Περιεχόμενα
Ημέρα 2η
Η ημέρα ξεκίνησε ωραία, ο καιρός ήταν υπέροχος και το πρώτο πράγμα που είχα κλείσει να κάνω για σήμερα ήτσν να πάω σε μια έκθεση, το πανόραμα του Roclawicka, η μάχη του Roclawicka είναι από τις πιο σημαντικές στην πολωνική ιστορία. Για να εισέλθει κανείς θα πρέπει να έχει κλείσει εισιτήριο, όπου ουσιαστικά βρίσκεται σε μια κυκλική αίθουσα όπου προβάλλεται σε 360 μοίρες ένας τεράστιος πίνακας. Ο πίνακας εμφανίζει την μάχη της Roclawicka και ναι, υπάρχει audio guide και στα ελληνικά. Το θέαμα διαρκεί περίπου μισή ώρα, όπου γίνεται ανάλυση της μάχης και το τι βλέπουμε σε διάφορα σημεία στον πίνακα.
Κατά τη διάρκεια της διήγησης της μάχης οι επισκέπτες κινούνται κυκλικά όπου μέσω του πίνακα εξιστορείται η μάχη
Mετά από αυτό έφυγα και μέσω ενός πάρκου, όπου συνάντησα ένα μνημείο θυμάτων της γερμανικής κατοχής, βρέθηκα στο Εθνικό Μουσείο της πόλης.
Μνημείο θυμάτων γερμανικής κατοχής
Το Εθνικό μουσείο της πόλης παρουσιάζει μια σειρά από εκθέματα, κυρίως τέχνης αλλά και άλλα εκθέματα, τα οποία αφορούν τόσο την πόλη του Wroclaw όσο και γενικότερα την Πολωνία.
Στη συνέχεια σειρά είχε η αγορά της πόλης, πάντοτε όταν πάω στο εξωτερικό, μου αρέσει να βλέπω πού ψωνίζουν οι ντόπιοι, τι τρώνε kαι γενικότερα τι τους αρέσει. ένα καλό σημείο, λοιπόν, να πάει κανείς είναι η αγορά της εκάστοτε πόλης. Η αγορά της πόλης βρίσκεται απέναντι από το νησί του καθεδρικού ναού που είχα πάει την προηγούμενη ημέρα και σε αυτή μπορεί κανείς να βρει σχεδόν τα πάντα από τρόφιμα, αλλά ακόμα και λουλούδια ή άλλα είδη καθημερινής χρήσης; Από εκεί πήρα και τα απαραίτητα μαγνητάκια και σουβενιρ για το ταξίδι μου.
Στην αγορά της πόλης έκατσα επίσης να φάω σε ένα ακόμα παραδοσιακό πολωνικό μέρος.
Αμέσως μετά είχα σκοπό να πάω σε ένα ακόμα tour όπου θα μάθαινα για την εβραϊκή ιστορία της πόλης. Δυστυχώς διαπίστωσα ότι η μπαταρία του κινητού μου τελείωνε και επίσης ότι το powerbank μου ήταν αφόρτιστο. Έτσι λοιπόν, καθώς αν τελείωνε η μπαταρία δεν θα μπορούσα να πάω στα υπόλοιπα μέρη που είχα προγραμματίσει και δεν ήμουν σίγουρος καν ότι θα θυμόμουν να επιστρέψω σπίτι μου, αναγκάστηκα και γύρισα σπίτι για να φορτίσω το κινητό χωρίς να παρακολουθήσω τελικά το tour. Αφού τελικά φόρτισα το κινητό, πήγα στο επόμενο σημείο που είχα προγραμματίσει, δηλαδή στο Hydropolis. Το Hydropolis είναι ένα μεγάλο μουσείο, το οποίο ουσιαστικά παρουσιάζει το νερό, την ιστορία του, τις χρησιμότητες του, το υδρευτικό σύστημα της πόλης, αλλά βεβαίως όλα αυτά γίνονται μέσα από έναν αλληλεπιδραστικό τρόπο καθιστώντας το ιδανικό επίσης για επιμόρφωση και για μικρά παιδιά.
Hydropolis
Αμέσως μετά είχε έρθει η ώρα να πάω να παραλάβω το αυτοκίνητο, το οποίο είχα νοικιάσει, καθώς την επόμενη μέρα θα έκανα εξορμήσεις εκτός πόλης. Πήγα στα γραφεία της εταιρείας, τα οποία βρίσκονταν εκτός κέντρου και παρέλαβα ένα αυτοκίνητο το οποίο προς ευχάριστη έκπληξη ήταν μεγαλύτερο από την κατηγορία του αυτοκινήτου που είχα νοικιάσει. Το αυτοκίνητο ήταν αρκετά άνετο, αλλά την πρώτη ώρα που το παρέλαβα και μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου έπρεπε να προσαρμοστώ στους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας στην Πολωνία. Ένα βασικό βεβαίως που ισχύει σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, αλλά όχι στην Ελλάδα, είναι ότι θα πρέπει να σεβόμαστε απαρέγκλιτα τις διαβάσεις των πεζών, καθώς οι πεζοί περνούν από αυτές χωρίς να κοιτούν αν έρχονται αυτοκίνητα μια και θεωρούν δεδομένο ότι ο οδηγός θα σταματήσει στη διάβαση. Ένα άλλο δεύτερο πράγμα που πρέπει να έχει κανείς υπ όψιν του είναι ότι στους κυκλικούς κόμβους προηγείται αυτός που ήδη βρίσκεται μέσα σε αυτόν και όχι αυτός ο οποίος εισέρχεται. Αυτό, καθώς επίσης και κάποιες άλλες ιδιαιτερότητες στον δρόμο μέσα στις πόλεις όπου ξαφνικά οι λωρίδες από 3 μπορεί να γίνονται 2, όπου μπορεί να υπάρχουν φανάρια σε περίεργα σημεία καθώς επίσης και ότι μπερδεύτηκα λίγο με το GPS με έκαναν την πρώτη ώρα να κοντεύω να τρακάρω 3 φορές καθώς επίσης και να βρεθώ στα καλά καθούμενα μέσα σε ένα γκαράζ χωρίς να το θέλω (!!!). Θέλοντας να κάνω αναστροφή, ο δρόμος τελικά οδηγούσε απευθείας σε ένα γκαράζ, το πώς κατάφερα να βγω και μάλιστα χωρίς να πληρώσω καθώς ήταν ιδιωτικό, είναι θαύμα. Μετά από αυτό όμως όλα κύλησαν ομαλά τις επόμενες ημέρες, καθώς μάλλον προσαρμόστηκα στους οδικούς κανόνες της περιοχής. Ευτυχώς το σπίτι, το οποίο είχα νοικιάσει, διέθετε και ιδιωτικό γκαράζ.
Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε και στο τέλος της δεύτερης ημέρας.
Η ημέρα ξεκίνησε ωραία, ο καιρός ήταν υπέροχος και το πρώτο πράγμα που είχα κλείσει να κάνω για σήμερα ήτσν να πάω σε μια έκθεση, το πανόραμα του Roclawicka, η μάχη του Roclawicka είναι από τις πιο σημαντικές στην πολωνική ιστορία. Για να εισέλθει κανείς θα πρέπει να έχει κλείσει εισιτήριο, όπου ουσιαστικά βρίσκεται σε μια κυκλική αίθουσα όπου προβάλλεται σε 360 μοίρες ένας τεράστιος πίνακας. Ο πίνακας εμφανίζει την μάχη της Roclawicka και ναι, υπάρχει audio guide και στα ελληνικά. Το θέαμα διαρκεί περίπου μισή ώρα, όπου γίνεται ανάλυση της μάχης και το τι βλέπουμε σε διάφορα σημεία στον πίνακα.


Κατά τη διάρκεια της διήγησης της μάχης οι επισκέπτες κινούνται κυκλικά όπου μέσω του πίνακα εξιστορείται η μάχη
Mετά από αυτό έφυγα και μέσω ενός πάρκου, όπου συνάντησα ένα μνημείο θυμάτων της γερμανικής κατοχής, βρέθηκα στο Εθνικό Μουσείο της πόλης.

Μνημείο θυμάτων γερμανικής κατοχής
Το Εθνικό μουσείο της πόλης παρουσιάζει μια σειρά από εκθέματα, κυρίως τέχνης αλλά και άλλα εκθέματα, τα οποία αφορούν τόσο την πόλη του Wroclaw όσο και γενικότερα την Πολωνία.
Στη συνέχεια σειρά είχε η αγορά της πόλης, πάντοτε όταν πάω στο εξωτερικό, μου αρέσει να βλέπω πού ψωνίζουν οι ντόπιοι, τι τρώνε kαι γενικότερα τι τους αρέσει. ένα καλό σημείο, λοιπόν, να πάει κανείς είναι η αγορά της εκάστοτε πόλης. Η αγορά της πόλης βρίσκεται απέναντι από το νησί του καθεδρικού ναού που είχα πάει την προηγούμενη ημέρα και σε αυτή μπορεί κανείς να βρει σχεδόν τα πάντα από τρόφιμα, αλλά ακόμα και λουλούδια ή άλλα είδη καθημερινής χρήσης; Από εκεί πήρα και τα απαραίτητα μαγνητάκια και σουβενιρ για το ταξίδι μου.


Στην αγορά της πόλης έκατσα επίσης να φάω σε ένα ακόμα παραδοσιακό πολωνικό μέρος.
Αμέσως μετά είχα σκοπό να πάω σε ένα ακόμα tour όπου θα μάθαινα για την εβραϊκή ιστορία της πόλης. Δυστυχώς διαπίστωσα ότι η μπαταρία του κινητού μου τελείωνε και επίσης ότι το powerbank μου ήταν αφόρτιστο. Έτσι λοιπόν, καθώς αν τελείωνε η μπαταρία δεν θα μπορούσα να πάω στα υπόλοιπα μέρη που είχα προγραμματίσει και δεν ήμουν σίγουρος καν ότι θα θυμόμουν να επιστρέψω σπίτι μου, αναγκάστηκα και γύρισα σπίτι για να φορτίσω το κινητό χωρίς να παρακολουθήσω τελικά το tour. Αφού τελικά φόρτισα το κινητό, πήγα στο επόμενο σημείο που είχα προγραμματίσει, δηλαδή στο Hydropolis. Το Hydropolis είναι ένα μεγάλο μουσείο, το οποίο ουσιαστικά παρουσιάζει το νερό, την ιστορία του, τις χρησιμότητες του, το υδρευτικό σύστημα της πόλης, αλλά βεβαίως όλα αυτά γίνονται μέσα από έναν αλληλεπιδραστικό τρόπο καθιστώντας το ιδανικό επίσης για επιμόρφωση και για μικρά παιδιά.


Hydropolis
Αμέσως μετά είχε έρθει η ώρα να πάω να παραλάβω το αυτοκίνητο, το οποίο είχα νοικιάσει, καθώς την επόμενη μέρα θα έκανα εξορμήσεις εκτός πόλης. Πήγα στα γραφεία της εταιρείας, τα οποία βρίσκονταν εκτός κέντρου και παρέλαβα ένα αυτοκίνητο το οποίο προς ευχάριστη έκπληξη ήταν μεγαλύτερο από την κατηγορία του αυτοκινήτου που είχα νοικιάσει. Το αυτοκίνητο ήταν αρκετά άνετο, αλλά την πρώτη ώρα που το παρέλαβα και μέχρι να φτάσω στο σπίτι μου έπρεπε να προσαρμοστώ στους κανόνες της οδικής κυκλοφορίας στην Πολωνία. Ένα βασικό βεβαίως που ισχύει σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, αλλά όχι στην Ελλάδα, είναι ότι θα πρέπει να σεβόμαστε απαρέγκλιτα τις διαβάσεις των πεζών, καθώς οι πεζοί περνούν από αυτές χωρίς να κοιτούν αν έρχονται αυτοκίνητα μια και θεωρούν δεδομένο ότι ο οδηγός θα σταματήσει στη διάβαση. Ένα άλλο δεύτερο πράγμα που πρέπει να έχει κανείς υπ όψιν του είναι ότι στους κυκλικούς κόμβους προηγείται αυτός που ήδη βρίσκεται μέσα σε αυτόν και όχι αυτός ο οποίος εισέρχεται. Αυτό, καθώς επίσης και κάποιες άλλες ιδιαιτερότητες στον δρόμο μέσα στις πόλεις όπου ξαφνικά οι λωρίδες από 3 μπορεί να γίνονται 2, όπου μπορεί να υπάρχουν φανάρια σε περίεργα σημεία καθώς επίσης και ότι μπερδεύτηκα λίγο με το GPS με έκαναν την πρώτη ώρα να κοντεύω να τρακάρω 3 φορές καθώς επίσης και να βρεθώ στα καλά καθούμενα μέσα σε ένα γκαράζ χωρίς να το θέλω (!!!). Θέλοντας να κάνω αναστροφή, ο δρόμος τελικά οδηγούσε απευθείας σε ένα γκαράζ, το πώς κατάφερα να βγω και μάλιστα χωρίς να πληρώσω καθώς ήταν ιδιωτικό, είναι θαύμα. Μετά από αυτό όμως όλα κύλησαν ομαλά τις επόμενες ημέρες, καθώς μάλλον προσαρμόστηκα στους οδικούς κανόνες της περιοχής. Ευτυχώς το σπίτι, το οποίο είχα νοικιάσει, διέθετε και ιδιωτικό γκαράζ.
Κάπως έτσι λοιπόν φτάσαμε και στο τέλος της δεύτερης ημέρας.
Last edited: