taksidiara psuxi
Member
Φτάνοντας στην τρίτη μέρα, νιώθαμε ήδη ότι είχαμε δει τόσα πολλά και καλύψαμε μεγάλο μέρος από το πρόγραμμα μας. Η απόδειξη ήταν τα πονεμένα μας πόδια. Γι αυτό και είχαμε σχεδιάσει η τρίτη και η τέταρτη μέρα να είναι μέρες "ξεκούρασης".
Τα σχέδια όμως ενίοτε δεν πάνε και τόοοοσο τέλεια! Το πρόγραμμα της ημέρας είχε σχεδιαστεί ως εξής: θα νοικιάζαμε αυτοκίνητο και θα πηγαίναμε Montserrat και έπειτα για μπάνιο στην Costa Brava. Φυσικά μέσα στα τόσα που είχα ψάξει για το ταξίδι ήταν και το αυτοκίνητο. Οι τιμές ήταν φυσιολογικές. 50-80 ευρώ για 2 μέρες με παραλαβή παράδοση στο αεροδρόμιο ή στο κέντρο. Στο αεροδρόμιο για παράδειγμα ήταν πιο οικονομική η τιμή να το παραλάβουμε σε σχέση με την πόλη.
Όμως οι όροι που έπρεπε να αποδεχθώ για να κάνω την κράτηση ήταν πάρα πολλοί και όλοι στα Αγγλικά. Επίσης έπρεπε να μου κρατήσουν από την κάρτα γύρω στα 1500 ευρώ "έξτρα" σαν ασφάλεια, τα οποία θα επιστρέφονταν με την παράδοση και φυσικά αν ήθελα να ασφαλίσω πλήρως το αμάξι η τιμή ανέβαινε. Ήταν πάρα πολλά που έπρεπε να λάβω υπόψιν μου και άρχισα να αγχώνομαι γιατί αν κάτι μου ξέφευγε και ήταν σημαντικό μπορεί να χάλαγε όλο το ταξίδι. Προσπάθησα να έρθω σε επαφή με ένα γραφείο ενοικιάσεων για να λύσω κάποιες απορίες αλλά δεν έβγαλα άκρη. Το αφήσαμε επομένως για να το δούμε όσο θα είμαστε εκεί. Είπαμε θα βρούμε ένα γραφείο και θα μπούμε να ρωτήσουμε. Τα κτήρια όμως στην Βαρκελώνη είναι τόσο τεράστια και με ομοιογένεια στο εξωτερικό τους που πραγματικά αν δεν πας με ακριβή διεύθυνση δεν είναι εύκολο να βρεις αυτό που ψάχνεις.
Δευτέρα βράδυ λοιπόν αφού ψάχναμε να βρούμε αμάξι, αποφασίσαμε να πάμε στο αεροδρόμιο να κλείσουμε από εκεί. Αφού το site που κοιτούσαμε, μας έδειχνε ότι η έδρα των γραφείων που θα κλείναμε είναι εκεί , λέμε τι στο καλό δεν θα βγάλουμε άκρη αν τους μιλήσουμε από κοντά; Ξεκινήσαμε λοιπόν για να ακούσουμε ότι είτε δεν έχουν διαθέσιμο αμάξι, είτε κοστίζουν 100 ευρώ την ημέρα! Αφού έσπασαν λίγο τα νεύρα μου γιατί πόσα Αγγλικά να αντέξω πια η γυναίκα, κουρκούτιασε το κεφάλι μου, φύγαμε με την ουρά στα σκέλια.
Αποφασίσαμε να πάμε πάλι στην Rampla για να επισκεφθούμε την αγορά που είχαμε αφήσει την προηγούμενη και έπειτα να πάμε για φαγητό γιατί είχε ήδη μεσημεριάσει! Τώρα θα μου πείτε γιατί στο μοναστήρι δεν πήγαμε με το τρένο που και φθηνό ήταν και συχνά δρομολόγια είχε. Θέλαμε να έχουμε την ευελιξία του αυτοκινήτου και να δούμε όσα μπορούμε περισσότερα. Επίσης οι μονοήμερες που οργάνωναν τα τουριστικά γραφεία πχ για Costa Brava ήταν πανάκριβες - περίπου 80€ το άτομο- χωρίς να περιλαμβάνει τίποτα πέρα από την μετακίνηση.
Προσπάθησα να ξεπεράσω την απογοήτευση - γιατί βγήκα εκτός προγράμματος και μου την δίνει απίστευτα αυτό - και κοίταξα να δω τι μπορούμε να κάνουμε μέσα στην ημέρα! Η Boqueria σε αντίθεση με την προηγούμενη μέρα έσφυζε από ζωή και τουρίστες! Φυσικά και δοκιμάσαμε τα φρεσκοκομμένα φρούτα και τους χυμούς που υπήρχαν. Νομίζω ότι ακόμη και το στήσιμο τα κάνει ακόμη πιο λαχταριστά. Προχωρήσαμε στα ενδότερα! Από τεράστια μπούτια Jamon να κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας, μερικά σε εξωπραγματικές τιμές, μέχρι και ψαρικά, σοκολάτες, μπαχαρικά, ξηρούς καρπούς, όλα με τόσο μαεστρία τοποθετημένα λες και είναι ρούχα σε βιτρίνα! Διάσπαρτα υπήρχαν και τα περίφημα tapas bar - που επιτόπου διάλεγες τι ήθελες να φας και ενίοτε το ετοίμαζαν και μπροστά σου.
Η αγορά με εντυπωσίασε αλλά με χάλασαν 2 πράγματα. Η ανεπάρκεια κάδων οπότε αναγκαστικά ψάχναμε που θα πετάξουμε τα ποτήρια μας κτλ κτλ. Η ελλειπή επεξήγηση των καταλόγων οπότε δεν ήξερες τι θα φας. Αποφασίσαμε ότι για μεσημεριανό θα πάμε πάνω στην Rampla σε μία αλυσίδα που λέγεται Itapa και την είχαμε εντοπίσει από την προηγούμενη. Ήταν και αυτό σε στυλ μπουφέ, μόνο που στο μενού περιελάμβανε και tapas οπότε ήταν ευκαιρία να δοκιμάσουμε. Αν πιο τσιμπημένο σε σχέση με το Frescco, στα 15€ το άτομο χωρίς τα ποτά, καθίσαμε και περιμέναμε την σερβιτόρα για να μας πει την διαδικασία. Σε τόσα άτομα προσωπικό μιλούμε μόνο μια κοπέλα αγγλικά - και αυτά με το ζόρι!!!!! Πραγματικά σε πάγκο στην Ερμού να πας να δουλέψεις μόνο Σουαχίλι δεν σου ζητάνε να ξέρεις, όχι να δουλέψεις σε εστιατόριο που γεμίζει από τουρίστες!!!
Αφού βγάλαμε μία άκρη γεμίσαμε τα πιάτα μας με πολλά και νόστιμα μεζεδάκια. Μπορώ να πω ότι ήταν λίγο καλύτερα και πιο καλομαγειρεμένα από το Frescco. Μου φάνηκαν πιο "σπιτικά" αν μπορώ να το θέσω έτσι. Τα tapas εναλλάσσονταν συνεχώς και δοκιμάσαμε κάμποσες εκδοχές αλλά δεν μας τρέλαναν. Ειδικά κάποια με λουκάνικο μας φάνηκαν απαίσια! Αφού τελειώσαμε αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να κοιμηθούμε. Πραγματικά η πρωινή ταλαιπωρία σε συνδυασμό με το περπάτημα των 2 προηγούμενων ημερών μας είχε εξοντώσει. Έτσι αποφασίσαμε να είμαστε ξεκουραστούμε για να έχουμε ενέργεια και δούμε την νυχτερινή ζωή της πόλης!!!!
Τα σχέδια όμως ενίοτε δεν πάνε και τόοοοσο τέλεια! Το πρόγραμμα της ημέρας είχε σχεδιαστεί ως εξής: θα νοικιάζαμε αυτοκίνητο και θα πηγαίναμε Montserrat και έπειτα για μπάνιο στην Costa Brava. Φυσικά μέσα στα τόσα που είχα ψάξει για το ταξίδι ήταν και το αυτοκίνητο. Οι τιμές ήταν φυσιολογικές. 50-80 ευρώ για 2 μέρες με παραλαβή παράδοση στο αεροδρόμιο ή στο κέντρο. Στο αεροδρόμιο για παράδειγμα ήταν πιο οικονομική η τιμή να το παραλάβουμε σε σχέση με την πόλη.
Όμως οι όροι που έπρεπε να αποδεχθώ για να κάνω την κράτηση ήταν πάρα πολλοί και όλοι στα Αγγλικά. Επίσης έπρεπε να μου κρατήσουν από την κάρτα γύρω στα 1500 ευρώ "έξτρα" σαν ασφάλεια, τα οποία θα επιστρέφονταν με την παράδοση και φυσικά αν ήθελα να ασφαλίσω πλήρως το αμάξι η τιμή ανέβαινε. Ήταν πάρα πολλά που έπρεπε να λάβω υπόψιν μου και άρχισα να αγχώνομαι γιατί αν κάτι μου ξέφευγε και ήταν σημαντικό μπορεί να χάλαγε όλο το ταξίδι. Προσπάθησα να έρθω σε επαφή με ένα γραφείο ενοικιάσεων για να λύσω κάποιες απορίες αλλά δεν έβγαλα άκρη. Το αφήσαμε επομένως για να το δούμε όσο θα είμαστε εκεί. Είπαμε θα βρούμε ένα γραφείο και θα μπούμε να ρωτήσουμε. Τα κτήρια όμως στην Βαρκελώνη είναι τόσο τεράστια και με ομοιογένεια στο εξωτερικό τους που πραγματικά αν δεν πας με ακριβή διεύθυνση δεν είναι εύκολο να βρεις αυτό που ψάχνεις.
Δευτέρα βράδυ λοιπόν αφού ψάχναμε να βρούμε αμάξι, αποφασίσαμε να πάμε στο αεροδρόμιο να κλείσουμε από εκεί. Αφού το site που κοιτούσαμε, μας έδειχνε ότι η έδρα των γραφείων που θα κλείναμε είναι εκεί , λέμε τι στο καλό δεν θα βγάλουμε άκρη αν τους μιλήσουμε από κοντά; Ξεκινήσαμε λοιπόν για να ακούσουμε ότι είτε δεν έχουν διαθέσιμο αμάξι, είτε κοστίζουν 100 ευρώ την ημέρα! Αφού έσπασαν λίγο τα νεύρα μου γιατί πόσα Αγγλικά να αντέξω πια η γυναίκα, κουρκούτιασε το κεφάλι μου, φύγαμε με την ουρά στα σκέλια.
Αποφασίσαμε να πάμε πάλι στην Rampla για να επισκεφθούμε την αγορά που είχαμε αφήσει την προηγούμενη και έπειτα να πάμε για φαγητό γιατί είχε ήδη μεσημεριάσει! Τώρα θα μου πείτε γιατί στο μοναστήρι δεν πήγαμε με το τρένο που και φθηνό ήταν και συχνά δρομολόγια είχε. Θέλαμε να έχουμε την ευελιξία του αυτοκινήτου και να δούμε όσα μπορούμε περισσότερα. Επίσης οι μονοήμερες που οργάνωναν τα τουριστικά γραφεία πχ για Costa Brava ήταν πανάκριβες - περίπου 80€ το άτομο- χωρίς να περιλαμβάνει τίποτα πέρα από την μετακίνηση.
Προσπάθησα να ξεπεράσω την απογοήτευση - γιατί βγήκα εκτός προγράμματος και μου την δίνει απίστευτα αυτό - και κοίταξα να δω τι μπορούμε να κάνουμε μέσα στην ημέρα! Η Boqueria σε αντίθεση με την προηγούμενη μέρα έσφυζε από ζωή και τουρίστες! Φυσικά και δοκιμάσαμε τα φρεσκοκομμένα φρούτα και τους χυμούς που υπήρχαν. Νομίζω ότι ακόμη και το στήσιμο τα κάνει ακόμη πιο λαχταριστά. Προχωρήσαμε στα ενδότερα! Από τεράστια μπούτια Jamon να κρέμονται πάνω από το κεφάλι μας, μερικά σε εξωπραγματικές τιμές, μέχρι και ψαρικά, σοκολάτες, μπαχαρικά, ξηρούς καρπούς, όλα με τόσο μαεστρία τοποθετημένα λες και είναι ρούχα σε βιτρίνα! Διάσπαρτα υπήρχαν και τα περίφημα tapas bar - που επιτόπου διάλεγες τι ήθελες να φας και ενίοτε το ετοίμαζαν και μπροστά σου.
Η αγορά με εντυπωσίασε αλλά με χάλασαν 2 πράγματα. Η ανεπάρκεια κάδων οπότε αναγκαστικά ψάχναμε που θα πετάξουμε τα ποτήρια μας κτλ κτλ. Η ελλειπή επεξήγηση των καταλόγων οπότε δεν ήξερες τι θα φας. Αποφασίσαμε ότι για μεσημεριανό θα πάμε πάνω στην Rampla σε μία αλυσίδα που λέγεται Itapa και την είχαμε εντοπίσει από την προηγούμενη. Ήταν και αυτό σε στυλ μπουφέ, μόνο που στο μενού περιελάμβανε και tapas οπότε ήταν ευκαιρία να δοκιμάσουμε. Αν πιο τσιμπημένο σε σχέση με το Frescco, στα 15€ το άτομο χωρίς τα ποτά, καθίσαμε και περιμέναμε την σερβιτόρα για να μας πει την διαδικασία. Σε τόσα άτομα προσωπικό μιλούμε μόνο μια κοπέλα αγγλικά - και αυτά με το ζόρι!!!!! Πραγματικά σε πάγκο στην Ερμού να πας να δουλέψεις μόνο Σουαχίλι δεν σου ζητάνε να ξέρεις, όχι να δουλέψεις σε εστιατόριο που γεμίζει από τουρίστες!!!
Αφού βγάλαμε μία άκρη γεμίσαμε τα πιάτα μας με πολλά και νόστιμα μεζεδάκια. Μπορώ να πω ότι ήταν λίγο καλύτερα και πιο καλομαγειρεμένα από το Frescco. Μου φάνηκαν πιο "σπιτικά" αν μπορώ να το θέσω έτσι. Τα tapas εναλλάσσονταν συνεχώς και δοκιμάσαμε κάμποσες εκδοχές αλλά δεν μας τρέλαναν. Ειδικά κάποια με λουκάνικο μας φάνηκαν απαίσια! Αφού τελειώσαμε αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο για να κοιμηθούμε. Πραγματικά η πρωινή ταλαιπωρία σε συνδυασμό με το περπάτημα των 2 προηγούμενων ημερών μας είχε εξοντώσει. Έτσι αποφασίσαμε να είμαστε ξεκουραστούμε για να έχουμε ενέργεια και δούμε την νυχτερινή ζωή της πόλης!!!!
Last edited: