Ταϊλάνδη Ταϋλάνδη? Όχι! όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω!

[zmaria]

όμορφες εικόνες για ακόμα μια φορά!!Πλις μην αργήσεις πολύ το επόμενο!!!

 

[pattyyy]

Απολαυστική η περιγραφή σου, όπως πάντα!Πολύ χρήσιμες και οι πρακτικές πληροφορίες που παραθέτεις! Είμαι συντονισμένη και περιμένω τη συνέχεια!

 

[dim kyr]

Την επομένη η περιήγηση περιλάμβανε πικ-νικ σε ένα απίστευτο πάρκο με πεταλούδες, ρυάκια, λουλούδια, καταπράσινο γρασίδι, αιωνόβια δέντρα, τρεχούμενα νερά που έκαναν το μπάνιο τους επισκέπτες και μη, καθιερωμένη βόλτα στην αγορά της Wararot συνοδευόμενη
από αρκετά ψώνια , και φυσικά επίσκεψη στον ναο του Doi Sutep. Ναός ψηλά στο βουνό, αλλά όχι μακρυά από την πόλη, με κόσμο πολύ, σχολεία, τουρίστες, μαγαζιά, βαβούρα, πλανόδιους, μουσικές, φαγητά, και ατέλειωτα σκαλοπάτια. Μετά από τόσο σκαλοπάτι δυο
τελάρα μπύρες ήταν απαραίτητο εφόδιο για να συνεχίσουν την περιήγηση στην πόλη. Το απόγευμα (μία ημέρα πριν φύγουν) , θέλουν να κάνουν συνάλλαγμα. Εξω από το εργοτάξιο στην παλιά πόλη (προς βοήθεια ανεύρεσης του παζαριού το όνομα του ξενοδοχείου είναι
Tamarind Village), κάθε Κυριακή γίνεται ένα παζάρι που δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί. Πάμφθηνο, για όλα τα γούστα, και ευτυχώς με φανερή απουσία των καρακιτσάτων σουβενίρ που συνάντησαν μέχρι τώρα. Ο Γκιούλιβερ αφήνεται στο δωμάτιο να ξεκουραστεί και
παράλληλα να ξενερώσει από τα 45 λίτρα μπύρας που κατανάλωσε και η Dim "θυσιάζεται" για να πάει να κάνει το συνάλλαγμα. Τώρα πως από 200 ευρώ συνάλλαγμα επέστρεψε με 100 και 45 σακούλες ψώνια φορτωμένη , είναι κάτι που δεν μπορεί να εξηγηθεί.
Οι μέρες λοιπόν πέρασαν ευχάριστα και ήρθε η στιγμή να αφήσουν τα αγαπημένα και υπέρχοχα αυτά μέρη, τα βουνά, τους οριζώνες , τους ναούς, τα δάση και να κατέβουν πιο νότια , στις παραλίες,
στους κοκοφοίνικες, στα μυρμύγκια, στα άθλια και μη ξενοδοχεία, στην ρύπανση, στα σαπιοκάραβα, στην βρωμιά, στις ρωσίδες, στους Αμερικανούς και σε άλλα που θα διηγηθούμε αμέσως τώρα.
Παρακαλούνται όσοι έχουν κόψει εισιτήρια μόνο για Β. Ταυλάνδη να αποχωρίσουν, για να προσέλθουν οι έχοντες εισιτήρια για τον Νότο. Φορέστε λοιπόν αντιηλιακά, μαγιουδάκια και παρεό και φύγαμε....... Η Πατάγια (και όχι μόνο) περιμένει.....

 

[babaduma]

Η επίσκεψη στον ναο του Doi Sutep ήταν απ' τις σημαντικότερες στιγμές μου σ' αυτή τη γωνιά της γης. Όχι τόσο για την αδιαμφισβήτητη ομορφιά και υποβλητικότητά του αλλά για τη συζήτηση που έκανα μ' έναν βουδιστή μοναχό που μου έκανε τρομερή εντύπωση και μ' επηρέασε βαθειά. Τέτοιου είδους συζητήσεις έχω κάνει κι αλλού αλλά αυτός ο άνθρωπος ήταν κάτι άλλο. Ακόμη και τώρα θυμάμαι τι μου είπε κι ανατριχιάζω (όχι, μη σκιάζεστε, δεν ήταν κάτι κακό, για τη σοφία του μιλάω).

 

[dim kyr]

patty και zmaria ευχαριστώ και επειδή είμαι στις καλές μου σήμερα , αλλά και επειδή χατήρια δεν χαλάω, παραθέτω εντός ολίγου και την συνέχεια της ιστορίας. Οσο για εσένα φίλε babaduma νομίζω ότι ήμουν σαφής. Μίλησα πολύ ξεκάθαρα για μαγιό και όχι για σκελέα! Περιμένω λοιπόν να αλλάξεις (να μην γίνεις και ρεζίλι με τέτοια αμφίεση), να φορέσεις το μαγιό σου , να πάρεις και το κουβαδάκι για την παραλία και να έρθεις μαζί μας.....
(Εμπειρία τέτοιου είδους πνευματικής συζήτησης στον ναο εγώ δεν είχα. Δεν μιλάω σε αγνώστους). Προειδοποίηση για σκηνές ακατάλληλες για ανηλίκους σε Πατάγια κλπ

 

[dim kyr]

Σε αυτό το σημείο πριν συνεχιστεί η ιστορία θα πρέπει να παρατεθούν κάποιες πληροφορίες Το δεύτερο κομμάτι του ταξιδιού, δεν έχει καμμία σχέση με το πρώτο. Από καμμία άποψη. Η μόνη ομοιότητα ίσως είναι η καλοτυχία που τους δέρνει και η τάση τους στο να μπλέκουν σε καταστάσεις εεε.. ας πούμε ιδιαίτερες. Πληθώρα πληροφοριών χρηστικών και μη για την χώρα, δεν θα έχουμε γιατί δεν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο, όπως κύλησαν τα πράγματα. Παρόλα αυτά σε όποιον αρέσουν οι δραματικές ταινίες της Βούρτση και οι κωμωδίες του Λουί ντε Φινές, λέμε με σιγουρία ότι η συνέχεια θα τους ενθουσιάσει. Είναι μίξη και των
δύο. Αν είμασταν υποχρεωμένοι να δώσουμε τίτλο στην συνέχεια της ιστορίας, αυτός θα ήταν αδιαμφισβήτητα ο εξής "Οταν η τραγωδία του Αισχύλου συναντά την κωμωδία του Αριστοφάνη". Σουρεάλ, δραματικές και κωμικοτραγικές καταστάσεις... απολαύστε τες.....


Τα δυτικα κρέατα στην καρότσα

Μετά από 1 εβδομάδα λοιπόν στον απίστευτο Βορρά της Ταυλάνδης, οι φίλοι μας πέρνουν το αεροπλάνο (ξανά Low cost εταιρεία) με τα διαβατήρια όχι στο χέρι όπως έχουμε πει, αλλά στο στόμα (είναι αυτό που λέμε θα το ρίξω δαγκωτό), για να πάνε να δουν την άλλη πλευρά
της χώρας.Εξηγώντας αυτήν την επιλογή της φθηνής εταιρείας να παραθέσουμε το γεγονός ότι η πτήση ήταν μικρή, δεν ενδιαφέρονται για πλαστικό φαγητό, και δεν συνηθίζουν να στρώνουν κουρελούδες κάτω από τα αεροσκάφη και να ξαπλώνουν πανω τους για να ελέγξουν τα λάδια, τα φρένα, τον ρεγουλατόρο ή τις τσιμούχες. Ενα προνόμιο άλλωστε που δεν σου προσφέρουν ούτε οι μεγάλες εταιρείες. Το θέμα ασφάλεια απλά το θεωρούν δεδομένο, ασχέτως αν κάνουν πλάκα.
Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Μπανγκοκ, τους συνάντησε ο οδηγός από το γραφείο που είχαν κλείσει αυτοκίνητο προς μετάβασή τους στην
"ονειρεμένη" Πατάγια. Στο site του πρακτορείου ενοικίασης, έγραφε ρητά ότι ήταν όλοι οι οδηγοί έμπειροι και μιλούν άπταιστα αγγλικά. Επίσης έγραφε ότι θα γνωρίζουν εκ των προτέρων το ξενοδοχείο που θα κατέλυε ο πελάτης (ή που θα "κατέληγε" ο πελάτης πιο σωστά) χωρίς να χαθεί χρόνος για ψάξιμο. Ψέματα. Ψέματα. Ψέματα. Ο οδηγός αναμφίβολα
δεν είχε ουτε καν δίπλωμα, δεδομένου ότι δεν πρέπει να ήταν πάνω από 12 χρονών. Φορούσε ένα τσαλακωμένο σακάκι πάνω από τζιν και μακό φανελλάκι να προσδώσει μια σοβαρότητα προφανώς, αλλά η ηλικία δεν κρυβόταν (σκάλιζε και την μύτη του ο αχρείος). Για πείρα, ούτε συζήτηση. Η πείρα στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και στο Τετρις δεν μετράει. Οσο για τα
αγγλικά....... μια θεία της Dim 103 χρονών μουγκή , κουφή -και με μούσια η αλήθεια- σίγουρα τα μιλάει καλύτερα! Τα μόνα που ήξερε ήταν Yes, No, I don't Khow. Το θέμα βέβαια ανεύρεσης του εν λόγω ξενοδοχείου ήταν γολγοθάς. Και τώρα λίγα για το ξενοδοχείο. Κλεισμένο από τον Γκιούλιβερ αυτήν την φορά, αλλά εντοπισμένο από την Dim. Το περισσότερες φορές βραβευμένο στο Trip advisor , το καλύτερο στην πόλη, Νούμερο ένα
σε θετικά σχόλια πελατών και με όλες τις προυποθέσεις για να πιστεύουν ότι βρήκαν την χαμένη Εδέμ. Πράγμα που φυσικά ίσχυε. Το πρόβλημά του όμως ήταν ότι βρισκόταν πάνω στην παραλία και η πρόσβαση δεν επιτρεπόταν κάποιες ΄ώρες από τον δρόμο προς διευκόλυνση των λουομένων, (είχε και κάποιο άλλο "θεματάκι" βέβαια, αλλά τότε δεν το
γνώριζαν). Είχαν λοιπόν άγχος να προλάβουν ανοιχτό τον δρόμο πριν γίνει η απαγόρευση και αναγκαστούν μέσα στην ζέστη να πανε με τα πόδια φορτωμένοι με βαλίτσες. Λογικά προσφερόταν αυτοκινητάκι του γκόλφ για τους πελάτες , αλλά δεν ήξεραν πως να ειδοποιήσουν την ρεσεψιόν. Φυσικά έπεσαν σε κίνηση, ο Υπουργός Μεταφορών, είχε αποφασίσει να φτιάξει μια γέφυρα μετατρέπωντας τις 2 λωρίδες σε μία και αυτό 1ον για να διευκολύνει στο μέλλον την διέλευση των αυτοκινήτων και 2ον να επιχειρήσει τον εξαναγκασμό των φίλων μας να περπατάν μέσα στην ζέστη φορτωμένοι σαν τα μουλάρια του έπους του 40.Αρχικά όταν αντίκρυσαν την πόλη δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία δεδομένου ότι είχαν άλλα στο μυαλό τους. Ανακάλυψαν πως ο οδηγός δεν είχε ιδέα που βρισκόταν το ξενοδοχείο. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος. Σε ερώτησή τους πώς θα μπορέσουν να το βρουν απάντησε με μια από τις 3 λέξεις που περιλάμβανε το πλούσιο λεξιλόγιό του I don't khow!Μπράβο στην επιλογή γραφείου ενοικίασης αυτοκινήτου. Σοβαρός οδηγός και λαλίστατος. Σίγουρα βέβαια θα βοηθούσε το γεγονός αν σταμάταγε να σκαλίζει την μύτη
του και ανοίξει κάποιον χάρτη ή τελός πάντων να δείξει κάποιον ζήλο, πράγμα που δεν έπρατε. Σε κάποια στιγμή κάνει στην ΄'ακρη και ανοίγει το κινητό του. Ωραία σκέφτονται οι φίλοι μας. Τώρα θα πάρει τηλέφωνο κάποιον επαϊοντα και θα βρεθεί το απολεσθέν.Μπα!! Την κοπέλα του πήρε τηλέφωνο και άρχισε τα γλυκόλογα. Οι πελάτες έπονται, δεν προηγούνται. Αποφεύγοντας να τον ρωτήσουν την ερώτηση που έχει σκαλώσει στα χείλη τους (απο ανεργία πως πάει η Ταυλάνδη?), κάνουν υπομονή , φυσαν και ξεφυσάν. Προκλητικά και εμφανώς βέβαια, για να τους ακούσει και φιλοτιμηθεί να κλείσει το ρημάδι, να αφήσει την ερωτική εξομολόγηση και να ριχθεί στο κυνήγι. Και ο συμφοριασμένος έχει σταματήσει το αυτοκίνητο κάτω από το λιοπύρι. -Ψιτ φίλε, καιγόμαστε, έχουμε αρχίσει και
βγάζουμε καπνούς. Τι λες να το κλείσεις και να μας πας εκεί που πρέπει πριν σε στείλουμε εμείς εκεί που δεν πρέπει? τον ρωτάν. Αλλά αυτός πουυυυ! Χα χα και χου χου χου.
Το σωτήριον έτος 2034 εδέησε και θυμήθηκε ότι είχε και κάτι ψόφια κρέατα στην καρότσα. Με ένα σαχλό χαμόγελο στα χείλη αρχίζει και ρωτάει περαστικούς γαι την διεύθυνση. Αλλοι δεν ξέραν, αλλοι ξέραν και του λέγανε είναι κλειστό τώρα και υπήρξαν και μερικοί που τον
κοιτάγαν σαν να τους ζήταγε να του δείξουν τα σώβρακά τους, αν και αυτό το τελευταίο βρίσκει μάλλον την εξήγησή του στο ηλίθιο χαμόγελο που είχε στην μουτσούνα του (ή στην μαστούρα τους). Τελικά βρήκε το τηλέφωνο του ξενοδοχείου, δώθηκαν οι κατάλληλες οδηγίες και τους πήγε από κάτι στενά οδηγώντας τους πίσω απ΄την κουζίνα του
εστιατορίου(!!!). Εχουμε λοιπόν εντυπωσιακή είσοδο μέσα από κατσαρόλες, χύτρες και πετρογκαζ! Η αλήθεια είναι ότι δεν αρχίζει καλά το όλο πράγμα. Αλλά αισιόδοξοι πάντα και χαρούμενοι που το βρήκαν (αυτό θα τους φαει στο τέλος) δίνουν τόπο στην οργή και κατευθύνονται στην ρεσεψιόν. Ιδιοκτήτρια μια Αμερικανίδα παντρεμένη με έναν φουκαρά
Ταυλανδό. Οι χώροι άψογοι. Σκιουράκια στα δέντρα, δίπλα από την παραλία, δίπατα σπιτάκια μέσα στο πράσινο, εκπληκτιική αρχιτεκτονική, μεγάλες βεράντες, καταπληκτικό μπάνιο, ήσυχο, παραδεισένιο. Ολα καλά μέχρι εδώ. Ρητή εντολή από την διεύθυνση ότι τα πάντα στο δωμάτιο είναι ακριβές αντίκες και συλλεκτικά αντικείμενα και αν κάτι λείψει ή καταστραφεί θα πληρωθεί το ανάλογο τίμημα. Ορχιδέες πάνω στο κρεβάτι, μπύρες στο μινι μπαρ, ζεστό νερό στο πεντακάθαρο πέτρινο μπάνιο, όλα βαίνουν καλώς. Την πόλη δεν την έχουν δει ακόμα (οχι ότι χάνουν και τίποτα). Εκεί που ετοιμάζονται να βγουν για να συναντήσουν τους φίλους τους που είχαν δώσει ραντεβού, κάνουν την εμφάνιση τους τα
πρώτα σημάδια ότι τα πράγματα δεν θα ήταν ούτε ιδανικά, ούτε ονειρεμένα. Κάκα τα ψέματα! Οι θεοί δεν ξεγελιούνται τόσο εύκολα. Εχουν βάλει στο ματι το ζευγάρι από την Ελλάδα και αποφασίζουν να κάνουν επίδειξη δύναμης.Και το τηλέφωνο χτυπάει .........

 

[Dafni]

σε αγωνία μας αφήνεις ,αλλά τέλος πάντων....δεν έρχεσαι το βραδάκι στην πάτρα που έχουμε συνάντηση να μας πει τη συνεχεια από κοντά? δεν είσαι και πολύ μακριά νομίζω....

 

[dim kyr]

Tι ώρα και που? Αν και με τον δρόμο που έχει η Εθνική Πατρών-Κορίνθου Αν προλαβαίνω και μπορέσω και πείσω τον Γκιούλιβερ να με φέρει έρχομαι. Τα λένε αυτά Δάφνη μου. Τα λένε από πριν.... Τι να κάνουμε και εμείς οι επαρχιώτες?

 

[Dafni]

κοιτα στο social ....υπάρχει topic...σου στέλνω λεπτομέρειες με πμ για να μη είμαστε εκτος θέματος...

 

[ΕΡΣΗ]

Χτ'υπησε το τηλέφωνο! και λοιπόν και λοιπόν; Με έχει φάει η αγωνία...

 

[dim kyr]

Χτ'υπησε το τηλέφωνο! και λοιπόν και λοιπόν; Με έχει φάει η αγωνία...

Αγαπητή Ερση, επειδή τυγχάνω πονηρή και σαδίστρια θα σου δώσω αμέσως τώρα την συνέχεια. Αλλα......είναι παγίδα ... πάλι θα σε αφήσω σε αγωνία..... θα το διαπιστώσεις και εσύ σε 1 λεπτό. Αν πάλι βρεις την λύση στον γρίφο που ακολουθεί...σου βγάζω το καπέλο.

 

[dim kyr]

Ο Μεγάλος Γρίφος (αφιερωμένο στην Ερση)
Αφού απορούν με το ποιός μπορεί να τους παίρνει τηλέφωνο, το σηκώνει ο Γκιούλιβερ. Κάτι
λέει στα ελληνικά , γελάει και το κλείνει. Οι φίλοι άκυροι. Σηκωθήκαν και φύγαν από την
Πατάγια -για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους- και βρίσκονται αλλού. Εεεε δεν βαρυέσαι. Και μόνοι καλά θα περάσουμε σκέφτονται. Ετοιμάζονται για να βγουν. Καθώς βαδίζουν στους χώρους όμως του ξενοδοχείου, διαπιστώνουν ότι οι πελάτες τους κοιτούν με απορία, αλλά και περιέργεια.
Ορισμένοι εξ αυτών μάλιστα υπερβαίνουν τα εσκαμμένα, υποσκελίζουν ευγένεια και διακριτικότητα και ψιθυρίζουν μεταξύ τους, με σίγουρο αντικείμενο σχολιασμού αυτούς τους ίδιους. ΟΚ. Κάτι τρέχει σε αυτό το ξενοδοχείο και τους πελάτες του. Κάτι πάει στραβά.
Κάτι βρωμάει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και αυτό δεν είναι σίγουρα οι κάλτσες τους γιατί δεν φοράν! Με σαγιονάρα κυκλοφορούν. Η όλη αίσθηση όμως είναι έντονη. Κατά κάποιον τρόπο αισθάνονται αιρετικοί, διαφορετικοί, έκθετοι και κυρίως έκπτωτοι.Νοιώθουν ότι δεν ταιριάζουν στο όλο κλίμα. Κάτι τους έχει ξεφύγει. Τι όμως? Φτάνουν στην καφετέρια
του ξενοδοχείου και κάθονται να πιουν κάτι. Οταν εμφανίζονται κόβονται απότομα οι συζητήσεις και όλοι διακριτικά και μη τους κοιτάν και σιγοψιθυρίζουν. Ψάχνονται μήπως ξεχάσαν και βγήκαν γδυτοί. Οχι. Ντυμένοι είναι. και μάλιστα περισσότερο από κάτι άλλους.
Μπα!! Δεν καταλαβαίνουν. Θέλουν να βαυκαλιστούν και να πιστέψουν ότι τους κοιτάν γιατί είναι νέοι και όμορφοι. Αλλά και πάλι δεν κολλάει.......Τι να πεις? Πίνουν 2 βαρέλια κάτω απο βλέμματα και παρατηρήσεις και
φεύγουν. Το μυστήριο θα παραμείνει για λίγο ακόμα μυστήριο...... αν και η αποκάλυψη θα αργήσει να εμφανιστεί.......