bloody mary
Member
Περιεχόμενα
3η ημέρα (Κυριακή του Πάσχα)
Το πρόγραμμα της ημέρας είχε το ζωολογικό κήπο (για να κάνουμε και το χατήρι του παιδιού που το τραβολογάγαμε στα μουσεία) ο καιρός όμως για άλλη μια μέρα δεν ήτανε σύμμαχός μας. Η βροχή ήταν δυνατή και ο ουρανός φορτωμένος πολύ. Δεν είχαμε καμία όρεξη να στριμωχτούμε στην πλατεία του Α. Πέτρου με το υπόλοιπο πλήθος για να δούμε τον Πάπα. Πήραμε και μεις τις ομπρέλες μας και ξεκινήσαμε να πάρουμε το τουριστικό λεωφορείο να δούμε τα αξιοθέατα της πόλης in vitro μέχρι να ανοίξει λίγο ο καιρός και να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας.
Αφού πήραμε τα πανάκριβα εισιτήρια (16?/άτομο) από το γκισέ μας στείλανε στην αφετηρία. Μας περίμενε ένα μεγάλο σοκ. Η ιδέα μας δεν ήταν καθόλου πρωτότυπη. Τουλάχιστον 50 άτομα περίμεναν καταμεσής της μπόρας να μπουν στα λεωφορεία. Τα αυτοκίνητα περνούσανε δίπλα στη λεωφόρο πετώντας επάνω μας και τα νερά του δρόμου που δεν μας πετύχανε κατά την κάθοδό τους. Το τραγελαφικό της υπόθεσης ήταν ότι υπήρχαν παρκαρισμένα 5-6 λεωφορεία, άδεια, που περιμένανε τη σειρά τους να ξεκινήσουνε, αλλά οι εμβρόντητοι από τον κόσμο υπάλληλοι για κάποιο λόγο δεν άφηναν τον κόσμο να μπει να προφυλαχτεί από τη βροχή. Όταν τελικά μπήκαμε μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο μετά από 1,5 ώρα μας περίμενε μια ακόμα δυσάρεστη έκπληξη. Εκτός του ότι όλα τα καθίσματα ήτανε λούτσα από τα νερά, η τρύπα για τη σκάλα που οδηγούσε στο πάνω ανοιχτό μέρος του λεωφορείου άφηνε τα νερά της βροχής να περνούνε ελεύθερα μέσα στο λεωφορείο. Μιλάμε για λεωφορείο-πισίνα, κάθε φορά που έστριβε τα νερά περνούσαν στην άλλη πλευρά με θόρυβο σαν να είμαστε μέσα στο ποτάμι και δεν μπορούσαμε να ακούσουμε την ξενάγηση από τα ακουστικά. Τα τζάμια ήταν θολά από τους υδρατμούς και η μισή διαδρομή ήταν αποκλεισμένη λόγω των εκδηλώσεων στον Άγιο Πέτρο και στο Κολοσσαίο.
Η μόνη καλή στιγμή όταν για πέντε λεπτά η βροχή σταμάτησε βγήκε λίγο ήλιος και ανεβήκαμε στο πάνω μέρος του λεωφορείου. Όρθιοι (γιατί τα καθίσματα εννοείται ήταν μούσκεμα) νιώσαμε για λίγο ότι πετούσαμε με ταχύτητα ανάμέσα σε ένα σκηνικό με ψηλά παλιά κτήρια που σχημάτιζαν επιθετικές γωνίες με τους στενούς δρόμους.
Μετά από 2 στάσεις μας δήλωσαν ότι το λεωφορείο έχει βλάβη και πρέπει να περιμένουμε το επόμενο. Τους σιχτιρίσαμε και κατεβήκαμε κλαίγοντας τα λεφτά και το χρόνο που χάσαμε. Θα μπορούσαμε να πληρώσουμε τα ίδια λεφτά σε ένα ταξί και να κάνουμε ωραία και στεγνά τη βόλτα μας στη πόλη.
Τρέξαμε μέχρι την piazza Navona και μπήκαμε στο πρώτο cafe που συναντήσαμε, να ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι μας. Μας έφεραν 2 ωραίες ζεστές πίτσες με φύλλο σαν αραβική πίτα, νοστιμότατες και όταν βγήκαμε ο ήλιος δειλά δειλά έριχνε δύο μόνο ακτίνες στην πλατεία, έτσι για δοκιμή. Δεν θέλαμε και πολύ, με βρεγμένα ακόμα ρούχα ξεκινήσαμε το περπάτημα. Piazza Navona, Fontana di Trevi, Pantheon. Μια στάση για ένα espresso στο S. Eustachio όπου συναντήσαμε και πολλούς άλλους συμπατριώτες μας. Πως μυρίζονται βρε παιδί μου οι Έλληνες τον καλό καφέ !!!!!!
Η βροχή ξαναγύρισε με λιγότερο άγριες διαθέσεις όμως. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο ιστορικό κέντρο για αρκετή ώρα. Παντού επιβλητικά κτήρια, με σκόρπια ανθισμένα μπαλκόνια, και σε κάθε γωνία που στρίβαμε και ένα συντριβάνι.
Παίρνουμε το μετρό για το Κολοσσαίο και βγαίνοντας ανακαλύπτουμε ότι η βροχή έχει σταματήσει, ο ουρανός έχει καθαρίσει και κυκλοφορούν 2 φορτηγά του δήμου γεμάτα μέχρι επάνω με σπασμένες ομπρέλες. Γελάσαμε πολύ με τις ομπρέλες μιας χρήσης των 5?.
Το Κολοσσαίο ήταν κλειστό το foro romano επίσης, αλλά το δειλινό υπέροχο, το χώμα μοσχοβολούσε μετά τη βροχή και ανηφορίσαμε τη via dei fori imperiali χαζεύοντας την άπλετη θέα στην αρχαία αγορά. Κατάκοποι πια ανεβήκαμε και στην Piazza Campidoglio και θαυμάσαμε το υπέροχο σχέδιο της πλατείας από το Michelangelo και τα ερείπια της αρχαίας πολυκατοικίας (insula νομίζω) στο πλάι της σκάλας. Στην S.Maria in Aracoeli δεν βρήκαμε το κουράγιο να ανεβούμε. Είχε πια νυχτώσει για τα καλά.
Η piazza Venezia ακόμα πιο εκτρωματική από ότι περιμέναμε αφού ήταν τυλιγμένη με σκαλωσιές.
Με το λεωφορείο φτάσαμε στην Piazza del Popolo, αυτή την πανέμορφη πλατεία με τις δίδυμες εκκλησίες. Η S. Maria del Popolo όμως δεν μας έκανε τη χάρη να μας ανοίξει τις πόρτες της. Με τον οδηγό της Gallimard ανά χείρας κάτσαμε να φάμε στο del Pollarolo και δεν το μετανιώσαμε.
Το βράδυ τελείωσε με την παρέα χωρισμένη στα δύο. Τα κοριτσάκια εξαντλημένα στα κρεβατάκια τους και τα αγοράκια για ποτάκι στο Trastevere. Χαλάλι τους.
Το πρόγραμμα της ημέρας είχε το ζωολογικό κήπο (για να κάνουμε και το χατήρι του παιδιού που το τραβολογάγαμε στα μουσεία) ο καιρός όμως για άλλη μια μέρα δεν ήτανε σύμμαχός μας. Η βροχή ήταν δυνατή και ο ουρανός φορτωμένος πολύ. Δεν είχαμε καμία όρεξη να στριμωχτούμε στην πλατεία του Α. Πέτρου με το υπόλοιπο πλήθος για να δούμε τον Πάπα. Πήραμε και μεις τις ομπρέλες μας και ξεκινήσαμε να πάρουμε το τουριστικό λεωφορείο να δούμε τα αξιοθέατα της πόλης in vitro μέχρι να ανοίξει λίγο ο καιρός και να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας.
Αφού πήραμε τα πανάκριβα εισιτήρια (16?/άτομο) από το γκισέ μας στείλανε στην αφετηρία. Μας περίμενε ένα μεγάλο σοκ. Η ιδέα μας δεν ήταν καθόλου πρωτότυπη. Τουλάχιστον 50 άτομα περίμεναν καταμεσής της μπόρας να μπουν στα λεωφορεία. Τα αυτοκίνητα περνούσανε δίπλα στη λεωφόρο πετώντας επάνω μας και τα νερά του δρόμου που δεν μας πετύχανε κατά την κάθοδό τους. Το τραγελαφικό της υπόθεσης ήταν ότι υπήρχαν παρκαρισμένα 5-6 λεωφορεία, άδεια, που περιμένανε τη σειρά τους να ξεκινήσουνε, αλλά οι εμβρόντητοι από τον κόσμο υπάλληλοι για κάποιο λόγο δεν άφηναν τον κόσμο να μπει να προφυλαχτεί από τη βροχή. Όταν τελικά μπήκαμε μουσκεμένοι μέχρι το κόκκαλο μετά από 1,5 ώρα μας περίμενε μια ακόμα δυσάρεστη έκπληξη. Εκτός του ότι όλα τα καθίσματα ήτανε λούτσα από τα νερά, η τρύπα για τη σκάλα που οδηγούσε στο πάνω ανοιχτό μέρος του λεωφορείου άφηνε τα νερά της βροχής να περνούνε ελεύθερα μέσα στο λεωφορείο. Μιλάμε για λεωφορείο-πισίνα, κάθε φορά που έστριβε τα νερά περνούσαν στην άλλη πλευρά με θόρυβο σαν να είμαστε μέσα στο ποτάμι και δεν μπορούσαμε να ακούσουμε την ξενάγηση από τα ακουστικά. Τα τζάμια ήταν θολά από τους υδρατμούς και η μισή διαδρομή ήταν αποκλεισμένη λόγω των εκδηλώσεων στον Άγιο Πέτρο και στο Κολοσσαίο.
Η μόνη καλή στιγμή όταν για πέντε λεπτά η βροχή σταμάτησε βγήκε λίγο ήλιος και ανεβήκαμε στο πάνω μέρος του λεωφορείου. Όρθιοι (γιατί τα καθίσματα εννοείται ήταν μούσκεμα) νιώσαμε για λίγο ότι πετούσαμε με ταχύτητα ανάμέσα σε ένα σκηνικό με ψηλά παλιά κτήρια που σχημάτιζαν επιθετικές γωνίες με τους στενούς δρόμους.
Μετά από 2 στάσεις μας δήλωσαν ότι το λεωφορείο έχει βλάβη και πρέπει να περιμένουμε το επόμενο. Τους σιχτιρίσαμε και κατεβήκαμε κλαίγοντας τα λεφτά και το χρόνο που χάσαμε. Θα μπορούσαμε να πληρώσουμε τα ίδια λεφτά σε ένα ταξί και να κάνουμε ωραία και στεγνά τη βόλτα μας στη πόλη.
Τρέξαμε μέχρι την piazza Navona και μπήκαμε στο πρώτο cafe που συναντήσαμε, να ζεσταθεί λίγο το κοκαλάκι μας. Μας έφεραν 2 ωραίες ζεστές πίτσες με φύλλο σαν αραβική πίτα, νοστιμότατες και όταν βγήκαμε ο ήλιος δειλά δειλά έριχνε δύο μόνο ακτίνες στην πλατεία, έτσι για δοκιμή. Δεν θέλαμε και πολύ, με βρεγμένα ακόμα ρούχα ξεκινήσαμε το περπάτημα. Piazza Navona, Fontana di Trevi, Pantheon. Μια στάση για ένα espresso στο S. Eustachio όπου συναντήσαμε και πολλούς άλλους συμπατριώτες μας. Πως μυρίζονται βρε παιδί μου οι Έλληνες τον καλό καφέ !!!!!!
Η βροχή ξαναγύρισε με λιγότερο άγριες διαθέσεις όμως. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας στο ιστορικό κέντρο για αρκετή ώρα. Παντού επιβλητικά κτήρια, με σκόρπια ανθισμένα μπαλκόνια, και σε κάθε γωνία που στρίβαμε και ένα συντριβάνι.
Παίρνουμε το μετρό για το Κολοσσαίο και βγαίνοντας ανακαλύπτουμε ότι η βροχή έχει σταματήσει, ο ουρανός έχει καθαρίσει και κυκλοφορούν 2 φορτηγά του δήμου γεμάτα μέχρι επάνω με σπασμένες ομπρέλες. Γελάσαμε πολύ με τις ομπρέλες μιας χρήσης των 5?.
Το Κολοσσαίο ήταν κλειστό το foro romano επίσης, αλλά το δειλινό υπέροχο, το χώμα μοσχοβολούσε μετά τη βροχή και ανηφορίσαμε τη via dei fori imperiali χαζεύοντας την άπλετη θέα στην αρχαία αγορά. Κατάκοποι πια ανεβήκαμε και στην Piazza Campidoglio και θαυμάσαμε το υπέροχο σχέδιο της πλατείας από το Michelangelo και τα ερείπια της αρχαίας πολυκατοικίας (insula νομίζω) στο πλάι της σκάλας. Στην S.Maria in Aracoeli δεν βρήκαμε το κουράγιο να ανεβούμε. Είχε πια νυχτώσει για τα καλά.
Η piazza Venezia ακόμα πιο εκτρωματική από ότι περιμέναμε αφού ήταν τυλιγμένη με σκαλωσιές.
Με το λεωφορείο φτάσαμε στην Piazza del Popolo, αυτή την πανέμορφη πλατεία με τις δίδυμες εκκλησίες. Η S. Maria del Popolo όμως δεν μας έκανε τη χάρη να μας ανοίξει τις πόρτες της. Με τον οδηγό της Gallimard ανά χείρας κάτσαμε να φάμε στο del Pollarolo και δεν το μετανιώσαμε.
Το βράδυ τελείωσε με την παρέα χωρισμένη στα δύο. Τα κοριτσάκια εξαντλημένα στα κρεβατάκια τους και τα αγοράκια για ποτάκι στο Trastevere. Χαλάλι τους.