Για σήμερα έχω ένα πολύ παλιό ενθύμιο από ένα ταξίδι του 1989 σε Αυστρία και Ουγγαρία. Νομίζω ήταν τέτοια εποχή του έτους και πρώτα πήγαμε μερικές μέρες στην Βιέννη και μετά με τρένο στη Βουδαπέστη. Κλασικό ταξίδι που αντιγράψαμε με τη σύζυγο και περάσαμε υπέροχα. Εκεί ζάλισα τη Ντίνα με τις...
Μετά την κοπή της πίτας του Travelstories στη Θεσσαλονίκη, πήραμε το δρόμο για την Παναγία Σουμελά, που φαίνεται στις φωτογραφίες παρακάτω.
Ήταν 9/2/2020. Το βράδυ είχαμε επιστρέψει στην Αθήνα.
Είπαμε, στο Δυτικό κόσμο τα ενθύμια είναι ακριβά. Γι αυτό δεν ξοδεύουμε πολλά. Εδώ λοιπόν ένα πήλινο σουβενίρ από τη θρυλική Σάντα Φε που βρεθήκαμε το καλοκαίρι του 2012. Η εικόνα δείχνει τις καυτερές πιπεριές που τρώνε εκεί κατά κόρον με το φαγητό τους.
Επειδή άλλαξε η μέρα, αφήνουμε τους κορωνοϊούς και πάμε Θεσσαλονίκη. Είχαμε πάει για την κοπή της πίτας στις 8/2/2020. Εμείς κάνουμε μια πρωινή βόλτα με υπέροχο καιρό στην προκυμαία.
Το βράδυ θα επακολουθήσει ένα κορωνοπάρτυ (μάλλον: κορωνοσυγκέντρωση), από τα τελευταία του Travelstories, ίσως...
Ακριβώς σαν σήμερα πριν ένα χρόνο πήγαμε στη Θεσσαλονίκη για την κοπή της πίτας. Το βράδυ της Παρασκευής φτάσαμε στην πόλη και κάναμε την πρώτη βόλτα μας.
Σήμερα πήγαμε στο ηρωικό Βαλτέτσι. Είναι εγκατελλειμενο το χωριό. Δεν έχει καμία σχέση με τα άλλα χωριά στη Βόρεια Αρκαδία, που έχουν πολλά καινούργια σπίτια. Όμως έχει κι αυτό την ομορφιά του.
Όμως το τετραήμερο τελειώνει και νωρίς το απόγευμα έχουμε την επιστροφή στη μόνιμη κατοικία μας.
Το μικρό αυτό Θιβετιανό κέρας (μουσικό όργανο) είναι μικρογραφία εκείνων που έχουν στα μοναστήρια τους, που έχουν μήκος πάνω από δύο μέτρα. Το πήραμε από το Θιβέτ το 2002. Το συγκεκριμένο της φωτογραφίας έχει μήκος περίπου 30 εκατοστά.
Μας έχεις βάλει για τα καλά στο κλίμα. Αν και δεν είμαι πλέον των μπαρ, δε θα χάσω ευκαιρία, αν και όταν βρεθώ στο Δουβλίνο, να ακολουθήσω για λίγο τα χνάρια σου. Κάνεις πολύ καλά που βάζεις φωτογραφίες και από το εσωτερικό των μαγαζιών. Να ξέρουμε και τι θα ψάχνουμε.
Ένα μικρό ξύλινο ποτήρι από "ταξίδι" μιας μέρας στη Σουαζιλάνδη. Είναι ένα μικρό κράτος στα σύνορα της Νότιας Αφρικής και Μοζαμβίκης. Περάσαμε και κοιμηθήκαμε ένα βράδυ το 2008 στο ταξίδι της Αφρικής που κάναμε στην περιοχή. Μερικοί συνταξιδιώτες γκρίνιαζαν που δεν πήγαμε και στο Λεσότο. Ήθελαν...
Ένα μικρό ξύλινο ενθύμιο, κλασική εικόνα, από το Ναγκόρνο Καραμπάχ που βρεθήκαμε το καλοκαίρι του 2018. Η εικόνα που παριστάνει το κομμάτι αυτό, βρίσκεται έξω από την πρωτεύουσα Στεπανακέρτ ως μεγάλο μνημείο της "χώρας".
Σήμερα πάμε Τεγέα. Εδώ φαίνεται ο Ναός της Παναγίας χτισμένος (νομιζω) πάνω σε ρωμαϊκό θέατρο. Παραδίπλα γίνεται τον δεκαπενταύγουστο το μεγάλο πανηγύρι. Αυτό το σημείο της Αρκαδίας έχει πολλά ρωμαϊκά αρχαία όμως εγκαταλειμμένα.
Φαίνεται πως η εποχή μας αγαπητέ @gelf είχε τα προβλήματά της. Κι εμείς σε μια διπλανή σχολή το μόνο που καταφέραμε τόσα χρόνια ήταν να πάμε ένα πενθήμερο στην Κέρκυρα. Δεν ξέρω αν έφταιγε το νοθευμένο κονιάκ ή οι κνιτες.
Πες μας κάτι όμως για τον Άγιο Νικόλαο. Μόλις το κάνεις, θα πω κι εγώ...
Στην Αιθιοπία ο μισός πληθυσμός είναι Χριστιανοί (οι πιο πολλοί ορθόδοξοι) και οι υπόλοιποι μουσουλμάνοι. Χονδρικά όλα αυτά. Αυτά μας τα είπαν το 2016 που πήγαμε, γιατί δέκα χρόνια νωρίτερα οι μουσουλμάνοι ήταν λιγότεροι (34%) και οι χριστιανοί περισσότεροι (64%). Οι μουσουλμάνοι αυξήθηκαν λόγω...