travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.773
- Likes
- 14.743
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ταξίδι
- Auckland
- Νότιο Νησί
- Διαδρομές στη φύση
- Προς διανυκτέρευση
- Διαδρομή προς Νότο
- Queenstown
- Te Anau - ακόμα νοτιότερα
- Doubtful Sound
- Κρουαζιέρα
- Ακόμα πιο νότια
- Milford Sound
- Η κρουαζιέρα στο Milford Sound
- Πάλι στο δρόμο
- Επιστροφή στο Βορρά
- Mount Aspiring NP & Franz Josef
- Παραμονή Πρωτοχρονιάς
- Η μέρα δεν πήγε χαμένη!
- Arthur’s Pass & Christchurch
- Christchurch
- Βόρειο Νησί, Rotorua
- Εντυπώσεις απο Rotorua
- Rotorua - σούπερ γεωθερμικά
- Ροτορούα, Whakarewarewa
- Waimangu Volcanic Valley
- Wairakei Terraces
- Forgotten World Road, New Plymouth
- Γεωθερμία ξανά
- Forgotten World Road
- Mt. Taranaki
- Waitomo Caves
- Τελευταία μέρα
- Κρατήρες και τέλος
Wairakei Terraces και τελειώνει η μέρα
Έλεγα πριν ότι έχει ανέβει πολύ ο πήχης με αυτά που βλέπαμε. Ας ανέβη όσο θέλει: το Wairakei Terraces είναι άπαιχτο. Διαφορετικό από τα υπόλοιπα που είχαμε δει και εντυπωσιακό. Βόλτες και ξανά βόλτες. Η παρέα εκστασιασμένη χάθηκε και ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο και φωνάζαμε τα ονόματα για να βρεθούμε: Γιάννη έλα να δεις. Όχι, εσύ έλα. Μετά εγώ. Όλο τέτοια. Το μέρος ήταν ένα resort που προσέφερε για τους επισκέπτες και τη δυνατότητα για βόλτα στο χώρο του, που ήταν ένα γεωθερμικό πάρκο. Βασικά ήταν για διαμονή ή για λουτρό σε υπέροχα ιαματικά νερά. Το κυριότερο αξιοθέατο ήταν οι πισίνες σε στυλ Παμούκαλε αλλά σε μικρογραφία (αν και δεν έχω πάει!). Εμάς όμως μας άρεσαν και τα τοτέμ και ένα εγκαταλειμμένο χωριό των Μαορί. Επειδή δεν είχαμε κάτι άλλο να δούμε μέχρι το μοτέλ που θα μέναμε το βράδυ, κάτσαμε όσο μας άρεσε και το απολαύσαμε.
Η είσοδος του χωριού, το καινούργιο και το παλιό:
Η τεράστια σημερινή μέρα είχε πέντε εισόδους στα σημεία ενδιαφέροντος με συνολικό κόστος 170 δολάρια δηλαδή 120 ευρώ (με την τότε ισοτιμία). Αρκετά χρήματα. Ευτυχώς δεν ήταν κάθε μέρα έτσι. Το Βόρειο Νησί έχει αρπαχτικά πορτοφολιών. Στο Νότιο δεν ήταν έτσι. Τα μόνα που πληρώσαμε εκεί ήταν τα δύο πλοία στα φιόρδ. Εδώ όπου και να πας το εικοσάρικο είναι για την πλάκα τους. Στη σημερινή μας μέρα κάπου (αλλά δε θυμάμαι που ακριβώς) μπήκαμε και σε ένα μικρό εθνολογικό μουσείο στο οποίο υπήρχε σε ένα σκοτεινό χώρο για να δούμε ένα μοναχικό Kiwi. Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με την εμφάνιση του πουλιού, όμως το ότι το είδαμε αυτό το ενδημικό πουλί στο μισοσκόταδο νομίζω ότι είναι στα θετικά του ταξιδιού, γιατί έξω στη φύση ελεύθερο αποκλείεται να το δεις.
Χαμός!
Αν και ο τουριστικός μας προορισμός σήμερα ήταν η πόλη Taupo, που βρίσκεται στο βόρειο μέρος της ομώνυμης λίμνης, εμείς μείναμε 50 χλμ πιο νότια στο Turangi, στο νότιο μέρος της ίδιας λίμνης. Τα ξενοδοχεία στο Taupo ήταν πανάκριβα και πήγαμε σε ένα μοτέλ στο ερημικό Turangi. Την άλλη μέρα βέβαια πήγαμε να δούμε το Taupo.
Στο μοτέλ (που φτάσαμε κατά τις οκτώ, μέρα ακόμα για καλά) μας υποδέχτηκε μια ενθουσιώδης χοντρή κυρία και όταν μας τακτοποίησε στα δωμάτια μας έβαλε να τοποθετήσουμε πινέζες οπωσδήποτε στον παγκόσμιο χάρτη που είχε στη ρεσεψιόν. Δε θα μας άφηνε να φύγουμε αλλιώς, μιας και από Ελλάδα είχε μόλις δυο πινέζες. Εγώ έβαλα μια στην Κρήτη και ο Γιάννης μια στην Κύπρο, λόγω της συζύγου του. Έχει ενδιαφέρον να δείτε αυτό το χάρτη και να τον μελετήσετε.
Το μοτέλ μας:
Αφήσαμε τα πράγματα στα δωμάτια και κάναμε μια βόλτα στη γύρω περιοχή μέχρι να βραδιάσει. Δεν είχε καθόλου κόσμο αν και μέρες γιορτών. Ήταν πολύ όμορφο το μέρος αλλά για Νέα Ζηλανδία μάλλον δε μετρά. Ένα ταχυφαγείο υπήρχε με λίγα παιδιά και εμάς τους τέσσερις απ’ έξω που μας άρεσε να τραβάμε φωτογραφίες ό,τι βλέπαμε, αφού βρισκόμασταν σε τούτη τη μακρινή χώρα.
Έλεγα πριν ότι έχει ανέβει πολύ ο πήχης με αυτά που βλέπαμε. Ας ανέβη όσο θέλει: το Wairakei Terraces είναι άπαιχτο. Διαφορετικό από τα υπόλοιπα που είχαμε δει και εντυπωσιακό. Βόλτες και ξανά βόλτες. Η παρέα εκστασιασμένη χάθηκε και ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο και φωνάζαμε τα ονόματα για να βρεθούμε: Γιάννη έλα να δεις. Όχι, εσύ έλα. Μετά εγώ. Όλο τέτοια. Το μέρος ήταν ένα resort που προσέφερε για τους επισκέπτες και τη δυνατότητα για βόλτα στο χώρο του, που ήταν ένα γεωθερμικό πάρκο. Βασικά ήταν για διαμονή ή για λουτρό σε υπέροχα ιαματικά νερά. Το κυριότερο αξιοθέατο ήταν οι πισίνες σε στυλ Παμούκαλε αλλά σε μικρογραφία (αν και δεν έχω πάει!). Εμάς όμως μας άρεσαν και τα τοτέμ και ένα εγκαταλειμμένο χωριό των Μαορί. Επειδή δεν είχαμε κάτι άλλο να δούμε μέχρι το μοτέλ που θα μέναμε το βράδυ, κάτσαμε όσο μας άρεσε και το απολαύσαμε.
Η είσοδος του χωριού, το καινούργιο και το παλιό:
Η τεράστια σημερινή μέρα είχε πέντε εισόδους στα σημεία ενδιαφέροντος με συνολικό κόστος 170 δολάρια δηλαδή 120 ευρώ (με την τότε ισοτιμία). Αρκετά χρήματα. Ευτυχώς δεν ήταν κάθε μέρα έτσι. Το Βόρειο Νησί έχει αρπαχτικά πορτοφολιών. Στο Νότιο δεν ήταν έτσι. Τα μόνα που πληρώσαμε εκεί ήταν τα δύο πλοία στα φιόρδ. Εδώ όπου και να πας το εικοσάρικο είναι για την πλάκα τους. Στη σημερινή μας μέρα κάπου (αλλά δε θυμάμαι που ακριβώς) μπήκαμε και σε ένα μικρό εθνολογικό μουσείο στο οποίο υπήρχε σε ένα σκοτεινό χώρο για να δούμε ένα μοναχικό Kiwi. Δε μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα με την εμφάνιση του πουλιού, όμως το ότι το είδαμε αυτό το ενδημικό πουλί στο μισοσκόταδο νομίζω ότι είναι στα θετικά του ταξιδιού, γιατί έξω στη φύση ελεύθερο αποκλείεται να το δεις.
Χαμός!
Αν και ο τουριστικός μας προορισμός σήμερα ήταν η πόλη Taupo, που βρίσκεται στο βόρειο μέρος της ομώνυμης λίμνης, εμείς μείναμε 50 χλμ πιο νότια στο Turangi, στο νότιο μέρος της ίδιας λίμνης. Τα ξενοδοχεία στο Taupo ήταν πανάκριβα και πήγαμε σε ένα μοτέλ στο ερημικό Turangi. Την άλλη μέρα βέβαια πήγαμε να δούμε το Taupo.
Στο μοτέλ (που φτάσαμε κατά τις οκτώ, μέρα ακόμα για καλά) μας υποδέχτηκε μια ενθουσιώδης χοντρή κυρία και όταν μας τακτοποίησε στα δωμάτια μας έβαλε να τοποθετήσουμε πινέζες οπωσδήποτε στον παγκόσμιο χάρτη που είχε στη ρεσεψιόν. Δε θα μας άφηνε να φύγουμε αλλιώς, μιας και από Ελλάδα είχε μόλις δυο πινέζες. Εγώ έβαλα μια στην Κρήτη και ο Γιάννης μια στην Κύπρο, λόγω της συζύγου του. Έχει ενδιαφέρον να δείτε αυτό το χάρτη και να τον μελετήσετε.
Το μοτέλ μας:
Αφήσαμε τα πράγματα στα δωμάτια και κάναμε μια βόλτα στη γύρω περιοχή μέχρι να βραδιάσει. Δεν είχε καθόλου κόσμο αν και μέρες γιορτών. Ήταν πολύ όμορφο το μέρος αλλά για Νέα Ζηλανδία μάλλον δε μετρά. Ένα ταχυφαγείο υπήρχε με λίγα παιδιά και εμάς τους τέσσερις απ’ έξω που μας άρεσε να τραβάμε φωτογραφίες ό,τι βλέπαμε, αφού βρισκόμασταν σε τούτη τη μακρινή χώρα.