ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ
Member
- Μηνύματα
- 962
- Likes
- 5.337
Περιεχόμενα
Η αλήθεια είναι παρόλο που ήμασταν αρχές Ιουλίου,κοιμηθήκαμε χωρίς a/c.Μαλιστα δεν το ανάψαμε καθόλου.Το δωμάτιο παρείχε και πρωινό, στοιχειώδες θα έλεγα,με έναν σούπερ καπουτσίνο και κάτι κρουασανακια.Για τις δικές μας τις λαιμαργικες ανάγκες έπρεπε να φάμε όλα όσα υπήρχαν για όλους τους ενοίκους.Η μέρα σήμερα είχε επίσκεψη στο νησάκι burano,τα πολύχρωμα σπιτάκια του μας είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον.Συννενοηθηκαμε με την κυρία στη reception να μας κλείσει και τραπέζι στο gatto nerro,που είχαμε δεί καλές κριτικές,τις οποίες επιβεβαίωσε κι αυτή.Ετσι,ξεκινήσαμε για τη στάση του βαπορετο
Η πόλη αποκαλυπτόταν στα μάτια μας και τα πρωινά χρώματα,χρώματα που της πήγαιναν πολύ!Περιπλανώμενοι στα σοκάκια,προσπαθούσαμε να πιάσουμε τον παλμό της,ευτυχώς χωρίς πολύ κόσμο και με την δυσκολία στην αναπνοή από τις μάσκες μας,που δεν τις βγάλαμε καθόλου,παρά μόνο καθήμενοι για φαγητό...
Στη διαδρομή είδαμε και ένα ενδιαφέρον βιβλιοπωλείο,όπου μπήκαμε να βγάλουμε φωτογραφίες!
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας, σχεδόν μαγεμένοι από αυτά που βλέπαμε.Τι έφτιαξαν οι άνθρωποι,εδώ σε αυτά τα νησάκια.Πως να ήταν άραγε να περπατάς τους που η πόλη ήταν υπερδύναμη του κόσμου; Εμφανισιακά λίγα ευτυχώς άλλαξαν...Στην πορεία ακούσαμε και έναν γονδολιερη να μας κάνει πρόταση για βόλτα με 20$,πρόταση δελεαστική,το πρόγραμμα μας ήταν δυστυχώς αλιωτικο.
Πιο κάτω είδαμε και τα ασθενοφόρα,όπως και μια μάντρα με οικοδομικά υλικά,όλα προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες της υδάτινης πόλης
Φτάσαμε στη στάση, βγάλαμε τα εισητηρια μας μετ' επιστροφής στα 30€(νομίζω) και περιμέναμε.Η διαδρομή ήταν γύρω στα 45' και το βαπορετο ήταν γεμάτο,με αρκετούς όρθιους.Η ζέστη ξεκινούσε σιγά σιγά αλλά εμείς είχαμε την ανυπομονησία μας....Ύστερα από δύο στάσεις φτάσαμε με τους περισσότερους από τους επιβάτες να κατεβαίνουν εκεί.Σειρα είχε το νησάκι να το εξερευνήσουμε
Λέγεται ότι τα σπίτια τα έβαφαν έτσι για να τα ξεχωρίζουν από μακριά οι ναυτικοί.Ειναι πολύ όμορφο το χωριουδάκι αυτό(αν γίνεται να το πω έτσι) με πλήθος μαγαζιών και καφέ Πήραμε και κουλουράκια,τα οποία τα τιμήσαμε στην Ελλάδα,ήταν πολύ ωραία.Κατσαμε και για ένα απεριτιφ,στη ζέστη που είχε πήγε κάτω αμασητο και κινήσαμε για το εστιατόριο.Η σύζυγος μακαρονάδα με καβούρι,εγώ λόγω μιας αλλεργίες που έχω στα μαλάκια περιορίστηκαν σε μακαρόνια με μοτσαρέλα.Ειναι η πρώτη φορά που λιγουρευτηκα απαγορευτικό φαγητό λόγω αυτής της αλλεργίας!
Σε λίγο έκανε και την εμφάνιση του ένας πλανόδιος μουσικός με σαξόφωνο,όπου ένα καροτσάκι του έδωσε σαν φιλοδώρημα ένα 10€(!)και επειδή το άξιζε του έδωσα κι εγώ ένα!
Απολαύσαμε το γεύμα μας,σε ήσυχο περιβάλλον.Ο σερβιτόρος,ίσως και αφεντικό κατάλαβε πως ήμασταν Έλληνες,μας είπε ότι έχει πάει στη Κέρκυρα και ότι ο παππούς του στο πόλεμο υπηρετούσε στη Μήλο.Τι καταπληκτικά και ρομαντικά που ήταν εκεί ...Η ώρα πέρασε και αποφασίσουμε να γυρίσουμε.Βγαλαμε ακόμα φωτογραφίες και μπήκαμε μεσημέρι προς απόγευμα πια στο βαπορετο για την επιστροφή.Μασκες ξανά,αποστάσεις φυσικά όχι γιατί ήταν γεμάτο, είχε και εργάτες τεχνικής φύσεως που σχολαγαν εκείνη την ώρα.Φτασαμε ξανά στη Βενετία και κινήσαμε για το ξενοδοχείο και την απογευματινή μας σιεστα
Μετά την απογευματινή μας ξεκούραση είπαμε να πιούμε ένα ποτάκι και να απολαύσουμε τη πόλη ξανά.Απεναντι από το ξενοδοχείο υπήρχαν μαγαζιά μπαρ και είπαμε να ξεκινήσουμε από εκεί μέχρι το δείπνο μας
Απολαύσαμε τις στιγμές,στιγμές ξεγνοιασιάς που είχαμε και οι δύο μεγάλη ανάγκη, πιεσμένοι τόσο από τις δουλειές μας.
Σειρά είχε βόλτα στη πόλη μέχρι το εστιατόριο που είχαμε κάνει κράτηση
Τα χρώματα του δειλινού έκαναν τα κτίρια να παίρνουν πανέμορφα χρώματα! Συνεχίσαμε για το εστιατόριο που είχαμε κάνει κράτηση αλλά σαν πρωτάρης την πάτησα από ένα κραχτη που μας έπεισε να κάτσουμε στο δικό του,με όμως υπέροχο σκηνικό.Δυστυχως πλήρωνες μόνο αυτό,καθώς οι πίτσες ήταν μόνο για τον πλησιέστερο κάδο
Χαρήκαμε μόνο τις στιγμές ανεμελιάς και ξεκούρασης...Η μέρα μας τελείωνε σιγά σιγά με χαλαρή βόλτα προς το δωμάτιο μας Γύρω στις 11 τα πάντα έκλειναν ή ετοιμάζονταν να κλείσουν... Γεμάτοι από εικόνες, συναισθήματα και εμπειρίες έκλεινε η δεύτερη μέρα μας στην πανέμορφη αυτή πόλη,που είχε ανέβει τόσο στα μάτια μου και τη ψυχή μου..Αύριο μας ξημέρωνε άλλη μια μέρα στη πόλη αυτή!!
Η πόλη αποκαλυπτόταν στα μάτια μας και τα πρωινά χρώματα,χρώματα που της πήγαιναν πολύ!Περιπλανώμενοι στα σοκάκια,προσπαθούσαμε να πιάσουμε τον παλμό της,ευτυχώς χωρίς πολύ κόσμο και με την δυσκολία στην αναπνοή από τις μάσκες μας,που δεν τις βγάλαμε καθόλου,παρά μόνο καθήμενοι για φαγητό...
Στη διαδρομή είδαμε και ένα ενδιαφέρον βιβλιοπωλείο,όπου μπήκαμε να βγάλουμε φωτογραφίες!
Συνεχίσαμε τη διαδρομή μας, σχεδόν μαγεμένοι από αυτά που βλέπαμε.Τι έφτιαξαν οι άνθρωποι,εδώ σε αυτά τα νησάκια.Πως να ήταν άραγε να περπατάς τους που η πόλη ήταν υπερδύναμη του κόσμου; Εμφανισιακά λίγα ευτυχώς άλλαξαν...Στην πορεία ακούσαμε και έναν γονδολιερη να μας κάνει πρόταση για βόλτα με 20$,πρόταση δελεαστική,το πρόγραμμα μας ήταν δυστυχώς αλιωτικο.
Πιο κάτω είδαμε και τα ασθενοφόρα,όπως και μια μάντρα με οικοδομικά υλικά,όλα προσαρμοσμένα στις ιδιαιτερότητες της υδάτινης πόλης
Φτάσαμε στη στάση, βγάλαμε τα εισητηρια μας μετ' επιστροφής στα 30€(νομίζω) και περιμέναμε.Η διαδρομή ήταν γύρω στα 45' και το βαπορετο ήταν γεμάτο,με αρκετούς όρθιους.Η ζέστη ξεκινούσε σιγά σιγά αλλά εμείς είχαμε την ανυπομονησία μας....Ύστερα από δύο στάσεις φτάσαμε με τους περισσότερους από τους επιβάτες να κατεβαίνουν εκεί.Σειρα είχε το νησάκι να το εξερευνήσουμε
Λέγεται ότι τα σπίτια τα έβαφαν έτσι για να τα ξεχωρίζουν από μακριά οι ναυτικοί.Ειναι πολύ όμορφο το χωριουδάκι αυτό(αν γίνεται να το πω έτσι) με πλήθος μαγαζιών και καφέ Πήραμε και κουλουράκια,τα οποία τα τιμήσαμε στην Ελλάδα,ήταν πολύ ωραία.Κατσαμε και για ένα απεριτιφ,στη ζέστη που είχε πήγε κάτω αμασητο και κινήσαμε για το εστιατόριο.Η σύζυγος μακαρονάδα με καβούρι,εγώ λόγω μιας αλλεργίες που έχω στα μαλάκια περιορίστηκαν σε μακαρόνια με μοτσαρέλα.Ειναι η πρώτη φορά που λιγουρευτηκα απαγορευτικό φαγητό λόγω αυτής της αλλεργίας!
Σε λίγο έκανε και την εμφάνιση του ένας πλανόδιος μουσικός με σαξόφωνο,όπου ένα καροτσάκι του έδωσε σαν φιλοδώρημα ένα 10€(!)και επειδή το άξιζε του έδωσα κι εγώ ένα!
Απολαύσαμε το γεύμα μας,σε ήσυχο περιβάλλον.Ο σερβιτόρος,ίσως και αφεντικό κατάλαβε πως ήμασταν Έλληνες,μας είπε ότι έχει πάει στη Κέρκυρα και ότι ο παππούς του στο πόλεμο υπηρετούσε στη Μήλο.Τι καταπληκτικά και ρομαντικά που ήταν εκεί ...Η ώρα πέρασε και αποφασίσουμε να γυρίσουμε.Βγαλαμε ακόμα φωτογραφίες και μπήκαμε μεσημέρι προς απόγευμα πια στο βαπορετο για την επιστροφή.Μασκες ξανά,αποστάσεις φυσικά όχι γιατί ήταν γεμάτο, είχε και εργάτες τεχνικής φύσεως που σχολαγαν εκείνη την ώρα.Φτασαμε ξανά στη Βενετία και κινήσαμε για το ξενοδοχείο και την απογευματινή μας σιεστα
Μετά την απογευματινή μας ξεκούραση είπαμε να πιούμε ένα ποτάκι και να απολαύσουμε τη πόλη ξανά.Απεναντι από το ξενοδοχείο υπήρχαν μαγαζιά μπαρ και είπαμε να ξεκινήσουμε από εκεί μέχρι το δείπνο μας
Απολαύσαμε τις στιγμές,στιγμές ξεγνοιασιάς που είχαμε και οι δύο μεγάλη ανάγκη, πιεσμένοι τόσο από τις δουλειές μας.
Σειρά είχε βόλτα στη πόλη μέχρι το εστιατόριο που είχαμε κάνει κράτηση
Τα χρώματα του δειλινού έκαναν τα κτίρια να παίρνουν πανέμορφα χρώματα! Συνεχίσαμε για το εστιατόριο που είχαμε κάνει κράτηση αλλά σαν πρωτάρης την πάτησα από ένα κραχτη που μας έπεισε να κάτσουμε στο δικό του,με όμως υπέροχο σκηνικό.Δυστυχως πλήρωνες μόνο αυτό,καθώς οι πίτσες ήταν μόνο για τον πλησιέστερο κάδο
Χαρήκαμε μόνο τις στιγμές ανεμελιάς και ξεκούρασης...Η μέρα μας τελείωνε σιγά σιγά με χαλαρή βόλτα προς το δωμάτιο μας Γύρω στις 11 τα πάντα έκλειναν ή ετοιμάζονταν να κλείσουν... Γεμάτοι από εικόνες, συναισθήματα και εμπειρίες έκλεινε η δεύτερη μέρα μας στην πανέμορφη αυτή πόλη,που είχε ανέβει τόσο στα μάτια μου και τη ψυχή μου..Αύριο μας ξημέρωνε άλλη μια μέρα στη πόλη αυτή!!
Ωραίος τίτλος! Αναμένω συνέχεια 
