varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.492
- Likes
- 7.997
«Τελικός προορισμός;» ρωτάει ο υπάλληλος στο γκισέ του αεροδρομίου ελέγχοντας ταυτόχρονα τα διαβατήρια μας.
«Μέξικο Σίτυ» ψελλίζω προσπαθώντας κι εγώ η ίδια να το πιστέψω.
Μου φαινόταν εξωπραγματικό όχι μόνο ότι πηγαίναμε στο Μεξικό, το οποίο ήταν όνειρο ζωής και ταξιδιωτικό απωθημένο μου για πάνω από 10 χρόνια, αλλά και γιατί επιτέλους ξαναταξίδευα μετά από 7 ολόκληρα χρόνια ταξιδιωτικής απραξίας.
Επτά ατελείωτα, «πέτρινα» χρόνια γεμάτα δύσκολες και ζόρικες καταστάσεις (ασθένειες, απώλειες, οικονομικές καταστροφές) που έπεφταν πάνω μου διαδοχικά χωρίς να μπορώ να σηκώσω κεφάλι.
Όταν κάποτε άρχισε να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της 7ετίας, το πρώτο που είχα ανάγκη να κάνω ήταν να ταξιδέψω... όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά...
Ξανάπιασα τα κιτάπια του 2009, γιατί από τότε είχα οργανώσει το εν λόγω ταξίδι άλλο που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω γρίπης των χοίρων, ξεσκόνισα σημειώσεις, ανέσυρα mails που είχα ανταλλάξει με ένα σωρό ταξιδιωτικούς πράκτορες και ξεκίνησε το εγχείρημα να παίρνει σάρκα και οστά.
Τολμώ να πω ότι η προετοιμασία ενός τόσο μακρινού ταξιδιού, μετά από τόσα χρόνια αποχής, πέραν της έξαψης και της συγκίνησης, με βρήκε και κάπως ανασφαλή: "από που να ξεκινήσω?” “πότε να κλείσω εισητήρια και ξενοδοχεία?" “Θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας;” “Το Μεξικό είναι ασφαλής επιλογή έχοντας μαζί και 2 έφηβα παιδιά;” "Μήπως να αφήσω το Μέξικο Σίτυ απέξω?" και άλλα τέτοια ερωτήματα που κάποτε θα ήταν θέματα για χαβαλέ στο οφ-τόπικ.
Τελικά το πρόγραμμα ελάχιστα άλλαξε από αυτό του 2009... απλώς αφαιρέθηκαν κάποιες μέρες από τις παραλίες λόγω του ότι τα τελευταία χρόνια η Γιουκατάν μαστίζεται από φύκια και ειδικά το καλοκαίρι. Ωστόσο χωρέσαμε μέσα και πρωτεύουσα και αρχαία και ενδοχώρα με την πλούσια φύση της και αποικιοκρατικές πόλεις αλλά και κάποιες παραλίες (παρά τα φύκια) και όλα αυτά μέσα σε 13 ημέρες ΜΑΖΙ με τις πτήσεις.
«Είστε έτοιμοι!» με επανέφερε η φωνή του υπαλλήλου στο γκισέ. «Θα έχετε σίγουρα καθυστερήσεις εφόσον πετάτε μέσω Παρισιού, γίνεται χαμός στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια λόγω των απεργιών (ήταν Ιούλιος του 2022), εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μην χάσετε κάποια πτήση σας, ειδικά την υπερατλαντική. Καλό σας ταξίδι».
Μας έκανες την καρδιά περιβόλι.... αλλά φυσικά, πώς είναι δυνατόν να ταξιδέψω εγώ χωρίς απρόοπτα? Όσοι με ξέρετε από παλιά ίσως θυμάστε ότι εγώ και οι ταραχές-πολιτικές ανακατατάξεις-επαναστάσεις-φυσικές καταστροφές κ.λ.π. πάμε πακέτο.
«Μέξικο Σίτυ» ψελλίζω προσπαθώντας κι εγώ η ίδια να το πιστέψω.
Μου φαινόταν εξωπραγματικό όχι μόνο ότι πηγαίναμε στο Μεξικό, το οποίο ήταν όνειρο ζωής και ταξιδιωτικό απωθημένο μου για πάνω από 10 χρόνια, αλλά και γιατί επιτέλους ξαναταξίδευα μετά από 7 ολόκληρα χρόνια ταξιδιωτικής απραξίας.
Επτά ατελείωτα, «πέτρινα» χρόνια γεμάτα δύσκολες και ζόρικες καταστάσεις (ασθένειες, απώλειες, οικονομικές καταστροφές) που έπεφταν πάνω μου διαδοχικά χωρίς να μπορώ να σηκώσω κεφάλι.
Όταν κάποτε άρχισε να φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ της 7ετίας, το πρώτο που είχα ανάγκη να κάνω ήταν να ταξιδέψω... όσο πιο μακριά τόσο πιο καλά...
Ξανάπιασα τα κιτάπια του 2009, γιατί από τότε είχα οργανώσει το εν λόγω ταξίδι άλλο που δεν πραγματοποιήθηκε λόγω γρίπης των χοίρων, ξεσκόνισα σημειώσεις, ανέσυρα mails που είχα ανταλλάξει με ένα σωρό ταξιδιωτικούς πράκτορες και ξεκίνησε το εγχείρημα να παίρνει σάρκα και οστά.
Τολμώ να πω ότι η προετοιμασία ενός τόσο μακρινού ταξιδιού, μετά από τόσα χρόνια αποχής, πέραν της έξαψης και της συγκίνησης, με βρήκε και κάπως ανασφαλή: "από που να ξεκινήσω?” “πότε να κλείσω εισητήρια και ξενοδοχεία?" “Θα τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας;” “Το Μεξικό είναι ασφαλής επιλογή έχοντας μαζί και 2 έφηβα παιδιά;” "Μήπως να αφήσω το Μέξικο Σίτυ απέξω?" και άλλα τέτοια ερωτήματα που κάποτε θα ήταν θέματα για χαβαλέ στο οφ-τόπικ.
Τελικά το πρόγραμμα ελάχιστα άλλαξε από αυτό του 2009... απλώς αφαιρέθηκαν κάποιες μέρες από τις παραλίες λόγω του ότι τα τελευταία χρόνια η Γιουκατάν μαστίζεται από φύκια και ειδικά το καλοκαίρι. Ωστόσο χωρέσαμε μέσα και πρωτεύουσα και αρχαία και ενδοχώρα με την πλούσια φύση της και αποικιοκρατικές πόλεις αλλά και κάποιες παραλίες (παρά τα φύκια) και όλα αυτά μέσα σε 13 ημέρες ΜΑΖΙ με τις πτήσεις.
«Είστε έτοιμοι!» με επανέφερε η φωνή του υπαλλήλου στο γκισέ. «Θα έχετε σίγουρα καθυστερήσεις εφόσον πετάτε μέσω Παρισιού, γίνεται χαμός στα ευρωπαϊκά αεροδρόμια λόγω των απεργιών (ήταν Ιούλιος του 2022), εύχομαι να πάνε όλα καλά και να μην χάσετε κάποια πτήση σας, ειδικά την υπερατλαντική. Καλό σας ταξίδι».
Μας έκανες την καρδιά περιβόλι.... αλλά φυσικά, πώς είναι δυνατόν να ταξιδέψω εγώ χωρίς απρόοπτα? Όσοι με ξέρετε από παλιά ίσως θυμάστε ότι εγώ και οι ταραχές-πολιτικές ανακατατάξεις-επαναστάσεις-φυσικές καταστροφές κ.λ.π. πάμε πακέτο.
Last edited:
