ifaistos
Member
- Μηνύματα
- 34
- Likes
- 86
Μέρα 2η - ΔΕΥΤΕΡΑ 16/8/2010
06.00- Με τις τσίμπλες στα μάτια αλλά και τη διάθεση ανεβασμένη μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε για τα σύνορα. Έχοντας διανύσει 230 χιλιόμετρα και αφού γεμίσαμε το αυτοκίνητο με καύσιμα (που να ψάχνεις βενζινάδικο στα Σκόπια) και πήραμε καφέ (φραπεδιά δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο) φτάνουμε στις 9 στα σύνορα των ευζώνων όπου τα περνάμε ¨τρέχοντας¨ (τυπικός έλεγχος διαβατηρίων). Στα Σκόπια η κατάσταση πολύ ήρεμη και ο Ε75 όντας σε καλή κατάσταση (δεδομένου και του πολέμου αλλά και της γενικότερης κατάστασης στα Σκόπια) μας φέρνει πολύ σύντομα στα προάστια της πόλης των Σκοπίων. Εκεί, στρίβουμε βορειοδυτικά και μέσω του Μ3 μπαίνουμε στον Ε65 τον οποίο θα ακολουθούμε για τις επόμενες μέρες. Μετά από 2 ώρες, 200 χιλιόμετρα και 5 ευρώ σε διόδια (συνολικά μέσα στα Σκόπια), φτάνουμε στα σύνορα με το Κόσσοβο.
11.20-Μετά και πάλι από τυπικό έλεγχο και κατά 40 ευρώ ¨ελαφρύτεροι¨ αφού οι κοσσοβάροι απαιτούσαν πρόσθετη ασφάλεια για το αυτοκίνητο, συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο ¨όμορφο¨ και ¨γραφικό¨ Κόσσοβο. Τα σημάδια (η καλύτερα τα συντρίμμια) του πολέμου είναι κάτι παραπάνω από ορατά σε αυτή τη χώρα της τότε Γιουγκοσλαβίας. Αφού περνάμε το στρατόπεδο της Ελ.Δυ.Κο και την Πρίστινα, η οποία εκτός του ότι ήταν άσχημη είχε και απίστευτη κίνηση λόγω των έργων που γίνονταν, φτάνουμε στις 14.00 στα σύνορα με τη Σερβία. Περνάμε γρήγορα τον έλεγχο των κοσσοβάρων και φτάνοντας στον έλεγχο τον σέρβων διαπιστώνουμε πως η καλή μας τύχη μας είχε εγκαταλείψει!!! Αφού έλεγξαν τα διαβατήρια και τα έγγραφα του αυτοκινήτου, ζήτησαν τις ελληνικές αστυνομικές ταυτότητες!!! Τι πιο επίσημο ταξιδιωτικό έγγραφο από το διαβατήριο;;;; Επειδή όμως κάποιος από την παρέα δεν είχε την ταυτότητα μαζί του, οι Σέρβοι-ζητώντας συγνώμη που έπρεπε να πληρώσουμε εμείς τη νύφη για την κατάσταση στις σχέσεις Σερβίας-Κοσσόβου- είπαν ότι δεν μπορούσαμε να περάσουμε (τουλάχιστον όχι και οι 4) και έπρεπε να επιλέξουμε αν θα περνούσαν οι 3 ή θα γυρίζαμε και οι 4 πίσω. Μετά από πολύωρη συζήτηση μερικών… δευτερολέπτων και αφού η σκηνή και το γκαζάκι ήταν δικά μου, αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω και να μπούμε στο Μαυροβούνιο κατευθείαν από το Κόσσοβο και όχι μέσω Σερβίας (όπου η διέλευση μέσω Σερβίας θα ήτανε περίπου 40 χιλιόμετρα ενώ ο κύκλος που αναγκαστήκαμε να κάνουμε ήταν 150) . Η αλήθεια είναι πως το ¨καψώνι¨ αυτό των Σέρβων το είχε πάρει το μάτι μου σε κάποιο φόρουμ ψάχνοντας πληροφορίες για το ταξίδι, αλλά το νεαρό της ηλικίας μου δεν μου επέτρεψε να το αξιολογήσω σωστά!!! Σε κάποια κουβέντα σε άσχετη στιγμή, μετά την επιστροφή από το ταξίδι, ειπώθηκε πως ίσως ένα 20ευρώ να έλυνε την παρεξήγηση.
14:40-Ξενερωμένοι, πήραμε το δρόμο για Μαυροβούνιο. Στις 16:45 και μετά από 240 χιλιόμετρα μέσα στο Κόσσοβο, φτάνουμε στο μαυροβούνιο. Γρήγορη διέλευση και από τους δύο ελέγχους, προμήθεια του σχετικού τέλους διοδίων από τον ¨λαχειοπώλη¨ (με κόστος 10 ευρώ) και πάμε για τα καλύτερα!!!! Το σκηνικό εδώ τελείως διαφορετικό. Απίστευτη φύση, πανέμορφο πράσινο και πολύ πιο φιλικό το τοπίο. Κατεβαίνουμε και στο Berane αποφασίζουμε να σταματήσουμε να πιούμε μια πορτοκαλάδα (ναι από πορτοκάλια) και να ξεμουδιάσουμε. Είμαστε ήδη 12 ώρες στο δρόμο και επίσης ο στόχος μας να φτάσουμε στο Dubrovnik και να διανυκτερεύσουμε το πρώτο βράδυ εκεί, έχει εγκαταλειφθεί λόγω της καθυστέρησης με το σκηνικό με τους Σέρβους. Με αρκετά πιο χαλαρό ρυθμό και με μόνο μέλημα πλέον να βρούμε έναν χώρο να στήσουμε τις σκηνές μας, αφήνουμε τον Ε65 και κατεβαίνοντας νότια από το Berane συνεχίζουμε την πορεία μας προς τις ακτές του Μαυροβουνίου. Και κάπου εκεί στα αριστερά του δρόμου μέσα στο Biogradska gora nacionalni park βρίσκουμε ακριβώς αυτό που ψάχναμε: ένα ¨ελεύθερο¨ camping του οποίου η τιμή ήταν 10 ευρώ για τα 4 άτομα!! !Μη έχοντας και πολλές επιλογές και αφού το τοπίο ήταν πανέμορφο, στήσαμε τις σκηνές (OJT-On “Job” Training για τη Σοφία )και στο καπάκι βγήκαν τα γκαζάκια για τα λατρεμένα μας τορτελίνια (ε αγάπη μου;;
. Φαγητό -λίγο κουβεντούλα και μετά από 790 χιλιόμετρα και 18 ώρες στο πόδι…. καληνύχτα…
https://goo.gl/maps/nj7GfDRNdxRv3PE57
06.00- Με τις τσίμπλες στα μάτια αλλά και τη διάθεση ανεβασμένη μπαίνουμε στο αμάξι και ξεκινάμε για τα σύνορα. Έχοντας διανύσει 230 χιλιόμετρα και αφού γεμίσαμε το αυτοκίνητο με καύσιμα (που να ψάχνεις βενζινάδικο στα Σκόπια) και πήραμε καφέ (φραπεδιά δεν υπάρχει πουθενά αλλού στον κόσμο) φτάνουμε στις 9 στα σύνορα των ευζώνων όπου τα περνάμε ¨τρέχοντας¨ (τυπικός έλεγχος διαβατηρίων). Στα Σκόπια η κατάσταση πολύ ήρεμη και ο Ε75 όντας σε καλή κατάσταση (δεδομένου και του πολέμου αλλά και της γενικότερης κατάστασης στα Σκόπια) μας φέρνει πολύ σύντομα στα προάστια της πόλης των Σκοπίων. Εκεί, στρίβουμε βορειοδυτικά και μέσω του Μ3 μπαίνουμε στον Ε65 τον οποίο θα ακολουθούμε για τις επόμενες μέρες. Μετά από 2 ώρες, 200 χιλιόμετρα και 5 ευρώ σε διόδια (συνολικά μέσα στα Σκόπια), φτάνουμε στα σύνορα με το Κόσσοβο.
11.20-Μετά και πάλι από τυπικό έλεγχο και κατά 40 ευρώ ¨ελαφρύτεροι¨ αφού οι κοσσοβάροι απαιτούσαν πρόσθετη ασφάλεια για το αυτοκίνητο, συνεχίζουμε το ταξίδι μας στο ¨όμορφο¨ και ¨γραφικό¨ Κόσσοβο. Τα σημάδια (η καλύτερα τα συντρίμμια) του πολέμου είναι κάτι παραπάνω από ορατά σε αυτή τη χώρα της τότε Γιουγκοσλαβίας. Αφού περνάμε το στρατόπεδο της Ελ.Δυ.Κο και την Πρίστινα, η οποία εκτός του ότι ήταν άσχημη είχε και απίστευτη κίνηση λόγω των έργων που γίνονταν, φτάνουμε στις 14.00 στα σύνορα με τη Σερβία. Περνάμε γρήγορα τον έλεγχο των κοσσοβάρων και φτάνοντας στον έλεγχο τον σέρβων διαπιστώνουμε πως η καλή μας τύχη μας είχε εγκαταλείψει!!! Αφού έλεγξαν τα διαβατήρια και τα έγγραφα του αυτοκινήτου, ζήτησαν τις ελληνικές αστυνομικές ταυτότητες!!! Τι πιο επίσημο ταξιδιωτικό έγγραφο από το διαβατήριο;;;; Επειδή όμως κάποιος από την παρέα δεν είχε την ταυτότητα μαζί του, οι Σέρβοι-ζητώντας συγνώμη που έπρεπε να πληρώσουμε εμείς τη νύφη για την κατάσταση στις σχέσεις Σερβίας-Κοσσόβου- είπαν ότι δεν μπορούσαμε να περάσουμε (τουλάχιστον όχι και οι 4) και έπρεπε να επιλέξουμε αν θα περνούσαν οι 3 ή θα γυρίζαμε και οι 4 πίσω. Μετά από πολύωρη συζήτηση μερικών… δευτερολέπτων και αφού η σκηνή και το γκαζάκι ήταν δικά μου, αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω και να μπούμε στο Μαυροβούνιο κατευθείαν από το Κόσσοβο και όχι μέσω Σερβίας (όπου η διέλευση μέσω Σερβίας θα ήτανε περίπου 40 χιλιόμετρα ενώ ο κύκλος που αναγκαστήκαμε να κάνουμε ήταν 150) . Η αλήθεια είναι πως το ¨καψώνι¨ αυτό των Σέρβων το είχε πάρει το μάτι μου σε κάποιο φόρουμ ψάχνοντας πληροφορίες για το ταξίδι, αλλά το νεαρό της ηλικίας μου δεν μου επέτρεψε να το αξιολογήσω σωστά!!! Σε κάποια κουβέντα σε άσχετη στιγμή, μετά την επιστροφή από το ταξίδι, ειπώθηκε πως ίσως ένα 20ευρώ να έλυνε την παρεξήγηση.
14:40-Ξενερωμένοι, πήραμε το δρόμο για Μαυροβούνιο. Στις 16:45 και μετά από 240 χιλιόμετρα μέσα στο Κόσσοβο, φτάνουμε στο μαυροβούνιο. Γρήγορη διέλευση και από τους δύο ελέγχους, προμήθεια του σχετικού τέλους διοδίων από τον ¨λαχειοπώλη¨ (με κόστος 10 ευρώ) και πάμε για τα καλύτερα!!!! Το σκηνικό εδώ τελείως διαφορετικό. Απίστευτη φύση, πανέμορφο πράσινο και πολύ πιο φιλικό το τοπίο. Κατεβαίνουμε και στο Berane αποφασίζουμε να σταματήσουμε να πιούμε μια πορτοκαλάδα (ναι από πορτοκάλια) και να ξεμουδιάσουμε. Είμαστε ήδη 12 ώρες στο δρόμο και επίσης ο στόχος μας να φτάσουμε στο Dubrovnik και να διανυκτερεύσουμε το πρώτο βράδυ εκεί, έχει εγκαταλειφθεί λόγω της καθυστέρησης με το σκηνικό με τους Σέρβους. Με αρκετά πιο χαλαρό ρυθμό και με μόνο μέλημα πλέον να βρούμε έναν χώρο να στήσουμε τις σκηνές μας, αφήνουμε τον Ε65 και κατεβαίνοντας νότια από το Berane συνεχίζουμε την πορεία μας προς τις ακτές του Μαυροβουνίου. Και κάπου εκεί στα αριστερά του δρόμου μέσα στο Biogradska gora nacionalni park βρίσκουμε ακριβώς αυτό που ψάχναμε: ένα ¨ελεύθερο¨ camping του οποίου η τιμή ήταν 10 ευρώ για τα 4 άτομα!! !Μη έχοντας και πολλές επιλογές και αφού το τοπίο ήταν πανέμορφο, στήσαμε τις σκηνές (OJT-On “Job” Training για τη Σοφία )και στο καπάκι βγήκαν τα γκαζάκια για τα λατρεμένα μας τορτελίνια (ε αγάπη μου;;
. Φαγητό -λίγο κουβεντούλα και μετά από 790 χιλιόμετρα και 18 ώρες στο πόδι…. καληνύχτα…https://goo.gl/maps/nj7GfDRNdxRv3PE57
Last edited:
