Ιρλανδία Ίσως το καλύτερο ταξίδι μου μέχρι σήμερα... Ιρλανδία...

[echo2011]

Θα ξεκινήσω λοιπόν από την αρχή! Από την ετοιμασία μας για να φύγουμε.. Είχα εγκαιρα ενημερωθεί για τον καιρό και έτσι πήραμε μαζί μας μόνο χειμερινά ρούχα (θερμοκρασίες 5-15 C) και μια αλλαξιά καλοκαιρινά για την επιστροφή μεσω Ζυρίχης (όπου θα είχε 30 βαθμούς). Βέβαια ξέχασα να βάλω στη βαλίτσα κάτι πολύ βασικό για την Ιρλανδία.. Ομπρέλες! Ήξερα ότι θα βρέχει σχεδόν κάθε μέρα και τις ξέχασα ενώ τις είχα μπροστά στα μάτια μου..

Ξυπνήσαμε στις 4 το πρωί, η πτήση μας έφευγε στις 6.30. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε ξανακλείνω πτήση τόσο νωρίς ή αν το κάνω δε θα κοιμηθώ καθόλου το βράδυ. Ο λόγος είναι η κρίση αγχους που παθαίνω τον τελευταίο καιρό πριν ταξιδεψω.. Αυτό είναι κάτι που ξεκίνησε ξαφνικά πριν ένα χρόνο περίπου. Έχω παρατηρήσει ότι αν δε κοιμηθώ καλά και ξυπνήσω απότομα είμαι πολύ ευάλωτη σε τετοιες "κρίσεις" και τελικά την πάτησα ξανά. Ξύπνησα λοιπόν στις 4 το πρωί μετα από 4 ώρες ύπνο και ένιωθα άρρωστη.. Ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, ναυτία, εμετοί, ζάλη όλα μαζί... Προσπαθούσα να το δω λογικά να ηρεμήσω αλλά εκείνη την ώρα η λογική χάνεται. Κάθε φορά όμως πάω κόντρα σε αυτό και όπως και να'μαι ετοιμάζομαι και φεύγω!!! Έτσι και αυτή τη φορά έκανα υπομονή και όντως δικαιώθηκα.. Αν είχα ακυρώσει αυτό το ταξίδι θα είχα χάσει τόσα πολλά! Και για να επιστρέψω στη ιστορία μου, μετά από δύο ώρες καθόμουν στη θέση μου, ήρεμη και χαλαρή. Κοιμήθηκα αρκετά και ούτε που κατάλαβα για πότε φτάσαμε..

Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου πήγαμε στη στάση των λεωφορείων, είχα δει ότι το 16 μας πάει στο κέντρο, στην o' connell street.. Δε πήραμε aircoach γιατί είχε τη διπλή τιμή και η διαδρομή ήταν σύντομη οπότε το απλό λεωφορείο δε μας ταλαιπώρησε (έχει πολύ συχνά δρομολόγια). Μας άφησε λίγα βήματα πριν από ένα internet cafe στο οποίο θα αφήναμε τη βαλίτσα μας (5 ευρώ/ημέρα) μέχρι το βράδυ που θα φεύγαμε με το τρένο. Οπότε είμασταν άνετοι για να χαρούμε την πόλη για πολλές ώρες. Και επειδή ήταν Πέμπτη και θα ξαναπηγαίναμε Δουβλίνο Δευτέρα, όπου όλα τα μουσεία ειναι κλειστά, είπαμε να περάσουμε κάποιες ώρες στο National museum of Ιreland - decorative arts and history, το οποίο ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον!
Ήταν 11μιση όταν ξεκινήσαμε τις βόλτες στο κέντρο του Δουβλίνου.. Είδαμε αρκετά πράγματα (έχω photos παρακάτω) αν και τα περισσότερα (Trinity College, Stephen's Green κτλ) τα είχα προγραμματίσει για την Δευτέρα που θα ξαναπηγαίναμε και θα διανυκτερεύαμε.

Νωρίς το μεσημέρι κάτσαμε για φαγητό σε ένα fusion εστιατόριο (Salamanca) στο Temple bar. Ολα ήταν πολύ καλα και γενικά οι επιλογές για φαγητό στο Δουβλίνο είναι πολλές και οικονομικές (κύριως για μεσημεριανό αλλά και νωρίς το απόγευμα- τα λεγόμενα early bird menus). Αφού γεμίσαμε τις μπαταρίες μας ξεκινήσαμε για το μουσείο το οποίο είναι γύρω στα 15-20 λεπτά περπάτημα. Όμως ο καιρός αλλάζει ξαφνικά και στα μέσα της διαδρομής μας πιάνει μπόρα! Και όπως είπα ομπρέλες δεν είχαμε.. Βρήκαμε ένα υπόστεγο και περιμέναμε κοιτώντας τριγυρω μήπως έχει μαγαζί για να αγοράσουμε. Βαρεθήκαμε να περιμένουμε να σταματήσει και πήραμε τη μεγάλη απόφαση.. Βγήκαμε στη βροχή, που είχε χαλαρωσει ελαφρώς, αλλά και πάλι γίναμε μούσκεμα. Μετά από λιγα λέπτα βρήκαμε ένα μαγαζί και εφοδιαστήκαμε ομπρέλα αλλά ήταν ήδη αργά. Μπήκαμε μεσα στο μουσείο σαν βρεγμένες γάτες..

Εκεί όπως είπα περάσαμε αρκετές ώρες χαζευοντας τα εκθέματα. Είχε πολλά από την ιστορία της Ιρλανδίας (όπλα, πολεμικά οχήματα κ.α. "αγορίστικα") αλλά στους πάνω ορόφους επικρατούσε η διακόσμηση, τα ρούχα εποχής και τα οικειακά σκεύη. Είχαν δωμάτια με την επίπλωση τους ανάλογα με την εποχή και αμέτρητα αλλα ενδιαφέροντα πραγματα. Φεύγοντας η βροχή είχε σταματήσει, κάναμε λίγες βόλτες ακόμα και μετά πήγαμε στο σταθμό των τρένων για να φύγουμε για το Μπελφαστ. Το να βρεις τη θέση σου μέσα στο τρένο (αν έχεις κλεισει) είναι μπερδεμα και θέλει ψάξιμο. Ρωτήσαμε σε ποιο βαγόνι είναι οι κρατήσεις, και μετά διαβάζαμε τα καρτελάκια που βάζουν πάνω απο τη θέση με τα ονόματα των επιβατών. Τελικά βρηκαμε τις θέσεις μας και βολευτήκαμε.. Η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη! Με πολύ όμορφες εικόνες. Και όπως είπα και νωρίτερα, νύχτωνε μετά τις 10 οπότε όλες οι μέρες ήταν πολύ γεμάτες! Τα καλύτερα όμως θα ακολουθούσαν..

Μερικές φωτογραφίες από το Δουβλίνο:

Ha' penny bridge:

Και ελληνική ταβέρνα!

Christ Church Cathedral (όπου τις Πέμπτες έχει μικρή αγορά απ'έξω)

Ο ενθουσιασμός για το Euro ήταν τεράστιος! Παντού σημαίες, ζωγραφιές, άνθρωποι με στολές και περούκες..

ένα τρελό συνολάκι μέσα στο μουσείο..

Μερικά απ'τα δωματια:

του 1930!

του 1950!

Μοlly Malone

Grafton street

Temple Bar

The Spire

το τρένο μας

Στη διαδρομή προς Belfast:

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[_antonis_]

Τι μας κάνει αυτή η Ιρλανδία, μάγεια;;

Και γώ θέλω να ξαναπάω οπωσδήποτε κάποια στιγμή!!

 

[alma]

Περιμένουμε τη συνέχεια.Η Ιρλανδία είναι από τα ταξίδια που θέλω πολύ να κάνω.Έχω ακούσει ότι είναι πανέμορφη.

 

[echo2011]

Τι μας κάνει αυτή η Ιρλανδία, μάγεια;;

Και γώ θέλω να ξαναπάω οπωσδήποτε κάποια στιγμή!!

Όντως μαγεία!!!

 

[echo2011]

Περιμένουμε τη συνέχεια.Η Ιρλανδία είναι από τα ταξίδια που θέλω πολύ να κάνω.Έχω ακούσει ότι είναι πανέμορφη.

Σωστά έχεις ακούσει!!! Ελπίζω να σου αρέσει η ιστορία μου..

 

[thimios8663]

Σωστά έχεις ακούσει!!! Ελπίζω να σου αρέσει η ιστορία μου..

Ασε τις...ελπιδες και παμε παρακατωωω!!!

 

[alma]

Σωστά έχεις ακούσει!!! Ελπίζω να σου αρέσει η ιστορία μου..

Είμαι σίγουρη ότι θα μου αρέσει.Φαίνεται από την αρχή που έκανες.

 

[echo2011]

Θα ξεκινήσω λοιπόν από την αρχή! Από την ετοιμασία μας για να φύγουμε.. Είχα εγκαιρα ενημερωθεί για τον καιρό και έτσι πήραμε μαζί μας μόνο χειμερινά ρούχα (θερμοκρασίες 5-15 C) και μια αλλαξιά καλοκαιρινά για την επιστροφή μεσω Ζυρίχης (όπου θα είχε 30 βαθμούς). Βέβαια ξέχασα να βάλω στη βαλίτσα κάτι πολύ βασικό για την Ιρλανδία.. Ομπρέλες! Ήξερα ότι θα βρέχει σχεδόν κάθε μέρα και τις ξέχασα ενώ τις είχα μπροστά στα μάτια μου..

Ξυπνήσαμε στις 4 το πρωί, η πτήση μας έφευγε στις 6.30. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε ξανακλείνω πτήση τόσο νωρίς ή αν το κάνω δε θα κοιμηθώ καθόλου το βράδυ. Ο λόγος είναι η κρίση αγχους που παθαίνω τον τελευταίο καιρό πριν ταξιδεψω.. Αυτό είναι κάτι που ξεκίνησε ξαφνικά πριν ένα χρόνο περίπου. Έχω παρατηρήσει ότι αν δε κοιμηθώ καλά και ξυπνήσω απότομα είμαι πολύ ευάλωτη σε τετοιες "κρίσεις" και τελικά την πάτησα ξανά. Ξύπνησα λοιπόν στις 4 το πρωί μετα από 4 ώρες ύπνο και ένιωθα άρρωστη.. Ταχυκαρδίες, αρρυθμίες, ναυτία, εμετοί, ζάλη όλα μαζί... Προσπαθούσα να το δω λογικά να ηρεμήσω αλλά εκείνη την ώρα η λογική χάνεται. Κάθε φορά όμως πάω κόντρα σε αυτό και όπως και να'μαι ετοιμάζομαι και φεύγω!!! Έτσι και αυτή τη φορά έκανα υπομονή και όντως δικαιώθηκα.. Αν είχα ακυρώσει αυτό το ταξίδι θα είχα χάσει τόσα πολλά! Και για να επιστρέψω στη ιστορία μου, μετά από δύο ώρες καθόμουν στη θέση μου, ήρεμη και χαλαρή. Κοιμήθηκα αρκετά και ούτε που κατάλαβα για πότε φτάσαμε..

Μόλις φτάσαμε στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου πήγαμε στη στάση των λεωφορείων, είχα δει ότι το 16 μας πάει στο κέντρο, στην o' connell street.. Δε πήραμε aircoach γιατί είχε τη διπλή τιμή και η διαδρομή ήταν σύντομη οπότε το απλό λεωφορείο δε μας ταλαιπώρησε (έχει πολύ συχνά δρομολόγια). Μας άφησε λίγα βήματα πριν από ένα internet cafe στο οποίο θα αφήναμε τη βαλίτσα μας (5 ευρώ/ημέρα) μέχρι το βράδυ που θα φεύγαμε με το τρένο. Οπότε είμασταν άνετοι για να χαρούμε την πόλη για πολλές ώρες. Και επειδή ήταν Πέμπτη και θα ξαναπηγαίναμε Δουβλίνο Δευτέρα, όπου όλα τα μουσεία ειναι κλειστά, είπαμε να περάσουμε κάποιες ώρες στο National museum of Ιreland - decorative arts and history, το οποίο ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον!
Ήταν 11μιση όταν ξεκινήσαμε τις βόλτες στο κέντρο του Δουβλίνου.. Είδαμε αρκετά πράγματα (έχω photos παρακάτω) αν και τα περισσότερα (Trinity College, Stephen's Green κτλ) τα είχα προγραμματίσει για την Δευτέρα που θα ξαναπηγαίναμε και θα διανυκτερεύαμε.

Νωρίς το μεσημέρι κάτσαμε για φαγητό σε ένα fusion εστιατόριο (Salamanca) στο Temple bar. Ολα ήταν πολύ καλα και γενικά οι επιλογές για φαγητό στο Δουβλίνο είναι πολλές και οικονομικές (κύριως για μεσημεριανό αλλά και νωρίς το απόγευμα- τα λεγόμενα early bird menus). Αφού γεμίσαμε τις μπαταρίες μας ξεκινήσαμε για το μουσείο το οποίο είναι γύρω στα 15-20 λεπτά περπάτημα. Όμως ο καιρός αλλάζει ξαφνικά και στα μέσα της διαδρομής μας πιάνει μπόρα! Και όπως είπα ομπρέλες δεν είχαμε.. Βρήκαμε ένα υπόστεγο και περιμέναμε κοιτώντας τριγυρω μήπως έχει μαγαζί για να αγοράσουμε. Βαρεθήκαμε να περιμένουμε να σταματήσει και πήραμε τη μεγάλη απόφαση.. Βγήκαμε στη βροχή, που είχε χαλαρωσει ελαφρώς, αλλά και πάλι γίναμε μούσκεμα. Μετά από λιγα λέπτα βρήκαμε ένα μαγαζί και εφοδιαστήκαμε ομπρέλα αλλά ήταν ήδη αργά. Μπήκαμε μεσα στο μουσείο σαν βρεγμένες γάτες..

Εκεί όπως είπα περάσαμε αρκετές ώρες χαζευοντας τα εκθέματα. Είχε πολλά από την ιστορία της Ιρλανδίας (όπλα, πολεμικά οχήματα κ.α. "αγορίστικα") αλλά στους πάνω ορόφους επικρατούσε η διακόσμηση, τα ρούχα εποχής και τα οικειακά σκεύη. Είχαν δωμάτια με την επίπλωση τους ανάλογα με την εποχή και αμέτρητα αλλα ενδιαφέροντα πραγματα. Φευγοντας η βροχή είχε σταματήσει, κάναμε λίγες βόλτες ακόμα και μετά πήγαμε στο σταθμό των τρένων για να φύγουμε για το Μπελφαστ. Το να βρεις τη θέση σου μέσα στο τρένο (αν έχεις κλεισει) είναι μπερδεμα και θέλει ψάξιμο. Ρωτήσαμε σε ποιο βαγόνι είναι οι κρατήσεις, και μετά διαβάζαμε τα καρτελάκια που βάζουν πάνω απο τη θέση με τα ονόματα των επιβατών. Τελικά βρηκαμε τις θέσεις μας και βολευτήκαμε.. Η διαδρομή ήταν πολύ ευχάριστη! Με πολύ όμορφες εικόνες. Και όπως είπα και νωρίτερα, νύχτωνε μετά τις 10 οπότε όλες οι μέρες ήταν πολύ γεμάτες! Τα καλύτερα όμως θα ακολουθούσαν..

Μερικές φωτογραφίες από το Δουβλίνο:

Ha' penny bridge:

Και ελληνική ταβέρνα!

Christ Church Cathedral (όπου τις Πέμπτες έχει μικρή αγορά απ'έξω)

Ο ενθουσιασμός για το Euro ήταν τεράστιος! Παντού σημαίες, ζωγραφιές, ανθρωποι με στολές και περουκες..

ένα τρελό συνολάκι μέσα στο μουσείο..

Μερικά απ'τα δωματια:

του 1930!

του 1950!

Μοlly Malone

Grafton street

Temple Bar

The Spire

το τρένο μας

Στη διαδρομή προς Belfast:

 

[echo2011]

Και συνεχίζω με το Belfast! Μπορει να είχε κρύο και πολλή βροχή καλοκαιριάτικα αλλά για κάποιο λόγο μας ταίριαξε η αύρα αυτής της πόλης. Έχει βέβαια αρκετά πραγματα να δεις, αλλά είναι η ατμόσφαιρα και οι άνθρωποι που μας έκαναν να την ξεχωρίσουμε..

Από τα βασικά αξιοθέατα της πόλης είναι οι βοτανικοί κήποι και το μουσείο Ulster, το Queen's University, το μουσείο του Τιτανικού και οι αποβάθρες που κατασκευάστηκε, το Cathedral square, το City hall, οι δρόμοι Shankill και Falls με τα murals, το κάστρο, καθεδρικοί και εκκλησίες... Εμείς είδαμε πολλά από αυτά που έχει να προσφέρει η πόλη αλλά για ακόμη μία φορά γίναμε μούσκεμα γιατί σπάσαμε δύο ομπρέλες (με τον αέρα και τη βροχή άντεξαν ελάχιστα) και έτσι πάλι τριγυρνούσαμε ψάχνοντας για καινούριες. Εντωμεταξύ δεν είναι τυχαίο που κάτω αλλά και σε κάδους έβλεπες σπασμένες ομπρέλες. Οπότε όποιος πάει πρέπει να εχει εφοδιαστεί με καλή ομπρέλα! Τελικά αγοράσαμε ξανά και συνεχίσαμε πιο άνετα τις βόλτες.

Από τα παραπάνω δε πήγαμε στο μουσείο του Τιτανικού γιατί ήταν αρκετά ακριβό και είχα διαβάσει αρκετά αρνητικά σχόλια οπότε φαινόταν σαν να μην αξιζε.. Επίσης στους δρόμους με τα Murals περάσαμε με το αυτοκίνητο που νοικιάσαμε. Όμως πολλά murals θαυμάσαμε από κοντά στο Derry και πραγματικά μπαίνεις στο κλίμα και συνειδητοποιείς πως οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές. Και στο Mπέλφαστ πάντως δε νιώθεις πάντα ασφάλεια. Είναι χωρισμένοι σε γειτονιές, προτεσταντικές και καθολικές.. Στις προτεσταντικές γειτονιές έβλεπες κατα μήκος των δρόμων πολλές βρετανικές σημαίες, ζωγραφιές με τη βασίλισσα, murals της UVF (αντίπαλης οργάνωσης του IRA) και άλλα σχετικά..

Oποιος βρεθεί στο Μπελφαστ ή στην Ιρλανδία γενικότερα αξίζει να δοκιμάσει τις μπύρες τους (η Guinness είναι η πιο φημισμένη) και τους μηλίτες (ciders όπως Magners ή Bulmer's). Από παραδοσιακό φαγητό δοκιμάσαμε Irish stew, και το κλασσικό fish and chips..

Δρόμος σε προτεσταντική γειτονιά:

Πολύ ενδιαφέρον είχε το Ulster museum..Το μεγαλύτερο μέρος του μπορείς να το επισκεπτείς δωρεάν και αυτή τη περίοδο έχει έξτρα έκθεση δεινοσαύρων με εισητήριο. Έχει τεράστια ποικιλία εκθέματων, είναι ταυτόχρονα μουσείο τέχνης, φυσικής ιστορίας, πολιτισμού, αρχαιολογικό..Έχει λίγο απ'ολα, όπως πίνακες (10 σχεδια του Leonardo da Vinci), αρχαιολογικά ευρήματα, ζώα, φυτά, ρούχα, κάθε όροφος και κάτι διαφορετικό.......Επίσης οι βοτανικοί κήποι (στους οποίους βρίσκεται) αξίζουν μια βόλτα.

Dodo!

Queen's University of Belfast

Μαγαζί με διάφορες συσκευασίες whiskey

City Hall τη μέρα

City Hall τη νύχτα

Murals

Guinness!

O κόσμος συχνά διασκεδάζει με ποτό στο χέρι και έξω από τα μαγαζιά

Διάσημοι Ιρλανδοί στον τοίχο!

Βelfast castle

H θέα από το κάστρο

Την επόμενη μέρα πήραμε το αυτοκίνητο και βγήκαμε στην υπέροχη φύση και τις γραφικές πόλεις της Β. Ιρλανδίας. Οι επόμενες δύο (ΣΚ) ήταν οι καλύτερες μέρες του ταξιδιού!!!

 

[echo2011]

Ξυπνάμε λοιπόν πρωί πρωί και ετοιμαζόμαστε για την εκδρομή μας. Θα γυρνούσαμε πριν τις 8 το βράδυ γιατί έπαιζε και η εθνική μας με τη Ρωσία!
Το πρόγραμμα έλεγε, δασος Randalstown και περπάτημα μέχρι την λίμνη Neagh (η μεγαλύτερη της Ιρλανδίας), μετά Derry/Londonderry και στη συνέχεια θα περνάγαμε τα σύνορα UK με Ιρλανδία (βορειοδυτικά) προς την πόλη Buncrana για να φτάσουμε ως την παραλία (που καταλήγει στον ατλαντικό).
Το δάσος ήταν σκέτη μαγεία! Το μόνο αρνητικό ήταν ότι δε ξέραμε που πάμε και αν θα φτάσουμε κάποια στιγμή στη λίμνη. Είμασταν μόνοι μας και περπατούσαμε σχεδόν μία ώρα. Μπροστά μας δε φαινόταν που τελειωνε το σοκάκι, ήταν μια απέραντι ευθεία μέσα στα δέντρα..Απόλυτη ηρεμία και άκουγες μόνο τα πουλιά και τα ζώα..Σε κάποια φάση είδαμε μπροστά μας και άγρια ελάφια..Είδαμε βέβαια και κάτι μεγάλες πατημασιές, και ακούγαμε και κάτι μουγκρητά από μακριά αλλά εντάξει δεν είχαμε καμια δυσάρεστη συνάντηση!

Τελικά φτάσαμε στις όχθες της λίμνης. Απλά υπέροχη! Απέραντη..Γαλήνια..

Παρατηρητήριο

Η λίμνη όπως φαινόταν απ'το παρατηρητήριο

 

[underwater]

Echo η ιστορία σου όπως πάντα ενδιαφέρουσα και διανθισμένη με ωραίες φωτός! Νομίζω ότι η Ιρλανδία θα μπει στην wish list μου, καθώς την είχα παρεξηγήσει! Φαντάσου ένα χρόνο Σκωτία και ενώ όλοι οι Έλληνες φοιτητές είχαν κάνει χρυσή τη ryanair για τριημεράκια στη γείτονα, εγώ δεν είχα μπει στη διαδικασία να πάω ούτε καν στο Δουβλίνο.

 

[alma]

Πολύ ωραίο το δάσος.Η Ιρλανδία και οι φωτο σου με ταξιδεύουν.Βγάζει κάτι ενδιαφέρον,μυστηριακό και μελαγχολικό ταυτόχρονα.Όλα τα παραμύθια που διαβάζαμε μικροί,με ξωτικά,νεράιδες,πνεύματα του δάσους τα φανταζόμουν στην Ιρλανδία ή στη Σκωτία.Περιμένουμε τη συνέχεια.