arny
Member
- Μηνύματα
- 45
- Likes
- 229
Εδω ομως σταματω!
Μια "αλητικη περιπλανιση" που σεβεται τον χαρακτηρα της, δεν γινεται να συνεχισει περιγραφοντας τουριστικα αξιοθεατα!
Υπαρχουν πιο αρμοδια ταξιδιωτικα για να σας περιγραψουν ολες αυτες τις μαγικες εικονες που ειδαμε σε αυτη τη χωρα μαζι με τον Βασιλη και τον Γιωργο.
Τα "εχω ακουσει" πολλες φορες για τις φευγατες επιλογες μου σε διαφορες φασεις της ζωης μου. Ετσι θα προσπαθησω με το "κλησημο" του ΚΑΓΚΟΥΡΟΑΝΤΙΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ να αναλυσω καποια πραγματα, οχι για αυτους που ξερουν, αλλα για οσους δεν ξερουν και δεν τολμανε!
Η ταξιδιωτικη κοινωνια πασχει σε μεγαλο βαθμο απο μια ανιατη σοβαροφανεια. Μια σοβαροφανεια που ισουτε με ιμημαθεια και υπερβολη! Διαβαζει καποιος με ακρατο ενθουσιασμο καποιο "ταξιδιωτικο", και κανει σχολια ανατριχιαζοντας απο συγκινηση, νιωθωντας εκστασιασμενος!
Κι εκει που περιμενες να ετοιμασει την αλλη μερα τις βαλιτσες του, να αγορασει εισητιρια και να δραπετευσει στο ονειρο, παραγγελνει πιτσα, γεμιζει το μπολ με τα πατατακια, και πεταει και ενα ταξιδιωτικο dvd απολαμβανοντας, γλυφοντας και τα δαχτυλα του!
Ετσι που λετε παιδες! Και σου 'ρχεται την αλλη μερα σαν κλαψο@ουνι, για να σου πει για τα καινουργια ζαντολαστιχα που αγορασε με 70 ατοκες δοσεις! Και μετα σου ξαναλεει "@αμω τα φραγγα μου, που φραγγα για κανα ταξιδακι?" Και δωστου μετα υπερβολικα σχολια θεοποιησης μιας απλης βολτας σε "ανασφαλεις τριτοκοσμικες χωρες", παρακαλωντας τους ταξιδευοντες, να του επιτρεψουν να γευτει λιγη ανταποκριση για να μπορει να ονειρευετε ταξιδια!
- Μη τα λες ετσι! Θα κανεις οχτρους!
- Για 10 πραγματακια που θα πω ας κανω και 100 οχτρους!
Οπως ειπε και καποιος φιλοσοφος ...Δεν με φοβιζει η εκδικιση των αγελαστων... Με ενδιαφερουν οι λιγοι που συμφωνουμε και εχουμε ενα κοινο ονειρο! Αλλωστε Αντιταξιδιωτικο γραψαμε, δεν παρουσιασαμε συνταγη του Μαμαλακη!
Εχω παρει μερος σε παρα πολλες "επιστημονικες συζιτησεις" περι ταξιδιων στη δουλεια μου και σε καφετεριες.
Βαρεθηκα να συζητω με τον καθε ειδηκο ταξιδιωτικης μπουρδολογιας. Βαρεθηκα να αμυνομαι στους εκτοξευτες κινδυνολογιας "τρελλος εισαι? Θα σε σφαξουν, που θ' αφησεις τους δικους σου".
Κουραστηκα να δινω συμβουλες και να βοηθαω να σχεδιασουν ταξιδια ατομα που γνωριζουν πολυ καλα οτι στο τελος δεν θα τα πραγματοποιησουν.
Βαρεθηκα να κανω παρεα με συνομηλικους που επιδιδονται αποκλειστικα σε μασοχαψες.
Γι' αυτο ακριβως μπηκα στο φορουμ, για να γνωρισω αποφασηστικους ταξιδευτες που ηθελαν πραγματικα να ταξιδεψουν, ασχετα αν πολλες φορες οι δυσκολιες και διαφορα απροοπτα της ζωης δεν μας κανουν το χατιρι. Ολοι οσοι θελουν πραγματικα να ζησουν το ονειρο πρεπει να ειναι αποφασισμενοι να κανουν και καποιες θυσιες, και να αντιμετωπιζουν θετικα τα διαφορα απροοπτα.
Οσοι ψαχνουν την τελεια παρεα η τα πολλα λεφτα η τον πολυ χρονο, θελουν απλα να εχουν αλλοθι για να μην το κανουν. Αυτο που θα μετρησει στο τελος ειναι η προσωπικη μαχη που θα κερδισει ο καθενας για να πραγματοποιησει το ταξιδι, και δεν θα χαμπαριασει απο χιλιομετρα, καιρους, λεφτα!
Στην παρεα ημασταν 3 "κοπριτες", Κωστας, Βασιλης, Γιωργος. Περασαμε πολυ καλα, αλλα δεν μπορω να πλεξω το εγκωμιο κανενος γιατι δεν θα αρμοζει στο αντιταξιδιωτικο.
Ισως καποτε οι σακοι μας φθαρουν και χαλασουν. Ποτε ομως δεν θα φθαρουν οι αναμνισεις απο αυτο το ταξιδι. Δεν θα φθαρει και δεν θα ξεκολισει ποτε η περιπετεια απο την καρδια μας.
Απλα πηραμε τους σακους και ταξιδεψαμε. Χορτασαμε εικονες και στιγμες, μηναμε οπου βρηκαμε χωρις να κλεισουμε τιποτα, βρεθηκαμε σε αλλα τοπια με αλλους ανθρωπους, σε διαφορετικες κουλτουρες, μουσικες, γευσεις.
Πινοντας το φραπογαλο μου σκεφτομαι ποσο αυθορμητα ξεκινισε αυτο το ταξιδι. Μια ιδεα ηταν και την αρπαξαμε απ' τα μαλλια. Χασαμε και καμια 4-5 κιλα απο τα ξενυχτια, αλλα χωρις να το αισθανομαστε παρασυρομενοι απο την αυρα της χωρας. Ποτε δεν φανταζομασταν οτι θα γυρνουσαμε πισω, και μια χωρα θα μας εκανε να κοιταμε τη ζωη με αλλο ματι.
Μεσα στην μαζικη παραγωγη της δηθεν ποιοτικης δυτικης ζωης, αυτη η νοσταλγια της αυθορμιτης περιπετιας, της γλυκιας ταλαιπωριας και της λοξης ματιας στην δηθεν σοβαροτητα της ζωης, πιθανον να μας φανταζει τωρα γραφικη!
Θα το ξαναπω για αλλη μια φορα γι' αυτους που δεν τολμουν. ΤΑΞΙΔΕΨΤΕ! Βγητε απ' τη μιζερια, βελτιωστε τη ζωη σας, και μην αποδεχεστε στωικα την κατασταση, ανημποροι να παρετε μια αποφαση. Σταματηστε να παρατηρειτε αυτους που ταξιδευουν, και να ακουτε τις ιστοριες τους με ανοιχτο το στομα.
Η αδρανεια φαινεται ευκολοτερη ως λυση, αλλα ειναι περισσοτερο επωδυνη, αφου καταδικαζει τους εαυτους μας σε μια βαρετη ζωη. Η μοναξια και η μιζερια εχουν πονο, που θα συνεχισει καποιος να βιωνει οσο παραμενει αδρανης.
Τωρα θα μΕ πεις
- Και που τα βρισκεις ρε φιλε κατι τετοια τριτοκοσμικα μερη με υπαναπτυκτους κιτρινιαριδες? Δεν φοβασε?
- Ισα ρε μαγκα! Για βγες και οδηγα λιγο μια βολτα στη γειτονια σου, και θα καταλαβεις τη σημαινει εκτοξευση ροχαλας και μουτζας απο δηθεν μπουρδοσκ@τομαγκες πολιτισμενους! Και πουσε, προσεχε γιατι αυτοι δαγκωνουν χειροτερα απο πιτμπουλ!
Σκεπτομενος τα οσα εζεισα στο ταξιδι μου, αισθανομαι οτι κατεχω τον πιο πολυτιμο θυσαυρο του κοσμου.
Τις εμπειριες απο τα ταξιδια!
Ολα καποτε τελειωνουν.
Ασπρομαυρη η Παταγια πια. Ετσι φαινοταν. Δυσκολη. Βρωμικη ισως, πισω απο το τζαμι.
Ασπρομαυρο το ταξιδι λοιπον. Και αυτο ηταν ο στοχος. Γιατι τα εκατομμυρια χρωματα σου επιτρεπουν να πεθανεις αναζητωντας αυτο που σου παει. Και βαρεθηκα. Επρεπε να παρω αποφαση τωρα. Και να βαλω τα χρωματα εγω με τα χερακια μου. Οπως καποτε που η Παταγια ηταν η καυλα του καθενος, ηταν κομματι του, ενω τωρα ειναι η ικανοτητα του καθενος να αντιλαμβανεται την κοινωνικη κινηση "απο τα κατω" που λεει και ενας φιλος.
Δεν λυπομουν που εφευγα. Απολαμβανα καθε στιγμη που ειχε περασει απο πρωτο χερι. Εφτιαχνα ξανα τις εικονες στο μυαλο μου. Δεν μου ελειψε κατι. Και σταθηκα τυχερος αρκετες φορες.
Δεν ηταν διακοπες. Δεν υπηρχε κατι που ηθελα να διακοψω. Ρουτινα ειναι οι καταστασεις που επιτρεπουμε να επαναλαμβανονται. Ρουτινα ειναι οι φορες που μειναμε γιατι δεν ειχαμε που να παμε. Στασιμοτητα. Οποτε διακοπτεις για να συνεχισεις ξανα. Θα συνεχισω να δουλευω. Οκταωρο για λεφτα της πλακας. Για να πληρωνω το νοικι. Για να πληρωνω το φαι. Για να πληρωνω τα ψωνια μου. Αν αυτο μου αρκει, αυτο ειναι ρουτινα. Οποτε παω διακοπες.
Αλλα υπαρχουν και αλλες επιλογες. Και καποιες απο αυτες απαιτουν να μεινεις μονος. Να εκτεθεις. Γιατι αν δεν αντεχεις τον εαυτο σου τι θα 'χεις να μοιραστεις? Καποιες απο αυτες απαιτουν ταξιδια. Απαιτουν Ταιλανδη. Απαιτουν Παταγια. Οπως τα μπορει ο καθενας. Οπως τα αντεχει. Οπως το φοβαται. Και απαιτουν μερη που δεν εχεις ξαναδει.
Αεροκινητοι ειμαστε. Και η σταση μας σκοτωνει. Θελουμε αερα. Αερα καθαρο. Ουτε light, ουτε με πρωτεινες. Εχει πηξει ο τοπος απο δαυτα. Και οπως ρωταγε και η πρωταγωνιστρια ενος βιβλιου "και τι γινεται με εκεινους που δεν αντεχουν τετοιου ειδους αερα?". Και ο καθενας ας απαντησει για την παρτη του. Ας τσακωθει με τον εαυτο του, ας σφυριξει αδιαφορα και ας σημαδεψει οπου θελει. Αλλα απο τη στιγμη που πατας την σκανδαλη μονο εσυ βλεπεις τα αποτελεσματα. Ο θυτης και το θυμα σε συσκευασια με δωρο.
Λιγο πριν απογειωθει το αεροπλανο θυμηθηκα κατι που μου ειχε πει μια φιλη Ταιλανδεζα: "Ειναι ευκολο, για την ακριβεια το ποιο ευκολο πραγμα στον κοσμο να θυμασαι για παντα κατι που δεν μπορεις να εχεις για παντα". Το μεγαλυτερο ταξιδι της ζωης τελικα ειναι αυτο που κανουμε στις καρδιες των αλλων ανθρωπων. Αλλα ευτυχως το "παντα" ειναι μια αρκουδα στην Κινα. Αυτο που απαιτειται απο τις περιστασεις ειναι να κανεις εστω και μισο βημα μπροστα καθε φορα. Να θυμασαι τα λαθη σου και να μην τα επαναλαβεις. Και να θυμασαι τα παθη σου για να απαιτεις να ζησεις περισσοτερα. Και ολα αυτα σε καιρο πολεμου. Αλλα βλεπω στο βαθος την Αθηνα. Κλεινεις τα ματια και φωναζεις αντιο. Στα επομενα τα-ξυδια μας.
Αμα σου λειπουν πραγματα που εχεις αισθανθει οτι υπαρχουν, τα 'χεις νιωσει σε καθε πορο του δερματος σου, δεν ανεχεσαι τιποτα λιγοτερο.
Τα επομενα ταξιδια μας θα εχουν απο αυτο. Αλλιως ας μην υπαρξουν ποτε.
Οι επιβατες σηκωνοντε απο τις θεσεις τους και τα φωτα αναβουν. Οι σκεψεις μου μαζευοντε στο κεφαλι και το μυαλο μου παταει ευλαβικα το off. "Σ' ευχαριστω" ψυθηριζεις μη και σε ακουσουν και σε περασουν για τρελο. Ανασφαλειες απο τα πρωτα δευτερολεπτα της επιστροφης. Μια τελευταια ματια και καληνυχτα.
...Τελος...
Μια "αλητικη περιπλανιση" που σεβεται τον χαρακτηρα της, δεν γινεται να συνεχισει περιγραφοντας τουριστικα αξιοθεατα!
Υπαρχουν πιο αρμοδια ταξιδιωτικα για να σας περιγραψουν ολες αυτες τις μαγικες εικονες που ειδαμε σε αυτη τη χωρα μαζι με τον Βασιλη και τον Γιωργο.
Τα "εχω ακουσει" πολλες φορες για τις φευγατες επιλογες μου σε διαφορες φασεις της ζωης μου. Ετσι θα προσπαθησω με το "κλησημο" του ΚΑΓΚΟΥΡΟΑΝΤΙΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΟΥ να αναλυσω καποια πραγματα, οχι για αυτους που ξερουν, αλλα για οσους δεν ξερουν και δεν τολμανε!
Η ταξιδιωτικη κοινωνια πασχει σε μεγαλο βαθμο απο μια ανιατη σοβαροφανεια. Μια σοβαροφανεια που ισουτε με ιμημαθεια και υπερβολη! Διαβαζει καποιος με ακρατο ενθουσιασμο καποιο "ταξιδιωτικο", και κανει σχολια ανατριχιαζοντας απο συγκινηση, νιωθωντας εκστασιασμενος!
Κι εκει που περιμενες να ετοιμασει την αλλη μερα τις βαλιτσες του, να αγορασει εισητιρια και να δραπετευσει στο ονειρο, παραγγελνει πιτσα, γεμιζει το μπολ με τα πατατακια, και πεταει και ενα ταξιδιωτικο dvd απολαμβανοντας, γλυφοντας και τα δαχτυλα του!
Ετσι που λετε παιδες! Και σου 'ρχεται την αλλη μερα σαν κλαψο@ουνι, για να σου πει για τα καινουργια ζαντολαστιχα που αγορασε με 70 ατοκες δοσεις! Και μετα σου ξαναλεει "@αμω τα φραγγα μου, που φραγγα για κανα ταξιδακι?" Και δωστου μετα υπερβολικα σχολια θεοποιησης μιας απλης βολτας σε "ανασφαλεις τριτοκοσμικες χωρες", παρακαλωντας τους ταξιδευοντες, να του επιτρεψουν να γευτει λιγη ανταποκριση για να μπορει να ονειρευετε ταξιδια!
- Μη τα λες ετσι! Θα κανεις οχτρους!
- Για 10 πραγματακια που θα πω ας κανω και 100 οχτρους!
Οπως ειπε και καποιος φιλοσοφος ...Δεν με φοβιζει η εκδικιση των αγελαστων... Με ενδιαφερουν οι λιγοι που συμφωνουμε και εχουμε ενα κοινο ονειρο! Αλλωστε Αντιταξιδιωτικο γραψαμε, δεν παρουσιασαμε συνταγη του Μαμαλακη!
Εχω παρει μερος σε παρα πολλες "επιστημονικες συζιτησεις" περι ταξιδιων στη δουλεια μου και σε καφετεριες.
Βαρεθηκα να συζητω με τον καθε ειδηκο ταξιδιωτικης μπουρδολογιας. Βαρεθηκα να αμυνομαι στους εκτοξευτες κινδυνολογιας "τρελλος εισαι? Θα σε σφαξουν, που θ' αφησεις τους δικους σου".
Κουραστηκα να δινω συμβουλες και να βοηθαω να σχεδιασουν ταξιδια ατομα που γνωριζουν πολυ καλα οτι στο τελος δεν θα τα πραγματοποιησουν.
Βαρεθηκα να κανω παρεα με συνομηλικους που επιδιδονται αποκλειστικα σε μασοχαψες.
Γι' αυτο ακριβως μπηκα στο φορουμ, για να γνωρισω αποφασηστικους ταξιδευτες που ηθελαν πραγματικα να ταξιδεψουν, ασχετα αν πολλες φορες οι δυσκολιες και διαφορα απροοπτα της ζωης δεν μας κανουν το χατιρι. Ολοι οσοι θελουν πραγματικα να ζησουν το ονειρο πρεπει να ειναι αποφασισμενοι να κανουν και καποιες θυσιες, και να αντιμετωπιζουν θετικα τα διαφορα απροοπτα.
Οσοι ψαχνουν την τελεια παρεα η τα πολλα λεφτα η τον πολυ χρονο, θελουν απλα να εχουν αλλοθι για να μην το κανουν. Αυτο που θα μετρησει στο τελος ειναι η προσωπικη μαχη που θα κερδισει ο καθενας για να πραγματοποιησει το ταξιδι, και δεν θα χαμπαριασει απο χιλιομετρα, καιρους, λεφτα!
Στην παρεα ημασταν 3 "κοπριτες", Κωστας, Βασιλης, Γιωργος. Περασαμε πολυ καλα, αλλα δεν μπορω να πλεξω το εγκωμιο κανενος γιατι δεν θα αρμοζει στο αντιταξιδιωτικο.
Ισως καποτε οι σακοι μας φθαρουν και χαλασουν. Ποτε ομως δεν θα φθαρουν οι αναμνισεις απο αυτο το ταξιδι. Δεν θα φθαρει και δεν θα ξεκολισει ποτε η περιπετεια απο την καρδια μας.
Απλα πηραμε τους σακους και ταξιδεψαμε. Χορτασαμε εικονες και στιγμες, μηναμε οπου βρηκαμε χωρις να κλεισουμε τιποτα, βρεθηκαμε σε αλλα τοπια με αλλους ανθρωπους, σε διαφορετικες κουλτουρες, μουσικες, γευσεις.
Πινοντας το φραπογαλο μου σκεφτομαι ποσο αυθορμητα ξεκινισε αυτο το ταξιδι. Μια ιδεα ηταν και την αρπαξαμε απ' τα μαλλια. Χασαμε και καμια 4-5 κιλα απο τα ξενυχτια, αλλα χωρις να το αισθανομαστε παρασυρομενοι απο την αυρα της χωρας. Ποτε δεν φανταζομασταν οτι θα γυρνουσαμε πισω, και μια χωρα θα μας εκανε να κοιταμε τη ζωη με αλλο ματι.
Μεσα στην μαζικη παραγωγη της δηθεν ποιοτικης δυτικης ζωης, αυτη η νοσταλγια της αυθορμιτης περιπετιας, της γλυκιας ταλαιπωριας και της λοξης ματιας στην δηθεν σοβαροτητα της ζωης, πιθανον να μας φανταζει τωρα γραφικη!
Θα το ξαναπω για αλλη μια φορα γι' αυτους που δεν τολμουν. ΤΑΞΙΔΕΨΤΕ! Βγητε απ' τη μιζερια, βελτιωστε τη ζωη σας, και μην αποδεχεστε στωικα την κατασταση, ανημποροι να παρετε μια αποφαση. Σταματηστε να παρατηρειτε αυτους που ταξιδευουν, και να ακουτε τις ιστοριες τους με ανοιχτο το στομα.
Η αδρανεια φαινεται ευκολοτερη ως λυση, αλλα ειναι περισσοτερο επωδυνη, αφου καταδικαζει τους εαυτους μας σε μια βαρετη ζωη. Η μοναξια και η μιζερια εχουν πονο, που θα συνεχισει καποιος να βιωνει οσο παραμενει αδρανης.
Τωρα θα μΕ πεις
- Και που τα βρισκεις ρε φιλε κατι τετοια τριτοκοσμικα μερη με υπαναπτυκτους κιτρινιαριδες? Δεν φοβασε?
- Ισα ρε μαγκα! Για βγες και οδηγα λιγο μια βολτα στη γειτονια σου, και θα καταλαβεις τη σημαινει εκτοξευση ροχαλας και μουτζας απο δηθεν μπουρδοσκ@τομαγκες πολιτισμενους! Και πουσε, προσεχε γιατι αυτοι δαγκωνουν χειροτερα απο πιτμπουλ!
Σκεπτομενος τα οσα εζεισα στο ταξιδι μου, αισθανομαι οτι κατεχω τον πιο πολυτιμο θυσαυρο του κοσμου.
Τις εμπειριες απο τα ταξιδια!
Ολα καποτε τελειωνουν.
Ασπρομαυρη η Παταγια πια. Ετσι φαινοταν. Δυσκολη. Βρωμικη ισως, πισω απο το τζαμι.
Ασπρομαυρο το ταξιδι λοιπον. Και αυτο ηταν ο στοχος. Γιατι τα εκατομμυρια χρωματα σου επιτρεπουν να πεθανεις αναζητωντας αυτο που σου παει. Και βαρεθηκα. Επρεπε να παρω αποφαση τωρα. Και να βαλω τα χρωματα εγω με τα χερακια μου. Οπως καποτε που η Παταγια ηταν η καυλα του καθενος, ηταν κομματι του, ενω τωρα ειναι η ικανοτητα του καθενος να αντιλαμβανεται την κοινωνικη κινηση "απο τα κατω" που λεει και ενας φιλος.
Δεν λυπομουν που εφευγα. Απολαμβανα καθε στιγμη που ειχε περασει απο πρωτο χερι. Εφτιαχνα ξανα τις εικονες στο μυαλο μου. Δεν μου ελειψε κατι. Και σταθηκα τυχερος αρκετες φορες.
Δεν ηταν διακοπες. Δεν υπηρχε κατι που ηθελα να διακοψω. Ρουτινα ειναι οι καταστασεις που επιτρεπουμε να επαναλαμβανονται. Ρουτινα ειναι οι φορες που μειναμε γιατι δεν ειχαμε που να παμε. Στασιμοτητα. Οποτε διακοπτεις για να συνεχισεις ξανα. Θα συνεχισω να δουλευω. Οκταωρο για λεφτα της πλακας. Για να πληρωνω το νοικι. Για να πληρωνω το φαι. Για να πληρωνω τα ψωνια μου. Αν αυτο μου αρκει, αυτο ειναι ρουτινα. Οποτε παω διακοπες.
Αλλα υπαρχουν και αλλες επιλογες. Και καποιες απο αυτες απαιτουν να μεινεις μονος. Να εκτεθεις. Γιατι αν δεν αντεχεις τον εαυτο σου τι θα 'χεις να μοιραστεις? Καποιες απο αυτες απαιτουν ταξιδια. Απαιτουν Ταιλανδη. Απαιτουν Παταγια. Οπως τα μπορει ο καθενας. Οπως τα αντεχει. Οπως το φοβαται. Και απαιτουν μερη που δεν εχεις ξαναδει.
Αεροκινητοι ειμαστε. Και η σταση μας σκοτωνει. Θελουμε αερα. Αερα καθαρο. Ουτε light, ουτε με πρωτεινες. Εχει πηξει ο τοπος απο δαυτα. Και οπως ρωταγε και η πρωταγωνιστρια ενος βιβλιου "και τι γινεται με εκεινους που δεν αντεχουν τετοιου ειδους αερα?". Και ο καθενας ας απαντησει για την παρτη του. Ας τσακωθει με τον εαυτο του, ας σφυριξει αδιαφορα και ας σημαδεψει οπου θελει. Αλλα απο τη στιγμη που πατας την σκανδαλη μονο εσυ βλεπεις τα αποτελεσματα. Ο θυτης και το θυμα σε συσκευασια με δωρο.
Λιγο πριν απογειωθει το αεροπλανο θυμηθηκα κατι που μου ειχε πει μια φιλη Ταιλανδεζα: "Ειναι ευκολο, για την ακριβεια το ποιο ευκολο πραγμα στον κοσμο να θυμασαι για παντα κατι που δεν μπορεις να εχεις για παντα". Το μεγαλυτερο ταξιδι της ζωης τελικα ειναι αυτο που κανουμε στις καρδιες των αλλων ανθρωπων. Αλλα ευτυχως το "παντα" ειναι μια αρκουδα στην Κινα. Αυτο που απαιτειται απο τις περιστασεις ειναι να κανεις εστω και μισο βημα μπροστα καθε φορα. Να θυμασαι τα λαθη σου και να μην τα επαναλαβεις. Και να θυμασαι τα παθη σου για να απαιτεις να ζησεις περισσοτερα. Και ολα αυτα σε καιρο πολεμου. Αλλα βλεπω στο βαθος την Αθηνα. Κλεινεις τα ματια και φωναζεις αντιο. Στα επομενα τα-ξυδια μας.
Αμα σου λειπουν πραγματα που εχεις αισθανθει οτι υπαρχουν, τα 'χεις νιωσει σε καθε πορο του δερματος σου, δεν ανεχεσαι τιποτα λιγοτερο.
Τα επομενα ταξιδια μας θα εχουν απο αυτο. Αλλιως ας μην υπαρξουν ποτε.
Οι επιβατες σηκωνοντε απο τις θεσεις τους και τα φωτα αναβουν. Οι σκεψεις μου μαζευοντε στο κεφαλι και το μυαλο μου παταει ευλαβικα το off. "Σ' ευχαριστω" ψυθηριζεις μη και σε ακουσουν και σε περασουν για τρελο. Ανασφαλειες απο τα πρωτα δευτερολεπτα της επιστροφης. Μια τελευταια ματια και καληνυχτα.
...Τελος...
Attachments
-
32,1 KB Προβολές: 179
-
68,3 KB Προβολές: 594
-
59,4 KB Προβολές: 155
-
130 KB Προβολές: 219
-
170,2 KB Προβολές: 299
-
30 KB Προβολές: 368
-
37,5 KB Προβολές: 133
-
109,6 KB Προβολές: 77
-
36 KB Προβολές: 110
-
193,2 KB Προβολές: 185
-
190,1 KB Προβολές: 63
-
54,3 KB Προβολές: 153
Last edited by a moderator: