Αίγυπτος Πυρετός στον Νείλο

[Sassenach77]

Κάποια στιγμή μας γνέφει να τον ακολουθήσουμε και μας δείχνει ένα εντυπωσιακό μαυσωλείο αφιερωμένο σε μια κοπέλα από τη Χίο που πέθανε 19 χρονών. Μέσα υπάρχει το άγαλμά της με κλειστά τα μάτια σαν να κοιμάται, το ύφασμα ριγμένο γύρω της απολύτως ρεαλιστικό κι ένας άγγελος μπροστά σε προστατευτική στάση με το δάχτυλο στα χείλη προστάζοντας να κάνουμε ησυχία για να μην την ξυπνήσουμε.

Πανέμορφο έργο τέχνης!!!

 

[saudade]

ΗΜΕΡΑ 16 ΚΑΙΡΟ
Εξερευνώντας ξανά το Κάιρο

Άλλο ένα πρωινό στο Κάιρο. Μια γυναίκα με χιτζαμπ απλώνει τα φρεσκοπλυμένα ρούχα της στο μπαλκόνι, μέσα στο καυσαέριο. Θα επισκεφτούμε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, το Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο. Τα εγκαίνιά του δεν έχουν γίνει ακόμη ωστόσο έχουν ανοίξει οι περισσότερες αίθουσες για δοκιμαστική λειτουργία. Δυστυχώς η έκθεση με τους θησαυρούς του Τουταγχαμων είναι κλειστή. Πληρώσαμε κανονικό εισιτήριο στα 24 ευρώ το άτομο. Το μουσείο εντυπωσιάζει με το μέγεθος του αλλά και με το στήσιμο των τεράστιων αγαλμάτων του. Υπάρχουν διάφοροι μοντερνισμοί όπως κυλιόμενες σκάλες που περνούν δίπλα από τα αγάλματα και βίντεο προβολές με αναπαραστάσεις από εκείνη την εποχή. Οι συλλογές του από όλες τις περιόδους είναι πολύ καλά δομημένες και βάζουν τον θεατή σε μια σειρά χωρίς να χαόνεται. Θα σας πάρει αρκετές ώρες στο μουσείο γι’ αυτό φροντίστε να είστε ξεκούραστοι.

​

Το απόγευμα επίσκεψη στο κοπτικό Κάιρο, στο ναό του Αγίου Γεωργίου και την κρεμαστή εκκλησία. Όταν λέμε κοπτικό Κάιρο εννοούμε το χριστιανικό Κάιρο, απλά εδώ δεν είναι Ορθόδοξοι είναι Κόπτες. Οι τοιχογραφίες τους έδειχναν πιο χαρούμενες και “παιδικές” από τις δικές μας που έχουμε συνηθίσει. Γενικά δεν βρήκαμε και πολλά πράγματα να κάνουμε εδώ και πήραμε τουκ τουκ να μας πάει μέχρι την πλατεία Ταχριρ. Το να εξερευνείς διάφορες περιοχές της πόλης με τουκ τουκ είναι ότι καλύτερο. Είναι λες και όλη η πόλη μετατρέπεται σε λούνα παρκ. Ο νεαρός οδηγός μας έδειχνε φωτογραφίες με την Ισπανίδα δήθεν κοπέλα του ενώ ήταν προφανές ότι απλά θα ήταν μια τουρίστρια που τράβηξε σέλφι μαζί της.

​

Βραδινό στο Ζαμαλεκ και επιστροφή στο δωμάτιο μας που βρισκόταν καράκεντρο και δεν ησύχαζε καθόλου παρά μόνο αργά το βράδυ. Τη νύχτα έφερα όσες περισσότερες βόλτες μπορούσα στους δρόμους του κέντρου γιατι αύριο θα είναι η τελευταία μας μέρα.

Ενώ περπατούσα, ένας νεαρός αστυνόμος ή στρατιώτης μου μίλησε στα αραβικά και όταν κατάλαβε ότι ήμουν ξένος μου ζήτησε 1 dollar. Δεν του έδωσα γιατί νόμιζα ότι είχε πρακτική του να ζητάει χρήματα από τουρίστες. Πάω παρακάτω και βλέπω να κάνει το ίδιο σε ένα ντόπιο και ο ντόπιος του δίνει. Μου κάνει εντύπωση γιατί η επαιτεία στη θρησκεία τους απαγορεύεται γι’ αυτό προσπαθούν παντα να σου προσφέρουν κάτι.Μου ήρθε η σκέψη ότι μπορεί να είναι φαντάρος σε ανάγκη χαμένος στην πόλη. Επιστρέφω να τον βρω αλλά ως δια μαγείας χάθηκε. Ήμουν 50 μέτρα μακριά του και εξαφανίστηκε στο πουθενά.

Η πόλη αρχίζει και ρίχνει ρυθμούς. Παρακάτω μια γιαγιά κοιμάται δίπλα στα λαχανικά της, ένας λούστρος στο κασελακι του, μια κοπελίτσα στα χαρτομάντιλα της. Ο μικρός χώρος που τους δίνεται στο πεζοδρόμιο να πουλήσουν την πραμάτεια τους είναι και το μέρος που κοιμούνται, το σπίτι τους.