Γαλλία Ιταλία Γαλλία-Ιταλία στους δρόμους του κρασιού και όχι μόνο…

[maska_29]

Παρασκευή 2/4 (Μ. Παρασκευή για την ακρίβεια…) και ξεκινάει μια ελαφρώς βροχερή μέρα. Σήμερα άρχισε μια μέρα με προγραμματισμένο ξύπνημα… Λίγους μήνες πριν είχαμε κάνει κράτηση εισιτηρίων μέσω διαδικτύου για την πινακοθήκη Uffizi. Φτάσαμε στο Uffizi γύρω στις 9:00 αντικρίζοντας αρκετούς επισκέπτες που περίμεναν στην ουρά. Η ηλεκτρονική κράτηση σίγουρα επιταχύνει τα πράγματα…

Μετά από λίγο βρισκόμασταν στο εσωτερικό της πινακοθήκης. Το Uffizi είναι μια από τις σημαντικότερες πινακοθήκες παγκόσμια με πλούσια συλλογή αναγεννησιακών (και όχι μόνο) πινάκων, στην οποία βρίσκονται εκθέματα γνωστών εκπροσώπων της ιταλικής και της ευρωπαϊκής τέχνης. Το Uffizi αξίζει σίγουρα το ενδιαφέρον των επισκεπτών της Φλωρεντίας. Αξιοσημείωτη είναι και η αρχιτεκτονική της ίδιας της πινακοθήκης που στο παρελθόν ήταν παλάτι. Από τους διαδρόμους του Uffizi μπορεί να απολαύσει κανείς την υπέροχη θέα στις όχθες του ποταμού Arno και στην Ponte Vecchio ενώ από την ταράτσα της πινακοθήκης μπορεί να δει προς την Piazza della Signoria, να απολαύσει το Palazzo Vecchio και λίγο πιο πέρα να δει να ξεπροβάλουν μέσα από τα κτήρια ο Duomo και το Campanile.

Η ώρα περνά κι εμείς περιπλανιόμαστε στις αίθουσες της πινακοθήκης. Έχει φτάσει πλέον το μεσημέρι. Ο καιρός είναι κατά διαστήματα βροχερός αλλά κατά την έξοδό μας από την πινακοθήκη αρχίζει να βρέχει αρκετά έντονα. Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι «μπόρα είναι θα περάσει» (…επιστημονικό συμπέρασμα μετά από «σύσκεψη» των μελών της παρέας… οι 4 στους 6 είναι Φυσικοί!) οπότε η παρέα αποφασίζει να βρει ένα ωραίο καφέ στη γύρω περιοχή για να ικανοποιήσει την εξάρτησή της…


Η μπόρα πέρασε και η περιπλάνηση στην πόλη αρχίζει. Η Piazza della Signoria και η Piazza del Duomo είναι και πάλι μπροστά μας… Στη διαδρομή χανόμαστε διαρκώς στα στενά δρομάκια της Φλωρεντίας. Κάποια στιγμή βρισκόμαστε μπροστά σε μια ορθόδοξη εκκλησία, το ιερό ναό του Αγίου Ιακώβου. Αύριο είναι η Ανάσταση (πάλι καλά που το θυμηθήκαμε μέσα σε αυτό το «κατανυκτικό» πνεύμα της εκδρομής…) και ο Ιταλός της παρέας μας διαβεβαιώνει πως για τους συμπατριώτες του το γεγονός δεν παίρνει τις διαστάσεις που παίρνει στην Ελλάδα (Ανάσταση χωρίς βεγγαλικά... τι «απώλεια», σκέφτηκα… ). Άρα σε περίπτωση που θέλουμε να παρευρεθούμε στη λειτουργία της Ανάστασης, ο ορθόδοξος ναό του Αγίου Ιακώβου είναι μια καλή λύση. Η απόφαση θα ληφθεί την επόμενη μέρα, μετά την επιστροφή μας από τα χωριά της Τοσκάνης.

Στη περιπλάνησή μας στην παλιά πόλη, κάνουμε μια στάση στην Osteria I’ Brincello. Μια κράτηση για το βραδινό γεύμα δεν είναι άσχημη ιδέα.

Επόμενος σταθμός στη βόλτα μας η Piazza di Santa Croce με την ομώνυμη Βασιλική εκκλησία (Βασιλική του Τιμίου Σταυρού) που κτίστηκε από φραγκισκανούς, μια από τις πιο μεγαλοπρεπείς εκκλησίες της Φλωρεντίας (βλέπε συνημμένη εικόνα). Η σπουδαιότητά της οφείλεται στα έργα τέχνης στο εσωτερικό της αλλά και στο ότι είναι τόπος ταφής διακεκριμένων πολιτών της πόλης, όπως του Galileo Galilei (κατατρεγμένος «συνάδελφος» του 17ου αιώνα…), του Michelangelo και του Machiavelli. Υπάρχουν επίσης μνημεία προς τιμήν των Dante, Rossini, Guglielmo Marconi, Enrico Fermi και άλλων καθώς και λαξευτοί τάφοι στο πάτωμα του κύριου ναού. Σαν συνέχεια της κεντρικής εκκλησίας υπάρχουν αρκετά παρεκκλήσια με τοιχογραφίες του Giotto και μαθητών του. Σε ένα από αυτά εκτίθεται ο «Εσταυρωμένος», έργο του 13ου αιώνα που υπέστη ζημιά κατά τη μεγάλη πλημμύρα του ποταμού Arno το 1966. Το νερό κάλυψε μέρος του ναού και οι εργασίες αποκατάστασής του διήρκεσαν αρκετές δεκαετίες. Στο παρεκκλήσι υπάρχει και μια φωτογραφία από την προσπάθεια των κατοίκων να σώσουν τον «Εσταυρωμένο» από τα νερά.

Η βόλτα κλείνει με ένα πέρασμα από την Ponte Vecchio. Γυρίζουμε στο ξενοδοχείο, απολαμβάνοντας λίγες στιγμές ξεκούρασης, και ετοιμαζόμαστε για το δείπνο μας. Η κράτηση στην Osteria I’ Brincello έχει γίνει από νωρίς και το αποτέλεσμα -γευστικά και όχι μόνο- μας αποζημιώνει. Ο χώρος πανέμορφος, με χρώματα και διακοσμητικές πινελιές που φανερώνουν ξεκάθαρα Τοσκάνη. Το κρασί ήταν και πάλι ένας απολαυστικός λευκός οίνος τοπικής ετικέτας. Όσο για την κουζίνα, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στις φωτογραφίες που έχουν ανεβάσει διάφοροι στο tripadvisor.
Καλή όρεξη!


(Στη συνημμένη εικόνα φαίνεται η Βασιλική Santa Croce)

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 14
• 15
• 16
• 17
• 18
• …

  Go to chapter

  Go
• 32

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 16 of 32

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[LULLU]

..λοιπον περιμενω και τη δοκιμασια κρασιωνννννννννν!!!!!!!!!!!

 

[maska_29]

Γι’ αυτό καθυστέρησα να γράψω την ιστορία…
για να είμαι σίγουρα νηφάλια…

 

[pattyyy]

Πω πω! Οινικές δοκιμές σε Γαλλία και Ιταλία! Ακούγεται τέλειο!

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Μετά από πολύ σκέψη και συζήτηση , γνωρίζοντας τις ημερομηνίες που θα ενωνόταν η παρέα στην Ιταλία καταλήξαμε στον καλύτερο δυνατό προγραμματισμό του ταξιδιού (με βάση τα δικά μας γούστα βεβαίως βεβαίως…)

Το ταξίδι με αφετηρία την πόλη του φωτός θα περιελάμβανε την περιοχή της Ορλεάνης (κάστρα του Λίγηρα), την περιοχή της Δορδόνης στην επαρχία της Ακουϊτανίας, την περιοχή Tarn στην επαρχία Midi-Pyrénées και την Τουλούζη για αρχή. Θα ακολουθούσε το ιταλικό κομμάτι με Φλωρεντία-Τοσκάνη και Ρώμη. Τέλος, ο επίλογος θα γραφόταν επί γαλλικού εδάφους στη Λυών και ο κύκλος θα έκλεινε στο αεροδρόμιο Charles de Gaulle του Παρισιού μετά το ταχύτατο ταξίδι με το TGV.

 

[maska_29]

Η διαδρομή

Γράφω συνοπτικά το πρόγραμμα του ταξιδιού (στις πόλεις με bold έγιναν διανυκτερεύσεις)

Γαλλία – 1η φάση ταξιδιού
Paris (αρχή και τέλος…)
Blois (περιοχή Ορλεάνης, κάστρα του Λίγηρα)
Sarlat-la-Canéda
Bordeaux (δεν ήταν στο αρχικό σχέδιο αλλά … μας προέκυψε!! )
Albi (πόλη καταγωγής του Toulouse Lautrec - υπάρχει και μουσείο)
Toulouse
Με πολλές στάσεις σε χωριά… (για βόλτα και ένα καφεδάκι…)

Ιταλία – 2η φάση ταξιδιού
Toulouse→Rome (με αεροπλάνο)
Rome→Firenze
μονοήμερη εκδρομή σε San Gimignano, Siena, Greve in Chianti
μονοήμερη εκδρομή σε Pisa, Lucca
Firenze→Rome

Γαλλία - 3η φάση ταξιδιού
Rome→Lyon (με αεροπλάνο)
Lyon→Paris (με TGV)

Στη Γαλλία επιλέξαμε να δούμε λιγότερο γνωστούς προορισμούς…
Σχεδόν σε όλο το ταξίδι (εκτός από τις μέρες που μείναμε Ρώμη και Λυών) είχαμε νοικιάσει αυτοκίνητο (από τη Hertz στη Γαλλία και από την Avis στην Ιταλία) ενώ επιλέξαμε οι διαδρομές Toulouse→Rome και Rome→Lyon να γίνουν με αεροπλάνο λόγω οικονομίας χρόνου και χρημάτων! Είπαμε, το ταξίδι είχε οργανωθεί μήνες πριν οπότε οι τιμές στα αεροπορικά εισιτήρια ήταν λογικότατες…

To be continued…

 

[nera_gr]

Αχ, ένα από τα ταξίδια-όνειρο για μένα. Ανυπομονώ να διαβάσω για τις βόλτες και τις κρασοκατανύξεις σας!

 

[maska_29]

Πτήση και φύγαμε...

Παρασκευή πρωί και η προσμονή μου δεν περιγράφεται… Είμαι στη δουλειά κι ο χρόνος ως το μεσημέρι κυλά βασανιστικά… Τίποτα δε φαντάζει ικανό να αποτραβήξει τη σκέψη μου… Το μεσημέρι επιτέλους έχει φτάσει. Με το βλέμμα καρφωμένο στην οθόνη του κινητού μου περιμένω την πολυπόθητη κλήση… «Είμαι απ’ έξω, έρχεσαι?»

Το check-in έχει γίνει από το σπίτι την προηγούμενη μέρα και το Παρίσι φαντάζει όλο και πιο κοντά.
Ακολουθεί ένα τυπικό ταξίδι με AirFrance απολαμβάνοντας από ψηλά -για άλλη μια φορά- την πόλη που ακόμη δεν έχει ανάψει τα φώτα της…
Κατευθυνόμενοι στον διάδρομο παραλαβής των αποσκευών τίποτε δεν προμήνυε τη δυσάρεστη συνέχεια… δύο άτομα, δύο βαλίτσες αλλά η μια αγνοείται! (χαρά αγνοείται...!?)
Δηλώνουμε την απώλεια στην υπάλληλο της εταιρίας (η συνεννόηση έγινε στα Αγγλικά) και κατευθυνόμαστε στην εταιρία ενοικίασης του αυτοκινήτου (Hertz – Opel Corsa 1.2)

H απώλεια των αποσκευών, έστω και προσωρινά, είναι σίγουρα μια ταλαιπωρία…
Ειδικά σε ένα road trip μιας και ο συντονισμός για την παραλαβή των αποσκευών είναι αντικειμενικά πιο δύσκολος λόγω της συνεχούς κίνησης σε μέρη που δεν είναι απαραίτητο να υπάρχει μεγάλο αεροδρόμιο κοντά.
Το παρήγορο ήταν ότι η συγκεκριμένη εταιρία μας προμήθευσε άμεσα (με το που δηλώθηκε η απώλεια στο Παρίσι) 2 νεσεσέρ με όλα τα είδη πρώτης ανάγκης και μας ενημέρωσε για το δικαίωμά μας να κάνουμε αγορές αξίας 100? για να καλύψουμε τις ανάγκες των πρώτων ημερών.

Ανασυνταχθήκαμε, ξεχάσαμε την απογοήτευσή μας και αφήσαμε το Παρίσι με κατεύθυνση την περιοχή της Ορλεάνης. Πρώτος σταθμός του ταξιδιού (μετά από 2ώρες περίπου) το όμορφο Blois

 

[maska_29]

Επισυνάπτω έναν χάρτη της 1ης φάσης του ταξιδιού (Γαλλία) μιας και λογικά είναι η λιγότερο γνωστή στο ευρύ κοινό.

 

[maska_29]

Άφιξη στο Blois

Η διαδρομή (μέσω αυτοκινητοδρόμου) από το Charles de Gaulle ως το Blois ήταν σχετικά σύντομη χωρίς κάποια ιδιαίτερη δυσκολία. Με λίγη κίνηση έξω από το Παρίσι και συνταξιδιώτη μια ελαφριά βροχούλα φτάσαμε στον προορισμό μας. Καθώς πλησιάζαμε στην πόλη η βροχή δυνάμωνε με αποτέλεσμα η πρώτη επαφή μας με τo Blois να γεννά ερωτήματα του στυλ «μα καλά που πήγαν όλοι??? »

Ελάχιστα μαγαζιά ανοιχτά, ελάχιστα αυτοκίνητα και οι πεζοί άφαντοι! Ο.Κ. δε λέω, η βροχή δυσκολεύει τα πράγματα αλλά ήταν Παρασκευή βράδυ (γύρω στις 9:00) και μου ήταν αδύνατο να πιστέψω πως ήταν τόσο άμαθοι από τέτοιες «ακραίες καιρικές συνθήκες»… (μιλάμε για μια απλή μπόρα…)

Κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας (Ibis Blois, οικονομική λύση με πολύ καλό location) στο κέντρο σχεδόν της πόλης και αποφασίσαμε να κάνουμε μια πρώτη βόλτα στην πόλη καθώς η βροχή είχε κοπάσει πια.

Μετά τη σύντομη βόλτα παραδοθήκαμε αμαχητί στην αγκαλιά του Μορφέα. Η πόλη μπορούσε να περιμένει…

 

[maska_29]

Κάστρα του Λίγηρα

Πρώτο ξύπνημα στη Γαλλία, πρωί Σαββάτου, και πλήρως απαλλαγμένοι από ό,τι μας συνέδεε από τις αθηναϊκές συνήθειες μας αναζητούμε ένα ωραίο café-brasserie στη γειτονιά για την αρχή της μέρας.

Η συνεννόηση γίνεται αποκλειστικά στα Γαλλικά και οι επιλογές μας μπορούν να χαρακτηριστούν «παραδοσιακές». Ο (δυνατός, γεμάτος γεύση) καφές φίλτρου συνοδεύεται από μπαγκέτα με ζαμπόν (ήταν η πρώτη μπαγκέτα που έτρωγαν οι Γάλλοι μέχρι να πειραματιστούν και με άλλες γεύσεις) και κρουασάν.

Αφήνουμε για λίγο το Blois ξεκινώντας την περιήγησή μας στα κάστρα του Λίγηρα. Πρώτος σταθμός το Château de Chenonceau.

Στη διαδρομή για το κάστρο μας περιμένει μια πρωτόγνωρη για μας εμπειρία. Σε έναν δρόμο μέσα στο πουθενά (ο συντομότερος κατά το GPS) παρατηρούμε έναν μικρό συνωστισμό και δίπλα μας περνά ένας απόλυτα προβλεπόμενος αναβάτης με ένα καθαρόαιμο άλογο (δεν υπερβάλω στην περιγραφή, έχω κάποια εμπειρία από ιππασία…). Ξεπερνώντας την αρχική μας έκπληξη και παρατηρώντας τον κόσμο και τα σκυλιά που συνόδευαν τα άλογα υποθέσαμε ότι πρόκειται για κάτι σαν κυνήγι στη εξοχή… (το σκηνικό θύμιζε κάτι από την πρόσφατη διαφήμιση του Πάμε Στοίχημα με τον Έλληνα τζογαδόρο να φωνάζει στους άγγλους αναβάτες «And what about ... Liverpool???»)

Σε όλο το μέρος της διαδρομής παρατηρούσαμε τη φύση που οργίαζε δίπλα μας χαρίζοντάς μας μαγικές εικόνες.

Ο πύργος του Chenonceau είναι, κατά κάποιον τρόπο, ο πύργος που έχτισαν γυναίκες για γυναίκες!
Είναι χτισμένος στη κοιλάδα του Λίγηρα πάνω στον παραπόταμο Σερ.
Τα σχέδια είναι γυναικεία από την Κατρίν Μπρινοσέ και αρχικά κτίστηκε πάνω σε μια παλιά έπαυλη και ένα νερόμυλο. Αρχικά ανήκε στον Ερρίκο το Β' ο οποίος στη συνέχεια τον έκανε δώρο στην ερωμένη του Ντιόν ντε Πουατιέ.
Η ντε Πουατιέ που ήταν λάτρης του κυνηγιού ζήτησε να φτιαχτεί μία γέφυρα για να συνδέεται με την άλλη όχθη του ποταμού για να πηγαίνει για το αγαπημένο της σπορ πιο εύκολα.
Όταν ο Ερρίκος πέθανε η σύζυγος του Αικατερίνη των Μεδίκων ανάγκασε την ντε Πουατιέ να φύγει και παρήγγειλε μια διώροφη στοά επάνω από την γέφυρα.
Αργότερα η χήρα του Ερρίκου Γ Λουΐζα ήρθε εδώ να πενθήσει τον άντρα της και έζησε για 11 χρόνια σε ένα υπνοδωμάτιο «ντυμένο» με μαύρο βελούδο.
Κάπως έτσι το κτίσμα έχει τη σημερινή ονειρεμένη μορφή του!

(δε σχολιάζω τα οικογενειακά και εξωσυζυγικά τους…)

 

[maska_29]

Μια φωτογραφία από το εσωτερικό...