highlander
Member
Περιεχόμενα
Δεύτερη ημέρα-Ψώνια και Θέατρο
Πέφτοντας να κοιμηθούμε ελπίζαμε ότι θα κοιμηθούμε αρκετά ώστε να πάρουμε δυνάμεις για τον μαραθώνιο που θα επακολουθούσε. Τζίφος όμως. Να κάτι η υπερένταση να και λίγο η αγωνία για το τι θα δούμε, γύρω στις 05:00 άνοιξε το βλέφαρο (και δεν ξαναέκλεινε). Από το να κάθομαι και να κοιτάζω τους τοίχους αποφάσισα να οργανωθώ λίγο μιας και το πρόγραμμα άλλαξε, ολίγον τι. Κατά τις 07:15 (!) ξεκινήσαμε για να πάμε στο εμπορικό Century 21 το οποίο είναι εντός του Manhattan και άνοιγε στις 07:45. Αποφάσισα να ακολουθήσω την συμβουλή ενός φίλου ο οποίος μου είπε να πάω να ρίξω μια ματιά (μόνο) για καμιά 1-1 ½ ώρα για να πάρω μια γεύση από τιμές και μετά να πάω Woodbury’s το οποίο είναι γύρω στην 1 ώρα έξω από το Manhattan και πηγαίνεις μόνο με λεωφορείο (42 δολλάρια το άτομο πήγαινε-έλα, εμείς επειδή είχαμε τις κάρτες ‘new yorkcity pass’ νομίζω 36 δολλάρια το άτομο). Όπως αποδείχτηκε ήταν όντως πολύ καλή ιδέα.
Ξεκινάμε λοιπόν για downtown (δεν ξεχνιόμαστε έτσι?) με μετρό και φθάνουμε με την μπλέ γραμμή στο Broadway/Nassauσταθμό. Βγαίνοντας ανεβαίνουμε την οδό Fultonκαι βλέπουμε την περιοχή των δίδυμων πύργων και τα έργα που γίνονται εκεί. Πριν φθάσει κάποιος εκεί, στο δεξί χέρι, υπάρχει μια πανέμορφη εκκλησία-St Paul chapel- στην οποία υπήρχε περίθαλψη για τους τραυματίες την εποχή των διδύμων πύργων με φωτογραφικό υλικό από τους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους εκεί. Για να πω την αλήθεια σε πιάνει λίγο η στεναχώρια, όσο και αντιαμερικάνος μπορεί να είναι κάποιος. Τέλος πάντων, τέρμα οι κλάψες, λοιπόν ακριβώς απέναντι από το σημείο των διδύμων επί της Church str. βρίσκεται το Century 21. Μπαίνουμε μέσα και ....voila! Πέφτω σε ζώνες και, επειδή χρειαζόμουνα, παθαίνω ένα σοκ βλέποντας τις τιμές γνωστών οίκων. Δεκαπέντε, είκοσι δολλάρια! Ξανακοιτάζω, μήπως λείπει κανένα μηδενικό, αλλά όλα φαινόντουσαν φυσιολογικά. Φεύγουμε από εκεί, πηγαίνουμε στα πουκάμισα, τιμές εντυπωσιακά χαμηλές. Πηγαίνουμε στους άλλους ορόφους, είδαμε μέχρι και τιμές για σετ σεντόνια παιδικά (barbie) που στην ελλάδα τα συγκεκριμένα είναι πανάκριβα. Γυναικεία δεν πολυπρόσεξα αλλά απ’ ότι κατάλαβα οι τιμές ήταν πολύ χαμηλές (τα τζιν 20-30 δολλάρια). Πρέπει να επισημάνω ότι το συγκεκριμένο κατάστημα προσανατολίζεται πιο πολύ σε casual ντύσιμο. Πολύ σημαντικό να θυμάστε είναι βλέπεται μόνο αμερικάνικες μάρκες (οι ευρωπαικές δεν διαφέρουν και εάν διαφέρουν, εγώ προσωπικά, δεν ασχολήθηκα). Καθήσαμε 1 ½ ώρα καταγράφοντας επίπεδα τιμών και βουρ για woodbury’s. Πριν φύγουμε, κατεβήκαμε την churchστρίψαμε στην libertyαριστερά και πήγαμε στην εκκλησία Trinity στην broadway για να ανάψουμε ένα καντιλάκι. Βρήκαμε και ευκαιρία να φάμε ντόνατς από έξω σε ένα από τα 6-7 υπαίθρια μετακινούμενα κιόσκια που υπήρχαν. Υπ’ όψην ότι γενικά παίζουν πάρα πολύ στο manhattan και άλλα πουλάνε χυμούς άλλα ντόνατς και άλλα κεμπάμπ/hotdog. Αφού χαλαρώσαμε λίγο, πηγαίνουμε πίσω προς μπλε γραμμή μετρό και κατευθυνόμενοι uptown φθάνουμε στον σταθμό Port Authority. Λόγω city pass ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο, παίρνουμε τα εισητήρια και περιμένουμε έξω από μια πόρτα περιμένοντας να μπούμε στο λεωφορείο (Ξεκλέβω 10 λεπτά και κατεβαίνω ένα όροφο τρέχοντας να πάρω 2 καφέδες γιατί το μάτι έπρεπε να μείνει ανοιχτό-ύστερα απ’ όλα όσα έβλεπε!-). Έψαξα και για κάρτα AT&T αλλά βρήκα μόνο T-com (δεν την πήρα γιατί είχε υψηλότερες χρεώσεις, βρήκα το απόγευμα σε εξουσιοδοτημένο κατάστημα). Ευτυχώς το ξενοδοχείο είχε ελεύθερη πρόσβαση στο internet και χρησιμοποίησα ένα voip client από το τηλέφωνο για να κάνω σχεδόν τσάμπα τηλέφωνα το πρωί από το ξενοδοχείο. Μπαίνουμε στο λεωφορείο, ξεκινάμε τρομερή θέα το downtown (νότια περιοχή του Manhattan)-καθίστε όταν πηγαίνετε στην δεξιά πλευρά- και μετά από περίπου μια ώρα φθάσαμε ΣΤΟ μέρος. Το λεωφορείο μας άφησε και, αφού (λόγω citypass) πήραμε εκπτωτικά κουπόνια σχεδόν για όλα τα μαγαζιά, μπήκαμε από την περιοχή που έχει τα ιταλικά. Απογοήτευση σε D&G κ.λ.π. Τσάμπα ακόμα και τα δολλάρια που δώσαμε για να πάμε.....νομίζαμε. Μόλις μπήκαμε calvin klein τα πράγματα άλλαξαν. Παιδιά τι να σας περιγράψω. Τζιν από 35 δολλάρια, μπλουζάκια μπουφάν σε πάρα πολύ χαμηλές τιμές. Αφού τσιμπήσαμε κάτι τζιν και μπλουζάκια (συγκρατήθηκα δεν μπορώ να πω) συνεχίσαμε. Μπήκα σε adidas, puma αλλά η μεγάλη διαφορά (σε ποιότητα κυρίως) ήταν η Nike. Παπούτσι που εδώ το είχα δει 110 ευρώ εκεί 59 δολλάρια, σορτς και μπλουζάκια πολύ χαμηλά. Μόλις πληρώσαμε σκέφτηκα άμα συνεχίσουμε έτσι θα φτάναμε στο όριο της κάρτας! Παίρνουμε κάτι παιχνίδια για τα παιδιά από το ToysRus και συνεχίζουμε σε CK για γυναίκες (εκεί αφιέρωσε η γυναίκα) και μετά το απόλυτο σοκ. Hilfiger. Φανταστείτε ένα supermarket στην ελλάδα σε εποχή κρίσης με π.χ. Τουρκία και πέσατε διάνα. Το δοκιμαστήριο είχε ουρά 15 άτομα. Πουκάμισα από 25 δολλάρια, μπλουζάκια από 15, τι να σας λέω. Φύγαμε από την κόλαση και είπαμε να μην πάμε σε Polo Ralph L. γιατί η κατάσταση άρχιζε να ξεφεύγει. Προχωράμε για να προλάβουμε λεωφορείο λίγο μετά τις 15:00 αλλά δεν....! Πέφτουμε μπροστά στο Timberland οπού εκεί κατάλαβα ότι εδώ στην ελλάδα μας κοροιδεύουν πάρα (μα πάρα) πολύ. Πουκάμισα (ξεκινούσαν από 35 δολλάρια νομίζω), παπούτσια (55-70 δολλάρια) και μπλουζάκια (25 δολλάρια). Καταλαβαίνετε για το πως πέρασε το πρωινό. Φεύγουμε 15:45 τελικά, βιαστικά, λόγω του ότι είχα κλείσει (έκπληξη) lion king στις 20:00 οπότε έπρεπε να μαζευτούμε. Τρομερή κίνηση στην επιστροφή όπου κάναμε 2-2 ½ ώρες να φθάσουμε στον σταθμό. Ταξί για ξενοδοχείο (επιτέλους θα βλέπαμε λίγο την πόλη με φως). Ο ταξιτζής τρελάρας (όπως οι περισσότεροι), απίστευτα ζιγκ-ζάγκ μας πήγε από Chelsea-West Village (πολλά μπαράκια) και καταλήξαμε soho. Ξεκούραση για κανένα 45λεπτο.
Σύνοψη: Παιδιά αυτό που είδα στο Woodbury’s δεν το πίστευα, πριν πάω. Πραγματικά, εάν πήγαινα τώρα Νέα Υόρκη, θα έπαιρνα μόνο αυτά που θα φορούσα συν άλλο ένα σετάκι και όλες οι αποσκευές άδειες. Ξέρω ότι φαίνεται παράξενο σε πολλούς αλλά όντως ισχύει. Και εγώ διάβαζα από άλλους διάφορες ταξιδιωτικές ιστορίες αλλά δεν έδινα και ιδιαίτερη βαρύτητα. Λάθος!
Το απόγευμα πήγαμε στο Lion King το οποίο είχα κλείσει από Ελλάδα. Το θέατρο πολύ καινούργιο μπροστά στην Times square. Άρχισα στην γυναίκα μου τα ‘πάμε να πιούμε ένα καφέ από ‘δω πάμε από εκεί’ και τελικά την βάζω στο θέατρο. Είχα πρώτη θέση θεωρείο κέντρο και λίγο ψιλοανησυχούσα γιατί δεν ήξερα το μέγεθος του θεάτρου αλλά ήταν τέλεια. Φίσκα από όλες τις εθνικότητες φυσικά casual ντύσιμο. Τα κοστούμια άκρως εντυπωσιακά, πολύ καλές φωνές και, για να πω την αλήθεια, παρόλο που τα μιούζικαλ δεν είναι το αγαπημένο μου είδος, εντυπωσιάστηκα. Πιστεύω ότι καλύτερα που είδα αυτό (και το φάντασμα της όπερας την Παρασκευή) και όχι ένα με την scarlett johansson (‘a view from the bridge’) μιας και δεν είχα ποτέ δει μιούζικαλ –προσωπική πάντα άποψη-. Πάντως υπάρχει μεγάλη ποικιλία για να επιλέξετε και παρόλο που είναι λίγο τσιμπημένες οι τιμές πιστεύω ότι αξίζει να παρακολουθήσετε. Η παράσταση ήταν 20:00-22:30 (όπως οι περισσότερες) οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι γινότανε στους γύρω δρόμους. Times square κλειστή (αστυνομικοί παντού αλλά διακριτικότατοι) και πλήθος κόσμου να πηγαινοέρχεται. Είχαμε ψωφίσει στην πείνα αλλά είπαμε να φάμε κοντά στο ξενοδοχείο (υπήρχε ο φόβος να μην προλάβουμε γιατί οι κουζίνες κλείνουν στις 11:00). Κατεβαίνουμε 7η λεωφόρo, στρίβουμε στην 42η οδό και γρήγορα στο μετρό (times square-redline). Κατεβαίνουμε Houston και προχωράμε (τυχαία) προς 6η λεωφόρο. Στρίβουμε αριστερά και βλέπουμε 2 ιταλικά εστιατόρια (είχε πάει 23:30). Στο bar pitti καθήσαμε και φάγαμε από μια νοστιμότατη μακαρονάδα (με την πείνα που είχαμε έτρωγα και πουρνάρι!) και από μια σαλάτα. Συν τις 2 μπύρες μας βγήκε 60 δολλάρια. Πολύ ωραίο μαγαζάκι σε μια περιοχή που έσφυζε από ζωή (Greenwich village). Πολλές επιλογές για νυχτερινή ζωή με πάρα πολλά μπαράκια. Μας βόλεψε πολύ η θέση του ξενοδοχείου σε αυτό. Σταματήσαμε για ένα ποτάκι ακόμα ενώ περιφερόμασταν στην περιοχή αλλά σωματικώς ημασταν πολύ χάλια οπότε αποφασίσαμε να μην το ξενυχτήσουμε. Πίσω στο ξενοδοχείο! Ελπίδα ότι αυτό το βράδυ θα κοιμόμουν περισσότερα (όνειρα!)
Πέφτοντας να κοιμηθούμε ελπίζαμε ότι θα κοιμηθούμε αρκετά ώστε να πάρουμε δυνάμεις για τον μαραθώνιο που θα επακολουθούσε. Τζίφος όμως. Να κάτι η υπερένταση να και λίγο η αγωνία για το τι θα δούμε, γύρω στις 05:00 άνοιξε το βλέφαρο (και δεν ξαναέκλεινε). Από το να κάθομαι και να κοιτάζω τους τοίχους αποφάσισα να οργανωθώ λίγο μιας και το πρόγραμμα άλλαξε, ολίγον τι. Κατά τις 07:15 (!) ξεκινήσαμε για να πάμε στο εμπορικό Century 21 το οποίο είναι εντός του Manhattan και άνοιγε στις 07:45. Αποφάσισα να ακολουθήσω την συμβουλή ενός φίλου ο οποίος μου είπε να πάω να ρίξω μια ματιά (μόνο) για καμιά 1-1 ½ ώρα για να πάρω μια γεύση από τιμές και μετά να πάω Woodbury’s το οποίο είναι γύρω στην 1 ώρα έξω από το Manhattan και πηγαίνεις μόνο με λεωφορείο (42 δολλάρια το άτομο πήγαινε-έλα, εμείς επειδή είχαμε τις κάρτες ‘new yorkcity pass’ νομίζω 36 δολλάρια το άτομο). Όπως αποδείχτηκε ήταν όντως πολύ καλή ιδέα.
Ξεκινάμε λοιπόν για downtown (δεν ξεχνιόμαστε έτσι?) με μετρό και φθάνουμε με την μπλέ γραμμή στο Broadway/Nassauσταθμό. Βγαίνοντας ανεβαίνουμε την οδό Fultonκαι βλέπουμε την περιοχή των δίδυμων πύργων και τα έργα που γίνονται εκεί. Πριν φθάσει κάποιος εκεί, στο δεξί χέρι, υπάρχει μια πανέμορφη εκκλησία-St Paul chapel- στην οποία υπήρχε περίθαλψη για τους τραυματίες την εποχή των διδύμων πύργων με φωτογραφικό υλικό από τους ανθρώπους που έχασαν την ζωή τους εκεί. Για να πω την αλήθεια σε πιάνει λίγο η στεναχώρια, όσο και αντιαμερικάνος μπορεί να είναι κάποιος. Τέλος πάντων, τέρμα οι κλάψες, λοιπόν ακριβώς απέναντι από το σημείο των διδύμων επί της Church str. βρίσκεται το Century 21. Μπαίνουμε μέσα και ....voila! Πέφτω σε ζώνες και, επειδή χρειαζόμουνα, παθαίνω ένα σοκ βλέποντας τις τιμές γνωστών οίκων. Δεκαπέντε, είκοσι δολλάρια! Ξανακοιτάζω, μήπως λείπει κανένα μηδενικό, αλλά όλα φαινόντουσαν φυσιολογικά. Φεύγουμε από εκεί, πηγαίνουμε στα πουκάμισα, τιμές εντυπωσιακά χαμηλές. Πηγαίνουμε στους άλλους ορόφους, είδαμε μέχρι και τιμές για σετ σεντόνια παιδικά (barbie) που στην ελλάδα τα συγκεκριμένα είναι πανάκριβα. Γυναικεία δεν πολυπρόσεξα αλλά απ’ ότι κατάλαβα οι τιμές ήταν πολύ χαμηλές (τα τζιν 20-30 δολλάρια). Πρέπει να επισημάνω ότι το συγκεκριμένο κατάστημα προσανατολίζεται πιο πολύ σε casual ντύσιμο. Πολύ σημαντικό να θυμάστε είναι βλέπεται μόνο αμερικάνικες μάρκες (οι ευρωπαικές δεν διαφέρουν και εάν διαφέρουν, εγώ προσωπικά, δεν ασχολήθηκα). Καθήσαμε 1 ½ ώρα καταγράφοντας επίπεδα τιμών και βουρ για woodbury’s. Πριν φύγουμε, κατεβήκαμε την churchστρίψαμε στην libertyαριστερά και πήγαμε στην εκκλησία Trinity στην broadway για να ανάψουμε ένα καντιλάκι. Βρήκαμε και ευκαιρία να φάμε ντόνατς από έξω σε ένα από τα 6-7 υπαίθρια μετακινούμενα κιόσκια που υπήρχαν. Υπ’ όψην ότι γενικά παίζουν πάρα πολύ στο manhattan και άλλα πουλάνε χυμούς άλλα ντόνατς και άλλα κεμπάμπ/hotdog. Αφού χαλαρώσαμε λίγο, πηγαίνουμε πίσω προς μπλε γραμμή μετρό και κατευθυνόμενοι uptown φθάνουμε στον σταθμό Port Authority. Λόγω city pass ανεβαίνουμε στον πρώτο όροφο, παίρνουμε τα εισητήρια και περιμένουμε έξω από μια πόρτα περιμένοντας να μπούμε στο λεωφορείο (Ξεκλέβω 10 λεπτά και κατεβαίνω ένα όροφο τρέχοντας να πάρω 2 καφέδες γιατί το μάτι έπρεπε να μείνει ανοιχτό-ύστερα απ’ όλα όσα έβλεπε!-). Έψαξα και για κάρτα AT&T αλλά βρήκα μόνο T-com (δεν την πήρα γιατί είχε υψηλότερες χρεώσεις, βρήκα το απόγευμα σε εξουσιοδοτημένο κατάστημα). Ευτυχώς το ξενοδοχείο είχε ελεύθερη πρόσβαση στο internet και χρησιμοποίησα ένα voip client από το τηλέφωνο για να κάνω σχεδόν τσάμπα τηλέφωνα το πρωί από το ξενοδοχείο. Μπαίνουμε στο λεωφορείο, ξεκινάμε τρομερή θέα το downtown (νότια περιοχή του Manhattan)-καθίστε όταν πηγαίνετε στην δεξιά πλευρά- και μετά από περίπου μια ώρα φθάσαμε ΣΤΟ μέρος. Το λεωφορείο μας άφησε και, αφού (λόγω citypass) πήραμε εκπτωτικά κουπόνια σχεδόν για όλα τα μαγαζιά, μπήκαμε από την περιοχή που έχει τα ιταλικά. Απογοήτευση σε D&G κ.λ.π. Τσάμπα ακόμα και τα δολλάρια που δώσαμε για να πάμε.....νομίζαμε. Μόλις μπήκαμε calvin klein τα πράγματα άλλαξαν. Παιδιά τι να σας περιγράψω. Τζιν από 35 δολλάρια, μπλουζάκια μπουφάν σε πάρα πολύ χαμηλές τιμές. Αφού τσιμπήσαμε κάτι τζιν και μπλουζάκια (συγκρατήθηκα δεν μπορώ να πω) συνεχίσαμε. Μπήκα σε adidas, puma αλλά η μεγάλη διαφορά (σε ποιότητα κυρίως) ήταν η Nike. Παπούτσι που εδώ το είχα δει 110 ευρώ εκεί 59 δολλάρια, σορτς και μπλουζάκια πολύ χαμηλά. Μόλις πληρώσαμε σκέφτηκα άμα συνεχίσουμε έτσι θα φτάναμε στο όριο της κάρτας! Παίρνουμε κάτι παιχνίδια για τα παιδιά από το ToysRus και συνεχίζουμε σε CK για γυναίκες (εκεί αφιέρωσε η γυναίκα) και μετά το απόλυτο σοκ. Hilfiger. Φανταστείτε ένα supermarket στην ελλάδα σε εποχή κρίσης με π.χ. Τουρκία και πέσατε διάνα. Το δοκιμαστήριο είχε ουρά 15 άτομα. Πουκάμισα από 25 δολλάρια, μπλουζάκια από 15, τι να σας λέω. Φύγαμε από την κόλαση και είπαμε να μην πάμε σε Polo Ralph L. γιατί η κατάσταση άρχιζε να ξεφεύγει. Προχωράμε για να προλάβουμε λεωφορείο λίγο μετά τις 15:00 αλλά δεν....! Πέφτουμε μπροστά στο Timberland οπού εκεί κατάλαβα ότι εδώ στην ελλάδα μας κοροιδεύουν πάρα (μα πάρα) πολύ. Πουκάμισα (ξεκινούσαν από 35 δολλάρια νομίζω), παπούτσια (55-70 δολλάρια) και μπλουζάκια (25 δολλάρια). Καταλαβαίνετε για το πως πέρασε το πρωινό. Φεύγουμε 15:45 τελικά, βιαστικά, λόγω του ότι είχα κλείσει (έκπληξη) lion king στις 20:00 οπότε έπρεπε να μαζευτούμε. Τρομερή κίνηση στην επιστροφή όπου κάναμε 2-2 ½ ώρες να φθάσουμε στον σταθμό. Ταξί για ξενοδοχείο (επιτέλους θα βλέπαμε λίγο την πόλη με φως). Ο ταξιτζής τρελάρας (όπως οι περισσότεροι), απίστευτα ζιγκ-ζάγκ μας πήγε από Chelsea-West Village (πολλά μπαράκια) και καταλήξαμε soho. Ξεκούραση για κανένα 45λεπτο.
Σύνοψη: Παιδιά αυτό που είδα στο Woodbury’s δεν το πίστευα, πριν πάω. Πραγματικά, εάν πήγαινα τώρα Νέα Υόρκη, θα έπαιρνα μόνο αυτά που θα φορούσα συν άλλο ένα σετάκι και όλες οι αποσκευές άδειες. Ξέρω ότι φαίνεται παράξενο σε πολλούς αλλά όντως ισχύει. Και εγώ διάβαζα από άλλους διάφορες ταξιδιωτικές ιστορίες αλλά δεν έδινα και ιδιαίτερη βαρύτητα. Λάθος!
Το απόγευμα πήγαμε στο Lion King το οποίο είχα κλείσει από Ελλάδα. Το θέατρο πολύ καινούργιο μπροστά στην Times square. Άρχισα στην γυναίκα μου τα ‘πάμε να πιούμε ένα καφέ από ‘δω πάμε από εκεί’ και τελικά την βάζω στο θέατρο. Είχα πρώτη θέση θεωρείο κέντρο και λίγο ψιλοανησυχούσα γιατί δεν ήξερα το μέγεθος του θεάτρου αλλά ήταν τέλεια. Φίσκα από όλες τις εθνικότητες φυσικά casual ντύσιμο. Τα κοστούμια άκρως εντυπωσιακά, πολύ καλές φωνές και, για να πω την αλήθεια, παρόλο που τα μιούζικαλ δεν είναι το αγαπημένο μου είδος, εντυπωσιάστηκα. Πιστεύω ότι καλύτερα που είδα αυτό (και το φάντασμα της όπερας την Παρασκευή) και όχι ένα με την scarlett johansson (‘a view from the bridge’) μιας και δεν είχα ποτέ δει μιούζικαλ –προσωπική πάντα άποψη-. Πάντως υπάρχει μεγάλη ποικιλία για να επιλέξετε και παρόλο που είναι λίγο τσιμπημένες οι τιμές πιστεύω ότι αξίζει να παρακολουθήσετε. Η παράσταση ήταν 20:00-22:30 (όπως οι περισσότερες) οπότε μπορείτε να φανταστείτε τι γινότανε στους γύρω δρόμους. Times square κλειστή (αστυνομικοί παντού αλλά διακριτικότατοι) και πλήθος κόσμου να πηγαινοέρχεται. Είχαμε ψωφίσει στην πείνα αλλά είπαμε να φάμε κοντά στο ξενοδοχείο (υπήρχε ο φόβος να μην προλάβουμε γιατί οι κουζίνες κλείνουν στις 11:00). Κατεβαίνουμε 7η λεωφόρo, στρίβουμε στην 42η οδό και γρήγορα στο μετρό (times square-redline). Κατεβαίνουμε Houston και προχωράμε (τυχαία) προς 6η λεωφόρο. Στρίβουμε αριστερά και βλέπουμε 2 ιταλικά εστιατόρια (είχε πάει 23:30). Στο bar pitti καθήσαμε και φάγαμε από μια νοστιμότατη μακαρονάδα (με την πείνα που είχαμε έτρωγα και πουρνάρι!) και από μια σαλάτα. Συν τις 2 μπύρες μας βγήκε 60 δολλάρια. Πολύ ωραίο μαγαζάκι σε μια περιοχή που έσφυζε από ζωή (Greenwich village). Πολλές επιλογές για νυχτερινή ζωή με πάρα πολλά μπαράκια. Μας βόλεψε πολύ η θέση του ξενοδοχείου σε αυτό. Σταματήσαμε για ένα ποτάκι ακόμα ενώ περιφερόμασταν στην περιοχή αλλά σωματικώς ημασταν πολύ χάλια οπότε αποφασίσαμε να μην το ξενυχτήσουμε. Πίσω στο ξενοδοχείο! Ελπίδα ότι αυτό το βράδυ θα κοιμόμουν περισσότερα (όνειρα!)
Attachments
-
46,5 KB Προβολές: 90