Ηνωμένο Βασίλειο Αγγλικό Τουρλού

[KostasLia]

Southampton

Οι μέρες που μας είχαν μείνει πλέον δεν ήταν πολλές, και ενω μέναμε στο Southampton η αλήθεια είναι ότι πέρα από τις καθημερινές βόλτες μας στο πάρκο και στην παιδική χαρά για να παίξουν τα μικρά δεν είχαμε δει πολλά και δεν είχαμε κατέβει ακόμα στο κέντρο.Το σπίτι της θείας μου απέχει από το κέντρο περίπου 15λεπτά με το λεωφορείο.Ετσι αποφασίσαμε πως την επόμενη μέρα θα χαλαρώναμε εκεί.Νωρίς το πρωι θα κατέβαινε η μαμα μου να κάνει τα ψωνια της με την ησυχία της και μόλις θα γυρνούσε θα καταβαίναμε εγώ και ο Κώστας.Είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε το μουσείο SeaCity museum η αλλιώς το μουσείο του Τιτανικού και να κάνουμε τα τελευταία ψώνια μας.
Ηρθε λοιπόν η μαμά μου -αν και αργοπορημένη- και φύγαμε.
Απο το σπίτι της θειας μέχρι το κέντρο υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται Portswood, στην περιοχή αυτή είναι όλα τα charity shops. Και επειδή αγαπάμε charity shops αποφασισαμε να το κόψουμε με τα πόδια ως εκεί και μολις τελειώναμε να πέρναμε το λεωφορείο για το κέντρο.
Η διαδρομή με τα πόδια είναι περίπου 20λεπτά.Είναι μια ευχάριστη διαδρομή.Περνάς μια γέφυρα και είσαι εκει

.

Κάναμε τα ψώνια μας με την ησυχία μας και φορτωμένοι σακούλες πήραμε το λεωφορείο και κατεβήκαμε στο κέντρο. Με το που κατεβήκαμε από την στάση είχαμε μπροστά μας την Main Street και έτσι είπαμε να την περπατήσουμε χαζευοντας τις βιτρίνες.

Το Southampton είναι μια όμορφη πόλη.Εχει πολλα πολλα μαγαζιά και πολλές επιλογές για καφέ και φαγητό. Περπατώντας την Main Street μου έρχονταν στο μυαλο εικόνες από προηγούμενη επισκεψή μου.Θυμόμουν αρκετά αν και μέχρι στιγμής δεν το είχα συννειδητοποιήσει. Τα τείχη της πόλης είναι και αυτά που την ομορφαίνουν αν και για να πω την αλήθεια σε συγκριση με τις αλλες πόλεις που είχαμε δει δεν έχει και κάτι το ιδιαίτερο. Αφου περπατήσαμε όλη την Main Street καταλήξαμε στο μεγάλο και γνωστό λιμάνι της πόλης.

Το λιμάνι του Southampton είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της χώρας,γνωστό επίσης γιατί από εκεί αναχώρησε στις 10Απριλίου το 1912, ο γνωστός σε όλους μας Τιτανικός.
Αφού είδαμε και το λιμάνι ανηφορήσαμε τον δρομό από όπου είχαμε έρθει για να πάμε να επισκεφτούμε το μουσείο.
Το μουσείο είναι στο κέντρο της πόλης και θα το βρεί κανείς πάρα πολύ εύκολα.

Έλα όμως που η ώρα είχε περάσει, είχε πάει 16.15 και το μουσείο κλείνει στις 17.00 και δεν μας αφήσανε να μπούμε....είπαμε ότι αν την τελευταία μέρα δεν κάναμε κάτι άλλο ίσως να ξαναπροσπαθούσαμε να ρθούμε για το δούμε και αυτό..
Κανένας από τους δυο μας φυσικά δεν είχε χορτάσει ουτέ βόλτα ούτε ψώνια και έτσι η απόφαση πάρθηκε..ξεχυθήκαμε για δευτερη φορά σήμερα στην αγορά για τι άλλο? μα για ψώνια φυσικά!!
Αλλωστε δεν είναι και κάτι που το κάνουμε και κάθε μέρα!!
Επισκεφτήκαμε όλα τα εμπορικά, καθώς κάποια μαγαζια είχαν αρχίσει και εκλειναν, ενω τα μαγαζιά στα εμπορικά κρατάνε καμια ωρα δύο παραπάνω.

Μέχρι να αποφασίσουμε να φύγουμε φυσικά τα χέρια και των δυο μας ήταν γεμάτα σακούλες!!
Με τόσα πράγματα ήταν σίγουρο πως οι βαλίτσες θα είχαν πρόβλημα να κλείσουν για την επιστροφή μας στην Ελλάδα, πράγμα που κανένας μας δεν σκέφτηκε!!!Το απόγευμα πέρασε χαλαρα με βόλτα στο πάρκο κλασικά και ψάχνωντας πως θα αξιοποιούσαμε την αυριανή τελευταία γεμάτη μέρα των διακοπών μας!!
Πέσαν πολλές ιδέες στο τραπέζι. Η θεία μου είχε ήδη κάνει κράτηση για κάτι εισητήρια για το New Forest το οποίο είναι κοντα και μπορούσαμε να πάμε και την επόμενη πριν ταξιδέψουμε,θα ήμασταν κομμάτια βέβαια, αλλά ήθελα να αξιοποιήσουμε όλες μας τις μέρες και έτσι το αφήσαμε.
Η άλλη ιδέα ήταν να πάμε στο Salisbury, και να το συνδυασουμε με Stoneheage, να έβλεπα και το νοσοκομείο όπου έχω γεννηθεί και ίσως να πηγαίναμε και στο παλιό σπίτι τον παππούδων μου το Apple Tree House, που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη, αλλά για να καταφέρναμε να τα δούμε όλα αυτά θα έπρεπε να πάμε με αυτοκίνητο γιατί οι αποστάσεις είναι μεγάλες,και δυστυχώς η θεια μου την επόμενη δούλευε και δεν μπορούσε να μας πάει. Ετσι για να μην χάσουμε κάτι από όλα αυτά, το αφήσαμε για την επόμενη φορά.
Άλλη ιδέα ήταν να πάρουμε το τρένο και να ξαναπάμε στο Winchester που είναι κοντα και που αρεσε πολύ στον Κώστα και είχαμε αφήσει ένα δυο πραγματάκια να δούμε.
Και τέλος να ξυπνούσαμε νωρίς να πέρναμε το τρένο και να πηγαίναμε στο Warwick. Είχα ξαναπάει πριν πολλα πολλά χρόνια και θυμόμουν ότι μου είχε αρεσει πάρα πολύ!!!
Έλα όμως που είναι λίγο μακρια και ο Κώστας δεν ήταν διατεθειμένος να κουραστεί και τόσο γιατι έπρεπε να ετοιμάσουμε και τα πράγματα για το ταξίδι της επιστροφής..και έτσι δεν καταλήξαμε πουθενα...με αποτέλεσμα να πέσουμε για ύπνο τσακωμένοι σχεδον,που δεν μπορούσαμε να πάρουμε μια αποφαση,που άλλα ήθελε ο ένας και άλλα ο άλλος..και που απο το να κάνει πίσω ένας απο τους δυο προτιμήσαμε απλά να μην αποφασισουμε τιποτα!!Ετσι έπεσα για υπνο,γυρισα και την πλάτη μου σκεπτόμενη ότι μια μέρα θα πηγαινε για πέταμα!!
Κατα τις 4η ώρα το πρωι λοιπόν, με ξυπνάει ο ΥΠΕΡΟΧΟΣ συζυγός μου με την εξής ερώτηση
-Αγάπη?μήπως αυριο θέλεις να πάμε στο Warwick τελικά? Το εψαξα στο ιντερνετ και αξιζει τον κόπο
Υπο άλλες συνθήκες θα είχα γυρίσει την πλάτη μου και θα συνεχιζα τον υπνο μου,είμαι και λίγο εγωιστρια, αλλά εδω βλέπετε δεν άξιζαν οι εγωισμοι για να χάσω μια τέτοια μέρα!!!
Και έτσι τα ξεχασα όλα...κλείσαμε εισητησια για το κάστρο και το τρένο το οποίο αναχωρούσε σε τρεις ώρες,βάλαμε και οι δυο ξυπνητήρι και αγκαλιασμένοι την ξαναπέσαμε για ύπνο...
Αυριο λοιπόν μετα απο πολλά νεύρα είχα καταφέρει να γίνει το δικό μου,θα πηγαίναμε τελικά στο Warwick!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• 15

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 15

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[KostasLia]

Winchester Ι

Όπως ανέφερα παραπάνω το ταξίδι κυλησε σχετικά καλά. Αντί για καρότσι προτιμήσαμε να πάρουμε μαζί μας τους σάκους για τα μωρά για τον εξής λόγο.Το καρότσι θα έπρεπε να το παραδώσουμε όταν θα δίναμε τις βαλίτσες ενώ τους σάκους μπορούσαμε να τους παραδώσουμε αφού είχαμε βολευτεί στις θέσεις μας μέσα στο αεροπλάνο, οπότε δεν θα χρειαζόταν να αγχωνόμαστε ότι τα μικρά θα τρέχαν μεσα στο αεροδρομιο και θα τα κυνηγούσαμε από πίσω. Για τα μικρά πληρώσαμε 30ευρώ το καθένα,δηλαδή μόνο τους φόρους και μπορούσαμε να έχουμε μαζί μας μια μικρή τσαντούλα για το καθένα χωρίς χρέωση.Ενα πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι μου επετρεψαν να έχω καθόλη την διάρκεια μαζί μου νερό αφού ταξιδεύω με μωρά, ζητησαν να δούνε και τους δυο γονείς σαν επιβεβαίωση ειδάλως ζητάνε γραπτή εγκριση από τον γονιο που δεν τα συνοδεύει.
Στο αεροπλάνο σου δίνουν μια ειδική ζώνη να δέσεις το μωρό με την ζώνη σου εφόσον δεν έχει θέση, και επίσης δεν επιτρέπεται δυο μωρά να κάθονται στην ίδια σειρά για λόγους ασφαλείας...
Μόλις φτάσαμε στο gatwick πριν ακόμα παραλάβουμε τις βαλίτσες μας υπήρχαν καρότσια για τα μωρά τα οποία μας βόλεψαν απίστευτα

Στο θέμα μας λοιπόν...
Η πρώτη μας εκδρομή κανονίστηκε δυο μέρες αφού φτάσαμε και ήταν στο Winchester. To Winchester απέχει περίπου 20χλμ. από το Southampton,αν κάποιος αποφασίσει να το επισκεφτεί με το τρένο είναι η επόμενη στάση από το Southampton Airport και η διαδρομή κρατάει περίπου ένα τεταρτάκι.Εμείς πήγαμε όλοι μαζί με το αυτοκίνητο βέβαια.
Ο λόγος της επίσκεψής μας στην συγκεκριμένη πόλη ήταν κυρίως συναισθηματικοί..βλέπετε οι παππούδες μου ζούσαν εκεί πολλά χρόνια και όταν ήμουνα μικρή τους επισκεφτόμασταν κάθε καλοκαίρι οπότε είχα και πολλές όμορφες αναμνήσεις.Είχα να πάω κοντά 15χρόνια και ήθελα να δω τις αλλαγές που εχουν γίνει,να περπατήσω ξανά στον κεντικό πεζόδρομο αλλά κυρίως να δω τι έχει απογίνει το εστιατόριο του παππού μου όπου τότε περνούσαμε τις περισσότερες ώρες μας..
Το Winchester είναι μια σχετικά μικρή πολή έχει γύρω στους 45.000κατοίκους και περπατιέται πολύ έυκολα. Μια μέρα είναι αρκετή για να το δείς αρκεί βεβαια να μην βρέχει. Έχει πάρα πολύ πράσινο και μια βόλτα στο τεράστιο πάρκο του αξίζει.Την πόλη διασχίζει ο ποταμός Itchen, που κάνει το τοπίο ακόμη ομορφότερο.
Περπατήσαμε στον κεντρικό πεζόδρομο. Χαρακτηριστικό το ρολόι το οποίο βρίσκεται εκει ακόμη και το θυμόμουν

Στον πεζόδρομο υπάρχει το Winchester Buttercross το οποίο χρονολογείτε κάπου στα μέσα του 14αιώνα.Λέγεται ότι ήταν ένα δώρο στον Καρδινάλιο Beaufort,ο οποίος υπήρξε αρχιεπίσκοπος του Winchester από το 1404 μέχρι το 1447.

Στρίβωντας αριστερά υπάρχει το μουσείο του Winchester στην είσοδο του καθεδρικού ναού της πόλης

Προσπεράσαμε το μουσείο και μπήκαμε στον Καθεδρικό ναο.

Ο Καθεδρικός ναός κατασκευάστηκε στο τέλος του 11ου αιώνα και είναι ο μακρύτερος μεσαιωνικός καθεδρικός ναός στην Ευρώπη.Ο συγκεκριμένος ναός φιλοξενεί διάφορα εκθέματα μεταξύ τους και τον τάφο της πολύ γνωστής και αγαπημένης συγγραφέως Jane Austen (Λογική και Ευαισθησίσ,Περηφάνια και Προκατάληψη)η οποία πέθανε και κηδεύτηκε εδώ στο Winchester. Ο τάφος της συγγραφέως βρίσκεται στο πάτωμα του ναού,όπως και πολλοί ακόμα πράγμα συνηθισμένο για εκείνα τα χρόνια.Στην ουσία δηλαδή τον πατας.
Για να επισκευτεί κάποιος τουρίστας το ναο πρέπει να πληρώσει είσοδο. Φυσικά η θεία μου η οποία έζησε πολλά χρόνια εδώ δεν το δεχόταν με τιποτα,έτσι είπε στην υπεύθυνη ότι θα ήθελε απλώς να ανάψει ένα κεράκι και να προσευχηθεί και έτσι μας άφησαν και περάσαμε όλοι μας δωρεαν.
Το εσωτερικό του ναού είναι επιβλητικό

Αποτελείται από διάφορα chapels,τάφους για επιφανή πρόσωπα της περιοχής ή πρόσωπα που σχετίζονταν με την εκκλησία

Και φυσικά το μεγάλο σκαλιστό τέμπλο στο πιο ιερό μέρος του ναού,το High Altar

Ο Καθεδρικός ναος έχει και κρύπτη,δυστυχώς δεν είχαμε τον χρόνο και δεν καταφέραμε να κατεβούμε..

Βγήκαμε από τον ναό και προχωρήσαμε από την πίσω πλαινή πλευρά του

Από την πίσω πλευρά του Καθεδρικού Ναού υπάρχουν πολλά αξιόλογα κτήρια που μπορεί να δει κανείς που ανήκουν και αυτά ουσιαστικά στον Καθεδρικό Ναό και που κάποτε χρησίμευαν στις ανάγκες της εκκλησίας τα οποία χρονολογούνται αιώνες πριν..για να μπορέσει να τα θαυμάσει κανείς μόνο εξωτερικά βέβαια,θα πρέπει να πάει τις ώρες που είναι ανοιχτός ο ναός για το κοινό που η πύλη είναι ανοιχτή

Cheyney Court

Το σπίτι του επισκοπου

Η πύλη που οδηγεί στον Καθεδρικό, μια από τις πολλές πύλες της παλιάς πόλης

Βγαίνοντας από την πύλη στα δέκα βήματα ανεβήκαμε μερικά σκαλοπάτια για να θαυμάσουμε την Αγγλικανική Εκκλησία St-Swithun-upon-Kingsgate, η οποία είναι γνωστή από την αναφορά της, στην νουβέλα 'the Warden' του άγγλου Νοβελίστα Antony Trollope.Η εκκλησία χρονολογείται κάπου τον 13αιώνα

Στον δρόμο μας συναντήσαμε και μια παραδοσιακή αγγλική pub..που να κάτσεις με τα μικρα?

Λίγο παρακάτω το σπίτι όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της και πέθανε η διάσημη συγγραφέας Jane Austen.Πάλευα να το βγάλω μια φωτογραφία αλλά,με άφηναν οι κινέζοι????Το σπίτι πάντως δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο

Το διάσημο Κολλέγιο του Winchester.

Ο δρόμος μας μας έβγαλε σύντομα στην κοίτη του ποταμού itchen.

Ο καιρός ήταν καλός,ο ήλιος είχε βγεί και ο κόσμος καθώς ήταν και Σάββατο πρωι απολάμβανε την βόλτα του. Ενα καφεδάκι ήταν ότι έπρεπε αλλά ο λόγος της επισκεψής μας στο Winchester δεν είχε ακόμη πραγματοποιηθεί και έτσι συνεχίσαμε να περπατάμε....

 

[vasiliss]

Ααα, οι @KostasLia επανήλθαν δριμύτεροι.
Καλή επανεκκίνηση ταξιδιών.
Τώρα που κάνατε την αρχή, ποιος σας πιάνει.

 

[KostasLia]

Ααα, @KostasLia επανήλθαν δριμύτεροι.
Καλή επανεκκίνηση ταξιδιών.
Τώρα που κάνατε την αρχή, ποιος σας πιάνει.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ @vasiliss τώρα ποιος μας πιάνει!!!
κλαίγαν τώρα τα μικρά και δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω το κεφάλαιο θα το ολοκληρώσω και θα κάνω τις διορθώσεις μου ξανά αυριο το βράδυ....!!

 

[KostasLia]

Winchester II

Βγήκαμε περπατώντας λοιπόν εκεί που τελειώνει ο κεντρικός πεζόδρομος. Στο σημείο αυτό βρίσκεται το άγαλμα του King Alfred the Great.

Ανεβαίνοντας για τον κεντρικό πεζόδρομο συναντας τους υπέροχους κήπους Abbey Gardens

το γραφείο τοπικής αυτοδοιήκησης

και το Guildhall του Winchester, ένα βικτωριανό κτίσμα που χτίστηκε τον 19αιώνα.Παλαιότερα οι αιθουσές του χρησιμοποιήθηκαν και σαν γαλερί σήμερα φιλοξενεί διάφορα events,όπως γάμοι κ.α..

Ανεβήκαμε για άλλη μια φορά τον πεζόδρομο. Η αγωνία μου να δω μετά από τόσα πολλά χρόνια το εστιατόριο του παππού μου ήταν τόσο μεγάλη που να φανταστείτε δεν σταμάτησα ούτε σε μια από τις βιτρίνες που περάσαμε..
Έπειτα από κανα δεκάλεπτο είχαμε πια φτάσει...πέρασα τον δρόμο για να το δω ολόκληρο από την απέναντι πλευρά. Η αλήθεια είναι πως η αλλαγή ναι μεν μεγάλη αλλά όχι και τόσο δραματική,όπως μου είχε αναφέρει πριν κάποια χρόνια ο παππούς μου. Φυσικά ο ίδιος από την στιγμή που το πούλησε δεν επεστρεψε ποτέ να το δεί(και δυστυχώς για μας ευτυχώς για εκείνον ούτε προκειται αφού μας αφησε πριν δυο χρόνια,)γιατί δεν ήθελε, τον πονούσε που το είχε πάρει μια μεγάλη αλυσίδα εστιατορίων, και το είχε ανακαινήσει ενώ ήταν ένα βικτοριανό κτίσμα πολύ πολύ παλιό,αξιοσημείωτο κτίσμα του Winchester που δεν περνούσε απαρατήρητο από τους τουρίστες.

Το ετιατόριο τότε ονομαζόταν 'The Elizabethan Restaurant' και ο λόγος που πουλήθηκε ήταν γιατί ο παππούς συνταξιοδοτήθηκε και ήθελε να έρθει να μείνει μόνιμα στην Ελλάδα.Κύπριος βέβαια,από την Αμμόχωστο,ονειρευόταν χρόνια να έρθει να ζήσει εδώ.Κάθε καλοκαίρι που πηγαίναμε μας έβγαζε τον χάρτη της Ελλάδας και μας μιλούσε για τα κρυφά σχέδια του από την γιαγιά μου (η γιαγια γερμανίδα,δεν ήθελε να ρθει).Αν αρχίσω τις ιστορίες δεν θα τελείωσω ποτέ!!!Εχω πολλές αναμνήσεις από το Εlizabethan Restaurant...αν βρω καμια παλιά φωτο θα την ανεβάσω..
Σήμερα λοιπόν το έχει η αλυσίδα εστιατορίων Loch Fyne που έχει κυρίως θαλασσινά φαγητά..
Οι εξωτερικές αλλαγες είναι το χρώμα του ξύλου,τότε ήταν μαύρο και φυσικά οι πόρτες και τα παράθυρα έχουν αλλαχτεί. Φυσικά και μπήκαμε μέσα,όχι για να φάμε αλλά για να ρίξουμε μια ματιά στις εσωτερικές αλλαγές.Μόλις η θεία μου ζήτησε άδεια από την σερβιτόρα να κάνουμε μια βόλτα στον χώρο, αφού βέβαια τις είπαμε ότι κάποτε μας άνηκε,κατέβηκε η υπέυθυνη να μας ξεναγήσει στους χώρους..τελικά μάλλον την ξεναγήσαμε εμείς..εννοείται ότι μας επέτρεψαν να τραβήξουμε και πολλές πολλές φωτογραφίες

Η μεγαλύτερη αλλαγή είναι η τελευταία φωτογραφία.Αυτός ο χώρος ήταν κάποτε η κουζίνα.Τώρα βέβαια το έχουν επεκτείνει κατα πολύ από την μεριά του κήπου με αποτέλεσμα το παλιό πηγάδι που υπήρχε στον κήπο να σκεπαστεί,πράγμα παράνομο από ότι μου είπε η θεία μου..αυτό ήταν και λίγο αυτό που με στεναχώρησε..
Αφού ευχαριστήσαμε την υπεύθυνη φύγαμε από το εστιατόριο με ανάμεικτα συναισθήματα..καλά η μητέρα μου σχεδόν εκλαιγε αφού για αυτήν ο θάνατος του παππού μου είναι ακόμα πολύ φρέσκος και οι αναμνήσεις πλέον πολύτιμες...
Τώρα μας είχε μείνει το σπίτι στο οποίο ζούσαν οι παππούδες μου
Το εστιατόριο με το σπίτι βρίσκονται στον ίδιο δρόμο. Μέχρι να φτάσουμε περάσαμε την καθολική εκκλησία του Αγίου Πέτρου

και την βιβλιοθήκη του Winchester

Σε μερικά λεπτά στεκόμασταν έξω από το σπίτι CHIL HAM,το οποίο μην σας ξεγελά η εξωτερική του εμφάνιση μέσα είναι τεράστιο. Ηθελα πολύ να δω το εσωτερικό του αλλά φυσικά συγκρατηθήκαμε.Πολλές φορές με κάποια πράγματα πρέπει να συνεχίσεις να ζεις με την αναμνηση..αυτήν την στιγμή αυτό το σπίτι είναι κάποιου άλλου και χτυπώντας του το κουδούνι στα καλά καθουμενα και λεγοντάς του να το δούμε θα ήταν σαν να παραβιάζουμε την προσωπική του ζωή.Έτσι τραβήξαμε μια φωτογραφία την εξωτερική του όψη και φύγαμε...

Η συνέχεια του προγράμματος ήταν το great hall, το οποίο φιλοξενεί το round table (στρογγυλό τραπέζι) του βασιλιά Αρθούρου. Είναι μια όμορφη βόλτα και ήθελα να ξαναπάω αλλά δυστυχώς τα μικρά είχαν ήδη αρκετή ώρα στο καρότσι και είχαν ξεκινήσει την γκρίνια ήδη από ώρα..έτσι εφόσον οι τρεις μας το είχαμε ξαναδεί και ο Κώστας δεν είχε προβλημα αποφασίσαμε πως θα ήταν καλύτερα να επιστρέφαμε στο σπίτι..

Στο δρόμο προς το παρκινγκ περάσαμε από αυτό το εστιατόριο και επειδή μου φάνηκε τόσο μα τόσο χαριτωμένο το τράβηξα μια φωτογραφία

Η μέρα μας στο Winchester είχε τελειώσει..εννοείται πως όταν θα ξαναπάω στην Αγγλία η επιστροφή μου στην συγκεκριμένη πολή είναι σίγουρη ..έχω αφήσει εκκρεμότητες (όπως το great hall, το τεράστιο πανέμορφο πάρκο του και πολλά άλλα που μελλοντικά θέλω να δουν ο συζυγος και τα παιδιά μου) και θέλω να φρεσκάρω και αναμνήσεις, όμορφες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Αυτην την πόλη την έχω πολύ απλά στην καρδιά μου!!!Εις το επανιδειν λοιπόν αγαπημένο Winchester...!!!

 

[KostasLia]

London I

Αφού περάσαν κανα δυο μερούλες με συγγενείς που ήρθαν να μας επισκεφτούν,στο πρόγραμμα συμπεριλαμβανόταν φυσικά και τρείς μέρουλες το Λονδίνο χωρίς τα μωρα...έλα όμως που η παροιμία ''όταν κάνεις σχέδια ο Θεός γελάει'' ταιριάζει απόλυτα σε εμάς. Τα μικρά αρρωστήσαν και τα δύο, η μικρή μας έκανε και έναν πυρετό, και εμείς ήμασταν αυπνοι τρία βράδια..
Προφανώς η απότομη αλλαγή του καιρού(από 40βαθμους στους 20), η αλλαγή του κλίματος, λίγο η κούραση του ταξιδιού, λίγο το ότι δεν τα είχαμε και πολύ ντυμένα στο αεροπλάνο μας βγήκε ξινό..τι Λονδίνο ονειρευόμουν εγώ και τι πράσινα άλογα? Έτρεχε η καημένη η θεία μου να βρει depon η οτιδήποτε παραπλήσιο,έτρεχα και γω να βρω αυτό το μηχάνημα που ρουφάμε τις μύτες..γενικώς η κατάσταση ήταν τεταμένη..μια μέρα λοιπόν πριν την προγραμματισμένη μας αναχώρηση το είχαμε πια πάρει απόφαση ότι Λονδινο δεν θα βλέπαμε..
Ξυπνάμε λοιπόν εκείνη την Δευτέρα, κάνουμε τα ταισματα, κανένας μας δεν μιλούσε..γενικώς η διάθεση,η δική μου και του Κώστα, δεν ήταν και η καλύτερη..αφού πέρασε όλο το πρωινό,έτσι αμίλητοι όπως ημασταν, διαπιστώσαμε ότι η κατασταση υγείας των παιδιών ήταν εμφανώς πολύ καλύτερη..έρχεται λοιπόν η θεία μου και μας λεει ότι εφόσον μας είχε κλείσει εισητήρια για το θέατρο,τα είχε πληρώσει και δεν ήθελε να τα χάσουμε,(για την Τρίτη)την επόμενη μέρα, θα μπορούσαμε ή να φύγουμε την επόμενη μέρα ή να φεύγαμε με το επόμενο τρένο το οποίο έφευγε σε καμια ωριτσα..Επρεπε όμως να πάρουμε μια απόφαση άμεσα για να ενημερώσει την φίλη της η οποία είχε προσφερθεί να μας φιλοξενήσει.
Δεν θέλαμε πολύ..όρμησα πάνω να ετοιμάσω τα πραγματά μας πριν αλλάξει η κατάσταση και δεν πάμε πουθενά και ξεκινήσαμε για τον σταθμό των τρένων του Southampton Airport.
Επειτα από λίγη ώρα ήμασταν πάνω στο τρένο με προορισμό το Λονδίνο..Η στάση που θα κατεβαίναμε ήταν η στάση Waterloo. Εκει θα φτάναμε κατα τις 14.00 παρά και επειδή είχαμε ήδη χάσει την μισή μας μέρα θα πηγαίναμε απευθείας να δούμε κάτι και μετά θα πηγαίναμε στο σπίτι της φίλης της θείς μου,την Sarah,η οποία θα μας φιλοξενούσε.
Επειτα από μια ώρα και σαρανταπέντε λεπτά βρισκόμασταν στο Waterloo. Eίχαμε αποφασίσει ότι εκείνη την μέρα θα πηγαίναμε στο Βρετανικό μουσείο. Λόγω ξαφνικής αναχώρησης δεν είχαμε προλάβει να εξετάσουμε την οικονομικότερη λύση για τις μετακινησεις μας, θα το βλέπαμε για την επόμενη μέρα και έτσι πήγαμε στο μηχάνημα να βγάλουμε κάρτα μόνο για εκείνη την ημέρα. Η κάρτα ημέρας για τις ζώνες 1,2+3 κόστισε 13,5λίρες αγγλίας το άτομο. Εμείς ήμασταν τυχεροί γιατί βγάλαμε μόνο μια γιατί την ώρα που πηγαίναμε προς το μηχάνημα μια κοπέλα ετρεξε από πίσω μου και μου έδωσε την δική της,αφού όπως μου είπε είχε τελείωσει με τα σημερινά της δρομολογια..τι καλή!!!
Για να βρεθεί κανείς στο Βρετανικό Μουσείο θα πρέπει να κατέβει στην στάση Tottenham Court Road και είναι η πλησιέστερη. Μετα από λίγο βρισκόμασταν στην τεράστια ουρά, η οποία περπατάει πολύ γρήγορα ευτυχώς, του μουσείου. Η είσοδος του μουσείου είναι δωρεαν. Στην είσοδο σου κάνουν έναν τυπικό έγεγχο και περνάς χωρίς καθυστέρηση..

Είχαμε λοιπόν τρεις γεμάτες ώρες.. απόφαση και των δυο ήταν να ξεκινήσουμε με τα ελληνικά που θέλαμε πολύ να δούμε και από κει και πέρα ανάλογα με τον χρόνο που θα μας έμενε θα αποφασίζαμε τι άλλο θα βλέπαμε

Ακριβώς πίσω από τον ναό υπάρχει μια είσοδος κλειστή για το κοινό αλλά αν βάλεις το κεφάλι σου μέσα βλέπεις την καρυατιδα

Αλήθεια όλοι αυτοί οι εκατοντάδες τουρίστες που επισκεφτονται καθημερινά το μουσείο γνωρίζουν τον ντόρο που έχει γίνει για τα Ελγίνεια Μάρμαρα και τι γνώμη έχουν γύρω από το θέμα αυτό? Αυτό σκεφτόμουνα όση ώρα τα κοιτούσα..

Αφού αφιερώσαμε αρκετή ώρα στην ελληνική και ρωμαική πτέρυγα αποφασίσαμε πως θα βλέπαμε τα αιγυπτιακά.
Είμαι λάτρης της αιγυπτιακής κουλτούρας και θεωρώ οτι όπως και οι Έλληνες έτσι και οι Αιγυπτιοι και οι Κινέζοι έχουν και αυτοί αρχαίο και ισάξιο πολιτισμό. Βέβαια θα προτιμούσα να τα έχω θαυμάσει σε μουσείο στην ίδια τους τη χώρα αλλά αρκέστηκα με αυτό που μπορούσα να δω

Σειρά είχε η πτέρυγα της Νεας Ζηλανδίας και τα αμερικανικά, κυρίως μεξικάνικα

τα κινέζικα

και τέλος στον κάτω όροφο υπάρχει μια πολύ μικρή πτέρυγα με κάποια αφρικανικά

Μπορώ να πω ότι γυρίσαμε ένα πολύ μεγάλο μέρος του μουσείου και αυτά που μας ενδιέφεραν τα είχαμε πλέον δει..και να θέλαμε βέβαια να δούμε περισσότερα δεν μας έφτανε ο χρόνος οπότε αναχωρήσαμε με τις καλύτερες εντυπώσεις..

Η ώρα ήταν κάπου πεντε και μισή είχαμε ακόμα χρόνο να πιούμε ένα καφεδάκι πριν πάμε για το σπίτι όπου θα μέναμε, ήπιαμε λοιπόν το καφεδάκι μας και βολτάραμε στην γύρω περιοχή

Κουρασμένοι καθώς ήμασταν αποφασίσαμε πως ήταν ώρα πλέον να ξεκινούσαμε για το σπίτι της Sarah. Δεν ήμασταν και σίγουροι που είναι και δεν θέλαμε να νυχτώσει πριν το βρούμε.Η Sarah μένει στην περιοχή Balham, για να φτάσουμε χρησιμοποιήσαμε την Northern line. Μας πήρε κανα 40λεπτο μέχρι να φτάσουμε. Η περιοχή δεν έχει και κάτι το ιδιαίτερο αλλά τουλάχιστον δεν είναι και κακοφημη..η Sarah μας περίμενε.Καθήσαμε τα είπαμε λίγο βγάλαμε πρόγραμμα για την επόμενη μέρα κλείσαμε και κάποια εισητήρια μέσω ιντερνετ μιλησαμε με την μαμά μου στο τηλέφωνο(τα μικρά ήταν καλά)και έτσι έχοντας το κεφάλι μας ήσυχο πέσαμε νωρίς για ύπνο...η αυριανή μέρα στο Λονδίνο μας περίμενε!!!!

 

[Sassenach77]

Welcome back lass

 

[KostasLia]

Welcome back lass

Σε ευχαριστούμε πολύ @Sassenach77 !!!!
Να ξερεις πέρα από την συνεχεια της ιστορίας σου για το Περού περιμένω και την καινούργια σου ιστορια για Ισλανδια ...εννοείται βρίσκονται και οι δυο χώρες στην λίστα μου οπότε ξεκίνα γράφε...

 

[Sassenach77]

Σε ευχαριστούμε πολύ @Sassenach77 !!!!
Να ξερεις πέρα από την συνεχεια της ιστορίας σου για το Περού περιμένω και την καινούργια σου ιστορια για Ισλανδια ...εννοείται βρίσκονται και οι δυο χώρες στην λίστα μου οπότε ξεκίνα γράφε...

Κάτι θα κάνω για σένα

 

[KostasLia]

London ΙΙ

Το πρωι σηκωθήκαμε νωρίς και φάγαμε πρωινό με την Sarah, η οποία είχε την καλοσύνη να μας δανείσει δυο oyster cards για το μετρό. Μας είπε ότι θα έπρεπε να πάμε στο μηχάνημα και να βάλουμε λεφτά στις κάρτες.Οι ημερήσιες διαδρομές κοστίζουν γυρω στις 8.50λίρες το άτομο ανάλογα βέβαια και σε ποίες ζώνες πας. Το καλό είναι ότι τα μηχανήματα παίρνουν και κάρτες οπότε η διαδικασία είναι σχετικά εύκολη.
Είχαμε κλείσει από το ίντερνετ το προηγούμενο βράδυ εισόδους 2σε 1 46λίρες το άτομο για τον Καθεδρικό Ναο του Αγίου Παυλου και τον πύργο του Λονδίνου οπότε η πρώτη μας στάση θα ήταν η στάση St Paul's.

Ο Ναός βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο μετρό. Ο Αγιος Παύλος είναι η μητροπολιτική εκκλησία του Λονδίνου. Εδώ έγιναν οι κηδείες του Ουελλινγκτον, του λόρδου Νέλσον και του Ουινστον Τσωρτσιλ.Οι Τάφοι τον δυο πρώτων βρίσκονται στην κρύπτη του Ναού..Επίσης εδώ είχε γίνει και ο γάμος του πρίγκιπα Καρολου και της πριγκιπισσας Νταιανα.

Το καλό ήταν ότι λόγο το ότι είχαμε τα εισητηρια και λόγο το ότι ήταν νωρίς ακόμα η ουρά δεν ήταν και πολύ μεγάλη και μπήκαμε σχετικά γρήγορα

ο θόλος του Ναου

Στην τιμή του εισητηρίου μας συμπεριλαμβανόταν και η ανάβαση..τα σκαλιά ήταν πραγματικά πάρα πολλά και σίγουρα οι ανθρωποι τρίτης ηλικίας και τα μικρά παιδιά θα δυσκολευτούν.Αλλά η απίστευτη θέα αξίζει πραγματικά τον κόπο

Βλέποντας το Λονδίνο από ψηλά συννηδειτοποίησα ότι από την τελευταία φορά που είχα επισκεφτεί την πόλη αυτή(πάνω από 15χρόνια) οι αλλαγές είναι τεράστιες..τα μοντέρνα κτήρια έχουν εισχωρήσει για τα καλά στην μεγαλούπολη και μόνο από κάποια βασικά αξιοθέατα θα καταλάβαινε κανείς οτί βρίσκεται στο Λονδίνο..
Η διαπίστωση αυτή μπορώ να πω πως με απογοήτευσε κάπως και συγχρώνως κατάλαβα πως την επόμενη φορά που θα ρθω η πόλη δεν θα μοιαζει σε τίποτα από αυτό που έχω εγώ σαν ανάμνηση από την παιδική μου ηλικία..

Σειρά τώρα είχε η κρύπτη του Ναού..Η κρύπτη του Αγίου Παύλου είναι η μεγαλύτερη στην Ευρώπη..

Εδώ βρίσκεται και ο τάφος του Ουέλλινγκτον, ο οποίος μεταφέρθηκε στον Αγιο Παύλοτο 1852

είδαμε την κρύπτη και αφού χαζέψαμε λίγο στο τουριστικό μαγαζάκι βγήκαμε από τον Ναο. Σειρά είχε τώρα ο Πύργος του Λονδίνου. Είχαμε αποφασίσει να πάμε με τα πόδια. Στο δρόμο μας περάσαμε το μνημείο για την φωτιά του Λονδίνου.

Η ιστορική πυρκαγιά έλαβε χώρα στο Λονδίνο από τις 2Σεπτεμβρίου εως τις 5Σεπτεμβρίου το 1666. Ακριβώς δεν γνωρίζουν τον ακριβή αριθμό των θυμάτων αλλά υπολογίζεται ότι περίπου 80.000άνθρωποι μείνανε άστεγοι. Επίσης το ιστορικό κέντρο του Λονδίνου κατακάηκε χωρίς όμως ευτυχώς να κάψει την πόλη του Ουεστμινστερ. Η πυρκαγιά ξεκίνησε από έναν φούρνο, στον οποίο βρίσκονταν ευφλεκτα υλικά και παρόλο που η πυροσβεστική έκανε ότι μπορούσε η φωτιά απλώθηκε πάρα πολύ γρήγορα. Το μνημείο χτίστηκε στην μνήμη αυτών που χάθηκαν στην φωτιά, παρόλα αυτά κάπου διάβασα ότι οι άνθρωποι που έχουν πέσει η πηδήσει από αυτό είναι περισσότεροι από αυτούς που χαθηκαν τότε...ειρωνεία??

Προχωρήσαμε και λίγο παρακάτω ήμασταν πια στον πύργο του Λονδίνου. Πάλι καλά που είχαμε εισητήρια γιατί η σειρά ήταν τεράστια..

Ο πύργος του Λονδίνου είναι ένα κάστρο δίπλα στον ποταμό Τάμεση, το οποίο κατασκευάστηκε σαν φρούριο το 1066. Οι περισσότεροι που το επισκέπτονται σήμερα είναι γιατί φιλοξενεί τα βασιλικά κοσμήματα.Στον πύργο επίσης μπορείτε να δεί κανείς το προσωπικό οπλοστάσιο των βασιλέων και συχνά γίνονται αναπαραστάσεις σημαντικών γεγονότων. Στα κελιά του πύργου πολλοί είχαν βρεί τραγικό θάνατο καθως χρησιμοποιούταν και σαν φυλακές.Απο τις πύλες του περάσαν διάσημα πρόσωπα από την ιστορία της Αγγλίας βασιλιάδες,αυλικοί,πολιτικοί κ.α

Επίσης υπάρχει ένα μικρό μουσείο.

Γίνονται και διάφορες παραστάσεις στους εξωτερικούς χώρους..οι ηθοποιοί φοράνε ρούχα εποχής

οι φύλακες που φρουρούν τον πύργο φοράνε μέχρι και σήμερα παραδοσιακές στολές

Οι προσωπικές στολές των βασιλέων

Μιας που βρισκόμασταν εδώ είπαμε να δούμε και τα γνωστά crown jewels(βασιλικά κοσμήματα). Βέβαια στην ουρά περιμέναμε δυο ώρες, που αν το ήξερα από την αρχή δεν υπήρχε περίπτωση να περίμενα..το μόνο σίγουρο είναι οι περισσότεροι έρχονταν εδώ κυρίως για να δουν αυτό.Μετά από δυο ώρες μπήκαμε. Η συλλογή κοσμημάτων αποτελείται κυρίως από στέμματα που έχουν φορέσει βασιλιάδες και βασίλισσες της Αγγλίας,κάποια άλλα κοσμήματα τα οποία από ότι έδειχναν οι φωτογραφίες η βασιλισσα Ελισάβετ τα φοράει ακόμα σε κάποιες ειδικές περιστάσεις, και συλλογές ποτηριών από χρυσό κάποια ξίφη επίσης από χρυσό κ.α..οι φωτογραφίες μέσα στο χώρο δεν επιτρέπονται και ο φωτισμός είναι πολύ σκοτεινός.Χάρηκα που τα είδα γιατί όταν ήμουν μικρή δεν τα είχα εκτιμήσει απλά δεν θα ξαναπερίμενα τόση ώρα για να δω...το μόνο σίγουρο είναι ότι γενικά στον πύργο του Λονδίνου για να τα δει κανείς όλα,αναλογα και πως τα βλέπει βέβαια, θέλει αρκετές ώρες..εμείς κλασικά τα είδαμε όλα!!!δεν αφήσαμε τίποτα..
Και αφού τα είδαμε όλα αναχωρήσαμε για την London Bridge.

Πήραμε ένα hot dog στα χέρια και διασχήσαμε την γνωστή Γέφυρα του Λονδίνου.Η γέφυρα χτίστηκε το 1894.Οι επισκέπτες μπορούν περπατήσουν στις πεζογέφυρες, που έχουν 90 μέτρα ύψος, και να απολαύσουν την μοναδική θέα πάνω από τον Τάμεση. Εμείς δεν είχαμε χρόνο την φωτογραφήσαμε και φύγαμε.
Θέλαμε να φτάσουμε στο Westminster Abbey με τα πόδια, να απολαύσουμε την βόλτα μας αφού είχε ωραία μέρα και να κλείναμε τα εισητηρια μας για την επόμενη μέρα. Η διαδρομή αυτή με τα πόδια είναι περίπου 1,5ώρα. Στο δρόμο μας θα βλέπαμε όμως και κάποια άλλα αξιοθέατα..

το πρώτο αξιοθέατο η αγγλικανική εκκλησία Southwark Cathedral

Λίγο μετά δεν υπάρχει περίπτωση να μην δει κανείς την αγορά τροφίμων borough.

Στην αγορά μπορεί κανείς να βρεί και έτοιμα μαγειρεμένα φαγητά...κρίμα αλλά είχαμε μόλις φάει ένα hot dog το οποίο βέβαια μας κοστισε 5λίρες το άτομο και δεν μας είχε χορτάσει..αλλά αν ήταν να τρώμε για χόρταση όλα μας τα λεφτά θα φεύγαν στα φαγητά....

Περάσαμε το Σαρντ,το οποίο είναι το ψηλότερο κτήριο της Ευρώπης

Και την γνωστή γκαλερι Tate Modern
Eπίσης στην διαδρομή αυτή μπορεί να δει κανεις το shakespeare globe και κάποια άλλα γνωστα θέατρα και ξενοδοχεία όπως είναι το Hilton κ.α
Σε κάποια φάση ο δρόμος σε βγάζει παράλληλα στον ποταμό Τάμεση..Έχουν ανοίξει πολλά φαγάδικα και καφετέριες που παλιά δεν υπήρχαν,αλλά με καλό καιρό το μέρος προσφέρεται και για έναν υπέροχο περίπατο

Η θέα στον Αγιο Παύλο..

Η μέρα ήταν καλή και πλήθος κόσμου περπατούσε.Φτάσαμε στο London Eye. Εδώ γινόταν χαμός..κατι σαν ελληνικό παζάρι..παιχνίδια να ανέβεις,καρουσελ καντίνες..μέχρι και καντίνα με γιαούρτι είδα. Μουσικοί, ταρογουδιστές, χορευτές, Showman ολοι προσπαθούσαν να αποσπάσουν από τους τουριστες λίγα χρήματα

Εκεί δίπλα έχουν φτιάξει και για τους Skateboarders έναν χώρο..ώρα να χεις να χαζεύεις..

Στο London Eye η ουρά δεν είχε τελειωμό..κυρίως κινέζοι..δεν είμαι ρατσιστρια,αντιθέτως συμπαθώ τους κινέζους αλλά αυτό το πράγμα με τις ουρες και τους κινέζους είχε αρχίσει και μου την έδινε στα νεύρα..

Ιδιος χαμός και στο London dungeon..
Μπροστά μας αντικρύσαμε το γνωστό Big Ben. Δυστυχώς κάνουν κάποιες εργασίες οι οποίες θα κρατήσουν κάποια χρόνια και η εικόνα του αυτή τη στιγμή είναι κάπως έτσι

Κρίμα κυρίως για τον Κώστα που δεν το είχε ξαναδεί..
Φυσικά μέχρι να φτάσουμε το Westminster Abbey είχε κλείσει.Δεν μας πείραξε ιδιαιτερα,θα κλείναμε τα εισητηρια μας για την επόμενη μέρα από το ιντερνετ..η ώρα είχε όμως περάσει και μεις έπρεπε να πάμε στο Σοχο.
Πήραμε το μετρό και κατεβήκαμε στη στάση Leicester Square.

Η πλατεία του Σόχο. Το Σόχο είναι μια περιοχή με pubs και φαγάδικα.
Πέρα όμως από αυτά είναι και η περιοχή που βρίσκονται τα περισσότερα Θέατρα. Ο λόγος λοιπόν που είχαμε έρθει ήταν για μα δούμε το μιούζικαλ Αλαντιν. Τα εισητήρια ήταν δώρο από την θεία μου κλεισμένα μήνες πριν και ο λόγος που δεν ακυρώθηκε το ταξιδάκι μας στο Λονδίνο!!!Τα εισητήρια κόστησαν 86λίρες το άτομο.Και το θέατρο στο οποίο παιζόταν ήταν το Prince Edward Theatre.

Η παράσταση ξεκινούσε γύρω στις 19.30. Εμείς από την αγωνία μας βέβαια παρόλο που είχαμε κλείσει θέσεις ήμασταν εκεί νωρίτερα.Το θέατρο μέσα φανταστικό.Εννοείται όλες οι θέσεις ήταν κρατημένες,είχε παρα μα πάρα πολύ κόσμο.Τραβηξα κάποιες φωτογραφίες πριν ξεκινήσει η παράσταση όσοι ώρα περιμέναμε αλλά δεν μου βγήκαν και πολύ καλές

Οι φωτογραφίες την ώρα της παράστασης δεν επιτρέπονται και φυσικά πολύ καλά κάνουν για να μην κουράζονται οι ηθοποιοι. Το έργο κράτησε αρκετη ώρα αλλά ήταν τόσο καλό που δεν καταλάβαμε πως περασε η ώρα..Σίγουρα ένα από τα ωραιότερα πράγματα που καναμε και σίγουρα αξιζε η τσουχτερη τιμή του. Αν ξαναπάω Λονδίνο θέλω να δω τον Βασιλιά των Λιονταρίων..
Όταν τελείωσε επιχειρήσαμε να τραβήξουμε καποιες φωτογραφίες παλι αλλα δεν μου βγήκαν...

Καθήσαμε για ένα μπέργκερ ήπιαμε απο μια μπύρα και αναχωρήσαμε για το Balham..ήταν περασμένες μια όταν φτάσαμε σπίτι..εμένα σε όλη την διαδρομή μου είχαν κολήσει τα τραγούδια του Αλαντιν και τραγουδούσα....το ωραιότερο βράδυ του ταξιδιού μας ήταν σίγουρα αυτό...!!!

 

[Vereniki]

Συμφωνω απόλυτα!Μπραβο!!Ελληνικη νοοτροπια να μην παιρνουν τα παιδια μαζι στα ταξιδια!
Και να ρωτησω εγω τωρα...που θα πηγαινατε στο Λονδίνο εαν και εφοσον ειχατε και τα μικρα μαζι?( Ρωταει η μανα που κουβαλαει το παιδι της ΠΑΝΤΟΥ όμως...χαχα)

 

[KostasLia]

Συμφωνω απόλυτα!Μπραβο!!Ελληνικη νοοτροπια να μην παιρνουν τα παιδια μαζι στα ταξιδια!
Και να ρωτησω εγω τωρα...που θα πηγαινατε στο Λονδίνο εαν και εφοσον ειχατε και τα μικρα μαζι?( Ρωταει η μανα που κουβαλαει το παιδι της ΠΑΝΤΟΥ όμως...χαχα)

Θα ηταν παρα παρα πολυ δυσκολο..
Σιγουρα δεν θα μεναμε σε καποιον αλλον...θα επρεπε να νοικαισουμε δωματιο η ξενοδοχειο.επειτα αναλογα και την ηλικια..το Λονδινο εχει πολλα πραγματα να δεις με το παιδι σου αν ειναι λιγο μεγαλυτερο..εχω σκοπο να ξαναπαω μολις μεγαλωσουν λιγο και αρχισουν να καταλαβαινουν!!!στην ηλικια που ειναι τωρα θα ηταν μεγαλη ταλαιπωρια κυριως για αυτα!!!υπομονη λοιπον και ολα θα γινουν!!!