Πολύ ενδιαφέρον το ταξίδι, εξαιρετικά τα αγάλματα, αλλά γιατί πουσαρεις έτσι τον εαυτό σου? Θα σου βγει αργότερα και θα παιδεύεσαι. Συμβουλή ομοιοπαθουσης!
Είναι παραμυθένιο αυτοί οι σταθμοί. Μακάρι να τους συντηρησουν όλους και να τους χρησιμοποιουν για διαφορετικούς πλέον σκοπούς. Το 1999 π.χ. ο Δημος της Δράμας είχε στρωσει βραδινο μεγάλο τραπέζι για τους καλεσμένους του Φεστιβάλ μικρού μήκους στην αποβαθρα του εγκαταλελειμενου σταθμου και ήταν...
Πεστα χρυσοστομη να τα ακούν μερικοί που όταν τα λέω κι εγώ, με θεωρούν στριμαδι!
Αχ η Θεσσαλονίκη! Πόσο την αγαπάω! Πόσο πολύ προσπάθησα να μείνω μόνιμα εκεί, αλλά με φάγανε οι υποχρεώσεις στην Αθήνα!