Τίποτα δε λέει. Άλλοι φαντάζονται τί χαρακτήρα έχει ο καθένας και πώς ζει ανάλογα με τον τόπο διαμονής του.
Πάντως έχουν ανέβει οι τιμές στα β.π. ακριβώς επειδή τελευταία πολλοί εγκαταλείπουν το κέντρο.
Τα β.π. είναι πολύ ανώτερα όσον αφορά το πράσινο, τους ελεύθερους χώρους και την αρχιτεκτονική (αν και εκεί χτίζονται τέρατα αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με την νύστα αρχιτεκτονικά πολυκατοικία του 60 στο κέντρο). Και μια χαρά ζωή έχουν.
Και ο Λιγνάδης στο κέντρο έμενε με τη μάνα του από πάνω...
Κάθε γλώσσα έχει τη δική της ένταση, δεν είναι θέμα ταμπεραμέντου. Ακόμα και τα μωρά κλαίνε διαφορετικά. Η ελληνική έχει την υψηλότερη και ακολουθούν η ιταλική και η ισπανική.
Θα μπορούσε :p. Δε βλέπω κάποιον ιδιαίτερο τοπικισμό στους Αθηναίους, σ' αυτή την "κόντρα" είναι σα να μαλώνει η μία πλευρά και η άλλη που και που να επισημαίνει ότι είναι σουβλάκι καλαμάκι όχι σουβλάκι σκέτο.
Ο άλλος μπορεί να μένει 50 χρόνια στο Γαλάτσι αλλά στο αυτοκίνητό του έχει το...
Γιατί ενοχλεί κάποιους το "συμπρωτεύουσα" ποτέ δεν το κατάλαβα. Ότι δεν υπάρχει κάπου αλλού ο όρος δε μου λέει τίποτα. Μαγκιά μας. Να ήταν κάτι κακό να αυτομαστιγωνόμασταν χίλιες φορές.
Μια χαρά φρεσκότατη και ωραιότατη τάρτα λεμόνι μπορεί να φάει κανείς και στην Αθήνα αν πάει σε ένα ζαχαροπλαστειο της προκοπής. Και με το λεμόνι να ακούγεται. Η μαρέγκα εμένα μου αρέσει και για λόγους αισθητικής.
Για το προφιτερόλ συμφωνώ αν και εδώ μπορείς να βρεις ωραία προφιτερόλ, για την καρμπονάρα δεν έχω κανένα πρόβλημα να τη φάω με κρέμα γάλακτος, όπως δεν έχω θέμα να φάω σουβλάκι με πατάτες. Γενικά δεν είμαι δογματική.