βράχο του Γιβραλτάρ.
Ένα ακόμα όμορφο φωτογραφικό σκηνικό.
Τόσο πολύ μας άρεσε αυτή η πορτούλα όπως βλέπετε!
Εγώ, πάντα με το backpack και καλή διάθεση (συνήθως )
Ανηφορίζουμε προς το κάστρο. Ο καιρός το πήγαινε για βροχή αλλά ευτυχώς έριξε μονάχα μερικές ψιχάλες.
Πολλές ανηφοριές και σκαρφάλωμα, τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν για αυτούς που φορούσαν σαγιονάρες (τα'λεγα εγώ αλλά ποιος μ'ακούει!)
Ένα ακόμα από τα πολύ ξεχωριστά στενά της παλιάς πόλης.
Φτάσαμε αρκετά ψηλά αλλά όχι, δε θα κατεβούμε προς τη μεριά που βλέπουμε. Αντιθέτως θα συνεχίσουμε προς τα αριστερά και πάνω.
Και ναι, φτάσαμε. Στο ωραιότερο μπαλκόνι της Μονεμβασιάς, ελαφρώς κουρασμένοι και λίγο ιδρωμένοι αλλά δεν σκέφτεσαι τίποτα από αυτά άπαξ και φτάσεις...
...γιατί έχεις μπρος στα στα πόδια σου αυτό το μαγικό σκηνικό!
...και αυτό.
Πέτα μακριά καλό μου drone!
Μας βλέπετε στο μπαλκονάκι; Δείτε πόσο ψηλά είμαστε. Όλο αυτό ανεβήκαμε!
Από εδώ ήρθαμε. Αυτά τα σκαλιά ανεβήκαμε και τώρα έπρεπε να τα ξανακατεβούμε. Η κατάβαση να ξέρετε είναι πιο δύσκολη δεδομένου ότι γλιστράει σα διάολος. Μια τουρίστρια περνώντας από δίπλα μας σχεδόν έκανε snowboard αλλά κι εγώ ο ίδιος βρέθηκα να χορεύω κατεβαίνοντας παραπάνω από μία φορά.
Υπομονή παιδιά, θα τα καταφέρετε. Εγώ να, θα περιμένω λίγο εδώ πάνω να ̶σ̶α̶ς̶ ̶β̶λ̶έ̶π̶ω̶ ̶κ̶α̶ι̶ ̶ν̶α̶ ̶γ̶ε̶λ̶ά̶ω̶ ̶π̶ο̶υ̶ ̶δ̶ε̶ν̶ ̶θ̶έ̶λ̶α̶τ̶ε̶ ̶ν̶α̶ ̶β̶ά̶λ̶ε̶τ̶ε̶ ̶α̶θ̶λ̶η̶τ̶ι̶κ̶ά̶ σας βγάλω μια φωτογραφία.
Μια τελευταία λήψη πριν κατέβω κι εγώ.
Πίσω σε πιο ασφαλή και ίσια μονοπάτια.
Ξανά στην κεντρική πλατεία.
Στο σημείο αυτό η κάμερα έκλεισε. Καθίσαμε σε ένα από τα καφέ και πήραμε μερικές λαχταριστές βάφλες με παγωτό. Η μυρωδιά της ψημένης ζύμης μας τραβούσε από τα ρουθούνια εδώ και ώρα. Εκεί, κάτω από το κάστρο της Μονεμβασιάς και πάνω απο τα τελευταία απομεινάρια μιας βάφλας υποδεχτήκαμε το σούρουπο και το τέλος της πρώτης μας μέρας.
Άφιξη.
Επιλέξαμε σαν βάση τους Μολάους οι οποίοι ήταν αρκετά κοντά στη Μονεμβασιά (γύρω στα 20 λεπτά οδικώς) που ήταν και το μέρος που θέλαμε να δούμε περισσότερο. Βρήκαμε ένα αξιοπρεπέστατο διαμέρισμα μέσω airbnb για 6 άτομα το οποίο ήταν απλό αλλά καθαρό και βολικό. Αφού τακτοποιηθήκαμε στο σπίτι μπήκαμε και πάλι στα αυτοκίνητα.
Μονεμβασιά
Μονεμβάσια, Μονεμβασία, Μονεμβασιά, ή Μονοβάσια, η καστροπολιτεία που ο Γιάννης Ρίτσος ονόμασε "Πέτρινο Καράβι", είναι γνωστή για το μεσαιωνικό της φρούριο και τον εντυπωσιακό βράχο στον οποίο βρίσκεται το κάστρο και η παλιά πόλη.
Η καινούργια πόλη της Μονεμβασιάς, όπως την βλέπουμε από το βράχο.
Στα γραφικά στενά της θα βρείτε τουριστικά μαγαζάκια, εστιατόρια, μπαρ, και σπίτια στα οποία μπορείτε να μείνετε, αν έχετε την οικονομική ευχέρεια φυσικά γιατί οι τιμές είναι αρκετά τσουχτερές.
Η Μονεμβασιά δε θεωρείται τυχαία από τα γραφικότερα και ομορφότερα μέρη στην Ελλάδα. Το σημείο που είναι χτισμένη ακριβώς κάτω από το βράχο με φόντο τη θάλασσα, τα δρομάκια της με τα πετρόχτιστα σπίτια και τις ξύλινες πόρτες, οι γλάστρες και οι βουκαμβίλιες που κάνουν το σκηνικό να μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής, όλα αυτά συνθέτουν ένα μοναδικό σκηνικό που μπορείς να επισκεφτείς και να θαυμάσεις όλο το χρόνο, μιας και κάθε εποχή της δίνει και διαφορετικό χρώμα.
Η παραλία της Μονεμβασιάς. Κάπως απότομα νερά, αλλά με εντυπωσιακό φόντο!
Ανηφορίσαμε γύρω στα 25 λεπτά για να βρεθούμε στην είσοδο της παλιάς πόλης (προφανώς και δεν υπήρχε πουθενά θέση για παρκάρισμα).
Η πρώτη εικόνα που βλέπεις μπαίνοντας είναι η παρακάτω.
Μεγάλη προσοχή γιατί γλιστράει
Πλησιάζοντας στην κεντρική πλατεία της Μονεμβασιάς, με τον βυζαντινό ναό του Χριστού Ελκόμενου
Από ψηλά. Δεν είναι υπέροχη; Βρισκόμαστε στην πλατεία στο κέντρο, σχεδόν μπροστά απο το καμπαναριό.
Αφού πετάξαμε το drone και κάναμε τις λήψεις που θέλαμε συνεχίζουμε να περιπλανιόμαστε στα δρομάκια. Εννοείται ότι τα κλικ έχουν πάρει φωτιά.
Τα καταγάλανα νερά σε αντίθεση με το πορτοκαλί των κεραμιδιών. Teal and orange που λένε και στο χωριό.
Και στο βάθος, η προέκταση του τρίτου "ποδιού" της Πελοποννήσου, στο οποίο βρισκόμαστε.
Όμορφη ξύλινη πόρτα, σε ένα από τα πιο γραφικά στενά που "έπιασα" με το φακό μου.
Ο Ναός Αγίου Νικολάου Κάστρου.
Τραπέζι με θέα!
Η απαραίτητη ομαδική φωτογραφία της παρέας. Με το ομορφότερο φόντο! Πολύ θα θέλαμε να πιούμε ένα καφέ σε αυτά τα μικρά τραπεζάκια αλλά η επιθυμία μας να φτάσουμε το κάστρο ήταν μεγαλύτερη νομίζω.
Κι έτσι συνεχίσαμε.
Το όνομά της Μονεμβασιάς προέρχεται από τις λέξεις Μόνη και Έμβασις. Κάποιοι την αποκαλούν και «Γιβραλτάρ της ανατολής», επειδή τυγχάνει να είναι σε σμίκρυνση πανομοιότυπη με τον βράχο του Γιβραλτάρ.
Ένα ακόμα όμορφο φωτογραφικό σκηνικό.
Τόσο πολύ μας άρεσε αυτή η πορτούλα όπως βλέπετε!
Εγώ, πάντα με το backpack και καλή διάθεση (συνήθως )
Ανηφορίζουμε προς το κάστρο. Ο καιρός το πήγαινε για βροχή αλλά ευτυχώς έριξε μονάχα μερικές ψιχάλες.
Πολλές ανηφοριές και σκαρφάλωμα, τα πράγματα αρχίζουν να ζορίζουν για αυτούς που φορούσαν σαγιονάρες (τα'λεγα εγώ αλλά ποιος μ'ακούει!)
Ένα ακόμα από τα πολύ ξεχωριστά στενά της παλιάς πόλης.
Φτάσαμε αρκετά ψηλά αλλά όχι, δε θα κατεβούμε προς τη μεριά που βλέπουμε. Αντιθέτως θα συνεχίσουμε προς τα αριστερά και πάνω.
Και ναι, φτάσαμε. Στο ωραιότερο μπαλκόνι της Μονεμβασιάς, ελαφρώς κουρασμένοι και λίγο ιδρωμένοι αλλά δεν σκέφτεσαι τίποτα από αυτά άπαξ και φτάσεις...
...γιατί έχεις μπρος στα στα πόδια σου αυτό το μαγικό σκηνικό!
...και αυτό.
Πέτα μακριά καλό μου drone!
Μας βλέπετε στο μπαλκονάκι; Δείτε πόσο ψηλά είμαστε. Όλο αυτό ανεβήκαμε!
Από εδώ ήρθαμε. Αυτά τα σκαλιά ανεβήκαμε και τώρα έπρεπε να τα ξανακατεβούμε. Η κατάβαση να ξέρετε είναι πιο δύσκολη δεδομένου ότι γλιστράει σα διάολος. Μια τουρίστρια περνώντας από δίπλα μας σχεδόν έκανε snowboard αλλά κι εγώ ο ίδιος βρέθηκα να χορεύω κατεβαίνοντας παραπάνω από μία φορά.
Υπομονή παιδιά, θα τα καταφέρετε. Εγώ να, θα περιμένω λίγο εδώ πάνω να ̶σ̶α̶ς̶ ̶β̶λ̶έ̶π̶ω̶ ̶κ̶α̶ι̶ ̶ν̶α̶ ̶γ̶ε̶λ̶ά̶ω̶ ̶π̶ο̶υ̶ ̶δ̶ε̶ν̶ ̶θ̶έ̶λ̶α̶τ̶ε̶ ̶ν̶α̶ ̶β̶ά̶λ̶ε̶τ̶ε̶ ̶α̶θ̶λ̶η̶τ̶ι̶κ̶ά̶ σας βγάλω μια φωτογραφία.
Μια τελευταία λήψη πριν κατέβω κι εγώ.
Πίσω σε πιο ασφαλή και ίσια μονοπάτια.
Ξανά στην κεντρική πλατεία.
Στο σημείο αυτό η κάμερα έκλεισε. Καθίσαμε σε ένα από τα καφέ και πήραμε μερικές λαχταριστές βάφλες με παγωτό. Η μυρωδιά της ψημένης ζύμης μας τραβούσε από τα ρουθούνια εδώ και ώρα. Εκεί, κάτω από το κάστρο της Μονεμβασιάς και πάνω απο τα τελευταία απομεινάρια μιας βάφλας υποδεχτήκαμε το σούρουπο και το τέλος της πρώτης μας μέρας.