varioAthens
Member
- Μηνύματα
- 5.506
- Likes
- 8.044
TULUM II
O 5oς (και τελευταίος) αρχαιολογικός χώρος που επισκεφθήκαμε στο Μεξικό ήταν αυτός της Τουλούμ.
To σημείο όπου βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης των Μάγιας είναι ειδυλλιακό: στην κορυφή ενός ψηλού βράχου πάνω στην παραλία. Και τι παραλία! Με άσπρη αμμουδιά, τυρκουάζ νερό και φοίνικες. Εντελώς καρτ-ποσταλικό σκηνικό.
Αλλά και η διαδρομή μέχρι να φτάσεις είναι καταπληκτική καθώς βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο Τουλούμ.
Αναγκαστικά αφήνεις το αυτοκίνητο στην είσοδο του Πάρκου και από εκεί συνεχίζεις με τα πόδια για κανένα 10λεπτο, μέσα από έναν δρόμο πνιγμένο στην βλάστηση, μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο.
H πόλη ήταν μια από τις τελευταίες πόλεις που ίδρυσαν οι Μάγιας, βρισκόταν σε πολύ στρατηγικό σημείο έχοντας πρόσβαση και από στεριά και από θάλασσα και για να προστατεύεται από πιθανές θαλάσσιες επιδρομές είχε τείχη.
Υπήρξε σημαντικό λιμάνι, ήκμασε μεταξύ 13-15ου αιώνα ενώ τελικά εγκαταλήφθηκε τον 16ο αιώνα.
Τα κυριότερα αξιοθέατα είναι: Η Πυραμίδα El Castillo, που είναι το ψηλότερο κτίσμα και λειτουργούσε ως φάρος, το Temple of the Frescoes που είχε μεγάλη θρησκευτική σημασία και το House of Columns ή El Palacio (το Παλάτι) που υπήρξε η κατοικία σημαντικών ηγετών των Μάγια.
Και εδώ δεν τον γλυτώνεις τον συνωστισμό, όπως παντού στη Γιουκατάν...
Και έχει και τρελή ζέστη, όπως παντού στη Γιουκατάν!
Η επίσκεψη, όμως, επιβάλλεται.
Μετά την περιήγησή μας στον αρχαιολογικό χώρο, πήραμε τον δρόμο για τον επόμενο και τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, το Κανκούν.
Φεύγοντας από την Τουλούμ η εικόνα που σχημάτισα είναι ότι μοιάζει να έχει 2 πρόσωπα, σαν να συνδυάζει Μύκονο και Ικαρία μαζί.
Από την μια, η παραλία με την χλιδή, το boho-chic vibe, τα ακριβά ξενοδοχεία και τα κλασάτα beach clubs και από την άλλη, η πόλη με το πιο αυθεντικό "χρώμα" με τους ντόπιους της και τον εναλλακτικό τουρισμό.
Η πόλη, σίγουρα, προσφέρεται για πιο οικονομική διαμονή αλλά θέλει αρκετή προσοχή.
Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά στο ταξίδι που αισθανθήκαμε ανασφάλεια και φόβο.
Συγκεκριμένα, ένα βράδυ μέσα σε ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά σουπερμάρκετ, τα Oxxo, εγώ και ο γιος μου νιώσαμε κάποια στιγμή να μας κοιτάνε απειλητικά κάποιοι άντρες (μάλλον μεθυσμένοι ή "φτιαγμένοι") και να μας πλησιάζουν όλο και περισσότερο καταπατώντας την ζώνη του προσωπικού μας χώρου, ενώ ταυτόχρονα ο άντρας με την κόρη μου που μας περίμεναν στην είσοδο του σουπερμάρκετ βίωναν ακριβώς το ίδιο πράγμα από 2-3 άλλους άντρες, μεθυσμένους και μισόγυμνους.
Το σουπερμάρκετ ήταν σε κεντρικό δρόμο, ωστόσο βγαίνοντας για να πάμε στον ξενώνα έπρεπε αναγκαστικά να μπούμε σε κάτι σκοτεινά στενά... δυστυχώς έχει πολλά τέτοια η πόλη...
Με πολλή προσοχή και βλέποντας ότι αυτοί δεν ασχολούνται πια μαζί μας, ξεκινήσαμε προς τα εκεί...
Μετά από λίγο, όμως, καταλάβαμε ότι μας ακολουθούσαν.
Κάναμε να ξαναγυρίσουμε προς τον φωτεινό κεντρικό δρόμο αλλά αυτοί είχαν απλωθεί με τέτοιον τρόπο σε όλο το πεζοδρόμιο σαν να μας κλείνουν τον δρόμο και σαν να ήθελαν να μας αναγκάσουν να προχωρήσουμε πιο μέσα στο σκοτεινό στενό.
Φυσικά ούτε διανοηθήκαμε να μπούμε πιο μέσα στα σκοτεινά γιατί δε νομίζω τώρα να έγραφα ιστορία.
Ευτυχώς, είχαμε δει από πριν ότι έξω από το σουπερμάρκετ ήταν 2 αστυνομικοί, οπότε κουτσά-στραβά κάπως καταφέραμε να τους πλησιάσουμε στα 100μ, οπότε άρχισα να φωνάζω στους αστυνομικούς "excuse me-excuse me" και μόνο τότε οι τύποι έφυγαν και μας άφησαν στην ησυχία μας.
Τέλος καλό, όλα καλά!
Πάμε για άλλες παραλίες τώρα!
O 5oς (και τελευταίος) αρχαιολογικός χώρος που επισκεφθήκαμε στο Μεξικό ήταν αυτός της Τουλούμ.
To σημείο όπου βρίσκονται τα ερείπια της αρχαίας πόλης των Μάγιας είναι ειδυλλιακό: στην κορυφή ενός ψηλού βράχου πάνω στην παραλία. Και τι παραλία! Με άσπρη αμμουδιά, τυρκουάζ νερό και φοίνικες. Εντελώς καρτ-ποσταλικό σκηνικό.
Αλλά και η διαδρομή μέχρι να φτάσεις είναι καταπληκτική καθώς βρίσκεται μέσα στο Εθνικό Πάρκο Τουλούμ.
Αναγκαστικά αφήνεις το αυτοκίνητο στην είσοδο του Πάρκου και από εκεί συνεχίζεις με τα πόδια για κανένα 10λεπτο, μέσα από έναν δρόμο πνιγμένο στην βλάστηση, μέχρι τον αρχαιολογικό χώρο.
H πόλη ήταν μια από τις τελευταίες πόλεις που ίδρυσαν οι Μάγιας, βρισκόταν σε πολύ στρατηγικό σημείο έχοντας πρόσβαση και από στεριά και από θάλασσα και για να προστατεύεται από πιθανές θαλάσσιες επιδρομές είχε τείχη.
Υπήρξε σημαντικό λιμάνι, ήκμασε μεταξύ 13-15ου αιώνα ενώ τελικά εγκαταλήφθηκε τον 16ο αιώνα.
Τα κυριότερα αξιοθέατα είναι: Η Πυραμίδα El Castillo, που είναι το ψηλότερο κτίσμα και λειτουργούσε ως φάρος, το Temple of the Frescoes που είχε μεγάλη θρησκευτική σημασία και το House of Columns ή El Palacio (το Παλάτι) που υπήρξε η κατοικία σημαντικών ηγετών των Μάγια.
Και εδώ δεν τον γλυτώνεις τον συνωστισμό, όπως παντού στη Γιουκατάν...
Και έχει και τρελή ζέστη, όπως παντού στη Γιουκατάν!
Η επίσκεψη, όμως, επιβάλλεται.
Μετά την περιήγησή μας στον αρχαιολογικό χώρο, πήραμε τον δρόμο για τον επόμενο και τελευταίο σταθμό του ταξιδιού μας, το Κανκούν.
Φεύγοντας από την Τουλούμ η εικόνα που σχημάτισα είναι ότι μοιάζει να έχει 2 πρόσωπα, σαν να συνδυάζει Μύκονο και Ικαρία μαζί.
Από την μια, η παραλία με την χλιδή, το boho-chic vibe, τα ακριβά ξενοδοχεία και τα κλασάτα beach clubs και από την άλλη, η πόλη με το πιο αυθεντικό "χρώμα" με τους ντόπιους της και τον εναλλακτικό τουρισμό.
Η πόλη, σίγουρα, προσφέρεται για πιο οικονομική διαμονή αλλά θέλει αρκετή προσοχή.
Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά στο ταξίδι που αισθανθήκαμε ανασφάλεια και φόβο.
Συγκεκριμένα, ένα βράδυ μέσα σε ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γνωστά σουπερμάρκετ, τα Oxxo, εγώ και ο γιος μου νιώσαμε κάποια στιγμή να μας κοιτάνε απειλητικά κάποιοι άντρες (μάλλον μεθυσμένοι ή "φτιαγμένοι") και να μας πλησιάζουν όλο και περισσότερο καταπατώντας την ζώνη του προσωπικού μας χώρου, ενώ ταυτόχρονα ο άντρας με την κόρη μου που μας περίμεναν στην είσοδο του σουπερμάρκετ βίωναν ακριβώς το ίδιο πράγμα από 2-3 άλλους άντρες, μεθυσμένους και μισόγυμνους.
Το σουπερμάρκετ ήταν σε κεντρικό δρόμο, ωστόσο βγαίνοντας για να πάμε στον ξενώνα έπρεπε αναγκαστικά να μπούμε σε κάτι σκοτεινά στενά... δυστυχώς έχει πολλά τέτοια η πόλη...
Με πολλή προσοχή και βλέποντας ότι αυτοί δεν ασχολούνται πια μαζί μας, ξεκινήσαμε προς τα εκεί...
Μετά από λίγο, όμως, καταλάβαμε ότι μας ακολουθούσαν.
Κάναμε να ξαναγυρίσουμε προς τον φωτεινό κεντρικό δρόμο αλλά αυτοί είχαν απλωθεί με τέτοιον τρόπο σε όλο το πεζοδρόμιο σαν να μας κλείνουν τον δρόμο και σαν να ήθελαν να μας αναγκάσουν να προχωρήσουμε πιο μέσα στο σκοτεινό στενό.
Φυσικά ούτε διανοηθήκαμε να μπούμε πιο μέσα στα σκοτεινά γιατί δε νομίζω τώρα να έγραφα ιστορία.
Ευτυχώς, είχαμε δει από πριν ότι έξω από το σουπερμάρκετ ήταν 2 αστυνομικοί, οπότε κουτσά-στραβά κάπως καταφέραμε να τους πλησιάσουμε στα 100μ, οπότε άρχισα να φωνάζω στους αστυνομικούς "excuse me-excuse me" και μόνο τότε οι τύποι έφυγαν και μας άφησαν στην ησυχία μας.
Τέλος καλό, όλα καλά!
Πάμε για άλλες παραλίες τώρα!
Last edited:
