Βέλγιο Λουξεμβούργο Βέλγιο ξανά, με αφορμή … μια συναυλία!

Grerena

Member
Μηνύματα
1.286
Likes
16.824
Επόμενο Ταξίδι
Πορτογαλία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Tromso, Las Vegas
2η ημέρα
Το πρωί ξύπνησα νωρίς νωρίς (κατά τις 7:30), γιατί είχα υποσχεθεί στην παρέα να πάω για ψώνια στο γειτονικό carrefour (που άνοιγε στις 8:00 παρόλο που ήταν Κυριακή), προκειμένου να προμηθευτώ υλικά για το πρωινό μας. Το δωματιάκι μας ήταν ένα μικρό studio, που είχε κουζινίτσα και τραπεζαρία, τα οποία και εκμεταλλευτήκαμε κατάλληλα.

Εικόνα της πολύ πρωινής Κυριακάτικης Αμβέρσας….
IMG_6921.JPG


IMG_6922.JPG


Στο δρόμο συνάντησα και το τραμ “φάντασμα”. Πού ήταν χθες το βράδυ που το θέλαμε;
IMG_6925.JPG


Ευτυχώς που η είσοδος του ξενοδοχείου δεν έχει κλειδιά. Γιατί μάλλον θα τα ξεχνούσα. Μπήκα με κωδικό.
IMG_6926.JPG


Ψώνισα λοιπόν αυγά, τυρί, γάλα, φρούτα και κρουασάν και φάγαμε ένα ωραίο και χορταστικό πρωινό.
IMG_6928.JPG


Ήπιαμε και τα καφεδάκια μας και το τσάι μας, γιατί … ήταν άγνωστο αν στο υπόλοιπο της ημέρας θα βρίσκαμε χρόνο να αφιερώσουμε σε φαγητό και πιοτό. Δεν είχε πολλά περιθώρια το πρόγραμμα της ημέρας για διαλείμματα. Νομίζω ότι θα πρέπει να θυμηθώ … να το βελτιώσω αυτό. :rolleyes:

Η ΑΜΒΕΡΣΑ
Φύγαμε από το ξενοδοχείο κατά τις 10:00, με σκοπό να δούμε και λίγο την Αμβέρσα. Στην πόλη είχαμε ξαναέρθει και σε προηγούμενο ταξίδι μας (και εμείς και η φίλη μας) και μας άρεσε πολύ και να που ο Bocelli μας ξαναέφερε σε αυτήν.

Ναι μεν στο Βέλγιο επιτρέπεται το δωρεάν παρκάρισμα σήμερα που ήταν Κυριακή, δεν επιτρέπεται όμως το … παράνομο παρκάρισμα. Και εμείς είχαμε παρκάρει δίπλα σε στάση λεωφορείου. Για την ακρίβεια είχαμε παρκάρει ανάμεσα από δύο στάσεις λεωφορείου. Τα αυτοκίνητα που είχαν παρκάρει ακριβώς στη στάση … δεν είχαν κλήση. Δεν κατάλαβα το γιατί. Βέβαια χρηματικό ποσό δεν έγραφε η κλήση. Έγραφε μόνο το είδος της παράβασης. Θα μας έρθει αργότερα «το μπουγιουρντί» στο σπίτι, μας είπε ο ξενοδόχος. Ελπίζω να κάνει λάθος εκτίμηση (και αυτή τη φορά) και να μην μας έρθει τίποτα ... και το χαρτάκι στο μπαρμπρίζ να είναι απλά μια … παρατήρηση.:p
Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν αφήσαμε στο χαρτάκι της κλήσης να μας χαλάσει τη διάθεση. Πήραμε το αυτοκίνητο και παρκάραμε λίγο πιο κοντά στο κέντρο και συγκεκριμένα έξω από το μουσείο Plantin-Moretus, το οποίο αποτέλεσε και την πρώτη μας επίσκεψη για τη σημερινή ημέρα.

H πλατεία Vrijdagmarkt...
IMG_6937.JPG

Είσοδος του Plantin Moretus...
IMG_6939.JPG


Το Μουσείο Plantin-Moretus είναι ένα μουσείο στο Vrijdagmarkt της Αμβέρσας, που στεγάζεται στην κατοικία και στο εργαστήριο εκτύπωσης των Christophe Plantin και Jan Moretus .
Η εκτυπωτική αυτή εταιρεία ιδρύθηκε το 1555 από έναν Γάλλο βιβλιοδέτη, τον Christophe Plantin. Σε λιγότερο από είκοσι χρόνια από την έκδοση του πρώτου βιβλίου, ο εκδοτικός οίκος της Plantin είχε γίνει ο κορυφαίος στην Ευρώπη, έχοντας αποκτήσει πολύ μεγάλη φήμη. Η επιχείρηση λειτουργούσε σε βιομηχανική κλίμακα, με 16 εκτυπωτικές μηχανές και περίπου 80 εξειδικευμένους τεχνίτες. Την επιχείρηση ανέλαβε στη συνέχεια ο γαμπρός της οικογένειας Plantin, ο Jan Moretus, ο οποίος αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής τού έργου του πεθερού του, καθώς είχε μεγάλη συμβολή στις δραστηριότητες και στη φήμη της επιχείρησης. Οι απόγονοι και οι κληρονόμοι των ιδρυτών, συνέχισαν με συνέπεια την παράδοση, μέχρι το 1866. Επί 300 χρόνια η οικογενειακή αυτή επιχείρηση με το τυπογραφείο της, θεωρείται ότι συνέβαλε στην εξάπλωση των επιστημονικών συγγραμμάτων, των ιδεών του διαφωτισμού, στην άνθιση της λογοτεχνίας και τελικά σε όλα αυτά που δημιούργησαν τον σύγχρονο κόσμο! Υπήρχε στο μουσείο και ένα σχετικό βιντεάκι για την συμβολή της τυπογραφίας, γενικότερα, στην άνθιση των επιστημών και της τεχνολογίας!

Δεν είχα επισκεφτεί ποτέ εκτυπωτικό μουσείο, ούτε κάτι παρεμφερές και από αυτά που είχα διαβάσει γι’ αυτό, συν του ότι το μουσείο είναι το μοναδικό μουσείο του είδους, που είναι εγγεγραμμένο στον κατάλογο Παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, με έκαναν να θέλω να το επισκεφτώ, γιατί φαινόταν διαφορετικό από τα συνηθισμένα μουσεία.
Στο γκισέ των εισιτηρίων βγάζοντας τα εισιτήρια κάναμε το κλασικό αστείο στον υπάλληλο ζητώντας του, ενημερωτικό υλικό και πλάνο του μουσείου …στα ελληνικά. Εκείνος όμως δεν κατάλαβε το αστείο μας και μας απάντησε με πολύ σοβαρότητα ότι δεν έχει, συμπληρώνοντας απολογητικά: «Το μουσείο μας δεν έχει πολλούς Έλληνες επισκέπτες»!

To Plantin - Moretus museum στεγάζεται σε ένα πανέμορφο κτίριο του 16ου αιώνα.
Στο ισόγειο του κτιρίου βρίσκεται το εκτυπωτικό εργαστήριο. Εκεί εκθέτονται μια εξαιρετική συλλογή τυπογραφικού υλικού με πολλά πρωτότυπα αντικείμενα, τα δύο παλαιότερα πιεστήρια στον κόσμο, μια μεγάλη συλλογή από μήτρες, εκτυπωτές και τυπογραφικό υλικό. Διαθέτει επίσης μια εκτεταμένη βιβλιοθήκη και το σύνολο των αρχείων της επιχείρησης Plantin. Το μουσείο επίσης έχει μία από τις σημαντικότερες συλλογές γραφικών εκτυπώσεων από τον 16ο και 17ο αιώνα, περίπου 600 μεσαιωνικά χειρόγραφα και 25.000 βιβλία που εκτυπώθηκαν πριν από τον 19ο αιώνα.
IMG_6942.JPG


IMG_6944.JPG


IMG_6947.JPG


IMG_6948.JPG


Το σπίτι της οικογένειας Plantin και Moretus, βρίσκεται στον επάνω όροφο του κτιρίου.
Το σπίτι είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ενός πλούσιου σπιτιού του 16ου αιώνα, το οποίο δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ζούσε μια πλούσια οικογένεια στη χρυσή εποχή της Αμβέρσας.

Σπίτι και εργαστήριο είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα, που καταλαβαίνεις αμέσως πως η οικογένεια Plantin και Moretus ζούσε ανάμεσα στα βιβλία και η ζωή της ήταν αφιερωμένη στην επιχείρηση.
Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ από το μπαρόκ αλλά και αναγεννησιακό στυλ της διακόσμησης του εσωτερικού του σπιτιού. Υπήρχε πλούσια συλλογή με ταπετσαρίες τοίχων, έπιπλα αντίκες, γλυπτά, πορσελάνες έως και μουσικά όργανα.

IMG_6958.JPG


IMG_6961.JPG



IMG_6973.JPG


IMG_6981.JPG


Το σπίτι διαθέτει και ένα εντυπωσιακό και μεγάλο αίθριο...
IMG_6949.JPG


IMG_6950.JPG


IMG_6952.JPG


Εκτός όμως από τα έπιπλα εποχής της οικογένειας εκθέτονται και πολλά έργα της επιχείρησης. Τα εντυπωσιακότερα είναι: μια Βίβλος τυπωμένη σε πέντε γλώσσες (Λατινικά, Εβραϊκά, Αραβικά, Ελληνικά και Αραμαϊκά), ο πρώτος γεωγραφικός άτλας που εκτυπώθηκε παγκοσμίως, ένα βιβλίο βοτανολογίας, ένα βιβλίο ανατομίας, ένα βιβλίο για τους δεκαδικούς αριθμούς, μια μελέτη του ανθρωπιστή Justus Lipsius και μια αριστουργηματική, πλούσια εικονογραφημένη Αγία Γραφή.

IMG_6976.JPG



IMG_6978.JPG


IMG_6983.JPG


Και καθώς περιδιαβαίναμε τα δωμάτια θαυμάζοντας όλα αυτά τα αριστουργήματα, ξαφνικά μπαίνουμε σε ένα χώρο υποδοχής του σπιτιού, του οποίου οι τοίχοι ήταν γεμάτο με ζωγραφικούς πίνακες. Οι πίνακες αυτοί μου φάνηκε ότι είχαν κάτι από την τεχνοτροπία του Rubens και προς στιγμήν σκέφτηκα ότι μάλλον θα είμαι επηρεασμένη από το περιβάλλον. Στην Αμβέρσα βρίσκομαι εξάλλου! Όταν όμως πλησίασα και είδα την υπογραφή…. Τι έκπληξη! Οι πίνακες ήταν του Rubens! Και δεν ήταν ένα – δυο πίνακες. Ήταν μια πολύ μεγάλη συλλογή πορτραίτων των μελών της οικογένειας. Ο Jan Moretus, ο Christophe Plantin, έως και ο Lipsius!
Βρισκόμουν για δεύτερη φορά στην Αμβέρσα και πάλι δεν θα προλάβαινα να πάω στο Rubenshuis (σπίτι του Rubens)… γι’ αυτό … ήρθε ο Rubens σε μένα.! :lol: Αργότερα έμαθα ότι πιο πολλοί πίνακες του Rubens υπάρχουν στο Plantin Moretus παρά στο Rubenshuis…:):)

IMG_6963.JPG


IMG_6966.JPG


Πολύ τη χάρηκα αυτήν την επίσκεψη. Και γιατί είδα ένα τυπογραφείο που δεν είχα ξαναδεί (και μάλιστα της Unesco) και γιατί είδα ένα πολύ χαρακτηριστικό και πλούσιο σπίτι του 16ου αιώνα, αλλά και γιατί είδα και Rubens. Πιο πολύ χάρηκα που … αναγνώρισα τους πίνακες του Rubens, κάτι που δεν περίμενα να δω, γιατί δεν το γνώριζα ότι υπάρχουν. :eek::eek:

Αφού «κλείσαμε» μιάμιση ώρα μέσα στο μουσείο Plantin-Moretus, στη συνέχεια αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια στη Grotte Markt, για να περπατήσουμε λίγο και μέσα στην πόλη.
IMG_6990.JPG


IMG_7070.JPG


Ήταν μια υπέροχη μέρα! Κυριακή με ήλιο!
Περάσαμε μέσα από δρόμους με μαγαζιά και κόσμο, ώσπου καταλήξαμε στην κεντρική πλατεία της πόλης. Το κέντρο της παλιάς πόλης, που χτίστηκε γύρω από τον πιο εντυπωσιακό καθεδρικό ναό της χώρας, είναι τόσο όμορφο, όπως ήταν και αιώνες πριν. Κρυμμένα σε καλντερίμια και γραφικά δρομάκια, βρίσκονται πολλά εστιατόρια και μπαρ, καταστήματα με αντίκες, γκαλερί τέχνης, σοκολατερί, μπουτίκ σχεδιαστών έως και καταστήματα διαμαντιών. Διασχίσαμε την οδό Hoogstraat φτάνοντας σε ένα σημείο της πλατείας, στο οποίο είχε μια «ζωηράδα» εξαιτίας ενός πλανόδιου μουσικού που έπαιζε πιάνο. Με Jerry Lee Lewis που έπαιζε είχε προκαλέσει και "προσκαλέσει" πολύ κόσμο γύρω του και σε συνδυασμό και με τις ... τηγανιτές πατάτες που είχε ακριβώς απέναντί του σκεφτήκαμε και οι τρεις μας ότι βρήκαμε το σημείο που θα αράξουμε... ! Τι χαρά! Αυτές τις πατάτες που τόσο λαχταρούσαμε και ψάχναμε εχθές, τις βρήκαμε επιτέλους. Καθίσαμε λοιπόν και απολαύσαμε τις πατάτες μας … μετά μουσικής και έχοντας σαν σκηνικό στο βάθος το Δημαρχείο της πόλης.

IMG_6991.JPG

IMG_1040.JPG



IMG_6992.JPG


IMG_6996.JPG


Σειρά τώρα είχε το μουσείο στο ποτάμι. “Museum aan den Stroom” λέγεται και βρίσκεται βόρεια της πόλης πάνω σε ένα κανάλι, από την οροφή του οποίου μπορεί κάποιος να δει όλη την Αμβέρσα πανοραμικά. Επίσης και αρχιτεκτονικά έχει ένα μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελεί και ένα σύνηθες σημείο προτίμησης από τους ντόπιους για βόλτα. Όταν είχα ξαναέρθει παλιότερα στην Αμβέρσα, το μουσείο αυτό δεν υπήρχε, αλλά τώρα είχα διαβάσει ότι είναι από τα «πρέπει» μέρη επίσκεψης στην πόλη και δεν ήθελα να το χάσω.

Συνεχίσαμε λοιπόν τη βόλτα μας ποδαράτοι και χωθήκαμε μέσα στα στενά, ψάχνοντας το μουσείο σχεδόν προσανατολιστικά.
IMG_7012.JPG


Στο δρόμο συναντήσαμε και περίεργα...
IMG_7015.JPG


Και εκεί που περπατούσαμε περάσαμε από μια γειτονιά, που ακόμα και αν δεν το ήξερες καταλάβαινες πια ότι η Αμβέρσα είναι …. λιμάνι με τα “όλα της”. Πέσαμε πάνω στην Red Light Districht της Αμβέρσας. Ήταν ακριβώς όπως του Άμστερνταμ, γεμάτο βιτρίνες με κορίτσια. Μόνο που εδώ δεν είναι αξιοθέατο όπως στο Άμστερνταμ, που ανάμεσα τους κυκλοφορούν θαμώνες και … τουρίστες μισοί μισοί. Εδώ είχε μόνο θαμώνες και … εμάς!!! Για πολύ προφανείς λόγους δεν έχω φωτογραφίες από αυτό το αξιοθέατο. :icon_redface::icon_redface:

Με το που βγήκαμε από την περιοχή είδα στα δεξιά μου το μουσείο. Πρόκειται για ένα πολύ εντυπωσιακό κτίριο από κοντά. Είχε πολύ κόσμο στην τριγύρω περιοχή, αλλά και μέσα στο μουσείο. Όταν λέμε μέσα δεν εννοώ στις αίθουσες του, αλλά στα μπαλκόνια του. Όλοι έρχονται για να θαυμάσουν τη θέα, η οποία είναι πανοραμική.
IMG_7016.JPG



IMG_7019.JPG


Ανεβήκαμε και εμείς. Δέκα όροφοι συνολικά τους οποίους ανέβαινες με κυλιόμενες σκάλες. Και κάθε φορά που ανέβαινες έναν όροφο … έβλεπες και διαφορετική οπτική της πόλης. Με το που έβγαινες στον Α’ όροφο έβλεπες την πόλη προς τον βορρά, με το που έβγαινες στον Β’ όροφο την έβλεπες ανατολικά, στον Γ’ νότια κ.τ.λ. κινούμενοι ελικοειδώς κατά την φορά κίνησης των δεικτών του ρολογιού και όλο αυτό μέσα από καμπυλωτά και πολύ ιδιαίτερα τζάμια.


IMG_1062.JPG


IMG_1066.JPG



IMG_7038.JPG


IMG_7039.JPG


IMG_7040.JPG


IMG_7042.JPG


IMG_7050.JPG


Αποκορύφωμα ήταν ο προτελευταίος όροφος, που είχε τραπεζάκια με ρεύμα … για laptop, τα οποία ήταν γεμάτο φοιτητές, υποθέτω, που διάβαζαν με θέα την πόλη. Στον «ανοιχτό» τελευταίο όροφο απολαύσαμε θέα 360 μοιρών.
Από εκεί έβλεπες την Αμβέρσα με μια ματιά. Μπορούσαμε να δούμε το ποτάμι Scheldt, που φέρνει τη βόρεια θάλασσα ως “το μεγάλο λιμάνι”, τo μεσαιωνικό κάστρο Hetsteen, τον καθεδρικό της, ως και το Sportpalais, που είμαστε χθες το βράδυ. Δεν μείναμε πολύ εκεί ψηλά, γιατί ως ψηλά που ήταν έκανε και λίγο κρύο. Τα μπαλκόνια των κάτω ορόφων ήταν πιο απολαυστικά, γιατί προστατεύονταν από τα τζάμια και μάλιστα στο κατέβασμα είχαμε το χρόνο να θαυμάσουμε και πολλά έργα τέχνης (πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες) που κοσμούσαν όλους τους ορόφους. Το μουσείο είναι αφιερωμένο στη ναυτική ιστορία της Αμβέρσας, στο ποτάμι και το λιμάνι της πόλης και επιπλέον φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή γερανών στον κόσμο.

IMG_7051.JPG


IMG_7052.JPG


IMG_7053.JPG


IMG_7056.JPG


IMG_7057.JPG


IMG_7061.JPG


IMG_7062.JPG


IMG_7064.JPG


Μετά από αυτήν την όμορφη βόλτα πήραμε το δρόμο του γυρισμού προς το αυτοκίνητό μας.
Επιστρέψαμε πάλι ποδαράτοι, αποφεύγοντας την περιοχή των εργαζόμενων κοριτσιών και περνώντας δίπλα από τον καθεδρικό είπαμε να μπούμε να δούμε και λίγο Rubens. Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Αμβέρσας. Διαθέτει έναν πύργο 123 μέτρων, ο οποίος αποτελεί και τον ψηλότερο πύργο εκκλησίας στη Μπενελούξ. Ανήκει και αυτός στη λίστα της Unesco. Μέσα στην εκκλησία, υπάρχουν έργα ζωγραφικής του Peter Paul Rubens.

IMG_1044.JPG



IMG_7078.JPG


Το εισιτήριο της εισόδου όμως μας απέτρεψε να μπούμε και δεδομένου ότι τα συγκεκριμένα έργα τα είχαμε ξαναδεί σε προηγούμενο ταξίδι μας και είμαστε και λίγο εκτός χρόνου αποφασίσαμε να φύγουμε. Καλά, … όταν οι εκκλησίες έχουν εισιτήριο, το πόσο με ενοχλεί δε λέγεται….

Όλο φεύγαμε και όλο εκεί είμαστε. Ήταν αρκετά δύσκολο να «ξεκολλήσουμε» από την πλατεία, από τα δρώμενα της, τις ομορφιές της, αλλά και τις λιχουδιές της.
IMG_6998.JPG


IMG_7002.JPG


IMG_7011.JPG


Ένα από τα αγάλματα του καθεδρικού … δεν είναι αληθινό.
IMG_7080.JPG


Δεν με ξεγελούν τα μάτια μου. Ένα παιδάκι κοιμάται αγκαλιά με το κατοικίδιό του και έχει για στρώμα το … πάτωμα της πλατείας. Αν δεν το ξέρεις ότι κοιμάται εκεί … μπορεί και να σκοντάψεις πάνω του.
IMG_7077.JPG


Ξαναπεράσαμε δίπλα από τον πιανίστα, ο οποίος συνέχιζε να παίζει με το ίδιο κέφι που τον αφήσαμε πριν μιάμιση ώρα. Δεν ντρέπομαι να πω ότι κάναμε πάλι στάση για να ξαναφάμε πατάτες. Δεν πεινούσαμε, αφού πριν μιάμιση ώρα είχαμε φάει. Απλά αυτές οι διπλοτηγανισμένες πατάτες … είναι τόσο μα τόσο νόστιμες, που ήταν μεγάλος ο πειρασμός. Έχω ξαναφάει πατάτες, αλλά νομίζω ότι σε αυτό εδώ το στέκι πρέπει να έφαγα τις νοστιμότερες σε Ολλανδία και Βέλγιο. Frituur No1 λέγεται το μαγαζί και νομίζω ότι τις πατάτες που έφαγα εδώ … δεν θα τις ξεχάσω ποτέ!
IMG_1038.JPG

Και για να έχουμε και ποικιλία… «χτυπήσαμε» και μερικά σοκολατάκια στον Leonida της απέναντι γωνίας. Εγώ βέβαια προτιμώ τις πραλίνες του Pierre Marcolini ή και της Godiva ακόμα, αλλά Leonida βρήκαμε μπροστά μας και για να ολοκληρωθεί η γαστρονομική ευτυχία … καλός ήταν και αυτός.
Αφού «ξεπεράσαμε» όλα τα παραπάνω εμπόδια (πλατεία, φαγητό κ.τ.λ.) φτάσαμε στο παρκαρισμένο αυτοκίνητό μας. Ήταν αργά και είμαστε εκτός χρονικού προϋπολογισμού και έπρεπε άμεσα πια να φύγουμε για Βρυξέλλες.

Η διαδρομή που διασχίσαμε κατά την πρωινή αυτή και πολύ χαρακτηριστική βόλτα στην Αμβέρσα φαίνεται παρακάτω:
Picture1.png


Πάλι όμως είχα δύο εκκρεμότητες ακόμη, οι οποίες βρίσκονταν και οι δύο στην έξοδο της πόλης και μόνο με αυτοκίνητο θα μπορούσαμε να πάμε προς τα εκεί, οπότε φεύγοντας θα ρίχναμε μια ματιά και σε αυτές.
IMG_7110.JPG

Η μία εκκρεμότητα ήταν να δούμε έναν από τους ομορφότερους δρόμους της Ευρώπης. Cogels Osylei λέγεται και πρόκειται για έναν οικιστικό αριστούργημα, που διαθέτει το ένα αρχοντικό δίπλα στο άλλο. Τα σπίτια του είναι πολύ εντυπωσιακά, με περίτεχνες προσόψεις σε Art Nouveau και νεοκλασικό στυλ, αλλά και σε άλλα αρχιτεκτονικά στυλ αναγέννησης. Τα σπίτια αυτής της αρχιτεκτονικής “συλλογής” είναι όλα χτισμένα μεταξύ 1894 και 1908. Το Cogels Osylei προστατεύεται ως αστικό τοπίο και σχεδόν κάθε σπίτι του βρίσκεται στον κατάλογο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Φλάνδρας. Παρόλα αυτά παραμένει αρκετά άγνωστο σε πολλούς.

IMG_7085.JPG


IMG_7087.JPG


IMG_7090.JPG


Βρίσκεται στην περιοχή Berchem, στη ζεστή πλατεία Draakplaats, στην οποία, απ’ ότι έμαθα εκ των υστέρων, πολύς κόσμος συχνάζει το βράδυ για ποτό ή και δείπνο. Αν γνώριζα από το προηγούμενο βράδυ ότι η γειτονιά αυτή αποτελεί ένα όμορφο βραδινό στέκι, θα μπορούσαμε να έρθουμε εδώ για φαγητό και όχι να ψάχνουμε ανάμεσα στα καζίνο του σταθμού να βρούμε να φάμε κάτι.

IMG_7096.JPG


IMG_7097.JPG


IMG_7102.JPG


IMG_7103.JPG


IMG_7107.JPG

Τελικά η Αμβέρσα είναι μια πόλη και του λιμανιού … και του σαλονιού… :cool::cool::cool:

Μερικές φορές αντιμετωπίζω μια δυσπιστία από την εκάστοτε παρέα μου σχετικά με τα αξιοθέατα που επιλέγω να επισκεφτούμε, που εκφράζεται ενίοτε με μουρμούρα του τύπου «ένας δρόμος με σπίτια»; τι το ιδιαίτερο μπορεί να έχει; ή «ένα μουσείο με θέα»; τι το διαφορετικό μπορεί να κρύβει; Και όταν τελικά ανακαλύπτουμε τη διαφορετικότητα…… τότε είναι έκδηλος ο ενθουσιασμός μου! Κάτι που συνέβη με το Cogels Osylei, αλλά όχι και με το επόμενο…

Η άλλη εκκρεμότητα ήταν ένα οίκημα που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της Unesco. Και αυτό δεν είναι πολύ γνωστό για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι μπήκε στη λίστα μόλις πέρυσι και ο άλλος είναι ότι δεν του φαίνεται ότι είναι κάτι αξιόλογο…. Και για τους δύο παραπάνω λόγους είχαμε την περιέργεια να το δούμε από κοντά και έτσι πήγαμε.

Ήταν αρκετά δύσκολο να παρκάρουμε κοντά του για να μπορέσουμε να το περιεργαστούμε, γιατί το οίκημα βρίσκεται πάνω σε μια λεωφόρο και μάλιστα σε στροφή, που σημαίνει ότι άνετα το προσπερνάς χωρίς να το δεις, όσο και να έχεις το νου σου και να ψάχνεις. Μετά από δυο μανουβρίτσες παρκάραμε και το πλησιάσαμε και ιδού το θέαμα:
IMG_7111.JPG


Οι κοινοί θνητοί όπως εμείς είναι δύσκολο να δούμε τι το ξεχωριστό έχει αυτό το οίκημα, όμως από το 1978 που αυτό έγινε προστατευόμενο από την διεθνή αρχιτεκτονική κοινότητα, οι εκάστοτε ιδιοκτήτες είχαν συνηθίσει από το ενδιαφέρον και την περιέργεια των αρχιτεκτονικών τουριστών, οι οποίοι προφανώς ήταν σε θέση να το εκτιμήσουν.
Το Maison Guiette ανήκει σε μια συλλογή από 17 έργα, σχεδιασμένα από τον γαλλο-ελβετό αρχιτέκτονα, γνωστό ως Le Corbusier, τα οποία προστέθηκαν στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, το 2016.
Ο Βέλγος καλλιτέχνης και κριτής τέχνης René Guiette ζήτησε από τον Le Corbusier να σχεδιάσει το studio του μαζί με την κατοικία του στην Αμβέρσα Το σπίτι του ολοκληρώθηκε το 1927 και από τότε ακόμα αποτέλεσε μια εξαιρετική συμβολή στο σύγχρονο αρχιτεκτονικό κίνημα. Το έργο δείχνει πως ο Μοντερνισμός εφαρμόστηκε στην κατασκευή.

Πάντως εμείς πιο πολύ ώρα φάγαμε για να παρκάρουμε κοντά στο σπίτι, παρά για να το δούμε. Το είδαμε τελικά και σβήσαμε από τη λίστα μας ένα ακόμα μνημείο της Unesco και μάλιστα από τη … «φρέσκια» Unesco. :rolleyes::rolleyes:

Μετά από αυτό ... ήταν πλέον οριστικό... Φύγαμε από την πόλη!
Βρυξέλλες ερχόμαστε...
 
Last edited:

ποπινο

Member
Μηνύματα
205
Likes
198
Επόμενο Ταξίδι
ΝΑΠΟΛΗ -ΑΜΑΛΦΙ
Ονειρεμένο Ταξίδι
ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ
2η ημέρα
Το πρωί ξύπνησα νωρίς νωρίς (κατά τις 7:30), γιατί είχα υποσχεθεί στην παρέα να πάω για ψώνια στο γειτονικό carrefour (που άνοιγε στις 8:00 παρόλο που ήταν Κυριακή), προκειμένου να προμηθευτώ υλικά για το πρωινό μας. Το δωματιάκι μας ήταν ένα μικρό studio, που είχε κουζινίτσα και τραπεζαρία, τα οποία και εκμεταλλευτήκαμε κατάλληλα.

Εικόνα της πολύ πρωινής Κυριακάτικης Αμβέρσας….
View attachment 230301

View attachment 230302

Στο δρόμο συνάντησα και το τραμ “φάντασμα”. Πού ήταν χθες το βράδυ που το θέλαμε;
View attachment 230303

Ευτυχώς που η είσοδος του ξενοδοχείου δεν έχει κλειδιά. Γιατί μάλλον θα τα ξεχνούσα. Μπήκα με κωδικό.
View attachment 230304

Ψώνισα λοιπόν αυγά, τυρί, γάλα, φρούτα και κρουασάν και φάγαμε ένα ωραίο και χορταστικό πρωινό.
View attachment 230305

Ήπιαμε και τα καφεδάκια μας και το τσάι μας, γιατί … ήταν άγνωστο αν στο υπόλοιπο της ημέρας θα βρίσκαμε χρόνο να αφιερώσουμε σε φαγητό και πιοτό. Δεν είχε πολλά περιθώρια το πρόγραμμα της ημέρας για διαλείμματα. Νομίζω ότι θα πρέπει να θυμηθώ … να το βελτιώσω αυτό. :rolleyes:

Η ΑΜΒΕΡΣΑ
Φύγαμε από το ξενοδοχείο κατά τις 10:00, με σκοπό να δούμε και λίγο την Αμβέρσα. Στην πόλη είχαμε ξαναέρθει και σε προηγούμενο ταξίδι μας (και εμείς και η φίλη μας) και μας άρεσε πολύ και να που ο Bocelli μας ξαναέφερε σε αυτήν.

Ναι μεν στο Βέλγιο επιτρέπεται το δωρεάν παρκάρισμα σήμερα που ήταν Κυριακή, δεν επιτρέπεται όμως το … παράνομο παρκάρισμα. Και εμείς είχαμε παρκάρει δίπλα σε στάση λεωφορείου. Για την ακρίβεια είχαμε παρκάρει ανάμεσα από δύο στάσεις λεωφορείου. Τα αυτοκίνητα που είχαν παρκάρει ακριβώς στη στάση … δεν είχαν κλήση. Δεν κατάλαβα το γιατί. Βέβαια χρηματικό ποσό δεν έγραφε η κλήση. Έγραφε μόνο το είδος της παράβασης. Θα μας έρθει αργότερα «το μπουγιουρντί» στο σπίτι, μας είπε ο ξενοδόχος. Ελπίζω να κάνει λάθος εκτίμηση (και αυτή τη φορά) και να μην μας έρθει τίποτα ... και το χαρτάκι στο μπαρμπρίζ να είναι απλά μια … παρατήρηση.:p
Πάντως το σίγουρο είναι ότι δεν αφήσαμε στο χαρτάκι της κλήσης να μας χαλάσει τη διάθεση. Πήραμε το αυτοκίνητο και παρκάραμε λίγο πιο κοντά στο κέντρο και συγκεκριμένα έξω από το μουσείο Plantin-Moretus, το οποίο αποτέλεσε και την πρώτη μας επίσκεψη για τη σημερινή ημέρα.

H πλατεία Vrijdagmarkt...
View attachment 230306
Είσοδος του Plantin Moretus...
View attachment 230307

Το Μουσείο Plantin-Moretus είναι ένα μουσείο στο Vrijdagmarkt της Αμβέρσας, που στεγάζεται στην κατοικία και στο εργαστήριο εκτύπωσης των Christophe Plantin και Jan Moretus .
Η εκτυπωτική αυτή εταιρεία ιδρύθηκε το 1555 από έναν Γάλλο βιβλιοδέτη, τον Christophe Plantin. Σε λιγότερο από είκοσι χρόνια από την έκδοση του πρώτου βιβλίου, ο εκδοτικός οίκος της Plantin είχε γίνει ο κορυφαίος στην Ευρώπη, έχοντας αποκτήσει πολύ μεγάλη φήμη. Η επιχείρηση λειτουργούσε σε βιομηχανική κλίμακα, με 16 εκτυπωτικές μηχανές και περίπου 80 εξειδικευμένους τεχνίτες. Την επιχείρηση ανέλαβε στη συνέχεια ο γαμπρός της οικογένειας Plantin, ο Jan Moretus, ο οποίος αποδείχθηκε άξιος συνεχιστής τού έργου του πεθερού του, καθώς είχε μεγάλη συμβολή στις δραστηριότητες και στη φήμη της επιχείρησης. Οι απόγονοι και οι κληρονόμοι των ιδρυτών, συνέχισαν με συνέπεια την παράδοση, μέχρι το 1866. Επί 300 χρόνια η οικογενειακή αυτή επιχείρηση με το τυπογραφείο της, θεωρείται ότι συνέβαλε στην εξάπλωση των επιστημονικών συγγραμμάτων, των ιδεών του διαφωτισμού, στην άνθιση της λογοτεχνίας και τελικά σε όλα αυτά που δημιούργησαν τον σύγχρονο κόσμο! Υπήρχε στο μουσείο και ένα σχετικό βιντεάκι για την συμβολή της τυπογραφίας, γενικότερα, στην άνθιση των επιστημών και της τεχνολογίας!

Δεν είχα επισκεφτεί ποτέ εκτυπωτικό μουσείο, ούτε κάτι παρεμφερές και από αυτά που είχα διαβάσει γι’ αυτό, συν του ότι το μουσείο είναι το μοναδικό μουσείο του είδους, που είναι εγγεγραμμένο στον κατάλογο Παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco, με έκαναν να θέλω να το επισκεφτώ, γιατί φαινόταν διαφορετικό από τα συνηθισμένα μουσεία.
Στο γκισέ των εισιτηρίων βγάζοντας τα εισιτήρια κάναμε το κλασικό αστείο στον υπάλληλο ζητώντας του, ενημερωτικό υλικό και πλάνο του μουσείου …στα ελληνικά. Εκείνος όμως δεν κατάλαβε το αστείο μας και μας απάντησε με πολύ σοβαρότητα ότι δεν έχει, συμπληρώνοντας απολογητικά: «Το μουσείο μας δεν έχει πολλούς Έλληνες επισκέπτες»!

To Plantin - Moretus museum στεγάζεται σε ένα πανέμορφο κτίριο του 16ου αιώνα.
Στο ισόγειο του κτιρίου βρίσκεται το εκτυπωτικό εργαστήριο. Εκεί εκθέτονται μια εξαιρετική συλλογή τυπογραφικού υλικού με πολλά πρωτότυπα αντικείμενα, τα δύο παλαιότερα πιεστήρια στον κόσμο, μια μεγάλη συλλογή από μήτρες, εκτυπωτές και τυπογραφικό υλικό. Διαθέτει επίσης μια εκτεταμένη βιβλιοθήκη και το σύνολο των αρχείων της επιχείρησης Plantin. Το μουσείο επίσης έχει μία από τις σημαντικότερες συλλογές γραφικών εκτυπώσεων από τον 16ο και 17ο αιώνα, περίπου 600 μεσαιωνικά χειρόγραφα και 25.000 βιβλία που εκτυπώθηκαν πριν από τον 19ο αιώνα.
View attachment 230308

View attachment 230309

View attachment 230310

View attachment 230311


View attachment 230311

Το σπίτι της οικογένειας Plantin και Moretus, βρίσκεται στον επάνω όροφο του κτιρίου.
Το σπίτι είναι ένα αντιπροσωπευτικό παράδειγμα ενός πλούσιου σπιτιού του 16ου αιώνα, το οποίο δείχνει τον τρόπο με τον οποίο ζούσε μια πλούσια οικογένεια στη χρυσή εποχή της Αμβέρσας.

Σπίτι και εργαστήριο είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένα, που καταλαβαίνεις αμέσως πως η οικογένεια Plantin και Moretus ζούσε ανάμεσα στα βιβλία και η ζωή της ήταν αφιερωμένη στην επιχείρηση.
Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ από το μπαρόκ αλλά και αναγεννησιακό στυλ της διακόσμησης του εσωτερικού του σπιτιού. Υπήρχε πλούσια συλλογή με ταπετσαρίες τοίχων, έπιπλα αντίκες, γλυπτά, πορσελάνες έως και μουσικά όργανα.

View attachment 230312

View attachment 230313


View attachment 230314

View attachment 230315

Το σπίτι διαθέτει και ένα εντυπωσιακό και μεγάλο αίθριο...
View attachment 230319

View attachment 230320

View attachment 230321

Εκτός όμως από τα έπιπλα εποχής της οικογένειας εκθέτονται και πολλά έργα της επιχείρησης. Τα εντυπωσιακότερα είναι: μια Βίβλος τυπωμένη σε πέντε γλώσσες (Λατινικά, Εβραϊκά, Αραβικά, Ελληνικά και Αραμαϊκά), ο πρώτος γεωγραφικός άτλας που εκτυπώθηκε παγκοσμίως, ένα βιβλίο βοτανολογίας, ένα βιβλίο ανατομίας, ένα βιβλίο για τους δεκαδικούς αριθμούς, μια μελέτη του ανθρωπιστή Justus Lipsius και μια αριστουργηματική, πλούσια εικονογραφημένη Αγία Γραφή.

View attachment 230316


View attachment 230371

View attachment 230372

Και καθώς περιδιαβαίναμε τα δωμάτια θαυμάζοντας όλα αυτά τα αριστουργήματα, ξαφνικά μπαίνουμε σε ένα χώρο υποδοχής του σπιτιού, του οποίου οι τοίχοι ήταν γεμάτο με ζωγραφικούς πίνακες. Οι πίνακες αυτοί μου φάνηκε ότι είχαν κάτι από την τεχνοτροπία του Rubens και προς στιγμήν σκέφτηκα ότι μάλλον θα είμαι επηρεασμένη από το περιβάλλον. Στην Αμβέρσα βρίσκομαι εξάλλου! Όταν όμως πλησίασα και είδα την υπογραφή…. Τι έκπληξη! Οι πίνακες ήταν του Rubens! Και δεν ήταν ένα – δυο πίνακες. Ήταν μια πολύ μεγάλη συλλογή πορτραίτων των μελών της οικογένειας. Ο Jan Moretus, ο Christophe Plantin, έως και ο Lipsius!
Βρισκόμουν για δεύτερη φορά στην Αμβέρσα και πάλι δεν θα προλάβαινα να πάω στο Rubenshuis (σπίτι του Rubens)… γι’ αυτό … ήρθε ο Rubens σε μένα.! :lol: Αργότερα έμαθα ότι πιο πολλοί πίνακες του Rubens υπάρχουν στο Plantin Moretus παρά στο Rubenshuis…:):)

View attachment 230317

View attachment 230318

Πολύ τη χάρηκα αυτήν την επίσκεψη. Και γιατί είδα ένα τυπογραφείο που δεν είχα ξαναδεί (και μάλιστα της Unesco) και γιατί είδα ένα πολύ χαρακτηριστικό και πλούσιο σπίτι του 16ου αιώνα, αλλά και γιατί είδα και Rubens. Πιο πολύ χάρηκα που … αναγνώρισα τους πίνακες του Rubens, κάτι που δεν περίμενα να δω, γιατί δεν το γνώριζα ότι υπάρχουν. :eek::eek:

Αφού «κλείσαμε» μιάμιση ώρα μέσα στο μουσείο Plantin-Moretus, στη συνέχεια αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια στη Grotte Markt, για να περπατήσουμε λίγο και μέσα στην πόλη.
View attachment 230322

View attachment 230368

Ήταν μια υπέροχη μέρα! Κυριακή με ήλιο!
Περάσαμε μέσα από δρόμους με μαγαζιά και κόσμο, ώσπου καταλήξαμε στην κεντρική πλατεία της πόλης. Το κέντρο της παλιάς πόλης, που χτίστηκε γύρω από τον πιο εντυπωσιακό καθεδρικό ναό της χώρας, είναι τόσο όμορφο, όπως ήταν και αιώνες πριν. Κρυμμένα σε καλντερίμια και γραφικά δρομάκια, βρίσκονται πολλά εστιατόρια και μπαρ, καταστήματα με αντίκες, γκαλερί τέχνης, σοκολατερί, μπουτίκ σχεδιαστών έως και καταστήματα διαμαντιών. Διασχίσαμε την οδό Hoogstraat φτάνοντας σε ένα σημείο της πλατείας, στο οποίο είχε μια «ζωηράδα» εξαιτίας ενός πλανόδιου μουσικού που έπαιζε πιάνο. Με Jerry Lee Lewis που έπαιζε είχε προκαλέσει και "προσκαλέσει" πολύ κόσμο γύρω του και σε συνδυασμό και με τις ... τηγανιτές πατάτες που είχε ακριβώς απέναντί του σκεφτήκαμε και οι τρεις μας ότι βρήκαμε το σημείο που θα αράξουμε... ! Τι χαρά! Αυτές τις πατάτες που τόσο λαχταρούσαμε και ψάχναμε εχθές, τις βρήκαμε επιτέλους. Καθίσαμε λοιπόν και απολαύσαμε τις πατάτες μας … μετά μουσικής και έχοντας σαν σκηνικό στο βάθος το Δημαρχείο της πόλης.

View attachment 230323
View attachment 230326


View attachment 230324

View attachment 230325

Σειρά τώρα είχε το μουσείο στο ποτάμι. “Museum aan den Stroom” λέγεται και βρίσκεται βόρεια της πόλης πάνω σε ένα κανάλι, από την οροφή του οποίου μπορεί κάποιος να δει όλη την Αμβέρσα πανοραμικά. Επίσης και αρχιτεκτονικά έχει ένα μεγάλο ενδιαφέρον και αποτελεί και ένα σύνηθες σημείο προτίμησης από τους ντόπιους για βόλτα. Όταν είχα ξαναέρθει παλιότερα στην Αμβέρσα, το μουσείο αυτό δεν υπήρχε, αλλά τώρα είχα διαβάσει ότι είναι από τα «πρέπει» μέρη επίσκεψης στην πόλη και δεν ήθελα να το χάσω.

Συνεχίσαμε λοιπόν τη βόλτα μας ποδαράτοι και χωθήκαμε μέσα στα στενά, ψάχνοντας το μουσείο σχεδόν προσανατολιστικά.
View attachment 230327

Στο δρόμο συναντήσαμε και περίεργα...
View attachment 230369

Και εκεί που περπατούσαμε περάσαμε από μια γειτονιά, που ακόμα και αν δεν το ήξερες καταλάβαινες πια ότι η Αμβέρσα είναι …. λιμάνι με τα “όλα της”. Πέσαμε πάνω στην Red Light Districht της Αμβέρσας. Ήταν ακριβώς όπως του Άμστερνταμ, γεμάτο βιτρίνες με κορίτσια. Μόνο που εδώ δεν είναι αξιοθέατο όπως στο Άμστερνταμ, που ανάμεσα τους κυκλοφορούν θαμώνες και … τουρίστες μισοί μισοί. Εδώ είχε μόνο θαμώνες και … εμάς!!! Για πολύ προφανείς λόγους δεν έχω φωτογραφίες από αυτό το αξιοθέατο. :icon_redface::icon_redface:

Με το που βγήκαμε από την περιοχή είδα στα δεξιά μου το μουσείο. Πρόκειται για ένα πολύ εντυπωσιακό κτίριο από κοντά. Είχε πολύ κόσμο στην τριγύρω περιοχή, αλλά και μέσα στο μουσείο. Όταν λέμε μέσα δεν εννοώ στις αίθουσες του, αλλά στα μπαλκόνια του. Όλοι έρχονται για να θαυμάσουν τη θέα, η οποία είναι πανοραμική.
View attachment 230328


View attachment 230329

Ανεβήκαμε και εμείς. Δέκα όροφοι συνολικά τους οποίους ανέβαινες με κυλιόμενες σκάλες. Και κάθε φορά που ανέβαινες έναν όροφο … έβλεπες και διαφορετική οπτική της πόλης. Με το που έβγαινες στον Α’ όροφο έβλεπες την πόλη προς τον βορρά, με το που έβγαινες στον Β’ όροφο την έβλεπες ανατολικά, στον Γ’ νότια κ.τ.λ. κινούμενοι ελικοειδώς κατά την φορά κίνησης των δεικτών του ρολογιού και όλο αυτό μέσα από καμπυλωτά και πολύ ιδιαίτερα τζάμια.


View attachment 230350

View attachment 230351


View attachment 230331

View attachment 230332

View attachment 230333

View attachment 230334

View attachment 230335

Αποκορύφωμα ήταν ο προτελευταίος όροφος, που είχε τραπεζάκια με ρεύμα … για laptop, τα οποία ήταν γεμάτο φοιτητές, υποθέτω, που διάβαζαν με θέα την πόλη. Στον «ανοιχτό» τελευταίο όροφο απολαύσαμε θέα 360 μοιρών.
Από εκεί έβλεπες την Αμβέρσα με μια ματιά. Μπορούσαμε να δούμε το ποτάμι Scheldt, που φέρνει τη βόρεια θάλασσα ως “το μεγάλο λιμάνι”, τo μεσαιωνικό κάστρο Hetsteen, τον καθεδρικό της, ως και το Sportpalais, που είμαστε χθες το βράδυ. Δεν μείναμε πολύ εκεί ψηλά, γιατί ως ψηλά που ήταν έκανε και λίγο κρύο. Τα μπαλκόνια των κάτω ορόφων ήταν πιο απολαυστικά, γιατί προστατεύονταν από τα τζάμια και μάλιστα στο κατέβασμα είχαμε το χρόνο να θαυμάσουμε και πολλά έργα τέχνης (πίνακες, γλυπτά, φωτογραφίες) που κοσμούσαν όλους τους ορόφους. Το μουσείο είναι αφιερωμένο στη ναυτική ιστορία της Αμβέρσας, στο ποτάμι και το λιμάνι της πόλης και επιπλέον φιλοξενεί τη μεγαλύτερη συλλογή γερανών στον κόσμο.

View attachment 230336

View attachment 230337

View attachment 230338

View attachment 230339

View attachment 230340

View attachment 230341

View attachment 230342

View attachment 230343

Μετά από αυτήν την όμορφη βόλτα πήραμε το δρόμο του γυρισμού προς το αυτοκίνητό μας.
Επιστρέψαμε πάλι ποδαράτοι, αποφεύγοντας την περιοχή των εργαζόμενων κοριτσιών και περνώντας δίπλα από τον καθεδρικό είπαμε να μπούμε να δούμε και λίγο Rubens. Ο καθεδρικός ναός της Παναγίας είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Αμβέρσας. Διαθέτει έναν πύργο 123 μέτρων, ο οποίος αποτελεί και τον ψηλότερο πύργο εκκλησίας στη Μπενελούξ. Ανήκει και αυτός στη λίστα της Unesco. Μέσα στην εκκλησία, υπάρχουν έργα ζωγραφικής του Peter Paul Rubens.

View attachment 230344


View attachment 230345

Το εισιτήριο της εισόδου όμως μας απέτρεψε να μπούμε και δεδομένου ότι τα συγκεκριμένα έργα τα είχαμε ξαναδεί σε προηγούμενο ταξίδι μας και είμαστε και λίγο εκτός χρόνου αποφασίσαμε να φύγουμε. Καλά, … όταν οι εκκλησίες έχουν εισιτήριο, το πόσο με ενοχλεί δε λέγεται….

Όλο φεύγαμε και όλο εκεί είμαστε. Ήταν αρκετά δύσκολο να «ξεκολλήσουμε» από την πλατεία, από τα δρώμενα της, τις ομορφιές της, αλλά και τις λιχουδιές της.
View attachment 230354

View attachment 230355

View attachment 230356

Ένα από τα αγάλματα του καθεδρικού … δεν είναι αληθινό.
View attachment 230346

Δεν με ξεγελούν τα μάτια μου. Ένα παιδάκι κοιμάται αγκαλιά με το κατοικίδιό του και έχει για στρώμα το … πάτωμα της πλατείας. Αν δεν το ξέρεις ότι κοιμάται εκεί … μπορεί και να σκοντάψεις πάνω του.
View attachment 230347

Ξαναπεράσαμε δίπλα από τον πιανίστα, ο οποίος συνέχιζε να παίζει με το ίδιο κέφι που τον αφήσαμε πριν μιάμιση ώρα. Δεν ντρέπομαι να πω ότι κάναμε πάλι στάση για να ξαναφάμε πατάτες. Δεν πεινούσαμε, αφού πριν μιάμιση ώρα είχαμε φάει. Απλά αυτές οι διπλοτηγανισμένες πατάτες … είναι τόσο μα τόσο νόστιμες, που ήταν μεγάλος ο πειρασμός. Έχω ξαναφάει πατάτες, αλλά νομίζω ότι σε αυτό εδώ το στέκι πρέπει να έφαγα τις νοστιμότερες σε Ολλανδία και Βέλγιο. Frituur No1 λέγεται το μαγαζί και νομίζω ότι τις πατάτες που έφαγα εδώ … δεν θα τις ξεχάσω ποτέ!
View attachment 230348
Και για να έχουμε και ποικιλία… «χτυπήσαμε» και μερικά σοκολατάκια στον Leonida της απέναντι γωνίας. Εγώ βέβαια προτιμώ τις πραλίνες του Pierre Marcolini ή και της Godiva ακόμα, αλλά Leonida βρήκαμε μπροστά μας και για να ολοκληρωθεί η γαστρονομική ευτυχία … καλός ήταν και αυτός.
Αφού «ξεπεράσαμε» όλα τα παραπάνω εμπόδια (πλατεία, φαγητό κ.τ.λ.) φτάσαμε στο παρκαρισμένο αυτοκίνητό μας. Ήταν αργά και είμαστε εκτός χρονικού προϋπολογισμού και έπρεπε άμεσα πια να φύγουμε για Βρυξέλλες.

Η διαδρομή που διασχίσαμε κατά την πρωινή αυτή και πολύ χαρακτηριστική βόλτα στην Αμβέρσα φαίνεται παρακάτω:
View attachment 230384

Πάλι όμως είχα δύο εκκρεμότητες ακόμη, οι οποίες βρίσκονταν και οι δύο στην έξοδο της πόλης και μόνο με αυτοκίνητο θα μπορούσαμε να πάμε προς τα εκεί, οπότε φεύγοντας θα ρίχναμε μια ματιά και σε αυτές.
View attachment 230367
Η μία εκκρεμότητα ήταν να δούμε έναν από τους ομορφότερους δρόμους της Ευρώπης. Cogels Osylei λέγεται και πρόκειται για έναν οικιστικό αριστούργημα, που διαθέτει το ένα αρχοντικό δίπλα στο άλλο. Τα σπίτια του είναι πολύ εντυπωσιακά, με περίτεχνες προσόψεις σε Art Nouveau και νεοκλασικό στυλ, αλλά και σε άλλα αρχιτεκτονικά στυλ αναγέννησης. Τα σπίτια αυτής της αρχιτεκτονικής “συλλογής” είναι όλα χτισμένα μεταξύ 1894 και 1908. Το Cogels Osylei προστατεύεται ως αστικό τοπίο και σχεδόν κάθε σπίτι του βρίσκεται στον κατάλογο αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Φλάνδρας. Παρόλα αυτά παραμένει αρκετά άγνωστο σε πολλούς.

View attachment 230357

View attachment 230358

View attachment 230359

Βρίσκεται στην περιοχή Berchem, στη ζεστή πλατεία Draakplaats, στην οποία, απ’ ότι έμαθα εκ των υστέρων, πολύς κόσμος συχνάζει το βράδυ για ποτό ή και δείπνο. Αν γνώριζα από το προηγούμενο βράδυ ότι η γειτονιά αυτή αποτελεί ένα όμορφο βραδινό στέκι, θα μπορούσαμε να έρθουμε εδώ για φαγητό και όχι να ψάχνουμε ανάμεσα στα καζίνο του σταθμού να βρούμε να φάμε κάτι.

View attachment 230361

View attachment 230362

View attachment 230363

View attachment 230364

View attachment 230365
Τελικά η Αμβέρσα είναι μια πόλη και του λιμανιού … και του σαλονιού… :cool::cool::cool:

Μερικές φορές αντιμετωπίζω μια δυσπιστία από την εκάστοτε παρέα μου σχετικά με τα αξιοθέατα που επιλέγω να επισκεφτούμε, που εκφράζεται ενίοτε με μουρμούρα του τύπου «ένας δρόμος με σπίτια»; τι το ιδιαίτερο μπορεί να έχει; ή «ένα μουσείο με θέα»; τι το διαφορετικό μπορεί να κρύβει; Και όταν τελικά ανακαλύπτουμε τη διαφορετικότητα…… τότε είναι έκδηλος ο ενθουσιασμός μου! Κάτι που συνέβη με το Cogels Osylei, αλλά όχι και με το επόμενο…

Η άλλη εκκρεμότητα ήταν ένα οίκημα που ανήκει στην παγκόσμια κληρονομιά της Unesco. Και αυτό δεν είναι πολύ γνωστό για δύο λόγους. Ο ένας είναι ότι μπήκε στη λίστα μόλις πέρυσι και ο άλλος είναι ότι δεν του φαίνεται ότι είναι κάτι αξιόλογο…. Και για τους δύο παραπάνω λόγους είχαμε την περιέργεια να το δούμε από κοντά και έτσι πήγαμε.

Ήταν αρκετά δύσκολο να παρκάρουμε κοντά του για να μπορέσουμε να το περιεργαστούμε, γιατί το οίκημα βρίσκεται πάνω σε μια λεωφόρο και μάλιστα σε στροφή, που σημαίνει ότι άνετα το προσπερνάς χωρίς να το δεις, όσο και να έχεις το νου σου και να ψάχνεις. Μετά από δυο μανουβρίτσες παρκάραμε και το πλησιάσαμε και ιδού το θέαμα:
View attachment 230366

Οι κοινοί θνητοί όπως εμείς είναι δύσκολο να δούμε τι το ξεχωριστό έχει αυτό το οίκημα, όμως από το 1978 που αυτό έγινε προστατευόμενο από την διεθνή αρχιτεκτονική κοινότητα, οι εκάστοτε ιδιοκτήτες είχαν συνηθίσει από το ενδιαφέρον και την περιέργεια των αρχιτεκτονικών τουριστών, οι οποίοι προφανώς ήταν σε θέση να το εκτιμήσουν.
Το Maison Guiette ανήκει σε μια συλλογή από 17 έργα, σχεδιασμένα από τον γαλλο-ελβετό αρχιτέκτονα, γνωστό ως Le Corbusier, τα οποία προστέθηκαν στον κατάλογο της παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, το 2016.
Ο Βέλγος καλλιτέχνης και κριτής τέχνης René Guiette ζήτησε από τον Le Corbusier να σχεδιάσει το studio του μαζί με την κατοικία του στην Αμβέρσα Το σπίτι του ολοκληρώθηκε το 1927 και από τότε ακόμα αποτέλεσε μια εξαιρετική συμβολή στο σύγχρονο αρχιτεκτονικό κίνημα. Το έργο δείχνει πως ο Μοντερνισμός εφαρμόστηκε στην κατασκευή.

Πάντως εμείς πιο πολύ ώρα φάγαμε για να παρκάρουμε κοντά στο σπίτι, παρά για να το δούμε. Το είδαμε τελικά και σβήσαμε από τη λίστα μας ένα ακόμα μνημείο της Unesco και μάλιστα από τη … «φρέσκια» Unesco. :rolleyes::rolleyes:

Μετά από αυτό ... ήταν πλέον οριστικό... Φύγαμε από την πόλη!
Βρυξέλλες ερχόμαστε...
Αντε, περιμένουμε τη συνέχεια.....
Γράφεις τόσο ωραία.
 

Grerena

Member
Μηνύματα
1.286
Likes
16.824
Επόμενο Ταξίδι
Πορτογαλία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Tromso, Las Vegas
Αντε, περιμένουμε τη συνέχεια.....
Γράφεις τόσο ωραία.
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Χαίρομαι που σου αρέσει η ιστορία μου.
Μπορεί η ιστορία μου αυτή να μην έχει Μπριζ μέσα, αλλά ελπίζω να βρεις κάτι χρήσιμο για να το αξιοποιήσεις και στο δικό σου ταξίδι στο Βέλγιο.
Παρεπιπτόντως, θα ήθελα να αναφέρω ότι το καμπαναριό της Μπριζ είναι και αυτό στον κατάλογο Πολιτιστικής κληρονομιάς της Unesco, όπως και της Γάνδης, αν πας.
Έπεται η συνέχεια...
 
Last edited:

Grerena

Member
Μηνύματα
1.286
Likes
16.824
Επόμενο Ταξίδι
Πορτογαλία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Tromso, Las Vegas
ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ...
Αποχαιρετίσαμε τελικά την Αμβέρσα και πήραμε κατεύθυνση πια προς τις Βρυξέλλες. Η ώρα ήταν 4:00 το απόγευμα και επόμενος στόχος ήταν το μουσείο του Victor Horta στις Βρυξέλλες, το οποίο έκλεινε στις 5:30 και σύμφωνα με το επίσημο site του μουσείου, η τελευταία είσοδος ήταν μέχρι τις 5:00. Είναι ένα μικρό μουσείο, που σε μισή ώρα μπορούσες να το δεις. Λογικά προλαβαίναμε να φτάσουμε πριν τις 5:00.

Μπαίνοντας στις Βρυξέλλες…
IMG_7115.JPG


Φτάσαμε όμως στις 5:03 και η πόρτα … ήταν κλειστή. Χτύπησα το κουδούνι και ένας έκπληκτος Βέλγος άνοιξε την πόρτα και μας είπε ότι το μουσείο έκλεισε.
«Μα! Είναι 5:00 η ώρα και κλείνετε στις 5:30»!
«Όχι» μας λέει. «Είναι περασμένες 5:00 και τελευταία είσοδος είναι στις 5:00». Βλέποντας από την ανοιχτή πόρτα τον κόσμο που ήταν μέσα εγώ συνέχισα να μιλάω δείχνοντας τον κόσμο. «Μα για 3 λεπτά; Μέχρι τις 5:30 θα έχουμε βγει έξω, μαζί με τους υπόλοιπους».
«Δεν γίνεται» μου λέει, «αλλά άμα επιμένετε μπορώ να σας αφήσω να μπείτε μόνο για το giftshop»!
Παρόλη την απογοήτευση, που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου … δεν φαινόταν να πτοείται καθόλου. Κατάλαβα λοιπόν ότι “έπεσα σε τοίχο”. Εγκατέλειψα κάθε περαιτέρω προσπάθεια και απογοητευμένη έφυγα.

Και νόμιζα ότι είμαστε και τυχεροί που φτάσαμε έστω και οριακά και βρήκαμε και παρκάραμε ακριβώς απ’ έξω…:rolleyes-80:
IMG_7118.JPG


IMG_7119.JPG


Πάντως νομίζω ότι “πόρτα” σε μουσείο δεν έχω ξαναφάει. Έχει τύχει στο παρελθόν να πάω σε μουσεία κοντά στην ώρα του κλεισίματος (που επισήμως τουλάχιστον ακόμα μπαίνεις μέσα) και να μπω χωρίς κανένα θέμα. Πρόχειρα μπορώ να σκεφτώ αυτή τη στιγμή και στην Κροατία (δύο φορές) και στην Ολλανδία, αλλά και στην Βρετανία που υποτίθεται έχει τη φήμη της πλέον τυπικής χώρας.
Τελικά, θα θυμάμαι ότι στο Βέλγιο συνάντησα την Αγγλική … συνέπεια! :confused:

Μετά από αυτό ήρθε η ώρα να πάμε για καφέ στο σπίτι της … κόρης της φίλης μας, που μένει μόνιμα στις Βρυξέλλες τα τελευταία χρόνια. Η συγκεκριμένη «κόρη» με είχε φιλοξενήσει κατά την προηγούμενη επίσκεψή μου στην πόλη πριν τρία χρόνια. Τώρα είχε μετακομίσει σε άλλο σπίτι, στην περιοχή του Schaerbeek, το οποίο ψιλοζοριστήκαμε μέχρι να το βρούμε. Μας καθυστέρησαν και μας μπέρδεψαν (εμάς και το gps) οι πολλές εργασίες οδοποιίας που συναντήσαμε. Όλες οι Βρυξέλλες ήταν γεμάτο παρακάμψεις. Νομίζω ότι αυτές σε οφείλεται ότι χάσαμε και τον Horta. :(

Λίγο πριν χαθούμε στις υπόγειες διαβάσεις διακρίναμε το Parc du Cinquantenaire.
IMG_7120.JPG


Εκτός από τα έργα στους δρόμους και οι υπόγειοι δρόμοι έπαιξαν το ρόλο τους στο να χαθούμε για λίγο. Και ο λόγος; Κάτω από το έδαφος δεν σε “πιάνει” ο δορυφόρος και το υπόγειο δίκτυο είναι δαιδαλώδες με αρκετές διασταυρώσεις, με αποτέλεσμα μια στροφή να πάρεις λάθος από τις πολλές που συναντάς και αρκεί για να χαθείς. Ύστερα από πολλά… καταφέραμε φτάσαμε λίγο πριν τις 6:00.

Το σπίτι της φίλης μας ήταν σε έναν εξαιρετικό δρόμο. Όλα τα σπίτια ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Ύστερα από μια τόσο “αρχιτεκτονική ημέρα” το μάτι μου έπεφτε συνεχώς στα όμορφα σπίτια, αλλά και στα αδιάφορα (γιατί ύστερα από το Maison Guiette … ποτέ δεν ξέρεις). :p:p
IMG_7121.JPG

Ήπιαμε το καφεδάκι μας, χαρήκαμε πολύ που ειδωθήκαμε και είπαμε τα νέα μας και μετά ήρθε η ώρα για το check in μας στο ξενοδοχείο που είχα κλείσει.

Η “ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ” ΤΟΥ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΥ
Είχα κλείσει ένα δίκλινο δωμάτιο με πρωινό και δικό του μπάνιο σε ένα hostel στη γειτονιά Sablon. Παρκάραμε άνετα απ’ έξω από την πόρτα του Hostel και μπήκαμε στην αυλή – αίθριο του Hostel. Μέχρι στιγμής όλα καλά. Είχε έναν όμορφο χώρο, με ωραίο lobby και μπαρ.

IMG_7133.JPG



IMG_7137.JPG


Όταν όμως πήγαμε για check in δεχτήκαμε την πρώτη ψυχρολουσία.
«Για ένα βράδυ έχω κράτηση» μου λέει ο receptionist.
«Αποκλείεται» του λέω. «Εγώ δύο βράδια έκλεισα».
«Εγώ για ένα έχω. Δεν έχω δωμάτιο για δύο βράδια. Θα πρέπει να αλλάξετε δωμάτιο αύριο».
«Γιατί» του λέω; «αφού για δύο έκλεισα;»
Κάτι έψαξε στον υπολογιστή του, κάτι «μαγείρεψε» και σε λίγο μου λέει: «Εντάξει. Τακτοποιήθηκε το θέμα».
Αφού τακτοποιήθηκε έτσι εύκολα ανακουφίστηκα και εγώ. Θα χαλιόμουν με τις μετακομίσεις. Άσε που θα λείπαμε αύριο όλη την ημέρα. Πληρώσαμε λοιπόν και ανεβήκαμε στο δωμάτιο. Μόλις όμως ανοίξαμε την πόρτα του… πάθαμε ένα ψιλοσόκ. Τι ήταν αυτό που είδαμε; Αντί για το δίκλινο δωμάτιο με το διπλό κρεβάτι και το μπάνιο του, είδαμε ένα τετράκλινο με μεταλλικές κουκέτες και ένα μπάνιο τύπου “στρατώνα”. Καμία σχέση με τις φωτογραφίες που είχα δει στο Internet και είχα κλείσει. Ο άνδρας μου μόλις το είδε … “φούντωσε”. Ο γνωστός άνδρας μου … που δεν του αρέσουν τα ταξίδια, αλλά αφήνεται να τον «τραβολογάω» όπως λέει … για να μου κάνει τα χατίρια. Αλίμονό μου. Δεν νομίζω καν να με άκουγε όταν του απολογιόμουν: «μα …εγώ δεν έκλεισα αυτό»! :cry::cry:
«Αποκλείεται να μείνουμε εδώ», μου λέει.
Κατεβαίνουμε κάτω ψιλοεκνευρισμένοι για να κάνουμε προφανώς “θέμα” στον receptionist, που νόμιζε ότι είχε «τακτοποιήσει» το θέμα.
«Αυτό δεν είναι δίκλινο» του λέω.
«Ναι» μου λέει. «Σας έβαλα σε τετράκλινο, για να μην αλλάζετε δωμάτιο αύριο».
«Δεν θυμάμαι να συμφώνησα σε αυτό. Ούτε θυμάμαι να έκλεισα τετράκλινη κουκέτα».
Και μετά μου είπε το εξής φοβερό: «Μα δεν φταίω εγώ»!
Το «κόψε το λαιμό σου», που μου “έβγαινε” αβίαστα, μάλλον δεν υπάρχει σε σωστή μετάφραση στα Αγγλικά, οπότε δεν θα το καταλάβαινε αν του το έλεγα.
Τον παρατάμε για λίγο και πάμε στο λόμπυ και αρχίσαμε να ψάχνουμε στα κινητά για άλλο ξενοδοχείο εκεί κοντά. Φοβερός … ο δορυφόρος και το booking. Σχεδόν αμέσως μας βρήκε ένα στον αμέσως παράλληλο δρόμο με αυτόν που είμαστε. Αφήσαμε τη φίλη μας να μας προσέχει τα πράγματα και φύγαμε με τον άνδρα μου για να δούμε το νέο επίδοξο κατάλυμα.

Ήταν ένα ξενοδοχείο διαμερισμάτων. Δεν είχε λόμπι, αλλά κουδούνι και εξώπορτα.
IMG_7402.JPG


IMG_7178.JPG


«Έχετε δωμάτιο για δύο βράδια;»
«Έχουμε» μου λέει.
«Nα το δούμε πρώτα;» «Έχει πετσέτες;» «Έχει διπλό κρεβάτι;» «Έχει μπάνιο;»
Είχαμε τρομάξει και ρωτούσαμε τα αυτονόητα. Όποιος καεί στο χυλό φυσάει και το γιαούρτι. Όταν μας διαβεβαίωσε ότι τα είχε όλα τα προφανή, τότε αρχίσαμε και τις προκλητικές ερωτήσεις… :lol:
«Έχει και κουζίνα;» «Έχει και βραστήρα;» «Έχει» μας απαντούσε. Σε όλα «ναι» μας απαντούσε. Και είχε τα ίδια χρήματα με το άλλο; Μα ακουγόταν τόσο καλό, … θα ήταν και αληθινό;
Οκ! Ερχόμαστε σε 10’.
Πάμε καρφί στον «δεν φταίω εγώ» και του λέμε cancel!!!
«Α! Δεν γίνεται» μας λέει.
«Γίνεται» του λέω, «γιατί άλλα έκλεισα και άλλα μου ‘δωσες».
«Μα σας το είπα ότι δεν είχα δωμάτιο» μου λέει.
«Δηλαδή; Αμαρτία εξομολογουμένη δεν είναι αμαρτία»;
Και εκεί που του ‘λεγα τα δικά μου και αυτός μου ‘λεγε τα δικά του μπήκε στη μέση ο άνδρας μου και με ύφος του λέει:
«Έπρεπε να μας το πεις πριν πληρώσουμεεεεεεε». :mad: Η ατάκα αυτή σε συνδυασμό με μια καθησυχαστική κίνηση που έκανα προς τον άνδρα μου λέγοντάς του «Ησύχασε» νομίζω ότι φάνηκε στα μάτια του «δεν φταίω εγώ» σαν να προσπαθούσα να ημερώσω το θηρίο, που όπου να ‘ναι θα ορμήσει και μάλλον πήρε το μήνυμα που θέλαμε, με αποτέλεσμα να ανοίξει το συρτάρι του και να μας δώσει πίσω τα χρήματα!
Άντε γεια!
Το αστείο είναι ότι πλήρωσα με χρεωστική κάρτα και μου επέστρεψε μετρητά. :innocent: Δηλαδή … σαν να έκανα ανάληψη. :lol:

Ρίξαμε μαύρη πέτρα πίσω μας και τρέχοντας πήγαμε στο νέο κατάλυμα. Και κάνουμε check in και πληρώνουμε και ανοίγουμε την πόρτα και τι να δούμε; ένα μικρό παλατάκι (σε σχέση με το άλλο).

IMG_7138.JPG


IMG_7142.JPG


IMG_7145.JPG


IMG_7147.JPG


Αντικρίσαμε ένα μεγάλο ψηλοτάβανο δωμάτιο με σαλονάκι, κουζίνα, τραπεζαρία και μια σκάλα που οδηγούσε στο ευρύχωρο πατάρι-ημιόροφο, που είχε ένα διπλό κρεβάτι με μια ντουλάπα. Ότι θέλαμε δηλαδή. Υπέροχο!
Απλωθήκαμε και …. με τον βραστήρα που όντως είχε, φτιάξαμε ένα τσάι και … αράξαμε για να μας φύγει η ένταση.

ΤΑ ΜΥΔΙΑ…
Με αυτά και μ’ αυτά είχε πια περάσει η ώρα. Κάπου έπρεπε να πάμε για φαγητό, αλλά και να πάμε και μια μικρή βόλτα στις Βρυξέλλες, αφού αύριο λόγω της ημερήσιας στο Λουξεμβούργο δεν θα βλέπαμε καθόλου την πόλη.
Η ψαγμένη φίλη μας (που είχε έρθει πολλές φορές στην πόλη), χρησιμοποίησε τα "κονέ" της και άρχισε να ψάχνει που να πάμε να φάμε. Για ψάρι ή για μύδια; Η ψαροταβέρνα που ήξερε σήμερα θα έκλεινε νωρίς, οπότε κλείσαμε τραπέζι για μύδια.

Συγκεκριμένα κλείσαμε να φάμε στο Chez Leon που σύμφωνα με τη φίλη μας είχε τα καλύτερα μύδια στις Βρυξέλλες. Το «μυδάδικο» λοιπόν αυτό βρίσκεται δίπλα στην εμπορική στοά Galeries St Hubert , στο γνωστό και αρκετά τουριστικό δρόμο Rue des Bouchers, πίσω στην Grand Place. Από τη μία πολύ μου άρεσε που θα πηγαίναμε στο κέντρο, αλλά από την άλλη μάλλον θα ήταν δύσκολο να πάμε εκεί με το αυτοκίνητο. Αν και όλες τις διαδρομές μέσα στις πόλεις μέχρι στιγμής τις είχαμε κάνει με το αυτοκίνητο, (με εξαίρεση το βράδυ της συναυλίας, που το μετανιώσαμε, γιατί χάσαμε πολύτιμο χρόνο), αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια. Και ήταν από τις ελάχιστες στιγμές του τριημέρου που έβρεχε!!!
Μετά από ένα δεκάλεπτο περπάτημα στη λεωφόρο Royal και αφού περάσαμε δίπλα από τον όμορφα φωταγωγημένο καθεδρικό ναό των Βρυξελλών, φτάσαμε στην γκαλερία St Hubert αρκετά …..βρεγμένοι.
Τις προηγούμενες φορές που είχα δει και την γκαλερία, αλλά και την Rue des Bouchers έσφυζαν από ζωή.

IMG_7150.JPG

Τώρα ήταν τρομερά ήσυχα. Όχι όμως καταθλιπτικά ήσυχα, αλλά ρομαντικά ήσυχα θα έλεγα.

Το μαγαζί με τα μύδια ήταν μέσα στην φωταγωγία. Έλαμπε από μακριά με τα εκατοντάδες λαμπιόνια του.
IMG_7152.JPG


IMG_7153.JPG


Το Chez Leon είχε ένα ωραίο και προσεγμένο περιβάλλον. Ο χώρος της κουζίνας του είναι κάτασπρος με κάτασπρο πλακάκι, άσπρους πάγκους και σε κοινή θέα, κάτι που σε προδιαθέτει για την καθαριότητα που κυριαρχεί. Ο χώρος των τραπεζιών είναι όλος με ξύλινη επένδυση, φωτογραφίες στους τοίχους και καρό τραπεζομάντηλα που παρέπεμπε σε μια “ζεστή” ταβερνούλα.

IMG_7156.JPG



IMG_7155.JPG


Εμείς καθίσαμε δίπλα σε παράθυρο ρεμβάζοντας το φωταγωγημένο και έρημο στενάκι και φάγαμε … καταπληκτικά μύδια. Μας χρειαζόταν ένα καλό γεύμα ύστερα από την “ένταση του δωματίου” που περάσαμε. Το γεύμα μας ήταν αχνιστά μύδια σερβιρισμένα κλασικά στο κατσαρολάκι, μύδια “ογκραντέν” και φυσικά πατάτες τηγανιτές. Νόμιζα ότι στη Μπριζ είχα φάει τα καλύτερα μύδια, αλλά ύστερα και από αυτό το γεύμα κατέληξα ότι οι Βέλγοι γενικά είναι μάστορες με τα … μύδια. Ειδικά η σούπα που μένει στην κατσαρόλα στο τέλος μαζί με τις πατάτες είναι μμμμμ! Δεν έχω καλύτερο!! Και νόμιζα ότι δεν μου αρέσουν και πολύ τα μύδια. Μάλλον δεν είχε τύχει….

IMG_7167.JPG


IMG_7162.JPG


IMG_7161.JPG


Μετά το Leon κάναμε μια μικρή βόλτα στην Grand Place. Τόσο κοντά της φτάσαμε, ένα δρομάκι των 50μ. μακριά, να μην τη δούμε λίγο;
Ήταν αργά μιας βροχερής Κυριακής και η πλατεία ήταν …. έρημη. Είχε όμως και αυτό τη γοητεία του! Την είδα και έτσι…
IMG_7172.JPG


IMG_7174.JPG


IMG_7175.JPG


Ο ποδαράτος γυρισμός μας στο ξενοδοχείο δεν θα ήταν ενδεδειγμένος πάλι μέσα στη βροχή. Πήραμε ένα ταξί, το οποίο άφησε εμάς στο ξενοδοχείο μας και μετά συνέχισε αφήνοντας τη φίλη μας στο σπίτι της.
Κατά την επιστροφή μας θυμήθηκα το δωμάτιο που “μας περίμενε”. Γίνεται ύστερα από την τόσο όμορφη βραδιά να επιστρέφαμε σε κατάλυμα τύπου “στρατώνα”; Ε! δεν γίνεται. Η μεζονετούλα μας ήταν ότι έπρεπε για μας ύστερα από την τόσο έντονη ημέρα και το τόσο ρομαντικό φινάλε…
 
Last edited:

Sassenach77

Member
Μηνύματα
7.077
Likes
20.118
Επόμενο Ταξίδι
Τατζικιστάν
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γη του Πυρός
Εννοώ κλασική πόρτα που να μπορείς να παραβιάσεις.
Το αγαπημένο μου σπορ :p

Όταν μάλιστα έφτασε η ώρα του “Con Te Partiro” το γήπεδο φωτίστηκε πραγματικά από τους αναπτήρες που ανάψανε και κινούνταν ρυθμικά σύμφωνα με τη μουσική
Πολύ όμορφα :)
Χαίρομαι που πήγες στην συναυλία !!!!
 
Last edited:

Grerena

Member
Μηνύματα
1.286
Likes
16.824
Επόμενο Ταξίδι
Πορτογαλία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Tromso, Las Vegas
Το αγαπημένο μου σπορ :p
Πραγματικά όταν έψαχνα να βρω κάποιον υπεύθυνο στην εκκλησία του Mechelen, για να τον πείσω να μου ανοίξει για να ανέβω στο καμπαναριό... μου ήρθε στο μυαλό η λέξη κλειδοκράτορας! Που είναι ο κλειδοκράτορας; Αυτή η λέξη μου τριβελίζει τα αυτιά μου.
Οταν άρχισα να γράφω την ιστορία μου σε σκέφτηκα και δεν σου κρύβω ότι για πολύ λίγο είχα σκεφτεί τον τίτλο ΅αναζητώντας τον κλειδοκράτορα του ... καμπαναριού΅. Τον απέρριψα γρήγορα όμως πρώτον γιατί είχε μόνο τρία καμπαναριά η ιστορία μου και δεύτερον δεν θα ήταν σωστό να σου κλέψω τα πνευματικά σου δικαιώματα...;););)
Πάντως ίσως και να μπορεί να υπάρξει μια ιστορία με παρόμοιο τίτλο, γιατί από καμπαναριά (που ανήκουν μάλιστα και στη λίστα της Unesco) άλλο τίποτα. Το Βέλγιο έχει 33 και άλλα 24 έχει η Γαλλία. Και επειδή κάτι τέτοια οδοιπορικά είναι δικό σου σπορ.... σου βάζω ιδέες...:lol::lol:

Πολύ όμορφα :)
Χαίρομαι που πήγες στην συναυλία !!!!
Είναι πολύ γλυκό αυτό που γράφεις! Πραγματικά το πιστεύω ότι χάρηκες! Σε ευχαριστώ!
 

paefstra

Member
Μηνύματα
12.934
Likes
40.783
Μια που λετε για καμπαναρια της Ουνεσκο, θα πω την εμπειρια μου απο τα καμπαναρια της λιστας στη Γαλλια:
Στη Boulogne Sur Mer το καμπαναριο ειναι προσαρτημενο στο Δημαρχειο και πηγαινοντας Κυριακη, επειδη το Δημαρχειο ηταν κλειστο, δεν μπορουσες να ανεβεις.
Στη Bergues αν και Σαββατο, η πορτα ηταν σφραγισμένη.
Στη Lille δεν το εψαξα καν, αν και ειναι παλι προσαρτημενο στο Δημαρχειο, γιατι ειχα αλλες προτεραιοτητες.
Τα αναφερω απλά μην ξεσηκωθει κανεις και νομίζει οτι ολα ειναι επισκέψιμα και σε ωρες "τουριστικες".
 

Sassenach77

Member
Μηνύματα
7.077
Likes
20.118
Επόμενο Ταξίδι
Τατζικιστάν
Ονειρεμένο Ταξίδι
Γη του Πυρός
Πραγματικά όταν έψαχνα να βρω κάποιον υπεύθυνο στην εκκλησία του Mechelen, για να τον πείσω να μου ανοίξει για να ανέβω στο καμπαναριό... μου ήρθε στο μυαλό η λέξη κλειδοκράτορας! Που είναι ο κλειδοκράτορας; Αυτή η λέξη μου τριβελίζει τα αυτιά μου.
Οταν άρχισα να γράφω την ιστορία μου σε σκέφτηκα και δεν σου κρύβω ότι για πολύ λίγο είχα σκεφτεί τον τίτλο ΅αναζητώντας τον κλειδοκράτορα του ... καμπαναριού΅. Τον απέρριψα γρήγορα όμως πρώτον γιατί είχε μόνο τρία καμπαναριά η ιστορία μου και δεύτερον δεν θα ήταν σωστό να σου κλέψω τα πνευματικά σου δικαιώματα...;););)
Πάντως ίσως και να μπορεί να υπάρξει μια ιστορία με παρόμοιο τίτλο, γιατί από καμπαναριά (που ανήκουν μάλιστα και στη λίστα της Unesco) άλλο τίποτα. Το Βέλγιο έχει 33 και άλλα 24 έχει η Γαλλία. Και επειδή κάτι τέτοια οδοιπορικά είναι δικό σου σπορ.... σου βάζω ιδέες...:lol::lol:



Είναι πολύ γλυκό αυτό που γράφεις! Πραγματικά το πιστεύω ότι χάρηκες! Σε ευχαριστώ!
Δεν μου κλεβεις απολύτως τίποτα :)
Αυτό το αίσθημα της "κλειστης πόρτας" είναι αλησμονιτο! !!...
Οι πληροφορίες για τα καμπαναρια σημειώθηκαν όλες και των δύο σας!
 

Dina Z

Member
Μηνύματα
1.354
Likes
4.331
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ονειρεύομαι ... γενικώς!
Η αλήθεια είναι ότι για τη Σκωτία δεν έχω ανάγκη να με πείσει κάποιος. Είναι ήδη στο πενταετές. Αλλά νομίζω ότι θα πρέπει να την "στριμώξω" στο πιο άμεσο διετές
Αυτο θα πει οργανωτικο μυαλο! Αν δεν ηξερα οτι μιλας για ταξιδια θα νομιζα πως αναφερεσαι σε καποιον αναπτυξιακο νομο ... σε στοχοθεσια πολυεθνικης ... η κατι τετοιο τελος παντων!!!
Εκπληκτικη :D
 

Grerena

Member
Μηνύματα
1.286
Likes
16.824
Επόμενο Ταξίδι
Πορτογαλία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Tromso, Las Vegas
Αν δεν τα οργάνωνα κάπως στο μυαλό μου (τα ταξίδια εννοώ), ούτε τα μισά δεν θα είχα καταφέρει να κάνω.
Είναι τόσα τα εμπόδια, που πρέπει να υπερπηδήσω για να τα πραγματοποιήσω που θέλει λίγη ... έως αρκετή οργάνωση. :icon_redface::icon_redface: Τώρα που έχει μπει στη μέση και η συγγραφή ιστοριών ... παραείμαι στριμωγμένη... :innocent::innocent:
Οπότε λοιπόν ... ο αναπτυξιακός νόμος είναι μονόδρομος...:rolleyes::rolleyes:
 

Grerena

Member
Μηνύματα
1.286
Likes
16.824
Επόμενο Ταξίδι
Πορτογαλία
Ονειρεμένο Ταξίδι
Tromso, Las Vegas
3η ημέρα
Το πρωί ανακάλυψα ότι «το πολύ καλό για να είναι αληθινό» δωμάτιό μας είχε ένα μειονέκτημά. Έκανε ζέστη. Ναι! Ξύπνησα στις 7 παρά από τη ζέστη. Για κάποιους βέβαια αυτό μπορεί να ακούγεται σαν πλεονέκτημα, αλλά για μένα οι 30 βαθμοί δεν ήταν και τόσο. Το καλοριφέρ (του κάτω ορόφου) έστελνε όλη τη ζέστη ψηλά, με αποτέλεσμα το πατάρι να είναι «φούρνος». Δεν θέλω να γκρινιάζω. Απλά το αναφέρω. Θυμάμαι το hostel της προηγούμενης ημέρας και …τρομάζω. Αν είχαμε μείνει εκεί … η εκδρομή θα ήταν μια καταστροφή. Άσε που δύσκολα θα ξαναέπειθα τον άντρα μου να πάμε κάπου. Και το να ταξιδεύω μόνη μου δεν είναι και το καλύτερό μου. :( Τέλος καλό, όλα καλά. :)

Το πρωινό μας ήταν οι περισσευούμενες προμήθειες του προηγούμενου πρωινού (της Αμβέρσας). Βραστά αυγά, ψωμάκι, ριζογκεφρέτες και μπάρες δημητριακών. Αφού ήπιαμε και το τσαγάκι μας και τον καφέ μας, ετοιμαστήκαμε για τη σημερινή μας εξόρμηση.
Κατά τις εννέα παρά είμαστε έξω από το σπίτι της φίλης μας και της χτυπούσαμε το κουδούνι.

ΕΝΑ “ΑΣΗΜΟ” UNESCO SITE…
Ύστερα από την πολύ κίνηση που συναντήσαμε (είναι η ώρα που οι Βρυξελλιώτες πάνε στις δουλειές τους και Δευτέρα πρωί) φτάσαμε στην πρώτη γρήγορη στάση της ημέρας, που δεν ήταν άλλο από ένα ακόμα οίκημα που ανήκει στη λίστα της Unesco. :rolleyes-80: Πρόκειται για το Stoclet House, ένα ιδιωτικό σπίτι που βρίσκεται στη περιοχή Woluwe-Saint-Pierre.

Το Stoclet House είναι ένα οίκημα, το οποίο μπορεί και να μην το προσέξεις, ακόμη και αν περάσεις πεζός μπροστά από το πεζοδρόμιό του. Δεν θα το προσέξεις, γιατί βρίσκεται πάνω σε μια λεωφόρο και καθώς περνάς, η άκρη του ματιού ίσα που θα διακρίνει μια γκρίζα γεωμετρική μορφή έξω από τον φράκτη και τους θάμνους που το περιβάλλει.

Η λεωφόρος Ave de Tervueren, που περνά έξω από το Stoclet House...
IMG_7184.JPG


και μόλις που προλαβαίνει να το "πάρει το μάτι σου"...
IMG_7183.JPG


Με μια δεύτερη πιο προσεκτική ματιά όμως θα διαπιστώσει κανείς ότι δεν πρόκειται για μια μέση κατοικία. Είναι εντυπωσιακό όχι μόνο το μέγεθός του, αλλά και πολλά χαρακτηριστικά του, που είναι κάθε άλλο παρά συνηθισμένα.
IMG_7200.JPG


Η πρόσοψη του κτιρίου, που είναι διακοσμημένη με μαρμάρινα πάνελ και μαύρους γρανίτες, τα παράθυρα που πλαισιώνονται με χάλκινα καλούπια και χρυσαφένιες διακοσμήσεις, τα μπαλκόνια με τα μοντέρνα κιγκλιδώματα και σίγουρα ο πύργος των 20μ. ύψους, στην κορυφή του οποίου βρίσκονται τέσσερα χάλκινα γλυπτά γυμνών ανδρών … προσελκύουν την περισσότερη προσοχή. Με το πέρασμα των χρόνων ότι χάλκινο υπήρχε στη διακόσμηση έχει οξειδωθεί και τώρα το πράσινο χρώμα της οξείδωσης είναι εμφανές.

IMG_7194.JPG


Το περίεργο είναι ότι αυτό το μεγάλο και πολύ ιδιαίτερο μαρμάρινο σπίτι οικοδομήθηκε πριν 100 χρόνια!
Το Stoclet House ήταν το σπίτι ενός πλούσιου τραπεζίτη και συλλέκτη έργων τέχνης, του Adolphe Stoclet. Δεν τον ενδιέφερε πόσο θα κοστίσει το σπίτι και έδωσε στους αρχιτέκτονες πλήρη καλλιτεχνική ελευθερία. Ένας μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών εργάστηκε σε διάφορα μέρη του σπιτιού, συνδυάζοντας τα ταλέντα τους και τα στυλ τους για να δημιουργήσουν ένα πραγματικό αριστούργημα. Η έπαυλη Stoclet ολοκληρώθηκε μέσα σε έξι χρόνια (από το 1905 έως το 1911).
Το αποτέλεσμα είναι ένα κτίριο που σηματοδοτεί το τέλος της Art Nouveau και την αρχή της πιο νηφάλιας Art Deco. Το σπίτι ενέπνευσε ένα νέο κύμα στην αρχιτεκτονική, ενώ παράλληλα είναι ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα και πολυτελή ιδιωτικά σπίτια του εικοστού αιώνα.
Το εσωτερικό του -που δυστυχώς μόνο λίγοι και εκλεκτοί μπορούν να θαυμάσουν- ακολουθεί τέλειες και ασύμμετρες κυβικές μορφές και είναι διακοσμημένο με πλούτο και πολυτέλεια, με αποκορύφωμα τη μεγάλη τοιχογραφία που έκανε ο Gustav Klimt για να διακοσμήσει τους τοίχους της τραπεζαρίας του σπιτιού.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και επειδή το Stoclet Palace είναι ένα καλά διατηρημένο παράδειγμα της δυτικής αισθητικής των αρχών του 20ού αιώνα, το κτίριο χαρακτηρίστηκε από την UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ήταν ένα δίλλημα για το αν θα μπει στην Unesco, γιατί ενώ πρόκειται για ένα έργο που σηματοδοτεί την ιστορία της αρχιτεκτονικής εξέλιξης, δεν είναι προσβάσιμο στο κοινό.
IMG_7199.JPG


Έτσι, όταν η κληρονομιά μας δεν είναι δημόσια….. θα περιοριζόμαστε σε εξωτερικές φωτογραφίες.:rolleyes-80::rolleyes-80:
IMG_7192.JPG


Πραγματικά εντυπωσιάστηκα από τις “αφανείς” λεπτομέρειες, που δεν μοιάζουν ούτε με τις αρχιτεκτονικές συνήθειες της εποχής που χτίστηκε, αλλά ούτε και με της σημερινής. Σαν να είναι μια κατηγορία από μόνο του.

Η πολύ σκοτεινή και επιβλητική είσοδος...
IMG_7197.JPG


Ή τα άκρως γεωμετρικά παράθυρα…..
IMG_7186.JPG


Να και άλλο ένα Unesco site που δεν ήθελε πολύ χρόνο για να το δω. Και το πλησίασα όσο δεν πάει……:D
Το παλάτι του Stoclet, άξιζε σίγουρα να το δούμε, έστω και απ’ έξω.

Τώρα πια … είμαστε έτοιμοι να φύγουμε για Αρδέννες και Λουξεμβούργο.
Ο δρόμος προς το νότο ήταν άψογος σαν και αυτόν που συναντήσαμε και την πρώτη μας ημέρα σε Thieu, & Mechelen. Σε κάποια σημεία ήταν και ρομαντικός...
IMG_7207.JPG

Λυπήθηκα μόνο αυτούς που έμπαιναν στις Βρυξέλλες, οι οποίοι αντιμετώπιζαν μια κίνηση σαν αυτή της επιστροφής του Πάσχα τη δική μας. :oops::oops: Εμάς ευτυχώς, η έξοδός μας ήταν άνετη.

NAMUR
Η δεύτερη μας στάση ήταν στη Namur.
Η “πρωτεύουσα της” Βαλονίας ήταν ανέκαθεν η πεμπτουσία της στρατιωτικής πόλης με μοναδικό σκοπό τον έλεγχο του στρατηγικά σημαντικού κόμβου των ποταμών Sambre και Meuse. Πάνω ακριβώς στη συμβολή των ποταμών βρίσκεται μια τεράστια πρώην στρατιωτική ακρόπολη, που ήταν ένα από τα ισχυρότερα φρούρια της Ευρώπης μέχρι πρόσφατα και που σήμερα αποτελεί το πλέον κύριο τουριστικό αξιοθέατο της πόλης.
Κάτω από την ακρόπολη, στη βόρεια όχθη του ποταμού Sambre απλώνεται το κέντρο της Namur, με τις χαρακτηριστικές στενές πλατείες και τους δρόμους της, που πλαισιώνονται από μεγάλα παλιά αρχοντικά σε γαλλικό ύφος και με πολλές ωραίες παλιές εκκλησίες που της προσδίδουν ένα γραφικό χαρακτήρα.

Παρκάραμε στο κεντρικότατο υπόγειο γκαράζ κάτω από την κεντρική πλατεία Place d’Armes και κάτω από το belfry της Namur, το οποίο (σωστά μαντέψατε) ανήκει στην Unesco list. Διασχίσαμε την πλατεία και αφού περάσαμε κάτω από την πύλη του εντυπωσιακού Palais de Congres φτάσαμε στο καμπαναριό.

IMG_7209.JPG



IMG_1089.JPG



IMG_7213.JPG

Και πάλι σωστά μαντέψατε …. Το καμπαναριό ήταν κλειστό. Αυτή τη φορά δεν έφταιγε η ώρα που φτάσαμε. Ήταν κλειστό …λόγω εργασιών. Αυτό τουλάχιστον έγραφε η ταμπέλα. Μόνο που εγώ ούτε εργάτες είδα, ούτε σκαλωσιές, ούτε έργα. Παρόλα αυτά εγώ έψαξα τον κλειδοκράτορα…. τον οποίο και βρήκα, αλλά δεν μπορούσα να συνεννοηθώ με τα άψογα γαλλικά που μιλούσε.:rolleyes-80::rolleyes-80: Έτσι συμβιβαστήκαμε με το να καθίσουμε στο ακριβώς απέναντι καφέ (Brasserie Bodart), από την τζαμαρία του οποίου είχαμε θέα … το belfry. Τρία τέταρτα καθίσαμε και πίναμε τον καφέ μας απέναντι από το belfry. Τρία τέταρτα τον κοιτούσα. Δεν πιάνεται ότι πήγα σε αυτό το Unesco site; Πιάνεται. Αποφάσισα να το σβήσω από τη λίστα μου και ας μην ανέβηκα πάνω. Καλύτερα φαίνεται απ’ έξω εξάλλου.

IMG_7226.JPG



IMG_20180122_111749.jpg


Αυτό το ιστορικό κτίριο στο κέντρο της πόλης του Ναμούρ χτίστηκε στα τέλη του 14ου αιώνα και ήταν αρχικά μέρος των οχυρωματικών τειχών της πόλης. Μετατράπηκε σε καμπαναριό ύστερα από την καταστροφή της εκκλησίας και του καμπαναριού της μετά την πολιορκία της πόλης . Έτσι το καμπαναριό της Ναμούρ είναι ένας στρατιωτικός πύργος άμυνας που ανακατανεμήθηκε για αστική χρήση.

Μετά τον καφέ και τα γλυκά που “χτυπήσαμε” εκεί κάναμε και μια μικρή βόλτα παίρνοντας το δρόμο Rue du Pont, που όπως υποδηλώνει και το όνομά του μας οδήγησε σε μια γέφυρα του ποταμού Sambre, που διαρρέει την πόλη. Από εκεί είχαμε μια πολύ καλή οπτική της ακρόπολη της πόλης.

Η πλατεία Place d’Armes...
IMG_7227.JPG



IMG_7229.JPG


Ο ποταμός Sambre...
IMG_7221.JPG


IMG_7219.JPG


Η ακρόπολη της Namur...
IMG_7218.JPG



IMG_7230.JPG

Ύστερα και από αυτή μας τη βόλτα και τις απαραίτητες φωτογραφίες που βγάλαμε, αναχωρήσαμε για την επόμενη πόλη, που ήταν η Dinant.

DINANT
Ύστερα από μισή ώρα περίπου μπήκαμε στην Dinant.
IMG_7234.JPG


Και μάλιστα από πολύ εντυπωσιακή είσοδο. Περάσαμε ανάμεσα από ένα βράχο…
IMG_7236.JPG


IMG_7237.JPG


Στη Dinant, αφού παρκάραμε γρήγορα το αυτοκίνητο στο δρόμο (κάνοντας χρήση παρκόμετρου) ξεκινήσαμε τη βόλτα μας.
IMG_7241.JPG



IMG_7246.JPG



IMG_7247.JPG

H Dinant μου άρεσε πιο πολύ. Η Dinant, προσφέρει ένα σκηνικό για καρτ-ποστάλ, με τη διακριτική παρουσία της Notre-Dame και του καμπαναριού της, που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Meuse και κάτω ακριβώς από έναν πολύ απότομο βράχο. Αυτός ο βράχος ονομάζεται Bayard. Πήρε το όνομά του από τον Bayard, το μαγικό άλογο που σύμφωνα με το μύθο, πήδηξε από την κορυφή του βράχου στην άλλη όχθη του Meuse.
Η πόλη άνθισε από τα κέρδη της μεταλλουργικής βιομηχανίας, μετατρέποντας χαλκό και ορείχαλκο σε κοσμήματα γνωστά ως dinanderie.

IMG_7251.JPG



IMG_7254.JPG


Σήμερα, η Dinant είναι η βάση για την τουριστική βιομηχανία. Το ποτάμι Meuse και τα σκάφη αναψυχής, τα κανό και τα καγιάκ που “κυκλοφορούν” σε αυτόν προσφέρουν υδάτινη διασκέδαση για τους επισκέπτες.

Τώρα όμως ήταν χειμώνας. Δεν κυκλοφορούσε τίποτα.
IMG_7263.JPG



IMG_7253.JPG


Ένα άλλο γοητευτικό στοιχείο της πόλης είναι η παρουσία πολλών…. σαξοφώνων. Εκεί που άλλες πόλεις έχουν αγάλματα ηρώων ή επιφανών ανθρώπων, η Dinant έχει σαξόφωνα. Και ο λόγος; Η Dinant είναι η πατρίδα του Sax, του ανθρώπου που το εφεύρε. Υπήρχαν σαξόφωνα παντού. Όχι μόνο στις πλατείες και τα κεντρικά σημεία, αλλά στη μέση του πεζοδρομίου, στη στάση του λεωφορείου, … παντού. Ως και στην κορυφή κάποιων διαφημιστικών πινακίδων είδα … «νότες» αλλά και εξαρτήματα αυτού του μουσικού οργάνου. Πραγματικά ήταν μια πολύ ευχάριστη … νότα για την πόλη. :rolleyes::rolleyes:

IMG_7264.JPG


IMG_7269.JPG


IMG_7266.JPG


IMG_7267.JPG


IMG_7270.JPG


IMG_7273.JPG



IMG_7280.JPG


Πήγαμε μια βόλτα στην επιβλητική εκκλησία της Παναγίας, στο σπίτι του Sax, που έχει μετατραπεί σε ένα μικρό μουσείο και επιχειρήσαμε να πάρουμε το τελεφερίκ για την κορυφή του επιβλητικού βράχου που βρίσκεται η οχυρωμένη ακρόπολη της πόλης. Μα φυσικά ήταν κλειστό. Και που ρωτήσαμε δεν μας κάνανε τη χάρη. Το χειμώνα μόνο Σαββατοκύριακο και για ένα δίωρο μόνο το μεσημέρι λειτουργεί, μας είπανε. Απ‘ ότι κατάλαβα το χειμώνα δεν λειτουργεί και τίποτα στη Βέλγικη επαρχία τουλάχιστον. Ασχολούνται μόνο με τα έργα στους δρόμους, γιατί εκτός από τις Βρυξέλλες και εδώ υπήρχε οργασμός από έργα οδοποιίας όπως και στη Namur επίσης.

Ο ναός της Παναγίας της Namur...
IMG_7275.JPG



IMG_7277.JPG


To σπίτι του Sax...
IMG_7290.JPG


Με τον Sax... να μας υποδέχεται στην πόρτα...
IMG_7289.JPG


IMG_7285.JPG


Το κλειστό τελεφερίκ...
IMG_7274.JPG


Ολόκληρη βιτρίνα με μπισκότα και μόνο. Πρόκειται για το νόστιμο τοπικό σκληρό μπισκότο που ονομάζεται couque de dinant.
IMG_7243.JPG


Αυτό απεικονίζει την Dinant...
IMG_7244.JPG


Αποφασίσαμε να καθίσουμε για φαγητό σε ένα Ιταλικό δίπλα στο ποτάμι με θέα το κάστρο της ακρόπολης. Γενικά δεν θα έλεγα ότι υπήρχαν και πολλά μαγαζιά ανοιχτά.
Φάγαμε πίτσες και μακαρονάδες με Ιταλικές τιμές σε ένα ωραίο περιβάλλον.
IMG_7292.JPG


Κατά την έξοδό μας από την πόλη είδαμε ότι όλη η πόλη είναι πανέμορφη και όχι μόνο το κέντρο της.
IMG_7293.JPG



IMG_7296.JPG


Πολύ θα ήθελα να κάνουμε και άλλη στάση σε κανένα χωριό σαν το Crupet ή τη Bouillon, αλλά έτσι μάλλον δεν θα μας “έβγαινε” το Λουξεμβούργο. Είχα στο μυαλό μου και δύο κάστρα που ήταν εκεί κοντά, αλλά όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα ήθελαν έξτρα χρόνο και διανυκτέρευση, που δεν διαθέταμε.
Φύγαμε λοιπόν καρφί για το Δουκάτο μη κάνοντας άλλη στάση.
 

Attachments

Last edited:

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.115
Μηνύματα
880.691
Μέλη
38.839
Νεότερο μέλος
mgian

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom