Κούβα Άφιξη στην Κούβα και έλεγχος στο αεροδρόμιο

[Manos]

Για όσους (όπως συνέβη και με μένα) δεν έχουν κάνει υπερατλαντικό ταξίδι άλλη φορά, θα πρέπει να αναφερθεί πως το ταξίδι είναι δύσκολο και κουραστικό.

Οι ώρες είναι πολλές και οι ανέσεις ελάχιστες. Ειδικά κατά την μετάβαση, το Παρίσι – Αβάνα διήρκεσε 10 ώρες! (και ενώ είχε προηγηθεί το Αθήνα – Παρίσι και η πολύωρη αναμονή στον ενδιάμεσο σταθμό.)
Αν – όπως εγώ – δεν μπορείτε να κοιμηθείτε στο αεροπλάνο, ετοιμαστείτε για … πολλές – πολλές ώρες αϋπνίας μέχρι να φτάσετε στον προορισμό σας.

Όμως μετά την ταλαιπωρία, η Αβάνα σε αποζημιώνει και τα ξεχνάς όλα.



Άφιξη


Κατεβαίνετε – επιτέλους – από το αεροπλάνο και κατευθύνεστε προς την παραλαβή των αποσκευών. Το μόνο αξιοσημείωτο εδώ είναι το γεγονός της ύπαρξης κάποιων υπαλλήλων του αεροδρομίου, των οποίων η δουλειά είναι να … κατεβάζουν τις βαλίτσες από τον κυλιόμενο διάδρομο! Οπότε, μην κοιτάτε μόνο στο διάδρομο, αλλά και στο πάτωμα, και σε μερικές γωνίες στις οποίες εναποθέτουν οι υπάλληλοι τις βαλίτσες (υποθέτω πως γίνεται αυτό λόγω έλλειψης διαδρόμων)

Παραλαμβάνετε τις βαλίτσες λοιπόν και προχωράτε προς την αίθουσα ελέγχου διαβατηρίων.

έλεγχος

Ευτυχώς τα γκισέ είναι πάρα πολλά (γύρω στα 20) και όλη διαδικασία κρατάει λιγότερο από 15 λεπτά.
Φτάνοντας στο γκισέ, ελέγχουν το διαβατήριο, και … σας φωτογραφίζουν!

Στη συνέχεια, ανοίγει η πόρτα και μπαίνετε στην αίθουσα ελέγχου των αποσκευών.
Στα υπόψη πως από τον έλεγχο δεν περνάτε οικογενειακά.
Θα περάσετε και θα βγείτε χωριστά από το σύντροφο σας. Αυτό δημιουργεί έναν μικρό πανικό, καθώς αν κολλήσει ο ένας εκ των δυο, θα βρεθούν απομονωμένοι σε ξεχωριστούς χώρους για κάποιο διάστημα χωρίς να μπορούν να επικοινωνήσουν (ούτε οπτικά) , οπότε μπορεί να ανέβει λίγο η αδρεναλίνη από την ανησυχία.

Προσωπικά, είχα προετοιμαστεί για εξονυχιστικό έλεγχο κατά την είσοδο μου στην Κούβα. Σκεφτόμουν μάλιστα μέχρι την τελευταία στιγμή να μην πάρω το κινητό τηλέφωνο που χρησιμοποιώ συνήθως, γιατί αυτό έχει και GPS και το GPS απαγορεύεται στην Κούβα. Σε κάποιους ταξιδιωτικούς οδηγούς είχα διαβάσει πως “αν κουβαλάτε «περίεργες» ηλεκτρονικές συσκευές (netbook, PDA κλπ) φροντίστε να έχετε φορτισμένες τις μπαταριές για να μπορέσουν να διαπιστώσουν οι άνθρωποι του ελέγχου, περί τίνος ακριβώς πρόκειται”.

Πφφφ ! Τσάμπα η ανησυχία μου!

Μια γρήγορη ματιά έριξαν οι άνθρωποι μέσω του μηχανήματος και τίποτα άλλο!
Ούτε καν άνοιξαν τις βαλίτσες.

Φεύγετε λοιπόν και από εκεί και βρίσκετε στην εξωτερική μεγάλη αίθουσα του αεροδρομίου. Θεωρητικά μπορείτε να φύγετε αμέσως αλλά μην το κάνετε!Κάντε πρώτα συνάλλαγμα και μετά πάρτε ένα ταξί.

Πόσο κάνει το ταξί για την πόλη;
​

25 CUC – τιμή σταθερή. (έτσι όπως είσαι ταλαίπωρος από το ταξίδι, που να κάνεις παζάρια. Άσε που ακόμα και αν κάνεις, αμφιβάλλω αν θα πετύχεις καλύτερη τιμή)

Στο τέλος των διακοπών, από την πόλη προς το αεροδρόμιο θα πληρώσεις λιγότερο και θα διαλέξεις και πιο καλό ταξί. Συνήθως 20 CUC είναι αρκετά. (βλέπεις εδώ δεν είσαι σε ανάγκη και μπορείς να διαπραγματευτείς , αλλά δεν θα χρειαστεί καμία διαπραγμάτευση. Το ξέρουν και σου προτείνουν την τιμή από μόνοι τους)

Αντί για ταξί, μπορείς να νοικιάσεις απευθείας αυτοκίνητο – αν το έχεις σκοπό.
Εγώ προτίμησα να το νοικιάσω αφού χάζεψα – περπατώντας – την Αβάνα για λίγες μέρες.

Η διαδρομή με το ταξί από το αεροδρόμιο είναι αποκαλυπτική. Οι πρώτες εικόνες από μια νέα χώρα και όλες σου οι αισθήσεις σε συναγερμό. Βλέπεις, ακούς, μυρίζεις και όλα για σένα είναι καινούργια. Πολύ σημαντική στιγμή για το ταξίδι και ας μη συναντάς κανένα – σχεδόν – αξιοθέατο στη διαδρομή αεροδρόμιο – Αβάνα. Όμως είναι νύχτα και οι φιγούρες των κουβανών είναι εκεί έξω. Δεν είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Είναι έξω σε δρόμους, αυλές και πεζοδρόμια και συμπεριφέρονται «παράξενα». Μιλάνε – πολύ – μεταξύ τους και … γελάνε! Μπα, κάτι δεν πάει καλά εδώ – σκέφτεσαι και το αφήνεις να το σκεφτείς αργότερα.
Τώρα πρέπει να πας στο ξενοδοχείο και έχεις μια μικρή αγωνία για το αν θα πάνε όλα καλά.