Σουηδία Για το Σέλας στο Abisko

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.721
Likes
14.206
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα

Ταξίδι για αναζήτηση του Βόρειου Σέλαος.

Πρώτο μέρος, από συνολικά δύο.
Έχω βρεθεί μερικές φορές σε περιοχές που τη νύχτα φαίνεται το Σέλας, όμως ποτέ δεν το είδα. Και δεν το είδα γιατί όταν βρέθηκα εκεί, απλώς, δεν υπήρχε νύχτα. Άκουσα πάντως ότι και σε αυτό το οιονεί σκότος έχουν δει το σέλας. Εγώ όχι.

Το Σέλας φαίνεται τις νύχτες στις πολύ βόρειες περιοχές (το βόρειο, και στις πολύ νότιες το νότιο). Όταν εγώ βρέθηκα στην Αλάσκα πέρυσι το καλοκαίρι (2016) δεν είδα καθόλου σκοτάδι. Το ίδιο και το 2009 στην Ισλανδία και τη Γροιλανδία. Εννοείται και στην Παταγονία την Πρωτοχρονιά του 2016. Και φυσικά στη Νέα Ζηλανδία και Καναδά. Πάντα ήταν καλοκαίρι για εκείνες τις περιοχές.
Βέβαια κάπου διάβασα ότι έχει φανεί μέχρι και στη Θεσσαλονίκη. Ας μην υπερβάλουμε όμως. Μιλάμε για μέρη που η πιθανότητα να το δεις είναι σε λογικά όρια.

Την άνοιξη του 2016 έγραψε στο φόρουμ του Travelstories ο @gioske την ιστορία με τίτλο «Κυνηγώντας το Βόρειο Σέλας». Είχε πάει στο Τρόμσο της Νορβηγίας στο τέλος Μαρτίου και γύρισε ενθουσιασμένος. Μου άρεσαν και οι φωτογραφίες και η ιδέα. Από τότε άρχισα να ψάχνω αεροπορικά και ξενοδοχεία, αλλά η μεγάλη απόφαση ήρθε στις αρχές Φεβρουαρίου. Το είχα συζητήσει με ένα φίλο μου και του άρεσε η ιδέα. Του τηλεφωνώ λοιπόν και αμέσως δέχτηκε να έρθει. Πήγαμε δυο ζευγάρια.

Για λίγες μέρες το ψάξαμε και αποφασίσαμε να μην πάμε στο Τρόμσο (Tromso) αλλά στο Αμπίσκο (Abisko) της Σουηδίας που απέχει 93 χιλιόμετρα από την Kiruna και 84 από το Νάρβικ της Νορβηγίας. Ουσιαστικά είναι στο μέσον της διαδρομής μεταξύ Κιρούνα και Νάρβικ. Η περιοχή αυτή της Σουηδίας ονομάζεται Lapland.

Εδώ στην ιστορία μου δίνω αρκετές λεπτομέρειες που πολλούς δεν ενδιαφέρουν και θα τους κουράσουν. Νομίζω όμως ότι ίσως φανούν πολύτιμες για εκείνους που θα αποφασίσουν να πάνε μια τέτοια εκδρομή. Θεωρώ ότι από τα πολλά κάτι μπορεί να τους φανεί χρήσιμο στο σχεδιασμό του ταξιδιού.

Να εξηγήσω τώρα το λόγο που επιλέξαμε το Αμπίσκο σε σχέση με το Τρόμσο. Μας φάνηκε ότι ήταν πιο χρονοβόρα και πιο ακριβή η αεροπορική πρόσβαση στην πόλη της Νορβηγίας. Επίσης ο @gioske έγραφε ότι για να δουν το Σέλας πήγαιναν αρκετά χιλιόμετρα στο εσωτερικό της χώρας και μάλιστα έφταναν μέχρι μέσα στη Φινλανδία, όπου και τελικά το είδαν δύο φορές. Το Αμπίσκο λοιπόν είναι από μόνο του στο εσωτερικό της Σουηδίας. Επιπροσθέτως θεωρείται ιδανικό μέρος για να δει κάποιος το Σέλας, σύμφωνα με αναζήτηση που κάναμε στο ίντερνετ. Εννοείται, θέλει και λίγη τύχη. Επίσης στην Κιρούνα (που είναι κοντά) βρέχει ελάχιστα, άρα θα έχει σχετικά λίγα σύννεφα ώστε να μπορέσουμε να το δούμε, αν φανεί.

Οι θερμοκρασίες προβλεπόταν σίγουρα κάτω από το μηδέν τις μέρες που θα πηγαίναμε

Το Φεβρουάριο προχωρήσαμε στην κράτηση των αεροπορικών εισιτηρίων και ξενοδοχείων για τέσσερα άτομα. Και ενώ υπάρχουν απ’ ευθείας πτήσεις από την Αθήνα για τη Στοκχόλμη και από εκεί με τη μία στην Κιρούνα, δεν βολεύουν καθόλου οι ώρες και η σύνδεση των πτήσεων. Έτσι κλείσαμε πτήσεις με δύο στάσεις.

Τα ξενοδοχεία στην περιοχή, ειδικά του Αμπίσκο, είναι πανάκριβα και δεν βρήκαμε παρά μόνο σε ένα σαν Hostel όπου μας συνέφερε και κλείσαμε ανά ζευγάρι ένα τετράκλινο, με κοινό μπάνιο. Είναι με κουκέτες αλλά δεν υπήρχε διαθέσιμο τίποτα καλύτερο, όσα λεφτά και να διέθετες. Μάλλον είχαμε αργήσει στο κλείσιμο των δωματίων. Και πάλι καλά θα έλεγα, γιατί δυο μέρες μετά το κλείσιμο που κάναμε, δεν υπήρχει τίποτα στο ξενοδοχείο αυτό ούτε και σε τετράκλινο. Όμως, επειδή θα φτάναμε νυχτιάτικα στο αεροδρόμιο της Κιρούνα, αποφασίσαμε το πρώτο βράδυ να μείνουμε εκεί, που είναι και φτηνότερα. Έτσι τα μέρη που μείναμε ήταν το πρώτο βράδυ στην Kiruna και τα επόμενα τρία βράδια στο Abisko.

Το κόστος στην Κιρούνα είναι 800 SEK, δηλαδή περίπου 87 ευρώ, για το κάθε δίκλινο με δικό του μπάνιο. Στο Αμπίσκο το κόστος κάθε δωματίου ήταν τα διπλά: 1585 SEK, άρα 173 ευρώ η βραδιά. Και δεν έχει ούτε μπάνιο, ούτε σεντόνια και πετσέτες σου δίνει, αλλά τα νοικιάζεις. Εμείς κρατούσαμε τα δικά μας.

Κλείσαμε και αυτοκίνητο για να κινηθούμε εκεί. Τέσσερις μέρες, 100 ευρώ περίπου η μέρα.

Φύγαμε τις μέρες της 25ης Μαρτίου. Η πρώτη στάση ήταν στο αεροδρόμιο του Μονάχου και η δεύτερη στη Στοκχόλμη. Ήταν λίγο κουραστικό να περιμένεις τόσες ώρες, αλλά με την παρέα πέρασε ευχάριστα η ώρα. Πιάσαμε την κουβέντα για διάφορα θέματα. Μεταξύ αυτών ήταν και το τι γίνεται αν χαθούν οι βαλίτσες μας. Εμείς τους είπαμε ότι μοιράζουμε τα πιο απαραίτητα πράγματα στις χειραποσκευές, οπότε μπορούμε να περάσουμε μερικές μέρες και χωρίς τις βαλίτσες. Φτάνουμε λοιπόν στις οκτώ το βράδυ στην βόρεια Σουηδία, στην Κιρούνα, και οι βαλίτσες δεν είχαν φτάσει. Εννοείται ότι κάναμε την αναφορά στο αρμόδιο γραφείο και ευτυχώς μας είπε ότι θα έρθουν με την επόμενη πτήση σε τρεις ώρες. Πράγματι στις έντεκα πήγαμε και τις παραλάβαμε. Ευτυχώς δεν είχαμε μεγάλη ταλαιπωρία. Όμως ένα φόβο τον πήραμε.

Από το αεροδρόμιο νοικιάσαμε το αυτοκίνητο που είχαμε κλείσει. Το Audi Quatro 4x4 (λιμουζίνα, όχι τζιπ). Υπέροχο αυτοκίνητο! Δεν χρειάζεται στις χαμηλές θερμοκρασίες να βάζεις καλώδια για να ζεσταίνεται το λάδι, η μπαταρία και το καύσιμο. Το κάνει μόνο του. Οδηγώντας στο χιόνι με τα λάστιχα χειμώνα (Winter tires) λες και ήσουν σε οδόστρωμα χωρίς χιόνι και φρέναρε χωρίς πρόβλημα σε κάθε ταχύτητα. Το μόνο που δεν έκανε ήταν να καθαρίζει τον ορίζοντα όταν είχε χιονοθύελλα για να έχουμε ορατότητα και να βγάζει το χιόνι από το δρόμο όταν ήταν πάνω από μισό μέτρο. Δυστυχώς αυτά τα προβλήματα συναντήσαμε και δεν τα λύσαμε.

Εκτός από το Βόρειο Σέλας που πήγαμε να δούμε σε αυτό το ταξίδι θέλαμε να δούμε και τα φιόρδ της Νορβηγίας στο διάστημα της ημέρας που το Σέλας ξεκουραζόταν (δε φαινόταν).

Στο αεροδρόμιο που παίρναμε το αυτοκίνητο ρωτήσαμε για το Σέλας και μας είπαν ότι μπορεί να το δούμε ανά πάσα στιγμή. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάμε στον ουρανό και αν υπάρχει, να πάμε σε μέρος με λίγο φωτισμό για να φαίνεται καλύτερα. Μάλιστα κοιτάζανε επί τόπου στον ουρανό μήπως και φαινόταν για να μας βοηθήσουν. Πάντως η βραδιά από κάποιο χρονικό σημείο και μετά ήταν ανέφελη και χωρίς φεγγάρι, οπότε αν υπήρχε θα το βλέπαμε. Αφού πήραμε τα πράγματα στις έντεκα πήγαμε 10-20 χιλιόμετρα έξω από την πόλη και δεν υπήρχε καθόλου φως, αλλά το πράσινο του Σέλαος δεν το είδαμε πουθενά. Δεν απογοητευτήκαμε γιατί περιμέναμε και τις επόμενες μέρες ότι οι συνθήκες θα ήταν ιδανικές και όλα θα πήγαιναν καλά. Που πας ρε Καραμήτρο;

Εκεί στη φύση και στο σκοτάδι δεν είχαμε ίντερνετ για να δούμε τις προβλέψεις για την εμφάνιση του φαινομένου, και έτσι είπαμε να πάμε για ύπνο. Λέω τώρα, έχοντας τη γνώση που τότε δεν είχα, ότι ενδέχεται να υπήρχε το σέλας και να μην το πήραμε χαμπάρι. Και ο λόγος είναι ότι δεν φαίνεται πάντα ο χρωματισμός του, αλλά μόνο ένα άσπρο σύννεφο που μετακινείται. Στις φωτογραφίες πάντως φαίνεται το χρώμα.

upload_2017-4-23_22-2-31.jpeg


upload_2017-4-23_22-3-48.jpeg


Μετά την αποτυχία μας να το δούμε κάναμε ένα ωραίο ύπνο σε ένα ζεστό δωμάτιο. Το πρωί ήπιαμε καφέ στην κοινόχρηστη κουζίνα και κάναμε βόλτα στη γειτονιά. Το ξενοδοχείο μάλλον δεν είχε κόσμο στα υπόλοιπα δωμάτια εκτός από ένα.

Η περιοχή είχε χιόνια παντού, εκτός από τους κεντρικούς δρόμους που ήταν λίγο καθαροί. Η μέρα το πρωί ήταν ηλιόλουστη, αλλά το κρύο ήταν τσουχτερό, με θερμοκρασία λίγο κάτω από το μηδέν. Σηκώθηκαν και τα παιδιά και φύγαμε για την πρώτη μας εξόρμηση στη χώρα.

upload_2017-4-23_22-4-52.jpeg


Είπαμε να πάμε αρχικά στο ξενοδοχείο πάγου, Ice Hotel. Βρίσκεται κάπου 20 χιλιόμετρα από την Κιρούνα στο χωριό Jukkasjarvi και η διαδρομή, που ήταν κάτασπρη λόγω χιονιού και πάγου, μας άρεσε. Δεν είχαμε ακόμα βαρεθεί το λευκό. Όλες οι λίμνες, μικρές και μεγάλες και τα ποτάμια ήταν παγωμένα. Ελάχιστα και μικρά σημεία μακριά από τις όχθες φαινόταν να έχουν ξεπαγώσει.

upload_2017-4-23_22-6-4.jpeg


Το Ice Hotel ήταν όμορφο. Δεν το ψάξαμε για να μπούμε μέσα στα δωμάτια (γίνεται ξενάγηση, αλλά λόγω Σαββάτου σίγουρα δεν θα είχαν μείνει θέσεις) και το είδαμε από έξω. Τι να πω; Παντού πάγος. Το ξενοδοχείο βρισκόταν δίπλα σε μια παγωμένη λίμνη και υπήρχαν διάφορες παγοκολόνες και μισολιωμένα αγαλματίδια από πάγο στα πέριξ. Στη λίμνη κυκλοφορούσαν έλκηθρα και snowmobile. Όλα για να τα χρησιμοποιήσουν οι τουρίστες.

upload_2017-4-23_22-7-29.jpeg


upload_2017-4-23_22-8-28.jpeg


Αφού κάναμε τη βόλτα μας, να μας φύγει η περιέργεια (δεν ήταν και κάποιο συγκλονιστικό φαινόμενο) πήγαμε παραδίπλα να επισκεφτούμε ένα πολυχώρο με ταράνδους. Είχε και εστιατόριο και δυνατότητα για διάφορες δραστηριότητες. Εμείς, ως απαιτητικοί τουρίστες, απλά πληρώσαμε την είσοδο των 150 κορωνών κατ’ άτομο, κάναμε μια μικρή βόλτα δίπλα στα ζώα και φύγαμε για πιο ενδιαφέρουσες εμπειρίες. Είπαμε ότι θα θέλαμε να κάνουμε έλκηθρο με σκυλιά χάσκις, αλλά λόγω βιασύνης το αφήσαμε για το μέρος που θα διανυχτερεύαμε, δηλαδή το Αμπίσκο. Λόγω των συνθηκών που θα περιγράψω παρακάτω θα μείνουμε με την όρεξη. Πάντως το θέαμα στην παγωμένη λίμνη με τα έλκηθρα και τα snowmobile μας άρεσε και το απολαύσαμε για αρκετή ώρα. Αυτά τα μηχανάκια κυκλοφορούν ευρύτατα και οι ντόπιοι τα χρησιμοποιούν και για πρακτικό σκοπό αλλά και για σπορ.

upload_2017-4-23_22-9-38.jpeg


upload_2017-4-23_22-11-6.jpeg


upload_2017-4-23_22-12-34.jpeg


Επιστρέφοντας είπαμε να πάμε στο κέντρο της πόλης μια βόλτα. Δεν ήταν όμως για να περπατάς έξω με το κρύο που έκανε. Πήραμε μερικές πληροφορίες για τα ορυχεία σιδήρου που ήταν επισκέψιμα αλλά είχαν πληρότητα 100% και δε μπορούσαμε να πάμε την οργανωμένη επίσκεψη. Μας είπαν ότι έξω από την πόλη γινόταν κάποιοι αγώνες με snowmobile και πράγματι πήγαμε και πήραμε μια γεύση, αλλά δεν ήταν και πολύ του γούστου μας.

upload_2017-4-23_22-13-30.jpeg


upload_2017-4-23_22-14-51.jpeg


upload_2017-4-23_22-15-51.jpeg


Είχε περάσει το μεσημέρι και αποφασίσαμε να φύγουμε για το Αμπίσκο. Προηγουμένως περάσαμε από ένα σούπερ μάρκετ και αγοράσαμε όλα τα τρόφιμα των επόμενων ημερών, δηλαδή ψωμιά, σαλάμια και τυριά. Στο αεροδρόμιο είχαμε αλλάξει 100 ευρώ ο κάθε ένας. Μας έφτασαν και με το παραπάνω, αν και εγώ αγόρασα κάποια πράγματα με κάρτα, όχι πάνω από 70 ευρώ όμως. Με μερικές μικρές στάσεις για φωτογραφίες, φτάσαμε στο ξενοδοχείο στο Αμπίσκο κατά τις πέντε το απόγευμα.

Παγωμένη λίμνη:
upload_2017-4-23_22-17-40.jpeg


upload_2017-4-23_22-18-59.jpeg


upload_2017-4-23_22-20-24.jpeg


Ο καιρός μέχρι τότε δεν ήταν και τόσο άσχημος, αν και οι προβλέψεις των μετεωρολογικών δελτίων δεν ήταν και τόσο ευοίωνες. Το βράδυ όμως ο καιρός χάλασε και δεν γινόταν λόγος για να δούμε το σέλας. Μας είχαν δώσει από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου κάποιες πληροφορίες γι’ αυτό το θέμα, αλλά δεν ήταν ούτε σαφείς, ούτε πλήρεις. Σε αυτό θεωρώ ότι το ξενοδοχείο υστερούσε. Ενδιαφερόταν κυρίως για τους σκιέρ του χιονοδρομικού κέντρου της περιοχής. Δε λέω ότι δεν ήταν πρόθυμοι να μας ενημερώσουν, αλλά αν δε ρωτούσες, τίποτα δε θα μάθαινες. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να ενημερώνουν διαρκώς για τη εμφάνιση ή όχι του σέλαος. Θα έπρεπε να έχουν και ειδοποίηση σε κινητά ή στα δωμάτια, αν και εκεί δεν είχαν τηλέφωνο.

Η περιοχή του Αμπίσκο έχει άλλα δύο νομίζω μεγάλα ξενοδοχεία. Δεν ξέρω αν εκεί τα πράγματα όσον αφορά στην βοήθεια των πελατών τους για να δουν το σέλας είναι καλύτερη.

Εγώ είδα τουρίστες σαν κι εμάς, να αναρωτιούνται για το ποιο είναι το σέλας και αν είναι αυτό που βλέπουν ή όχι. Εγώ όπως κατάλαβα το φαινόμενο αυτό δεν είναι εύκολο να το δεις σε όλο του το μεγαλείο με γυμνό μάτι. Ή ίσως χρειάζεται να πας σε πλήρες σκοτάδι. Χίλια διακόσια μέτρα από το ξενοδοχείο μας υπήρχε μια μεγάλη λίμνη, παγωμένη φυσικά, όπου από τη ρεσεψιόν μας είπαν ότι είναι το καλύτερο μέρος για να το δούμε. Όμως εκεί μέσα στο σκοτάδι πώς να πας; Και αν δεν έχεις ξαναπάει τη μέρα είναι αδύνατον να βρεις το μονοπάτι. Εδώ δε θα έπρεπε να υπάρχει μια βοήθεια; Η εμφάνιση του σέλαος είναι απρόβλεπτη και αιφνίδια. Άρα θα έπρεπε να σου δίνουν πληροφορίες για το πώς θα πας. Θα μπορούσε για παράδειγμα να λένε ότι όσοι θέλουν να πάνε να συγκεντρωθούν κάποια ώρα ώστε να πάνε όλοι μαζί.

Την τρίτη μέρα που βρισκόμασταν εκεί υπήρχε τεράστια πρόβλεψη για την εμφάνιση του σέλαος. Θα μπορούσαν να πούνε να συγκεντρωθούμε μια συγκεκριμένη ώρα στη ρεσεψιόν για να ξεκινήσουν όσοι ήθελαν. Εκεί στη λίμνη είχε κάποια σπιτάκια. Μου φάνηκε ότι είναι για τέτοιες επισκέψεις, αλλά δεν ξέραμε πως θα μπούμε μέσα. Εμείς στη λίμνη πήγαμε μεσημέρι, που να πας βράδυ εκεί;

Η είσοδος για τα δωμάτιά μας:
upload_2017-4-23_22-22-33.jpeg


Όταν ρώτησα στο ξενοδοχείο αν μπορούμε να κάνουμε κάτι οργανωμένο μου απάντησαν αρνητικά. Πράγματι, επειδή παρακολουθούσα τρεις μέρες όλες τις κινήσεις στο χώρο του καταλύματος, δεν υπήρχε οργανωμένη επιχείρηση για τουρίστες κάθε βράδυ (όπως γίνεται ας πούμε στο Τρόμσο) που να παίρνει κόσμο σε τζιπ και να τριγυρνούν μέχρι να το δουν. Ίσως επειδή αν είναι να το δεις θα το δεις εκεί ακριβώς, στο Αμπίσκο, που θεωρείται το καλύτερο μέρος παγκοσμίως για την παρατήρηση του σέλαος σύμφωνα με το Lonely Planet. Είδα τουριστικά γραφεία, όπως και ανακοινώσεις τους στη ρεσεψιόν, να παίρνουν κόσμο για να κάνουν με τα πόδια εκεί κοντά τρίωρη εκδρομή το βράδυ για φωτογράφηση, είτε του σέλαος είτε γενικότερα του νυχτερινού ουρανού και της φύσης. Αν προκύψει το σέλας έχει καλώς, αν όχι, άντε γεια.

Συμπέρασμα: αν πάει κανείς ξανά στο Αμπίσκο πρέπει να κοιτά τις προβλέψεις για την εμφάνιση του σέλαος και αν δει ότι οι πιθανότητες είναι καλές να εκδράμει προς τη λίμνη μόλις πέσει το βράδυ. Σε είκοσι λεπτά θα φτάσει, αν ξέρει το δρόμο. Προφανώς το κρύο είναι τσουχτερό και πρέπει να έχει καλό ντύσιμο. Βέβαια θα έχει ετοιμάσει τρίποδο και μηχανή ώστε να μην χρονοτριβεί εκεί στις ρυθμίσεις. Και τις τρεις μέρες που βρέθηκα εκεί το βράδυ ναι μεν είχε καλή ξαστεριά αλλά φυσούσε πολύ. Άρα το τρίποδο ή θα είναι γερό ή θα το κρατάς, όπως εγώ. Συστήνω ένα ακροδάχτυλο στο γάντι να είναι κομμένο για να μπορείς να πατάς το πλήκτρο είτε της μηχανής είτε του τηλεχειριστηρίου.

upload_2017-4-23_22-21-35.jpeg


Το κρύο είναι δυνατό και τις μέρες που βρέθηκα εγώ η θερμοκρασία ήταν το βράδυ μείον πέντε με μείον επτά περίπου βαθμούς Κελσίου. Τη μέρα λίγο μεγαλύτερη. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν η θερμοκρασία, αλλά ο αέρας που σου πετούσε στο πρόσωπο ριπές χιονιού που σήκωνε από το έδαφος. Ήταν λυπηρό για μας να βλέπουμε ψηλά τον έναστρο ουρανό, αλλά κατά τα άλλα να ήταν σα να βρισκόμαστε σε χιονοθύελλα. Σου δυσκολεύει όλη την προσπάθεια. Προφανώς έτσι το κρύο που νιώθεις πολλαπλασιάζεται.
 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Λατρεύω πολικές ιστορίες, χιονοιστορίες, σελαοιστορίες!

Απ'ότι κατάλαβα απογοήτευση? Δεν το είδατε? Κρίμα όμως. Μήπως τελικά η περιοχή του Τρόμσο είναι καλύτερη? Πάντως απ'ότι λένε όσοι το είδαν δεν είναι κάτι που αναρωτιέσαι αν το βλέπεις. Η πράσινη ''κουρτίνα'' κάνει ξεκάθαρα την εμφάνιση της. Έχω δει φωτογραφίες με το σέλας ακόμα και πάνω από την πόλη του Τρόμσο ζωηρό και έντονο κι ας έχει αρκετά φώτα η πόλη. Το λέω αυτό επειδή ανέφερες ότι μπορεί να εμφανιστεί στον ουρανό αλλά να μη το εντοπίσει το ανθρώπινο μάτι.
 

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.721
Likes
14.206
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
Υπερσιβηρικός
Λατρεύω πολικές ιστορίες, χιονοιστορίες, σελαοιστορίες!

Απ'ότι κατάλαβα απογοήτευση? Δεν το είδατε? Κρίμα όμως. Μήπως τελικά η περιοχή του Τρόμσο είναι καλύτερη? Πάντως απ'ότι λένε όσοι το είδαν δεν είναι κάτι που αναρωτιέσαι αν το βλέπεις. Η πράσινη ''κουρτίνα'' κάνει ξεκάθαρα την εμφάνιση της. Έχω δει φωτογραφίες με το σέλας ακόμα και πάνω από την πόλη του Τρόμσο ζωηρό και έντονο κι ας έχει αρκετά φώτα η πόλη. Το λέω αυτό επειδή ανέφερες ότι μπορεί να εμφανιστεί στον ουρανό αλλά να μη το εντοπίσει το ανθρώπινο μάτι.
OK. Περίμενε λίγο για τη συνέχεια.
Πάντως έχεις απόλυτο δίκιο.
 

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.721
Likes
14.206
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
Υπερσιβηρικός
Υπάρχει μια υπέρ-πολύτιμη ιστοσελίδα για να βοηθήσει τον επισκέπτη στην προσπάθειά του να δει το σέλας. Είναι μια webcamera που είναι στημένη στο χώρο του ξενοδοχείου στη διεύθυνση: http://lightsoverlapland.com/webcams/. Έχει και άλλες πληροφορίες εκεί. Είναι πολύ σημαντικό να την κοιτάς γιατί δεν χρειάζεται να πας έξω στο κρύο να περιμένεις. Μόλις δεις και πρασινίζει η οθόνη πετάγεσαι έξω με ό,τι έχεις και κοιτάς στον ουρανό.

Υπάρχει και η χρησιμότατη εφαρμογή που μου είπε ο @George Ef από το Travelstories: Αurora Alerts Northern Lights. Εκεί βλέπεις ανά πάσα στιγμή και για όποιο μέρος θέλεις την πρόβλεψη για την εμφάνιση του φαινομένου.

΄Ο,τι είδαμε από το Aurora Sky Station:
upload_2017-4-26_19-51-18.jpeg


Είπα λοιπόν ότι για την πρώτη μέρα μας στο Αμπίσκο οι προβλέψεις για να δούμε το σέλας ήταν κακές και ο καιρός χάλια. Βέβαια ποτέ δεν ξέρεις τι θα προκύψει. Πράγματι ο ουρανός άνοιξε κάποια στιγμή, αλλά ούτε σέλας είδαμε και φύσαγε τρομερά, όπως κάθε βράδυ από τα επόμενα που μείναμε. Δεν είδαμε και καμιά κίνηση από τους υπόλοιπους πελάτες του ξενοδοχείου για το θέμα αυτή τη νύχτα. Ενδέχεται πάντως να μην ενδιαφέρονταν και πολλοί, γι αυτό να μην επαναπαύεσαι στους άλλους. Εκείνοι μπορεί να κοιμούνται βαθειά. Εμείς κάναμε βόλτες κοιτώντας τον ουρανό και τον υπόλοιπο κόσμο. Ρωτήσαμε και στη ρεσεψιόν και άλλους ντόπιους αλλά όλοι έλεγαν ότι τώρα δεν φαίνεται αλλά να μην απογοητευόμαστε. Εμείς τελικά στις μία μετά τα μεσάνυχτα απογοητευτήκαμε και πήγαμε για ύπνο.

Απ’ ό,τι μάθαμε, το σέλας εμφανίζεται συνήθως σχετικά νωρίς: δέκα με δύο, όχι πολύ μετά (αν και ποτέ δεν ξέρεις). Μια Αμερικανίδα μας είπε ότι το προηγούμενο βράδυ το είχε δει και ήταν πολύ συγκινημένη. Δυστυχώς εμείς στην Κιρούνα, τίποτα. Ελπίζαμε στα επόμενα δύο βράδια.

Από πριν ξεκινήσουμε το ταξίδι ξέραμε ότι ήταν ρίσκο να πας για τέσσερις μέρες και να το δεις. Ακούσαμε ότι άλλοι κάθονταν 15 μέρες, αλλού, όχι στο Αμπίσκο, και δεν ήταν τυχεροί. Γι αυτό λέγαμε ότι ο σκοπός ήταν να δούμε και άλλα πράγματα στο ταξίδι αυτό. Είχαμε σκοπό να πάμε στο Νάρβικ στη Νορβηγία και να κάνουμε βόλτες να θαυμάσουμε τα φιόρδ και ό,τι άλλο υπήρχε. Είχαμε κάνει ένα σωρό σχέδια. Τα περισσότερα πήγαν χαμένα αφού θαφτήκαν στα χιόνια της Σουηδίας. Η ελπίδα όμως δεν είχε σβήσει ακόμα: είχαμε ακόμα δυο βραδιές. Και πού; Στο Αμπίσκο, που θεωρείται κορυφαίο στην παρατήρηση του σέλαος.

Ξημέρωνε η τρίτη μας μέρα. Οι δύο πρώτες είχαν πάει σύμφωνα με τον προγραμματισμό μας, με τη διαφορά ότι δεν είχαμε δει ακόμα σέλας, ούτε στο ελάχιστο, παρά τις σχετικά καλές συνθήκες. Αυτή τη μέρα είχαμε στο πρόγραμμα να πάμε στη Νορβηγία. Αρχικά θα πηγαίναμε στο Νάρβικ και μετά θα κάναμε όσα περισσότερα χιλιόμετρα μπορούσαμε τριγυρίζοντας στα φιόρδ. Είχαμε δει υπέροχες διαδρομές και ανυπομονούσαμε να αφήσουμε το ερημικό Αμπίσκο.

Η κουζίνα-καθιστικό στο ξενοδοχείο:
upload_2017-4-26_19-46-48.jpeg


Η μέρα είχε ξημερώσει με χιονοθύελλα αλλά ξέραμε ότι οι σκανδιναβοί δε μασάνε και οι δρόμοι είναι ανοιχτοί σε δύσκολες συνθήκες. Και πολύ περισσότερο στα σύνορα δύο χωρών. Λέω στους υπόλοιπους να με περιμένουν να πάω να φέρω το αυτοκίνητο από το parking, για να μη φάνε και αυτοί το χιόνι. Πάω εγώ και καθαρίζω το αυτοκίνητο που ήταν γενάτο χιόνια. Τότε μου ήρθε η ιδέα να ρωτήσω στο ξενοδοχείο αν ξέρουν κάτι για τους δρόμους. Εκεί παθαίνω σοκ. Ο δρόμος για το Νάρβικ ήταν κλειστός λόγω χιονιού. Καταρρίπτεται ο μύθος των υπερπολιτισμένων Σκανδιναβών. Βρίσκω ένα site με τους δρόμους της χώρας και διαπιστώνω του λόγου το αληθές: κλειστός όπως και άλλοι δρόμοι στη βόρεια χώρα. Μου λένε στη ρεσεψιόν να το ελέγχω συχνά. Το έκανα: μέχρι και τα μεσάνυχτα κλειστός.

upload_2017-4-26_19-52-49.jpeg


Η πιο βαρετή μέρα της ζωής μας. Κλεισμένοι σε ένα ξενοδοχείο με μόνη προσμονή την έλευση του σκότους μήπως και ανοίξουν οι ουρανοί και φανεί το σέλας, που έτσι κι αλλιώς είχε λίγες πιθανότητες σύμφωνα με τις προγνώσεις του ιστόχωρου που παρακολουθούσαμε. Η χιονοθύελλα δε σταμάτησε σχεδόν καθόλου όλη μέρα. Και οι σκιέρ οι περισσότεροι κάθονταν στους χώρους του ξενοδοχείου και τα έλεγαν. Εκείνοι ήταν εξοικειωμένοι με τέτοιες συνθήκες και δεν τους έβλεπα και τόσο στενοχωρημένους σαν κι εμάς. Σε απόσταση αναπνοής από το ξενοδοχείο μας ήταν η αφετηρία για τα lifts του χιονοδρομικού. Σε ανέβαζαν στην κορυφή ενός βουνού: του περίφημου Aurora Sky Station. Το σημείο αυτό θεωρείται κορυφαίο για παρατήρηση του σέλαος, αλλά λόγω του ανέμου δεν λειτουργούσε τίποτα. [Abisko National Park in Swedish Lapland offers perhaps some of the best conditions in the world for Northern Lights. The surrounding mountains keep the skies almost clear and the light pollution is next to nothing. No wonder Lonely Planet dubbed Abisko the world’s most illuminating experience of 2015.] Και για να μην κουραζόμαστε με την αφήγηση: ποτέ δεν επισκεφτήκαμε αυτό το εμβληματικό μέρος. Όταν άνοιγε λίγο ο καιρός βλέπαμε την κορυφή που κατέληγαν οι κολώνες που ανέβαζαν τους χιονοδρόμους.

upload_2017-4-26_19-48-41.jpeg


Το μόνο ευχάριστο ήταν ότι την επομένη η πρόβλεψη ήταν για μείωση της ταχύτητας των ανέμων στο μισό. Κάτι ήταν και αυτό. Υπήρχε ελπίδα. Η χιονόπτωση θα συνεχιζόταν αλλά μειωμένη.

upload_2017-4-26_19-50-0.jpeg


Μέχρι το μεσημέρι μας την είχε δώσει και πήραμε το αυτοκίνητο να πάμε προς την Κιρούνα, που τουλάχιστον ο δρόμος ήταν ανοιχτός. Προχωρήσαμε για είκοσι λεπτά περίπου, αλλά δεν διανύσαμε πάνω από δέκα χιλιόμετρα μέσα στην ελάχιστη ορατότητα λόγω της χιονόπτωσης. Γυρίσαμε ηττημένοι πίσω στους γνωστούς, σχεδόν μισητούς πλέον, χώρους του καταλύματος. Ήταν επικίνδυνο να οδηγείς με ορατότητα μόλις δέκα μέτρα πολλές φορές. Η κίνηση ήταν ελάχιστη, αλλά οι ντόπιοι πήγαιναν γρήγορα. Εννοείται ότι ο δρόμος ήταν πλήρης χιονιού. Το αυτοκίνητο δεν είχε κανένα πρόβλημα: με όποια ταχύτητα και πάνω σε πάγο φρέναρε λες και ήταν σε τέλεια άσφαλτο. Το πρόβλημά μας ήταν η ορατότητα.

Μπήκαμε στους γνωστούς χώρους (δωμάτιο, κοινόχρηστη κουζίνα-τραπεζαρία, σαλόνια και εστιατόριο του ξενοδοχείου) και περιμέναμε να έρθει το τρίτο βράδυ μας, μήπως και δούμε το πολύ αναμενόμενο σέλας. Άδικος κόπος! Τα ίδια τα χθεσινά: ο ουρανός ξαστέρωσε γύρω στις έντεκα το βράδυ, εμείς βγήκαμε όλο αγωνία κοιτάζοντας μέσα στο κρύο και πάνω στο χιόνι, αλλά το σέλας πουθενά. Οι προγνώσεις βγήκαν και πάλι αληθινές. Το φαινόμενο μας την είχε ξανακάνει. Ο ήλιος ήταν ήρεμος και δεν έστελνε φορτισμένα σωματίδια να σαρώσουν το γήινο ουρανό δημιουργώντας υπέροχα σχήματα και χρωματισμούς. Η έξαρση που ελπίζαμε να δείξει η επιφάνεια του άστρου μας δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αυτό το βράδυ. Κι εμείς για άλλη μια βραδιά, πλήρως απογοητευμένοι και από τη σημερινή μέρα πέσαμε για ύπνο αρκετά μετά τα μεσάνυχτα.

Δεν ήταν μόνο το σέλας αλλά και τα φιόρδ. Λες: εντάξει δεν θα το δω αφού είναι θέμα τύχης, αλλά τα φιόρδ; Τέλος του Μάρτη πήγαμε, θα είναι κλειστοί οι δρόμοι; Κι όμως ήταν.

Τουλάχιστον την επομένη το πρωί το είδαμε και στο χάρτη, μας το επιβεβαίωσε και ο πιτσιρικάς στη ρεσεψιόν, ο δρόμος για το Νάρβικ είχε ανοίξει. Όλο χαρά καθαρίσαμε το αυτοκίνητο, όλοι μαζί, και μπήκαμε να φύγουμε. Πριν διανύσουμε δέκα χιλιόμετρα είδαμε τα σταματημένα αυτοκίνητα, κυρίως νταλίκες, στην ουρά να περιμένουν για να προχωρήσουν. Περιμέναμε κι εμείς. Αναμμένη η μηχανή για να έχουμε ζέστη αφού η θερμοκρασία ήταν γύρω στους μείον πέντε. Το χιόνι έπεφτε, άλλοτε πυκνό και άλλοτε όχι. Ο αέρας δεν ήταν τόσο δυνατός. Κάναμε υπομονή μήπως και ξεκινήσει το κονβόι.

Μετά από ώρα βαρέθηκα εκεί μέσα στο αμάξι και αφού είχε σταματήσει να πέφτει το χιόνι, είπα να προχωρήσω με τα πόδια, μήπως και μάθω νέα. Ρωτούσα τους άμοιρους σαν κι εμάς, αλλά κανείς δεν ήξερε το μέλλον μας εκεί. Όλοι όμως έλεγαν να μείνουμε στην ουρά μας. Τότε αποφάσισα να προχωρήσω όσο πιο πολύ μπορούσα. Περπάτησα πάνω από ένα χιλιόμετρο και έφτασα στην αρχή της ουράς. Εκεί υπήρχε μια μπάρα κατεβασμένη και φωτεινή μια πινακίδα που ένας δύσμοιρος Νορβηγός μου εξήγησε ότι έγραφε να περιμένουμε. Εκείνος περίμενε δυο-τρεις ώρες εκεί. Τηλεφώνησα στην παρέα μου και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε πίσω στο ξενοδοχείο μας, αφού η χιονόπτωση έπεφτε πλέον με περισσότερη ένταση. Ήρθαν (προχωρώντας δίπλα στα σταματημένα αυτοκίνητα) και με πήραν, κάναμε μεταβολή και δεν αργήσαμε να φτάσουμε στο Αμπίσκο.

Μετά το μεσημέρι πλέον ο αέρας είχε πέσει και η χιονόπτωση είχε σταματήσει, οπότε τα αναβατόρια πήγαιναν στην κορφή του Aurora Sky Station. Εμείς όμως δεν πήγαμε γιατί είχε πυκνά σύννεφα και δε θα βλέπαμε τίποτα. Οι σκιέρ όμως ανεβοκατέβαιναν. Όχι όμως για πολύ, αφού το απόγευμα άρχισε ο γνωστός αέρας. Εν τω μεταξύ εμείς αποφασίσαμε να πάμε στη λίμνη που απείχε 1200 μέτρα. Φυσικά το μονοπάτι ήταν γεμάτο χιόνια και κινδύνευες να γλιστρήσεις, αλλά ήμασταν τυχεροί. Όλα πήγαν καλά. Φτάσαμε στη παγωμένη λίμνη Tornetrask και βγάλαμε μερικές ωραίες φωτογραφίες. Ήταν ό,τι πιο αξιόλογο κάναμε στη διάρκεια της μέρας.

upload_2017-4-26_19-53-47.jpeg


upload_2017-4-26_19-54-43.jpeg


upload_2017-4-26_19-55-33.jpeg


upload_2017-4-26_19-56-57.jpeg


Σε όλο το ταξίδι δεν είδαμε καμία λίμνη που να μην ήταν παγωμένη. Ούτε και ποτάμι. Μόνο το ποταμάκι που κατέβαινε στη λίμνη Tornetrask είχε κάποια σημεία που δεν καλυπτόταν από πάγο και ακουγόταν το νερό να τρέχει. Φαινόταν κιόλας. Επίσης σε μια λίμνη κοντά στην Κιρούνα είδαμε να έχει λιώσει ένα μικρό τμήμα πάγου σε απόσταση διακοσίων μέτρων από εμάς, που βρισκόμασταν σε μια γέφυρα.

Έφτασε το σούρουπο και είχαμε αγωνία γιατί οι προβλέψεις είχαν αλλάξει προς το ευνοϊκότερο. Το είχαμε διαπιστώσει από το μεσημέρι που ψάχναμε την, γνωστή πλέον καλά, ιστοσελίδα προγνώσεων. Εγώ προσωπικά, βλέποντας αυτά, ήμουν πολύ αισιόδοξος και είχα μια ευχάριστη διάθεση και προσπαθούσα να την μεταδώσω και στους απογοητευμένους φίλους μου. Οι Σουηδοί έχουν μια διαφορά σε ό,τι έχομε συνηθίσει εμείς: το πράσινο χρώμα στους χάρτες (σε σχέση με το κόκκινο) σημαίνει ηπιότερο φαινόμενο, ενώ το κόκκινο πάει να πει ότι οι συνθήκες είναι τέλειες. Βλέπαμε λοιπόν στο χάρτη και το κόκκινο χρώμα που τις προηγούμενες μέρες δεν ξέραμε καν ότι υπήρχε. Φαινόταν ότι θα περνούσε κοντά από την περιοχή μας.

Λίγο μετά που βράδιασε είδαμε μια κινητικότητα σε μερικούς ενοίκους του ξενοδοχείου μας. Τις άλλες βραδιές δεν είχαμε διαπιστώσει αντίστοιχη κινητικότητα. Κοιτάζαμε τον ουρανό και περιμέναμε. Οι φωτογραφικές μας μηχανές ήταν ρυθμισμένες στο Manual και το μόνο που χρειαζόταν ήταν να σημαδέψουμε με το τρίποδο προς τον ουρανό. Κοιτώντας προς τα πάνω βλέπαμε κάτι περίεργα σύννεφα να στροβιλίζονται αργά, αλλά δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο χρωματισμό. Καλού κακού πάω στη ρεσεψιόν και ρωτώ τι συμβαίνει. Μου απαντούν ότι το σέλας είναι εκεί έξω και να πάω να το δω.

Ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος και φαινόταν τα αστέρια. Φεγγάρι δεν υπήρχε και τα λευκά σαν πέπλο «σύννεφα» έκαναν τον ήρεμο χορό τους. Η παρέα μας από το άγχος μας διασκορπίστηκε τριγύρω για να δει όσο περισσότερο γινόταν το φαινόμενο. Με τρελή αγωνία στήνω τη μηχανή και τραβώ την πρώτη φωτογραφία: νάτο επιτέλους το πολυπόθητο πράσινο. Τα λευκά σύννεφα που έβλεπα με γυμνό δεν ήταν τα σύννεφα που νόμιζα, αλλά τα σωματίδια του σέλαος που έλαμπαν στον ουρανό.

Όσο προετοιμασμένος και αν ήμουν, η φωτογράφιση αποδείχτηκε κάτι πολύ δύσκολο. Είχα προτιμήσει να βάλω μεγάλη ταχύτητα (30 δευτερόλεπτα) για να κατεβάσω το ISO στο 400, αλλά είχε σα συνέπεια η μηχανή μου να εκτίθεται στον αέρα περισσότερο χρόνο και οι φωτογραφίες να μη βγουν και τόσο καλές. Κρατούσα όσο μπορούσα το τρίποδο, αλλά αυτό με έκανε πιο ευάλωτο στις κακές καιρικές συνθήκες, με αποτέλεσμα κάθε τόσο να πηγαίνω σε εσωτερικό χώρο για να ζεσταθώ. Όποτε έμπαινα στο κτήριο όλο και κάποιος τουρίστας με ρώταγε πώς να βγάλει φωτογραφία και που να πάει για να δει καλύτερα. Με έβλεπαν με το τρίποδο και μεγάλο σε ηλικία και νόμιζαν ότι έχω εμπειρία.

Όλο το φαινόμενο μπορεί να διήρκησε πάνω από μία ώρα, αλλά εμείς χάσαμε χρόνο μέχρι να καταλάβουμε ότι τα λευκά στον ουρανό ήταν το σέλας. Κανείς δε μας είχε προειδοποιήσει γι αυτό. Περιμέναμε να δούμε με τα μάτια μας τα χρώματα που βλέπουμε στις φωτογραφίες και καθυστερήσαμε τη φωτογράφηση. Χρώματα δεν είδαμε ποτέ, παρά μόνο στις φωτογραφίες μας. Εγώ πρόλαβα και τράβηξα μόλις δώδεκα φωτογραφίες. Ο φίλος μου πολύ λίγες και αυτός γιατί γλίστρησε στις προσπάθειές του για τη φωτογράφιση και έσπασε ένα πλευρό. Και εγώ έπεσα δύο φορές εκείνη τη βραδιά, αλλά ευτυχώς χωρίς συνέπειες. Στο ένα πέσιμο η μηχανή μου τη γλύτωσε φτηνά με το να γεμίσει χιόνια. Ίσως αυτό την έσωσε κιόλας, που έπεσε σε φρέσκο χιόνι.

Βάζω κάποιες φωτογραφίες από εκείνη τη βραδιά. Δεν ξέρω πως θα φανούν:

upload_2017-4-26_19-59-45.jpeg


upload_2017-4-26_20-1-0.jpeg


upload_2017-4-26_20-2-32.jpeg


Όπως εμφανίστηκε ξαφνικά το σέλας, έτσι εξαφανίστηκε, κάπου στα μεσάνυχτα. Τα συναισθήματά μας ήταν ανάμιχτα. Από τη μια χαρήκαμε γιατί το είδαμε. Από την άλλη δεν μας έκανε εντύπωση αυτό που είδαμε. Το να βλέπω τα χρώματα μόνο μέσω των φωτογραφιών, δεν είναι και το καλύτερο που περίμενα. Δεν ξέρω αν έφταιγε η βραδιά ή που είχε κάμποσα φώτα τριγύρω και δεν φάνηκαν τα χρώματα. Δυστυχώς δεν είχαμε το χρόνο και το κουράγιο να απομακρυνθούμε σε λιγότερο φωτισμένη περιοχή.

Το Αμπίσκο φημίζεται για το χαμηλό φωτισμό που έχει, αφού υπάρχουν ελάχιστα κτήρια στην περιοχή. Εμείς αυτό δεν το εκμεταλλευτήκαμε. Το να πηγαίναμε στη λίμνη βραδιάτικα, που θα είχαμε μεγάλο και σκοτεινό ορίζοντα, δεν το αποφασίσαμε εκείνη την ώρα που φυσομανούσε και το χιόνι στροβιλιζόταν γύρω μας. Δηλαδή και να ξεκινούσαμε να πάμε θα ήταν δύσκολο εκείνη την ώρα. Επίσης είχαμε το αυτοκίνητο, με το οποίο θα μπορούσαμε να μετακινηθούμε σε πιο σκοτεινό μέρος. Και πάλι λόγω του καιρού (το αυτοκίνητο δεν είχε πρόβλημα) δεν το σκεφτήκαμε καν. Αυτή πάντως θα ήταν η καλύτερη λύση. Το είχαμε κάνει τρεις μέρες πριν στην Κιρούνα με ιδανικές καιρικές συνθήκες, αλλά δε μας βγήκε.

Το Αμπίσκο είναι πολύ καλό μέρος για να δει κάποιος το σέλας, αλλά την πρώτη φορά μάλλον θέλεις καθοδήγηση. Ή πολύ καλή πληροφόρηση, που εμείς όσο κι αν το ψάξαμε πριν φύγουμε από Ελλάδα, τελικά οι πληροφορίες μας αποδείχτηκαν λίγες. Επί πλέον δεν είμαστε και πιτσιρικάδες να περπατάμε στα χιόνια και στους αέρηδες με την παραμικρή ελπίδα. Περιμέναμε κάτι πιο σίγουρο. Επίσης ο αέρας σήκωνε το απογευματινό χιόνι και το έκανε σαν χιονοθύελλα.

Ήρθα σε επικοινωνία με άλλους από το φόρουμ, που έχουν δει το σέλας και μου είπαν ότι μάλλον το φαινόμενο δεν ήταν τόσο έντονο. Εγώ παρά το ότι ουσιαστικά και θεωρητικά το είδα, δεν έμεινα ικανοποιημένος.

Η επόμενη μέρα άρχισε κλασσικά με χιονόπτωση στο Αμπίσκο. Εμείς πάντως ετοιμάσαμε τα πράγματά μας και στις οκτώ ξεκινήσαμε την επιστροφή μας. Είκοσι χιλιόμετρα μετά το Αμπίσκο ο καιρός είχε φτιάξει και ο ήλιος έλαμπε στον παγωμένο Βορρά και στον 67ο παράλληλο. Είχαμε χρόνο για μια μικρή βόλτα στην Κιρούνα, να ξοδέψουμε τις τελευταίες μας κορώνες και να πάρομε τη μεσημεριανή πτήση για Στοκχόλμη, μετά για Φραγκφούρτη και τέλος για Αθήνα που φτάσαμε τα μεσάνυχτα.
 

giannismits

Member
Μηνύματα
3.494
Likes
11.726
Επόμενο Ταξίδι
?
Μάλλον φίλε @travelbreak θα'πρεπε να επιλέξετε το Τρόμσο. Νομίζω πως η ατυχία δεν ήταν μόνο ότι δεν απολαύσατε το σέλας, αλλά και ότι εγκλωβιστήκατε σε μια έρημη περιοχή που δεν είχε να σας προσφέρει τίποτε άλλο. Το Τρόμσο τουλάχιστον είναι μια μεγάλη πόλη. Και από τις μαρτυρίες των περισσότερων που έχουν πάει δεν τους απογοήτευσε η εμφάνιση του σέλαος.

Μόλις διάβασα το νέο σου κεφάλαιο έπεσα κατά τύχη σε αυτό το video.
Ας το απολαύσουμε όλοι μαζί....

http://m.lifo.gr/videos/lifo_picks_planetearth/141018
Αυτοί ήταν πολύ τυχεροί! Και απ'ότι βλέπω πήγαν την ίδια περίοδο με τον travelbreak τον Μάρτιο του 2017. Εξαιρετικό βίντεο. Πάντως πολλά ακόμα βίντεο στο YouTube δείχνουν το φαινόμενο να ήταν σε έξαρση τον φετινό Μάρτιο και Απρίλιο.
 

Klair

Member
Μηνύματα
2.178
Likes
24.937
Ονειρεμένο Ταξίδι
Υπερσιβηρικός
@giannismits το video επιβεβαιώνει τα λεγόμενά σου στο προηγούμενο post και είναι σίγουρα πολύ εντυπωσιακό. Ίσως ο @travelbreak στάθηκε άτυχος αυτή τη φορά. Ας του ευχηθούμε να καταφέρει να το ζήσει στην επόμενη εξόρμηση και μακάρι να μπορέσουμε και εμείς να κάνουμε αυτό το ταξίδι και να σταθούμε τυχεροί να δούμε το σέλας.
 

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.721
Likes
14.206
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
Υπερσιβηρικός

travelbreak

Member
Μηνύματα
1.721
Likes
14.206
Επόμενο Ταξίδι
???
Ονειρεμένο Ταξίδι
Υπερσιβηρικός
Μάλλον φίλε @travelbreak θα'πρεπε να επιλέξετε το Τρόμσο. Νομίζω πως η ατυχία δεν ήταν μόνο ότι δεν απολαύσατε το σέλας, αλλά και ότι εγκλωβιστήκατε σε μια έρημη περιοχή που δεν είχε να σας προσφέρει τίποτε άλλο. Το Τρόμσο τουλάχιστον είναι μια μεγάλη πόλη. Και από τις μαρτυρίες των περισσότερων που έχουν πάει δεν τους απογοήτευσε η εμφάνιση του σέλαος.


Αυτοί ήταν πολύ τυχεροί! Και απ'ότι βλέπω πήγαν την ίδια περίοδο με τον travelbreak τον Μάρτιο του 2017. Εξαιρετικό βίντεο. Πάντως πολλά ακόμα βίντεο στο YouTube δείχνουν το φαινόμενο να ήταν σε έξαρση τον φετινό Μάρτιο και Απρίλιο.
Στο κείμενο εξηγώ τους λόγους που επιλέχτηκε το Abisko.
Φυσικά την επόμενη φορά, αν πάω μόνο γι αυτό, θα πάω στο Tromso.
Είναι αλήθεια: στο Abisko εγκλωβίζεσαι αν ο καιρός είναι κακός, όπως έτυχε σε εμάς.
Και δεν έχει και πρακτορείο να σου κάνει το λεγόμενο Aurora hunting.
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.074
Μηνύματα
879.683
Μέλη
38.807
Νεότερο μέλος
elendim7576

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom