marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 410
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Οι πρώτες εικόνες εκτός του αεροδρομίου ήταν σοκαριστικές για όλους μας πιστεύω. Όχι τόσο για την φτώχεια που αρχίσαμε να αντικρίζουμε σιγά σιγά όσο για τους εκατοντάδες στρατιώτες που είχαν περικυκλώσει το αεροδρόμιο. Ήξερα ότι η Σρι Λάνκα είχε πολιτικές και φυλετικές αντιπαραθέσεις, γνώριζα ότι πολλές φορές γίνονταν αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ του κρατικού στρατού και των ανταρτών Ταμίλ στο Βορρά, είχα διαβάσει για τις τελευταίες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Κολόμπο και στα δυτικά παράλια της χώρας και περίμενα ότι θα υπάρχουν στη πρωτεύουσα αυξημένα μέτρα ασφαλείας λόγω της σύνοδου κορυφής των Νοτιοκεντρικών Aσιατικών κρατών που λάμβανε χώρα εκείνες της ημέρες στη πόλη, αλλά όχι αυτό που είδα! Φανταστείτε δηλαδή την έκπληξη και τη φρίκη των περισσότερων συνταξιδιωτών μου που δεν είχαν ιδέα ούτε για τη σύνοδο ούτε για τα πολιτικά δρώμενα της Σρι Λάνκα (ναι, ναι καλά διαβάσατε. Τα μισά τουλάχιστον μέλη του γκρουπ δεν ήξεραν ότι στη Σρι Λάνκα υπήρχαν πολιτικές διαταραχές)!
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα γινόμουν αυτόπτης μάρτυς ενός πολεμικού σκηνικού! Σε κάθε πέντε μέτρα υπήρχε ένας στρατιώτης με το όπλο σε θέση βολής ενώ τα οδοφράγματα και τα πρόχειρα κατασκευασμένα φυλάκια με σακιά άμμου ή χώμα (υποθέτω...) είναι εικόνες που μέχρι τώρα είχα δει μόνο σε ταινίες, σε φωτογραφίες ντοκουμέντα και στο Checkpoint Charlie στο Βερολίνο! Προς στιγμή φοβήθηκα και συνειδητοποίησα τι ήταν αυτό που είχα κάνει: είχα έρθει για τουρισμό σε μια χώρα που μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο! Αλλά μακριά από τον τόπο των συμβάντων και ζώντας σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου η λέξη τρομοκρατία δεν είναι παντελώς άγνωστη, είχα την εντύπωση ότι όλα αυτά περί αναζωπύρωσης του εμφυλίου που διάβαζα στις εφημερίδες ήταν απλά υπερβολές των Δυτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης! (Για τις εκρήξεις του Μαΐου σε εμπορική συνοικία του Κολόμπο και του Ιουνίου του 2008 σε λεωφορείο στη πρωτεύουσα, δείτε εδώ και εδώ, ακριβώς όπως τα διάβαζα κατά την περίοδο πριν το ταξίδι).
Τότε θυμήθηκα όλες εκείνες τις ταινίες του Ράμπο που έβλεπα μικρή. Αμέτρητες φορές είχα ευχηθεί να ήμουν συμπρωταγωνίστρία του, να ταξιδεύουμε μαζί σε χώρες εξωτικές και ονειρεμένες, να χώνομαι σε ζούγκλες και να βοηθάω πάντα τους καλούς της υπόθεσης! Τώρα αναρωτιέμαι μήπως τελικά η επιθυμία μου να βρεθώ σε μια τέτοια χώρα, με οδηγούσε ηθελημένα ν' αγνοώ όλες εκείνες τις προειδοποιήσεις περί επικινδυνότητας. Ειλικρινά, δεν μπορώ ν' απαντήσω! Το σίγουρο είναι πως το καταπράσινο περιβάλλον και οι πολεμικές εικόνες έφτιαχναν το κατάλληλο σκηνικό για πραγματοποίηση των παιδικών μου φαντασιώσεων! Μόνο ο Σταλόνε έλειπε!
Ξεθάρρεψα και ένιωθα έτοιμη ν' αντιμετωπίσω οτιδήποτε μπορούσε να μας συμβεί! Φυσικά, δεν έγινε απολύτως τίποτα και όλες εκείνες οι σκέψεις, αποδείχθηκαν εντελώς μα εντελώς γελοίες καθώς όλα κύλησαν τόσο ήσυχα που στο τέλος είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι ξέχασαν ότι επικρατούσε τεταμένη ατμόσφαιρα στο νησί! Αυτό, βέβαια, το οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό στο τοπικό πρακτορείο που είχε οργανώσει τόσο άψογα το τουρ μας αλλά και στο λευκό μας χρώμα (να μη μιλήσω για το ξανθό της κεφαλής) που ήταν το καλύτερο διαβατήριο κατά την παραμονή μας στη Σρι Λάνκα. Επιπλέον, τις ημέρες που θεωρητικά βρισκόμασταν στην επικίνδυνη ζώνη του νησιού δηλαδή στο Βορρά, κοντά στα ανεπίσημα σύνορα μεταξύ Σινχάλα και Ταμίλ, ήμασταν ασφαλείς καθώς ίσχυε μια άτυπη εκεχειρία μεταξύ των δύο πλευρών ως ένδειξη σεβασμού στο συνέδριο.
Το λεωφορείο σερνόταν αντί να κινείται και εμείς προσπαθούσαμε να συμφιλιωθούμε με το ατελείωτο χακί που περνούσε μπροστά από τα μάτια μας. Κάναμε τόση ώρα να διασχίσουμε εκείνο το δρόμο που τελικά χαλάρωσα αρκετά ώστε να κοιτάξω ενθουσιασμένη τα πλήθη Σρι Λανκανών που είχαν ξεχυθεί στους δρόμους, να χαμογελάσω στα φανταράκια έστω και αν αυτοί δεν με πήραν χαμπάρι και να μας ευχηθώ σιωπηλά Καλή Διαμονή στο νησί, ξέροντας όμως ότι δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου εκείνες τις πρώτες εικόνες!
---------------------
Ο εμφύλιος στη Σρι Λάνκα αποτελεί παρελθόν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν λυθεί οριστικά οι διαφορές μεταξύ των δύο αντίπαλων πλευρών. Όσοι θέλετε να ενημερωθείτε σχετικά, στην αγγλική wikipedia θα διαβάσετε γι' αυτόν αναλυτικότατα. Όσοι βαριέστε να ρίξετε τόση μελέτη, λίγα λόγια από εμένα αλλά πάντα από την αφελής τουριστική πλευρά.
Η Σρι Λάνκα έχει περίπου 20.000.000 πληθυσμό. Το 74% αυτών είναι Σινχαλέζοι ενώ το 18% είναι Ταμίλ. Το υπόλοιπο των κατοίκων είναι διάφορες άλλες εθνότητες που παρακολουθούν τις δύο κύριες φυλές του νησιού να τρώγονται μεταξύ τους. Γιατί δεν μπόρεσαν οι Σινχάλα και οι Ταμίλ να τα βρουν και να ζήσουν ειρηνικά μετά την απελευθέρωση από τους Βρετανούς δεν μας πολυενδιαφέρει αλλά υποθέτω ότι έβαλαν λίγο το χεράκι τους και οι Άγγλοι σ' αυτό. Το σίγουρο είναι ότι ο κύκλος βίας ξεκίνησε όταν αποφασίστηκε να οριστεί ως κύρια γλώσσα στο νησί μόνο η Σινχαλέζικη αφήνοντας στην απ' έξω την Ταμίλ, ενώ άλλα είχαν συμφωνηθεί στην αρχή. Αντιπαράθεση στην αντιπαράθεση οι Ταμίλ χαλάστηκαν από τη συμπεριφορά των Σινχάλα και άρχισαν να ονειρεύονται ένα δικό τους ανεξάρτητο κράτος στα Βορειοανατολικά του νησιού. Οι Σινχαλέζοι όμως ήταν περισσότεροι, είχαν και την εξουσία στα χέρια τους και έτσι η επιθυμία των Ταμίλ έμεινε μόνο στα σχέδια (ούτε καν στα χαρτιά)!
Για μερικά χρόνια τα πράγματα ηρέμησαν αλλά στις αρχές της νέας χιλιετίας οι Ταμίλ έκριναν ότι τους είχε ξεχάσει εντελώς το καθεστώς του Κολόμπο. Από τότε φρόντισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με μερικούς εκρηκτικούς μηχανισμούς που σε κάποιες περιπτώσεις έκαναν μεγάλα μπουμ! Η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα από την άλλη ενοχλήθηκε που κάποιοι τους χαλούσαν την ηρεμία τους και έστειλαν το στρατό για να τους ξαναφέρει στον ίσιο δρόμο δηλαδή στην αφάνεια! Κάπως έτσι άρχισε ο ανταρτοπόλεμος που οδήγησε στα γνωστά γεγονότα του Μαΐου του 2009, όπου τα κυβερνητικά στρατεύματα επιβλήθηκαν πλήρως των ανταρτών Ταμίλ και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τα στρατιωτικά κρησφύγετα των δεύτερων. Καλά εννοείται ότι παράλληλα με την ισοπέδωση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων καταστράφηκαν και σπίτια και κτήματα και ζωές αθώων απλών Ταμίλ πολιτών, αλλά αυτά για τους νικητές ενός πολέμου θεωρούνται πάντα παράπλευρες απώλειες! Για εκείνα τα τελευταία γεγονότα διαβάστε περισσότερα εδώ, εδώ και παρακολουθήστε το ακόλουθο video.
[/i]
---------------------
Δεν πίστευα ποτέ ότι θα γινόμουν αυτόπτης μάρτυς ενός πολεμικού σκηνικού! Σε κάθε πέντε μέτρα υπήρχε ένας στρατιώτης με το όπλο σε θέση βολής ενώ τα οδοφράγματα και τα πρόχειρα κατασκευασμένα φυλάκια με σακιά άμμου ή χώμα (υποθέτω...) είναι εικόνες που μέχρι τώρα είχα δει μόνο σε ταινίες, σε φωτογραφίες ντοκουμέντα και στο Checkpoint Charlie στο Βερολίνο! Προς στιγμή φοβήθηκα και συνειδητοποίησα τι ήταν αυτό που είχα κάνει: είχα έρθει για τουρισμό σε μια χώρα που μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο! Αλλά μακριά από τον τόπο των συμβάντων και ζώντας σε μια χώρα όπως η Ελλάδα όπου η λέξη τρομοκρατία δεν είναι παντελώς άγνωστη, είχα την εντύπωση ότι όλα αυτά περί αναζωπύρωσης του εμφυλίου που διάβαζα στις εφημερίδες ήταν απλά υπερβολές των Δυτικών Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης! (Για τις εκρήξεις του Μαΐου σε εμπορική συνοικία του Κολόμπο και του Ιουνίου του 2008 σε λεωφορείο στη πρωτεύουσα, δείτε εδώ και εδώ, ακριβώς όπως τα διάβαζα κατά την περίοδο πριν το ταξίδι).
Τότε θυμήθηκα όλες εκείνες τις ταινίες του Ράμπο που έβλεπα μικρή. Αμέτρητες φορές είχα ευχηθεί να ήμουν συμπρωταγωνίστρία του, να ταξιδεύουμε μαζί σε χώρες εξωτικές και ονειρεμένες, να χώνομαι σε ζούγκλες και να βοηθάω πάντα τους καλούς της υπόθεσης! Τώρα αναρωτιέμαι μήπως τελικά η επιθυμία μου να βρεθώ σε μια τέτοια χώρα, με οδηγούσε ηθελημένα ν' αγνοώ όλες εκείνες τις προειδοποιήσεις περί επικινδυνότητας. Ειλικρινά, δεν μπορώ ν' απαντήσω! Το σίγουρο είναι πως το καταπράσινο περιβάλλον και οι πολεμικές εικόνες έφτιαχναν το κατάλληλο σκηνικό για πραγματοποίηση των παιδικών μου φαντασιώσεων! Μόνο ο Σταλόνε έλειπε!
Ξεθάρρεψα και ένιωθα έτοιμη ν' αντιμετωπίσω οτιδήποτε μπορούσε να μας συμβεί! Φυσικά, δεν έγινε απολύτως τίποτα και όλες εκείνες οι σκέψεις, αποδείχθηκαν εντελώς μα εντελώς γελοίες καθώς όλα κύλησαν τόσο ήσυχα που στο τέλος είμαι σίγουρη ότι οι περισσότεροι ξέχασαν ότι επικρατούσε τεταμένη ατμόσφαιρα στο νησί! Αυτό, βέβαια, το οφείλουμε σε μεγάλο βαθμό στο τοπικό πρακτορείο που είχε οργανώσει τόσο άψογα το τουρ μας αλλά και στο λευκό μας χρώμα (να μη μιλήσω για το ξανθό της κεφαλής) που ήταν το καλύτερο διαβατήριο κατά την παραμονή μας στη Σρι Λάνκα. Επιπλέον, τις ημέρες που θεωρητικά βρισκόμασταν στην επικίνδυνη ζώνη του νησιού δηλαδή στο Βορρά, κοντά στα ανεπίσημα σύνορα μεταξύ Σινχάλα και Ταμίλ, ήμασταν ασφαλείς καθώς ίσχυε μια άτυπη εκεχειρία μεταξύ των δύο πλευρών ως ένδειξη σεβασμού στο συνέδριο.
Το λεωφορείο σερνόταν αντί να κινείται και εμείς προσπαθούσαμε να συμφιλιωθούμε με το ατελείωτο χακί που περνούσε μπροστά από τα μάτια μας. Κάναμε τόση ώρα να διασχίσουμε εκείνο το δρόμο που τελικά χαλάρωσα αρκετά ώστε να κοιτάξω ενθουσιασμένη τα πλήθη Σρι Λανκανών που είχαν ξεχυθεί στους δρόμους, να χαμογελάσω στα φανταράκια έστω και αν αυτοί δεν με πήραν χαμπάρι και να μας ευχηθώ σιωπηλά Καλή Διαμονή στο νησί, ξέροντας όμως ότι δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου εκείνες τις πρώτες εικόνες!
---------------------
Ο εμφύλιος στη Σρι Λάνκα αποτελεί παρελθόν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν λυθεί οριστικά οι διαφορές μεταξύ των δύο αντίπαλων πλευρών. Όσοι θέλετε να ενημερωθείτε σχετικά, στην αγγλική wikipedia θα διαβάσετε γι' αυτόν αναλυτικότατα. Όσοι βαριέστε να ρίξετε τόση μελέτη, λίγα λόγια από εμένα αλλά πάντα από την αφελής τουριστική πλευρά.
Η Σρι Λάνκα έχει περίπου 20.000.000 πληθυσμό. Το 74% αυτών είναι Σινχαλέζοι ενώ το 18% είναι Ταμίλ. Το υπόλοιπο των κατοίκων είναι διάφορες άλλες εθνότητες που παρακολουθούν τις δύο κύριες φυλές του νησιού να τρώγονται μεταξύ τους. Γιατί δεν μπόρεσαν οι Σινχάλα και οι Ταμίλ να τα βρουν και να ζήσουν ειρηνικά μετά την απελευθέρωση από τους Βρετανούς δεν μας πολυενδιαφέρει αλλά υποθέτω ότι έβαλαν λίγο το χεράκι τους και οι Άγγλοι σ' αυτό. Το σίγουρο είναι ότι ο κύκλος βίας ξεκίνησε όταν αποφασίστηκε να οριστεί ως κύρια γλώσσα στο νησί μόνο η Σινχαλέζικη αφήνοντας στην απ' έξω την Ταμίλ, ενώ άλλα είχαν συμφωνηθεί στην αρχή. Αντιπαράθεση στην αντιπαράθεση οι Ταμίλ χαλάστηκαν από τη συμπεριφορά των Σινχάλα και άρχισαν να ονειρεύονται ένα δικό τους ανεξάρτητο κράτος στα Βορειοανατολικά του νησιού. Οι Σινχαλέζοι όμως ήταν περισσότεροι, είχαν και την εξουσία στα χέρια τους και έτσι η επιθυμία των Ταμίλ έμεινε μόνο στα σχέδια (ούτε καν στα χαρτιά)!
Για μερικά χρόνια τα πράγματα ηρέμησαν αλλά στις αρχές της νέας χιλιετίας οι Ταμίλ έκριναν ότι τους είχε ξεχάσει εντελώς το καθεστώς του Κολόμπο. Από τότε φρόντισαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους με μερικούς εκρηκτικούς μηχανισμούς που σε κάποιες περιπτώσεις έκαναν μεγάλα μπουμ! Η κυβέρνηση της Σρι Λάνκα από την άλλη ενοχλήθηκε που κάποιοι τους χαλούσαν την ηρεμία τους και έστειλαν το στρατό για να τους ξαναφέρει στον ίσιο δρόμο δηλαδή στην αφάνεια! Κάπως έτσι άρχισε ο ανταρτοπόλεμος που οδήγησε στα γνωστά γεγονότα του Μαΐου του 2009, όπου τα κυβερνητικά στρατεύματα επιβλήθηκαν πλήρως των ανταρτών Ταμίλ και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τα στρατιωτικά κρησφύγετα των δεύτερων. Καλά εννοείται ότι παράλληλα με την ισοπέδωση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων καταστράφηκαν και σπίτια και κτήματα και ζωές αθώων απλών Ταμίλ πολιτών, αλλά αυτά για τους νικητές ενός πολέμου θεωρούνται πάντα παράπλευρες απώλειες! Για εκείνα τα τελευταία γεγονότα διαβάστε περισσότερα εδώ, εδώ και παρακολουθήστε το ακόλουθο video.
[/i]
---------------------
Attachments
Last edited by a moderator:
ωραιες οι φωτο σου!
