travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.773
- Likes
- 14.780
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πρώτη μέρα στο Βίντχοκ.
- Από το Windhoek στο Sossusvlei. 1
- Από το Windhoek στο Sossusvlei. 2
- Επίσκεψη στο Sossusvlei
- Επιστροφή από το Sossusvlei. Sesriem Canyon.
- Οδικώς στο Swakopmund.
- Βόλτες στο Σβάκοπμουντ.
- Πρώτη μέρα με το πρακτορείο
- Στο πάρκο Ετόσα.
- Σαφάρι στο πάρκο Ετόσα.
- Πάρκο Ετόσα, αλλαγή λοτζ.
- Ταξίδι δίπλα στον ποταμό Okavango.
- Βόλτες στο ποτάμι και άφιξη στη Μποτσουάνα.
- Στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, με αεροπλάνο.
- Στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, με αυτοκίνητο. Πρώτη μέρα.
- Ολοήμερο σαφάρι στο Δέλτα του Οκαβάνγκο. Δεύτερη μέρα.
- Λίγο σαφάρι ακόμα και άφιξη στη Νάτα.
- Nata salt pans.
- Βόλτα στον ποταμό Chobe
- Στους Καταρράκτες Βικτώρια.
- Επίσκεψη στους καταρράκτες.
- Η επιστροφή.
- Βίντεο
Στο Δέλτα του Οκαβάνγκο, με αυτοκίνητο. Πρώτη μέρα.
Μέχρι να φτάσουμε στο lodge που θα μέναμε πέρασαν σχεδόν 5 ώρες. Η διαδρομή ήταν πάρα πολύ όμορφη και στο δρόμο είδαμε πολλά ζώα, κυρίως ελέφαντες, ιπποπόταμους και καμηλοπαρδάλεις. Επίσης περάσαμε από χωριά ντόπιων, χωρίς να σταματήσουμε.
Το πιο ωραίο όμως που συνέβη ήταν ότι σταματήσαμε σε ένα από τους παραπόταμους του Οκαβάγκο με το όνομα Μπούτου. Εκεί μας περίμεναν 7-8 άνθρωποι με μικρές πιρόγες, που της ονομάζουν Μορόκο. Σε κάθε μία ανέβηκαν από δύο άτομα και στο πίσω μέρος ήταν ο βαρκάρης, ο οποίος με ένα ξύλο που ακουμπούσε στον πάτο του ποταμού έσπρωχνε. Η βόλτα ήταν υπέροχη μέσα στα ήσυχα νερά του μικρού ποταμού, που πιο πολύ έμοιαζε με λίμνη. Είχε όλο νούφαρα τριγύρω μας. Οι βαρκάρηδες μας έδειχναν διάφορα πουλιά, δέντρα και λουλούδια. Εγώ απόλαυσα αυτή τη βαρκάδα. Σε κάποιο σημείο βγήκαμε έξω από τις βάρκες για να δούμε μία μικρή λίμνη με ιπποπόταμους.
Περίπου 2 ώρες κάναμε βόλτα που πραγματικά ήταν πολύ όμορφη. Όταν τελείωσε μπήκαμε ξανά στα jeep και συνεχίσαμε το safari. Καταλήξαμε σχετικά νωρίς στο λοτζ που θα μέναμε. Εκεί δεν έχει κανονικά δωμάτια, παρά μόνο σκηνές. Οι σκηνές όμως ήταν πολύ μεγάλες και γερές. Ήταν σαν δωμάτια, αφού μπορούσες να στέκεσαι όρθιος. Οι διαστάσεις ήταν 3 μέτρα επί 5. Στη μία πλευρά ήταν η είσοδος και στην άλλη είχε μία πόρτα από την οποία οποία έμπαινες σε ένα χώρο που είχε τουαλέτα χωριστά από μία ντουζιέρα. Έτσι ήταν αρκετά άνετο το μέρος αυτό για να κοιμηθούμε. Ένα θέμα υπήρχε με τον ηλεκτρισμό ο οποίος δεν ήταν όλο το 24ωρο. Εάν κάποιος ήθελε να φορτίσει κάποια συσκευή, έπρεπε να το κάνει στη ρεσεψιόν του καταλύματος. Προσωπικά εγώ είχα φορτίσει τις μπαταρίες και δεν χρειάστηκε να κάνω καμία φόρτισης. Το βράδυ δεν είχε ρεύμα με τα 230 volt, που προερχόταν από μια γεννήτρια, αλλά στα δωμάτια είχε κάποια μικρά φώτα που φορτίζονταν από φωτοβολταϊκά και είχες χαμηλό φωτισμό.
Ο χώρος γενικότερα ήταν πολύ όμορφος και η ρεσεψιόν ουσιαστικά είχε ένα τεράστιο χώρο που χρησίμευε και για εστιατόριο και για καθιστικό. Μπροστά αυτός ο χώρος ήταν τελείως ανοιχτός, χωρίς πόρτες και τζαμαρίες, οπότε έβλεπες μπροστά ένα μέρος που ήταν γεμάτο με χαμηλά χόρτα και στο βάθος ήταν τα δέντρα δίπλα στο ποτάμι. Το ποτάμι απείχε από μας περίπου 200 μέτρα. Ακριβώς έξω από το εστιατόριο στον ανοιχτό χώρο ήταν πολύ συχνά αναμμένη μία φωτιά. Βασικά ήταν αναμμένη από νωρίς το πρωί, αργά το απόγευμα και όλο το βράδυ μέχρι να πάμε για ύπνο. Για να πάμε το βράδυ στις σκηνές που μέναμε, κανονικά έπρεπε να φωνάξουμε κάποιον από το προσωπικό να μας μεταφέρει. Αλλά αυτό πρακτικά δεν ήταν εύκολο, γι’ αυτό και πηγαίναμε μόνοι μας και ας ήταν σκοτάδι. Η αλήθεια είναι ότι το βράδυ ακούγαμε διάφορα ζώα, μέχρι και ιπποπόταμους να μουγκρίζουν πολύ κοντά σε μας.
Το βράδυ είχαμε νόστιμο φαγητό. Ήταν μάλλον μοσχάρι ή κάποιο ντόπιο ζώο με σάλτσα και ρύζι. Ήπιαμε και τις κρύες μπύρες μας. Όταν τελειώσαμε το φαγητό καθίσαμε με τους υπόλοιπους γύρω από τη φωτιά. Κοιτάζαμε τα αστέρια αλλά δεν υπήρχε κάποιος να ξέρει και να μας πει οτιδήποτε. Η εφαρμογή που έχω δεν μου έδειχνε τα Νέφη του Μαγγελάνου που εγώ έψαχνα. Και σε όλο το ταξίδι δεν τα είδα.
Πασάς!!!
Μέχρι να φτάσουμε στο lodge που θα μέναμε πέρασαν σχεδόν 5 ώρες. Η διαδρομή ήταν πάρα πολύ όμορφη και στο δρόμο είδαμε πολλά ζώα, κυρίως ελέφαντες, ιπποπόταμους και καμηλοπαρδάλεις. Επίσης περάσαμε από χωριά ντόπιων, χωρίς να σταματήσουμε.
Το πιο ωραίο όμως που συνέβη ήταν ότι σταματήσαμε σε ένα από τους παραπόταμους του Οκαβάγκο με το όνομα Μπούτου. Εκεί μας περίμεναν 7-8 άνθρωποι με μικρές πιρόγες, που της ονομάζουν Μορόκο. Σε κάθε μία ανέβηκαν από δύο άτομα και στο πίσω μέρος ήταν ο βαρκάρης, ο οποίος με ένα ξύλο που ακουμπούσε στον πάτο του ποταμού έσπρωχνε. Η βόλτα ήταν υπέροχη μέσα στα ήσυχα νερά του μικρού ποταμού, που πιο πολύ έμοιαζε με λίμνη. Είχε όλο νούφαρα τριγύρω μας. Οι βαρκάρηδες μας έδειχναν διάφορα πουλιά, δέντρα και λουλούδια. Εγώ απόλαυσα αυτή τη βαρκάδα. Σε κάποιο σημείο βγήκαμε έξω από τις βάρκες για να δούμε μία μικρή λίμνη με ιπποπόταμους.
Περίπου 2 ώρες κάναμε βόλτα που πραγματικά ήταν πολύ όμορφη. Όταν τελείωσε μπήκαμε ξανά στα jeep και συνεχίσαμε το safari. Καταλήξαμε σχετικά νωρίς στο λοτζ που θα μέναμε. Εκεί δεν έχει κανονικά δωμάτια, παρά μόνο σκηνές. Οι σκηνές όμως ήταν πολύ μεγάλες και γερές. Ήταν σαν δωμάτια, αφού μπορούσες να στέκεσαι όρθιος. Οι διαστάσεις ήταν 3 μέτρα επί 5. Στη μία πλευρά ήταν η είσοδος και στην άλλη είχε μία πόρτα από την οποία οποία έμπαινες σε ένα χώρο που είχε τουαλέτα χωριστά από μία ντουζιέρα. Έτσι ήταν αρκετά άνετο το μέρος αυτό για να κοιμηθούμε. Ένα θέμα υπήρχε με τον ηλεκτρισμό ο οποίος δεν ήταν όλο το 24ωρο. Εάν κάποιος ήθελε να φορτίσει κάποια συσκευή, έπρεπε να το κάνει στη ρεσεψιόν του καταλύματος. Προσωπικά εγώ είχα φορτίσει τις μπαταρίες και δεν χρειάστηκε να κάνω καμία φόρτισης. Το βράδυ δεν είχε ρεύμα με τα 230 volt, που προερχόταν από μια γεννήτρια, αλλά στα δωμάτια είχε κάποια μικρά φώτα που φορτίζονταν από φωτοβολταϊκά και είχες χαμηλό φωτισμό.
Ο χώρος γενικότερα ήταν πολύ όμορφος και η ρεσεψιόν ουσιαστικά είχε ένα τεράστιο χώρο που χρησίμευε και για εστιατόριο και για καθιστικό. Μπροστά αυτός ο χώρος ήταν τελείως ανοιχτός, χωρίς πόρτες και τζαμαρίες, οπότε έβλεπες μπροστά ένα μέρος που ήταν γεμάτο με χαμηλά χόρτα και στο βάθος ήταν τα δέντρα δίπλα στο ποτάμι. Το ποτάμι απείχε από μας περίπου 200 μέτρα. Ακριβώς έξω από το εστιατόριο στον ανοιχτό χώρο ήταν πολύ συχνά αναμμένη μία φωτιά. Βασικά ήταν αναμμένη από νωρίς το πρωί, αργά το απόγευμα και όλο το βράδυ μέχρι να πάμε για ύπνο. Για να πάμε το βράδυ στις σκηνές που μέναμε, κανονικά έπρεπε να φωνάξουμε κάποιον από το προσωπικό να μας μεταφέρει. Αλλά αυτό πρακτικά δεν ήταν εύκολο, γι’ αυτό και πηγαίναμε μόνοι μας και ας ήταν σκοτάδι. Η αλήθεια είναι ότι το βράδυ ακούγαμε διάφορα ζώα, μέχρι και ιπποπόταμους να μουγκρίζουν πολύ κοντά σε μας.
Το βράδυ είχαμε νόστιμο φαγητό. Ήταν μάλλον μοσχάρι ή κάποιο ντόπιο ζώο με σάλτσα και ρύζι. Ήπιαμε και τις κρύες μπύρες μας. Όταν τελειώσαμε το φαγητό καθίσαμε με τους υπόλοιπους γύρω από τη φωτιά. Κοιτάζαμε τα αστέρια αλλά δεν υπήρχε κάποιος να ξέρει και να μας πει οτιδήποτε. Η εφαρμογή που έχω δεν μου έδειχνε τα Νέφη του Μαγγελάνου που εγώ έψαχνα. Και σε όλο το ταξίδι δεν τα είδα.
Πασάς!!!