Λιχτενστάιν Ελβετία Αναζητώντας τον εαυτό μου ανάμεσα σε Ελβετία και Λιχτενστάιν!

Glosoli

Member
Μηνύματα
403
Likes
314
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νέα Ζηλανδία

Ήταν Μάιος του 2006 και ότι είχα βγει από μία μακρόχρονη σχέση μου όχι και με τόσο καλό τρόπο η αλήθεια είναι. Επίσης δεν μου άρεσε καθόλου η δουλειά μου εκείνη την περίοδο και το στο πανεπιστήμιο δεν τα κατάφερνα όσο καλά θα ήθελα. Δεν είχα ασχοληθεί με το που θα πήγαινα το καλοκαίρι αν δηλαδή θα πήγαινα κάπου έξω για 3μηνη πρακτική έχοντας ήδη δουλειά και σχέση στην Αθήνα. Όλα αυτά όμως το Μάιο τέλειωσαν αφού με παράτησε η κοπελιά και στο τέλος παράτησα και εγώ τη δουλειά μου. Άρχισα να ψάχνω και εγώ τότε σαν το τρελό για ανοιχτά interns για μη πτυχιούχους μέσω της Φοιτητικής Οργάνωσης που είμαι μέλος. Όλα τα μέρη που θα ήθελα να πάω όπως Αγγλία, Γαλλία, Σουηδία, Ολλανδία και Βέλγιο είχαν κλείσει εδώ και πολύ καιρό. Μέσα σε όλη αυτή την κακοτυχία δέχομαι ένα τηλεφώνημα από ένα φίλο λέγοντάς μου πως υπάρχουν 5 διαθέσιμες θέσεις και είναι όλες για την ίδια εταιρεία στην πόλη Schaan του Λιχτενστάιν.

Λέω παρακαλώ για που ακριβώς είναι οι θέσεις; Εγώ το μόνο που ήξερα για το Λιχτενστάιν είναι πως είναι ανάμεσα σε Ελβετία και Αυστρία πάνω στις Άλπεις και πως έχει ένα πρίγκιπα με ασυνήθιστες αρμοδιότητες για τις μέρες «δημοκρατίας» που ζούμε. Βλέπω την αγγελία η οποία ήταν για νέους που σπουδάζουν σε Πανεπιστήμιο οι οποίοι θα πρέπει να γνωρίζουν τουλάχιστον 5 γλώσσες (χωρίς υποχρεωτικά να μιλούν τη Γερμανική, πάλι καλά γιατί Γερμανικά δεν μιλάω) ώστε να εργαστούν στα κεντρικά γραφεία μεγάλης εταιρείας που ασχολείται με την κατασκευή και πώληση υλικών κατασκευής για βίδες, άγκυρες και τέτοια άλλα υλικά. Μέσα στην απελπισία μου για το που πάει η ζωή μου έστειλα βιογραφικό με e-mail και μέσα σε 2 μέρες λαμβάνω μία απάντηση πως ενδιαφέρονται και πως σε 2 μέρες από τότε (αφού μου εξηγούσαν για τι ακριβώς ήταν η θέση δίνοντάς μου χρόνο να προετοιμαστώ αναζητώντας πληροφορίες από το Internet) μου λένε πως θα μου κάνουν συνέντευξη μέσω Skype ώστε να δουν αν είμαι κατάλληλος.

Η συνέντευξη γίνεται. Κράτησε κοντά στα 45 λεπτά, έγινε στα Αγγλικά και στα Γαλλικά. Τις υπόλοιπες γλώσσες που είχα δηλώσει πως τις γνωρίζω πέρασα ένα online test στο site της εταιρείας. Αυτή τους η οργάνωση με είχε αφήσει άφωνο. Τελικά με ένα e-mail την άλλη μέρα με ειδοποιούν πως γίνομαι δεκτός και πως θα πρέπει στις 5 Ιουνίου να παρουσιαστώ στα γραφεία της εταιρείας στο Shaan. Έλεγαν μάλιστα και σε ποιον όροφο τι ώρα και σε ποιον αριθμό γραφείου πρέπει να πάω. Παίρνω την απόφαση να ανακοινώσω στη δουλειά μου πως παραιτούμαι τέλη του μήνα, να το πω στους γονείς μου και να αρχίσω την διαδικασία για την αναχώρησή μου. Ευτυχώς το e-mail ήταν πολύ αναλυτικό εξηγώντας μου πως αν θα μείνω σε κάποια πόλη της Ελβετίας θα χρειαστεί να βγάλω visa ενώ εάν μείνω στο Λιχτενστάιν δεν θα χρειαστεί. Κοιτώντας γρήγορα σε ένα site για ενοίκια στο πριγκιπάτο έπαθα ένα σοκ με τις τιμές και αποφάσισα να ψάξω όπως μου έλεγε το e-mail στην Ελβετική κωμόπολη Buchs των 11000 κατοίκων ακριβώς πάνω στα σύνορα με το Λιχτενστάιν στο ίδιο ύψος με την πόλη Schaan η οποία έχει 6000 πληθυσμό κάνοντάς τη, τη μεγαλύτερη πόλη του Λιχτενστάιν :p

Σπίτι μέσω site δεν βρήκα πουθενά στο Buchs έτσι αποφάσισα να κλείσω σε κάτι ενοικιαζόμενα δωμάτια για τις 4 πρώτες ημέρες και όταν έφτανα εκεί θα έβλεπα τι θα έκανα. Μετά έπρεπε να κανονίσω το θέμα της visa μέσω της Ελβετικής Πρεσβείας στην Αθήνα όπου με ένα τηλέφωνο με ενημέρωσαν για το τι χαρτιά ήθελαν (χαρτί σχολής, τραπεζικούς λογαριασμούς, ποινικό μητρώο, βεβαίωση εργοδότη και τι δεν ήθελαν πλέον). Η visa χρειαζόταν γιατί θα νοίκιαζα σπίτι εκεί (μάλλον) και γιατί ας έμενα 3 μήνες θα μπαινόβγαινα από τα σύνορα συνέχεια (αυτό φανταζόμουν εγώ τουλάχιστον πως θα ήταν αναγκαία).

Αφού τα κουτσοετοίμασα όλα, χαρτιά, δουλειά είχε φτάσει η μέρα για να φύγω. Είχα κλείσει ανοιχτό εισιτήριο με τη Swiss μιας και δεν ήξερα τελικά αν θα μου άρεσε για να κάτσω αν θα με έδιωχναν και όλα αυτά. Δεν με ένοιαζε βέβαια τίποτα από όλα αυτά μιας και ένοιωθα πως ήθελα να φύγω από την Αθήνα και δεν με κρατούσε τίποτα εδώ. 3 Ιουνίου ήταν η πτήση, φυσικά οι γονείς μου πίστευαν πως σπίτι είχα βρει μέσω της εταιρείας. Που να τους έλεγα την αλήθεια πως πάω εντελώς αέρα πατέρα εκεί δεν υπήρχε περίπτωση να με άφηναν, ήμουν και 21 χρονών.

Φτάνω στο εξαιρετικό αεροδρόμιο της Ζυρίχης και ακριβώς στο κάτω μέρος υπάρχει ο σταθμός των τρένων με απευθείας τρένο για την πόλη St Gallen. H διαδρομή διαρκεί μία ώρα και είναι φανταστική με πράσινο παντού, υγρό στοιχείο επίσης παντού και μία ησυχία που για αρχή δεν με ενοχλούσε γιατί ήθελα να ηρεμήσω από το άγχος που είχα στο θέμα σπίτι. Αυτό το πράγμα σκεφτόμουν από τη στιγμή που έφυγα από την Αθήνα και για όλη τη διαδρομή βαθιά πιστεύοτας πως έκανα μεγάλο λάθος που έφυγα για ξένη χώρα έτσι.

Όταν φτάσαμε στο St Gallen λόγω κάποιας βλάβης το τρένο θα είχε καθυστέρηση έτσι κλείδωσα τις αποσκευές μου σε 2 Lockers στο σταθμό και βγήκα στα γρήγορα να δω λίγο την πόλη. Ωραία κτίρια, τέλεια θερμοκρασία για αρχή καλοκαιριού αλλά από το περπάτημα πείνασα και εκεί ήρθε το πρώτο ΣΟΚ από τις τιμές του φαγητού. Λέγοντας μέσα μου καλώς ήρθες στην ελβετική πραγματικότητα πήρα κάτι από έναν φούρνο και γύρισα στο σταθμό. Το τρένο ήταν φυσικά πιο μικρό αλλά εξίσου τέλειο. Πέρασε από πολύ μικρά χωριά, όλοι και όλα ήταν στα Γερμανικά κάνοντάς με να νοιώθω κάπως άβολα που δεν μπορούσα να τους καταλάβω.

Φτάνουμε τελικά στο Βuchs όπου κατεβαίνουν μόνο 5 άτομα. Η πόλη είναι ήρεμη, και αυτή με πολύ πράσινο, χτισμένη δίπλα από το Ρήνο (φυσικό σύνορο Ελβετίας- Λιχτενστάιν) και μπροστά σου υψώνονται οι Άλπεις επιβλητικές. Μέσω του net είχα δει πως ο σταθμός είναι στην άκρη της πόλης και μη θέλοντας να δω πόσο κάνουν τα taxiεκεί και χωρίς να καταλάβω πως λειτουργούν τα λεωφορεία το κόβω με τα πόδια με τα τρόλεϊ μου με ροδίτσες και σε κανά 15λέπτο βρίσκομαι στο κέντρο όπου και ήταν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια που θα έμενα.

Ευτυχώς το προσωπικό μιλά και Αγγλικά και Γαλλικά και αφού τακτοποιηθώ πηγαίνω κάτω και εκμεταλλεύομαι το γεγονός για να μάθω τα πάντα για το πώς να πηγαίνω στο Schaan καθημερινώς από πού να ψωνίζω, που να τρώω, που να βγαίνω (εδώ γελάνε) και γενικώς τους ξεζούμισα στις πληροφορίες. Μέχρι και σημειώσεις σε τετραδιάκι κράταγα. Μου υποσχέθηκαν πως θα με βοηθήσουν να βρω και σπίτι αν και είπαν θα ήταν καλύτερα να βρω συγκάτοικο γιατί είναι ακριβά. Την κάτσαμε λέω που να τον βρω. Κόντευε να βραδιάσει και βγαίνω για μια μικρή βόλτα στην πόλη. Κάπως νεκρή με λίγες μπυραρίες αλλά το όλο κλίμα με ηρεμούσε και γύρισα στο ξενοδοχείο για να φάω το φαγητό που είχα πληρώσει στην τιμή, μια χαρά ήταν.

Το επόμενο πρωί ήταν 2 Ιουνίου, μια μέρα πριν την μεγάλη μέρα και είπα να πάρω το λεωφορείο για Λιχτενστάιν το οποίο είναι πάλι καλά φτηνό μιας και είναι δίπλα και δεν χρειάζεται καν διαβατήριο (ελάχιστες φορές ζητάνε). Το λεωφορείο περνάει πάνω από το Ρήνο μέσω μίας γέφυρας και βλέπεις τις σχετικές πινακίδες για την αλλαγή της χώρας. Η πόλη είναι η μισή σε σχέση με την πόλη της Ελβετίας που μένω αλλά από ότι μου είπαν τα παιδιά στο ξενοδοχείο κάθε μέρα περνάνε τα σύνορα πάρα πολλά άτομα για να δουλέψουν στις πόλεις του Πριγκιπάτου μιας και πολλές εταιρείες επειδή είναι φορολογικός παράδεισος έχουν τα κεντρικά τους εκεί και γυρνούν το απόγευμα. Το κατάλαβα αυτό από τον όγκο των λεωφορείων που αναχωρούν συνέχεια. Μπορείς να πας και με το τρένο αλλά δεν υπάρχει λόγος. Κλασσικός αγχωτικός τύπος εγώ βρίσκω το πολύ καλαίσθητο κτίριο της εταιρείας για να μην ψάχνομαι την επόμενη και περιφέρομαι στην πόλη που είναι σα χωριό. Χαμηλά πολύχρωμα κτίρια και από πίσω τους υψώνονται οι Άλπεις. Οι τιμές στα σπίτια πιο ακριβές μου είπαν τα παιδιά στο ξενοδοχείο και γενικά υπήρχε ένας αέρας στην ατμόσφαιρα να κάνουμε τη δουλειά μας να φύγουμε, χαχα.

Μετά από κανά τρίωρο γυρνώ πίσω Ελβετία, οι αποστάσεις είναι αστείες και σκέφτομαι να αγοράσω κανά ποδήλατο γιατί πολύ κόσμο είδα να το κάνει έτσι. Τα παιδιά από το ξενοδοχείο ένα συμπαθέστατο ζευγάρι 30άρηδων μου είχαν ήδη βρει μερικά τηλέφωνα με σπίτια που νοικιάζονταν. Οι τιμές άπιαστες για μόνο μου έτσι σκέφτηκα απλά να νοικιάσω ένα δωμάτιο από ένα σπίτι κάτι που όπως μου είπαν συνηθίζεται ειδικά τα καλοκαίρια στην περιοχή αυτή. Αποφάσισα να περιμένω λίγο μιας και τέτοια δωμάτια υπήρχαν αρκετά και είπα αφού έφαγα να ξεκουραστώ όλη μέρα ώστε την επόμενη να είμαι φρέσκος και χωρίς άγχος για τη δουλειά.

Ξημερώνει τελικά η μεγάλη μέρα και αφού φορέσω σακάκι και το σχετικό outfit παίρνω το λεωφορείο και φτάνω Schaanκαι στο γραφείο που έπρεπε ακριβώς στην ώρα μου στις 9. Εκεί μας υποδέχεται η υπεύθυνη προσωπικού εμένα και τους άλλους 4 του προγράμματος. Αφού μας εξηγήσει πράγματα για την εταιρεία και το τι κάνει μετά μας δίνει το λόγο για να πούμε για εμάς από πού είμαστε που μένουμε τώρα και τέτοια. Το λόγο για αρχή πήραν 2 Φιλανδοί που ήταν 23 και μας είπαν πως τους φιλοξενούσε μία φίλη σε μία άλλη Ελβετική πόλη των συνόρων. Μετά μια 22 Πορτογαλίδα η Felipa η οποία έμενε και σε αυτή σε κάτι ενοικιαζόμενα στην ίδια πόλη με εμένα και στο τέλος ο Luca, Γερμανός που έμενε στο ίδιο μέρος με τη Felipe. Αφού μας άφησαν να κάνουμε ένα διάλειμμα για να γνωριστούμε μεταξύ μας από την αρχή φάνηκε πως οι 2 Φιλανδοί δεν τους ενδιέφερε να αναπτύξουν σχέσεις μαζί μας ενώ οι άλλοι 2 μου φάνηκαν μια χαρά παιδιά και είχαμε ακριβώς και το ίδιο πρόβλημα του να βρούμε σπίτι. Η Felipe πέταξε την ιδέα που και οι 3 μας είχαμε σκεφτεί αλλά ντρεπόμασταν να πούμε αμέσως του να ψάξουμε οι 3 μας και να νοικιάσουμε μαζί. Η πρώτη μέρα κύλισε έτσι γνωριμία με τους χώρους που θα δουλεύαμε και μεταξύ μας. Οι Φιλανδοί όπως είπα στη κοσμάρα τους αλλά δεν μας ένοιαζε. Φάνηκε από την αρχή πως είχε φτιαχτεί ένα τέλειο παρεάκι με την χαμογελαστή Felipe και τον οργανωτικό και με γνώση της Γερμανικής Luca. Γυρνάμε και οι 3 μαζί στο Buchs και τους ενημερώνω πως μου έχουν ήδη δώσει μερικά τηλέφωνα για σπίτια. Δίνουμε ώρα συνάντησης στο Landmark της πόλης την κεντρική εκκλησία :p μετά από μία ώρα στις 5 το απόγευμα και αρχίζουμε να ψάχνουμε σπίτια κοντά στο σταθμό του λεωφορείου. Με τα πολλά και χωρίς να αναφερθώ βρήκαμε ένα το τέταρτο που βλέπαμε. Είχε 2 υπνοδωμάτια 1 μεγάλο σαλόνι, κουζίνα, μπάνιο κτλ. Το κλείσαμε για 2000 ευρώ το μήνα. Έτσι είναι αυτά, Ελβετία θέλαμε. 666 ευρώ ο καθένας, σατανικό ρίξαμε κάτι γέλια. Τουλάχιστον ο μισθός μας ήταν πολύ καλός και θα μπορούσαμε να βγάζαμε και κάτι σαν κέρδος από όλο αυτό το ταξίδι αλλά με τόσο ακριβή ζωή δεν έμεινε τίποτα παρά μόνο τέλειες αναμνήσεις.

Το σπίτι ήταν όμως επιπλωμένο τα βασικά τουλάχιστον και μετά από πολλά παρακάλια ο κλασσικός αυστηρός Ελβετός μας το νοίκιασε και ας το θέλαμε μόνο για 3 μήνες. Όλο αυτό το χρωστάγαμε στο ζευγάρι του ξενοδοχείου που έμενα να ναι καλά οι άνθρωποι. Έτσι ξεκίνησε και για μένα κάτι καινούργιο ακριβώς πάνω στα σύνορα δύο χωρών σε μία περίοδο της ζωής μου που είχα βαρεθεί όσο δεν πάει.

Στο σπίτι θα μπορούσαμε να μείνουμε μετά από 2 μέρες έτσι για το βράδυ πήγαμε να το γιορτάσουμε οι νέοι άγνωστοι σχεδόν συγκάτοικοι σε μία μπυραρία εκεί κοντά όπου και είδαμε αρκετά νέο κόσμο και χαρήκαμε. Από ότι μας είπε ο Luca η πόλη έχει ένα τμήμα πανεπιστημίου Εφαρμοσμένων Επιστημών και έχει γενικά νέο κόσμο δίνοντας στην πόλη έναν άλλο αέρα. Εμένα με φώναζαν μικρό επειδή ήμουν ο πιο μικρός. Οι άλλοι 2 όπως και εγώ έκαναν αίτηση για να ξεφύγουν από τις σκέψεις που τους κυνηγούσαν τη χρονιά αυτή. Πείτε το παρακινδυνευμένο που αποφάσισα να μείνω με 2 άγνωστα άτομα, ειδικά η Felipa που είναι και κοπέλα πως το αποφάσισε απορώ. Όταν τη ρωτάω τώρα, επειδή φυσικά με τα παιδιά έχω επικοινωνία μου είπε πως κατάλαβε ότι δεν θα έχει πρόβλημα κοιτάζοντας τα μάτια μας. Τι να πω, μπορεί και να είναι έτσι.

Έτσι άρχισε το ταξίδι εκείνο το καλοκαίρι. Το τι έγινε, πως περάσαμε και που πήγαμε εκείνους τους 3 μήνες σε άλλο post. J
 

Attachments

Μηνύματα
2.487
Likes
3.191
Ονειρεμένο Ταξίδι
ΙΑΠΩΝΙΑ
Ενδιαφέρουσα η ιστορία σου για μιά περιοχή που ούτε ξέρω κατά που πέφτει:haha:,της έδωσες και ωραίο τίτλο"αναζητώντας τον εαυτό μου..",απ ότι καταλαβαίνω οι τρείς αυτοί μήνες πρέπει να κύλησαν πολύ όμορφα,με καινούργιες παρέες και πλήρη αλλαγή "σκηνικού"στη ζωή σου!
Αναμένουμε συνέχεια!
 

Glosoli

Member
Μηνύματα
403
Likes
314
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νέα Ζηλανδία
Ενδιαφέρουσα η ιστορία σου για μιά περιοχή που ούτε ξέρω κατά που πέφτει:haha:,της έδωσες και ωραίο τίτλο"αναζητώντας τον εαυτό μου..",απ ότι καταλαβαίνω οι τρείς αυτοί μήνες πρέπει να κύλησαν πολύ όμορφα,με καινούργιες παρέες και πλήρη αλλαγή "σκηνικού"στη ζωή σου!
Αναμένουμε συνέχεια!
:haha::haha::haha: πίστεψε με ούτε και εγώ ήξερα που έπεφτε!!!
Ήταν πάρα πολύ όμορφοι μήνες αν και με αρκετή δουλειά γιατί δεν είχα πάει για διακοπές, αλλά αυτό που λες για πλήρη αλλαγή σκηνικού ισχύει ναι:lol:
 

ΕΡΣΗ

Member
Μηνύματα
6.454
Likes
2.529
Επόμενο Ταξίδι
Βερολίνο (ξανά!)
Ονειρεμένο Ταξίδι
Λάος, Βιετνάμ, Καμπότζη
Ωπα! Πολυ ενδιαφερουσα η ιστορια! Επιασα τον εαυτο μου να αγχωνεται αν θα βρεις που θα μεινεις!
Οποτε σε ξαναπιασει ο συγγραφικος οιστρος σου, σφυρα! Καπου εδω θα τριγυρνω! ...:)
 

maιra1

Member
Μηνύματα
206
Likes
118
Επόμενο Ταξίδι
ΙΝΔΟΚΙΝΑ
Πολύ ωραία. Να΄σαι καλά.:DΜαθαίνω γεωγραφία με τις ιστορίες σου.
Λιχτενστάιν!!! Τι λες τώρα :clap::clap::clap: Από το σχολείο είχα να το ακούσω.
Δημιουργικός καιρός για σένα απ'ότι κατάλαβα.

Συνέχισε δυνατά.Ακολουθούμε.
 

Glosoli

Member
Μηνύματα
403
Likes
314
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νέα Ζηλανδία
Η ζωή μου 3 μήνες εκεί.

Η πρώτη μέρα στη δουλειά ξημέρωσε και βρήκα τους συγκατοίκους-συναδέλφους μου στην στάση του λεωφορείου (αφού από την επόμενη θα μέναμε στο σπίτι) ώστε όλοι μαζί να πάμε για δουλειά. Ο καιρός θύμιζε ελληνικό Φθινόπωρο στις πολύ αρχές του πράγμα τέλειο μιας και δεν μου αρέσει και πολύ η ζέστη. Φτάνουμε στη δουλειά όπου μας δείχνουν το γραφείο μας, εγώ θα ήμουν μαζί με τον Luca και με έναν από τους αχώνευτους Φιλανδούς ενώ η Felipa θα ήταν μαζί με τον άλλο Φιλανδό. Μία γυναίκα μας είπε πως δεν θα μας βάλουν και τους 3 μαζί γιατί αφού συγκατοικούμε κιόλας ( τι το θέλαμε και τους το λέγαμε) αντί να δουλεύουμε θα μιλάμε μεταξύ μας.

Η δουλειά που ανατέθηκε σε μένα ήταν να τηλεφωνώ σε διάφορους μεγάλους πελάτες σε γαλλόφωνες χώρες για ενημέρωση στα διάφορα νέα προϊόντα της εταιρείας και την μορφή τους, τρόπους παράδοσης κτλ. Αυτό φυσικά απαιτούσε ώρες επί ωρών σεμινάρια την πρώτη εβδομάδα με πολύ πονοκέφαλο στο τέλος του καθενός. Το όλο κλίμα όμως ήταν πολύ ευχάριστο και γενικά ωραίο.

Ήρθε και η μέρα της μετακόμισής μας στο σπίτι μας πλέον στο οποίο συμβόλαιο που υπογράψαμε για το σπίτι απαγορευόταν ρητώς να κρεμάσουμε κάτι στους τοίχους χρησιμοποιώντας κάποιο καρφί και γενικά να νοιώσουμε κάπως ελεύθεροι πως το σπίτι αυτό μας ανήκει κατά κάποιο τρόπο. Ο ιδιοκτήτης έμενε ακριβώς απέναντι και μάλιστα όταν είχαμε κάνει ένα μικρό πάρτι και είχαμε καλέσει κόσμο από την δουλειά και από την πόλη που είχαμε γνωρίσει κόντευε να πάθει εγκεφαλικό μήπως και γίνουν τίποτα ζημιές, δεν έχω γνωρίσει πιο μίζερο άνθρωπο στη ζωή μου.

Οι μέρες κυλούσαν κάπως ίδιες… δηλαδή κάθε μέρα για δουλειά από τις 9 έως και τις 5 και τις Παρασκευές δουλεύαμε έως τις 3. Μετά συνήθως σπίτι για άραγμα, βόλτες με ποδήλατα που είχαμε αγοράσει σε όλη την πόλη και κατά μήκος του ποταμού Ρήνου περνώντας τα σύνορα συνέχεια από τις διάφορες γέφυρες που υπήρχαν. Αυτό ήταν και κάτι που λάτρεψα σε αυτό το ταξίδι, το ποδήλατο. Σου φτιάχνει τη διάθεση να το κάνεις βλέποντας αυτές τις τέλειες εικόνες. Πράσινο παντού, νερό σε συνεχή ροή, σπίτια γεμάτα με λουλούδια στα παρτέρια τους, πουλιά να κελαηδούν επί μονίμου βάσεως, γήπεδα ποδοσφαίρου όπου είχαμε γνωρίσει ντόπιους και μας έπαιρναν τηλέφωνο για 8Χ8 τα απογεύματα, διάφορες Pubs που έδειχναν όλη την ώρα αγώνες από όλη την Ευρώπη και πραγματικά εκεί ο κόσμος είναι εθισμένος στο να βλέπει αγώνες και στην Ελβετία και στο Λιχτενστάιν.

Η καλύτερη μας μέρα φυσικά ήταν η Παρασκευή όπου θέλαμε να ανακαλύπτουμε πιο πολύ τις γύρω περιοχές και αν τα οικονομικά μας το επέτρεπαν να πηγαίνουμε κάπου κοντά και να γυρνάγαμε πίσω Κυριακή βράδυ.

Έτσι την πρώτη Παρασκευή είπαμε να επισκεφθούμε την πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου τη Βαντούζ. Η Βαντούζ που λέτε έχει 5000 κόσμο και είναι πολύ κοντά στο Schaan την πόλη που δουλεύαμε, πας με λεωφορείο. Για να ξέρετε τα Γερμανικά που μιλά ο απλός ο κόσμος στην Ελβετία και στο Λιχτενστάιν είναι κάτι παραπάνω από μία διαφορετική Γερμανική διάλεκτος με αποτέλεσμα ο Luca να έχει σημαντικά προβλήματα στην επικοινωνία. Οι άλλοι τον καταλάβαιναν, αυτός όμως όχι. Η Vadouz που λέτε είναι χτισμένη στους πρόποδες των Άλπεων και στο πιο ψηλό της βουνό στέκει ο Πύργος του Πρίγκιπα γνωστός ως Κάστρο της Vaduz που σε όποιο σημείο της πόλης και να είσαι μπορείς να το δεις. Είναι λες και έχει πεταχτεί από κάποια παλιά γκραβούρα και είναι χτισμένο τον 12ο αιώνα. Κρίμα που δεν μπορούν να το επισκεφθούν και μέσα τουρίστες αλλά αφού ανέβεις με τα πόδια το βουνό μπορείς να το δεις από κοντά. Άλλο ωραίο κτίριο είναι το μέρος που στεγάζεται η κυβέρνηση του Πριγκιπάτου των 36000 κατοίκων που μου θύμισε μικρογραφία από τις Βερσαλλίες. Επίσης ο καθεδρικός ναός της πόλης και το φοβερό από άποψη αισθητικής κτίριο του μουσείου Τέχνης της πόλης.

Αυτά είναι όλα και όλα η πρωτεύουσα. Άλλωστε απέχει μόνο 2 χιλιόμετρα από το Schaanέτσι πολλές φορές πηγαίναμε και με το ποδήλατο αφού στη Vaduzείχαμε βρει μία pubπου έπαιζε μουσική της αρεσκείας μας και ήταν ανοιχτή όλη τη μέρα. Πάντως είχε πλάκα να βλέπεις τους πάντες με τις αυτοκινητάρες τους και με εμάς φορώντας γραβάτα πάνω σε ποδήλατο μετά τη δουλειά πηγαίνοντας για μια μπίρα. Να σας πω ότι σε αυτές τις χώρες κάνουν αλκοτέστ και στους ποδηλάτες πράγμα για το οποίο πάλι καλά μας είχαν προειδοποιήσει.

Φυσικά επειδή μετά τον πρώτο μήνα όλη αυτή η ρουτίνα και η υπερβολική ηρεμία μας την είχε δώσει κάπως στα νεύρα γιατί εντάξει θα πας στη δουλειά, μετά θα πας σε μία pubή σε μία μπυραρία, θα κάνεις το ποδήλατο σου θα πας και στα ήρεμα clubsπου μπορεί να τα βλέπεις και να γελάς με αυτά που έχουμε εμείς στην Ελλάδα αλλά θέλεις και κάτι πιο έντονο. Μόλις νοιώθαμε αυτήν την ανάγκη παίρναμε το τρένο και πηγαίναμε στην Αυστρία στην πόλη Feldkirch, μία πόλη 35000 κατοίκων που μας φαινότανε πλέον μεγαλούπολη μένοντας κάπου με πληθυσμό 11000 και δουλεύοντας κάπου αλλού με 6000 :p . Είναι ακριβώς πάνω στα σύνορα με το κρατίδιο μας και είναι και αυτή μέρος με πολλές εταιρείες που έχουν τα κεντρικά τους εκεί. Επίσης στην πόλη αυτή είχε πιο φθηνά supermarketμε αποτέλεσμα να κάνουμε εκεί τα ψώνια μας πράγμα που μας βόλεψε πάρα πολύ. Τόσο μας άρεσε εκεί μέχρι που σκεφθήκαμε να βρίσκαμε και σπίτι αλλά το αφήσαμε γιατί που να ψάχνεσαι πάλι και δεν ήταν και τόσο δίπλα στη δουλειά όσο το άλλο.

Έτσι πολλές Παρασκευές φεύγαμε για Αυστρία και μέναμε σε ένα φτηνό hostel της πόλης. Μία πολύ ωραία Μεσαιωνική πόλη με νυχτερινή ζωή και αφού γεμίζαμε λίγο τις μπαταρίες μας με τον κόσμο που βλέπαμε και φυσικά τις τσάντες από το supermarketεπιστρέφαμε Κυριακή στο μικρό Ελβετικό μας χωριό και στην δουλειά μας από Δευτέρα.

Μία άλλη εκδρομή που άξιζε τρελά ήταν στο θέρετρο Malbunτου Πριγκιπάτου που βρίσκεται κυριολεκτικά χτισμένο πάνω στις Άλπεις. Είναι κέντρο για να κάνεις σκι τον χειμώνα και ήμασταν καλεσμένοι του προϊστάμενου μας που έχει σπίτι εκεί. Για να φτάσει κανείς εκεί θα πρέπει να περάσει και από το χωριό Stegπάνω στις Άλπεις και αυτό με μία μικρή λίμνη τόσο μα τόσο γραφική. Στην αρχή νομίζαμε πως θα μπορούσαμε να πάμε με τα ποδήλατα και εκεί αλλά τη χώρα την γυρνάς την μισή με το ποδήλατο εκεί που υπάρχουν οι πόλεις την άλλη μισή όμως όχι γιατί είναι πάνω στις Άλπεις με κάτι άπιαστες ανηφόρες. Πάλι καλά μας πήρε με το αμάξι. Πανάκριβα σπίτια υπάρχουν και από κατάλαβα πάνε όλοι οι λεφτάδες για σκι το χειμώνα εκεί. Μείναμε 2 μέρες και πηγαίναμε για πεζοπορίες στο βουνό, δεν είχε να κάνεις και κάτι άλλο η αλήθεια είναι! Φοβερά τοπία και κουραστικές αλλά με ανταμοιβή την ευχαρίστηση του ότι περπατάς στις Άλπεις και βλέπεις όλη αυτή την ομορφιά γύρω σου .Στην Ζυρίχη δεν πήγαμε κανένα Σαββατοκύριακο μιας και τα εισιτήρια των τρένων είναι γενικά κάπως ακριβά όπως και η διαμονή αν και το θέλαμε πάρα πολύ. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι το ποσοστό ξένων που μένουν στην Ελβετία. Στο χωριό που μέναμε εμείς στο δρόμο άκουγες, Ιταλικά, Τούρκικα, Αραβικά, Σέρβικα και άλλα δεν το περίμενα.

Οι 3 μας είχαμε δεθεί πάρα πολύ μεταξύ μας αφήστε που περνάγαμε και super. Φυσικά υπήρχαν και στιγμές εντάσεων ειδικά στο θέμα της συγκατοίκησης με μένα και τον Lucaμιας και μέναμε στο ίδιο δωμάτιο αλλά όλα ξεπερνιόντουσαν γρήγορα πάλι καλά! Ο κόσμος σε αυτές τις 2 χώρες είναι κάπως σφιχτός η αλήθεια είναι. Παράδειγμα ενώ είχαμε γνωρίσει κόσμο από το Ελβετικό χωριό που μέναμε και παίζαμε μπάλα μαζί τους και βγαίναμε μαζί αυτοί είχαν έρθει σπίτι μας καλεσμένοι ενώ εμάς δεν μας είχαν καλέσει ούτε μία φορά, στην Felipaέκανε πάρα πολύ κακή εντύπωση αυτό ενώ ο Lucaήταν πιο ψύχραιμος λέγοντας πως έτσι είναι εδώ τα πράγματα. Παρόλο που έχουν περάσει 4 χρόνια σχεδόν από εκείνη την περίοδο έχω ήδη πάει με τον Lucaστην Πορτογαλία επίσκεψη στη Felipaκαι οι 2 τους έχουν έρθει Ελλάδα σε μας. Μας μένει μόνο επίσκεψη στο Κίελο όπου μένει ο Luca μήπως και φτιάξουμε κανά υποβρύχιο :p

Το Λιχτενστάιν παρότι έχει μόνο τόσο λίγο κόσμο είναι διασκορπισμένος σε όλη την δυτική του κυρίως πλευρά καθώς η ανατολική είναι Άλπεις ειδικά μία πόλη του στο νοτιότερο τμήμα του το Balzersέχει μία πανέμορφη εκκλησία και επίσης ένα φρούριο που μετά από λίγο δεν μας έκαναν εντύπωση καθώς κάθε περιοχή εκεί έχει μία ωραία εκκλησία και ένα ωραίο φρούριο :pΤην πιο ωραία εικόνα του ταξιδιού την είδα μία Κυριακή που είχαμε πάει με τα ποδήλατα στο βορειότερο σημείο της χώρας που είναι τριεθνές μεταξύ Ελβετίας, Αυστρίας και Λιχτενστάιν όπου η περιοχή είναι πεδινή με καλλιεργήσιμες εκτάσεις και έχει παντού αγελάδες να βοσκούν αμέριμνες. Η τρομάρα του βοσκού ήταν φοβερή όταν 2 αγελάδες μπήκαν στο Ρήνο και το έκοψαν καρφί για Ελβετία!! Τα σύνορα είναι ανύπαρκτα αν και ο βοσκός μας την είπε γιατί όπως είπε και καλά είχαμε μπει σε ιδιωτική περιοχή, κάποια ταμπέλα που να το λέει δεν είχαμε δει πάντως.

Με αυτά και με εκείνα ο καιρός πέρασε και ήταν σαν να μην έχω νοιώσει εγώ τουλάχιστον καλοκαίρι όντας στην σκιά των Άλπεων σορτσάκια και κοντομάνικα σπανίως τα βάλαμε αλλά δεν με πείραξε καθόλου όμως! Στο Λιχτενστάιν είδα και τα μοναδικά McDonaldsπου πουλάνε και κρασί, έχει πάρα πολλούς φούρνους με εύγευστο ψωμί και γλυκά που έχουν σαν βάση διάφορα φρούτα. Επίσης η χώρα δεν έχει ούτε ένα InternetCafé μιας και όλοι έχουν Internetσπίτι τους. Το μόνο άσχημο είναι πως ο κόσμος γενικά πίνει πολύ και συμβαίνουν αρκετά τροχαία ατυχήματα παρόλο που έχει παντού κάμερες ακόμα και εκτός πόλεων.

Προσοχή σε όποιον ποτέ πάει σε αυτή τη γωνιά της Ευρώπης μην τυχόν και αποκαλέσει τους Λιχτενσταιανούς Ελβετούς, Αυστριακούς ή Γερμανούς, κινδυνεύετε να σας πλακώσουν στο ξύλο, είναι πολύ περήφανοι σαν λαός να ξέρετε. Επίσης μετά από δημοψήφισμα ο λαός από μόνος του αφαίρεσε πολλές εξουσίες από την εκλεγμένη από αυτόν κυβέρνηση και τις έδωσε στον Πρίγκιπα αφού πρώτα αυτός είχε κάνει διάγγελμα στην τηλεόραση λέγοντας στο λαό πως αν δεν εγκρίνει αυτό το σχέδιο νόμου θα πουλούσε τη χώρα στον BillGatesχαχα έλεος!!! Επίσης η χώρα αυτή είναι το τελευταίο απομεινάρι της Αγίας και Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Η Πριγκιπική Οικογένεια έχει πολλές εκτάσεις δικές τις με πύργους και στη Γερμανία κάνοντας τη πολύ πλούσια. Είχαν επίσης κάστρα και εκτάσεις στην Τσεχία και στην Σλοβακία αλλά οι κομμουνιστές τους τα αφαίρεσαν με αποτέλεσμα μέχρι σήμερα η Σλοβακία να μην αναγνωρίζει το Λιχτενστάιν και το Λιχτενστάιν το αντίστροφο. Όσοι ήμουν εκεί το ίδιο συνέβαινε και με την Τσεχία αλλά διάβασα πως πλέον έχουν διπλωματικές σχέσεις.

Η σύμβαση μας τελείωνε Δευτέρα 4 Σεπτεμβρίου και το τελευταίο Σαββατοκύριακο αποφασίσαμε να το περάσουμε στη λιλιπούτια αυτή χώρα πηγαίνοντας για ποδήλατο και για ψάρεμα σε μία μικρή λίμνη με μία βάρκα που μας δάνεισε ένας γείτονας και συζητώντας με τους 2 αυτούς εκπληκτικούς ανθρώπους τι μας περίμενε τον καθένα στην πατρίδα του. Εμένα με περίμενε το άγχος της εξεταστικής μιας και τον Ιούνιο δεν είχα δώσει τίποτα αφού είχα φύγει, τον Lucaτο άγχος αν θα του αναγνωριστεί ως προϋπηρεσία αυτό που έκανε το καλοκαίρι και η Felipaπιο χαλαρή δεν ήξερε αν θα έβρισκε ζωντανό το ψάρι της που είχε αφήσει στην αδερφή της.

Είχαμε κλείσει από το internet όλοι μαζί επιστροφή για τις 5 Σεπτεμβρίου. Πετάγαμε όλοι μεσημέρι για διαφορετικές χώρες. Ξεκινήσαμε με λεωφορείο αυτή τη φορά έως και τη Ζυρίχη μιας και θα πέρναγε από άλλα χωριά από αυτά του τρένου. Στη διαδρομή ένοιωθα πως έχανα πραγματικούς φίλους άλλα όπως προείπα δεν τους έχασα και ξέρω πως είναι καλά. Όταν έφτασα Αθήνα κοιτάω το πορτοφόλι μου και βλέπω 80 ευρώ και ξέρω πως η τράπεζα δεν έχει και πολλά και πως είμαι και άνεργος μιας και με την καλή ζωή της Ελβετίας δεν μου είχε μείνει φράγκο. Δεν βαριέσαι λέω, θα αγχωθώ από αύριο.
 

varis81

Member
Μηνύματα
345
Likes
79
Επόμενο Ταξίδι
California
Ονειρεμένο Ταξίδι
Africa overland!!
Πραγματικα πολυ ωραιο το κειμενο σου!Και πολυ ωραιες εμπειριες!Και μια που σε βρηκα ευκαιρο,και τα ψαχνω και εγω αυτα,μηπως μπορεις να μου πεις μεσω ποιας οργανωσης βρηκες το internship?Γιατι το ψαχνω και εγω για το καλοκαιρι..
 

Glosoli

Member
Μηνύματα
403
Likes
314
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νέα Ζηλανδία
Πραγματικα πολυ ωραιο το κειμενο σου!Και πολυ ωραιες εμπειριες!Και μια που σε βρηκα ευκαιρο,και τα ψαχνω και εγω αυτα,μηπως μπορεις να μου πεις μεσω ποιας οργανωσης βρηκες το internship?Γιατι το ψαχνω και εγω για το καλοκαιρι..
Χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε...η οργάνωση είναι η AIESEC αλλά αν θες καλό Intership κοίτα τα προγράμματα της ευρωπαικής ένωσης κάθε όργανο της ένωσης παίρνει κόσμο για 6 μηνες με πολυ καλο μισθο.
 

dimosf

Member
Μηνύματα
2.302
Likes
5.882
Ονειρεμένο Ταξίδι
ΝΟΡΒΗΓΙΑ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Άλλη μια σου ιστορία που την ρούφηξα κυριολεκτικά. Νάσαι πάντα καλά παληκάρι μου!!!:clap:
 

ΕΡΣΗ

Member
Μηνύματα
6.454
Likes
2.529
Επόμενο Ταξίδι
Βερολίνο (ξανά!)
Ονειρεμένο Ταξίδι
Λάος, Βιετνάμ, Καμπότζη
Για να ξέρετε τα Γερμανικά που μιλά ο απλός ο κόσμος στην Ελβετία και στο Λιχτενστάιν είναι κάτι παραπάνω από μία διαφορετική Γερμανική διάλεκτος με αποτέλεσμα ο Luca να έχει σημαντικά προβλήματα στην επικοινωνία. Οι άλλοι τον καταλάβαιναν, αυτός όμως όχι.

Χαχα! Τι μου θυμησες τωρα! Η κολλητη μου, γερμανομαθης και γερμανοτραφεισα, η οποια για ενα μεγαλο διαστημα της ζωης της δουλευε στην Ελβετια, ειχε το ιδιο προβλημα με τον Luca. Συν ενα ακομη: Της φαινοταν προβληματικο εως αδιανοητο να τα φτιαξει με γερμανοφωνο ελβετο! Φοβοταν οτι πανω σε καμια κρισιμη στιγμη με αγαπες και σιροπια, θα εχανε τον ελεγχο και την επιαναν τα γελια με τα βλαχογερμανικα τους ,οπως τα αποκαλουσε, και κινδυνευε και να τα ακουσει κιολας, καθοτι οι ελβετοι ειναι και πολυ περηφανοι για τη διαλεκτο τους. :haha:
 
Last edited by a moderator:
Μηνύματα
2.487
Likes
3.191
Ονειρεμένο Ταξίδι
ΙΑΠΩΝΙΑ
Πώ πώ τι όμορφη περιγραφή!τι χαλαρωτική ιστορία!με τα ποδήλατα,το πράσινο,τα βουνά,καλά γέλασα πολύ διαβάζοντας για το αλκοτέστ που κάνουν στους ποδηλάτες:haha:,αλλά πολύ σωστούς τους βρίσκω!
Μη σου πώ ότι στο τέλος της ιστορίας,στην επιστροφή και στο χωρισμό σας λυπήθηκα σα νάμουνα κι εγώ μέλος της παρέας σας...
Ευχάριστο όμως το ότι κράτησες επαφή μαζί τους,πάντα τέτοια!
 

Glosoli

Member
Μηνύματα
403
Likes
314
Ονειρεμένο Ταξίδι
Νέα Ζηλανδία
.

....με τα βλαχογερμανικα τους ,οπως τα αποκαλουσε, και κινδυνευε και να τα ακουσει κιολας, καθοτι οι ελβετοι ειναι και πολυ περηφανοι για τη διαλεκτο τους. :haha:
Δεν θα την έλεγα εγώ ακριβώς διάλεκτρο αλλά άλλη γλώσσα πραγματικά...Αλεμανικά την ονομάζουν...εγώ πχ μιλάς και Σουηδικά και Ολλανδικά αλλά όχι Γερμανικά...αλλά στη Γερμανία κουτσά στραβά μπορούσα να καταλάβω πολλά πράγματα. xaxaxa φαντάζομαι φάτσα του γερμανοελβετού κατά τη διάρκεια εαν γεάγε η φιλη σου:haha:
 
Last edited by a moderator:

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.112
Μηνύματα
880.666
Μέλη
38.838
Νεότερο μέλος
Crimson_gr

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom