FairiezWearBoots
Member
- Μηνύματα
- 31
- Likes
- 16
- Επόμενο Ταξίδι
- Πορτογαλία, Πολωνία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γυρος Λατ. Αμερικης
Αποφασίσαμε ένα απο τα πρόσφατα τετραήμερα που είχαμε στη διάθεσή μας να πάμε ένα κοντινό και οικονομικό (ΧΑ!) ταξιδάκι.Αφού έλεγξα την αγαπημένη μου σελίδα skyscanner διαπίστωσα ότι κοντινός και οικονομικός προορισμός ήταν η Βενετία με μόλις 120 ευρώ μέχρι το Μιλάνο.
Η αρχική σκέψη ήταν να κλείσουμε πτήση για Βενετία μια 1 ενδιάμεση στάση αλλά αφενός το εισιτήριο είχε 240 ευρώ αφετέρου οι ώρες ήταν πολλές. Μετά την εμπειρία της ενοικίασης αυτοκινήτου στο εξωτερικό, η σκέψη να πάμε Μιλάνο και μετέπειτα να οδηγήσουμε μέχρι τη Βενετία φάνταζε ιδανική. Ο σκοπός βέβαια ήταν να εκμεταλλευτώ το τερπνόν μετά του ωφελίμου και να πεταχτούμε και 2 μέρες στη γειτονική Λουμπλιάνα που την είχα καημό ειδάλλως δεν άξιζε η ενοικίαση.Κλείνω λοιπόν 2 εισιτήρια για Αθήνα-Μιλάνο με 120 ευρώ πηγαίνοντας με Alitalia και επιστρέφοντας με Aegean.
Η πτήση μας ήταν στις 11.30 το πρωί και τελικά στο Μιλάνο φτάσαμε περί τη 13.30 το Σάββατο. Το άγχος μέχρι να βγει η βαλίτσα μεγάλο, Alitalia γαρ...Ευτυχώς η βαλίτσα βγήκε και πήγαμε για την ενοικίαση του αυτοκινήτου.Εκεί ξεκίνησαν τα οικονομικά παρατράγουδα.Είχα κλείσει μέσω του carhire3000 ένα Fiat Panda και έχοντας βάλει την έξτρα ασφάλεια το κόστος ήταν περί τα 100 ευρώ για 4 μέρες. Πηγαίνοντας όμως στο γραφείο της Locauto για την παραλαβή του αυτοκινήτου, ο υπάλληλος με τα σπαστά αγγλικά μου έδωσε να καταλάβω ότι οι προηγούμενοι μάλλον με πιάσανε κορόϊδο και ότι η ασφάλεια που ζήτησα δεν θα με καλύπτει οπότε έπρεπε να βάλω και δεύτερη εξτρά ασφάλεια και για να μην πολυλογώ το σύνολο στο αυτοκίνητο έβγαινε 160 ευρώ τελικά.Ένιωσα 100% κορόϊδο και τελικά δεν ξέρω ποιος από τους δύο με έπιασε κώτσο, πάντως το ταξίδι μας δεν ξεκίνησε καθόλου οικονομικά!!!Δεν θα πρότεινα συνεργασία με τις συγκεκριμένες εταιρίες πάντως, όχι τοσο για την ποιότητα μιας και το αμαξάκι μας ήταν μια χαρα, αλλά περισσότερο για το κομμάτι της επικοινωνίας και της συννενόησης.
Επιτέλους ξεκινάμε τη διαδρομή μας για τη Βενετία στους Ιταλικούς δρόμους! Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο παιδευτήκαμε λίγο μιας και υπήρχαν δύο ταμπέλες για Μιλάνο.Η μία έλεγε Milano-Torino και η άλλη Milano-Varese. Τελικά η έξοδος που επιλέξαμε ήταν η δεύτερη και δικαιωθήκαμε για την επιλογή μας. Δεν ξέρω αν η κατεύθυνση προς Τορίνο θα μας έβγαζε στην ίδια διαδρομή πάντως από Varese εγγυημένα πας Βενετία. Οι δρόμοι πολύ καλής κατασκευής και το σύστημα των διοδίων εξαιρετικό. Έπαιρνες από ειδικό μηχάνημα μπαίνοντας στην Εθνική οδό ένα χαρτάκι σαν κουπόνι το οποίο στην έξοδο που έβγαινες σε άλλα διόδια το πλήρωνες ανάλογα με τη διαδρομή που είχες κάνει. Πανεύκολο στη χρήση. Η διαδρομή φάνηκε αιώνες ενώ ουσιαστικά κάναμε μόνο 3.5 ώρες μέχρι τη Βενετία. Περάσαμε έξω από το Μιλάνο και στη συνέχεια Bergamo, Brescia, Verona, Padova για να φτάσουμε τελικά στη Βενετία.Πολύ όμορφη διαδρομή με πολύ πράσινο όμως δυστυχώς είδαμε ότι σκοτεινιάζει πολύ νωρίς και εμείς είχαμε μόνο μιάμιση μέρα!!Στη Βενετία βέβαια ως γνωστόν δεν φτάνεις με αυτοκίνητο. Αφού προσεγγίσαμε τη Mestre περάσαμε τη γέφυρα που ενώνει την ηπειρωτική Ιταλία με τη Βενετία και συγκεκριμένα την Piazzale Roma όπου είναι το τελευταίο σημείο στο οποίο μπορείς να κινηθείς οδικώς. Εκεί μπορείς να αφήσεις το αυτοκίνητο στα παρκινγκ που έχει (όλα επί πληρωμή φυσικά) και μετέπειτα με τα περιβόητα βαπορέτι ή με τα ποδια να μετακινηθείς ανάμεσα στα νησάκια. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα από τα πάρκινγκ και με φρίκη είδαμε την ημερήσια τιμή να βρίσκεται στα 30 ευρώ. Κάπου εκεί το όνειρο για οικονομικές διακοπές άρχισε να βουλίαζει.
Το σύστημα των βαπορέτι λειτουργεί όπως το μετρό στις χερσαίες πόλεις. Υπάρχει χάρτης με όλες τις γραμμές και τις στάσεις και είναι πανεύκολα στη χρήση. Το 24ωρο εισιτήριο ήταν στα 18 ευρώ ενώ η μία διαδρομή έχει 6.5 ευρώ. Βγάλαμε 24ωρη κάρτα και αφού η ώρα είχε πάει ήδη 17.30 με όλες τις καθυστερήσεις βάλαμε μπρος για το ξενοδοχείο το οποίο βρισκόταν στην περιοχή του Cannaregio και αρκετά κοντά στην Piazzale Roma για να μην κουβαλάμε βαλίτσες πάνω κάτω. Η Βενετία αποτελείται από ένα σύμπλεγμα νησιών τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους με μικρά και μεγάλα κανάλια. Μια πραγματικά επιπλέουσα πολιτεία! Τα νησάκια ενώνονται επίσης και με γέφυρες μικρότερες και μεγαλύτερες οπότε η μετακίνηση με τα πόδια είναι εξίσου έυκολη και οι αποστάσεις δεν είναι τραγικά τεράστιες. Ο χάρτης της περιοχής βέβαια μοιάζει τουλάχιστον με λαβύρινθο μιας και αρκετοί δρόμοι ειναι αδιέξοδα ή καταλήγουν σε κανάλια οπότε μπορεί να περιστρέφεσαι επί ώρες γύρω από το ίδιο σημείο ψάχνοντας εναγωνίως κάτι το οποίο βρίσκεται ακριβώς από πίσω σου. Ο χάρτης των βαπορέτι μπροστά στο χάρτη της ίδιας της Βενετίας έμοιαζε παιχνιδάκι! Το ξενοδοχείο μας ήταν στη στάση San Marcuola (χρησιμοποιήσαμε το βαπορέτο νούμερο 1) και το ξενοδοχείο λεγόταν
Ca San Marcuola Είχα ακούσει και κυρίως διαβάσει διάφορα σχόλια για τα ξενοδοχεία στη Βενετία οπότε ήμουν ιδιαιτέρως προσεκτική πριν κλείσω μέσω του www.bookings.com . Ήλπιζα οτι δεν θα είναι βρώμικο, δεν θα έχει υγρασία και δεν θα βρωμάει λιμανίλα. Ευτυχώς έπεσα μέσα. Το ξενοδοχείο ήταν η καλύτερη επίλογη όλου του ταξιδιού και με μόλις 80 ευρώ τη βραδιά, σχεδόν δίπλα στη στάση του βαπορέτο, ένα όμορφο και κομψό κτήριο με καθαρά και ζεστά δωμάτια. Το ντεκόρ μέσα στο ξενοδοχείο θύμιζε τουλάχιστον ταινία 70'ς με χρυσά και μη αγάλματα, καθρέφτες, πίνακες, διακοσμητικά κλπ κλπ κλπ. Ήταν τόσο κιτς, με την καλή έννοια, που με γοήτευσε!
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο με τα μπαρόκ έπιπλα και την όμορφη θέα σε βενετσιάνικα δρομάκια ντυθήκαμε για να εκμεταλλευτούμε την υπόλοιπη βραδιά. Η απογοήτευση μας ήταν τεράστια όταν διαπιστώσαμε, νωρίτερα, ότι στις 5 το απόγευμα έχει ήδη σκοτεινιάσει, πράγμα το οποίο σήμαινε ότι είχαμε ελάχιστες ώρες για να δούμε τα βασικά το βράδυ του Σαββάτου και όλη την Κυριακή. Ξεζουμίζοντας τον οδηγό για τη Βενετία αποφασίσαμε να επισκεφθούμε μια osteria ονόματι Al Bacareto η οποία υπάρχει από το 1902 και είναι από τις πιο γνωστές. Οι osteria είναι ταβερνάκια ουσιαστικά με σπιτικό φαγητό, πιάτα ημέρας και κρασάκι. Πήραμε το βαπορέτο ν.1 και κατεβήκαμε στη στάση S.Angelo κάνοντας περίπου 10 λεπτά.Μέχρι να πάμε κάναμε κύκλους ανάμεσα σε San Polo και Santa Croce για να ανακαλύψουμε τελικά ότι το μαγαζί ήταν 2 δρομάκια δίπλα από εκεί απ' όπου τελικά είχαμε ξεκινήσει. Το μαγαζάκι όμορφο και γεμάτο κόσμο, με μικρά τραπεζάκια το ένα δίπλα στο άλλο, πολλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Βενετίας στους τοίχους και ευγενέστατο προσωπικό. Περιμέναμε περίπου μισή ώρα μέχρι να μας βάλουν σε τραπεζάκι και διαρκώς ερχόταν περισσότερος κόσμος. Το μενού ειδικευόταν στα ψαρικά όλων των ειδών και οι τιμές (τι πρωτότυπο!) ήταν τσιμπημένες. Εμείς θεονήστικοι όλη μέρα τελικά πήραμε 2 πιατέλες τυριών, 1 πιατέλα αλλαντικών, τηγανιτές πατάτες και το πιάτο της ημέρας: τορτελόνι γεμιστά με σουπιά και σάλτσα από κολοκύθα (μας φάνηκε περίεργο). Το φαγητό υπέροχο μεν αλλά και τα 100 ευρώ μπουγιουρντί που τους αφήσαμε έτσουξαν. Δεν συνέφερε να τρως πάνω από μια φορά την ημέρα στη Βενετία τελικά...Μετά το φαγητό συνεχίσαμε τη βόλτα μας για λίγο στα σκοτεινά δρομάκια μέχρι να επιστρέψουμε στο S.Angelo για το βαπορέτο της επιστροφής. Μετά τις 23.30 περνάει νυχτερινό καραβάκι κάθε μισή ώρα ενώ όλες τις άλλες ώρες έχει ανά 10 λεπτά περίπου με εξωφρενική ακρίβεια στα ωράρια! Να προσθέσω ότι σαν πόλη δίνει αίσθηση απόλυτης ασφάλειας το βράδυ και επίσης ήταν ιδανική εποχή για να την επισκεφθείς. Λίγοι τουρίστες και υποφερτό κρύο. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο δούλευα στο μυαλό μου το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας. Είχα βάλει στόχο εκτός από τα προφανή και γνωστά αξιοθέατα να επισκεφθούμε και το Burano που ήταν λίγο μακρυά και σκεφτόμουν πώς στο καλό θα χώραγαν όλα αυτα στο πρόγραμμα των ελάχιστων ωρών που είχαμε μέχρι να σκοτεινιάσει.
Η αρχική σκέψη ήταν να κλείσουμε πτήση για Βενετία μια 1 ενδιάμεση στάση αλλά αφενός το εισιτήριο είχε 240 ευρώ αφετέρου οι ώρες ήταν πολλές. Μετά την εμπειρία της ενοικίασης αυτοκινήτου στο εξωτερικό, η σκέψη να πάμε Μιλάνο και μετέπειτα να οδηγήσουμε μέχρι τη Βενετία φάνταζε ιδανική. Ο σκοπός βέβαια ήταν να εκμεταλλευτώ το τερπνόν μετά του ωφελίμου και να πεταχτούμε και 2 μέρες στη γειτονική Λουμπλιάνα που την είχα καημό ειδάλλως δεν άξιζε η ενοικίαση.Κλείνω λοιπόν 2 εισιτήρια για Αθήνα-Μιλάνο με 120 ευρώ πηγαίνοντας με Alitalia και επιστρέφοντας με Aegean.
Η πτήση μας ήταν στις 11.30 το πρωί και τελικά στο Μιλάνο φτάσαμε περί τη 13.30 το Σάββατο. Το άγχος μέχρι να βγει η βαλίτσα μεγάλο, Alitalia γαρ...Ευτυχώς η βαλίτσα βγήκε και πήγαμε για την ενοικίαση του αυτοκινήτου.Εκεί ξεκίνησαν τα οικονομικά παρατράγουδα.Είχα κλείσει μέσω του carhire3000 ένα Fiat Panda και έχοντας βάλει την έξτρα ασφάλεια το κόστος ήταν περί τα 100 ευρώ για 4 μέρες. Πηγαίνοντας όμως στο γραφείο της Locauto για την παραλαβή του αυτοκινήτου, ο υπάλληλος με τα σπαστά αγγλικά μου έδωσε να καταλάβω ότι οι προηγούμενοι μάλλον με πιάσανε κορόϊδο και ότι η ασφάλεια που ζήτησα δεν θα με καλύπτει οπότε έπρεπε να βάλω και δεύτερη εξτρά ασφάλεια και για να μην πολυλογώ το σύνολο στο αυτοκίνητο έβγαινε 160 ευρώ τελικά.Ένιωσα 100% κορόϊδο και τελικά δεν ξέρω ποιος από τους δύο με έπιασε κώτσο, πάντως το ταξίδι μας δεν ξεκίνησε καθόλου οικονομικά!!!Δεν θα πρότεινα συνεργασία με τις συγκεκριμένες εταιρίες πάντως, όχι τοσο για την ποιότητα μιας και το αμαξάκι μας ήταν μια χαρα, αλλά περισσότερο για το κομμάτι της επικοινωνίας και της συννενόησης.
Επιτέλους ξεκινάμε τη διαδρομή μας για τη Βενετία στους Ιταλικούς δρόμους! Βγαίνοντας από το αεροδρόμιο παιδευτήκαμε λίγο μιας και υπήρχαν δύο ταμπέλες για Μιλάνο.Η μία έλεγε Milano-Torino και η άλλη Milano-Varese. Τελικά η έξοδος που επιλέξαμε ήταν η δεύτερη και δικαιωθήκαμε για την επιλογή μας. Δεν ξέρω αν η κατεύθυνση προς Τορίνο θα μας έβγαζε στην ίδια διαδρομή πάντως από Varese εγγυημένα πας Βενετία. Οι δρόμοι πολύ καλής κατασκευής και το σύστημα των διοδίων εξαιρετικό. Έπαιρνες από ειδικό μηχάνημα μπαίνοντας στην Εθνική οδό ένα χαρτάκι σαν κουπόνι το οποίο στην έξοδο που έβγαινες σε άλλα διόδια το πλήρωνες ανάλογα με τη διαδρομή που είχες κάνει. Πανεύκολο στη χρήση. Η διαδρομή φάνηκε αιώνες ενώ ουσιαστικά κάναμε μόνο 3.5 ώρες μέχρι τη Βενετία. Περάσαμε έξω από το Μιλάνο και στη συνέχεια Bergamo, Brescia, Verona, Padova για να φτάσουμε τελικά στη Βενετία.Πολύ όμορφη διαδρομή με πολύ πράσινο όμως δυστυχώς είδαμε ότι σκοτεινιάζει πολύ νωρίς και εμείς είχαμε μόνο μιάμιση μέρα!!Στη Βενετία βέβαια ως γνωστόν δεν φτάνεις με αυτοκίνητο. Αφού προσεγγίσαμε τη Mestre περάσαμε τη γέφυρα που ενώνει την ηπειρωτική Ιταλία με τη Βενετία και συγκεκριμένα την Piazzale Roma όπου είναι το τελευταίο σημείο στο οποίο μπορείς να κινηθείς οδικώς. Εκεί μπορείς να αφήσεις το αυτοκίνητο στα παρκινγκ που έχει (όλα επί πληρωμή φυσικά) και μετέπειτα με τα περιβόητα βαπορέτι ή με τα ποδια να μετακινηθείς ανάμεσα στα νησάκια. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα από τα πάρκινγκ και με φρίκη είδαμε την ημερήσια τιμή να βρίσκεται στα 30 ευρώ. Κάπου εκεί το όνειρο για οικονομικές διακοπές άρχισε να βουλίαζει.
Το σύστημα των βαπορέτι λειτουργεί όπως το μετρό στις χερσαίες πόλεις. Υπάρχει χάρτης με όλες τις γραμμές και τις στάσεις και είναι πανεύκολα στη χρήση. Το 24ωρο εισιτήριο ήταν στα 18 ευρώ ενώ η μία διαδρομή έχει 6.5 ευρώ. Βγάλαμε 24ωρη κάρτα και αφού η ώρα είχε πάει ήδη 17.30 με όλες τις καθυστερήσεις βάλαμε μπρος για το ξενοδοχείο το οποίο βρισκόταν στην περιοχή του Cannaregio και αρκετά κοντά στην Piazzale Roma για να μην κουβαλάμε βαλίτσες πάνω κάτω. Η Βενετία αποτελείται από ένα σύμπλεγμα νησιών τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους με μικρά και μεγάλα κανάλια. Μια πραγματικά επιπλέουσα πολιτεία! Τα νησάκια ενώνονται επίσης και με γέφυρες μικρότερες και μεγαλύτερες οπότε η μετακίνηση με τα πόδια είναι εξίσου έυκολη και οι αποστάσεις δεν είναι τραγικά τεράστιες. Ο χάρτης της περιοχής βέβαια μοιάζει τουλάχιστον με λαβύρινθο μιας και αρκετοί δρόμοι ειναι αδιέξοδα ή καταλήγουν σε κανάλια οπότε μπορεί να περιστρέφεσαι επί ώρες γύρω από το ίδιο σημείο ψάχνοντας εναγωνίως κάτι το οποίο βρίσκεται ακριβώς από πίσω σου. Ο χάρτης των βαπορέτι μπροστά στο χάρτη της ίδιας της Βενετίας έμοιαζε παιχνιδάκι! Το ξενοδοχείο μας ήταν στη στάση San Marcuola (χρησιμοποιήσαμε το βαπορέτο νούμερο 1) και το ξενοδοχείο λεγόταν
Ca San Marcuola Είχα ακούσει και κυρίως διαβάσει διάφορα σχόλια για τα ξενοδοχεία στη Βενετία οπότε ήμουν ιδιαιτέρως προσεκτική πριν κλείσω μέσω του www.bookings.com . Ήλπιζα οτι δεν θα είναι βρώμικο, δεν θα έχει υγρασία και δεν θα βρωμάει λιμανίλα. Ευτυχώς έπεσα μέσα. Το ξενοδοχείο ήταν η καλύτερη επίλογη όλου του ταξιδιού και με μόλις 80 ευρώ τη βραδιά, σχεδόν δίπλα στη στάση του βαπορέτο, ένα όμορφο και κομψό κτήριο με καθαρά και ζεστά δωμάτια. Το ντεκόρ μέσα στο ξενοδοχείο θύμιζε τουλάχιστον ταινία 70'ς με χρυσά και μη αγάλματα, καθρέφτες, πίνακες, διακοσμητικά κλπ κλπ κλπ. Ήταν τόσο κιτς, με την καλή έννοια, που με γοήτευσε!
Αφού τακτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο με τα μπαρόκ έπιπλα και την όμορφη θέα σε βενετσιάνικα δρομάκια ντυθήκαμε για να εκμεταλλευτούμε την υπόλοιπη βραδιά. Η απογοήτευση μας ήταν τεράστια όταν διαπιστώσαμε, νωρίτερα, ότι στις 5 το απόγευμα έχει ήδη σκοτεινιάσει, πράγμα το οποίο σήμαινε ότι είχαμε ελάχιστες ώρες για να δούμε τα βασικά το βράδυ του Σαββάτου και όλη την Κυριακή. Ξεζουμίζοντας τον οδηγό για τη Βενετία αποφασίσαμε να επισκεφθούμε μια osteria ονόματι Al Bacareto η οποία υπάρχει από το 1902 και είναι από τις πιο γνωστές. Οι osteria είναι ταβερνάκια ουσιαστικά με σπιτικό φαγητό, πιάτα ημέρας και κρασάκι. Πήραμε το βαπορέτο ν.1 και κατεβήκαμε στη στάση S.Angelo κάνοντας περίπου 10 λεπτά.Μέχρι να πάμε κάναμε κύκλους ανάμεσα σε San Polo και Santa Croce για να ανακαλύψουμε τελικά ότι το μαγαζί ήταν 2 δρομάκια δίπλα από εκεί απ' όπου τελικά είχαμε ξεκινήσει. Το μαγαζάκι όμορφο και γεμάτο κόσμο, με μικρά τραπεζάκια το ένα δίπλα στο άλλο, πολλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες της Βενετίας στους τοίχους και ευγενέστατο προσωπικό. Περιμέναμε περίπου μισή ώρα μέχρι να μας βάλουν σε τραπεζάκι και διαρκώς ερχόταν περισσότερος κόσμος. Το μενού ειδικευόταν στα ψαρικά όλων των ειδών και οι τιμές (τι πρωτότυπο!) ήταν τσιμπημένες. Εμείς θεονήστικοι όλη μέρα τελικά πήραμε 2 πιατέλες τυριών, 1 πιατέλα αλλαντικών, τηγανιτές πατάτες και το πιάτο της ημέρας: τορτελόνι γεμιστά με σουπιά και σάλτσα από κολοκύθα (μας φάνηκε περίεργο). Το φαγητό υπέροχο μεν αλλά και τα 100 ευρώ μπουγιουρντί που τους αφήσαμε έτσουξαν. Δεν συνέφερε να τρως πάνω από μια φορά την ημέρα στη Βενετία τελικά...Μετά το φαγητό συνεχίσαμε τη βόλτα μας για λίγο στα σκοτεινά δρομάκια μέχρι να επιστρέψουμε στο S.Angelo για το βαπορέτο της επιστροφής. Μετά τις 23.30 περνάει νυχτερινό καραβάκι κάθε μισή ώρα ενώ όλες τις άλλες ώρες έχει ανά 10 λεπτά περίπου με εξωφρενική ακρίβεια στα ωράρια! Να προσθέσω ότι σαν πόλη δίνει αίσθηση απόλυτης ασφάλειας το βράδυ και επίσης ήταν ιδανική εποχή για να την επισκεφθείς. Λίγοι τουρίστες και υποφερτό κρύο. Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο δούλευα στο μυαλό μου το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας. Είχα βάλει στόχο εκτός από τα προφανή και γνωστά αξιοθέατα να επισκεφθούμε και το Burano που ήταν λίγο μακρυά και σκεφτόμουν πώς στο καλό θα χώραγαν όλα αυτα στο πρόγραμμα των ελάχιστων ωρών που είχαμε μέχρι να σκοτεινιάσει.
