kitten1
Member
- Μηνύματα
- 62
- Likes
- 119
- Επόμενο Ταξίδι
- Μόλις γύρισα!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Cuba!
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Ημέρα 1η: Βιέννη
- Ημέρα 2η: Σαλτζμπουργκ
- Ημέρα 3η: Πολιτιστική [URL='http://book.travelstories.gr/hotels/Browse.php?link=City/Vienna.htm']Βιέννη[/URL]
- Ημέρα 4η: Χαλαρή [URL='http://book.travelstories.gr/hotels/Browse.php?link=City/Vienna.htm']Βιέννη[/URL]
- Ημέρα 5η: Πράγα
- And now...Info & Tips: Βιέννη
- And now...Info & Tips: Πράγα
Η 3η ημέρα ξεκινάει με ένα πλούσιο πρωινό στο ξενοδοχείο και αμέσως φεύγουμε για το σταθμό του υπόγειου (Το ξενοδοχείο απείχε 3 λεπτά από σταθμό του υπόγειου, έξω από το κέντρο της πόλης, λεπτομέρειες θα δώσω στο τέλος της ιστορίας). Από την πρώτη μέρα είχαμε κλείσει εισιτήρια για την προπόνηση των αλόγων lippizaner , η οποία γίνεται μέσα στην αίθουσα της Ισπανικής Σχολής Ιππασίας στα ανάκτορα του Hofburg.
Ο ήλιος έχει κάνει την εμφάνισή του κι εμείς κάνουμε μια ευχάριστη πρωινή βόλτα στο κέντρο της πόλης, με κατεύθυνση το Hofburg.
Η είσοδος του παλατιού Hofburg.
Η αίθουσα όπου από το 1735 γίνονται οι εκπαιδεύσεις και οι παραστάσεις των αλόγων (χειμερινή σχολή ιππασίας,).
Τα άλογα Lipizzaner είναι μια ράτσα γνωστήγια το σφρίγος και τη χάρη της που εκπαιδεύεται εδώ . Είναι γνωστή για τον βηματισμό της και τα γεμάτα χάρη βήματά της ( σε μερικές στιγμές είναι σαν να χορεύουν, πραγματικά απίστευτο θέαμα!).
Αυτό που είναι επίσης αξιοσημείωτο, είναι ότι τα άλογα αυτά γεννιούνται σκουρόχρωμα, μεγαλώνοντας γίνονται γκρι και καταλήγουν άσπρα!
Τα άλογα είναι ιδιαίτερα κομψά και φροντισμένα, ενώ οι αναβάτες τους φοράνε ειδική στολή με δίκοχο καπέλο.
Το βασιλικό θεωρείο, όπου βρίσκεται το πορτρέτο του Αυτοκράτορα Καρόλου του 6ου, ιδρυτή της σχολής. Οι αναβάτες εισερχόμενοι στην αίθουσα υψώνουν το καπέλο μπροστά από το καπέλο, προς τιμήν του.
Το θέαμα κράτησε 1,30 ώρα και ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, να βλέπεις υπέροχα άλογα να βηματίζουν υπό τους ήχους κλασικής μουσική σε αυτή την εντυπωσιακή αίθουσα.
Η συνέχεια της βόλτας μας περιλάμβανε περιήγηση στην Ringstrasse με τελικό προορισμό το ζαχαροπλαστείο Sacher, όμως ο κόσμος που έμπαινε στην Όπερα μας έβαλε ιδέες.
Το κτίριο της Όπερας.
Μπήκαμε μέσα για να δούμε το κτίριο, μιας και η έρευνα που είχαμε κάνει μας είχε δείξει ότι εισιτήρια για τις ημέρες που ήμασταν εκεί δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα. Το εσωτερικό του κτιρίου ήταν πολύ εντυπωσιακό και κόσμος ανέβαινε απάνω για να παρακολουθήσει μια παράσταση.
Το πρόγραμμα έδειχνε ότι στη 1.30 θα ανέβαινε ο Καρυοθραύστης. Τότε θυμήθηκα για τα εισιτήρια ορθίων: με πολύ χαμηλό αντίτιμο μπορείς να παρακολουθήσεις μια παράσταση όρθιος!! Αυτόματα ρωτήσαμε πόσο κοστίζει, αν μπορούσαμε να φύγουμε στη μέση της παράστασης (αν κουραζόμασταν όρθιοι) και αν υπήρχαν εισιτήρια! Με 3 ευρώ/ άτομο δεν το σκεφτήκαμε καθόλου, αγοράσαμε το εισιτήριο μας κι ανεβήκαμε στο καταπληκτικό κτίριο της όπερας.
Μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο καφέ της όπερας, όπου οι βιεννέζοι καλοντυμένοι με τα παιδιά τους έπιναν ένα ποτό ή έναν καφέ και περίμεναν να ξεκινήσει η παράσταση, ανεβήκαμε στον όροφο όπου ήταν και οι θέσεις των ορθίων και δώσαμε τα παλτά μας στη γκαρνταρόμπα. Όλο το προσωπικό ήταν πολύ ευγενικό και εξυπηρετικό και μας έδειξαν που μπορούσαμε να ακουμπήσουμε και πως μπορούσαμε να κρατήσουμε τη θέση μας με ένα κασκόλ. Η αίθουσα ήταν απίστευτα μεγαλοπρεπής
και νιώσαμε δέος μπαίνοντας στο χώρο όπου ο Μότσαρτ είχε παρουσιάσει πρώτη φορά την όπερα του Ντον Τζιοβάνι.
Μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε, οι θέσεις των ορθίων ήταν πολύ άνετες: μια μπάρα επενδεδυμένη με βελούδο χρησίμευε σαν στήριγμα, ώστε να μην κουράζεσαι και ένα σκαλάκι από πίσω (η αίθουσα είναι αμφιθεατρική προφανώς) μπορούσε να χρησιμεύσει ως κάθισμα για λίγο. Η αίθουσα γέμισε και σύντομα η παράσταση ξεκίνησε.
Κατ' αρχήν να πω πως δεν είμαστε ιδιαίτερα "κουλτουριάρηδες", ΟΚ κλασική μουσική μπορεί να ακούμε πότε πότε, αλλά μπαλέτο δεν είχαμε δει ποτέ! Η πρώτη πράξη πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε , αν και όρθιοι! Ήταν τόσο εντυπωσιακό το θέαμα, που πραγματικά μείναμε με το στόμα ανοικτό! Τα κουστούμια και τα σκηνικά ήταν εξαιρετικά, η χορογραφία ήταν του αειμνήστου Νουρέγιεφ, η μουσική έδενε τέλεια με την υπόθεση... Τα λόγια μου είναι πολύ φτωχά μπροστά σε αυτό που βιώσαμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα μείναμε μέχρι το τέλος και απολαύσαμε μια υπέροχη παράσταση σε έναν από τους ωραιότερους χώρους του κόσμου, μια εμπειρία μαγική που θα μας μείνει αξέχαστη!!!
Μετά το τέλος της παράστασης επισκεφτήκαμε ένα παρακείμενο εστιατόριο για μια ζεστή σούπα, ένα ποτήρι ντόπιο κρασί και εξαιρετικό φαγητό και σαλάτα !!! Έπρεπε όμως να βιαστούμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας, γιατί για το βράδυ είχαμε κλείσει κονσέρτο κλασικής μουσικής!!!
Η Βιέννη το βράδυ ήταν , μπορώ να πω, πιο ρομαντική ! Δρόμοι φωτισμένοι εορταστικά, πολύς κόσμος που πηγαινοέρχεται για μια βραδινή βόλτα, μας βάζουν στο κλίμα:
Ξέχασα να αναφέρω πως πλέον η πόλη έχει μπει σε ρυθμούς Πρωτοχρονιάς και υπάρχουν αντίστοιχοι πάγκοι Πρωτοχρονιάτικης αγοράς.
Φτάνουμε στην κατάμεστη Imperial αίθουσα , όπου θα παρακολουθήσουμε για 1.5 ώρα κονσέρτο κλασικής μουσικής με έργα κυρίως των Στράους (κι όμως ήταν 4, πατέρας και 3 γιοι).
Ο κόσμος, όμορφα ντυμένος, περιμένει υπομονετικά να ξεκινήσει το κονσέρτο.
Οι μουσικοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό σε αυτό το εξαιρετικό κονσέρτο κλασικής μουσικής που μας υπενθύμισε ότι είμαστε στην πατρίδα του βαλς και τις πόλκα.
Ευχάριστες νότες χιούμορ από τους μουσικούς και τον μαέστρο έκαναν τη βραδιά πιο διασκεδαστική. Με το τελείωμα του κονσέρτου (το κλασικό Radinsky march, ) μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε έξω: αφράτο απαλό χιόνι έπεφτε και είχε όμορφα καλύψει τα πάντα! Η πρώτη μας λευκή νύχτα στη Βιέννη ήταν γεγονός!
Ο ήλιος έχει κάνει την εμφάνισή του κι εμείς κάνουμε μια ευχάριστη πρωινή βόλτα στο κέντρο της πόλης, με κατεύθυνση το Hofburg.
Η είσοδος του παλατιού Hofburg.
Η αίθουσα όπου από το 1735 γίνονται οι εκπαιδεύσεις και οι παραστάσεις των αλόγων (χειμερινή σχολή ιππασίας,).
Τα άλογα Lipizzaner είναι μια ράτσα γνωστήγια το σφρίγος και τη χάρη της που εκπαιδεύεται εδώ . Είναι γνωστή για τον βηματισμό της και τα γεμάτα χάρη βήματά της ( σε μερικές στιγμές είναι σαν να χορεύουν, πραγματικά απίστευτο θέαμα!).
Αυτό που είναι επίσης αξιοσημείωτο, είναι ότι τα άλογα αυτά γεννιούνται σκουρόχρωμα, μεγαλώνοντας γίνονται γκρι και καταλήγουν άσπρα!
Τα άλογα είναι ιδιαίτερα κομψά και φροντισμένα, ενώ οι αναβάτες τους φοράνε ειδική στολή με δίκοχο καπέλο.
Το βασιλικό θεωρείο, όπου βρίσκεται το πορτρέτο του Αυτοκράτορα Καρόλου του 6ου, ιδρυτή της σχολής. Οι αναβάτες εισερχόμενοι στην αίθουσα υψώνουν το καπέλο μπροστά από το καπέλο, προς τιμήν του.
Το θέαμα κράτησε 1,30 ώρα και ήταν πραγματικά εντυπωσιακό, να βλέπεις υπέροχα άλογα να βηματίζουν υπό τους ήχους κλασικής μουσική σε αυτή την εντυπωσιακή αίθουσα.
Η συνέχεια της βόλτας μας περιλάμβανε περιήγηση στην Ringstrasse με τελικό προορισμό το ζαχαροπλαστείο Sacher, όμως ο κόσμος που έμπαινε στην Όπερα μας έβαλε ιδέες.
Το κτίριο της Όπερας.
Μπήκαμε μέσα για να δούμε το κτίριο, μιας και η έρευνα που είχαμε κάνει μας είχε δείξει ότι εισιτήρια για τις ημέρες που ήμασταν εκεί δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα. Το εσωτερικό του κτιρίου ήταν πολύ εντυπωσιακό και κόσμος ανέβαινε απάνω για να παρακολουθήσει μια παράσταση.
Το πρόγραμμα έδειχνε ότι στη 1.30 θα ανέβαινε ο Καρυοθραύστης. Τότε θυμήθηκα για τα εισιτήρια ορθίων: με πολύ χαμηλό αντίτιμο μπορείς να παρακολουθήσεις μια παράσταση όρθιος!! Αυτόματα ρωτήσαμε πόσο κοστίζει, αν μπορούσαμε να φύγουμε στη μέση της παράστασης (αν κουραζόμασταν όρθιοι) και αν υπήρχαν εισιτήρια! Με 3 ευρώ/ άτομο δεν το σκεφτήκαμε καθόλου, αγοράσαμε το εισιτήριο μας κι ανεβήκαμε στο καταπληκτικό κτίριο της όπερας.
Μετά από μια σύντομη επίσκεψη στο καφέ της όπερας, όπου οι βιεννέζοι καλοντυμένοι με τα παιδιά τους έπιναν ένα ποτό ή έναν καφέ και περίμεναν να ξεκινήσει η παράσταση, ανεβήκαμε στον όροφο όπου ήταν και οι θέσεις των ορθίων και δώσαμε τα παλτά μας στη γκαρνταρόμπα. Όλο το προσωπικό ήταν πολύ ευγενικό και εξυπηρετικό και μας έδειξαν που μπορούσαμε να ακουμπήσουμε και πως μπορούσαμε να κρατήσουμε τη θέση μας με ένα κασκόλ. Η αίθουσα ήταν απίστευτα μεγαλοπρεπής
και νιώσαμε δέος μπαίνοντας στο χώρο όπου ο Μότσαρτ είχε παρουσιάσει πρώτη φορά την όπερα του Ντον Τζιοβάνι.
Μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε, οι θέσεις των ορθίων ήταν πολύ άνετες: μια μπάρα επενδεδυμένη με βελούδο χρησίμευε σαν στήριγμα, ώστε να μην κουράζεσαι και ένα σκαλάκι από πίσω (η αίθουσα είναι αμφιθεατρική προφανώς) μπορούσε να χρησιμεύσει ως κάθισμα για λίγο. Η αίθουσα γέμισε και σύντομα η παράσταση ξεκίνησε.
Κατ' αρχήν να πω πως δεν είμαστε ιδιαίτερα "κουλτουριάρηδες", ΟΚ κλασική μουσική μπορεί να ακούμε πότε πότε, αλλά μπαλέτο δεν είχαμε δει ποτέ! Η πρώτη πράξη πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε , αν και όρθιοι! Ήταν τόσο εντυπωσιακό το θέαμα, που πραγματικά μείναμε με το στόμα ανοικτό! Τα κουστούμια και τα σκηνικά ήταν εξαιρετικά, η χορογραφία ήταν του αειμνήστου Νουρέγιεφ, η μουσική έδενε τέλεια με την υπόθεση... Τα λόγια μου είναι πολύ φτωχά μπροστά σε αυτό που βιώσαμε. Χωρίς δεύτερη κουβέντα μείναμε μέχρι το τέλος και απολαύσαμε μια υπέροχη παράσταση σε έναν από τους ωραιότερους χώρους του κόσμου, μια εμπειρία μαγική που θα μας μείνει αξέχαστη!!!
Μετά το τέλος της παράστασης επισκεφτήκαμε ένα παρακείμενο εστιατόριο για μια ζεστή σούπα, ένα ποτήρι ντόπιο κρασί και εξαιρετικό φαγητό και σαλάτα !!! Έπρεπε όμως να βιαστούμε να γυρίσουμε στο ξενοδοχείο μας, γιατί για το βράδυ είχαμε κλείσει κονσέρτο κλασικής μουσικής!!!
Η Βιέννη το βράδυ ήταν , μπορώ να πω, πιο ρομαντική ! Δρόμοι φωτισμένοι εορταστικά, πολύς κόσμος που πηγαινοέρχεται για μια βραδινή βόλτα, μας βάζουν στο κλίμα:
Ξέχασα να αναφέρω πως πλέον η πόλη έχει μπει σε ρυθμούς Πρωτοχρονιάς και υπάρχουν αντίστοιχοι πάγκοι Πρωτοχρονιάτικης αγοράς.
Φτάνουμε στην κατάμεστη Imperial αίθουσα , όπου θα παρακολουθήσουμε για 1.5 ώρα κονσέρτο κλασικής μουσικής με έργα κυρίως των Στράους (κι όμως ήταν 4, πατέρας και 3 γιοι).
Ο κόσμος, όμορφα ντυμένος, περιμένει υπομονετικά να ξεκινήσει το κονσέρτο.
Οι μουσικοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό σε αυτό το εξαιρετικό κονσέρτο κλασικής μουσικής που μας υπενθύμισε ότι είμαστε στην πατρίδα του βαλς και τις πόλκα.
Ευχάριστες νότες χιούμορ από τους μουσικούς και τον μαέστρο έκαναν τη βραδιά πιο διασκεδαστική. Με το τελείωμα του κονσέρτου (το κλασικό Radinsky march, ) μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε έξω: αφράτο απαλό χιόνι έπεφτε και είχε όμορφα καλύψει τα πάντα! Η πρώτη μας λευκή νύχτα στη Βιέννη ήταν γεγονός!
Last edited by a moderator: