Νεπάλ Everest Base Camp & Cho La Pass trek, "There and back again...."

[Zorz59]

Day 13

GOKYO LAKES (4790m) – NAMCHE BAZAAR (3440m)

46.366 steps, Up 510m – Down 1.610m

Gokyo λοιπόν. Είναι πραγματικό ναι. Μία αλπική λίμνη στα 4.750m, στα Ιμαλάια και να ξυπνάς δίπλα της.

Τα συναισθήματα ανάμεικτα σήμερα. Από εδώ και πέρα ξεκινάει η πορεία της επιστροφής. Το βράδυ θα είμαστε στο Namche Bazaar πάλι, μετά από μία διαδρομή 35 Km περίπου, και συνολικό κατέβασμα υψομέτρου περίπου 1400 μέτρα για να φτάσουμε στα 3.440m ξανά. Μετά από καιρό πάμε σε μέρος που έχουμε ξαναδεί.

Ανάμεικτα τα συναισθήματα γιατί υπάρχει η χαρά της απόλυτης επίτευξης των στόχων, και στεναχώρια γιατί δε θέλουμε να τελειώσει η διαμονή στα Ιμαλάια. Τι μαγικός τόπος.

Χθες βράδυ κάναμε ένα κονκλάβιο με την Bomba Team που λέει και ο Ganga και αποφασίσαμε να προσθέσουμε άλλη μια μέρα στα βουνά πριν το χάος του Κατμαντού. Έτσι αλλάξαμε τα αεροπορικά για μία μέρα μετά και προσθέσαμε μία διανυκτέρευση στο Namche. Ώστε το πρόγραμμα να γίνει Gokyo στο Namche σήμερα, και μετά μία ολόκληρη μέρα το Namche πριν την συνέχεια.

Αφού λοιπόν μαζέψαμε όσο κρύο μπορούσαμε και στο Gokyo ξεκινάμε την αργή μας πορεία προς το Namche κατά της 8 το πρωί. Αυτό το αργοπορημένο ξεκίνημα μας, τελικά αποδείχθηκε λάθος και το μοναδικό σημείο τριβής και παρεξήγησης σε όλο το ταξίδι.

Ξεκινώντας από τις λίμνες του Gokyo, εμείς μείναμε στη λίμνη 3, περπατάμε παράλληλα στο ρυάκι που ενώνει τις λίμνες… Περνάμε τη λίμνη 2, καταγάλανη και αυτή μαγική… η λίμνη 1 όμως ήταν καταπράσινη… απόκοσμο τοπίο , γεμάτη με πτηνά και χιονόκοτες. Κάπου εδώ μας υιοθέτησε και ένας σκυλάκος που μας έξανε παρέα μέχρι το Namche.

Περνώντας τελικά όλες τις λίμνες φτάνουμε πάνω από ένα μικρό καταρράκτη, το μέρος που χύνονται οι λίμνες στο χείμαρρο που καταλήγει στο λευκό ποτάμι. Από εκεί παρατηρούμε και το μονοπάτι που θα ακολουθήσουμε για αρκετά χιλιόμετρα, φιδογυριστό στην πλαγιά του βουνού.

Στο Gokyo υπήρχε μία ανοικοδόμηση που δείχνει ότι περιμένουν οι τουρίστες να αυξηθούν σε βάθος χρόνου. Όμως πως ανεβαίνουν τα υλικά ως εκεί χωρίς δρόμους? Μα στην πλάτη φυσικά από του υπεράνθρωπους Sherpa. Με όριο τα 160 κιλά πλάτη οι άνθρωποι κουβαλάνε από σίδερα, κρεβάτια, πλακάκια, στρώματα, μέχρι και κουφώματα….!!!!! Εκεί καταλαβαίνεις γιατί οι porters παρακαλάνε να κουβαλούν τσάντες τουριστών…. Διότι τα 25 κιλά όριο ανά porter είναι για αυτού βόλτα στο δάσος, διότι η άλλη επιλογή είναι πολύ πιο βαριά.

Κατεβαίνοντας λοιπόν φτάνουμε στο περιβόητο Machermo. Ένας λιβαδότοπος εκτροφής Yak, με ένα Lodge. Εκεί στη μικρή μας στάση, με το ήλιο αρκετά ψηλά πλέον, πρέπει να βγάλω από πάνω μου τα ισοθερμικά… έχω σκάσει από τη ‘ζεστή… με το ανάλογο στριπτίζ, πετάμε κολάν και μάλλινα ισοθερμικά και προχωράμε ανάλαφροι.

Επόμενη στάση Dole, περνώντας μερικούς υπέροχους χείμαρρους και φαράγγιά φτάνουμε στο Dole περίπου 4.30 ώρες μετά το ξεκίνημα. Είναι ώρα για Lunch Και τσάι. Εκεί ζούμε άλλη μία στιγμή σπα, με την παγωμένη λεκάνη κα κάνει την εμφάνιση της και να βουτάμε τα πόδια μέσα για χαλάρωμα και φρεσκάδα.

Ενώ σε όλο το ταξίδι πουθενά δε μας έχουν αργήσει το φαγητό εκεί κάνουν περίπου 45 λεπτά για να έρθει, όλη αυτή η αργοπορία κάνει τον Ganga σκεπτικό και να μας προτείνει να μείνουμε για βράδυ εκεί… που του λέμε? Εδώ? Στο πουθενά? Ενώ το βράδυ εμείς περιμένουμε το πρώτο ζεστό μπάνιο μετά από 12 μέρες!!!!

Ναι λέει απλά δε ξέρω άμα φτάσουμε πριν νυχτώσει γιατί έχουμε άλλες 4-5 ώρες…. Με τα πολλά ξεκινάμε γιατί δεν ήταν λόγος το να κάτσουμε εκεί μόνοι μας μέσα το βουνό απλά για να μην περπατήσουμε βράδυ.
Αφήνοντας πίσω το Dole… το τοπίο αρχίζει να αλλάζει σιγά σιγά και εκεί είναι που βλέπουμε ξανά δέντρα και πράσινη βλάστηση. Πέσαμε από τα 4000 μετρά και άρχισαν να αλλάζουν όλα στην χλωρίδα. Από εδώ και πέρα η διαδρομή πλάι στο φαράγγι είναι δασική και με πολλά νερά… παγωμενα μεν νερά δε…

Μια ξαφνική Yak attack σπάει λίγο την ησυχία του βουνού και συνεχίζουμε πλαί στο φαράγγι . μια εικόνα μαγική που δε χωρά σε κανένα φακό. Για άλλη μια φορά όμως μας ξαφνίζει η πανίδα του Khumbu.

Να μπροστά μας το μπλε πρόβατο των Ιμαλάιων. Το bharal, που ονομάζεται επίσης μπλε πρόβατο, είναι ένα αιγοειδές ιθαγενές στα ψηλά Ιμαλάια. Είναι το μόνο μέλος του γένους Pseudois. Εμφανίζεται στην Ινδία, το Μπουτάν, την Κίνα, τη Μιανμάρ, το Νεπάλ και το Πακιστάν.

Έχουμε να βεβαιώσουμε, φυσικά ότι το πρόβατο δεν έχει καμία σχέση με το γαλάζιο….

Από εκεί και πέρα πρέπει να ανέβουμε μία ανηφόρα για να περάσουμε από την πίσω μεριά του φαραγγιού και να φτάσουμε στην διασταύρωση που είδαμε πριν περίπου 12 μέρες… Gokyo αριστερά, Tengboche δεξιά.

Ο Ganga λέει ότι σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαστε πάνω, μετά από είκοσι λεπτά λέει σε κάνα εικοσάλεπτο θα είμαστε πάνω, συνεχίζουμε ανηφόρα, τα ίδια μετά από λίγο… ρε Ganga μας δουλεύεις… ξεκινάω, πιάνω tempo και στο σύνολο σε 1 ώρα και ένα τέταρτο είμαι πάνω.

Περιμένοντας εκεί στην κορυφή τους άλλους είναι ένα mini market για ντόπιους, μπαίνω να πάρω τα μπισκότα oreo την τετράδα, η οποία είχε σε όλα τα lodge 2-3 δολάρια, μισό δολάριο εκεί!! Άλλη οικονομική κλίμακα …

Πλέον η ώρα έχει φτάσει 5.30 το απόγευμα και για πρώτη φορά στο ταξίδι συνεχίζουμε περπάτημα σε ελαφριά ομίχλη. Κατεβαίνουμε το πετρόχτιστο μονοπάτι και μερικές σκάλες και βρισκόμαστε στη διασταύρωση του κεντρικού δρόμου που είχαμε περάσει.

Για πρώτη φορά συνεχίζουμε πάνω σε μονοπάτι που έχουμε ξαναπατήσει. Από εδώ θέλουμε 1.30 με 2 ώρες. Και εκεί είναι που ξεκινάει σιγά σιγά η παρεξήγηση. Ο Ganga άνευ λόγου ανέβασε ρυθμό για να προλάβουμε να είμαστε Namche πριν νυχτώσει. Αδύνατο αυτό βέβαια λόγω ώρας. Και εμείς ακολουθούμε. Σε όλο το ταξίδι είχαμε αργό ρυθμό γενικά για να θαυμάσουμε το τοπίο. Μετά από 35 χιλιόμετρα περίπου και με το σκοτάδι να έχει πέσει, εγώ ακολουθώ τον Ganga και ο Γιάννης κρατάει τον ρυθμό που έχουμε σε όλο το ταξίδι, ως αποτέλεσμα μετά από λίγο να τον έχουμε χάσει πίσω μας.

Η λογική έκρηξη του Γιάννη ότι δεν αφήνουμε κανέναν πίσω στο βουνό τσιτώνει την ατμόσφαιρα. Το λάθος του Ganga γίνεται αντιληπτό γρήγορα όμως και οι συγγνώμες και η κατανόηση υπερίσχυσαν. Η κούραση είναι ο χειρότερος σύμβουλος αλλά η είσοδο μας στο Namche νύχτα έφερε χαμόγελα πάλι στην ομάδα. Τι διαδρομή και αυτή.

Εκεί πλέον έχουμε για πρώτη φορά ζεστό νερό μετά από 12 μέρες. Το πρώτο μπάνιο!!! Ηδονή!!!

Το χαλάρωμα από το ζεστό μπάνιο, μας βρίσκει στο σαλόνι του Lodge να πίνουμε την πρώτη μπύρα, το πρώτο αλκοόλ γενικά από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης.!!!

Έτσι ξεκινάμε τη δοκιμή από τις ντόπιες μπύρες.

Sherpa Brewery, Craft beer Himalayan Red



Και καληνύχτα σας……….

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• 17

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 17

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Sassenach77]

ανεβαίναμε, γιατί ευτυχία, σωτηρία και Παράδεισος για μας ήταν η ανάβαση»

Αυτό ακριβώς, να ανεβαίνουμε και να απολαμβάνουμε "ποίηση".....

 

[Zorz59]

Day 1

Kathmandu – Check, Set, Go

7.326 steps

Διεθνές αεροδρόμιο Tribhuvan λοιπόν. Οι παλαιού τύπου σκονισμένοι κοκκινότουβλοι τοίχοι και οι ρουστίκ διάδρομοι του αεροδρομίου, μας ξύπνησαν την περιπέτεια μετά από μια κουραστική διαδικασία πτήσεων.

Περισυλλέγουμε τις αποσκευές και οδεύουμε προς την έξοδο. Πρώτα όμως εφοδιαζόμαστε μία Νεπαλέζικη tourist sim card με σχεδόν unlimited 4G data για τις μέρες μας στο Νεπάλ.

Στην έξοδο μας περιμένει το Nepal Hiking Team Ltd με τον οδηγό μας Mr Ganga. Συστάσεις και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο. Τη στιγμή που οι αισθήσεις μας μπερδεύτηκαν με τα αρώματα, τους ήχους και τα σκηνικά της πόλης, νιώσαμε σαν την Alice down to the rabbit hole!!!! Η μαγεία ξεκινά….

Άφιξη στο Woodapple Hotel για ξεκούραση και meeting με το αφεντικό της trek company (ο οποίος λέγεται και αυτός Ganga και μένει στην ιστορία ως Ganga Boss), για έλεγχο του εξοπλισμού και συζήτηση του προγράμματος γιατί κάναμε αλλαγές της τελευταίας στιγμής.

Μετά από όλα αυτά, έχουμε την πρώτη μας επαφή με το Κατμαντού και την Trek center συνοικία της Thamel. Πολύβουη, πολύχρωμη, ένα χαρμάνι βουδιστών και ινδουιστών και όλοι στην προσπάθεια να πουλήσουν κάτι στους τουρίστες. Από ρούχα, σουβενίρ και φαγητό μέχρι υπηρεσίες trek και safari.

Το χαλαρό περπάτημα μέσα σε αυτή την ορειβατική κοινότητα δυναμώνει την ανυπομονησία για το βουνό και το ότι ανήκεις και εσύ σε αυτούς που θα πάνε στα ψηλά, ζεσταίνει την ψυχή μας και ένα χαμόγελο χαράζεται στο πρόσωπό μας.

Μετά τις διαδικασίες αλλαγής συναλλάγματος για το trek, η πείνα που έχει κάνει την εμφάνιση της μας οδηγεί για Pizza στο Roadhouse Blues Café, εγγύηση ο ξυλόφουρνος και ένα εξαιρετικό τελευταίο γεύμα πριν την ανάβαση μας.

Επιστροφή ξενοδοχείο νωρίς, προετοιμασία του trek duffle bag μας και ύπνος. Το εγερτήριο είναι στις 4.30 για την πτήση μας στη Lukla

 

[Δημήτρης X.]

Το έχω όνειρο να ταξιδέψω στο Νεπάλ από όταν διάβασα την ιστορία του taver και να ανέβω στο Everest base camp.

Προσπαθώ να συγκεντρώσω σιγά σιγά τα απαραίτητα χρήματα και να χτίσω την φυσική μου κατάσταση.

Απο όταν είδα την φωτογραφία σου στον παγετώνα, στο live θέμα, κατάλαβα ότι είχες κάνει το πολυπόθητο Τρεκ και περίμενα πως και πως αυτήν την ιστορία!

 

[fotast]

Ωραία αλλά μήπως πρέπει να παει στις ταξιδιωτικές ιστορίες(σε εξέλιξη) για να μην χαθεί;

 

[Sassenach77]

Το έχω όνειρο να ταξιδέψω στο Νεπάλ από όταν διάβασα την ιστορία του taver και να ανέβω στο Everest base camp.

Προσπαθώ να συγκεντρώσω σιγά σιγά τα απαραίτητα χρήματα και να χτίσω την φυσική μου κατάσταση.

Απο όταν είδα την φωτογραφία σου στον παγετώνα, στο live θέμα, κατάλαβα ότι είχες κάνει το πολυπόθητο Τρεκ και περίμενα πως και πως αυτήν την ιστορία!

Πιάσε λίγο Ταΰγετο απο τη μία και λίγο Γκιώνα απο την άλλη και θα κάνεις καλή εξάσκηση στο πνευμόνι! Μετά έλα στον Όλυμπο να γουστάρεις βουνό!!!

 

[Zorz59]

Day 2

Kathmandu (1400m)– Lukla (2860m)- Phakding (2610m)

20.737 steps, Up 180m – Down 300m

Άνετο και χαρούμενο ξύπνημα. Το trek έφτασε… Ραντεβού στη reception με τον Mr Ganga. Το αυτοκίνητο μας περιμένει ήδη και μας πηγαίνει στο terminal εσωτερικών πτήσεων του Kathmandu.

Πτήση για τη Lukla κύριοι!! Το αεροδρόμιο της Lukla θεωρείται το πιο επικίνδυνο αεροδρόμιο στον κόσμο με περίπου 5 crushes ανά δεκαετία. Η θέση του, οι συνθήκες και ο καιρός της περιοχής το καθιστούν εξαιρετικά δύσκολο για προσγείωση. Τα μικρά ελικοφόρα που πετάνε για εκεί είναι τα μόνα που μπορούν να προσγειωθούν σε τόσο μικρό αεροδιάδρομο.

Check in και boarding λοιπόν. Μπαίνουμε με τους υπόλοιπους trekkers και οδηγούς στο μικρό ιπτάμενο ερείπιο μας. 19 θέσεις και βαβούρα από τους έλικες. Αλλά η χαρά και η προσμονή απερίγραπτη. Όσο ανεβαίνουμε πετάμε μέσα σε ένα σύννεφο υγρασίας και νέφους. Ξαφνικά το περνάμε και ανοίγει ο ουρανός και ιδού!!!! Ιδού τα Ιμαλάια, ιδού οι κορυφές της γης, ιδού η μαγεία των βουνών. Το καρδιοχτύπι για το θέαμα και το πρώτο μέρος του trek σε αυτά τα βουνά τρελό!!

Άφιξη. Άφιξη στο αεροδρόμιο και το πιο επικίνδυνο μέρος του ταξιδιού, όπως νομίζαμε στην αρχή τελειώνει. Άφιξη στα 2.860, παραλαβή αποσκευών και κατεύθυνση προς το πρώτο tea house, για ζεστό ρόφημα, οργάνωση και για να γνωρίσουμε τον porter μας. Ένα ζεστό τσάι με μέλι ήταν ότι πρέπει και η επιλογή του αστείρευτης ενέργειας και καλοσύνης porter Anil, ήταν το μπαλαντέρ του ταξιδιού όπως αποδείχτηκε.

Έφερα στο νου μου το βράδυ το προχθεσινό. Που ήμουν? Κάπου που όλα ήταν ίδια και συνηθισμένα. Τώρα? Στις πλαγιές των Ιμαλάιων, στους πρόποδες των γιγάντων.

Νιώθω σαν μηχανή πριν το ταξίδι. Ένας τελευταίος έλεγχος στα μπαγκάζια. Το κλειδί γυρνάει το διακόπτη. Η μίζα πατιέται.

Με ένα αντίο στα τελευταία σημάδια μοντέρνου πολιτισμού περπατάμε νωχελικά στο δρόμο. Το πνεύμα αρχίζει να πετάει όμως, γιατί απαντήσαμε στο κάλεσμα του δρόμου. Στο κάλεσμα των βουνών.

Από τα πρώτα βήματά μας μέσα στο χωριό της Lukla καταλαβαίνουμε την πλήρη αντίθεση του κατά κύριο λόγο ινδουιστικού Kathmandu με τα πλήρη βουδιστικά Ιμαλάια. Από αρχιτεκτονική και χώρους λατρείας, μέχρι και τη συμπεριφορά των ανθρώπων.

Ο Mr Ganga κανονίζει τα permissions tickets για την κοιλάδα Khumbu και εισερχόμαστε σε αυτήν. Το trek μας οδηγεί μέσα από πολλά tea houses χωριά και περπατάμε παράλληλα με το Dhudh Kosi river.

Το Dhudh Kosi σημαίνει “milk river” και πηγάζει κατευθείαν από τους παγετώνες του Everest. Είναι το πιο ψηλό ποτάμι στον κόσμο και κατά τη διάρκεια του trek το διασχίζουμε από την μία στην άλλη πάμπολλες φορές με κρεμαστές ατσάλινες γέφυρες.

Το περπάτημα μέσα από αυτά τα αγροτικά χωριουδάκια είναι εκπληκτικό…. Κυρίως λόγω της ομορφιάς της φύσης αλλά και της απόλυτης αρμονίας των κατοίκων της Khumbu valley σε σχέση με αυτήν.

Οι λαχανόκηποι, οι μικροί στάβλοι τους τα σπίτια τους και η ζωή της καθημερινότητας είναι όλα συνυφασμένα με τη φύση γύρω τους και ότι τους προσφέρει αυτή, αλλά σε απόλυτη ισορροπία.

Η διαδρομή μέσα από τα χωριά μας προσφέρει εικόνες του βουνού Khumbila ή Khumbu Yül-Lha, που μεταφράζεται κατά προσέγγιση ως "Θεός του Khumbu" είναι μια από τις υψηλές κορυφές των Ιμαλαΐων στην περιοχή Khumbu (5761μ) και είναι ιερό για τους Sherpa, για αυτό και η κορυφή του δεν έχει σκαρφαλωθεί ποτέ.

Το περπάτημα μας αργό και τουριστικό, διότι έχουμε πολύ χρόνο μπροστά μας, μας δίνει τη δυνατότητα να θαυμάσουμε όλη τη μαγεία των εικόνων που εξελίσσονται μπροστά μας.

Τα πολύχρωμα prayers flags που χορεύουν με το αεράκι και το τιτίβισμα των πουλιών είναι το soundtrack της διαδρομής μας. Περνάμε δεκάδες ιερές βουδιστικές πέτρες προσευχών και prayers wheels, όπως και υπέροχα προσεγμένες βουδιστικές στούπες. Όλα τους είναι το highlight σε κάθε χωριουδάκι.

Μη καταλαβαίνοντας πως έχει περάσει η ώρα και η διαδρομή, φτάνουμε στο Phakding. Το μέρος όπου θα κάνουμε στάση για απόψε. Παιδάκια τρέχουν ανέμελα γελώντας στα σκονισμένα δρομάκια. H μαγεία και αυθεντικότητα του χωριού το έχουν κάνει μνημείο της παγκόσμιας κληρονομίας της Unesco.

Λίγο πριν φτάσουμε στο κατάλυμα μας, περνάμε την τελευταία κρεμαστή γέφυρα της ημέρας. Όμως ερχόμαστε φάτσα με ένα κοπάδι από μουλάρια που κουβαλάνε φιάλες υγραερίου.

Εκεί κατανόησα ότι στο trek το μονοπάτι το μοιράζεσαι με τα ζώα και τους παραχωρείς την προτεραιότητα.

Τα μονοπάτια είναι συχνά αρκετά μεγάλα καθώς το μονοπάτι έγινε όλο και πιο εμπορευματοποιημένο με τα χρόνια. Υπήρχαν πάνω από 40.000 τουρίστες το 2019 που διέσχισαν αυτό το μονοπάτι μόνο στο Νεπάλ. Καθώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι ταξιδεύουν στη διαδρομή, οι επιχειρήσεις στην πρωτεύουσα των Sherpa, Namche Bazar, αυξάνονται επίσης, και προκειμένου να διατηρηθεί η ακμάζουσα τουριστική βιομηχανία στα 3.800μ, οι προμήθειες και τα logistics είναι η ψυχή της οικονομίας εκεί ψηλά.

Αυτοί οι αχθοφόροι και τα μουλάρια τους χειρίζονται το λογιστικό μέρος αυτής της οικονομίας.

Ως παρατηρητής και ως ξένος, ήταν συναρπαστικό να βλέπεις την οργάνωση και τη διαχείριση που απαιτείται για να βάλει αυτό το ζωικό κεφάλαιο στη σειρά, αλλά ως πεζοπόρος όμως, μπορεί να είναι αρκετά επικίνδυνο να μοιράζεσαι το μονοπάτι με πολλά μουλάρια δεμένα με 2 μεγάλες δεξαμενές αερίου στα πλάγια. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα ζώα που δαμάζονται με αυτόν τον τρόπο, όταν περπατούν, συχνά αγνοούν τα αντικείμενα που κουβαλούν και έτσι όταν σας προσπερνούν, είναι δική σας ευθύνη να αποφύγετε ότι βρεθεί στο δρόμο σας.

Φτάνουμε στο “Hotel Sherpa”. Ώρα για φαγητό και ξεκούραση για την υπόλοιπη μέρα. Εκεί έγινε και η γνωριμία μας με το πιάτο, Nepali veggie Dal Bhat… Νόστιμο, δυναμωτικό αλλά στη συνέχεια δε θα τα πάμε και πολύ καλά…

Η μέρα περνάει με κουβέντα διάβασμα του χάρτη και μουσική… στο δωμάτιο κάνουμε και τη δοκιμή του περίφημου πουπουλένιου sleeping bag που μας προμήθευσε η Nepal Hiking Team.

Ύπνος στο πιο χαμηλό υψόμετρο για τις επόμενες 15 μέρες τουλάχιστον.

Αύριο άνοδος.

 

[psilos3]

Day 2

Ασύλληπτες εικόνες, έχω μείνει άφωνος...
Πολύ ωραία ιστορία, προχωρα δυναμικά!

 

[Billouk]

Όσοι χαρακτηρίζουν γνωστή αεροπορική ως "ΚΤΕΛ", ας μιλήσουν με τον φίλο εδώ!

Υπέροχες εικόνες, υπέροχο βίντεο, εμπειρίες μοναδικές! Θα με ενδιέφερε, έτσι από περιέργεια, να μάθω για τον εξοπλισμό, ορειβατικό και καταγραφικό.

Αναφορικά με άλλο θέμα του φόρουμ για το ποιός είναι τουρίστας, ταξιδιώτης κτλ., σίγουρα εσείς δεν ανήκετε στην πρώτη κατηγορία (αστειεύομαι)!

 

[Zorz59]

thnx
θα επανελθω στο τελος με εξοπλισμο και λιστες

Yeti airlines, ονομα και πραμα...

 

[Zorz59]

Day 3

Phakding (2610m)– Namche Bazaar (3440m)

25.481 steps, Up 834m – Down 213m

Μετά από ένα χορταστικό πολύωρο ύπνο, ξυπνάμε φρέσκοι στο Phakding. Πηγαίνουμε στην τραπεζαρία για πρωινό και ξεκινάμε πλέον να μαθαίνουμε την καθημερινή μας ρουτίνα από εδώ και πέρα. Πρωινό, ενημέρωση για το ημερήσιο trek, και μάζεμα του duffle bag, ώστε να το παραλάβει ο Άνιλ, και να ξεκινήσει τη χαλαρή του πορεία για το επόμενο tea house – hotel που θα κάνουμε στάση.

Η πρωινή υγρασία και το κρύο πλάι στο ποταμό δεν μας πτοεί, και είμαστε έτοιμοι με ένα μεγάλο χαμόγελο για το σημερινό trek που περνάει από ένα από τα highlight της διαδρομής. Την περίφημη Hillary Bridge.

Περπατώντας το μονοπάτι βλέπουμε πόσο προχωράει η ανοικοδόμηση και ανακαίνιση των tea houses περιμένοντας των καταιγισμό trekkers στη μετά covid περίοδο.

Το μονοπάτι φιδογυρίζοντας μας φέρνει σε ένα πανέμορφο φαράγγι με μικρούς καταρράκτες που σκάνε με παφλασμό το υγρό τους φορτίο, και η ανάσα κόβεται στην πρώτη 6αρα κορυφή που βλέπουμε κατά το trek. Ναι είναι κοντή σε σχέση με τα άλλα που έρχονται αλλά είναι η πρώτη που βλέπουμε ever.

Για ακόμα μία μέρα η Khumbu valley μαγεύει με αμέτρητα μικρά αγροτικά χωριουδάκια, τις υπέροχες mani stones καλυμμένες με προσευχές και τις καλοδιατηρημένες στούπες. Τι μεράκι έχει αυτός ο λαός!!

Το μονοπάτι για την ώρα έχει πολλά up and down παράλληλα με το ποτάμι και αρκετές γέφυρες, μία τρυπώνουμε σε σκοτεινά υγρά φαράγγια μία βγαίνουμε σε ηλιόλουστες κορυφές λόφων.

Βγαίνοντας από το γραφικό χωριό του Monjo(2835m) βλέπουμε μία εικόνα που την είχαμε μάθει απ’έξω από τα άπειρα youtube videos που είχαμε δει…. Την είσοδο του Sagarmatha National Park!!! Η πολύχρωμη βουδιστικού τύπου πύλη απλώνονταν μπροστά μας. Οι λέξεις που είδαμε γραμμένες έφεραν ένα φτερούγισμα στην ψυχή και ίσως εδώ ο νους να πήρε τις πρώτες πληροφορίες για το που είμαστε.

Welcome to Sagarmatha National Park World Heritage National Site… Δίπλα info, 1200 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση, elevation 2800m-8848m!!!! Τελικά ναι είμαστε εδώ, εδώ που φτάνει η γη στα 8848!!

Γρήγορα τελειώνει ο έλεγχος για τις άδειες εισόδου και ένα τυπικό ψάξιμο αποσκευών, για το αν κουβαλάμε drone, διότι απαγορεύεται ρητά η πτήση τους χωρίς κινηματογραφική άδεια, λόγω των πολλών ελικοπτέρων που πετάνε στην περιοχή.

Κατηφορίζουμε μέσα στην κοιλάδα για λίγο και κάπου εκεί στο Jorsalle, σε ένα ηλιόλουστο κομμάτι της διαδρομής δίπλα στο ποτάμι σταματάμε για το lunch break, τσαγάκι και veggie Dal Bhat λοιπόν σε ένα μέρος που ηρεμεί την ψυχή και τον νου…

Εδώ είναι που αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε το πόσο θα καίει ο ήλιος από εδώ και πέρα και όσο ανεβαίνουμε. Έχουμε βγάλει μέχρι και τα κοντομάνικα για αυτό το μισάωρο χαλάρωμα που κάναμε εκεί.

Γεμάτοι δυνάμεις πια και με ακμαίο ηθικό ξεκινάμε για το σοβαρό κομμάτι της διαδρομής. 3.30 ώρες ανέβασμα από εδώ και πέρα. Το πρώτο κομμάτι μας πηγαίνει παράλληλα με το ποτάμι και…. Όπα όπα αυτή δεν είναι??? Ε?? ω ναι η Hillary Bridge κρέμεται ίσια μπροστά μας πάνω από το φαράγγι. Με ένα γρήγορο αλλά κάθετο ανέβασμα βρισκόμαστε μπροστά της στα 2935m και ήδη ξεκινάμε τα σχόλια του τύπου περάσαμε από τώρα τον Όλυμπο, πάμε για ψηλά και άλλα τέτοια…

Hillary Bridge, Επική Γέφυρα, Κρεμαστή γέφυρα, όπως κι αν την ονομάσετε! Αυτή η γέφυρα πήρε το όνομά της από τον Sir Edmund Hillary και είναι τρομακτική αίσθηση σε κάποιους, λόγω του ύψους που έχει. Η κρεμαστή γέφυρα Hillary είναι η τελευταία κρεμαστή γέφυρα που πρέπει να διασχίσουμε πριν ανεβούμε στο Namche Bazaar. Γέφυρα ορόσημο και στην ταινία Everest με βάση το βιβλίο Into the thin air.

Παιχνίδισμα με φωτογραφίες και πρώτη γνωριμία μας με ένα γκρουπ Ιρανών, με τους οποίους θα κάνουμε παράλληλο trek για περίπου μια εβδομάδα ακόμα.

Η αίσθηση ικανοποίησης της εκπλήρωσης του πρώτου και μικρότερου ορόσημου της διαδρομής μας δίνει φτερά στα πόδια για τα επόμενα 4 υπέρμετρα ανηφορικά χιλιόμετρα.

Μετά από ένα μικρό ανέβασμα φτάνουμε σε ένα σημείο που λέγεται Everest glimpse point. Το πρώτο μέρος της διαδρομής που θα μπορούσαμε να δούμε την κορυφή της γης εάν το επέτρεπαν τα σύννεφα. Και ω ναι είμαστε τυχεροί…. Ιδού !!!

Μετά από περίπου 2.30 ώρες ανεβάσματος, και θαυμάζοντας την δύναμη των porters, φτάνουμε στην είσοδο του Namche Bazaar. Μερικά αγροτόσπιτα στην αρχή και λίγα motel, αλλά με την πρώτη στροφή πίσω από ένα τεράστιο βράχο, το Namche Bazaar κρέμεται μπροστά μας!!! Πάνω στις πλαγιές αμφιθεατρικά έτοιμο να οργανώσει και να ξεκουράσει τους trekkers.

Το Namche Bazaar (3440m) είναι η ανεπίσημη πρωτεύουσα της περιοχής Khumbu του Νεπάλ και αποτελεί σημαντικό σημείο στάσης για πεζοπόρους και ορειβάτες που κατευθύνονται προς τo Everest.

Το χωριό βρίσκεται σε βουνοπλαγιές σε σχήμα ημισελήνου που προσφέρουν εκπληκτική θέα στα βουνά σε όλη την κοιλάδα. Εδώ είναι το πρώτο μέρος που μπορεί να εμφανιστεί η νόσος του υψομέτρου. Ως εκ τούτου, εδώ θα μείνουμε 2 νύχτες για να εγκλιματιστούμε.



Παραδοσιακά το χωριό ήταν εμπορικός σταθμός, με τους ντόπιους να ανταλλάσσουν τυρί γιακ και βούτυρο για γεωργικά προϊόντα που καλλιεργούνται σε χαμηλότερα υψόμετρα. Ωστόσο, μετά την επιτυχημένη ανάβαση του Sir Edmund Hillary και του Tenzing Norgay στο Έβερεστ το 1953, η δυναμική του χωριού άλλαξε για πάντα καθώς σύντομα ακολούθησαν ορειβάτες και πεζοπόρους.

Στην αρχή οι ομάδες έρχονταν σταδιακά, αλλά στις δεκαετίες του '60 και του '70 αυτό μετατράπηκε σε χείμαρρο και, καθώς βρισκόταν σε μια συμβολή μονοπατιών πεζοπορίας, το Namche ήταν το μέρος για να καλύψει καλύτερα τις ανάγκες τους. Επιπλέον, καθώς το Namche είναι το πρώτο μέρος στο οδοιπορικό Khumbu που είναι πάνω από το όριο της νόσος του υψομέτρου, οι περισσότεροι ταξιδιώτες προτιμούν να περάσουν τουλάχιστον δύο νύχτες εδώ για να εγκλιματιστούν. Ωστόσο, παρά τη δημοτικότητα του χωριού στους πεζοπόρους, οι γεωγραφικοί περιορισμοί έχουν περιορίσει την ανάπτυξή του και παραμένει ένας μικρός οικισμός με όχι περισσότερες από 60 κατοικίες.



Η Namche έχει ευημερήσει από το τουριστικό εμπόριο και σύμφωνα με κυβερνητικές στατιστικές είναι η πλουσιότερη συνοικία στο Νεπάλ, με 7 φορές το μέσο εθνικό εισόδημα και διπλάσιο από την πρωτεύουσα Κατμαντού. Εκτός από την αφθονία των ξενοδοχείων, το χωριό διαθέτει επίσης τρία μικρά μουσεία, μια στούπα, μοναστήρι, πολλά καφέ και πολλά καλά εξοπλισμένα καταστήματα ορειβατικών ειδών.

Μπαίνουμε στο ξενοδοχείο μας για τα επόμενα 2 βράδια. Η αύρα του Namche μας έκανε να θέλουμε να ξαναβγούμε κατευθείαν έξω και να χαζέψουμε όλες τις μικρές γωνιές του και να πωρωθούμε με τα πάμπολλα και μάλιστα εταιρικά καταστήματα μεγάλων brands του Trekking όπως η North Face, La Sportiva και άλλα.

Μία μικρή βόλτα, ένα ζεστό μπάνιο και φαγητό και το κρεβάτι μας καλούσε για να μας τυλίξει στη θαλπωρή του.

Πόσα είδαμε σήμερα… αλλά δε χώραγε ο νους καν τα πόσα έρχονται…

 

[Sassenach77]

Ύπνος στο πιο χαμηλό υψόμετρο για τις επόμενες 15 μέρες τουλάχιστον.

? τόσες πολλές μέρες κάτω απο τα 3000μ;