gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.786
Κεφάλαιο 2
Το ταξίδι του πηγαιμού - La grande Bellezza .
Όταν πήρα την απόφαση για το ταξίδι στη Νάπολη, ήταν αρχές Οκτώβρη και μόλις είχα γυρίσει από δύο συνεχόμενα ταξίδια, ένα στην Ιρλανδία και ένα στο Άμστερνταμ και στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία. Είχα προγραμματίσει για τον χειμώνα και άλλα ταξίδια οπότε η πλησιέστερη ημερομηνία για ένα μικρό ταξίδι στη Νάπολη ήταν για το Μάρτη του 2017.
Ρίχνοντας μια ματιά στα αεροπορικά εισιτήρια, λόγω προσφορών της Aegean, είχα εντοπίσει πολύ φθηνό εισιτήριο επιστροφής από Νάπολη σε ημέρα που βόλευε (επιστροφή - ημέρα Κυριακή). Όμως τα εισιτήρια του πηγαιμού ήταν ακριβά και σε ημέρες και σε ώρες μη βολικές.
Έβγαλα αμέσως το εισιτήριο της επιστροφής. Έκανα το τελείως αντίθετο απ' ότι κάνει ο στρατός. Εκεί υπάρχει μόνο το εισιτήριο του πηγαιμού του στρατιώτη στον πόλεμο. Έτσι βρέθηκα μ' ένα εισιτήριο επιστροφής από Νάπολη, μια Κυριακή του Μάρτη του 2017, χωρίς να έχω εισιτήριο πηγαιμού.
Συνήθως βγάζω εισιτήρια one-way, αλλά πρώτα βγάζω τα εισιτήρια του πηγαιμού και στη συνέχεια τα εισιτήρια της επιστροφής. Αυτή τη φορά έπραξα το αντίθετο.
Τότε για τα εισιτήρια του πηγαιμού, σκέφτηκα την απλή λύση της Ρώμης, αφού για τη Ρώμη τα αεροπορικά εισιτήρια για είναι πολύ φτηνά λόγω ανταγωνισμού εταιριών . Άλλωστε τις δεκάδες φορές που έχω επισκεφτεί την Ιταλία, έχω περάσει από τη Ρώμη. Επαληθεύεται έτσι το ρηθέν ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Έτσι ύστερα από λίγες ημέρες και πριν τελειώσουν οι προσφορές της Aegean, έκλεισα εισιτήριο, πάλι one way, για Ρώμη. Το σύνολο του ταξιδιού σχεδιάστηκε για τέσσερις διανυκτερεύσεις. Αποφάσισα να κάνω δύο στη Ρώμη και δύο στη Νάπολη. Στη συνέχεια έβγαλα σιδηροδρομικό εισιτήριο με την Trenitalia, με frecciarossa για το δρομολόγιο Ρώμη-Νάπολη. Όταν έβγαλα το εισιτήριο του τραίνου διαμορφώθηκε και το πρόγραμμα του μικρού ταξιδιού. Συγκεκριμένα θα έφτανα Τετάρτη απόγευμα στη Ρώμη και Παρασκευή, αρκετά πρωί (για μένα) και ώρα 10.53πμ θα έφευγα για Νάπολη, ώστε να βρισκόμουν εκεί στις 12.00 το μεσημέρι ακριβώς.
Την Τετάρτη, ημέρα αναχώρησης θα μπορούσα να φύγω από το πρωί. Όμως προτίμησα τη μεσημεριανή πτήση για λόγους χαλαρότητας και απόλαυσης των μαλτ ουίσκι στο lounge της Lufthansa.
Άλλωστε τη Ρώμη τη γνωρίζω πάρα πολύ καλά, οπότε μερικές ώρες μπορούσαν να θυσιαστούν για την καλοπέρασή μου. Ακόμα κι αν αυτές οι ώρες αφορούν στην αιώνια πόλη! Το καταλαβαίνω, ότι είναι ιεροσυλία, αλλά κι εγώ άνθρωπος είμαι. Με τις αδυναμίες μου. Άλλωστε δεν είναι δυνατό να ευχαριστηθείς το Bushmills ή/και το Lagavulin στις οχτώ το πρωί.
Φτάνοντας στη Ρώμη, πήρα το λεωφορείο από το αεροδρόμιο, το οποίο λόγω έντονου κυκλοφοριακού φόρτου
έφτασε ύστερα από σχεδόν δύο ώρες στο Termini και συγκεκριμένα στη Via Marsala. Μόλις φτάσαμε ο οδηγός αναφώνησε traffico! Πάντως στην έντονη κυκλοφοριακή κίνηση στο κέντρο της Ρώμης είχαν πολύ μεγάλη συμβολή και οι απεργίες της ημέρας εκείνης. Περπάτησα για πέντε λεπτά και τακτοποιήθηκα στο ξενοδοχείο μου. Είχα επιλέξει το Hotel Impero, επί της Via del Viminale. Η θέση ήταν βολική, με δεδομένο ότι ο κύριος προορισμός του ταξιδιού ήταν ή Νάπολη, αφού ήμουν κοντά στο σταθμό και δεν εξαρτιόμουν από το κυκλοφοριακό της Ρώμης.
Μπορεί ο κύριος προορισμός του ταξιδιού να ήταν η Νάπολη, αλλά στη Ρώμη τη μία ολόκληρη ημέρα, αλλά κυρίως τις δύο νύχτες πέρασα υπέροχα συχνάζοντας σε γνωστά μου restaurants, όπως στο Il Nido del Pettirosso, επί της Via Palermo, κοντά στο ξενοδοχείο μου
και στο Ivo a Trastevere, Via di San Francesco a Ripa στην περιοχή Trastevere,
ήπια τα ποτά μου, κυρίως ιταλικά κρασιά,
τόσο στα ως άνω restaurants, όσο και σε bars (όπως το bar Meccanismo ή και σε άλλα bars).
Όταν το απόγευμα σταμάτησα στο καφέ Sant'Eustachio,
για να ξεκουραστώ και να πιω ένα κρασί,
θυμήθηκα που είχα πιει καφέ εκεί, πριν πολλά χρόνια, τότε που στην Ελλάδα δεν είχε ανακαλυφθεί η τέχνη του καπουτσίνο καφέ. Τότε το καφέ Sant'Eustachio, είχε μόνο δύο τραπεζάκια, αλλά ο καφές ήταν πάντα καταπληκτικός. Θυμήθηκα ότι θυσίασα μερικές στάσεις από το φιλμ για να αποθανατίσω τον καφέ
Τώρα το καφέ Sant'Eustachio, σύμφωνα με διάφορους οδηγούς, συμπεριλαμβανομένου και του Lonely Planet, θεωρείται ότι διαθέτει τον καλύτερο καφέ της Ρώμης. Μια ανακάλυψη που είχα κάνει το έτος 1989.
Κατά τα λοιπά το μικρό χρονικό διάστημα (μία ημέρα - δύο νύχτες) που έμεινα στη πόλη, περπάτησα φωτογραφίζοντας τα μνημεία της Ρώμης όπως την Piazza di Spagna,
το Πάνθεον,
την Piazza Navona,
το Campo de' Fiori,
και πολλά άλλα σημεία της Ρώμης. Και τις δύο νύχτες, πέρασα από την περιοχή Trastevere,
αλλά αυτό που μου αρέσει πάντα στη Ρώμη, είναι να περπατώ μόνος μου τις νύχτες στην έρημη πόλη, φωτογραφίζοντας μνημεία μεταμεσονύχτιες ώρες. Μετά τις 2πμ, όπου δεν υπάρχει άνθρωπος. Τότε βλέποντας και φωτογραφίζοντας τα μνημεία, μόνος μου, αναφώνησα: La grande Bellezza! (τίτλος κινηματογραφικής ταινίας του Paolo Sorrentino - έτος 2013, από τις - κατά τη γνώμη μου - καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες του 21ου αιώνα). Πάντα θα έχω τις νυχτερινές εικόνες στο μυαλό μου, από τη διασταύρωση της Quattro Fontane, με τις τέσσερις κρήνες-μνημεία,
από την Piazza di Spagna, χωρίς να συναντήσω άνθρωπο
και από την έρημη Fontana di Trevi,
όπου βλέποντάς τη, θυμήθηκα μία από τις αριστουργηματικές ταινίες όλων των εποχών, τη DolceVita του μάγου Fellini.
Και όχι μόνον αυτά.
Είδα το φεγγάρι - σχεδόν ολόγιομο - πάνω από τον Τίβερη και
είδα τη φωτισμένη Ponte Sisto.
Και όταν ανέβηκα στην ταράτσα του ξενοδοχείου μου, επειδή τη Ρώμη πάντα τη συνδέω με τον κινηματογράφο, ως λάτρης του ιταλικού κινηματογράφου, θυμήθηκα την ταινία La terrazza (τίτλος κινηματογραφικής ταινίας του Ettore Scola - έτος 1980).
Ρώμη, η αιώνια πόλη. Όμως η Νάπολη με περίμενε. Νάπολη έρχομαι!
Το ταξίδι του πηγαιμού - La grande Bellezza .
Όταν πήρα την απόφαση για το ταξίδι στη Νάπολη, ήταν αρχές Οκτώβρη και μόλις είχα γυρίσει από δύο συνεχόμενα ταξίδια, ένα στην Ιρλανδία και ένα στο Άμστερνταμ και στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία. Είχα προγραμματίσει για τον χειμώνα και άλλα ταξίδια οπότε η πλησιέστερη ημερομηνία για ένα μικρό ταξίδι στη Νάπολη ήταν για το Μάρτη του 2017.
Ρίχνοντας μια ματιά στα αεροπορικά εισιτήρια, λόγω προσφορών της Aegean, είχα εντοπίσει πολύ φθηνό εισιτήριο επιστροφής από Νάπολη σε ημέρα που βόλευε (επιστροφή - ημέρα Κυριακή). Όμως τα εισιτήρια του πηγαιμού ήταν ακριβά και σε ημέρες και σε ώρες μη βολικές.
Έβγαλα αμέσως το εισιτήριο της επιστροφής. Έκανα το τελείως αντίθετο απ' ότι κάνει ο στρατός. Εκεί υπάρχει μόνο το εισιτήριο του πηγαιμού του στρατιώτη στον πόλεμο. Έτσι βρέθηκα μ' ένα εισιτήριο επιστροφής από Νάπολη, μια Κυριακή του Μάρτη του 2017, χωρίς να έχω εισιτήριο πηγαιμού.
Συνήθως βγάζω εισιτήρια one-way, αλλά πρώτα βγάζω τα εισιτήρια του πηγαιμού και στη συνέχεια τα εισιτήρια της επιστροφής. Αυτή τη φορά έπραξα το αντίθετο.
Τότε για τα εισιτήρια του πηγαιμού, σκέφτηκα την απλή λύση της Ρώμης, αφού για τη Ρώμη τα αεροπορικά εισιτήρια για είναι πολύ φτηνά λόγω ανταγωνισμού εταιριών . Άλλωστε τις δεκάδες φορές που έχω επισκεφτεί την Ιταλία, έχω περάσει από τη Ρώμη. Επαληθεύεται έτσι το ρηθέν ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Έτσι ύστερα από λίγες ημέρες και πριν τελειώσουν οι προσφορές της Aegean, έκλεισα εισιτήριο, πάλι one way, για Ρώμη. Το σύνολο του ταξιδιού σχεδιάστηκε για τέσσερις διανυκτερεύσεις. Αποφάσισα να κάνω δύο στη Ρώμη και δύο στη Νάπολη. Στη συνέχεια έβγαλα σιδηροδρομικό εισιτήριο με την Trenitalia, με frecciarossa για το δρομολόγιο Ρώμη-Νάπολη. Όταν έβγαλα το εισιτήριο του τραίνου διαμορφώθηκε και το πρόγραμμα του μικρού ταξιδιού. Συγκεκριμένα θα έφτανα Τετάρτη απόγευμα στη Ρώμη και Παρασκευή, αρκετά πρωί (για μένα) και ώρα 10.53πμ θα έφευγα για Νάπολη, ώστε να βρισκόμουν εκεί στις 12.00 το μεσημέρι ακριβώς.
Την Τετάρτη, ημέρα αναχώρησης θα μπορούσα να φύγω από το πρωί. Όμως προτίμησα τη μεσημεριανή πτήση για λόγους χαλαρότητας και απόλαυσης των μαλτ ουίσκι στο lounge της Lufthansa.
Άλλωστε τη Ρώμη τη γνωρίζω πάρα πολύ καλά, οπότε μερικές ώρες μπορούσαν να θυσιαστούν για την καλοπέρασή μου. Ακόμα κι αν αυτές οι ώρες αφορούν στην αιώνια πόλη! Το καταλαβαίνω, ότι είναι ιεροσυλία, αλλά κι εγώ άνθρωπος είμαι. Με τις αδυναμίες μου. Άλλωστε δεν είναι δυνατό να ευχαριστηθείς το Bushmills ή/και το Lagavulin στις οχτώ το πρωί.
Φτάνοντας στη Ρώμη, πήρα το λεωφορείο από το αεροδρόμιο, το οποίο λόγω έντονου κυκλοφοριακού φόρτου
έφτασε ύστερα από σχεδόν δύο ώρες στο Termini και συγκεκριμένα στη Via Marsala. Μόλις φτάσαμε ο οδηγός αναφώνησε traffico! Πάντως στην έντονη κυκλοφοριακή κίνηση στο κέντρο της Ρώμης είχαν πολύ μεγάλη συμβολή και οι απεργίες της ημέρας εκείνης. Περπάτησα για πέντε λεπτά και τακτοποιήθηκα στο ξενοδοχείο μου. Είχα επιλέξει το Hotel Impero, επί της Via del Viminale. Η θέση ήταν βολική, με δεδομένο ότι ο κύριος προορισμός του ταξιδιού ήταν ή Νάπολη, αφού ήμουν κοντά στο σταθμό και δεν εξαρτιόμουν από το κυκλοφοριακό της Ρώμης.
Μπορεί ο κύριος προορισμός του ταξιδιού να ήταν η Νάπολη, αλλά στη Ρώμη τη μία ολόκληρη ημέρα, αλλά κυρίως τις δύο νύχτες πέρασα υπέροχα συχνάζοντας σε γνωστά μου restaurants, όπως στο Il Nido del Pettirosso, επί της Via Palermo, κοντά στο ξενοδοχείο μου
και στο Ivo a Trastevere, Via di San Francesco a Ripa στην περιοχή Trastevere,
ήπια τα ποτά μου, κυρίως ιταλικά κρασιά,
τόσο στα ως άνω restaurants, όσο και σε bars (όπως το bar Meccanismo ή και σε άλλα bars).
Όταν το απόγευμα σταμάτησα στο καφέ Sant'Eustachio,
για να ξεκουραστώ και να πιω ένα κρασί,
θυμήθηκα που είχα πιει καφέ εκεί, πριν πολλά χρόνια, τότε που στην Ελλάδα δεν είχε ανακαλυφθεί η τέχνη του καπουτσίνο καφέ. Τότε το καφέ Sant'Eustachio, είχε μόνο δύο τραπεζάκια, αλλά ο καφές ήταν πάντα καταπληκτικός. Θυμήθηκα ότι θυσίασα μερικές στάσεις από το φιλμ για να αποθανατίσω τον καφέ
Τώρα το καφέ Sant'Eustachio, σύμφωνα με διάφορους οδηγούς, συμπεριλαμβανομένου και του Lonely Planet, θεωρείται ότι διαθέτει τον καλύτερο καφέ της Ρώμης. Μια ανακάλυψη που είχα κάνει το έτος 1989.
Κατά τα λοιπά το μικρό χρονικό διάστημα (μία ημέρα - δύο νύχτες) που έμεινα στη πόλη, περπάτησα φωτογραφίζοντας τα μνημεία της Ρώμης όπως την Piazza di Spagna,
το Πάνθεον,
την Piazza Navona,
το Campo de' Fiori,
και πολλά άλλα σημεία της Ρώμης. Και τις δύο νύχτες, πέρασα από την περιοχή Trastevere,
αλλά αυτό που μου αρέσει πάντα στη Ρώμη, είναι να περπατώ μόνος μου τις νύχτες στην έρημη πόλη, φωτογραφίζοντας μνημεία μεταμεσονύχτιες ώρες. Μετά τις 2πμ, όπου δεν υπάρχει άνθρωπος. Τότε βλέποντας και φωτογραφίζοντας τα μνημεία, μόνος μου, αναφώνησα: La grande Bellezza! (τίτλος κινηματογραφικής ταινίας του Paolo Sorrentino - έτος 2013, από τις - κατά τη γνώμη μου - καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες του 21ου αιώνα). Πάντα θα έχω τις νυχτερινές εικόνες στο μυαλό μου, από τη διασταύρωση της Quattro Fontane, με τις τέσσερις κρήνες-μνημεία,
από την Piazza di Spagna, χωρίς να συναντήσω άνθρωπο
και από την έρημη Fontana di Trevi,
όπου βλέποντάς τη, θυμήθηκα μία από τις αριστουργηματικές ταινίες όλων των εποχών, τη DolceVita του μάγου Fellini.
Και όχι μόνον αυτά.
Είδα το φεγγάρι - σχεδόν ολόγιομο - πάνω από τον Τίβερη και
είδα τη φωτισμένη Ponte Sisto.
Και όταν ανέβηκα στην ταράτσα του ξενοδοχείου μου, επειδή τη Ρώμη πάντα τη συνδέω με τον κινηματογράφο, ως λάτρης του ιταλικού κινηματογράφου, θυμήθηκα την ταινία La terrazza (τίτλος κινηματογραφικής ταινίας του Ettore Scola - έτος 1980).
Ρώμη, η αιώνια πόλη. Όμως η Νάπολη με περίμενε. Νάπολη έρχομαι!