silversurfer
Moderator
- Μηνύματα
- 2.425
- Likes
- 3.964
- Επόμενο Ταξίδι
- Δυτικά Βαλκάνια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος Του Κόσμου
Τελευταία μας μέρα στο Μαυροβούνιο, την επομένη είχε πολύωρο ταξίδι, οπότε αποφασίσαμε να μν πλησιάσουμε καθόλου το αυτοκίνητο ,να απολαύσουμε την παραλία κ να εξερευνήσουμε την παλιά πόλη. Επιλέξαμε την παραλία mogren η οποία ήταν στα "χαρτιά¨η καλύτερη της budva riviera. Αποτελείται απο 2 μικρές αμμώδεις παραλίες που ενώνονται απο ένα μικρό πέτρινο τούνελ. Απο πίσω τους, υπάρχει ένας καταπράσινος λοφίσκος. Αναζητείστε την στο google κ θα καταλάβετε καλύτερα.
Επειδή είναι πολύ κοντά στην παλιά πόλη κ είναι προσβάσιμη εύκολα με τα πόδια, αύγουστο μήνα γινόταν της κακομοίρας. Έπρεπε να έχεις μέσο για να βρείς ένα κομμάτι γης να απλώσεις την πετσετούλα σου (για ξαπλώστρα ουτε με μέσο). Δν ήταν κ οτι καλύτερο άλλα δν είχαμε όρεξη για να ψάχνουμε αλλού. Άλλωστε κ δω τα topless πήγαιναν σύννεφο οπότε λέμε "καλά είναι
". Μας τη χάλασε κ ο καιρός όμως, καθώς φυσούσε πολύ κ η θάλασσα είχε πολύ κύμα.
Anyway λιώσαμε στην άμμο ,κάναμε τα μπανάκια μας κ ξεκινήσαμε για την παλιά πόλη. Δίπλα ακριβώς υπάρχει μια άλλη παραλία όπου έχουν στήσει κ ένα beachομπαρο με μουσική κ τα τοιαύτα, νταξει, έχουν πολλά ακόμα να μάθουν για να πλησιάσουν (έστω) την χαλκιδική !! Απο περιέργεια ρώτησα πόσο κοστίζουν οι ξαπλώστρες ενω έπαιζε στα decks Ρέμο κ "Κομμένα πια τα δανεικά" ... 11 euros το σετάκι μου απαντάνε ..
Στην παλιά πόλη, πολλά στενάκια, μικρές εκκλησίες, εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, καθε λογης μαγαζάκια χαμένα στα αναρίθμητα στενά. Συνεχίσαμε παραλιακά με στόχο κάποια ψαροταβέρνα. Μας κέντρισε το μάτι μια εντυπωσιακά διακοσμημένη (στα όρια του κιτς, με συντριβανάκια, πλοιαράκια κλπ) , οι τιμές φαινόταν νορμαλ, όμως με βάσει αυτα που σου πρόσφεραν, ήταν πραγματικά φθηνά. Οι μετρ κ τα γκαρσόνια με παπιόν (!!), το σερβις άψογο, κ το φαγητό καταπληκτικό. Εγώ πήρα γεμιστά καλαμαράκια κ ήταν λουκούμι. Τρελαθήκαμε κ με τη σαλάτα τους, είναι σαν τη δική μας χωριάτικη χωρις τα κρεμμύδια κ τη φέτα άλλα βάζουν κάτι άλλο μέσα (μη με ρωτάτε για ζαρζαβατικά δν ξέρω). Ηταν κ δροσιστική κ πήραμε κ 2ο πιάτο.
Στο δρόμο κοντά στα μπαροκλαμπάκια, πουλούσανε κ γύρο. Για να δούμε πόσο πάει το μαλλί , 3 euros σε πίτα μου απαντάει ο μοντενέγκρος, δε θασαι καλά του λέω, ο ...... στη σαλονίκη σου τιγκάρει το ψωμάκι με 2,60 (ναι οκ προ 23%)
Το βράδυ καλέσαμε τον σέρβο που γνωρίσαμε στο hostel να έρθει μαζί μας, βγήκαμε κ τιμήσαμε πάλι τα openair μπαράκια κοντά στα τείχη, πραγματικά πολύ ωραίο περιβάλλον, ωραία μουσική, τον ρωτούσαμε αν παντου στη Σερβία οι γυναίκες είναι τόσο όμορφες (όπως καταλαβαίνετε, συζήτηση επιπέδου --- γεμίσαμε με τις τελευταίες μας εικόνες κ επιστρέψαμε σιγά σιγά στο hostel για ύπνο. Μας περίμενε πρωινό ξύπνημα για το ταξίδι της επιστροφής
6η μέρα
Ξυπνητήρι στις 7 παρά, στάση σε ενα μικρό supermarket για τα απαραίτητα εφόδια κ φύγαμε .. Όσο κ αν μας άρεσαν τα βουνά του Μαυροβουνίου, δν θέλαμε ουτε να διανοηθούμε να κάνουμε την ίδια διαδρομή. Θα μπαίναμε λοιπόν Αλβανία. Υπάρχουν δυο περάσματα απο Μοντενέγκρο για Αλβανία, ένα παραλιακό κ ένα ορεινό. Μετά το πάθημα μας στο Κροατία-Μαυροβούνιο, επιλέξαμε το ορεινό. Στο δρόμο για την Ποντγκόριτσα συναντήσαμε τα μοναδικά διόδια στη χώρα, 2 euros για να μπούμε σε ένα καινουριο σχετικά τουνελ πολλών χιλιομέτρων .. χαλάλι λεμε .. να προσθέσω εδώ οτι στον ερχομό μας απτα ορεινά είχαμε περάσει αμέτρητα τουνελ που μέσα δν είχαν ουτε καν φωτισμό !! Σκοτάδι πίσσα κ άγιος ο θεός. Επίσης ένα tip για τους οδηγούς, σε Μοντενέγκρο κ Αλβανία τα φώτα του αυτοκινήτου επιβάλλεται να είναι πάντα ανοιχτά πρωι-βράδυ (!!!)
Γεμίσαμε το ντεπόζιτο σε ακόμα ένα πρατήριο ΕΚΟ καθώς δν θέλαμε επουδενι να σταματήσουμε στην αλβανία για οτιδήποτε. Στο δρόμο για τα σύνορα κάνανε έργα διαπλάτυνσης, κατι που εμας μας δυσκόλεψε τη ζωή. Άλλα ακόμα δν είδαμε τπτ. Κοντεύοντας στην Αλβανία, περνούσαμε απο ένα βουνό με πολύ πολύ στενό δρόμο. Όταν λοιπόν 4 αυτοκίνητα πιο μπροστά απο μας δίπλωσε μια νταλίκα, ήταν αδύνατο να περάσουμε. Η νταλίκα δν έπαιρνε μπρος κ μείναμε κολλημένοι για κανα 40λεπτο. Οι μπροστινοί ήταν όλοι αλβανοί με ιταλικές πινακίδες, μας είπαν να τους ακολουθήσουμε καθώς ξέρανε έναν άλλο πιο ορεινό δρόμο. Με τα πολλά κ αφού χάσαμε πάνω απο μια ώρα με το συμβάν αυτό, μπαίναμε στην Αλβανία.
Το σοκ ήταν κολοσσιαίο. Εντάξει, περιμέναμε οτι δν έχουν υποδομές, άλλα ρε γμτ, μόλις περάσαμε τα σύνορα, να αρχίσει χωματόδρομος ??? Ο ιππότης της λακούβας λοιπόν ... πηγαίναμε σιγά σιγά μιας κ λυπόμασταν το καημένο το αμάξι, οι Αλβανοί πάλι με τις mercedes 20ετίας δν καταλάβαιναν τπτ .. Κάποια στιγμή βλέπουμε άσφαλτο, σωθήκαμε λέμε, αμ δε ... μετά απο 10 λεπτά ξανα χωματόδρομος ... πάει ,λέμε, δν φτάνουμε ουτε αύριο Ελλάδα Το αποκορύφωμα ήταν η "κουνιστή γέφυρα" που περάσαμε, φυσικά ένα ενα τα αυτοκίνητα, κ περνώντας απο πάνω παλόταν ολόκληρη, ήταν 20-30 μέτρα με αγωνία κ έκπληξη !!
Αφού κάναμε κανα 40λεπτο μέσα στο χωματόδρομο πλησιάσαμε την πόλη Σκόδρα. Ο χωματόδρομος έγινε καλύτερης ποιότητας, κ σε λίγο αντικαταστάθηκε απο άσφαλτο
Κάποια μέλη του φόρουμ περιγράφουν τη Σκόδρα ως μια ησυχη πόλη χωρίς πολύ κόσμο κ κίνηση, εμείς πάλι δεινοπαθήσαμε να την διασχίσουμε. Σηματοδότες, φανάρια, Κώδικας Οδικης Κυκλοφορίας ήταν ανύπαρκτα κ είχαμε τα μάτια μας 104 μν γίνει η στραβή κ μετά ποιος τρέχει εκεί πάνω. Πρέπει να ήταν μεσημέρι κ στους δρόμους γινόταν ο χαμός !!! Ειδικά σε ενα roundabout τα είδα όλα, δν υπήρχε φυσικά προτεραιότητα, περνούσαν όλοι μαζι, σε περνούσαν απο δεξιά απο αριστερά, όλοι κορνάριζαν όλους, μέσα στο δρόμο περνούσαν αμέριμνες οικογένειες, παίζανε παιδάκια !!! κυκλοφορούσαν ζώα, κάρα, ότι μπορείτε να φανταστείτε ... Πηγαίναμε στα τυφλά κ το μόνο που ήθελα ήταν να βγώ απο αυτο το χάος
Στη συνέχεια οφείλω να ομολογήσω οτι ο δρόμος για Τίρανα είναι καλύτερος άλλα κ πάλι μια λωρίδα, δν είμαστε για πολυτέλειες. Το να προσπεράσουμε τα κάθε λογής σαράβαλα ήταν μια καλή άσκηση ειδικά όταν κάθε τρείς κ λίγο υπήρχαν μπλόκα της τροχαίας. Εκεί κάναμε το γνωστό τρυκ, πήραμε απο πίσω ένα τζίπ με ιταλικές πινακίδες κ λέμε, αν είναι να τη φάει κάποιος, θα την φάει ο Ιταλός. Μόνο που το παλικάρι αποδείχθηκε οτι δν ήταν ιταλός, άλλα αλβανός ο οποίος μάλιστα πρέπει να γνώριζε την τροχαία, καθώς κάποια στιγμή περάσαμε απο ενα μπλόκο κ χαιρετηθήκανε αμφότεροι !!!
Έξω απτα Τίρανα το τζίπ μας άφησε, άλλωστε αυτό που χρειαζόμασταν στη αλβανική πρωτεύουσα δν ήταν η ταχύτητα άλλα κάποιες πινακίδες κατεύθηνσης. Φυσικά οι Αλβανοί δν γνωρίζουν την έννοια "περιφερειακός δρόμος" , θέλεις δν θέλεις θα περάσεις μέσα απτα Τίρανα. Δυο πινακίδες στην αρχή κ μετά οδεύαμε με gps το ένστικτό μας. Ωρα αιχμής, η θερμοκρασία στους 38 βαθμούς, τρομακτική κίνηση, αντε να βρεις την έξοδο, ζόρι κ ιδρώτας. Αγγλικά δν ξέρανε με νοήματα συννενοούμασταν με κάποιους περαστικούς στο δρόμο. Αφού χάσαμε κανα 2 φορές το δρόμο μας, τελικά καταφέραμε να βγούμε απο την πόλη κ να κατευθυνθούμε για Ελμπασαν.
Ο δρόμος για το Ελμπασάν ήταν ήσυχος, κάποια στιγμή ανεβοκατεβήκαμε ένα βουνό με πολλές στροφές άλλα καλό οδόστρωμα, περάσαμε την πόλη χωρίς ευτυχώς να αναγκαστούμε να την διασχίσουμε κ κατευθυνόμασταν για τα αλβανοσκοπιανικά σύνορα. Γενικά η εμπειρία μας μέσα στην αλβανία όπως καταλάβατε ήταν λίγο δυσάρεστη, έκανε κ τρομακτική ζέστη, τα τοπία που περνούσαμε χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, γενικά όλη η χώρα ανέδυε μια μιζέρια κ θέλαμε να βγούμε το συντομότερο δυνατόν. Κάπως έτσι μας έπιασε η χαζομάρα κ κοντά στα σύνορα αρχίσαμε να προσπερνάμε όποιον βλέπαμε μπροστά μας. Σε μια τέτοια προσπέραση. πετάχτηκαν μπροστά μας μπάτσοι οι οποίοι είχαν κρυφτεί πίσω απο κάτι δέντρα, σωστή κάλυψη απόκρυψη.
Διαβατήρια, διπλώματα κ άδεια απτον μπάτσο ο οποίος ήξερε άπταιστα γαλλικά άλλα ουτε λέξη αγγλικά !! Θέλοντας να μας ψαρώσει, μας λέει οτι τα διπλώματα θα τα πέρναμε σε 3 μέρες απτο Ελμπασάν αφου προηγουμένως περνούσαμε απο δικαστήριο :evil: Όσο κ αν το έπαιξε καλά ο τύπος εγώ δν μάσησα, ξέραμε καλά με ποιον τρόπο ο στρίγγλος θα γίνοταν αρνάκι $$$
Με τα λίγα γαλλικά που θυμόμουν απτο σχολείο κ λίγα αγγλικά του λέω, "μιας κ είμαστε τουρίστες μήπως υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος ??? να το διευθετήσουμε το ζήτημα" ...
Με 20 euros έκανε τούμπες κ αυτος κ ο συνάδελφος του, μας έδειξαν κ στο χάρτη που βρισκόμασταν, κάναμε κ κουβεντούλα, λέω μας πιάσαν κορόιδα, έπρεπε να δώσουμε λιγότερα. Anyway αυτό ήταν ένα καλό μάθημα στο πως μπορείς απο βλακεία κ ανυπομονησία να χαλάσεις ένα πανέμορφο ταξίδι. Ευτυχώς εμας μας κόστισε μερικά euros άλλα θα μπορούσε να μπλέξουμε σε δυσάρεστες καταστάσεις.
Μπαίνοντας στα σκόπια, πραγματικά νιώσαμε οτι επανήλθαμε στον πολιτισμό. Κατευθυνθήκαμε προς Οχρίδα καθώς η πείνα κ η ζέστη μας είχε καταβάλλει. Η Οχρίδα είναι το πιο τουριστικό μέρος της Δημοκρατίας των Σκοπίων, έχει μια λίμνη κ φημίζεται για τις ψαροταβέρνες περιμετρικά της
Αυτή η εικόνα έχει σμικρυνθεί. Πατήστε εδώ για να δείτε τη μεγάλη εικόνα.
Φάγαμε το ψαράκι μας, κάναμε κ μια μικρή βόλτα στην παραλία να νιώσουμε τη δροσιά της λίμνης, παγωτάκι κ αφού νιώσαμε δυνατοί κ ακμαίοι, ξεκινήσαμε για Ελλάδα. Απο κει κ πέρα δν είχε τπτ το συνταρακτικό, σε 1-1,5 ώρα ήμασταν στην πατρίδα κ μετά καρφί για θεσσαλονίκη. Ααα, κάναμε άλλο ένα τραγικό λάθος. Η Μπίτολα είναι η τελευταία πόλη στο χάρτη πριν τα σύνορα. Εμεις θυμούμενοι οτι στους Ευζώνους με το που περνάς, είχε ενα σωρό βενζινάδικα, υποθέσαμε οτι κάτι ανάλογο θα γινόταν κ στη Γέυγελη. Τελικά την πατήσαμε καθώς δν είχε τπτ κ μόλις είδα το 1,65 στη Φλώρινα , λέω "επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα" .. βάλε 10 ευρώ ισα να φτάσουμε
Συμπερασματικά
Το ταξίδι άξιζε περα ως πέρα. διασχίσαμε πανέμορφα μέρη, γνωρίσαμε τόπους που πριν 10 μέρες αγνοούσαμε την ύπαρξη τους, συνδυάσαμε παραλίες με sightseeing, δοκιμάσαμε τις αντοχές μας στο τιμόνι, γεμίσαμε εικόνες κ ήδη νοσταλγούμε τις καλλίγραμμες σέρβες.
Κ όλα αυτά με 120 ευρώ βενζίνη κ γύρω στα 10-12 ευρώ διόδια + τα 10 του Μοντενέγκρο. Δοκιμάστε να πάτε 2 άτομα σε κάποιο νησί των κυκλάδων με αυτοκίνητο. Απο θεσσαλονίκη, μια τριακοσοπενηντάρα στο νερό.
Θα το ξανάκανα ? -- Εννοείται άλλα θα φρόντιζα να έχω περισσότερες μέρες κ καλύτερη οργάνωση.
Αυτά λοιπόν απτην πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία, με το καλό θα ακολουθήσουν κ άλλες
Επειδή είναι πολύ κοντά στην παλιά πόλη κ είναι προσβάσιμη εύκολα με τα πόδια, αύγουστο μήνα γινόταν της κακομοίρας. Έπρεπε να έχεις μέσο για να βρείς ένα κομμάτι γης να απλώσεις την πετσετούλα σου (για ξαπλώστρα ουτε με μέσο). Δν ήταν κ οτι καλύτερο άλλα δν είχαμε όρεξη για να ψάχνουμε αλλού. Άλλωστε κ δω τα topless πήγαιναν σύννεφο οπότε λέμε "καλά είναι
". Μας τη χάλασε κ ο καιρός όμως, καθώς φυσούσε πολύ κ η θάλασσα είχε πολύ κύμα.Anyway λιώσαμε στην άμμο ,κάναμε τα μπανάκια μας κ ξεκινήσαμε για την παλιά πόλη. Δίπλα ακριβώς υπάρχει μια άλλη παραλία όπου έχουν στήσει κ ένα beachομπαρο με μουσική κ τα τοιαύτα, νταξει, έχουν πολλά ακόμα να μάθουν για να πλησιάσουν (έστω) την χαλκιδική !!
Απο περιέργεια ρώτησα πόσο κοστίζουν οι ξαπλώστρες ενω έπαιζε στα decks Ρέμο κ "Κομμένα πια τα δανεικά" ... 11 euros το σετάκι μου απαντάνε ..Στην παλιά πόλη, πολλά στενάκια, μικρές εκκλησίες, εστιατόρια, καφετέριες, μπαράκια, καθε λογης μαγαζάκια χαμένα στα αναρίθμητα στενά. Συνεχίσαμε παραλιακά με στόχο κάποια ψαροταβέρνα. Μας κέντρισε το μάτι μια εντυπωσιακά διακοσμημένη (στα όρια του κιτς, με συντριβανάκια, πλοιαράκια κλπ) , οι τιμές φαινόταν νορμαλ, όμως με βάσει αυτα που σου πρόσφεραν, ήταν πραγματικά φθηνά. Οι μετρ κ τα γκαρσόνια με παπιόν (!!), το σερβις άψογο, κ το φαγητό καταπληκτικό. Εγώ πήρα γεμιστά καλαμαράκια κ ήταν λουκούμι. Τρελαθήκαμε κ με τη σαλάτα τους, είναι σαν τη δική μας χωριάτικη χωρις τα κρεμμύδια κ τη φέτα άλλα βάζουν κάτι άλλο μέσα (μη με ρωτάτε για ζαρζαβατικά δν ξέρω). Ηταν κ δροσιστική κ πήραμε κ 2ο πιάτο.
Στο δρόμο κοντά στα μπαροκλαμπάκια, πουλούσανε κ γύρο. Για να δούμε πόσο πάει το μαλλί , 3 euros σε πίτα μου απαντάει ο μοντενέγκρος, δε θασαι καλά του λέω, ο ...... στη σαλονίκη σου τιγκάρει το ψωμάκι με 2,60 (ναι οκ προ 23%)
Το βράδυ καλέσαμε τον σέρβο που γνωρίσαμε στο hostel να έρθει μαζί μας, βγήκαμε κ τιμήσαμε πάλι τα openair μπαράκια κοντά στα τείχη, πραγματικά πολύ ωραίο περιβάλλον, ωραία μουσική, τον ρωτούσαμε αν παντου στη Σερβία οι γυναίκες είναι τόσο όμορφες (όπως καταλαβαίνετε, συζήτηση επιπέδου
--- γεμίσαμε με τις τελευταίες μας εικόνες κ επιστρέψαμε σιγά σιγά στο hostel για ύπνο. Μας περίμενε πρωινό ξύπνημα για το ταξίδι της επιστροφής6η μέρα
Ξυπνητήρι στις 7 παρά, στάση σε ενα μικρό supermarket για τα απαραίτητα εφόδια κ φύγαμε .. Όσο κ αν μας άρεσαν τα βουνά του Μαυροβουνίου, δν θέλαμε ουτε να διανοηθούμε να κάνουμε την ίδια διαδρομή. Θα μπαίναμε λοιπόν Αλβανία. Υπάρχουν δυο περάσματα απο Μοντενέγκρο για Αλβανία, ένα παραλιακό κ ένα ορεινό. Μετά το πάθημα μας στο Κροατία-Μαυροβούνιο, επιλέξαμε το ορεινό. Στο δρόμο για την Ποντγκόριτσα συναντήσαμε τα μοναδικά διόδια στη χώρα, 2 euros για να μπούμε σε ένα καινουριο σχετικά τουνελ πολλών χιλιομέτρων .. χαλάλι λεμε .. να προσθέσω εδώ οτι στον ερχομό μας απτα ορεινά είχαμε περάσει αμέτρητα τουνελ που μέσα δν είχαν ουτε καν φωτισμό !! Σκοτάδι πίσσα κ άγιος ο θεός. Επίσης ένα tip για τους οδηγούς, σε Μοντενέγκρο κ Αλβανία τα φώτα του αυτοκινήτου επιβάλλεται να είναι πάντα ανοιχτά πρωι-βράδυ (!!!)
Γεμίσαμε το ντεπόζιτο σε ακόμα ένα πρατήριο ΕΚΟ καθώς δν θέλαμε επουδενι να σταματήσουμε στην αλβανία για οτιδήποτε. Στο δρόμο για τα σύνορα κάνανε έργα διαπλάτυνσης, κατι που εμας μας δυσκόλεψε τη ζωή. Άλλα ακόμα δν είδαμε τπτ. Κοντεύοντας στην Αλβανία, περνούσαμε απο ένα βουνό με πολύ πολύ στενό δρόμο. Όταν λοιπόν 4 αυτοκίνητα πιο μπροστά απο μας δίπλωσε μια νταλίκα, ήταν αδύνατο να περάσουμε. Η νταλίκα δν έπαιρνε μπρος κ μείναμε κολλημένοι για κανα 40λεπτο. Οι μπροστινοί ήταν όλοι αλβανοί με ιταλικές πινακίδες, μας είπαν να τους ακολουθήσουμε καθώς ξέρανε έναν άλλο πιο ορεινό δρόμο. Με τα πολλά κ αφού χάσαμε πάνω απο μια ώρα με το συμβάν αυτό, μπαίναμε στην Αλβανία.
Το σοκ ήταν κολοσσιαίο. Εντάξει, περιμέναμε οτι δν έχουν υποδομές, άλλα ρε γμτ, μόλις περάσαμε τα σύνορα, να αρχίσει χωματόδρομος ??? Ο ιππότης της λακούβας λοιπόν ... πηγαίναμε σιγά σιγά μιας κ λυπόμασταν το καημένο το αμάξι, οι Αλβανοί πάλι με τις mercedes 20ετίας δν καταλάβαιναν τπτ .. Κάποια στιγμή βλέπουμε άσφαλτο, σωθήκαμε λέμε, αμ δε ... μετά απο 10 λεπτά ξανα χωματόδρομος ... πάει ,λέμε, δν φτάνουμε ουτε αύριο Ελλάδα
Το αποκορύφωμα ήταν η "κουνιστή γέφυρα" που περάσαμε, φυσικά ένα ενα τα αυτοκίνητα, κ περνώντας απο πάνω παλόταν ολόκληρη, ήταν 20-30 μέτρα με αγωνία κ έκπληξη !!Αφού κάναμε κανα 40λεπτο μέσα στο χωματόδρομο πλησιάσαμε την πόλη Σκόδρα. Ο χωματόδρομος έγινε καλύτερης ποιότητας, κ σε λίγο αντικαταστάθηκε απο άσφαλτο
Κάποια μέλη του φόρουμ περιγράφουν τη Σκόδρα ως μια ησυχη πόλη χωρίς πολύ κόσμο κ κίνηση, εμείς πάλι δεινοπαθήσαμε να την διασχίσουμε. Σηματοδότες, φανάρια, Κώδικας Οδικης Κυκλοφορίας ήταν ανύπαρκτα κ είχαμε τα μάτια μας 104 μν γίνει η στραβή κ μετά ποιος τρέχει εκεί πάνω. Πρέπει να ήταν μεσημέρι κ στους δρόμους γινόταν ο χαμός !!! Ειδικά σε ενα roundabout τα είδα όλα, δν υπήρχε φυσικά προτεραιότητα, περνούσαν όλοι μαζι, σε περνούσαν απο δεξιά απο αριστερά, όλοι κορνάριζαν όλους, μέσα στο δρόμο περνούσαν αμέριμνες οικογένειες, παίζανε παιδάκια !!! κυκλοφορούσαν ζώα, κάρα, ότι μπορείτε να φανταστείτε ... Πηγαίναμε στα τυφλά κ το μόνο που ήθελα ήταν να βγώ απο αυτο το χάος
Στη συνέχεια οφείλω να ομολογήσω οτι ο δρόμος για Τίρανα είναι καλύτερος άλλα κ πάλι μια λωρίδα, δν είμαστε για πολυτέλειες. Το να προσπεράσουμε τα κάθε λογής σαράβαλα ήταν μια καλή άσκηση ειδικά όταν κάθε τρείς κ λίγο υπήρχαν μπλόκα της τροχαίας. Εκεί κάναμε το γνωστό τρυκ, πήραμε απο πίσω ένα τζίπ με ιταλικές πινακίδες κ λέμε, αν είναι να τη φάει κάποιος, θα την φάει ο Ιταλός. Μόνο που το παλικάρι αποδείχθηκε οτι δν ήταν ιταλός, άλλα αλβανός ο οποίος μάλιστα πρέπει να γνώριζε την τροχαία, καθώς κάποια στιγμή περάσαμε απο ενα μπλόκο κ χαιρετηθήκανε αμφότεροι !!!
Έξω απτα Τίρανα το τζίπ μας άφησε, άλλωστε αυτό που χρειαζόμασταν στη αλβανική πρωτεύουσα δν ήταν η ταχύτητα άλλα κάποιες πινακίδες κατεύθηνσης. Φυσικά οι Αλβανοί δν γνωρίζουν την έννοια "περιφερειακός δρόμος" , θέλεις δν θέλεις θα περάσεις μέσα απτα Τίρανα. Δυο πινακίδες στην αρχή κ μετά οδεύαμε με gps το ένστικτό μας. Ωρα αιχμής, η θερμοκρασία στους 38 βαθμούς, τρομακτική κίνηση, αντε να βρεις την έξοδο, ζόρι κ ιδρώτας. Αγγλικά δν ξέρανε με νοήματα συννενοούμασταν με κάποιους περαστικούς στο δρόμο. Αφού χάσαμε κανα 2 φορές το δρόμο μας, τελικά καταφέραμε να βγούμε απο την πόλη κ να κατευθυνθούμε για Ελμπασαν.
Ο δρόμος για το Ελμπασάν ήταν ήσυχος, κάποια στιγμή ανεβοκατεβήκαμε ένα βουνό με πολλές στροφές άλλα καλό οδόστρωμα, περάσαμε την πόλη χωρίς ευτυχώς να αναγκαστούμε να την διασχίσουμε κ κατευθυνόμασταν για τα αλβανοσκοπιανικά σύνορα. Γενικά η εμπειρία μας μέσα στην αλβανία όπως καταλάβατε ήταν λίγο δυσάρεστη, έκανε κ τρομακτική ζέστη, τα τοπία που περνούσαμε χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, γενικά όλη η χώρα ανέδυε μια μιζέρια κ θέλαμε να βγούμε το συντομότερο δυνατόν. Κάπως έτσι μας έπιασε η χαζομάρα κ κοντά στα σύνορα αρχίσαμε να προσπερνάμε όποιον βλέπαμε μπροστά μας. Σε μια τέτοια προσπέραση. πετάχτηκαν μπροστά μας μπάτσοι οι οποίοι είχαν κρυφτεί πίσω απο κάτι δέντρα, σωστή κάλυψη απόκρυψη.
Διαβατήρια, διπλώματα κ άδεια απτον μπάτσο ο οποίος ήξερε άπταιστα γαλλικά άλλα ουτε λέξη αγγλικά !! Θέλοντας να μας ψαρώσει, μας λέει οτι τα διπλώματα θα τα πέρναμε σε 3 μέρες απτο Ελμπασάν αφου προηγουμένως περνούσαμε απο δικαστήριο :evil: Όσο κ αν το έπαιξε καλά ο τύπος εγώ δν μάσησα, ξέραμε καλά με ποιον τρόπο ο στρίγγλος θα γίνοταν αρνάκι $$$
Με τα λίγα γαλλικά που θυμόμουν απτο σχολείο κ λίγα αγγλικά του λέω, "μιας κ είμαστε τουρίστες μήπως υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος ??? να το διευθετήσουμε το ζήτημα" ...
Με 20 euros έκανε τούμπες κ αυτος κ ο συνάδελφος του, μας έδειξαν κ στο χάρτη που βρισκόμασταν, κάναμε κ κουβεντούλα, λέω μας πιάσαν κορόιδα, έπρεπε να δώσουμε λιγότερα. Anyway αυτό ήταν ένα καλό μάθημα στο πως μπορείς απο βλακεία κ ανυπομονησία να χαλάσεις ένα πανέμορφο ταξίδι. Ευτυχώς εμας μας κόστισε μερικά euros άλλα θα μπορούσε να μπλέξουμε σε δυσάρεστες καταστάσεις.
Μπαίνοντας στα σκόπια, πραγματικά νιώσαμε οτι επανήλθαμε στον πολιτισμό. Κατευθυνθήκαμε προς Οχρίδα καθώς η πείνα κ η ζέστη μας είχε καταβάλλει. Η Οχρίδα είναι το πιο τουριστικό μέρος της Δημοκρατίας των Σκοπίων, έχει μια λίμνη κ φημίζεται για τις ψαροταβέρνες περιμετρικά της
Φάγαμε το ψαράκι μας, κάναμε κ μια μικρή βόλτα στην παραλία να νιώσουμε τη δροσιά της λίμνης, παγωτάκι κ αφού νιώσαμε δυνατοί κ ακμαίοι, ξεκινήσαμε για Ελλάδα. Απο κει κ πέρα δν είχε τπτ το συνταρακτικό, σε 1-1,5 ώρα ήμασταν στην πατρίδα κ μετά καρφί για θεσσαλονίκη. Ααα, κάναμε άλλο ένα τραγικό λάθος. Η Μπίτολα είναι η τελευταία πόλη στο χάρτη πριν τα σύνορα. Εμεις θυμούμενοι οτι στους Ευζώνους με το που περνάς, είχε ενα σωρό βενζινάδικα, υποθέσαμε οτι κάτι ανάλογο θα γινόταν κ στη Γέυγελη. Τελικά την πατήσαμε καθώς δν είχε τπτ κ μόλις είδα το 1,65 στη Φλώρινα , λέω "επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα" .. βάλε 10 ευρώ ισα να φτάσουμε
Συμπερασματικά
Το ταξίδι άξιζε περα ως πέρα. διασχίσαμε πανέμορφα μέρη, γνωρίσαμε τόπους που πριν 10 μέρες αγνοούσαμε την ύπαρξη τους, συνδυάσαμε παραλίες με sightseeing, δοκιμάσαμε τις αντοχές μας στο τιμόνι, γεμίσαμε εικόνες κ ήδη νοσταλγούμε τις καλλίγραμμες σέρβες.
Κ όλα αυτά με 120 ευρώ βενζίνη κ γύρω στα 10-12 ευρώ διόδια + τα 10 του Μοντενέγκρο. Δοκιμάστε να πάτε 2 άτομα σε κάποιο νησί των κυκλάδων με αυτοκίνητο. Απο θεσσαλονίκη, μια τριακοσοπενηντάρα στο νερό.
Θα το ξανάκανα ? -- Εννοείται άλλα θα φρόντιζα να έχω περισσότερες μέρες κ καλύτερη οργάνωση.
Αυτά λοιπόν απτην πρώτη μου ταξιδιωτική ιστορία, με το καλό θα ακολουθήσουν κ άλλες
--- Πόδι μέχρι τον αφαλό, πανύψηλες, μεσογειακά χαρακτηριστικά, πανέμορφες --- πραγματικά περπατάς στο δρόμο κ δν ξέρεις απο που θα σου ξεπροβάλλει ... 
