Maou
Member
- Μηνύματα
- 20
- Likes
- 257
- Επόμενο Ταξίδι
- Τουρκία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ναμίμπια, Σοκότρα
Day 2: Trip to Gudauri
Την επομένη επιλέξαμε ένα group tour για Γκουνταούρι (γενικά στους Γεωργιανούς αρέσει να τονίζουν στην παραλήγουσα), το πιο φημισμένο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας, το οποίο βρίσκεται 40 περίπου χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Ρωσία και αρκετά κοντά στη Νότια Οσεττία, μία περιοχή η οποία βρίσκεται σε αμφισβητούμενη κυριαρχία και υπήρξε ένας από τους λόγους της εισβολής των Ρώσων των Αύγουστο του 2008. Γενικά οι ντόπιοι όταν ακούνε τη λέξη Ρωσία τους σηκώνεται η τρίχα και γενικά έβλεπες αρκετά συχνά σημαίες της Ουκρανίας είτε συνθήματα τύπου <<Slava Ukraini>> ή <<Stand with Ukraine>>. Εκτός από σημαίες της Ουκρανίας, βλέπαμε παντού και σημαίες της Ευρωπαϊκής ένωσης και λίγο μας παραξένεψε αυτό μιας και η Γεωργία δεν ανήκει στην ΕΕ, αλλά από ότι φαίνεται θέλει πολύ να μπει στο κρου. Το Γκουνταούρι ήταν σχετικά κοντά στη Τυφλίδα, περίπου 1.5 ώρα και ήταν σε ύψος περίπου 2400 μέτρων. Στη διαδρομή κάναμε στάσεις στο φράγμα Τσινβάλι, στο οποίο μπορεί να βγάλει κανείς τρομερές φωτογραφίες αλλά και να αγοράσει σουβενίρ/φαγητό από μία μικρή αγορά που βρίσκεται στην άκρη του δρόμου,
αλλά και στο φρούριο Ανανούρι, το οποίο είναι αρκετά όμορφο και καλά διατηρημένο και έχει χτιστεί σε έναν λόφο στη συμβολή των ποταμών Άρκαλα και Άραγκβι. Το παλαιότερο τμήμα του φρουρίου είναι ένας πύργος-παρατηρητήριο που συνορεύει με τη μεγαλύτερη εκκλησία και χρονολογείται του 14ου-15ου αιώνα, ενώ η ακρόπολη χτίστηκε τον 17o-18ο αιώνα. Στο εσωτερικό του φρουρίου υπάρχουν 3 εκκλησίες, κτισμένες τον 17o αιώνα. Όταν πήγαμε εμείς είχε αλλού χιόνι, αλλού πάγο και γλιστρούσε αλλά γενικά το κτήριο μας αντάμειψε με πολύ ωραίες εικόνες, αν και δυστυχώς δε βρίσκεται στα σημεία πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO, λόγω μιας «μικροεπέμβασης» που είχε γίνει σε μέρος του κτηρίου τον τελευταίο καιρό.
Ο ξεναγός του τουρ ήταν πολύ φιλικός και ομιλητικός και τα είπαμε πολύ καλά, ενώ μιλούσε και Ρώσικα, σε μερικά άτομα του γκρουπ που ήρθαν από το Καζακστάν. Κάτι ενδιαφέρον που μας είπε ήταν ότι με βάση το σύνταγμα δεν είναι υποχρεωτικό να έχουν οι πολίτες αυτοκίνητα, όπου το τιμόνι βρίσκεται αριστερά και έτσι υπάρχουν αυτοκίνητα που έχουν δεξιά το τιμόνι (τα οποία έχουν προέλθει από Ιαπωνία κατά κύριο λόγο) αλλά οδηγάνε σε δρόμους που βολεύει τιμόνια που βρίσκονται στα αριστερά. Δεν είχαμε ιδέα ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο στη Γεωργία! Το χιονοδρομικό στο οποίο φτάσαμε ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, πρόσφερε πολύ ωραία θέα και εικόνες από πολύ ψηλότερες κορυφές, οι οποίες σίγουρα υπερέβαιναν τα 3000 μέτρα.
Αφού οι 2 από τους 3 αράξαμε στο σαλέ και κάναμε βόλτα με το λιφτ και ο τρίτος της παρέας έκανε μερικές καταβάσεις, κατευθυνθήκαμε για φαγητό, όπου πάλι γευτήκαμε τοπικές γεύσεις και συνειδητοποιήσαμε πόσο πολύ χρησιμοποιούν οι Γεωργιανοί το κρεμμύδι! Παραγγείλαμε πατάτες με κρεμμύδια αλλά μάλλον πήραμε κρεμμύδια με πατάτες! Και είχε γίνει και χθες αυτό στο εστιατόριο. Μετά από μία μεγάλη μέρα κατά τις 18:00 γυρίσαμε στη Τυφλίδα γεμάτοι όμορφες εικόνες. Να σημειωθεί ότι το κόστος του τουρ ανήλθε στα 27 ευρώ ανά άτομο. Έπειτα αφού κάναμε μπάνιο, κατευθυνθήκαμε στο εμπορικό όπου χαζέψαμε λίγο (το εμπορικό είχε 5 ορόφους αλλά ήταν σαφώς συμμαζεμένος κάθε όροφος), όπου μπορούσες να δεις όλων των ειδών τις μάρκες με πάντα το ιδιαίτερο γεωργιανό σκριπτ να τραβάει τα βλέμματα μας. Αφού φάγαμε στα Wendy’s (δεν περίμενα να φάω πρώτη φορά στη ζωή μου Wendy’s στη Γεωργία!) κατευθυνθήκαμε σε ένα ακόμα μαγαζί, στο οποίο γευτήκαμε για ακόμα μία φορά εξαιρετικό κρασί και τα είπαμε σε ευχάριστο κλίμα. Γυρίσαμε στο χόστελ για ύπνο και το πρωί Δευτέρα μας περίμενε ο οδηγός μας για να μας πάει από τη Τυφλίδα στο Κουταισι με 2 στάσεις στις οποίες θα αναφερθώ σύντομα!
Την επομένη επιλέξαμε ένα group tour για Γκουνταούρι (γενικά στους Γεωργιανούς αρέσει να τονίζουν στην παραλήγουσα), το πιο φημισμένο χιονοδρομικό κέντρο της χώρας, το οποίο βρίσκεται 40 περίπου χιλιόμετρα από τα σύνορα με τη Ρωσία και αρκετά κοντά στη Νότια Οσεττία, μία περιοχή η οποία βρίσκεται σε αμφισβητούμενη κυριαρχία και υπήρξε ένας από τους λόγους της εισβολής των Ρώσων των Αύγουστο του 2008. Γενικά οι ντόπιοι όταν ακούνε τη λέξη Ρωσία τους σηκώνεται η τρίχα και γενικά έβλεπες αρκετά συχνά σημαίες της Ουκρανίας είτε συνθήματα τύπου <<Slava Ukraini>> ή <<Stand with Ukraine>>. Εκτός από σημαίες της Ουκρανίας, βλέπαμε παντού και σημαίες της Ευρωπαϊκής ένωσης και λίγο μας παραξένεψε αυτό μιας και η Γεωργία δεν ανήκει στην ΕΕ, αλλά από ότι φαίνεται θέλει πολύ να μπει στο κρου. Το Γκουνταούρι ήταν σχετικά κοντά στη Τυφλίδα, περίπου 1.5 ώρα και ήταν σε ύψος περίπου 2400 μέτρων. Στη διαδρομή κάναμε στάσεις στο φράγμα Τσινβάλι, στο οποίο μπορεί να βγάλει κανείς τρομερές φωτογραφίες αλλά και να αγοράσει σουβενίρ/φαγητό από μία μικρή αγορά που βρίσκεται στην άκρη του δρόμου,
αλλά και στο φρούριο Ανανούρι, το οποίο είναι αρκετά όμορφο και καλά διατηρημένο και έχει χτιστεί σε έναν λόφο στη συμβολή των ποταμών Άρκαλα και Άραγκβι. Το παλαιότερο τμήμα του φρουρίου είναι ένας πύργος-παρατηρητήριο που συνορεύει με τη μεγαλύτερη εκκλησία και χρονολογείται του 14ου-15ου αιώνα, ενώ η ακρόπολη χτίστηκε τον 17o-18ο αιώνα. Στο εσωτερικό του φρουρίου υπάρχουν 3 εκκλησίες, κτισμένες τον 17o αιώνα. Όταν πήγαμε εμείς είχε αλλού χιόνι, αλλού πάγο και γλιστρούσε αλλά γενικά το κτήριο μας αντάμειψε με πολύ ωραίες εικόνες, αν και δυστυχώς δε βρίσκεται στα σημεία πολιτιστικής κληρονομιάς UNESCO, λόγω μιας «μικροεπέμβασης» που είχε γίνει σε μέρος του κτηρίου τον τελευταίο καιρό.
Ο ξεναγός του τουρ ήταν πολύ φιλικός και ομιλητικός και τα είπαμε πολύ καλά, ενώ μιλούσε και Ρώσικα, σε μερικά άτομα του γκρουπ που ήρθαν από το Καζακστάν. Κάτι ενδιαφέρον που μας είπε ήταν ότι με βάση το σύνταγμα δεν είναι υποχρεωτικό να έχουν οι πολίτες αυτοκίνητα, όπου το τιμόνι βρίσκεται αριστερά και έτσι υπάρχουν αυτοκίνητα που έχουν δεξιά το τιμόνι (τα οποία έχουν προέλθει από Ιαπωνία κατά κύριο λόγο) αλλά οδηγάνε σε δρόμους που βολεύει τιμόνια που βρίσκονται στα αριστερά. Δεν είχαμε ιδέα ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο στη Γεωργία! Το χιονοδρομικό στο οποίο φτάσαμε ήταν σε πολύ καλή κατάσταση, πρόσφερε πολύ ωραία θέα και εικόνες από πολύ ψηλότερες κορυφές, οι οποίες σίγουρα υπερέβαιναν τα 3000 μέτρα.
Αφού οι 2 από τους 3 αράξαμε στο σαλέ και κάναμε βόλτα με το λιφτ και ο τρίτος της παρέας έκανε μερικές καταβάσεις, κατευθυνθήκαμε για φαγητό, όπου πάλι γευτήκαμε τοπικές γεύσεις και συνειδητοποιήσαμε πόσο πολύ χρησιμοποιούν οι Γεωργιανοί το κρεμμύδι! Παραγγείλαμε πατάτες με κρεμμύδια αλλά μάλλον πήραμε κρεμμύδια με πατάτες! Και είχε γίνει και χθες αυτό στο εστιατόριο. Μετά από μία μεγάλη μέρα κατά τις 18:00 γυρίσαμε στη Τυφλίδα γεμάτοι όμορφες εικόνες. Να σημειωθεί ότι το κόστος του τουρ ανήλθε στα 27 ευρώ ανά άτομο. Έπειτα αφού κάναμε μπάνιο, κατευθυνθήκαμε στο εμπορικό όπου χαζέψαμε λίγο (το εμπορικό είχε 5 ορόφους αλλά ήταν σαφώς συμμαζεμένος κάθε όροφος), όπου μπορούσες να δεις όλων των ειδών τις μάρκες με πάντα το ιδιαίτερο γεωργιανό σκριπτ να τραβάει τα βλέμματα μας. Αφού φάγαμε στα Wendy’s (δεν περίμενα να φάω πρώτη φορά στη ζωή μου Wendy’s στη Γεωργία!) κατευθυνθήκαμε σε ένα ακόμα μαγαζί, στο οποίο γευτήκαμε για ακόμα μία φορά εξαιρετικό κρασί και τα είπαμε σε ευχάριστο κλίμα. Γυρίσαμε στο χόστελ για ύπνο και το πρωί Δευτέρα μας περίμενε ο οδηγός μας για να μας πάει από τη Τυφλίδα στο Κουταισι με 2 στάσεις στις οποίες θα αναφερθώ σύντομα!
