marydim
Member
- Μηνύματα
- 1.631
- Likes
- 410
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεσόγειος
- Ταξίδι-Όνειρο
- Δρόμος Αγ. Ιακώβου-Ισπανί
Περιεχόμενα
Το αεροδρόμιο του Ασουάν είναι ολίγον επαρχιακό και όσο περιμέναμε να πάρουμε τις αποσκευές αναρωτιόμουν από μέσα μου αν τελικά θα βρούμε κάτι να πάμε στην πόλη. Ταξί δεν έβλεπα πουθενά, εταιρείες ενοικίασης αυτοκινήτων ούτε για αστείο και από υπαλλήλους του αεροδρομίου έπιανε το μάτι μου μόνο τον κύριο που προανέφερα ο οποίος πηγαινοερχόταν πέρα δώθε προσπαθώντας να φέρει σε επαφή τα γκρουπάκια των τουριστών με τους σωστούς οδηγούς που τους περίμεναν με αναμμένες τις μηχανές των αυτοκινήτων ακριβώς έξω από το κτίριο. Να σας ομολογήσω ότι εκείνη την ώρα ένιωσα ένα αίσθημα ζήλιας για όλους εκείνους τους τουρίστες, που χαρούμενοι περίμεναν να έρθει η σειρά τους να επιβιβαστούν στα βανάκια τους και να φτάσουν στο ξενοδοχείο τους όμορφα και ωραία όσο εμείς θα ξεροσταλιάζαμε στην αίθουσα αφίξεων.
Κούνησα το κεφάλι και αποφάσισα να αντιμετωπίσω την κατάσταση κατάμουτρα. Έκανα λάθος και έπρεπε με κάποιο τρόπο να το πληρώσω. Είχαμε μπροστά μας άλλες 15 μέρες ταξίδι, δεν έπρεπε στην πρώτη δυσκολία να κατεβάσω το κεφάλι και ν' αρχίσω να γκρινιάζω! Άρχισα να σκέφτομαι τις εναλλακτικές λύσεις αν δεν βρίσκαμε ταξί ή βανάκι ή έστω ένα κάρο να πάμε στο Ασουάν. Η ιδέα να το κόψουμε με τα πόδια δεν ακούστηκε καλή ούτε καν στα δικά μου αυτιά καθώς η θερμοκρασία χτύπαγε άνετα ένα 42άρι Βαθμούς Κελσίου στις 10 το πρωί αλλά την κράτησα στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου ως έσχατη λύση. Σ' αυτή την περίπτωση, βέβαια, θα έπρεπε να περιμένουμε ως το βράδυ, να πέσει λίγο ο ήλιος για να αρχίσουμε τον ποδαρόδρομο! Δεν είχα ιδέα και προς τα που πέφτει και η πόλη!
Εννοείται ότι δεν είπα κουβέντα στην αδελφή μου για τις σκέψεις μου! Φοβόμουν το ξέσπασμα της οργής της αν άκουγε κάτι τέτοιο! Μάλλον, θα έπρεπε να ρίξω τα μούτρα μου και να ζητήσω από το ξενοδοχείο να μας στείλει μεταφορικό μέσο πληρώνοντας όσο και όσο.
Τελικά, αφού περιμέναμε και περιμέναμε μέχρι να φύγουν όλοι και να μείνουμε εμείς και οι βαλίτσες μας στο αεροδρόμιο, μας πλησίασε ο μαυρούλης κυριούλης και μας είπε ότι το ταξί μας περίμενε! Το πρόσωπό μου, μάλλον, φωτίστηκε περισσότερο από το κανονικό γιατί και η αδερφή μου και ο Αιγύπτιος με κοίταξαν περίεργα. "Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι στο Ασουάν", δικαιολογήθηκα αλλά ήμουν σίγουρη ότι ο Αιγύπτιος με θεώρησε μια άλλη ακόμα χαζοτουρίστρια!
[/I]
Ο κυριούλης πάντως όχι μόνο μας είχε βρει ταξί αλλά είχε κανονίσει και την τιμή με τον ταξιτζή. Επίσης, φρόντισε να μας οδηγήσει ως την μίνι πιάτσα ταξί που είχε στηθεί ακριβώς έξω από το αεροδρόμιο, στα δεξιά βγαίνοντας από την έξοδο των αφίξεων, να εξηγήσει στον ταξιτζή που πρέπει να μας αφήσει και να μας ευχηθεί καλή διαμονή στο Ασσουάν. Οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν από τους λίγους Αιγύπτιους υπαλλήλους που ήταν τόσο εξυπηρετικός. Οι άλλοι δημόσιοι υπαλλήλοι στην Αίγυπτο συνήθως βαριούνταν ακόμα και να σου μιλήσουν!
Τελικά ταξί υπήρχαν στο αεροδρόμιο παρόλο που δεν τα είχα προσέξει όταν πριν από κάνα μισάωρο είχα βγει έξω στο προαύλιο του αεροδρομίου καθώς ήταν σταθμευμένα λίγο πιο πέρα για να μην εμποδίζουν τα τουριστικά βανάκια. Αλλά μόλις εκείνα έφυγαν, δυο- τρία ταξί πλησίασαν και στήθηκαν έξω από τις αφίξεις περιμένοντας κάνα ξέμπαρκο τουρίστα.
Να σημειώσω ότι και οι ταξιτζήδες του αεροδρομίου του Ασσουάν μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση καθώς ήταν οι μόνοι Αιγύπτιοι ταξιτζήδες που δεν μας την έπεσαν φωνάζοντας "Ταξί- Ταξί" από κάνα χιλιόμετρο μακριά! Αφού πέρναγα δίπλα τους και έλεγα τώρα θα μου πουν τη μαγική λεξούλα αλλά αυτοί τίποτα! Αραχτοί και λάιτ συνέχιζαν τη συζήτησή τους αδιαφορώντας για τις παρουσίες μας.
Κούνησα το κεφάλι και αποφάσισα να αντιμετωπίσω την κατάσταση κατάμουτρα. Έκανα λάθος και έπρεπε με κάποιο τρόπο να το πληρώσω. Είχαμε μπροστά μας άλλες 15 μέρες ταξίδι, δεν έπρεπε στην πρώτη δυσκολία να κατεβάσω το κεφάλι και ν' αρχίσω να γκρινιάζω! Άρχισα να σκέφτομαι τις εναλλακτικές λύσεις αν δεν βρίσκαμε ταξί ή βανάκι ή έστω ένα κάρο να πάμε στο Ασουάν. Η ιδέα να το κόψουμε με τα πόδια δεν ακούστηκε καλή ούτε καν στα δικά μου αυτιά καθώς η θερμοκρασία χτύπαγε άνετα ένα 42άρι Βαθμούς Κελσίου στις 10 το πρωί αλλά την κράτησα στο πίσω μέρος του εγκεφάλου μου ως έσχατη λύση. Σ' αυτή την περίπτωση, βέβαια, θα έπρεπε να περιμένουμε ως το βράδυ, να πέσει λίγο ο ήλιος για να αρχίσουμε τον ποδαρόδρομο! Δεν είχα ιδέα και προς τα που πέφτει και η πόλη!
Εννοείται ότι δεν είπα κουβέντα στην αδελφή μου για τις σκέψεις μου! Φοβόμουν το ξέσπασμα της οργής της αν άκουγε κάτι τέτοιο! Μάλλον, θα έπρεπε να ρίξω τα μούτρα μου και να ζητήσω από το ξενοδοχείο να μας στείλει μεταφορικό μέσο πληρώνοντας όσο και όσο.
Τελικά, αφού περιμέναμε και περιμέναμε μέχρι να φύγουν όλοι και να μείνουμε εμείς και οι βαλίτσες μας στο αεροδρόμιο, μας πλησίασε ο μαυρούλης κυριούλης και μας είπε ότι το ταξί μας περίμενε! Το πρόσωπό μου, μάλλον, φωτίστηκε περισσότερο από το κανονικό γιατί και η αδερφή μου και ο Αιγύπτιος με κοίταξαν περίεργα. "Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι στο Ασουάν", δικαιολογήθηκα αλλά ήμουν σίγουρη ότι ο Αιγύπτιος με θεώρησε μια άλλη ακόμα χαζοτουρίστρια!
[/I]
Ο κυριούλης πάντως όχι μόνο μας είχε βρει ταξί αλλά είχε κανονίσει και την τιμή με τον ταξιτζή. Επίσης, φρόντισε να μας οδηγήσει ως την μίνι πιάτσα ταξί που είχε στηθεί ακριβώς έξω από το αεροδρόμιο, στα δεξιά βγαίνοντας από την έξοδο των αφίξεων, να εξηγήσει στον ταξιτζή που πρέπει να μας αφήσει και να μας ευχηθεί καλή διαμονή στο Ασσουάν. Οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν από τους λίγους Αιγύπτιους υπαλλήλους που ήταν τόσο εξυπηρετικός. Οι άλλοι δημόσιοι υπαλλήλοι στην Αίγυπτο συνήθως βαριούνταν ακόμα και να σου μιλήσουν!
Τελικά ταξί υπήρχαν στο αεροδρόμιο παρόλο που δεν τα είχα προσέξει όταν πριν από κάνα μισάωρο είχα βγει έξω στο προαύλιο του αεροδρομίου καθώς ήταν σταθμευμένα λίγο πιο πέρα για να μην εμποδίζουν τα τουριστικά βανάκια. Αλλά μόλις εκείνα έφυγαν, δυο- τρία ταξί πλησίασαν και στήθηκαν έξω από τις αφίξεις περιμένοντας κάνα ξέμπαρκο τουρίστα.
Να σημειώσω ότι και οι ταξιτζήδες του αεροδρομίου του Ασσουάν μας έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση καθώς ήταν οι μόνοι Αιγύπτιοι ταξιτζήδες που δεν μας την έπεσαν φωνάζοντας "Ταξί- Ταξί" από κάνα χιλιόμετρο μακριά! Αφού πέρναγα δίπλα τους και έλεγα τώρα θα μου πουν τη μαγική λεξούλα αλλά αυτοί τίποτα! Αραχτοί και λάιτ συνέχιζαν τη συζήτησή τους αδιαφορώντας για τις παρουσίες μας.
Attachments
-
139,8 KB Προβολές: 59