Ιταλία Το είπε και ο Γκαίτε. "...δεν μπορεί να είσαι δυστυχής...".

[gelf]

Κεφάλαιο 4

Ένα σούρουπο στην παραλιακή ζώνη και νυχτερινή έξοδος.

Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο μου, προχώρησα με γρήγορο βήμα, κατά μήκος της κεντρικής οδού Toledo,

προς την αντίθετη κατεύθυνση αυτή τη φορά. Με κατεύθυνση προς την παραλιακή ζώνη. Φτάνοντας στην Piazza del Plebiscito, είδα το φεγγάρι πάνω από το Teatro San Carlo.

Διέσχισα γρήγορα την πλατεία, χωρίς να παρατηρήσω ιδιαίτερα τα αξιοθέατα της, όπως τη Basilica Reale Pontificia San Francesco da Paola, την Prefettura di Napoli (έδρα της περιφερειακής διοίκησης), το παλάτι, κλπ αφού βιαζόμουν να βρεθώ γρήγορα και έγκαιρα στην παραλιακή ζώνη. Όπως έφευγα από την πλατεία del Plebiscito

και κατευθυνόμενος προς τη Via Cesario Console, έριξα μια ματιά στην πλατεία, με τον ανάντη αυτής λόφο στον οποίο δέσποζε το κάστρο Sant' Elmo.

Προχώρησα κατά μήκος της Via Cesario Console και βρέθηκα πάνω από το 21 στρεμμάτων πάρκο Giardini del Molosiglio, όπου ανατολικά διακρινόταν το Castel Nuovo,

ενώ στο βάθος υψωνόταν ο Βεζούβιος, με το φεγγάρι σχεδόν ολόγιομο από πάνω του.

Συνέχισα να προχωρώ και είδα τον κόλπο της Νάπολης, ή μάλλον μεγάλο τμήμα αυτού σε όλο του το μεγαλείο.

Εκεί σκέφτηκα ότι πρέπει να "συμπληρωθούν" τα γραπτά του Γκαίτε, με το φεγγάρι, όπως αναφέρω στην πρώτη παράγραφο της παρούσας ιστορίας.
Ο κόλπος της Νάπολης σχηματίστηκε από ένα τεράστιο κρατήρα. Κατέβηκα στη Via Nazario Sauro και προχώρησα κατά μήκος του πεζοδρομίου αυτής, παραθαλάσσια,

μέχρι που έφτασα στην επίσης παραλιακή Via Partenope, πάντα με τη συνοδεία της θάλασσας και του φεγγαριού να φωτίζει τον κόλπο της Νάπολης.

Το όνομα της παραλιακής λεωφόρου της Νάπολης, είναι γνωστό από που προέρχεται. Προέρχεται από την Παρθενόπη η οποία ήταν μία από τις μυθικές σειρήνες της ελληνικής μυθολογίας. Όταν ο Οδυσσέας απέφυγε με το σκάφος του τις σειρήνες, χωρίς να σταματήσει, η Παρθενόπη απελπισμένη έπεσε στη θάλασσα, πνίγηκε και το πτώμα της εκβράστηκε σε μια παραλία της Ιταλίας, όπου τότε οι νεοφερμένοι άποικοι από την Κύμη το περισυνέλεξαν και δημιούργησαν στη θέση αυτή τη Νάπολη. Γνωρίζοντας αυτά κατάλαβα, γιατί το υποκοριστικό της ομάδας της Napoli και των οπαδών της, είναι παρτενοπέι. Συνέχισα να προχωρώ γρήγορα, αφού στόχος μου ήταν να φτάσω στο Castel dell’Ovo,

πριν αυτό κλείσει. Πλησιάζοντας στο κάστρο, στόχευσα με τη φωτογραφική μου μηχανή προς τη βόρεια ακτή του κόλπου της Νάπολης, προς το Posillipo (Παυσίλιπο κατά τους αρχαίους Έλληνες, επειδή σταματάει τη λύπη).

Όταν έφτασα στην πύλη, το κάστρο έκλεινε. Όμως ένας πολύ καλός άνθρωπος, φύλακας στην πύλη, με νοήματα μου έδωσε να καταλάβω ότι μπορούσα να μπω στο κάστρο. Άρχισα να ανεβαίνω με ταχύτητα στο κάστρο. Συνάντησα ασανσέρ, αλλά δεν το χρησιμοποίησα κάτω από τον φόβο ότι θα κλεινόμουν μέσα. Ο λιγοστός κόσμος αποχωρούσε.

Ανέβηκα στο κάστρο σχεδόν τρέχοντας, κοιτάζοντας μερικές φορές προς τα πίσω.

Το κάστρο ήταν πλέον έρημο. Έφτασα στο ψηλότερο σημείο και έβγαλα μερικές φωτογραφίες προς τον Βεζούβιο και προς τον κόλπο της Νάπολης.

Στη συνέχεια, άρχισα να κατηφορίζω. Στην έξοδο ευχαρίστησα τον φύλακα που με άφησε να μπω εκπρόθεσμα στο κάστρο. Όταν έφυγα από το Castel dell’ Ovo, η πόρτα πίσω μου, έκλεισε ερμητικά.

Επέστρεψα προς την πλατεία del Plebiscito, από τους παραλιακούς δρόμους τη Via Partenope και τη Via Nazario Sauro, ώστε να συνεχίζω να θαυμάζω τον συνδυασμό Βεζούβιου, θάλασσας και φεγγαριού. Όταν έφτασα στην πλατεία τα κτίρια ήταν φωτισμένα. Παρατήρησα τη φωτισμένη βασιλική San Francesco da Paola,

το Παλάτσο Ρεάλε και τα άλλα κτίρια της πλατείας.

Σταμάτησα λίγη ώρα στην άκρη της πλατείας στο περίφημο Gran Caffè Gambrinus,

το οποίο είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν κορυφαίους των γραμμάτων και των τεχνών, για να ξεκουραστώ και να δροσιστώ με μια μπύρα. Από τη θέση που ήμουν παρατηρούσα εκτός από την πλατεία del Plebiscito, την Piazza Trieste E Trento με τη Fontana del Carciofo στο μέσο της,

καθώς και το φωτισμένο Teatro San Carlo.

Όταν έφυγα από το καφέ Gambrinus, έκανα ένα πολύ γρήγορο πέρασμα από τη Galleria Umberto I,

ανηφόρισα την οδό Toledo

και πήγα στο ξενοδοχείο για ολιγόωρη ξεκούραση. Αργότερα όταν βγήκα από το ξενοδοχείο, έκανα μια βόλτα στην ισπανική συνοικία (quartieri spagnoli)

και αφού ήπια ένα ποτό στο πολυσύχναστο bar Cammarota Spritz, προχώρησα προς την Piazza del Gesù Nuovo,

όπως είχα αποφασίσει το απόγευμα, όπου στο restaurant O' Munaciello, έφαγα ναπολιτάνικη πίτσα, την οποία συνόδεψα με το εκλεκτό λευκό κρασί Greco di Tufo,

ενώ στη συνέχεια επισκέφτηκα ένα bar, δίπλα στο restaurant.

Ήταν πολύ αργά όταν έφυγα από το bar και όπως επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου παρατηρούσα την κεντρική οδό Toledo, όπου ο συνδυασμός αέρα και τσαπατσουλιάς παρουσίαζε μια εικόνα μη κολακευτική για την πόλη.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 8
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[mysteredgar]

Πωωωω πολυ ωραια αρχη! Αντε περιμενουμε συνέχεια

 

[mikrh tsopana]

Τί όμορφος τίτλος! Και τί αισιόδοξη έκφραση! Για κάποιο λόγο η Νάπολη χωρίς να έχω πάει μου ασκούσε πάντα μια γοητεία. Θα σε διαβάζω, λοιπόν, στα διαλείμματα από το διάβασμα για την εξεταστική!
Επίσης το βιβλίο του Γκαίτε μπήκε στη λίστα.... όπως και το ταξίδι !!

 

[chris7]

Εντυπωσιακό ξεκίνημα της ιστορίας.
Ωραίες φωτογραφίες.
Υπέροχος προορισμός.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[Italitsa]

Νομίζω ότι πολύ θα μου αρέσει η ιστορία σου!! Ανυπομονώ για τη συνέχεια!!

 

[giannoula]

πόσο συμφωνώ με την εισαγωγή σου!!! Αν και έχω ταξιδέψει αρκετά η Νάπολη πάντα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!!! Περιμένουμε συνέχεια γρήγοραααααα

 

[piccolo_mondo]

πόσο συμφωνώ με την εισαγωγή σου!!! Αν και έχω ταξιδέψει αρκετά η Νάπολη πάντα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου!!! Περιμένουμε συνέχεια γρήγοραααααα

ακριβως αυτο κ για εμενα... αν κ εχω ταξιδεψει καμποσο, και δη στην Ιταλια, οπου εχω ζησει κ 6 χρονια, η Ναπολη κατεχει μια πολυ ξεχωριστη θεση στην καρδια μου!

 

[gelf]

Κεφάλαιο 2

Το ταξίδι του πηγαιμού - La grande Bellezza .

Όταν πήρα την απόφαση για το ταξίδι στη Νάπολη, ήταν αρχές Οκτώβρη και μόλις είχα γυρίσει από δύο συνεχόμενα ταξίδια, ένα στην Ιρλανδία και ένα στο Άμστερνταμ και στη Βόρεια Ρηνανία – Βεστφαλία. Είχα προγραμματίσει για τον χειμώνα και άλλα ταξίδια οπότε η πλησιέστερη ημερομηνία για ένα μικρό ταξίδι στη Νάπολη ήταν για το Μάρτη του 2017.
Ρίχνοντας μια ματιά στα αεροπορικά εισιτήρια, λόγω προσφορών της Aegean, είχα εντοπίσει πολύ φθηνό εισιτήριο επιστροφής από Νάπολη σε ημέρα που βόλευε (επιστροφή - ημέρα Κυριακή). Όμως τα εισιτήρια του πηγαιμού ήταν ακριβά και σε ημέρες και σε ώρες μη βολικές.
Έβγαλα αμέσως το εισιτήριο της επιστροφής. Έκανα το τελείως αντίθετο απ' ότι κάνει ο στρατός. Εκεί υπάρχει μόνο το εισιτήριο του πηγαιμού του στρατιώτη στον πόλεμο. Έτσι βρέθηκα μ' ένα εισιτήριο επιστροφής από Νάπολη, μια Κυριακή του Μάρτη του 2017, χωρίς να έχω εισιτήριο πηγαιμού.
Συνήθως βγάζω εισιτήρια one-way, αλλά πρώτα βγάζω τα εισιτήρια του πηγαιμού και στη συνέχεια τα εισιτήρια της επιστροφής. Αυτή τη φορά έπραξα το αντίθετο.
Τότε για τα εισιτήρια του πηγαιμού, σκέφτηκα την απλή λύση της Ρώμης, αφού για τη Ρώμη τα αεροπορικά εισιτήρια για είναι πολύ φτηνά λόγω ανταγωνισμού εταιριών . Άλλωστε τις δεκάδες φορές που έχω επισκεφτεί την Ιταλία, έχω περάσει από τη Ρώμη. Επαληθεύεται έτσι το ρηθέν ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Έτσι ύστερα από λίγες ημέρες και πριν τελειώσουν οι προσφορές της Aegean, έκλεισα εισιτήριο, πάλι one way, για Ρώμη. Το σύνολο του ταξιδιού σχεδιάστηκε για τέσσερις διανυκτερεύσεις. Αποφάσισα να κάνω δύο στη Ρώμη και δύο στη Νάπολη. Στη συνέχεια έβγαλα σιδηροδρομικό εισιτήριο με την Trenitalia, με frecciarossa για το δρομολόγιο Ρώμη-Νάπολη. Όταν έβγαλα το εισιτήριο του τραίνου διαμορφώθηκε και το πρόγραμμα του μικρού ταξιδιού. Συγκεκριμένα θα έφτανα Τετάρτη απόγευμα στη Ρώμη και Παρασκευή, αρκετά πρωί (για μένα) και ώρα 10.53πμ θα έφευγα για Νάπολη, ώστε να βρισκόμουν εκεί στις 12.00 το μεσημέρι ακριβώς.
Την Τετάρτη, ημέρα αναχώρησης θα μπορούσα να φύγω από το πρωί. Όμως προτίμησα τη μεσημεριανή πτήση για λόγους χαλαρότητας και απόλαυσης των μαλτ ουίσκι στο lounge της Lufthansa.

Άλλωστε τη Ρώμη τη γνωρίζω πάρα πολύ καλά, οπότε μερικές ώρες μπορούσαν να θυσιαστούν για την καλοπέρασή μου. Ακόμα κι αν αυτές οι ώρες αφορούν στην αιώνια πόλη! Το καταλαβαίνω, ότι είναι ιεροσυλία, αλλά κι εγώ άνθρωπος είμαι. Με τις αδυναμίες μου. Άλλωστε δεν είναι δυνατό να ευχαριστηθείς το Bushmills ή/και το Lagavulin στις οχτώ το πρωί.
Φτάνοντας στη Ρώμη, πήρα το λεωφορείο από το αεροδρόμιο, το οποίο λόγω έντονου κυκλοφοριακού φόρτου

έφτασε ύστερα από σχεδόν δύο ώρες στο Termini και συγκεκριμένα στη Via Marsala. Μόλις φτάσαμε ο οδηγός αναφώνησε traffico! Πάντως στην έντονη κυκλοφοριακή κίνηση στο κέντρο της Ρώμης είχαν πολύ μεγάλη συμβολή και οι απεργίες της ημέρας εκείνης. Περπάτησα για πέντε λεπτά και τακτοποιήθηκα στο ξενοδοχείο μου. Είχα επιλέξει το Hotel Impero, επί της Via del Viminale. Η θέση ήταν βολική, με δεδομένο ότι ο κύριος προορισμός του ταξιδιού ήταν ή Νάπολη, αφού ήμουν κοντά στο σταθμό και δεν εξαρτιόμουν από το κυκλοφοριακό της Ρώμης.

Μπορεί ο κύριος προορισμός του ταξιδιού να ήταν η Νάπολη, αλλά στη Ρώμη τη μία ολόκληρη ημέρα, αλλά κυρίως τις δύο νύχτες πέρασα υπέροχα συχνάζοντας σε γνωστά μου restaurants, όπως στο Il Nido del Pettirosso, επί της Via Palermo, κοντά στο ξενοδοχείο μου

και στο Ivo a Trastevere, Via di San Francesco a Ripa στην περιοχή Trastevere,

ήπια τα ποτά μου, κυρίως ιταλικά κρασιά,

τόσο στα ως άνω restaurants, όσο και σε bars (όπως το bar Meccanismo ή και σε άλλα bars).

Όταν το απόγευμα σταμάτησα στο καφέ Sant'Eustachio,

για να ξεκουραστώ και να πιω ένα κρασί,

θυμήθηκα που είχα πιει καφέ εκεί, πριν πολλά χρόνια, τότε που στην Ελλάδα δεν είχε ανακαλυφθεί η τέχνη του καπουτσίνο καφέ. Τότε το καφέ Sant'Eustachio, είχε μόνο δύο τραπεζάκια, αλλά ο καφές ήταν πάντα καταπληκτικός. Θυμήθηκα ότι θυσίασα μερικές στάσεις από το φιλμ για να αποθανατίσω τον καφέ

Τώρα το καφέ Sant'Eustachio, σύμφωνα με διάφορους οδηγούς, συμπεριλαμβανομένου και του Lonely Planet, θεωρείται ότι διαθέτει τον καλύτερο καφέ της Ρώμης. Μια ανακάλυψη που είχα κάνει το έτος 1989.

Κατά τα λοιπά το μικρό χρονικό διάστημα (μία ημέρα - δύο νύχτες) που έμεινα στη πόλη, περπάτησα φωτογραφίζοντας τα μνημεία της Ρώμης όπως την Piazza di Spagna,

το Πάνθεον,

την Piazza Navona,

το Campo de' Fiori,

και πολλά άλλα σημεία της Ρώμης. Και τις δύο νύχτες, πέρασα από την περιοχή Trastevere,

αλλά αυτό που μου αρέσει πάντα στη Ρώμη, είναι να περπατώ μόνος μου τις νύχτες στην έρημη πόλη, φωτογραφίζοντας μνημεία μεταμεσονύχτιες ώρες. Μετά τις 2πμ, όπου δεν υπάρχει άνθρωπος. Τότε βλέποντας και φωτογραφίζοντας τα μνημεία, μόνος μου, αναφώνησα: La grande Bellezza! (τίτλος κινηματογραφικής ταινίας του Paolo Sorrentino - έτος 2013, από τις - κατά τη γνώμη μου - καλύτερες κινηματογραφικές ταινίες του 21ου αιώνα). Πάντα θα έχω τις νυχτερινές εικόνες στο μυαλό μου, από τη διασταύρωση της Quattro Fontane, με τις τέσσερις κρήνες-μνημεία,

από την Piazza di Spagna, χωρίς να συναντήσω άνθρωπο

και από την έρημη Fontana di Trevi,

όπου βλέποντάς τη, θυμήθηκα μία από τις αριστουργηματικές ταινίες όλων των εποχών, τη Dolce Vita του μάγου Fellini.

Και όχι μόνον αυτά.
Είδα το φεγγάρι - σχεδόν ολόγιομο - πάνω από τον Τίβερη και

είδα τη φωτισμένη Ponte Sisto.

Και όταν ανέβηκα στην ταράτσα του ξενοδοχείου μου, επειδή τη Ρώμη πάντα τη συνδέω με τον κινηματογράφο, ως λάτρης του ιταλικού κινηματογράφου, θυμήθηκα την ταινία La terrazza (τίτλος κινηματογραφικής ταινίας του Ettore Scola - έτος 1980).

Ρώμη, η αιώνια πόλη. Όμως η Νάπολη με περίμενε. Νάπολη έρχομαι!

 

[gelf]

Κεφάλαιο 3

Μια μεσημεριανή βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Νάπολης.

Ήταν Παρασκευή πρωί και ώρα 10.53πμ, όταν το κόκκινο βέλος (Frecciarossa),

ξεκινούσε από το Termini της Ρώμης

και ύστερα από μία ώρα και επτά λεπτά, στις 12 το μεσημέρι ακριβώς, έφτανε στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Νάπολης.

Νάπολη. Η τρίτη, σε πληθυσμό, μεγαλύτερη πόλη της Ιταλίας μετά τη Ρώμη και το Μιλάνο. Η ιστορία της πόλης είναι γνωστή. Η πόλη χτίστηκε από Έλληνες και σύμφωνα με την Ελληνική Μυθολογία, χτίστηκε στο σημείο στο οποίο η θάλασσα ξέβρασε νεκρή τη σειρήνα Παρθενόπη, μετά την απόρριψή της από τον Οδυσσέα. Το σίγουρο είναι ότι η Νάπολη χτίστηκε από Έλληνες από την Κύμη, ήταν το κέντρο της μεγάλης Ελλάδας, στα ρωμαϊκά χρόνια οι πλούσιοι Ρωμαίοι έστελναν, εκεί, τα παιδιά τους για να λάβουν ελληνική μόρφωση και ότι ήταν πολύ μεγάλο εμπορικό κέντρο.

Βγήκα έξω από τον σταθμό, πήρα ένα ταξί και εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο μου, το οποίο ήταν στο δεύτερο όροφο ενός κτιρίου, το οποίο καταλάμβανε ολόκληρο το μικρό οικοδομικό τετράγωνο με πρόσοψη στην κεντρική οδό Toledo.
Είχα αποφασίσει ότι η πρώτη βόλτα μου στην πόλη θα ξεκινούσε από το ιστορικό κέντρο.
Έτσι αφού τακτοποιήθηκα στο ξενοδοχείο, βγήκα άμεσα έξω στην κεντρική οδό Toledo

και προχώρησα βόρεια κατά μήκος της οδού Toledo. Πέρασα από την Piazza Carità

και ύστερα από ολιγόλεπτο περπάτημα έφτασα στην Piazza Dante.

Σταμάτησα για λίγο στην πλατεία και ήπια το πρώτο κρασί στη Νάπολη. Ήπια το πρώτο δροσιστικό λευκό κρασί στο bar Il tempo del vino e delle rose, με πρόσοψη στην πλατεία ώστε να παρατηρώ την έντονη κίνηση. Από την πρώτη στιγμή μου έκανε εντύπωση ο θόρυβος της πόλης. Ανοίγοντας τη βαριά πόρτα του ξενοδοχείου στον δεύτερο όροφο, άκουσα έναν πολύ ισχυρό θόρυβο - βόμβο, ο οποίος με συντρόφευε σ' όλη τη διαδρομή στο κέντρο της πόλης. Πως λέμε Σκανδιναβία; Το ακριβώς αντίθετο. Βέβαια εμένα δεν με στενοχώρησε πολύ. Στην περιοχή που είναι το σπίτι μου έχω την απόλυτη ησυχία. Δεν θα με πείραζε ο θόρυβος λίγων ημερών. Ούτε οι δυνατές συνομιλίες των Ναπολιτάνων. Αφού απόλαυσα το πρώτο ποτήρι κρασί στη Νάπολη, συνέχισα το περπάτημα, προς τη Σπακανάπολη, το ιστορικό κέντρο της πόλης, το χαρακτηρισμένο ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Unesco κλπ, μέσω της Via Port'Alba.

Από τη Via Port'Alba, προχώρησα μέσω της Vico S. Pietro a Maiella, στην πλατεία της Chiesa della Santa Croce di Lucca,

όπου σταμάτησα για λίγο σ' ένα παγκάκι, αφού μου άρεσε το περιβάλλον και ήθελα να το απολαύσω Στη συνέχεια περπάτησα κατά μήκος της Via dei Tribunali.

Περπατώντας σ' έναν από τους κεντρικούς δρόμους του ιστορικού κέντρου της Νάπολης, χαμογέλασα όταν είδα κόσμο,

να περιμένει στωικά, έξω από την pizzeria Sorbillo και γέλασα πολύ όταν από τα μεγάφωνα ανακοίνωναν τον αριθμό αυτών που είχαν εγγραφεί σε κατάλογο αναμονής και περίμεναν να απολαύσουν την πίτσα τους. Συνέχισα να προχωρώ αργά κατά μήκος της Via dei Tribunali, μέχρις ότου σε μία στοά,

είδα ένα μπαράκι με βιβλιοθήκες, το Portico 340.

Ήταν το τρίτο μπαράκι με βιβλιοθήκες που συναντούσα στο δρόμο μου. Φαίνεται ότι στη Νάπολη έχει επικρατήσει αυτή η τάση, η οποία μου αρέσει πολύ. Έκανα μια μικρή στάση στο μπαρ, για να δροσιστώ με ένα ποτήρι λευκό κρασί και συνέχισα κατά μήκος της Via dei Tribunali, χαμογελώντας με αυτά που έβλεπα γύρω μου,

πέρασα μπροστά από διάφορες εκκλησίες, όπως από την Chiesa dei Girolamini,

και έφτασα έως τον καθεδρικό, όπου μου έκανε εντύπωση, ότι από τη νότια πλευρά του ήταν στριμωγμένος από άλλα κτίρια.

Στη συνέχεια, άφησα τη Via dei Tribunali, με στόχο να περπατήσω στην πρώτη νότια παράλληλη αυτής και συγκεκριμένα στη πολύ - τραγουδισμένη Σπακανάπολη. Έτσι από ένα στενό,

βρέθηκα στην πρώτη παράλληλη οδό της Via dei Tribunali, η οποία στο σημείο εκείνο ονομάζεται Via Vicaria Vecchia, ενώ στη συνέχεια και μετά τη διασταύρωσή της με την οδό Duomo, προς δυτική - νοτιοδυτική κατεύθυνση (επιστροφή προς οδό Toledo), ονομάζεται Via San Biagio. Εκεί ξεκινά η Σπακανάπολη.

Προχώρησα κατά μήκος της Via San Biagio, με αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που ακολουθούσα στη Via dei Tribunali, κάνοντας ένα γύρο στο ιστορικό κέντρο της Νάπολης, απολαμβάνοντας εικόνες.

Προχώρησα λίγο, μπήκα και σε ένα μουσείο με ναπολιτάνικη τέχνη,

και στη συνέχεια μπήκα στο κέντρο της Spaccanapoli.

Spaccanapoli, σημαίνει διαιρεμένη Νάπολη, λόγω του μεγάλου μήκους του στενού και παλιού αυτού δρόμου που έχει κατά τμήματα διαφορετικές ονομασίες. Όταν παρατηρείς τη Νάπολη από ψηλά, από το κάστρο του San Elmo, φαίνεται ότι ο δρόμος αυτός διαιρεί την πόλη. Η Spaccanapoli, είναι το νοτιότερο και χαμηλότερο υψομετρικά από τα τρία Decumani, δηλαδή τους δρόμους ανατολή-δύση της ελληνορωμαϊκής Νάπολης (που έχει ανακηρυχθεί σε προστατευόμενο μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, από την Unesco). Ο κεντρικός δρόμος της περιοχής είναι η Via dei Tribunali. Εγώ είχα κατέβει στη Spaccanapoli, περπατούσα, παρατηρώντας την κίνηση και ρίχνοντας ματιές στο βάθος ψηλά, προς το κάστρο Sant' Elmo,

αλλά η όσφρησή μου δεν με άφησε να προχωρήσω πολύ. Μύριζαν έντονα τηγανιτά ψάρια. Αν και φίλος του ψητού ψαριού, εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα ότι το καλύτερο που μπορούσα να κάνω, ήταν να φάω λίγο ψάρι, απολαμβάνοντας το κρασάκι μου και παρατηρώντας το ιστορικό κέντρο της Νάπολης. Έτσι σταμάτησα στο Decumano 31, για τηγανητό ψάρι και λευκό κρασί. Το Decumano 31, διέθετε κατ' ουσία street food, αλλά είχε και τρία μικρά τραπεζάκια στο δρόμο, σ' ένα από τα οποία έκατσα.

Όταν έφαγα πίνοντας τρία ποτήρια κρασί, συνέχισα την περιπλάνηση στο κέντρο της Spaccanapoli, παρατηρώντας την κίνηση στο δρόμο τον γεμάτο με πιτσαρίες, φριτζιτορίες και ζαχαροπλαστεία, παρατηρώντας τα αξιοθέατα όπως την μπαρόκ αρχιτεκτονικής Chiesa di San Nicola a Nilo, του 17ου αιώνα,

το άγαλμα του Θεού Νείλου, (La Statua del Nilo), δημιούργημα της ελληνο-ρωμαϊκής περιόδου, μεταξύ του 2ου και 3ου μ.Χ. αιώνα.

Το άγαλμα δημιουργήθηκε προς τιμή του Θεού Νείλου, από αλεξανδρινούς εμπόρους που εργάζονταν στην περιοχή της ελληνορωμαϊκής πόλης. Στην πλατεία του Νείλου βρίσκεται η Chiesa di Santa Maria Assunta dei Pignatelli, κατασκευασμένη το 14ο αιώνα και η οποία ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε τόσο το έτος 1477 όσο και το έτος 1736.

Συνέχισα να περπατώ, ψηλά δέσποζε το κάστρο Sant' Elmo,

πέρασα από την εκκλησία, επίσης μπαρόκ αρχιτεκτονικού στιλ, Sant'Angelo a Nilo, η κατασκευή της οποίας ξεκίνησε το έτος 1385 και ολοκληρώθηκε στη σημερινή της μορφή το έτος 1709,

έφτασα στην Piazza San Domenico Maggiore, η οποία κατασκευάστηκε κατά το 16ο αιώνα, στη θέση ελληνικών τειχών και πολλών χαμόσπιτων. Με την ανοικοδόμηση της πλατείας από τους Αραγονέζους ηγεμόνες, ο χώρος έγινε κατάλληλος για την εκκλησία Domenicane Di Santa Maria Del Rosario, εκκλησία και μονή για το τάγμα των δομινικανών.

Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει ένας οβελίσκος, η Γκούλια ντι Σαν Ντομένικο, που αναγέρθηκε σε ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη λήξη της επιδημίας πανώλης του 1656. Ο οβελίσκος αυτός, ολοκληρώθηκε το έτος 1737.

Μετά τις σχετικές φωτογραφίες, και αφού σταμάτησα για αρκετή ώρα ακούγοντας ένα καταπληκτικό συγκρότημα με τραγούδια της νότιας Ιταλίας, όπου αρκετά από τα τραγούδια είχαν και ελληνόφωνους στίχους,

προχώρησα, πάντα κατά μήκος της Spaccanapoli, έως το Palazzo Venezia,

το οποίο παραχωρήθηκε το έτος 1412, από τον τότε βασιλιά της Νάπολης Ladislaus II του Ανζού, στη Δημοκρατία της Βενετίας, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί για κατοικία του γενικού προξένου της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας της Βενετίας στη Νάπολη.
Ολοκληρώνοντας τη βόλτα στη Spaccanapoli, παρέκαμψα τη Σάντα Κιάρα και τελικά έφτασα στην Piazza del Gesù Nuovo,

μια από τις σημαντικότερες πλατείες και σύμβολο του ιστορικού κέντρου της Νάπολης, η οποία οφείλει το όνομά της στην εκκλησία Gesù Nuovo, πλατεία την οποία θεώρησα καλή επιλογή για τη βραδινή έξοδο.
Χαρακτηριστικό στοιχείο της πλατείας είναι ο, ύψους τριάντα μέτρων, Obelisco dell' Immacolata (Οβελίσκος Ευαγγελισμού της Θεοτόκου).

Η αρχιτεκτονική του μνημείου αυτού, βασίζεται στους αρχαίους αιγυπτιακούς οβελίσκους και η κατασκευή του ξεκίνησε το έτος 1743, από τους Ιησουίτες ως απόδειξη της παντοδυναμίας τους και ως σύμβολο αφοσίωσης στην Παναγία. Το άγαλμα της Παναγίας είναι το επίκεντρο των εορτασμών στη γιορτή του Ευαγγελισμού.
Στην πλατεία δεσπόζει η εκκλησία Gesù Nuovo, με την πρόσοψη με τα τραχιά στίγματα.

Αρχικά το κτίριο αποτελούσε τμήμα του Palazzo Sanseverino του 15ου αιώνα. Όταν το έτος 1584, οι Ιησουίτες αγόρασαν το κτίριο και το μετέτρεψαν στη μεγάλη εκκλησία, διατήρησαν την τραχιά όψη. Στην πρόσοψη της εκκλησίας υπάρχει η επιγραφή της Unesco, με τους λόγους για τους οποίους το ιστορικό κέντρο της Νάπολης, έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Στην επιγραφή αναφέρεται:

"Είναι μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Ευρώπης, της οποίας ο σύγχρονος αστικός ιστός, διατηρεί τα στοιχεία της πολυτάραχης ιστορίας της. Η διάταξη των δρόμων της, ο πλούτος σε ιστορικά στοιχεία δίνουν στο χώρο μια οικουμενική αξία, που έχει ασκήσει βαθιά επιρροή σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης και πέρα από τα όρια αυτής.
UNESCO".

Δεν είχα πολύ χρόνο να αφιερώσω στην πλατεία. Άλλωστε είχα αποφασίσει, ότι θα βρισκόμουν εκεί σε λίγες ώρες. Ακολούθησα το συντομότερο δρόμο

και επέστρεψα στο επί της οδού Toledo, ξενοδοχείο μου,

για να πάρω το μπουφάν αφού ο αέρας είχε αρχίσει να δυναμώνει. Έφυγα αμέσως από το ξενοδοχείο. Ήθελα να προλάβω να δω την παραλιακή ζώνη, πριν νυχτώσει τελείως. Και όπως πάντα, ο χρόνος είναι αμείλικτος.

 

[paefstra]

Δε φτάνουν τόσα ταξίδια Ιταλία, θα μας κανείς να πάμε και Νάπολη τώρα...
Τι ωραία που φαίνεται!

 

[kabamarou]

Η απόλυτη ιστορία εξομοίωσης!Νιώθω σαν να είμαι στην Νάπολη τώρα και να είμαι ζαλισμένος από το κρασί.

 

[giannoula]

παρέα με μια πίτσα στο Antonio e Antonio!