Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 991
- Likes
- 2.089
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
Και μετά; και μετα;;;
-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Δεκέμβριο 2019 - Φεβρουάριο 2020 μέρος δεύτερο!!!
Μάλτα Σαράντα βαθμοί, λιώνει το κορμί στης Μάλτας το νησί!
- Thread starter Klair
- Ημερομηνία δημιουργίας
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.235
- Likes
- 26.152
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Έλειπα σε πολυήμερο ταξίδι. Γύρισα όμως και σύντομα θα ανεβάσω το επόμενο κεφάλαιο. Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον.
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.235
- Likes
- 26.152
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Comino (Kemmuna)-Blue Lagoon (Laguna Blu)
Σάββατο 2 Ιουλίου 2022
Το πρωί ξύπνησα χάλια. Ήταν, πλέον, βέβαιο ότι δεν έφταιγαν τα air conditions και οι συνεχείς εναλλαγές ζέστης-κρύου. Κάποιον ιό είχα αρπάξει. Ευτυχώς, ένιωθα ότι δεν είχα πυρετό, παρά μόνο πονόλαιμο και συνάχι. Στο δωμάτιο κατέφτασε, τη συμφωνημένη ώρα, η οικοδέσποινα κρατώντας έναν μεγάλο δίσκο με τις επιλογές που είχαμε σημειώσει στο χαρτί για πρωινό. Καθίσαμε στη μικρούλα βεραντούλα μας για να φάμε.
Η μέρα μας θα ξεκινούσε με μια must δραστηριότητα για την οποία φημίζεται το νησί. Είναι αδιανόητο να έρθει κανείς στο Gozo και να μην επισκεφθεί την πολυσυζητημένη Blue Lagoon στο γειτονικό μικρό νησάκι Comino. Τα εισιτήρια τα είχαμε, ήδη, εξασφαλίσει με το που πατήσαμε το πόδι μας στο λιμάνι, χθες. Είχαμε το ελεύθερο να πραγματοποιήσουμε την εκδρομή ό,τι ώρα θέλαμε. Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τη Blue Lagoon νωρίς-νωρίς, δηλαδή με το πρώτο δρομολόγιο, μπας και σωθούμε από τις ορδές που κάνουν απόβαση ασταμάτητα στο νησί. Δεν μας ένοιαζε τόσο το να κολυμπήσουμε, όσο το να δούμε το τοπίο και τα φημισμένα τιρκουάζ νερά της λιμνοθάλασσας. Αν ευνοούσαν οι συνθήκες και για μπάνιο θα ήταν καλοδεχούμενο. Η σημερινή πρόγνωση του καιρού έδινε υψηλότερη θερμοκρασία απ΄ όλες τις προηγούμενες ημέρες. Στο μυαλό μου έχει καταγραφεί το εξής νούμερο: 40° C real feel. Βοήθειά μας!! Πλακωθήκαμε στο αντηλιακό, πήραμε όλα τα χρειαζούμενα για παν ενδεχόμενο (πετσέτες, σαγιονάρες) και φυσικά παγωμένα νερά. Στην τσάντα μου προστέθηκαν και κάμποσα πακέτα χαρτομάντιλα, αφού πλέον δεν είχα μύτη, αλλά βρύση που ξέχασα ανοιχτή φεύγοντας από το σπίτι.
Κινήσαμε για τον σταθμό λεωφορείων διασχίζοντας τα έρημα σοκάκια της πόλης. Φτάνοντας στην αφετηρία επιδιώξαμε (για δεύτερη φορά) να εκδώσουμε την κάρτα των πολλαπλών διαδρομών με τα 15 € για να καλύψουμε τις διαδρομές που θα κάναμε στο νησί, αλλά το εκδοτήριο ήταν κλειστό. Κλειστό το είχαμε βρει και την προηγούμενη μέρα (ποτέ δε μάθαμε το γιατί) και έτσι πληρώσαμε στον οδηγό από 2 € ο καθένας για τη μεταφορά μας στο Λιμάνι Mġarr.
Στις 9:30 βρισκόμασταν κάτω από τη μπλε ομπρέλα-γραφείο της κρουαζιέρας. -«Στις 10:00 θα ξεκινήσουμε» μας ενημέρωσε ο υπεύθυνος. Για να σκοτώσουμε την ώρα κάναμε μια σύντομη βολτίτσα στο Λιμάνι εντοπίζοντας ένα μηχάνημα έκδοσης καρτών για τα λεωφορεία. Ας βγάλουμε εδώ την κάρτα, σκεφτήκαμε. Κάναμε ολόσωστα τη διαδικασία, βάλαμε τη χρεωστική για την πληρωμή, και ενώ ενημερωθήκαμε ότι ολοκληρώθηκε επιτυχώς η συναλλαγή, δεν εκδόθηκε ποτέ η κάρτα από το μηχάνημα.
Τελικά, ήταν της μοίρας μας γραφτό να μην αποκτήσουμε την κάρτα των ΜΜΜ και να πορευτούμε πληρώνοντας τα δίευρα στον οδηγό. Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με την τράπεζά μας μάθαμε ότι προς στιγμήν χρεώθηκε το ποσό των 15 €, αλλά μετά από μερικά δευτερόλεπτα η συναλλαγή ακυρώθηκε (άγνωστο το γιατί) γι΄ αυτό δεν εκδόθηκε ποτέ η κάρτα από το μηχάνημα.
Στις 10:00 ήρθε ο καπετάνιος και ξεκινήσαμε.
Η θάλασσα ήταν ήρεμη, πολύχρωμες βαρκούλες ήταν δεμένες στην αγκαλιά του Λιμανιού κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της επιβλητικής και πανέμορφης Church of the Madonna of Lourdes.
Το Comino (Kemmuna στα μαλτέζικα), γνωστό παλαιότερα ως Ηφαιστεία ή Εφαιστεία, απέχει μόλις δεκαπέντε (15) λεπτά από το Mġarr. Το πλεούμενο προσέγγισε μια αποβάθρα και κατεβήκαμε.
Το θέαμα που αντικρίσαμε δεν είχε ουδεμία σχέση με τις ειδυλλιακές περιγραφές που, συνήθως, συνοδεύουν αυτό το αξιοθέατο. Η Blue Lagoon, υποτίθεται, ότι είναι μια από τις καλύτερες παραλίες της Μάλτας, που βρίσκεται ανάμεσα στο νησί Comino και το νησάκι Cominotto. Τα κρυστάλλινα νερά της αντανακλούν τον γαλάζιο ουρανό και η διαύγειά τους, υποτίθεται ξανά, ότι επιτρέπει να δει ο λουόμενος τον βυθό με την καθαρή λευκή άμμο. Αυτός ο μακρύς και στενός κόλπος που περιβάλλεται από βράχια μοιάζει με πισίνα, γεγονός που τον καθιστά ιδανικό μέρος για κολύμπι, κολύμβηση με αναπνευστήρα, ή απλά χαλάρωση στην παραλία (καλέ, ποια παραλία; πλάκα μας κάνετε;
).
Ομπρέλες και ξαπλώστρες ήταν απλωμένες στα γύρω βράχια, τόσο κολλητά μεταξύ τους λόγω ανυπαρξίας χώρου, που οι λουόμενοι ήταν ο ένας πάνω στον άλλο (στην κυριολεξία) μυρίζοντας ο ένας την ανάσα του άλλου. Στην πλαγιά του βουνού ήταν αραδιασμένες κάμποσες καντίνες στη σειρά ενώ στη λιμνοθάλασσα ήταν αγκυροβολημένα αμέτρητα πλεούμενα.
Η παρακάτω φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις 10:23, και υποτίθεται ότι ήρθαμε με το πρώτο δρομολόγιο για να αποφύγουμε τον συνωστισμό στην «παραλία».
Αρχίσαμε να προχωράμε στο ανηφορικό κατακόκκινο μονοπάτι, θέλοντας να αποφύγουμε την κοσμοσυρροή, με σκοπό να εξερευνήσουμε το νησί και να δούμε από ψηλά την κλειστή λιμνοθάλασσα με το, ομολογουμένως, εντυπωσιακό χρώμα των νερών. Φτάσαμε στην κορυφή του νησιού όπου υπήρχε ένα μικρό δασάκι με πεύκα, αφήνοντας μακριά μας κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, και από εκεί ψηλά μπορέσαμε να αφουγκραστούμε όλα αυτά που είχε να μας διηγηθεί το Comino, αυτό το μικρό νησάκι του Μαλτέζικου Αρχιπελάγους που εκτείνεται μεταξύ της Μάλτας και του Gozo.
Το Comino πήρε το όνομά του από τον σπόρο του κύμινου που κάποτε μπορούσε να βρεθεί παντού στη Μάλτα. Η βραχονησίδα είναι ένα καταφύγιο πουλιών και πολύ λίγοι άνθρωποι ζουν μόνιμα εδώ. Είναι γνωστό ότι κατοικείται από την εποχή των ρωμαϊκών χρόνων, ωστόσο το ελληνικό του όνομα «Ηφαιστεία» υποδηλώνει κάποια σχέση με τους αρχαίους Έλληνες.
Η βραχώδης ακτογραμμή του, στην οποία βρίσκονται σχηματισμένες βαθιές σπηλιές (θα τις επισκεφθούμε αργότερα με τη βάρκα), το κατέστησε δημοφιλές «άντρο» πειρατών και επιδρομέων κατά τον Μεσαίωνα. Οι σπηλιές και οι όρμοι του Comino χρησιμοποιήθηκαν πολλές φορές ως ορμητήρια για επιδρομές σε πλοία που πραγματοποιούσαν τη διαδρομή μεταξύ Μάλτας και Gozo. Οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη χρησιμοποίησαν το νησί ως μέρος κυνηγιού και αναψυχής. Έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για το τοπικό κυνήγι, το οποίο αποτελούνταν από αγριογούρουνα και λαγούς. Γι΄ αυτόν τον λόγο το κουνέλι αποτελεί μέχρι και σήμερα το εθνικό πιάτο της Μάλτας. Αν κάποιος προέβαινε σε λαθροθηρία στο Comino καταδικαζόταν σε ποινή τριών ετών ως σκλάβος να κωπηλατεί σε γαλέρα. Στις 6 Μαρτίου του 1889 το βρετανικό θωρηκτό HMS Sultan «προσγειώθηκε» σε έναν αχαρτογράφητο βράχο ανοίγοντας τρύπα στην καρίνα του. Πλημμύρισε αργά και, στις 14 Μαρτίου του 1889, σε μια θύελλα, γλίστρησε από τον βράχο και βυθίστηκε.
Το 16ο και τον 17ο αιώνα, το Comino χρησιμοποιήθηκε ως τόπος φυλάκισης ή εξορίας για περιπλανώμενους Ιππότες. Οι Ιππότες που καταδικάζονταν για δευτερεύουσες εγκληματικές ενέργειες τιμωρούνταν μερικές φορές με την τοποθέτησή τους στον μοναχικό και επικίνδυνο Πύργο της Αγίας Μαρίας (Torri ta' Santa Marija). Ουσιαστικά, οι Ιππότες της Μάλτας, υπό τον Grandmaster Wignacourt, έχτισαν τον Πύργο της Αγίας Μαρίας ως μέρος μιας αλυσίδας αμυντικών πύργων. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται ο μεγάλος Πύργος-παρατηρητήριο να ορθώνεται στη νότια ακτή του νησιού. Είναι ένα εξέχον ορόσημο του Comino και φαίνεται καθαρά τόσο από τη Μάλτα όσο και από το Gozo καθώς και από το πορθμείο μεταξύ των νησιών.
Καθώς, σχεδόν, όλοι επισκέπτες μένουν στην περιοχή της γαλάζιας λιμνοθάλασσας και δεν τολμούν να επεκταθούν στα ενδότερα του νησιού, όλη αυτήν την ώρα ήμασταν ολομόναχοι πεζοπορώντας σε ιδιαίτερες τοποθεσίες και επισκεπτόμενοι όμορφους γαλάζιους κόλπους, όρμους και σημεία με ιδιαίτερους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Το νησί διαθέτει ένα καλό δίκτυο πεζοπορικών μονοπατιών το οποίο, υπό διαφορετικές θερμοκρασιακές συνθήκες, θα εξερευνούσαμε με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά η σημερινή μέρα ήταν η πλέον ακατάλληλη για μια τέτοια πολύωρη δραστηριότητα. Πάλι καλά που καταφέραμε να φτάσουμε τόσο μακριά με 40 βαθμούς να μας σφυροκοπούν ανελέητα και έναν ήλιο να καψαλίζει μέχρι και το τελευταίο κύτταρο του κορμιού μας. Παρόλο το συνάχι μου χρειαζόμουν επειγόντως μια βουτιά για να δροσιστώ. Ψάξαμε κάμποση ώρα για να βρούμε κάποιο επίπεδο σημείο στα ανώμαλα κοφτερά βράχια από το οποίο θα μπορούσαμε να βουτήξουμε στο νερό. Το βρήκαμε, τελικά, στο στενό κανάλι μεταξύ του Comino και του πελώριου τρύπιου βράχου. Βρήκαμε και μια μικρή «φωλίτσα» για να προστατέψουμε τα κορμιά μας από την ήλιο και αφεθήκαμε στη δροσιά των νερών μακριά από τα ανθρώπινα σμήνη και τα αμέτρητα σκάφη που είχαν ριζώσει τις άγκυρές τους στον βυθό με τη λευκή άμμο. Το νερό ήταν ζεστό, ευχάριστο και αναζωογονητικό.
Επιστρέφοντας προς την «παραλία» και την προβλήτα, μετά από δύο (2) ώρες, η κατάσταση ήταν επιεικώς τραγική. Ανθρώπινα κορμιά ήταν ακροβολισμένα στα γύρω κοφτερά βράχια και στον μικρό όρμο. Ήταν τέτοιος ο συνωστισμός που δεν υπήρχε χώρος να σταθείς ούτε όρθιος. Θέλαμε με κάποιο μαγικό τρόπο να εξαφανιστούμε από αυτό το πολυδιαφημισμένο μέρος και μόλις είδαμε το σκάφος να έρχεται το μόνο συναίσθημα που μας πλημμύρισε ήταν αυτό της λύτρωσης.
Ο καπετάνιος μας έκανε την κλασική βόλτα, που περιλαμβάνεται στο πακέτο της εκδρομής, στα τριγύρω μικρά βραχώδη νησάκια με τις σπηλιές και στο τέλος μας άφησε στο Λιμάνι Mġarr.
Έχοντας μια γλυκόπικρη επίγευση κατευθυνθήκαμε προς τη στάση των λεωφορείων. Από εδώ τραβήξαμε χωριστούς δρόμους με τον σύζυγο. Εκείνος πήρε το δρομολόγιο για τη Victoria και εγώ το δρομολόγιο που θα με οδηγούσε σε έναν θησαυρό του Gozo ο οποίος χτίστηκε πριν από 5.500 χρόνια και είναι από τις αρχαιότερες κατασκευές στον κόσμο.
Σάββατο 2 Ιουλίου 2022
Το πρωί ξύπνησα χάλια. Ήταν, πλέον, βέβαιο ότι δεν έφταιγαν τα air conditions και οι συνεχείς εναλλαγές ζέστης-κρύου. Κάποιον ιό είχα αρπάξει. Ευτυχώς, ένιωθα ότι δεν είχα πυρετό, παρά μόνο πονόλαιμο και συνάχι. Στο δωμάτιο κατέφτασε, τη συμφωνημένη ώρα, η οικοδέσποινα κρατώντας έναν μεγάλο δίσκο με τις επιλογές που είχαμε σημειώσει στο χαρτί για πρωινό. Καθίσαμε στη μικρούλα βεραντούλα μας για να φάμε.
Η μέρα μας θα ξεκινούσε με μια must δραστηριότητα για την οποία φημίζεται το νησί. Είναι αδιανόητο να έρθει κανείς στο Gozo και να μην επισκεφθεί την πολυσυζητημένη Blue Lagoon στο γειτονικό μικρό νησάκι Comino. Τα εισιτήρια τα είχαμε, ήδη, εξασφαλίσει με το που πατήσαμε το πόδι μας στο λιμάνι, χθες. Είχαμε το ελεύθερο να πραγματοποιήσουμε την εκδρομή ό,τι ώρα θέλαμε. Αποφασίσαμε να επισκεφθούμε τη Blue Lagoon νωρίς-νωρίς, δηλαδή με το πρώτο δρομολόγιο, μπας και σωθούμε από τις ορδές που κάνουν απόβαση ασταμάτητα στο νησί. Δεν μας ένοιαζε τόσο το να κολυμπήσουμε, όσο το να δούμε το τοπίο και τα φημισμένα τιρκουάζ νερά της λιμνοθάλασσας. Αν ευνοούσαν οι συνθήκες και για μπάνιο θα ήταν καλοδεχούμενο. Η σημερινή πρόγνωση του καιρού έδινε υψηλότερη θερμοκρασία απ΄ όλες τις προηγούμενες ημέρες. Στο μυαλό μου έχει καταγραφεί το εξής νούμερο: 40° C real feel. Βοήθειά μας!! Πλακωθήκαμε στο αντηλιακό, πήραμε όλα τα χρειαζούμενα για παν ενδεχόμενο (πετσέτες, σαγιονάρες) και φυσικά παγωμένα νερά. Στην τσάντα μου προστέθηκαν και κάμποσα πακέτα χαρτομάντιλα, αφού πλέον δεν είχα μύτη, αλλά βρύση που ξέχασα ανοιχτή φεύγοντας από το σπίτι.
Κινήσαμε για τον σταθμό λεωφορείων διασχίζοντας τα έρημα σοκάκια της πόλης. Φτάνοντας στην αφετηρία επιδιώξαμε (για δεύτερη φορά) να εκδώσουμε την κάρτα των πολλαπλών διαδρομών με τα 15 € για να καλύψουμε τις διαδρομές που θα κάναμε στο νησί, αλλά το εκδοτήριο ήταν κλειστό. Κλειστό το είχαμε βρει και την προηγούμενη μέρα (ποτέ δε μάθαμε το γιατί) και έτσι πληρώσαμε στον οδηγό από 2 € ο καθένας για τη μεταφορά μας στο Λιμάνι Mġarr.
Στις 9:30 βρισκόμασταν κάτω από τη μπλε ομπρέλα-γραφείο της κρουαζιέρας. -«Στις 10:00 θα ξεκινήσουμε» μας ενημέρωσε ο υπεύθυνος. Για να σκοτώσουμε την ώρα κάναμε μια σύντομη βολτίτσα στο Λιμάνι εντοπίζοντας ένα μηχάνημα έκδοσης καρτών για τα λεωφορεία. Ας βγάλουμε εδώ την κάρτα, σκεφτήκαμε. Κάναμε ολόσωστα τη διαδικασία, βάλαμε τη χρεωστική για την πληρωμή, και ενώ ενημερωθήκαμε ότι ολοκληρώθηκε επιτυχώς η συναλλαγή, δεν εκδόθηκε ποτέ η κάρτα από το μηχάνημα.
Τελικά, ήταν της μοίρας μας γραφτό να μην αποκτήσουμε την κάρτα των ΜΜΜ και να πορευτούμε πληρώνοντας τα δίευρα στον οδηγό. Μετά από τηλεφωνική επικοινωνία με την τράπεζά μας μάθαμε ότι προς στιγμήν χρεώθηκε το ποσό των 15 €, αλλά μετά από μερικά δευτερόλεπτα η συναλλαγή ακυρώθηκε (άγνωστο το γιατί) γι΄ αυτό δεν εκδόθηκε ποτέ η κάρτα από το μηχάνημα.
Στις 10:00 ήρθε ο καπετάνιος και ξεκινήσαμε.
Η θάλασσα ήταν ήρεμη, πολύχρωμες βαρκούλες ήταν δεμένες στην αγκαλιά του Λιμανιού κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της επιβλητικής και πανέμορφης Church of the Madonna of Lourdes.
Το Λιμάνι Mġarr
Η Church of the Madonna of Lourdes πάνω από το Λιμάνι Mġarr
Το Comino (Kemmuna στα μαλτέζικα), γνωστό παλαιότερα ως Ηφαιστεία ή Εφαιστεία, απέχει μόλις δεκαπέντε (15) λεπτά από το Mġarr. Το πλεούμενο προσέγγισε μια αποβάθρα και κατεβήκαμε.
Το θέαμα που αντικρίσαμε δεν είχε ουδεμία σχέση με τις ειδυλλιακές περιγραφές που, συνήθως, συνοδεύουν αυτό το αξιοθέατο. Η Blue Lagoon, υποτίθεται, ότι είναι μια από τις καλύτερες παραλίες της Μάλτας, που βρίσκεται ανάμεσα στο νησί Comino και το νησάκι Cominotto. Τα κρυστάλλινα νερά της αντανακλούν τον γαλάζιο ουρανό και η διαύγειά τους, υποτίθεται ξανά, ότι επιτρέπει να δει ο λουόμενος τον βυθό με την καθαρή λευκή άμμο. Αυτός ο μακρύς και στενός κόλπος που περιβάλλεται από βράχια μοιάζει με πισίνα, γεγονός που τον καθιστά ιδανικό μέρος για κολύμπι, κολύμβηση με αναπνευστήρα, ή απλά χαλάρωση στην παραλία (καλέ, ποια παραλία; πλάκα μας κάνετε;
).Ομπρέλες και ξαπλώστρες ήταν απλωμένες στα γύρω βράχια, τόσο κολλητά μεταξύ τους λόγω ανυπαρξίας χώρου, που οι λουόμενοι ήταν ο ένας πάνω στον άλλο (στην κυριολεξία) μυρίζοντας ο ένας την ανάσα του άλλου. Στην πλαγιά του βουνού ήταν αραδιασμένες κάμποσες καντίνες στη σειρά ενώ στη λιμνοθάλασσα ήταν αγκυροβολημένα αμέτρητα πλεούμενα.
Η παρακάτω φωτογραφία είναι τραβηγμένη στις 10:23, και υποτίθεται ότι ήρθαμε με το πρώτο δρομολόγιο για να αποφύγουμε τον συνωστισμό στην «παραλία».
Αρχίσαμε να προχωράμε στο ανηφορικό κατακόκκινο μονοπάτι, θέλοντας να αποφύγουμε την κοσμοσυρροή, με σκοπό να εξερευνήσουμε το νησί και να δούμε από ψηλά την κλειστή λιμνοθάλασσα με το, ομολογουμένως, εντυπωσιακό χρώμα των νερών. Φτάσαμε στην κορυφή του νησιού όπου υπήρχε ένα μικρό δασάκι με πεύκα, αφήνοντας μακριά μας κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, και από εκεί ψηλά μπορέσαμε να αφουγκραστούμε όλα αυτά που είχε να μας διηγηθεί το Comino, αυτό το μικρό νησάκι του Μαλτέζικου Αρχιπελάγους που εκτείνεται μεταξύ της Μάλτας και του Gozo.
Το Comino πήρε το όνομά του από τον σπόρο του κύμινου που κάποτε μπορούσε να βρεθεί παντού στη Μάλτα. Η βραχονησίδα είναι ένα καταφύγιο πουλιών και πολύ λίγοι άνθρωποι ζουν μόνιμα εδώ. Είναι γνωστό ότι κατοικείται από την εποχή των ρωμαϊκών χρόνων, ωστόσο το ελληνικό του όνομα «Ηφαιστεία» υποδηλώνει κάποια σχέση με τους αρχαίους Έλληνες.
Η βραχώδης ακτογραμμή του, στην οποία βρίσκονται σχηματισμένες βαθιές σπηλιές (θα τις επισκεφθούμε αργότερα με τη βάρκα), το κατέστησε δημοφιλές «άντρο» πειρατών και επιδρομέων κατά τον Μεσαίωνα. Οι σπηλιές και οι όρμοι του Comino χρησιμοποιήθηκαν πολλές φορές ως ορμητήρια για επιδρομές σε πλοία που πραγματοποιούσαν τη διαδρομή μεταξύ Μάλτας και Gozo. Οι Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη χρησιμοποίησαν το νησί ως μέρος κυνηγιού και αναψυχής. Έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για το τοπικό κυνήγι, το οποίο αποτελούνταν από αγριογούρουνα και λαγούς. Γι΄ αυτόν τον λόγο το κουνέλι αποτελεί μέχρι και σήμερα το εθνικό πιάτο της Μάλτας. Αν κάποιος προέβαινε σε λαθροθηρία στο Comino καταδικαζόταν σε ποινή τριών ετών ως σκλάβος να κωπηλατεί σε γαλέρα. Στις 6 Μαρτίου του 1889 το βρετανικό θωρηκτό HMS Sultan «προσγειώθηκε» σε έναν αχαρτογράφητο βράχο ανοίγοντας τρύπα στην καρίνα του. Πλημμύρισε αργά και, στις 14 Μαρτίου του 1889, σε μια θύελλα, γλίστρησε από τον βράχο και βυθίστηκε.
Το 16ο και τον 17ο αιώνα, το Comino χρησιμοποιήθηκε ως τόπος φυλάκισης ή εξορίας για περιπλανώμενους Ιππότες. Οι Ιππότες που καταδικάζονταν για δευτερεύουσες εγκληματικές ενέργειες τιμωρούνταν μερικές φορές με την τοποθέτησή τους στον μοναχικό και επικίνδυνο Πύργο της Αγίας Μαρίας (Torri ta' Santa Marija). Ουσιαστικά, οι Ιππότες της Μάλτας, υπό τον Grandmaster Wignacourt, έχτισαν τον Πύργο της Αγίας Μαρίας ως μέρος μιας αλυσίδας αμυντικών πύργων. Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται ο μεγάλος Πύργος-παρατηρητήριο να ορθώνεται στη νότια ακτή του νησιού. Είναι ένα εξέχον ορόσημο του Comino και φαίνεται καθαρά τόσο από τη Μάλτα όσο και από το Gozo καθώς και από το πορθμείο μεταξύ των νησιών.
Ο Πύργος της Αγίας Μαρίας (Torri ta' Santa Marija)
Καθώς, σχεδόν, όλοι επισκέπτες μένουν στην περιοχή της γαλάζιας λιμνοθάλασσας και δεν τολμούν να επεκταθούν στα ενδότερα του νησιού, όλη αυτήν την ώρα ήμασταν ολομόναχοι πεζοπορώντας σε ιδιαίτερες τοποθεσίες και επισκεπτόμενοι όμορφους γαλάζιους κόλπους, όρμους και σημεία με ιδιαίτερους γεωλογικούς σχηματισμούς.
Το νησί διαθέτει ένα καλό δίκτυο πεζοπορικών μονοπατιών το οποίο, υπό διαφορετικές θερμοκρασιακές συνθήκες, θα εξερευνούσαμε με μεγάλη ευχαρίστηση, αλλά η σημερινή μέρα ήταν η πλέον ακατάλληλη για μια τέτοια πολύωρη δραστηριότητα. Πάλι καλά που καταφέραμε να φτάσουμε τόσο μακριά με 40 βαθμούς να μας σφυροκοπούν ανελέητα και έναν ήλιο να καψαλίζει μέχρι και το τελευταίο κύτταρο του κορμιού μας. Παρόλο το συνάχι μου χρειαζόμουν επειγόντως μια βουτιά για να δροσιστώ. Ψάξαμε κάμποση ώρα για να βρούμε κάποιο επίπεδο σημείο στα ανώμαλα κοφτερά βράχια από το οποίο θα μπορούσαμε να βουτήξουμε στο νερό. Το βρήκαμε, τελικά, στο στενό κανάλι μεταξύ του Comino και του πελώριου τρύπιου βράχου. Βρήκαμε και μια μικρή «φωλίτσα» για να προστατέψουμε τα κορμιά μας από την ήλιο και αφεθήκαμε στη δροσιά των νερών μακριά από τα ανθρώπινα σμήνη και τα αμέτρητα σκάφη που είχαν ριζώσει τις άγκυρές τους στον βυθό με τη λευκή άμμο. Το νερό ήταν ζεστό, ευχάριστο και αναζωογονητικό.
Εδώ κολυμπήσαμε, μακριά από τα ατελείωτα πλήθη και τα αμέτρητα σκάφη που είχαν αράξει παντού γύρω από τη λιμνοθάλασσα
Επιστρέφοντας προς την «παραλία» και την προβλήτα, μετά από δύο (2) ώρες, η κατάσταση ήταν επιεικώς τραγική. Ανθρώπινα κορμιά ήταν ακροβολισμένα στα γύρω κοφτερά βράχια και στον μικρό όρμο. Ήταν τέτοιος ο συνωστισμός που δεν υπήρχε χώρος να σταθείς ούτε όρθιος. Θέλαμε με κάποιο μαγικό τρόπο να εξαφανιστούμε από αυτό το πολυδιαφημισμένο μέρος και μόλις είδαμε το σκάφος να έρχεται το μόνο συναίσθημα που μας πλημμύρισε ήταν αυτό της λύτρωσης.
Ο καπετάνιος μας έκανε την κλασική βόλτα, που περιλαμβάνεται στο πακέτο της εκδρομής, στα τριγύρω μικρά βραχώδη νησάκια με τις σπηλιές και στο τέλος μας άφησε στο Λιμάνι Mġarr.
Έχοντας μια γλυκόπικρη επίγευση κατευθυνθήκαμε προς τη στάση των λεωφορείων. Από εδώ τραβήξαμε χωριστούς δρόμους με τον σύζυγο. Εκείνος πήρε το δρομολόγιο για τη Victoria και εγώ το δρομολόγιο που θα με οδηγούσε σε έναν θησαυρό του Gozo ο οποίος χτίστηκε πριν από 5.500 χρόνια και είναι από τις αρχαιότερες κατασκευές στον κόσμο.
Last edited:
Smaragda53
Member
- Μηνύματα
- 991
- Likes
- 2.089
- Επόμενο Ταξίδι
- αχ, μακάρι νάξερα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Πολυνησία
α π ε λ π Ι σ Ι α
πως σε καταλαβαίνω!
πως σε καταλαβαίνω!
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.235
- Likes
- 26.152
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
@Smaragda53 «Αναγκαίο κακό» είναι ο χαρακτηρισμός που θα προσέδιδα σε αυτήν την εκδρομή. Φτάσαμε μέχρις εδώ, ε…δε γινόταν να αφήσουμε εκτός τη Blue Lagoon παρόλα τα στραβά και τα ανάποδά της. Εξάλλου ήμασταν προετοιμασμένοι ψυχολογικά γι’ αυτό που θα αντιμετωπίζαμε, κι έτσι περπατήσαμε το μισό νησί για να φύγουμε μακριά από τον κόσμο, να ευχαριστηθούμε το τοπίο, και να κάνουνε μια βουτιά με την ησυχία μας. Εκ των υστέρων, που έχουν ωριμάσει τα συναισθήματα, δε μετανιώνω που έγινα μέρος αυτής της τόσο τουριστικής ατραξιόν.α π ε λ π Ι σ Ι α
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.235
- Likes
- 26.152
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Gozo (Għawdex)
Ġgantija Archaeological Park (It-Tempji Tal-Ġgantija)
Σάββατο 2 Ιουλίου 2022
To Gozo (Għawdex: στα μαλτέζικα/Γαύλος: στα αρχαία ελληνικά) εκτιμάται ότι κατοικήθηκε κατά τη Νεολιθική Εποχή. Πριν από 7.000 χρόνια, άνθρωποι συνωστίζονταν σε σαθρές βάρκες και έρχονταν σε αυτό το νησί για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Ήρθαν από τη Σικελία και τη Βόρεια Αφρική, ψάχνοντας για νέες ευκαιρίες. Θα ήταν περίεργοι ή απεγνωσμένοι και με περιπετειώδες πνεύμα για να περάσουν από τα νερά αυτά χωρίς να ξέρουν τί τους περιμένει. Στο νέο τους νησί δημιούργησαν κάτι μοναδικό. Θαύματα της εποχής του λίθου. Αποδείξεις συνεργασίας και το θεμέλιο του πολιτισμού.
Η πόλη Xagħra είναι ένα από τα παλαιότερα κατοικημένα μέρη του Gozo και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού. Σε αυτήν την πόλη έφτασα με το λεωφορείο, και συγκεκριμένα στη στάση Imqades, μετά από μισή ώρα, διασχίζοντας κάμποσα γραφικά χωριά και οικισμούς του νησιού. Μέτρησα 21 ενδιάμεσες στάσεις και κατέβηκα στην 22η η οποία βρίσκεται έξω από ένα μοναδικό προϊστορικό μνημείο που καταλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι του οροπεδίου Xagħra.
Οι Ġgantija Temples χτίστηκαν πριν από 5.500 χρόνια και είναι από τις αρχαιότερες κατασκευές στον κόσμο. Είναι εκπληκτικό ότι ανεγέρθηκαν πριν το Στόουνχεντζ και τις μεγάλες Πυραμίδες της Αιγύπτου. Οι κατασκευαστές τους έχτισαν τους δύο ναούς Ġgantija κατά τη Νεολιθική Εποχή, γεγονός που τους καθιστά τις δεύτερες αρχαιότερες υπάρχουσες ανθρωπογενείς θρησκευτικές κατασκευές στον κόσμο, μετά το Göbekli Tepe στη σημερινή Τουρκία και εννοείται ότι ανήκουν στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO.
Προχώρησα στο εσωτερικό και έβγαλα το εισιτήριό μου. Να το ωράριο και οι τιμές:
Δευτέρα έως Κυριακή: 10:00-18:00
Κλειστά: Μεγάλη Παρασκευή, Παραμονή & Ημέρα Χριστουγέννων, Παραμονή & Ημέρα Πρωτοχρονιάς
Η τελευταία είσοδος είναι στις 17:30
Ενήλικες (18+): 10€
Νέοι (12-17): 8 €
Ηλικιωμένοι (60+): 8€
Φοιτητές: 8 €
Παιδιά (6-11): 6€
Βρέφη (1-5): Δωρεάν
Στο κέντρο των επισκεπτών, με τον άψογο κλιματισμό, υπάρχει ένα μουσείο με πολλά εκθέματα από τις ανασκαφές που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Τα περισσότερα ευρήματα προέρχονται από τον Xagħra Stone Circle, ένα ταφικό συγκρότημα που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, αποτελούμενο από μια σειρά από σπηλιές που χρησιμοποιούνταν για την ταφή των νεκρών. Ήταν χώρος ταφής για 20 με 30 γενιές ανθρώπων, δηλαδή μιλάμε για 1.500 χρόνια οικογενειακής ταφής. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει 220.000 οστά, δηλαδή τα λείψανα 800 ατόμων του «Πολιτισμού των Ναών» που χρονολογούνται μεταξύ του 3100 και του 2500 π.Χ. περίπου.
Άλλο αναπάντεχο εύρημα στον Xagħra Stone Circle είναι μια συλλογή από ιερές κούκλες για τα τελετουργικά. Η ερμηνεία των επιστημόνων είναι πως αναπαριστούν την εξέλιξη της ζωής. Πιστεύεται ότι αναπαριστούν τον κύκλο της ζωής από τη γέννηση και την αθωότητα έως την ωριμότητα και τον θάνατο. Οι ιερείς κρατούσαν τα αγαλματίδια στα ταφικά τελετουργικά για να καλούν τους θεούς ώστε να προσέχουν τους νεκρούς.
Όταν βγήκα έξω από το μουσείο ένιωσα ότι θα πάθω εγκεφαλικό από την αποπνικτική ατμόσφαιρα και την τόσο υψηλή θερμοκρασία. Η ώρα ήταν περίπου 14:00 και ο αρχαιολογικός χώρος δεν προστατεύεται από τέντα όπως οι προηγούμενοι ναοί Ħaġar Qim και Tarxien. Ακολούθησα ένα μονοπάτι έχοντας θέα στην πίσω πλευρά των ναών.
Η λέξη Ġgantija προέρχεται από τη λέξη Γίγαντας στα μαλτέζικα. Ο τοπικός θρύλος λέει ότι οι ναοί χτίστηκαν σε μια μέρα και μια νύχτα από μια γυναίκα γίγαντα που έτρωγε μόνο κουκιά και μέλι και κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά το οποίο απέκτησε με έναν απλό άνθρωπο.
Οι βράχοι με τους οποίους είναι κατασκευασμένοι οι ναοί έχουν πάνω από 5 μέτρα ύψος και ζυγίζουν 50 τόνους. Δεν υπάρχουν ενδείξεις σκλαβιάς σε αυτόν τον πολιτισμό. Φαίνεται, ότι συνεργάστηκαν φέρνοντας οι ίδιοι τους βράχους εδώ. Είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα αν σκεφτεί κανείς ότι τα μνημεία κατασκευάστηκαν όταν ο τροχός δεν είχε καν ανακαλυφθεί και δεν υπήρχαν μεταλλικά εργαλεία στους κατοίκους του νησιού. Έχουν ανακαλυφθεί μικροί, σφαιρικοί λίθοι οι οποίοι χρησιμοποιούνταν ως ρουλεμάν για τα οχήματα που μετέφεραν τους τεράστιους λίθους για το χτίσιμο των ναών.
Η σύνθετη τέχνη, που έφτιαξε και μοιράστηκε η κοινότητα, εξυμνεί τον φυσικό κόσμο τιμώντας την επαφή με τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα. Οι ναοί είναι προσανατολισμένοι με την κίνηση των αστεριών, με την ανατολή και τη δύση του ηλίου. Άρα πρέπει να είχε σχέση με τον χρόνο, με τις αρχές και τα τέλη, τον θάνατο και την αναγέννηση. Ουσιαστικά με τις ιστορίες και τα μυστήρια της ζωής.
Στο μπροστινό μέρος, αλλά και στο εσωτερικό των ναών υπάρχουν σκαλωσιές για την προστασία και τη συντήρηση των ογκολίθων.
Στην είσοδο υπάρχει μια μεγάλη τετράγωνη πέτρα με εσοχή, που οδήγησε στην υπόθεση ότι αυτός ήταν ένας τελετουργικός σταθμός πλύσης για εξαγνισμό πριν από την είσοδο των πιστών στο συγκρότημα.
Ο χώρος αποτελείται από δύο κατασκευές, με ξεχωριστές εισόδους και κοινό ενδιάμεσο τοίχο. Η ξύλινη ράμπα με οδήγησε στο εσωτερικό αντικρίζοντας ένα πολύ ιδιαίτερο τμήμα στολισμένο με πέτρινους βωμούς, κόγχες και φαρδιές πόρτες δίνοντάς μου σαφείς ενδείξεις για την «επίπλωση» αυτού του δωματίου.
Υπολείμματα οστών ζώων που ανακαλύφθηκαν σε αυτήν την τοποθεσία υποδηλώνουν κοινές τελετουργίες και γλέντια.
Η χρήση της φωτιάς φαίνεται από την παρουσία πέτρινων εστιών. Πιθανολογείται ότι κατά τη διάρκεια τελετουργικών δραστηριοτήτων, το εκκλησίασμα θα συγκεντρωνόταν έξω από το μνημείο, αφού ο μεγάλος προαύλιος χώρος, μπροστά από τα δύο κτίρια, υψώθηκε σκόπιμα από τους ίδιους κατασκευαστές.
Ήταν συνηθισμένο στους επισκέπτες να αφήνουν το σημάδι τους στους λίθους του αρχαίου μνημείου και αυτά τα πολύ παλιά graffiti μας φανερώνουν τους πρώτους ανθρώπους που βρέθηκαν εδώ, τουλάχιστον στις αρχές του 19ου αιώνα.
Η έξοδος από τον αρχαιολογικό χώρο γίνεται από άλλο σημείο. Εκεί υπάρχει ένα κατάστημα με σουβενίρ, βιβλία και φυσικά με ψυγεία γεμάτα παγωμένα νερά και χυμούς. Μονορούφι κατέβασα το πρώτο μπουκαλάκι και αγόρασα και δεύτερο για τον δρόμο. Βρήκα τη στάση του λεωφορείου, ευτυχώς βρισκόταν σε σημείο με σκιά, και στήθηκα εκεί να το περιμένω. 7 στάσεις πέρασαν και στην 8η κατέβηκα φτάνοντας έτσι στο Victoria Bus Terminus. Ο σύζυγος βρισκόταν στο δωμάτιο, αλλά εγώ είχα ακόμα κουράγιο και όρεξη για βόλτα στους δρόμους της πρωτεύουσας του Gozo.
Τελικά, μαζεύτηκα στο δωμάτιο για ξεκούραση και ανασύνταξη, ενόψει της επόμενης εξόρμησης στο νησί μαζί με τον σύζυγο.
Ġgantija Archaeological Park (It-Tempji Tal-Ġgantija)
Σάββατο 2 Ιουλίου 2022
To Gozo (Għawdex: στα μαλτέζικα/Γαύλος: στα αρχαία ελληνικά) εκτιμάται ότι κατοικήθηκε κατά τη Νεολιθική Εποχή. Πριν από 7.000 χρόνια, άνθρωποι συνωστίζονταν σε σαθρές βάρκες και έρχονταν σε αυτό το νησί για να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Ήρθαν από τη Σικελία και τη Βόρεια Αφρική, ψάχνοντας για νέες ευκαιρίες. Θα ήταν περίεργοι ή απεγνωσμένοι και με περιπετειώδες πνεύμα για να περάσουν από τα νερά αυτά χωρίς να ξέρουν τί τους περιμένει. Στο νέο τους νησί δημιούργησαν κάτι μοναδικό. Θαύματα της εποχής του λίθου. Αποδείξεις συνεργασίας και το θεμέλιο του πολιτισμού.
Η πόλη Xagħra είναι ένα από τα παλαιότερα κατοικημένα μέρη του Gozo και η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού. Σε αυτήν την πόλη έφτασα με το λεωφορείο, και συγκεκριμένα στη στάση Imqades, μετά από μισή ώρα, διασχίζοντας κάμποσα γραφικά χωριά και οικισμούς του νησιού. Μέτρησα 21 ενδιάμεσες στάσεις και κατέβηκα στην 22η η οποία βρίσκεται έξω από ένα μοναδικό προϊστορικό μνημείο που καταλαμβάνει ένα μεγάλο κομμάτι του οροπεδίου Xagħra.
Οι Ġgantija Temples χτίστηκαν πριν από 5.500 χρόνια και είναι από τις αρχαιότερες κατασκευές στον κόσμο. Είναι εκπληκτικό ότι ανεγέρθηκαν πριν το Στόουνχεντζ και τις μεγάλες Πυραμίδες της Αιγύπτου. Οι κατασκευαστές τους έχτισαν τους δύο ναούς Ġgantija κατά τη Νεολιθική Εποχή, γεγονός που τους καθιστά τις δεύτερες αρχαιότερες υπάρχουσες ανθρωπογενείς θρησκευτικές κατασκευές στον κόσμο, μετά το Göbekli Tepe στη σημερινή Τουρκία και εννοείται ότι ανήκουν στην Παγκόσμια Πολιτιστική Κληρονομιά της UNESCO.
Προχώρησα στο εσωτερικό και έβγαλα το εισιτήριό μου. Να το ωράριο και οι τιμές:
Δευτέρα έως Κυριακή: 10:00-18:00
Κλειστά: Μεγάλη Παρασκευή, Παραμονή & Ημέρα Χριστουγέννων, Παραμονή & Ημέρα Πρωτοχρονιάς
Η τελευταία είσοδος είναι στις 17:30
Ενήλικες (18+): 10€
Νέοι (12-17): 8 €
Ηλικιωμένοι (60+): 8€
Φοιτητές: 8 €
Παιδιά (6-11): 6€
Βρέφη (1-5): Δωρεάν
Στο κέντρο των επισκεπτών, με τον άψογο κλιματισμό, υπάρχει ένα μουσείο με πολλά εκθέματα από τις ανασκαφές που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Τα περισσότερα ευρήματα προέρχονται από τον Xagħra Stone Circle, ένα ταφικό συγκρότημα που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση, αποτελούμενο από μια σειρά από σπηλιές που χρησιμοποιούνταν για την ταφή των νεκρών. Ήταν χώρος ταφής για 20 με 30 γενιές ανθρώπων, δηλαδή μιλάμε για 1.500 χρόνια οικογενειακής ταφής. Οι αρχαιολόγοι έχουν βρει 220.000 οστά, δηλαδή τα λείψανα 800 ατόμων του «Πολιτισμού των Ναών» που χρονολογούνται μεταξύ του 3100 και του 2500 π.Χ. περίπου.
Άλλο αναπάντεχο εύρημα στον Xagħra Stone Circle είναι μια συλλογή από ιερές κούκλες για τα τελετουργικά. Η ερμηνεία των επιστημόνων είναι πως αναπαριστούν την εξέλιξη της ζωής. Πιστεύεται ότι αναπαριστούν τον κύκλο της ζωής από τη γέννηση και την αθωότητα έως την ωριμότητα και τον θάνατο. Οι ιερείς κρατούσαν τα αγαλματίδια στα ταφικά τελετουργικά για να καλούν τους θεούς ώστε να προσέχουν τους νεκρούς.
Όταν βγήκα έξω από το μουσείο ένιωσα ότι θα πάθω εγκεφαλικό από την αποπνικτική ατμόσφαιρα και την τόσο υψηλή θερμοκρασία. Η ώρα ήταν περίπου 14:00 και ο αρχαιολογικός χώρος δεν προστατεύεται από τέντα όπως οι προηγούμενοι ναοί Ħaġar Qim και Tarxien. Ακολούθησα ένα μονοπάτι έχοντας θέα στην πίσω πλευρά των ναών.
Η λέξη Ġgantija προέρχεται από τη λέξη Γίγαντας στα μαλτέζικα. Ο τοπικός θρύλος λέει ότι οι ναοί χτίστηκαν σε μια μέρα και μια νύχτα από μια γυναίκα γίγαντα που έτρωγε μόνο κουκιά και μέλι και κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά το οποίο απέκτησε με έναν απλό άνθρωπο.
Οι βράχοι με τους οποίους είναι κατασκευασμένοι οι ναοί έχουν πάνω από 5 μέτρα ύψος και ζυγίζουν 50 τόνους. Δεν υπάρχουν ενδείξεις σκλαβιάς σε αυτόν τον πολιτισμό. Φαίνεται, ότι συνεργάστηκαν φέρνοντας οι ίδιοι τους βράχους εδώ. Είναι ένα αξιοσημείωτο επίτευγμα αν σκεφτεί κανείς ότι τα μνημεία κατασκευάστηκαν όταν ο τροχός δεν είχε καν ανακαλυφθεί και δεν υπήρχαν μεταλλικά εργαλεία στους κατοίκους του νησιού. Έχουν ανακαλυφθεί μικροί, σφαιρικοί λίθοι οι οποίοι χρησιμοποιούνταν ως ρουλεμάν για τα οχήματα που μετέφεραν τους τεράστιους λίθους για το χτίσιμο των ναών.
Η σύνθετη τέχνη, που έφτιαξε και μοιράστηκε η κοινότητα, εξυμνεί τον φυσικό κόσμο τιμώντας την επαφή με τη γη, τη θάλασσα και τον αέρα. Οι ναοί είναι προσανατολισμένοι με την κίνηση των αστεριών, με την ανατολή και τη δύση του ηλίου. Άρα πρέπει να είχε σχέση με τον χρόνο, με τις αρχές και τα τέλη, τον θάνατο και την αναγέννηση. Ουσιαστικά με τις ιστορίες και τα μυστήρια της ζωής.
Στο μπροστινό μέρος, αλλά και στο εσωτερικό των ναών υπάρχουν σκαλωσιές για την προστασία και τη συντήρηση των ογκολίθων.
Στην είσοδο υπάρχει μια μεγάλη τετράγωνη πέτρα με εσοχή, που οδήγησε στην υπόθεση ότι αυτός ήταν ένας τελετουργικός σταθμός πλύσης για εξαγνισμό πριν από την είσοδο των πιστών στο συγκρότημα.
Ο χώρος αποτελείται από δύο κατασκευές, με ξεχωριστές εισόδους και κοινό ενδιάμεσο τοίχο. Η ξύλινη ράμπα με οδήγησε στο εσωτερικό αντικρίζοντας ένα πολύ ιδιαίτερο τμήμα στολισμένο με πέτρινους βωμούς, κόγχες και φαρδιές πόρτες δίνοντάς μου σαφείς ενδείξεις για την «επίπλωση» αυτού του δωματίου.
Υπολείμματα οστών ζώων που ανακαλύφθηκαν σε αυτήν την τοποθεσία υποδηλώνουν κοινές τελετουργίες και γλέντια.
Η χρήση της φωτιάς φαίνεται από την παρουσία πέτρινων εστιών. Πιθανολογείται ότι κατά τη διάρκεια τελετουργικών δραστηριοτήτων, το εκκλησίασμα θα συγκεντρωνόταν έξω από το μνημείο, αφού ο μεγάλος προαύλιος χώρος, μπροστά από τα δύο κτίρια, υψώθηκε σκόπιμα από τους ίδιους κατασκευαστές.
Ήταν συνηθισμένο στους επισκέπτες να αφήνουν το σημάδι τους στους λίθους του αρχαίου μνημείου και αυτά τα πολύ παλιά graffiti μας φανερώνουν τους πρώτους ανθρώπους που βρέθηκαν εδώ, τουλάχιστον στις αρχές του 19ου αιώνα.
Η έξοδος από τον αρχαιολογικό χώρο γίνεται από άλλο σημείο. Εκεί υπάρχει ένα κατάστημα με σουβενίρ, βιβλία και φυσικά με ψυγεία γεμάτα παγωμένα νερά και χυμούς. Μονορούφι κατέβασα το πρώτο μπουκαλάκι και αγόρασα και δεύτερο για τον δρόμο. Βρήκα τη στάση του λεωφορείου, ευτυχώς βρισκόταν σε σημείο με σκιά, και στήθηκα εκεί να το περιμένω. 7 στάσεις πέρασαν και στην 8η κατέβηκα φτάνοντας έτσι στο Victoria Bus Terminus. Ο σύζυγος βρισκόταν στο δωμάτιο, αλλά εγώ είχα ακόμα κουράγιο και όρεξη για βόλτα στους δρόμους της πρωτεύουσας του Gozo.
Στην Triq Sir Arturo Mercieca συνάντησα αυτόν τον τοίχο με το παράξενο γλυπτό
H Madonna ta' Pompei Church στην Triq Enrico Mizzi
H Madonna ta' Pompei Church
Τελικά, μαζεύτηκα στο δωμάτιο για ξεκούραση και ανασύνταξη, ενόψει της επόμενης εξόρμησης στο νησί μαζί με τον σύζυγο.
Last edited:
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.235
- Likes
- 26.152
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Gozo (Għawdex)
Dwejra (St. Lawrence)
Σάββατο 2 Ιουλίου 2022
Η περιοχή Dwejra, με τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς και τη θάλασσα να ξεχειλίζει πάνω από τους βράχους, είναι ένα αξιοθέατο που οφείλαμε να επισκεφθούμε σε αυτό το ταξίδι. Βρίσκεται στη δυτική ακτή του Gozo και είναι γνωστή ως η τοποθεσία όπου βρισκόταν το Azure Window. Το όνομα Dwejra προέρχεται από ένα μικρό σπίτι που κάποτε βρισκόταν στην κορυφή των βράχων. Με τα μοναδικά χαρακτηριστικά του, ο κόλπος είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τουρίστες και ντόπιους κολυμβητές και φυσικά για δύτες.
Βρεθήκαμε, για ακόμα μια φορά, στο Victoria Bus Terminus. Το λεωφορείο με τον αριθμό 311 εκτελεί αυτό το δρομολόγιο. Περάσαμε από 18 στάσεις και στη 19η κατεβήκαμε. Μια καντίνα-φορτηγό ήταν ανοιχτή δίπλα στη στάση. Η περιοχή έχει σπάνια γεωλογικά χαρακτηριστικά, τόσο στη στεριά όσο και υποβρυχίως, πλούσια και ποικιλόμορφη άγρια ζωή, και εντυπωσιακά θαλάσσια τοπία που κυριαρχούνται από μια βραχώδη ακτογραμμή. Το μέρος είναι πασίγνωστο για το Azure Window, τη φυσική αψίδα που κατέρρευσε στις 8 Μαρτίου του 2017, εξαιτίας θυελλωδών ανέμων και ακραίων καιρικών συνθηκών. Ο βραχώδης σχηματισμός, που αποτελούνταν από έναν πυλώνα που υψωνόταν από τη θάλασσα και ενωνόταν με τη στεριά με μια οριζόντια πλάκα, δημιουργήθηκε από την κατάρρευση θαλάσσιας σπηλιάς, πιθανότατα τον 19ο αιώνα. Υπήρξε σκηνικό για πάρα πολλές κινηματογραφικές παραγωγές.
Την ημέρα της κατάρρευσης, η αστυνομία απηύθυνε έκκληση στο κοινό να μην επισκεφθεί την περιοχή. Η κατάδυση στην περιοχή απαγορεύτηκε προσωρινά, αν και videos με τα υπολείμματα της Αψίδας, υποβρυχίως, εμφανίστηκαν λίγες μέρες μετά. Τα απομεινάρια της, σήμερα, έχουν ονομαστεί «ο παράδεισος των δυτών». Μια σειρά από ταμπέλες που έχουν τοποθετηθεί στη βραχώδη πλαγιά προειδοποιούν τους επισκέπτες ότι είναι παράνομο να προχωρήσουν πέρα από αυτές.
Η περιοχή, όμως, είναι αξιοθαύμαστη για πολλούς ακόμη λόγους, τους οποίους, ίσως, λίγοι από τους επισκέπτες που καταφθάνουν ως εδώ γνωρίζουν. Εμείς ανεβήκαμε πάνω στο βουνό, για να δούμε από ψηλά ένα ιδιαίτερο γεωλογικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει τη Dwejra. Η εσωτερική θάλασσα, γνωστή ως «Il-Qawra» από τους ντόπιους, είναι μια, σχεδόν, κυκλική λιμνοθάλασσα με θαλασσινό νερό που σχηματίζεται πίσω από έναν πολύ ψηλό βραχώδη «τοίχο». Αυτή η περιοχή αποτελεί το χαμηλότερο σημείο στο Gozo και δημιουργήθηκε από την κατάρρευση υποθαλάσσιων σπηλαίων πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Ο κόλπος συνδέεται με την ανοιχτή Μεσόγειο Θάλασσα μέσω μιας στενής σήραγγας στα βράχια, μήκους 60-80 μέτρων, που ονομάζεται Blue Cave λόγω του χρώματος των νερών και είναι αρκετά φαρδιά ώστε να επιτρέπει τη διέλευση των σκαφών από τον κόλπο προς την ανοιχτή θάλασσα και το αντίστροφο. Από εκεί ψηλά είχαμε πιάτο ολόκληρη τη λιμνοθάλασσα η οποία περιβάλλεται από μια μικρή λευκή παραλία και από χαμηλά σπιτάκια τα οποία χρησιμοποιούν οι ψαράδες για να αποθηκεύουν τις βάρκες και τα δίχτυα τους. Ήταν δε, διάσπαρτη από μικρές βαρκούλες που έρχονται εδώ για να βρουν καταφύγιο. Μερικές από αυτές τις βάρκες χρησιμοποιούνται για να περάσουν τους επισκέπτες μέσα από το τούνελ και στη συνέχεια γίνεται περιήγηση στους κοντινούς βράχους και στις γύρω τοποθεσίες.
Ένα άλλο φυσικό γεωλογικό φαινόμενο που είδαμε από εκεί ψηλά ήταν η Μπλε Τρύπα (Blue Hole) η οποία έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις καλύτερες τοποθεσίες καταδύσεων στην Ευρώπη. Η εμβληματική Μπλε Τρύπα του Gozo είναι ένας φυσικός σχηματισμός. Με την πρώτη ματιά, αυτό το φυσικό θαύμα μπορεί να φαίνεται λαξευμένο στους γύρω βράχους, ωστόσο, μια υποβρύχια αψίδα που βρίσκεται 10 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού τη συνδέει στην πραγματικότητα με την ανοιχτή θάλασσα, καθιστώντας την μια μοναδική καταδυτική εμπειρία.
Εμείς καταδύσεις δεν κάνουμε, αλλά μας αρέσουν οι εξερευνήσεις, και πολλές φορές οι δύσκολες προσβάσεις σε ένα μέρος μας πεισμώνουν, και μας κάνουν να θέλουμε να το προσεγγίσουμε ακόμα περισσότερο. Έτσι, πήραμε την κατηφόρα με σκοπό να φτάσουμε στη Μπλε Τρύπα. Μετά από λίγο βρεθήκαμε να περπατάμε σε ένα ανώμαλο, τραχύ, βραχώδες, μα τόσο συναρπαστικό έδαφος. Ο ασβεστολιθικός βράχος άλλοτε ήταν γεμάτος ρυτίδες
και άλλοτε γεμάτος εξογκώματα που δυσχαίρεναν αφάνταστα το περπάτημα. Σε κάποια σημεία υπήρχαν μεγάλα λεία και επίπεδα τμήματα πέτρας και πάνω σε αυτά είχαν στηθεί λίγες σκηνές από κατασκηνωτές.
Μια μεταλλική σκάλα σε βοηθούσε να αλλάξεις επίπεδο και να προσεγγίσεις πιο εύκολα την είσοδο για την Μπλε Τρύπα.
Κατεβήκαμε και στη συνέχεια σκαρφαλώσαμε σε κάτι βράχια. Έπειτα, έπρεπε να περπατήσουμε μέσα στο νερό, στην άκρη του βράχου για να φτάσουμε εκεί που θέλαμε. Ο σύζυγος έμεινε να κοιτάει από ψηλά και να με βγάζει φωτογραφίες περιμένοντας πότε θα γλιστρήσω και θα πέσω με τα ρούχα μέσα στο νερό. Εγώ, έβγαλα τα παπούτσια μου, γατζώθηκα πολύ σφιχτά από τον πανύψηλο βράχο, και με δυσκολία άρχισα να βαδίζω βήμα-βήμα πάνω στα κοφτερά βράχια. Ήταν πολύ δύσκολο εγχείρημα γιατί ανά πάσα στιγμή υπήρχε ο κίνδυνος να παραπατήσω ή να κοπώ. Σαν βελόνες κάτω από τις πατούσες μου ένιωθα τις μυτερές εξοχές των ασβεστολιθικών πετρωμάτων να με τρυπούν. Έφτασα, όμως, ακριβώς στη μεγάλη πισίνα η οποία εκείνη την ώρα δεν είχε καθόλου κόσμο. Με πολύ μεγάλη προσοχή βγήκα ξανά αλώβητη από το νερό.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας πάνω στο ανώμαλο έδαφος της Dwejra Bay έχοντας, πλέον, θέα προς τον μεγάλο κόλπο στη μέση του οποίου ορθώνεται ο Fungus Rock.
Γνωστός τοπικά ως «Il-Ġebla tal-Ġeneral» το όνομα του βράχου προέρχεται από έναν διοικητή των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ο οποίος ανακάλυψε ένα φυτό γνωστό ως Malta Fungus ή Cynomorium Coccineum. Αυτό το σπάνιο παρασιτικό ανθοφόρο φυτό εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους Ιππότες, αφού πίστευαν ότι είχε φαρμακευτικές ιδιότητες και το χρησιμοποιούσαν για να καλύπτουν πληγές και ως θεραπεία για τη δυσεντερία. Το εκτίμησαν τόσο πολύ που συχνά το έδιναν δώρο σε διακεκριμένους ευγενείς και επισκέπτες στα νησιά της Μάλτας. Λόγω της σημασίας αυτού του φυτού, οι Ιππότες απέκλεισαν την πρόσβαση στον βράχο. Υπήρχαν σκληρές ποινές για τους παραβάτες ή για οποιονδήποτε προσπαθούσε να κλέψει τη σοδειά. Η τιμωρία ήταν τριετής κωπηλασία στις γαλέρες των Ιπποτών.
Στους πρόποδες του βουνού ορθώνεται το λευκό εκκλησάκι της Αγίας Άννας (Kappella Sant' Anna) στα σκαλιά του οποίου καθίσαμε περιμένοντας το λεωφορείο για την επιστροφή μας στην πρωτεύουσα.
Το βράδυ βγήκαμε στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου επιλέγοντας το γωνιακό Café Diaz για burger και ζυμαρικά με κοτόπουλο. Οι τιμές ήταν πολύ λογικές (21€ με τα αναψυκτικά) και το φαγητό τίμιο. Ο σερβιτόρος ήταν Έλληνας που είχε έρθει να δουλέψει για σεζόν στο νησί και μας περιποιήθηκε ιδιαιτέρως. Ευτυχώς, το εστιατόριο δεχόταν κάρτες κι έτσι δεν χρειάστηκε να τρέχω ξανά για ανάληψη από το μηχάνημα.
Μετά το δείπνο επιστρέψαμε στο δωμάτιο γιατί η υγεία μου είχε χειροτερέψει. Πέρασα ένα ταραγμένο και βασανιστικό βράδυ. Η μύτη μου ήταν τελείως μπουκωμένη και έπαιρνα ανάσα μόνο από το στόμα. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με το air condition, μου στέγνωνε τον λαιμό με αποτέλεσμα να με πιάνει βήχας και να μην μπορώ να κοιμηθώ. Όταν κατάφερνε να με πάρει ο ύπνος, κρύωνα και ξυπνούσα. Ανέβαζα τη θερμοκρασία στο air condition, αλλά όταν αυτό σταματούσε να βγάζει κρύο αέρα, ζεσταινόμουν και ίδρωνα. Έζησα ένα δράμα εκείνο το βράδυ.
Η επομένη ήταν η μέρα της αναχώρησης και για πρώτη φορά στη ζωή μου χαιρόμουν που θα τελείωνε το ταξίδι και θα επέστρεφα στην Ελλάδα. Η Μάλτα μου άρεσε πάρα πολύ και το πρόγραμμα που είχα σχεδιάσει βγήκε αβίαστα, άνετα και χωρίς την παραμικρή αναποδιά (πλην της τροφοδοσίας της βενζίνης=τίποτα στην ουσία). Ούτε και το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες περνούσα κάποια ίωση με πτόησε ιδιαίτερα. Δεν ανέβαλα τίποτα και έκανα όλα όσα επιθυμούσα. Εκείνο που με τσάκισε και με έφτασε στα όριά μου και στο σημείο να μην αντέχω άλλο και να θέλω να τελειώσει, εδώ και τώρα, το ταξίδι (αδιανόητο για εμένα να μου συμβαίνει κάτι τέτοιο) ήταν…..η ζέστη, ρε παιδιά! Ναι, ναι αλήθεια! Η ζέστη με τσάκισε, με κατέβαλε, με τρέλανε. Δεν δρόσισε λιγάκι, ούτε μέρα, ούτε νύχτα. Δεν φύσηξε ποτέ ένα φρέσκο αεράκι φέρνοντας μια αύρα φρεσκάδας. Μονίμως κολλούσες από τη υγρασία και την κάψα. Μάλιστα, μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση αυτή η παρατεταμένη και αδιάκοπη ζέστη που ρώτησα την ξενοδόχο μας αν εκείνες τις μέρες του ταξιδιού μας τα νησιά βρίσκονταν σε καθεστώς καύσωνα, για να πάρω την απάντηση: -«Όχι, πάντα έτσι είναι το καλοκαίρι. Αυτό είναι φυσιολογικό για εμάς και το έχουμε συνηθίσει».
Τελευταία, λοιπόν, μέρα η αυριανή αλλά γεμάτη με καινούριες εμπειρίες, τοποθεσίες και γεγονότα πριν αναχωρήσουμε για την Ελλάδα.
Dwejra (St. Lawrence)
Σάββατο 2 Ιουλίου 2022
Η περιοχή Dwejra, με τους εντυπωσιακούς βραχώδεις σχηματισμούς και τη θάλασσα να ξεχειλίζει πάνω από τους βράχους, είναι ένα αξιοθέατο που οφείλαμε να επισκεφθούμε σε αυτό το ταξίδι. Βρίσκεται στη δυτική ακτή του Gozo και είναι γνωστή ως η τοποθεσία όπου βρισκόταν το Azure Window. Το όνομα Dwejra προέρχεται από ένα μικρό σπίτι που κάποτε βρισκόταν στην κορυφή των βράχων. Με τα μοναδικά χαρακτηριστικά του, ο κόλπος είναι ένας δημοφιλής προορισμός για τουρίστες και ντόπιους κολυμβητές και φυσικά για δύτες.
Βρεθήκαμε, για ακόμα μια φορά, στο Victoria Bus Terminus. Το λεωφορείο με τον αριθμό 311 εκτελεί αυτό το δρομολόγιο. Περάσαμε από 18 στάσεις και στη 19η κατεβήκαμε. Μια καντίνα-φορτηγό ήταν ανοιχτή δίπλα στη στάση. Η περιοχή έχει σπάνια γεωλογικά χαρακτηριστικά, τόσο στη στεριά όσο και υποβρυχίως, πλούσια και ποικιλόμορφη άγρια ζωή, και εντυπωσιακά θαλάσσια τοπία που κυριαρχούνται από μια βραχώδη ακτογραμμή. Το μέρος είναι πασίγνωστο για το Azure Window, τη φυσική αψίδα που κατέρρευσε στις 8 Μαρτίου του 2017, εξαιτίας θυελλωδών ανέμων και ακραίων καιρικών συνθηκών. Ο βραχώδης σχηματισμός, που αποτελούνταν από έναν πυλώνα που υψωνόταν από τη θάλασσα και ενωνόταν με τη στεριά με μια οριζόντια πλάκα, δημιουργήθηκε από την κατάρρευση θαλάσσιας σπηλιάς, πιθανότατα τον 19ο αιώνα. Υπήρξε σκηνικό για πάρα πολλές κινηματογραφικές παραγωγές.
Azure Window. Πηγή φωτογραφίας: Azure Window - Wikipedia
Έτσι είναι σήμερα το τοπίο μετά την κατάρρευση της Αψίδας
Την ημέρα της κατάρρευσης, η αστυνομία απηύθυνε έκκληση στο κοινό να μην επισκεφθεί την περιοχή. Η κατάδυση στην περιοχή απαγορεύτηκε προσωρινά, αν και videos με τα υπολείμματα της Αψίδας, υποβρυχίως, εμφανίστηκαν λίγες μέρες μετά. Τα απομεινάρια της, σήμερα, έχουν ονομαστεί «ο παράδεισος των δυτών». Μια σειρά από ταμπέλες που έχουν τοποθετηθεί στη βραχώδη πλαγιά προειδοποιούν τους επισκέπτες ότι είναι παράνομο να προχωρήσουν πέρα από αυτές.
Η περιοχή, όμως, είναι αξιοθαύμαστη για πολλούς ακόμη λόγους, τους οποίους, ίσως, λίγοι από τους επισκέπτες που καταφθάνουν ως εδώ γνωρίζουν. Εμείς ανεβήκαμε πάνω στο βουνό, για να δούμε από ψηλά ένα ιδιαίτερο γεωλογικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει τη Dwejra. Η εσωτερική θάλασσα, γνωστή ως «Il-Qawra» από τους ντόπιους, είναι μια, σχεδόν, κυκλική λιμνοθάλασσα με θαλασσινό νερό που σχηματίζεται πίσω από έναν πολύ ψηλό βραχώδη «τοίχο». Αυτή η περιοχή αποτελεί το χαμηλότερο σημείο στο Gozo και δημιουργήθηκε από την κατάρρευση υποθαλάσσιων σπηλαίων πριν από εκατομμύρια χρόνια.
Ο κόλπος συνδέεται με την ανοιχτή Μεσόγειο Θάλασσα μέσω μιας στενής σήραγγας στα βράχια, μήκους 60-80 μέτρων, που ονομάζεται Blue Cave λόγω του χρώματος των νερών και είναι αρκετά φαρδιά ώστε να επιτρέπει τη διέλευση των σκαφών από τον κόλπο προς την ανοιχτή θάλασσα και το αντίστροφο. Από εκεί ψηλά είχαμε πιάτο ολόκληρη τη λιμνοθάλασσα η οποία περιβάλλεται από μια μικρή λευκή παραλία και από χαμηλά σπιτάκια τα οποία χρησιμοποιούν οι ψαράδες για να αποθηκεύουν τις βάρκες και τα δίχτυα τους. Ήταν δε, διάσπαρτη από μικρές βαρκούλες που έρχονται εδώ για να βρουν καταφύγιο. Μερικές από αυτές τις βάρκες χρησιμοποιούνται για να περάσουν τους επισκέπτες μέσα από το τούνελ και στη συνέχεια γίνεται περιήγηση στους κοντινούς βράχους και στις γύρω τοποθεσίες.
Η λιμνοθάλασσα Il-Qawra
Ένα άλλο φυσικό γεωλογικό φαινόμενο που είδαμε από εκεί ψηλά ήταν η Μπλε Τρύπα (Blue Hole) η οποία έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις καλύτερες τοποθεσίες καταδύσεων στην Ευρώπη. Η εμβληματική Μπλε Τρύπα του Gozo είναι ένας φυσικός σχηματισμός. Με την πρώτη ματιά, αυτό το φυσικό θαύμα μπορεί να φαίνεται λαξευμένο στους γύρω βράχους, ωστόσο, μια υποβρύχια αψίδα που βρίσκεται 10 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του νερού τη συνδέει στην πραγματικότητα με την ανοιχτή θάλασσα, καθιστώντας την μια μοναδική καταδυτική εμπειρία.
Η Μπλε Τρύπα (Blue Hole)
Εμείς καταδύσεις δεν κάνουμε, αλλά μας αρέσουν οι εξερευνήσεις, και πολλές φορές οι δύσκολες προσβάσεις σε ένα μέρος μας πεισμώνουν, και μας κάνουν να θέλουμε να το προσεγγίσουμε ακόμα περισσότερο. Έτσι, πήραμε την κατηφόρα με σκοπό να φτάσουμε στη Μπλε Τρύπα. Μετά από λίγο βρεθήκαμε να περπατάμε σε ένα ανώμαλο, τραχύ, βραχώδες, μα τόσο συναρπαστικό έδαφος. Ο ασβεστολιθικός βράχος άλλοτε ήταν γεμάτος ρυτίδες
και άλλοτε γεμάτος εξογκώματα που δυσχαίρεναν αφάνταστα το περπάτημα. Σε κάποια σημεία υπήρχαν μεγάλα λεία και επίπεδα τμήματα πέτρας και πάνω σε αυτά είχαν στηθεί λίγες σκηνές από κατασκηνωτές.
Μια μεταλλική σκάλα σε βοηθούσε να αλλάξεις επίπεδο και να προσεγγίσεις πιο εύκολα την είσοδο για την Μπλε Τρύπα.
Κατεβήκαμε και στη συνέχεια σκαρφαλώσαμε σε κάτι βράχια. Έπειτα, έπρεπε να περπατήσουμε μέσα στο νερό, στην άκρη του βράχου για να φτάσουμε εκεί που θέλαμε. Ο σύζυγος έμεινε να κοιτάει από ψηλά και να με βγάζει φωτογραφίες περιμένοντας πότε θα γλιστρήσω και θα πέσω με τα ρούχα μέσα στο νερό. Εγώ, έβγαλα τα παπούτσια μου, γατζώθηκα πολύ σφιχτά από τον πανύψηλο βράχο, και με δυσκολία άρχισα να βαδίζω βήμα-βήμα πάνω στα κοφτερά βράχια. Ήταν πολύ δύσκολο εγχείρημα γιατί ανά πάσα στιγμή υπήρχε ο κίνδυνος να παραπατήσω ή να κοπώ. Σαν βελόνες κάτω από τις πατούσες μου ένιωθα τις μυτερές εξοχές των ασβεστολιθικών πετρωμάτων να με τρυπούν. Έφτασα, όμως, ακριβώς στη μεγάλη πισίνα η οποία εκείνη την ώρα δεν είχε καθόλου κόσμο. Με πολύ μεγάλη προσοχή βγήκα ξανά αλώβητη από το νερό.
Από τα κοφτερά βράχια που βρίσκονται στα δεξιά της φωτογραφίας γατζώθηκα και περπάτησα μέχρι τη Μπλε Τρύπα. Μέσα στη φωτογραφία αυτή υπήρχα και εγώ, αλλά με την χρήση της τεχνολογίας αφαίρεσα τον εαυτό μου από το κάδρο. Αν, όμως, παρατηρήσετε προσεκτικά θα δείτε παρατημένα τα παπούτσια μου σε μια βολική σχισμή του βράχου.
Συνεχίσαμε τη βόλτα μας πάνω στο ανώμαλο έδαφος της Dwejra Bay έχοντας, πλέον, θέα προς τον μεγάλο κόλπο στη μέση του οποίου ορθώνεται ο Fungus Rock.
Ο Fungus Rock
Γνωστός τοπικά ως «Il-Ġebla tal-Ġeneral» το όνομα του βράχου προέρχεται από έναν διοικητή των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ο οποίος ανακάλυψε ένα φυτό γνωστό ως Malta Fungus ή Cynomorium Coccineum. Αυτό το σπάνιο παρασιτικό ανθοφόρο φυτό εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους Ιππότες, αφού πίστευαν ότι είχε φαρμακευτικές ιδιότητες και το χρησιμοποιούσαν για να καλύπτουν πληγές και ως θεραπεία για τη δυσεντερία. Το εκτίμησαν τόσο πολύ που συχνά το έδιναν δώρο σε διακεκριμένους ευγενείς και επισκέπτες στα νησιά της Μάλτας. Λόγω της σημασίας αυτού του φυτού, οι Ιππότες απέκλεισαν την πρόσβαση στον βράχο. Υπήρχαν σκληρές ποινές για τους παραβάτες ή για οποιονδήποτε προσπαθούσε να κλέψει τη σοδειά. Η τιμωρία ήταν τριετής κωπηλασία στις γαλέρες των Ιπποτών.
Στους πρόποδες του βουνού ορθώνεται το λευκό εκκλησάκι της Αγίας Άννας (Kappella Sant' Anna) στα σκαλιά του οποίου καθίσαμε περιμένοντας το λεωφορείο για την επιστροφή μας στην πρωτεύουσα.
Το βράδυ βγήκαμε στην Πλατεία του Αγίου Γεωργίου επιλέγοντας το γωνιακό Café Diaz για burger και ζυμαρικά με κοτόπουλο. Οι τιμές ήταν πολύ λογικές (21€ με τα αναψυκτικά) και το φαγητό τίμιο. Ο σερβιτόρος ήταν Έλληνας που είχε έρθει να δουλέψει για σεζόν στο νησί και μας περιποιήθηκε ιδιαιτέρως. Ευτυχώς, το εστιατόριο δεχόταν κάρτες κι έτσι δεν χρειάστηκε να τρέχω ξανά για ανάληψη από το μηχάνημα.
Μετά το δείπνο επιστρέψαμε στο δωμάτιο γιατί η υγεία μου είχε χειροτερέψει. Πέρασα ένα ταραγμένο και βασανιστικό βράδυ. Η μύτη μου ήταν τελείως μπουκωμένη και έπαιρνα ανάσα μόνο από το στόμα. Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με το air condition, μου στέγνωνε τον λαιμό με αποτέλεσμα να με πιάνει βήχας και να μην μπορώ να κοιμηθώ. Όταν κατάφερνε να με πάρει ο ύπνος, κρύωνα και ξυπνούσα. Ανέβαζα τη θερμοκρασία στο air condition, αλλά όταν αυτό σταματούσε να βγάζει κρύο αέρα, ζεσταινόμουν και ίδρωνα. Έζησα ένα δράμα εκείνο το βράδυ.
Η επομένη ήταν η μέρα της αναχώρησης και για πρώτη φορά στη ζωή μου χαιρόμουν που θα τελείωνε το ταξίδι και θα επέστρεφα στην Ελλάδα. Η Μάλτα μου άρεσε πάρα πολύ και το πρόγραμμα που είχα σχεδιάσει βγήκε αβίαστα, άνετα και χωρίς την παραμικρή αναποδιά (πλην της τροφοδοσίας της βενζίνης=τίποτα στην ουσία). Ούτε και το γεγονός ότι τις τελευταίες μέρες περνούσα κάποια ίωση με πτόησε ιδιαίτερα. Δεν ανέβαλα τίποτα και έκανα όλα όσα επιθυμούσα. Εκείνο που με τσάκισε και με έφτασε στα όριά μου και στο σημείο να μην αντέχω άλλο και να θέλω να τελειώσει, εδώ και τώρα, το ταξίδι (αδιανόητο για εμένα να μου συμβαίνει κάτι τέτοιο) ήταν…..η ζέστη, ρε παιδιά! Ναι, ναι αλήθεια! Η ζέστη με τσάκισε, με κατέβαλε, με τρέλανε. Δεν δρόσισε λιγάκι, ούτε μέρα, ούτε νύχτα. Δεν φύσηξε ποτέ ένα φρέσκο αεράκι φέρνοντας μια αύρα φρεσκάδας. Μονίμως κολλούσες από τη υγρασία και την κάψα. Μάλιστα, μου έκανε τόσο μεγάλη εντύπωση αυτή η παρατεταμένη και αδιάκοπη ζέστη που ρώτησα την ξενοδόχο μας αν εκείνες τις μέρες του ταξιδιού μας τα νησιά βρίσκονταν σε καθεστώς καύσωνα, για να πάρω την απάντηση: -«Όχι, πάντα έτσι είναι το καλοκαίρι. Αυτό είναι φυσιολογικό για εμάς και το έχουμε συνηθίσει».
Τελευταία, λοιπόν, μέρα η αυριανή αλλά γεμάτη με καινούριες εμπειρίες, τοποθεσίες και γεγονότα πριν αναχωρήσουμε για την Ελλάδα.
Last edited:
Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.551
- Likes
- 8.569
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Αυτό που λέμε μια φωτογραφία χίλιες λέξεις. Πρώτη φορά βλέπω τέτρις με ομπρελοξαπλώστρες! Πραγματικά αστείο θέαμα.
Κλασσικά άλλη μια πολύ ωραία ιστορία με πολλές πληροφορίες, στην οποία θα ανατρέξω όταν με το καλό πάω. Merci!
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.235
- Likes
- 26.152
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Καλέ μου φίλε @Señor_Nada μόλις διάβασα το σχόλιό σου για αυτήν τη φωτογραφία, αμέσως θυμήθηκα την κουβέντα που είχαμε κάνει για τον Σίμο στην Ελαφόνησο. Μάλιστα είχες κάνει το παρακάτω σχόλιο:
Το κορυφαίο όμως σχόλιο ήταν αυτό:
Ε! μια από τα ίδια και για τη Blue Lagoon. Βέβαια στον Σίμο υπάρχουν χιλιόμετρα παραλίας και κάπου μπορείς να καβατζωθείς μακριά από το χάλι, να τα λέμε και αυτά. Στη Blue Lagoon τί κάνεις όταν όλη η ακτογραμμή έχει μόνο κοφτερά βράχια? Τέλος πάντων, γνώμη μου είναι ότι πρέπει να τα βλέπουμε όλα (με τις όποιες αντιξοότητες, δυσκολίες κ.λπ.) για να σχηματίζουμε τη δική μας άποψη και να ωθούμε στα όριά της και ακόμα παραπέρα την αισθητική μας
.Εγώ σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια σου και για το κουράγιο σου να διαβάζεις όλες τις τόσο αναλυτικές μου ιστορίες. Πάντως, πάντα προσπαθώ για το καλύτερο.
Last edited:
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.186
- Likes
- 20.566
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Μου έκανε τρομερή εντύπωση που διαλέξατε να μείνετε στο Σεντ Τζούλιαν!
Δεν ξέρω σε ποιο σημείο έχεις φτάσει την ιστορία (τη κρατώ για να τη διαβάσω χωρίς διακοπές), αλλά είμαι σίγουρη οτι διαβάζοντας την θα δω τη Μάλτα όπως την έχω εγώ στη μνήμη μου! Είμαι περίεργη, επίσης, να δω που πήγες και τι αλλαγές έχουν γίνει μετά απο τόσα χρόνια.
Δεν ξέρω σε ποιο σημείο έχεις φτάσει την ιστορία (τη κρατώ για να τη διαβάσω χωρίς διακοπές), αλλά είμαι σίγουρη οτι διαβάζοντας την θα δω τη Μάλτα όπως την έχω εγώ στη μνήμη μου! Είμαι περίεργη, επίσης, να δω που πήγες και τι αλλαγές έχουν γίνει μετά απο τόσα χρόνια.
Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.235
- Likes
- 26.152
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
@Sassenach77 Βρήκαμε αξιοπρεπέστατο κατάλυμα με καθημερινή καθαριότητα και αλλαγή πετσετών, και με πολύ πλούσιο πρωινό μπουφέ, σε πολύ καλή τιμή για τα δικά μας πορτοφόλια. Νοικιάσαμε αυτοκίνητο οπότε η περιοχή διαμονής ήταν το λιγότερο που μας προβλημάτισε σε αυτό το ταξίδι.
Εκ των υστέρων το St. Julian’s μας βόλεψε μια χαρά. Είχαμε μαγαζιά και εστιατόρια γύρω μας ανοιχτά μέχρι πολύ αργά. Βρίσκαμε εύκολα θέση parking για το αυτοκίνητο και πεταγόμασταν με τα πόδια για ψώνια ή φαγητό στη γειτονιά μας.
Τώρα αν εννοείς κάτι άλλο με τη φράση «Μου έκανε τρομερή εντύπωση που διαλέξατε να μείνετε στο Σεντ Τζούλιαν!» και δεν το κατάλαβα ευχαρίστως να το συζητήσουμε ξανά.
Η ιστορία βρίσκεται στο τέλος της. Μάλιστα, αύριο, νωρίς το πρωί, ταξιδεύω για Αστυπάλαια και σκεφτόμουν, για να περάσω ευχάριστα και εποικοδομητικά τις 9 και πλέον ώρες πλεύσης, να ανεβάσω τα 2 τελευταία κεφάλαια με τα οποία θα ολοκληρωθεί η αφήγηση. Ελπίζω να την απολαύσεις διαβάζοντάς την ολοκληρωμένη.
Θα περιμένω με ενδιαφέρον τα σχόλιά σου και τις παρατηρήσεις-συγκρίσεις-αλλαγές σε σχέση με το δικό σου ταξίδι. Έχουν πάντα ιδιαίτερη αξία τέτοιου είδους αναφορές, εγείρουν πολλές συζητήσεις και συνήθως εξάγονται ενδιαφέροντα συμπεράσματα.
Εύχομαι να δεις, ξανά, τη Μάλτα όπως την έχεις στη μνήμη σου μέσα από τη δική μου ιστορία και μακάρι οι αλλαγές που τυχόν θα εντοπίσεις να έχουν θετικό πρόσημο για την εξέλιξη και το μέλλον αυτής της τόσο όμορφης χώρας.
Last edited:
Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.186
- Likes
- 20.566
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Όχι δεν εννοώ κάτι άλλο και κατανοώ το λόγο που μείνατε. Και εγώ θα το έκανα αυτό αν με βόλευε το κατάλυμα. Απλώς είναι μια περιοχή με πολύ βαβούρα και ένας φίλος μας, που μένει στη Μάλτα, μας είχε πει τότε που είχαμε πάει, οτι το Σεντ Τζούλιαν είναι κάτι σαν τα Μάλια της Κρήτης και το Κάβο της Κέρκυρας. Πολλούς άγγλους και διασκέδαση μέχρι τελικής πτώσεως με όλα τα συναφή επακόλουθα. Πήγαμε εκεί μόνο μία μέρα, απόγευμα σχετικά, για ένα δίωρο και δεν μου άρεσε αυτό που είδα. Πολλά εμπορικά και μεγάλη οικοδομική ανάπτυξη, μέσα στην οποία χάνονταν κάθε γραφικότητα. Τα υπόλοιπα δεν ξέρω αν ισχύουν, γιατί δεν πήγα βράδυ να δω.
Για να δούμε! Και εγώ Ιούνιο είχα πάει το 2012
Εκπομπές Travelstories
