mfish
Member
- Μηνύματα
- 1.378
- Likes
- 1.280
- Ταξίδι-Όνειρο
- ολη η γη
Ένα απο τα πιό γνωστά αξιοθέτα στη καππαδοκία είναι το Goreme Open Air Museum . Βρίσκεται περίπου 1,5 χιλιόμετρo απο το χωριό, δηλαδή πάς και περπατώντας. Η διαφορά με τα κλασσικα μουσεία είναι οτι ,οπως λεει και το ονομα του, πρόκειται για ένα ανοιχτό χώρο που περπατάς και γύρω γύρω βλέπεις μικρές πόρτες στα βράχια. Μπαίνοντας ανακαλύπτεις οτι είναι βυζαντινές εκκλησίες και μάλιστα απο τις πιο συγκεντρωμένες και καλοδιατηρημένες της περιοχής.
Στη καππαδοκία κτίζονταν βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια μέσα στα βράχια απο το 1 μ.χ αιώνα ώς και τον 16ο περίπου. Η διαφορά βέβαια με τη υπόλοιπη καππαδοκία είναι οτι έχουν στρώσει το μονοπάτι γύρω απο τις εκκλησίες, υπάρχει γενικά ανθρώπινη παρέμβαση και είσοδος σε κάποια τμηματα!
περισσότερα
Goreme Open Air Museum, Goreme, Cappadocia
Την υπόλοιπη μέρα την αφιερώσαμε περπατώντας στη κοιλάδα...Με αφετηρία το ανοιχτό μουσείο ξεκινήσαμε μια 6ωρη πεζοπορία σε φαράγγια, άμμο κ.τλ Το τοπίο σε προκαλεί να περπατήσεις παντού και γενικά η πολύ χαμηλή βλάστηση σου επιτρέπει να ξεφύγεις και εκτός απο τα μονοπάτια! πολλές φορές καταλήξαμε σε αδιέξοδα, κατρακυλήσαμε σε χωράφια και πλαγιές και γίναμε άσπροι απο το χώμα....Στο τέλος καταλήξαμε στη Love Valley....Η ονομασία του ονόματος πηγάζει φαντάζομαι απο το ιδιαίτερο σχήμα των βράχων που θυμίζουν .......
Το βραδάκι περπατήσαμε στο χωριό χαζεύοντας τα χειροποίητα χαλιά για τα οποία φημίζεται η περιοχή....
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε με τα πόδια ακολουθώντας τον στρωμένο δρόμο για το κοντινό χωριό που λέγεται Uchisar. Η διαδρομή αν και απο το δρόμο έχει πολύ καλή θέα καθώς δεξιά και αριστερά του δρόμου βρίσκονται όμορφες κοιλάδες. Επίσης η κίνηση στο δρόμο είναι ελάχιστη.
Σε κάποιο σημεί που σταματήσαμε για φωτογραφίες μ΄άρεσε πολύ το concept του καταστηματάρχη για να πουλήσει τα γούρια του. Το ονόμασα ματόδεντρο. Σε προηγούμενη φωτό στις προηγούμενες αναρτήσεις μου φαίνεται και το σταμνόδεντρο.
Το χωριό ήταν πραγματικά κοντά, αλλα φτάνωντας βλέπεις οτι για να ανέβεις στο κάστρο που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του θές άλλη μια ώρα. Το κοιτάζαμε με απελπισία όταν ένα κόκκινο αμάξι σταματάει δίπλα μας. Ο οδηγός με νοήματα και δείχνοντας το κάστρο μας ανοίγει τη πόρτα. Ορμήσαμε μέσα και καταφέραμε με νοήματα και λιγοστά αγγλικά να καταλάβουμε οτι και αυτός για το κάστρο πήγαινε.
Το κάστρο είναι και αυτό ένα σύμπλεγμα δωματίων και τούνελ στο εσωτερικό αυτού του βράχου. Απο κεί ψηλά είχε και υπέροχη θέα.
Φεύγοντας απο το Uchisar σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε και πάλι προς το Cavusin αυτή τη φορά ακολουθώντας τα ένα μονοπάτι μέσα απο τη κοιλάδα που δεν είχαμε επισκεφτεί καθόλου. Ψάξαμε πραγματικά επίμονα για την αρχη του μονοπατιού που θα μας κατέβαζε απο το δρόμο στη κοιλάδα , αλλα διακοπτόταν απο μπαζώματα ή απο χωράφια και έβγαζε σε αδιέξοδο. Τελικά ακολουθήσαμε ένα χωματόδρομο, πατήσαμε αρκετά χωράφια, κατρακυλήσαμε σε πλαγιές και φτάσαμε . Καταλήξαμε τελικά στον ίδιο κύριο που μας κέρασε τσάι της πρώτη μέρα....
Αποχαιρετήσαμε με θλίψη τα βράχια της καππαδοκίας και πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Με πολλη θλίψη όμως....Μετα απο μια επίσκεψη στη καππαδοκία πραγματικά αισθάνεσαι τυχερός που βρέθηκες εκεί. Και φεύγεις με μερικές απο τις πιο όμορφες εικόνες και αναμνήσεις.
Το ίδιο βράδυ , στις 8 ξεκινούσαμε με λεωφορείο για Αntalya, στη νοτια μεριά της Τουρκίας.
Στη καππαδοκία κτίζονταν βυζαντινές εκκλησίες και μοναστήρια μέσα στα βράχια απο το 1 μ.χ αιώνα ώς και τον 16ο περίπου. Η διαφορά βέβαια με τη υπόλοιπη καππαδοκία είναι οτι έχουν στρώσει το μονοπάτι γύρω απο τις εκκλησίες, υπάρχει γενικά ανθρώπινη παρέμβαση και είσοδος σε κάποια τμηματα!
περισσότερα
Goreme Open Air Museum, Goreme, Cappadocia
Την υπόλοιπη μέρα την αφιερώσαμε περπατώντας στη κοιλάδα...Με αφετηρία το ανοιχτό μουσείο ξεκινήσαμε μια 6ωρη πεζοπορία σε φαράγγια, άμμο κ.τλ Το τοπίο σε προκαλεί να περπατήσεις παντού και γενικά η πολύ χαμηλή βλάστηση σου επιτρέπει να ξεφύγεις και εκτός απο τα μονοπάτια! πολλές φορές καταλήξαμε σε αδιέξοδα, κατρακυλήσαμε σε χωράφια και πλαγιές και γίναμε άσπροι απο το χώμα....Στο τέλος καταλήξαμε στη Love Valley....Η ονομασία του ονόματος πηγάζει φαντάζομαι απο το ιδιαίτερο σχήμα των βράχων που θυμίζουν .......
Το βραδάκι περπατήσαμε στο χωριό χαζεύοντας τα χειροποίητα χαλιά για τα οποία φημίζεται η περιοχή....
Την επόμενη μέρα ξεκινήσαμε με τα πόδια ακολουθώντας τον στρωμένο δρόμο για το κοντινό χωριό που λέγεται Uchisar. Η διαδρομή αν και απο το δρόμο έχει πολύ καλή θέα καθώς δεξιά και αριστερά του δρόμου βρίσκονται όμορφες κοιλάδες. Επίσης η κίνηση στο δρόμο είναι ελάχιστη.
Σε κάποιο σημεί που σταματήσαμε για φωτογραφίες μ΄άρεσε πολύ το concept του καταστηματάρχη για να πουλήσει τα γούρια του. Το ονόμασα ματόδεντρο. Σε προηγούμενη φωτό στις προηγούμενες αναρτήσεις μου φαίνεται και το σταμνόδεντρο.
Το χωριό ήταν πραγματικά κοντά, αλλα φτάνωντας βλέπεις οτι για να ανέβεις στο κάστρο που βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του θές άλλη μια ώρα. Το κοιτάζαμε με απελπισία όταν ένα κόκκινο αμάξι σταματάει δίπλα μας. Ο οδηγός με νοήματα και δείχνοντας το κάστρο μας ανοίγει τη πόρτα. Ορμήσαμε μέσα και καταφέραμε με νοήματα και λιγοστά αγγλικά να καταλάβουμε οτι και αυτός για το κάστρο πήγαινε.
Το κάστρο είναι και αυτό ένα σύμπλεγμα δωματίων και τούνελ στο εσωτερικό αυτού του βράχου. Απο κεί ψηλά είχε και υπέροχη θέα.
Φεύγοντας απο το Uchisar σκεφτήκαμε να κατευθυνθούμε και πάλι προς το Cavusin αυτή τη φορά ακολουθώντας τα ένα μονοπάτι μέσα απο τη κοιλάδα που δεν είχαμε επισκεφτεί καθόλου. Ψάξαμε πραγματικά επίμονα για την αρχη του μονοπατιού που θα μας κατέβαζε απο το δρόμο στη κοιλάδα , αλλα διακοπτόταν απο μπαζώματα ή απο χωράφια και έβγαζε σε αδιέξοδο. Τελικά ακολουθήσαμε ένα χωματόδρομο, πατήσαμε αρκετά χωράφια, κατρακυλήσαμε σε πλαγιές και φτάσαμε . Καταλήξαμε τελικά στον ίδιο κύριο που μας κέρασε τσάι της πρώτη μέρα....
Αποχαιρετήσαμε με θλίψη τα βράχια της καππαδοκίας και πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο. Με πολλη θλίψη όμως....Μετα απο μια επίσκεψη στη καππαδοκία πραγματικά αισθάνεσαι τυχερός που βρέθηκες εκεί. Και φεύγεις με μερικές απο τις πιο όμορφες εικόνες και αναμνήσεις.
Το ίδιο βράδυ , στις 8 ξεκινούσαμε με λεωφορείο για Αntalya, στη νοτια μεριά της Τουρκίας.
