Γερμανία Ανακαλύπτοντας νέους δρόμους στη Γερμανία

[8avos]

Το 2017 γιορτάστηκαν στη Γερμανία 500χρόνια απ την ημερα της μεταρρύθμισης του Μαρτίνου Λούθηρου.
Η απόφαση μου πάρθηκε εντελώς αυθόρμητα και χωρίς να έχω κάνει τις ανάλογες ετοιμασίες.Οι σκέψεις μου ήταν,ελεύθερο σκ έχω,υποχρεώσεις δεν έχω,μια καινούρια πόλη όπου τώρα είναι ευκαιρεία να δω,η βέσπα σέρβις δεν χρειάζεται,άρα έφυγα...

Η τοποθεσία με το σημείο όπου τράβηξα τις φωτογραφίες,καθώς και το κλάμα που έπεσε με τον καιρό .Εκεί ο κορονοϊός πρέπει να προϋπήρχε,οι δρόμοι πραγματικά άδειοι,καθώς δεν είχα και οδική βοήθεια,με κάναν αρκετές φορές να αναρρωτηθώ τι να συνέβαινε άραγε σε μια έκτακτη ανάγκη...Γιατί ναι μεν πυκνοκατοικημένη είναι η χώρα,αλλά δεν είμαι και πολύ του στύλ να πηγαίνω να χτυπάω την πόρτα σε καλύβες-σπιτάκια,ζητώντας βοήθεια σαν τους πλασιέ τα παλιότερα χρόνια στην Ελλάδα.Όσο να πεις ήταν κάποιες σκέψεις τις οποίες ναι μεν έδιωχνα,όμως οι παραπάνω εικόνες μου τις ξανάφερναν σε μιλισεκόντ του δευτερολέπτου πίσω.



Η προηγούμενή μου απόδραση,μου άνοιξε την όρεξη για road trip μέσω υπαίθρου.Το τίμημα ήταν ο καιρός και ο χρόνος.Γρήγορα θα μπορούσα να φτανα σε δυόμιση ώρες,εγώ όμως εκεί,όπου δω χωριουδάκι και λιμνούλα και λουλουδάκια να σταματήσω...Οκτώ και πάνω ώρες για την ιστορία έκανα.

Πως γίνεται να μην σταματήσεις όμως βλέποντας αυτά τα μέρη και με την βροχή να έχει σταματήσει;Ε;Δεν γίνεται,απλά...Στην φωτογραφία φαίνεται το κάστρο Seeburg με την λίμνη με το αλμυρόγλυκο νερό της.Πηγαίνοντας προς την πόλη Άισλέμπεν,πόλη όπου γεννήθηκε και πέθανε ο Λούθηρος,μιας που ήταν στο δρόμο μου όλα αυτά.Αλλού ξεκίνησα και αλλού πήγαινα ένα πράγμα,δωμάτιο δεν είχα ακόμη κλείσει αλλά ήμουν σίγουρος πως κάπου θα κοιμόμουν,έστω και στον σταθμό...



Λίγο έξω απ την πόλη Άισλεμπεν,σταμάτησα να δω κάτι που δεν είχα ξαναδεί,ένα μοναστήρι γυναικών,το σημαντικότερο της χώρας κατά τον 13ο αιώνα.Εκεί με κέρασαν νερό και ψωμάκι,εφ όσον κανονίσεις μπορείς να διανυκτερεύσεις,μου είπαν.

Επίσκεψη στην πόλη που έβγαλε τον μεταρρυθμιστή και δημιουργό του Προτεσταντισμού,Μαρτίνου Λούθηρου,το Άισλέμπεν...

Περιφέρθηκα λιγάκι,ανάμεσα στα σοκάκια,το σπίτι του Λούθηρου,τις πολλές εκκλησίες που είχε αυτό το τόσο μικρό μέρος,διάφορα κλειστά μαγαζάκια και τα μάζεψα για να συνεχίσω...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 17
• 18
• 19

First Προηγούμενη 19 of 19

Go to chapter

Go

[8avos]

Berlin

Το πολύπαθο Βερολίνο ήταν η πόλη που με φιλοξένησε για κάμποσα χρονάκια εξ ου και ο λόγος που ξεκινάω αυτό το ταξίδι.Από το 1990 είναι η πρωτεύουσα της χώρας μοιράζοντας τον τίτλο αρχικά μαζί με την Βόννη.Το μεν ανήκωντας στην ανατολική πλευρά,θυμίζοντας τον κουμουνισμό έντονα και η δε στο καπιταλιστικότατο κομμάτι της χώρας,το δυτικό.Με την έδρα του κοινοβουλίου στην πόλη,έπαψε η Βόννη να μοιράζεται τον τίτλο,δίνοντας την σκυτάλη στο μισητό για τους Γερμανούς και στο τόσο δημοφιλή για τον υπόλοιπο κόσμο Βερολίνο.

Δύο αεροδρόμια τόσο πολυσύχναστα,το διεθνών πτήσεων Tegel και το Schönefeld τα οποία ετοιμάζονται από το 2015 να παρωχηθούν από το νέο μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ευρώπης Willy Brandt.Κάτι τέτοιο βέβαια μέχρι αυτή τη στιγμή δεν συνέβη,θεωρώντας το ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο στη σύγχρονη Γερμανική ιστορία,πολλά εκατομμύρια ευρώ δεν κάναν αυτό που υποσχέθηκαν ζητώντας ακόμα περισσότερα για να αποπερατωθεί και επιτέλους στο 2019 να ανοίξει τις πύλες του.Όσοι έχετε προσγειωθεί στο Schönefeld θα έχετε παρατηρήσει τον χρόνο που κάνει το αεροπλάνο στον αεροδιάδρομο και αυτό γιατί διασχίζει τον νέο ασφαλτοτάπητα.

Δώδεκα διαφορετικές περιοχές απαρτίζουν την πόλη η καθεμιά με τον δικό της χαρακτήρα.Ο πιο εύκολος τρόπος μετακίνησης στην πόλη μετά το ποδήλατο,είναι τα μέσα μεταφοράς,όπου λεωφορεία,τραμ,S-Bahn,U-Bahn,Regional Express,ακόμη και καράβια της αστικής,ενώνουν το χαοτικό Βερολίνο με απόλυτη ακρίβεια η οποία αναγράφεται σε πίνακες ανακοινώσεων που υπάρχουν σε κάθε κομβικό σταθμό.Αρκεί να κατεβάσετε την εφαρμογή της ιδιωτικής εταιρείας συγκοινωνίας BVG στο κινητό και θα σας βγάλει το μέσο που θα σας μεταφέρει από την αφετηρία που θα θέσετε στον προορισμό.

Η περιοχή Mitte θεωρείται ως η διασημότερη,θα λεγα ότι στα ίσα την κοντράρει το Kreuzberg.Για να φτάσετε στο Mitte και από τα δύο αεροδρόμια,θα χρειαστείτε αντίστοιχα από 25-40 λεπτά παίρνoντας ως σημείο αναφοράς την Alexanderplatz.

 

[Borealis]

Η περιοχή Mitte θεωρείται ως η διασημότερη,θα λεγα ότι στα ίσα την κοντράρει το Kreuzberg.Για να φτάσετε στο Mitte θα χρειαστείται περίπου από 25-40 λεπτά παίρνoντας ως σημείο αναφοράς την Alexanderplatz.

Κάτι έχω χάσει? δεν βρίσκεται πλέον η Alexanderplatz στο Mitte?

 

[8avos]

Borealis θενκς για την παρέμβαση. Αυτό που εννοούσα είναι αυτό που διόρθωσα. Απ το αεροδρόμιο ως την αλεξαντερπλατζ του μιτε δλδ.

 

[8avos]

Mitte Alexanderplatz πρωσφονούμενη από τους Γερμανούς ως Αλεκζανταπλατζ.Μια πλατεία έκτρωμα για τους Βερολινέζους,τσιμεντοποιημένη με απειροελάχιστα στοιχεία πρασσίνου,σε αντίθεση με την υπόλοιπη πόλη που καλύπτεται κατά 70% απ αυτό,έκταση όχι αμελητέα για πρωτεύουσα.

Ο πύργος της τηλεόρασης,Fernsehturm εις την γερμανικήν,είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης.Με ύψος 368 μέτρα,όπου πληρώνοντας στο ταμείο 14 ευρώ,ο ανελκυστήρας του σε φέρνει στα 203 μέτρα σε σαράντα δευτερόλεπτα.Καιρού επιτρέποντος μπορεί κανείς να δεί έως 40 χιλιόμετρα μακριά (αν δεν κάνω λάθος).

Προσωπικά,ανέβαινα να χαλαρώσω στο υψόμετρο μη έχοντας την δυνατότητα να δω κάτι αντίστοιχο αλλού.
Το ρολόι που βρίσκεται σε πρώτο πλάνο στην πρώτης φωτογραφία,παραμένει ως ο αγαπημένος τόπος ραντεβού από το 1969 που χτίστηκε.Θεωρώ σκόπιμα αφήνουν την πλατεία ως "άσχημη" και στο ρυθμό που της έδωσε ο Ρώσος τσάρος Αλέξανδρος εν έτη 1805,για να θυμίζει την πολυτάραχη ιστορία της. Γύρω της Βρίσκονται εμπορικά κυρίως,πολυκαταστήματα και το ξενοδοχείο Park Inn από την ταράτσα του οποίου,στα 120 μέτρα,μπορούν οι τολμηροί να κάνουν bungee jumping.
Η πλατεία πολύ συχνά θα φιλοξενεί κάποια γιορτή τύπου Oktoberfest,Weihnahtsmarkt και θα κοντοσταθείτε να περάσει η ώρα. Από τον σταθμό Alexanderplatz διασταυρώνονται οι περισσότερες γραμμές S-Bahn,U-Bahn καθώς και το τραμ το οποίο υποδηλώνει ότι βρίσκεστε στο ανατολικό Βερολίνο μιας που μόνο σ αυτό υπάρχουν συρμοί του.

 

[dimaq]

Δεν μπορω ισως να μαι αντικειμενικος με το Βερολινο...Ειναι απο τις αγαπημενες μου πολεις στην Ευρωπη

 

[8avos]

Nikolaiviertel μια περιοχή που προσωπικά είμαι αρρηκτα δεμένος μαζί της μιας που ήταν το πρώτο σημείο που βρέθηκα όταν πάτησαν οι ρόδες μου στο Βερολίνο.Ελάχιστα περπατώντας από την Alexanderplatz προς το δημαρχείο του Mitte,das Rottes Rathaus βρίσκεται ακριβώς πίσω του η αυτή η γωνιά,η Altsadt της πόλης όπου σαν μητρόπολη δεν θα ξαναδείτε τίποτα που θυμίζει Γερμανία,με τα γυάλινα κτήρια,πύργους,και πολλά πολλά γραφεία στεγασμένα σε ντιζαϊνάτα κατασκευάσματα.

Βγαίνοντας από την περιοχή,κινουμενοι πρός τον καθεδρικό ναό του Βερολίνου τα χριστούγεννα υπάρχει η χριστουγεννιάτικη αγορά του δημαρχείου.Αρκετά μεγάλη με ωραία ατμόσφαιρα.Ο τρούλος του καθεδρικού του Βερολίνου είναι ορατός απ το δημαρχείο.

Ο ναός ανήκει στο σύμπλεγμα των νησιών των μουσείων,τα οποία νησιά αποτελούνται από πέντε μουσεία,Bodes,Altes,Neues,Pergamon Museum και την Alte Nationalgalerie.Είναι για τους προτεστάντες ότι είναι ο Ναός του Αγίου Παύλου στην Ρώμη.

Ενδιαφέρον γίνεται στα τέλη Σεπτέμβρη με αρχές Οκτώβρη,όταν κάποια από τα πιο διάσημα κτήρια μνημεία του Βερολίνου,φωτίζονται με ειδικό φωτισμό,η λεγόμενη γιορτή των φώτων.

Και πολλές πολλές ακόμη παραλλαγές του,τις οποίες αν βρεθεί κανείς εκείνη την περίοδο θα τις δει από κοντά.Για να ανέβει κάποιος στον τρούλο υπάρχει είσοδος στα 7 ευρώ.Μπαίνοντας στον ναό

υπάρχει η ιστορία του Μαρτίνου Λούθηρου ενός ορθολογιστή Γερμανού μοναχού,ο οποίος πήγε κόντρα στον παπισμό και εκδιώχθηκε λόγω του ότι του χάλασε την μπίζνα με τα συγχωρωχάρτια.Ανεβαίνοντας τα σκαλιά πρός τον τρούλο υπάρχει η ξυλομακέτα του ναού και τέλος βγαίνεις στο εξωτερικό διάζωμα ας το πω.

 

[8avos]

Das Bodes Museum

Χτισμένο στην πλώρη του νησιού των μουσείων βρίσκεται το συγκεκριμένο,σε μπαρόκ ρυθμό βγαλμένο από μια άλλη εποχή μιας που ολοκληρώθηκε το 1904 η κατασκευή του,εκθέτοντας αγάλματα κυρίως της Αρχαίας και Βυζαντινής τέχνης.

Μουσείο περγάμου.

Το σπουδαιότερο μουσείο της Γερμανίας και του Βερολίνου λόγω ανακαίνισης ήταν κλειστό το διάστημα που βρισκόμουν εκεί.Παρ όλα αυτά ένα κομμάτι του είναι ανοιχτό και αυτό που εντυπωσιάζει είναι η πύλη της αρχαίας αγοράς της Μιλήτου,του 2ου Π.Χ. αιώνα με ελληνιστικές επιρροές.

Εκθαμβωτική κατασκευή η οποία μαζί με τα εκθέματα της Περγάμου,συμπεριελήφθησαν στα "κλεμένα" των Γερμανών.Άποψη μου είναι ας τα πάρουν πίσω όποιοι τα θέλουν και ας δώσουν κάνα φράγκο και στους Γερμανούς για την συντήρησή τους τα χρόνα που τα είχαν.

Η περίφημη πύλη της Ιστάρ από της Βαβυλώνα με 14 μέτρα ύψος και 30 πλάτος,οικοδομήθηκε το 575 πχ και ήταν η όγδοη από τις πύλες που οδηγούσαν στο κέντρο της Βαβυλώνας.

Το άνωθεν είναι το σημαντικότερο έκθεμα της Ισλαμικής Ιστορίας,κομμάτι του ανακτόρου Μσάτα της Ιορδανίας το οποίο δώρισε ο σουλτάνος στον Γουλιέλμο Β το 1903.

 

[dimaq]

Κατα τη γνωμη μου λιγο υπερτιμημενο το μουσειο της Περγαμου

 

[8avos]

Το Βερολίνο είναι απ τους πιο αγαπητούς προορισμούς πρωτευουσών,γιατί μπορεί και καταφέρνει να κατατάσσεται στις μεγαλύτερες σε έκταση πρωτεύουσες,έχοντας στην καρδιά της πόλης το μεγαλύτερο πάρκο πρασσίνου,το Tiergarten.Καταφέρνει να έχει τα περισσότερα πανεπιστήμια,ένα εκ των οποίων άλλαξε τον ρου της εκπαίδευσής τους,το πανεπιστήμιο Humboldt,φοιτώντας σ αυτό διάσημες φυσιογνωμίες,Άλμπερτ Αινστάιν-Γκούσταβ Κιρχοφ-Καρλ Μαρξ ήταν ορισμένες,χρηματοδοτώντας ατομικές έρευνες νεαρών επιστημώνων.Μπορεί να διατηρεί την υψηλή γαστρονομική ποιότητα σε τιμές για φοιτητές,όταν άλλες πόλεις της χώρας απλά χαρακτηρίζουν την ακρίβεια συνώνυμο της ποιότητα.Ο Μουσταφάς θα αποδείξει ότι ο γύρος που κάνει είναι απ τους πιο απίστευτους σε τιμή που για άλλες πόλεις είναι ανέκδοτο.Ικανοποιητικό φαγητό αλλά με μπύρες που βγαίνουν απ τα καζάνια του Brauhaus κοντά στον πύργο της τηλεόρασης είναι άλλη μια πρόταση,κυρίως για την μπύρα του.Οι μουσική σκηνή της πόλης είναι απλά ατελείωτη και φυσικά χωρίς να γνωρίζει ωράρια,κάτι που καθημερινές για άλλες γερμανικές πόλεις είναι επίσης απαγορευμένο κάτι τέτοιο.Θα πρότεινα για κάποιον που έχει όρεξη να το ρίξει έξω σε μια εκδρομή να πάει απλά στο Berghain,αρκεί να οπλιστεί με υπομονή γιατί είναι πολλοί αυτοί που θέλουν να μπουν μέσα.Όλες οι εποχές έχουν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό,χειμώνας και χριστουγεννιάτικες αγορές,άνοιξη για ατελείωτες ποδηλατοβόλτες και βαρκάδες,καλοκαίρι για κους κους και μπυρίτσες μέχρι πρωίας στις Kneipe ( ονομασία της αντίστοιχης pub στα γερμανικά ) και λατρεμένο φθινόπωρο όπου τα υπέροχα χρώματα που μπορεί να έχει μια πρωτεύουσα είναι άξια φωτογράφισης.Βέβαια ο παλμός χτυπάει στις υπαίθριες αγορές,οι αντίστοιχες δικές μας λαϊκές,σε αρκετές από τις οποίες βρίσκει κανείς ενδιαφέροντα μεταχειρισμένα πράγματα,ζαρζαβάτια,έθνικ φαγητό,μουσικούς που απλά παν να εκφραστούν παίζοντας και διασκεδάζοντας τοπικό κοινό,φοιτητές και ίσως λίγο πιο ψαγμένους τουρίστες.

Το μεγαλύτερο πάρκο της πόλης καθώς και της ευρώπης,Tiergarten,φιλοξενεί καθημερινά πολλούς δρομείς,περιπατητές,ποδηλάτες προσφέρωντας χαλάρωση στο κέντρο της πόλης.

Το πολύχρωμο μουσικά και ολοζώντανο κλάμπ Berghain.



Γιορτάζωντας τα 25 χρόνια από την πτώση του τοίχους δημιουργώντας το ξανά με φωτιζόμενες λάμπες.

Κόσμος και καλλιτέχνες ανεμειγμένοι σε υπαίθρια αγορά Flohmarkt (εδώ αρχίζουν οι δικές μου φωτογραφίες ξανά)

Αντίστοιχη υπαίθρια αγορά ποδηλάτου,όπου ο καθ ένας υπογράφωντας μια υπεύθυνη δήλωση ότι το ποδήλατο που πουλάει δεν είναι κλεμμένο,μπορεί κανείς να αγοράσει ποδήλατο με τιμή από 30 ευρώ κάτι που το προτείνω για κάποιον που θα κάτσει μια βδομάδα στην πόλη καλοκαιρινούς μήνες.

 

[8avos]

Υποτίθεται ξεκινάμε από Alexanderplatz κατευθυνόμενοι προς το δημοφιλέστερο αξιοθέατο της πόλης,της Γερμανίας,δλδ την πύλη του Βραδεμβούργου.

Τότε κινούμαστε στην οδό Unter den Linden και χρειάζεται να κάνουμε πενήντα λεπτά περίπου με τα πόδια.Σχεδόν αμέσως φεύγοντας απ την πλατεία και στα δεξιά μας βρίσκεται το ενυδρείο Aquadom,το οποίο δεν είναι κάτι ιδιαίτερο,θα το χαρακτήριζα αδιάφορο αλλά στο τελειώμα της έκθεσης του χώρου υπάρχει Kinder (στα γερμανικά σημαίνει παιδί) έκπληξη ένα απίστευτο ενυδρείο,κυλινδρικής κατασκευής,το οποίο στο εσωτερικό του έχει ασανσέρ που ανεβάζει τους επισκέπτες έως τον έβδομο,παρακολουθώντας διάφορα πανέμορφα ψαράκια,ούτε να φανταστώ δεν θέλω τι θα συμβεί με το νερό αν σπάσει όλη αυτή η κατασκευή .

Στα διακόσια ξανά μέτρα φεύγοντας πάλι στα δεξιά,βρίσκεται το DDR Museum,ένα μουσείο που δείχνει εν ολίγοις την ζωή στην λαική δημοκρατία της Γερμανίας καθώς και τα προϊόντα της βιομηχανίας της.Τα περίφημα αμάξια Trabant,καθώς υπάρχει ένα αμαξάκι που μπορείς να οδηγήσεις στο Βερολίνο του 1960,που με έναν προτζέκτορα απεικονίζεται στο παρμπρίζ.Ότι απέμεινε εν έτη 2018 απ την βιομηχανία του τότε είναι τα απορυπαντικά πλυντηρίου Spree,κάτι σαν το Ariel δλδ και οι γερμανοί είναι πολύ κολημένοι μ αυτό.

Αμέσως μετά,βασικά δίπλα είναι ο καθεδρικός ναός,συνεχίζοντας είναι το πανεπιστήμιο Χούμπολτ,όπου ανάμεσα σ αυτό και τον καθεδρικό κάθε κυριακή έχει μια πολύ ωραία λαϊκή.Στα κάμποσα μέτρα,κοντά στα τρακόσια κάθετη είναι άλλη μια πολύ γνωστή οδός,η Friedrichstraße.Αριστερά μας είναι ένας μεγάλος εκθεσιακός χώρος της VW όπου κάθε λάτρης της αυτοκίνησης που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να διαβεί το κατώφλι αυτό,μιας που εκθέματα του οίκου παρουσιάζονται χωρίς οίκτο μπροστά μας.

Εδώ η Bugatti πουλάει τρελίτσα φτιάχνοντας ένα αυτοκίνητο και μόνο για τους fan ενός παιχνιδιού.

Συνεχίζοντας πάντα επί της Unter den Linden δεξιά είναι το μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Madame Tussauds,το οποίο και δεν επισκέφθηκα ποτέ,αριστερά μας βρίσκονται διάφορες πρεσβείες και ήδη ξεπροβάλει η επιβλητική πύλη

Για κάθε επισκέπτη που σέβεται την ποπ μουσική,δεν γίνεται να μην γνωρίζει τον δημοφιλέστερο καλλιτέχνη που τρελαίνει την νέα γενιά,Αντρέας Μπουράνι

 

[8avos]

Κάθε πρωί,λίγο πρωτού ανοίξω τα μάτια μου,ακούγοταν ένα ΓΚΑΠ ΓΚΟΥΠ.Στην αρχή ήμουν τρομαγμένος,τι θα μπορούσε να συνέβαινε μέσ το σπίτι που έμενα.Και ξανά ΓΚΑΠ ΓΚΟΥΠ,ω ρε Παναγία μ...

Να η αιτία των ΓΚΑΠ ΓΚΟΥΠ.Γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στο διαμέρισμα που εισέβαλα εγώ και του κλείδωσα την πόρτα του δωματίου μου,ενώ εκεί ήταν το μέρος που απολάμβανε τα χάδια του πρωτού κάνω την εμφάνισή μου εγώ.Σ ένα μικρό διαμερισματάκι των πενηνταπέντε τετραγωνικών,μαζί με την ιδικτήτρια και αφεντικίνα του,την Birgitt.

Είχα αποφασίσει πως μετά τις εκλογές,όπου για δεύτερη φορά αναδείχθηκε ο Αλέξης αρχηγός κράτους,θα πάταγα την μίζα της βέσπας μου και θα εξαφανιζόμουν.Κατεύθυνση;Το Βερολίνο.Κλάμματα ξανά μανά...ε ρε μάνα,κρεμμύδια να καθάριζες τόσο κλάμα δεν θα το βγαζες...Χειμώνας,κατά χείμωνο εικοσιέξι γενάρη βρισκόμουν στον δρόμο με το βεσπάκι.Φτάνοντας Βερολίνο ένα μήνα μετά... ε,εντάξει έκανα και τις διακοπούλες μου,φτάνοντας στο μπερλίν,πήγα σε χόστελ όπου και κοιμόμουν ενάμιση μήνα.Και εκεί που στο πρώτο χόστελ έμενα στο κέντρο,Kreuzberg γαρ και έβλεπα τους τουρίστες με τις τουριστριούλες να παρελάζουν,ρωτώντας με σαν σε ρόλο γέροντα να τους δώσω απ την πολύτιμη σοφία μου,που τόσο καιρό βρισκόμουν στο χόστελ,ένοιωθα και λίγο σαν τον Tom Hanks όπως στην ταινία Terminal,για το που θα παν να τα πιούν πληρώνοντας το μίνιμουμ και απομυζήοντας τα μέγιστα απ την πολύβουη και πασίγνωστη,νυχτερινή ζωή του Βερολίνου,έφτασα να βρίσκομαι σε ένα άλλο χόστελ,όπου η εργατιά χτύπαγε κόκκινα με εμένα να χω πάρει την απόφαση να επιστρέψω ελλάδα,μιας που δεν μπορούσα να βρώ ένα δωματιάκι να βάλω το ταλαίπωρο κορμί μου μέσα.

Ώσπου ως απάντηση από μύνημά μου σε μέσω κοινωνικής δικτύωσης,η Birgitt μου πρότεινε να πάω στο διαμερισματάκι της,να μου παραχωρήσει το δωματιάκι του κανακάρη....Jimbob της,για ένα ποσό της τάξης των διακοσίων ευρών.Η περιοχή όπου ήταν ως αφετηρία μου,λεγόταν Spandau.Εκ τοτε ο γατούλης ορμούσε κάθε πρωί στην πόρτα μου,προσπαθώντας να ανοίξει με το βάρος του το πόμολο της πόρτας και να εισέλθει στο χώρο,τον οποίο όμως δεν τον ένοιαζε ότι εμείς οι άνθρωποι ότι κάνουμε το κάνουμε με ένα μέσο που ονομάζεται "χρήμα" ανήκοντάς μου για τα επόμενα δυομιση χρόνια.Κάθε πρωί λοιπόν το ίδιο βιολί αυτός...Να ανοίξει την πόρτα να μπει στοπ δωμάτιο που κοιμόμουν και μόλις άνοιγα την πόρτα,έπεφτε όπως στην φωτό χάμο για να τον χαϊδέψω.Αντε να του αρνηθείς τώρα...

Το Spandau είναι η περιοχή όπου διέρχεται ο ποταμός Havel,δημιουργώντας το μικρότερο αδερφάκι του τον Spree (το όνομα του απορρυπαντικού πλυντηρίου αν θυμάστε) όπου και εισέρχεται σε ολόκληρη την πόλη της πρωτεύουσας,καθώς και η περιοχή όπου εκδράμουν τις ηλιόλουστες μέρες οι πρωτευουσιάνοι,μιας που αποτελεί το οξυγόνο της πόλης με την βλάστησή του.

Η ίδια άποψη απ το παράθυρό μου,χειμώνα και καλοκαίρι...Η διαφορά νομίζω είναι εμφανής όταν μιλάμε για πράσσινο στην πόλη...



Η περιοχή επίσης λόγω της μεγάλης της έκτασης,είναι βιομηχανική.Είναι η έδρα όπου και παράγονται οι μοτοσυκλέτες BMW,εκεί ήταν ένα από τα κύρια εργοστάσια της Siemens το οποίο έχει μετατραπεί σε γραφεία,των λαμπτήρων Osram,εκεί είναι η μεγάλη καπνοδόχος της εταιρείας σκουπιδιών,μιας και η Γερμανία έχει άλλο σύστημα για τα σκουπίδια αντί για τους Χ.Υ.Τ.Α. που έχει η Ελλάδα.Τα σκουπίδια
καίγονται σε ειδικούς κλίβανους και χρησιμοποιούν μέσω σωληνώσεων την θερμότητα τους,εν τάχυ η διαδικασία.

Ο ποταμός Havel είναι παραπόταμος του ποταμού Έλβα με μήκος 325 χιλιομέτρων,όπου και κατατάσσεται στον δέκατο τρίτο ποταμό της Γερμανίας.Τους χειμερινούς μήνες είναι πολύ εντυπωσιακό να τον βλέπεις παγωμένο.

Το δημαρχείο του Σπάνταου επίσης χειμώνα και καλοκαίρι.