travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.773
- Likes
- 14.743
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ταξίδι
- Auckland
- Νότιο Νησί
- Διαδρομές στη φύση
- Προς διανυκτέρευση
- Διαδρομή προς Νότο
- Queenstown
- Te Anau - ακόμα νοτιότερα
- Doubtful Sound
- Κρουαζιέρα
- Ακόμα πιο νότια
- Milford Sound
- Η κρουαζιέρα στο Milford Sound
- Πάλι στο δρόμο
- Επιστροφή στο Βορρά
- Mount Aspiring NP & Franz Josef
- Παραμονή Πρωτοχρονιάς
- Η μέρα δεν πήγε χαμένη!
- Arthur’s Pass & Christchurch
- Christchurch
- Βόρειο Νησί, Rotorua
- Εντυπώσεις απο Rotorua
- Rotorua - σούπερ γεωθερμικά
- Ροτορούα, Whakarewarewa
- Waimangu Volcanic Valley
- Wairakei Terraces
- Forgotten World Road, New Plymouth
- Γεωθερμία ξανά
- Forgotten World Road
- Mt. Taranaki
- Waitomo Caves
- Τελευταία μέρα
- Κρατήρες και τέλος
Mount Aspiring NP και Franz Josef (το χωριό)
Μετά την Wanaka θέλαμε να πάμε στο προτεινόμενο, και όχι αδίκως, τουριστικό βουνό Mount Aspiring. Είχα δει ένα δρόμο σε ένα χάρτη (υπενθυμίζω ότι όλο το ταξίδι το κάναμε μόνο με έντυπους χάρτες, χωρίς GPS) για να περάσουμε το βουνό εγκαρσίως. Αμ δε! Στα πρώτε 7-8 χιλιόμετρα ήταν μεν χωμάτινος αλλά βατός. Μετά δυσκόλευε η κατάσταση. Μας φάνηκε δασικός. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω και να πάμε από την άσφαλτο. Αυτό όμως που μας έμεινε, και δεν ήταν λίγο, ήταν η εικόνα ενός ήμερου κοπαδιού ελαφιών σε περιφραγμένο χωράφι. Σε όλη τη χώρα δεν είδαμε άλλο.
Πήραμε το δρόμο για την λίμνη Hawea. Ήταν ωραίο που είχαμε τη μια την λίμνη Wanaka από εδώ και την άλλη την Hawea από εκεί. Αν δείτε το χάρτη είναι δυο μακρόστενες λίμνες πολύ κοντά μεταξύ τους και παράλληλες. Ο δρόμος περνά ανάμεσά τους.
Όταν φτάσαμε στο βουνό Aspiring αρχίσαμε τις διεισδύσεις στους χωματόδρομους για να δούμε ωραία ποτάμια, καταρράκτες, λιμνούλες και γεφύρια. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ένα γεφύρι με σχοινιά κρεμαστό πάνω από ένα μικρό ποτάμι με υπέροχα χρώματα στα νερά του. Το ωραίο ήταν ότι τρεις γάλλοι έκαναν βουτιές μέσα στα κρύα νερά.
Η τέχνη θέλει θυσίες:
Αφού απολαύσαμε το βουνό, το περάσαμε για να μεταβούμε στη Δυτική ακτή. Εκεί, μόλις φτάσαμε στο σχεδόν παραλιακό χωριό Haast, έπρεπε να στρίψουμε προς βορρά για το χωριό της διαμονής μας. Αλλά που εμείς! Στρίψαμε νότια για να δούμε την ακτή και φτάσαμε μέχρι το χωριό Jackson Bay, αφού κάναμε 50 χιλιόμετρα. Η διαδρομή ήταν όλα τα λεφτά, αλλά όχι το τελευταίο χωριό, αφού και έρημο ήταν και ο καιρός είχε αρχίσει να χαλά και άρχισε να ψιχαλίζει. Καλά, για το κρύο δεν το συζητάμε: σχεδόν όλη μέρα ένα μικρό μπουφάν το ήθελε. Και από το απόγευμα και μετά ήθελε και πιο χοντρό. Φαντάσου να πας και Άνοιξη ή Φθινόπωρο: Δε σου λέω για χειμώνα.
Κατακαλόκαιρο στο Νότιο Νησί:
Μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας, στο χωριό Franz Josef, είχε αρχίσει ένα ψιλόβροχο. Ξεφορτώσαμε τα πράγματά μας στο μοτέλ και με ομπρέλες πήγαμε βόλτα στο χωριό. Ευτυχώς η βροχή δεν ήταν δυνατή και κατά διαστήματα σταματούσε. Είχε ένα ωραίο ποτάμι και ελπίζαμε ότι την επομένη το πρωί θα τραβούσαμε καλές φωτογραφίες. Μετά από μια τόσο κουραστική μέρα κάναμε ένα πολύ όμορφο ύπνο. Μόνο που και που μας ξυπνούσε μια δυνατή βροχή που χτύπαγε τα παράθυρα και την μπαλκονόπορτα. Όμως τη νιώθαμε σα συντροφιά που μας χάιδευε απαλά και συνεχίζαμε τον ύπνο μας.
Μετά την Wanaka θέλαμε να πάμε στο προτεινόμενο, και όχι αδίκως, τουριστικό βουνό Mount Aspiring. Είχα δει ένα δρόμο σε ένα χάρτη (υπενθυμίζω ότι όλο το ταξίδι το κάναμε μόνο με έντυπους χάρτες, χωρίς GPS) για να περάσουμε το βουνό εγκαρσίως. Αμ δε! Στα πρώτε 7-8 χιλιόμετρα ήταν μεν χωμάτινος αλλά βατός. Μετά δυσκόλευε η κατάσταση. Μας φάνηκε δασικός. Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω και να πάμε από την άσφαλτο. Αυτό όμως που μας έμεινε, και δεν ήταν λίγο, ήταν η εικόνα ενός ήμερου κοπαδιού ελαφιών σε περιφραγμένο χωράφι. Σε όλη τη χώρα δεν είδαμε άλλο.
Πήραμε το δρόμο για την λίμνη Hawea. Ήταν ωραίο που είχαμε τη μια την λίμνη Wanaka από εδώ και την άλλη την Hawea από εκεί. Αν δείτε το χάρτη είναι δυο μακρόστενες λίμνες πολύ κοντά μεταξύ τους και παράλληλες. Ο δρόμος περνά ανάμεσά τους.
Όταν φτάσαμε στο βουνό Aspiring αρχίσαμε τις διεισδύσεις στους χωματόδρομους για να δούμε ωραία ποτάμια, καταρράκτες, λιμνούλες και γεφύρια. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ένα γεφύρι με σχοινιά κρεμαστό πάνω από ένα μικρό ποτάμι με υπέροχα χρώματα στα νερά του. Το ωραίο ήταν ότι τρεις γάλλοι έκαναν βουτιές μέσα στα κρύα νερά.
Η τέχνη θέλει θυσίες:
Αφού απολαύσαμε το βουνό, το περάσαμε για να μεταβούμε στη Δυτική ακτή. Εκεί, μόλις φτάσαμε στο σχεδόν παραλιακό χωριό Haast, έπρεπε να στρίψουμε προς βορρά για το χωριό της διαμονής μας. Αλλά που εμείς! Στρίψαμε νότια για να δούμε την ακτή και φτάσαμε μέχρι το χωριό Jackson Bay, αφού κάναμε 50 χιλιόμετρα. Η διαδρομή ήταν όλα τα λεφτά, αλλά όχι το τελευταίο χωριό, αφού και έρημο ήταν και ο καιρός είχε αρχίσει να χαλά και άρχισε να ψιχαλίζει. Καλά, για το κρύο δεν το συζητάμε: σχεδόν όλη μέρα ένα μικρό μπουφάν το ήθελε. Και από το απόγευμα και μετά ήθελε και πιο χοντρό. Φαντάσου να πας και Άνοιξη ή Φθινόπωρο: Δε σου λέω για χειμώνα.
Κατακαλόκαιρο στο Νότιο Νησί:
Μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας, στο χωριό Franz Josef, είχε αρχίσει ένα ψιλόβροχο. Ξεφορτώσαμε τα πράγματά μας στο μοτέλ και με ομπρέλες πήγαμε βόλτα στο χωριό. Ευτυχώς η βροχή δεν ήταν δυνατή και κατά διαστήματα σταματούσε. Είχε ένα ωραίο ποτάμι και ελπίζαμε ότι την επομένη το πρωί θα τραβούσαμε καλές φωτογραφίες. Μετά από μια τόσο κουραστική μέρα κάναμε ένα πολύ όμορφο ύπνο. Μόνο που και που μας ξυπνούσε μια δυνατή βροχή που χτύπαγε τα παράθυρα και την μπαλκονόπορτα. Όμως τη νιώθαμε σα συντροφιά που μας χάιδευε απαλά και συνεχίζαμε τον ύπνο μας.