panos18578
Member
Περιεχόμενα
Το επομένο πρωι, μετά απο ενα "γεμάτο" πρωινό σε κοντινό καφέ, αποφασίσαμε να ξεκινησουμε την περιπλανηση μας στην υπολοιπη πόλη, σε ενα γρήγορο τέμπο καθως είχαμε ακομα ούτε μιαμιση μερα στη διαθεση μας...
Η αρχή έγινε απο την Knez Mihaila, τον πιο γνωστο εμπορικό δρόμο του Βελιγραδίου που φιλοξενει γνωστες αλυσιδες καταστηματων αλλά και τοπικα κατστηματα.
Αφησαμε πίσω μας το κάστρο Καλεμέγκνταν και μετα απο 7'-8' φτασαμε στην πλατεία Trg Republike. Εκεί δεσπόζει το μπρουτζινο αγαλμα του πρίγκηπαMihailo Obrenović III, που το 1867 απελευθερωσε 7 πόλεις της Σερβίας απο τους Τουρκους.
Μεσω της οδου Terazije, φτάσαμε μετά απο 5' μπροστά απο το ιστορικό ξενοδοχείο Moskva. Ενα πανεμορφο κτίριο πολλών δεκαετιών και ανάλογης ιστορίας. Η διακόσμηση και η ατμόσφαιρο του καφέ του Moskva μας "προσκάλεσε" χωρίς πολλά πολλά για εναν εσπρέσο, αργότερα, το βραδυ της ίδιας μέρας...
Συνεχίζοντας, ακουλουθήσαμε την Nikole Pašića και σε 3' φτάσαμε στο πάρκο Pionirski. Κοιτώντας δεξιά, είδαμε το Παλιό Παλάτι και ακριβώς δίπλα του το κτίριο του Προέδρου τηςΔημοκρατίας. Εκείνη τη στιγμή μάλιστα πραγματοποιούνταν αλλάγη φρουράς
Ακριβώς απέναντι απ'αυτά τα κτίρια υπάρχει η έδρα της Εθνοσυνέλευσης της Σερβίας.
Στο τέλος του Pionirski Park, στρίψαμε δεξιά στην Kneza Milosa, με νοτιοανατολική κατευθυνση πλέον και προορισμό...τα απομεινάρια του πολέμου... Ηταν Μάρτης του 1999 όταν το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας, επειδή η τελευταία αρνείτο να υπογράψει τη συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου. Οι βομβαρδισμοί διήρκεσαν σχεδόν 3 μήνες και ακολουθήθηκαν από χερσαία εισβολή. Στη διασταύρωση με την οδο Nemanjina στέκεται μισοδιαλυμένο το κάποτε Υπουργείο Άμυνας της Γιουγκοσλαβίας...
Πλησίαζε μεσημεράκι. Πηραμε τον δρόμο της επιστροφής, με ολίγη από παράκαμψη! Συνεχίσαμε στην Nemanjina και έπειτα στην Karađorđeva με προορισμό την όχθη του ποταμού Σάβα και τα εστιατόρια της πιο βόρεια. Μεχρι να φτάσουμε όμως σε αυτα, περπατήσαμε αρκετα, ίσως 20' ...Είπαμε, ηθελημένη παράκαμψη να δουμε το ποτάμι ...
Κανένα όμως από τα εστιατόρια της όχθης (ή προβλήτας αν προτιμάτε) δεν μας "γέμισε" το μάτι και αποφασίσαμε να γυρίσουμε σχεδόν εκει που ξεκινησε η πρωινή μας βόλτα. Στη διασταυρωση Knez Mihaila και Kralja Petra, ήταν το Snezana. Ωραίος χώρος και κόσμος και καλό φαγητό. Τιμήσαμε πίτσα και από γλυκάκι παστούλα! Επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας καθώς η κούραση από τον τεράστιο περίπατο ήταν μεγάλη.
Belgrage by night και Greek gyros!
Ο μεσημεριανός ύπνος κράτησε παραπάνω απο το αναμενόμενο, ωστόσο δεν μπορουσαμε να σκεφτούμε κάτι άλλο απο το εσπρεσακι στο Moskva! Μεσω και πάλι της Kneza Mihaila για να τη δούμε και με φωτα, φτασαμε στο lobby του ξενοδοχείου. Διακόσμηση, παλαιου αριστοκρατικού στυλ με "κερασάκι" τις μελωδίες του πιανου... Μεγάλες τζαμαρίες δεν σε εμποδιζαν να βλεπεις εξω. Θύμιζε έντονα το καφέ Gerbeaud της Βουδαπέστης.
Απολαύσαμε το καφεδάκι μας για αρκετή ώρα στο φιλόξενο αυτό lobby. Η συνέχεια της βόλτας δεν ειχε προκαθοριστεί, αλλά αφου βρεθήκαμε και πάλι κοντά στην έδρα της Εθνοσυνέλευσης, αποφασίσαμε να δούμε και αυτό το κτίριο φωτισμένο!
Για το βραδυνό μας γευμα θέλαμε να επισκεφτουμε και πάλι την Skadarlija, την Μονμάρτη του Βελιγραδίου, που είχε αρκετές επιλογές. Από το House of the National Assemply of Serbia ακολουθησαμε την Terazije βόρεια. Ομως, φτάνοντας στην Republic Square προσέξαμε στο αριστερό μας χέρι ενα μικρό αλλά με αρκετό κόσμο "γυράδικο" το Gyros Inn. Δεν το πολυσυζητήσαμε! Σταθηκαμε και τυχεροί βρίσκοντας αμέσως δυο σκαμπό. Γευστικότατο όπως αποδειχτηκε...
Η επιστροφή μας στο ξενοδοχείο εγινε απο διαφορα στενα, ετσι για να αποκτήσουμε και εικόνες περα απο τους γνωστους δρόμους μιας πολης...
Το καλύτερο για το τέλος!
Μας απέμενε ενα τελευταιο πρωινό στην πρωτεύουσα της Σερβίας και είχαμε σχεδιάσει να το περάσουμε όσο πιο χαλαρά γινόταν με έναν περίπατο στο Πάρκο Καλεμέγκνταν που "κλείνει" μέσα του το Φρούριο του Βελιγραδίου. Σχεδόν ¨μεσοτοιχία" με το ξενοδοχείο μας (το θετικό του που είπαμε στην αρχή! ) Αξίζει να σημειωσω πως η πρωινή ομίχλη έκανε εντονη την παρουσία της παρόλο που ήταν σχεδόν 9:00 πμ, κάτι που οπως είπαν οι ντόπιοι ήταν απόλυτα φυσιολογικό.
Αφού πήραμε το απαραίτητο breakfast και πριν μπούμε στο πάρκο, περπατησαμε παράλληλα με αυτό για να βρούμε πολύ κοντα μας το άγαλμα του Ρηγα Φεραιου σε ένα μικρό γωνιακο παρκάκι! Ο Ρήγας συνελήφθη το 1797 από τους Αυστριακούς στην Τεργέστη και παραδόθηκε στους Τούρκους, οι οποίοι τον σκότωσαν δια στραγγαλισμού το 1798 στο Βελιγράδι! Πιο κάτω θα δείτε και φωτο με τον ιστορικό πύργο Νεμπόισα όπου φυλακίστηκε και θανατώθηκε. Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του Καλεμέγνταν.
Το πάρκο έχει αρκετές εισόδους, εμείς επιλέξαμε την δυτική που ηταν πιο κοντά μας. Εκεί ακριβώς είναι και ο ζωολογικός κήπος του Βελιγραδίου που εκείνη την ώρα ειχε ξεκινήσει να δέχεται τις πρώτες οικογένειες καθώς ήταν Κυριακή πρωι.
Προσπεράσαμε τον κήπο και μπροστά μας απλώθηκαν τα μελαγχολικά χρώματα του φθινοπωρου. Ψηλά και μικρότερα δέντρα είχαν "στρώσει" τα φύλλα τους στα μονοπάτια του πάρκου, μαζί με μεγάλες εκτάσεις με πράσινο και καποιες σκόρπιες παιδικές χαρές.
Ανηφορίζοντας, μετά από 2'-3' συναντήσαμε μια από τις πύλες εισόδου στο φρούριο.
Μπαινοντας πλέον μεσα από τα τείχη, είχαμε φτάσει στο κατά τη γνωμη μου ωραιοτερο σημείου του φρούριου. Εκεί που βλεπεις αφ' υψηλού το "πάντρεμα" του ποταμού Σάβα με το Δουναβη.
Ακριβώς απέναντι και δεξιά φαίνεται το Μεγάλο Νησί του Πολέμου. Είναι ακατοίκητο, αποτελεί υδροβιότοπο και απέκτησε το όνομα αυτό επειδή σε όλη την ιστορία του Μεγάλου Πολέμου μεταξύ Αυστροουγγαρίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν στρατηγικό σημείο, είτε για την κατάκτηση ή για την υπεράσπιση του Βελιγραδίου.
Περπατώντας παράλληλα με τα τείχη, αρχίζεις και βλεπεις τα κτίρια στο Novi Beograd ( Νέο Βελιγράδι) και ακριβως κάτω απο το φρούριο τον πύργο Νεμπόισα για τον οποίο έκανα λόγω νωρίτερα.
Στη συνέχεια, υπάρχει ένα απο το πιο γνωστά αγάλματα της πόλης το "Victor", ύψους 14 μέτρων και συμβολίζει την επικράτηση των Σερβων εναντίον των Οθομανών. Πρόκειται για αντρική φιγούρα που κρατά στο δεξί της χέρι ξίφος.
Λόγω της πίεσης του χρόνου, δεν είχαμε την ευκαιρία να γυρίσουμε περισσότερα σημεία της περιοχής. Φωτογραφηθήκαμε στην "Great Staircase" και προχωρήσαμε σε μία απο τις εξόδους του πάρκου.
Ακριβώς απέναντι ξεκινούσε η Kneza Mihaila. Ηπιαμε ενα γρήγορο καφεδάκι στο συμπαθητικό Choco Kaffe που βρισκόταν δυο τετράγωνα μακρυά και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Είχε ερθει η ώρα να μας παραλάβει το βανάκι για το αεροδρόμιο...
Εν κατακλείδι;
Πιστεύω πως ο γνήσιος "ταξιδευτής" αποκτά εμπειρίες και εικόνες σε καθε γωνιά της γης που θα βρεθεί. Ετσι και στο Βελιγράδι. Μπορεί να μην ανήκει στους κορυφαίους προορισμούς αλλά δυόμιση μέρες είδαμε πολλά και δεν βαρέθηκαμε στιγμή. Αν είχαμε χρόνο ισως βλέπαμε από κοντά και το μουσείο Nikola Tesla, το ναό του Αγίου Σαββα κ.α. Δεν αποκλείω στο μέλλον να ξαναβρεθώ στην κοντινή μας "λευκή πόλη"...
Η αρχή έγινε απο την Knez Mihaila, τον πιο γνωστο εμπορικό δρόμο του Βελιγραδίου που φιλοξενει γνωστες αλυσιδες καταστηματων αλλά και τοπικα κατστηματα.
Αφησαμε πίσω μας το κάστρο Καλεμέγκνταν και μετα απο 7'-8' φτασαμε στην πλατεία Trg Republike. Εκεί δεσπόζει το μπρουτζινο αγαλμα του πρίγκηπαMihailo Obrenović III, που το 1867 απελευθερωσε 7 πόλεις της Σερβίας απο τους Τουρκους.
Μεσω της οδου Terazije, φτάσαμε μετά απο 5' μπροστά απο το ιστορικό ξενοδοχείο Moskva. Ενα πανεμορφο κτίριο πολλών δεκαετιών και ανάλογης ιστορίας. Η διακόσμηση και η ατμόσφαιρο του καφέ του Moskva μας "προσκάλεσε" χωρίς πολλά πολλά για εναν εσπρέσο, αργότερα, το βραδυ της ίδιας μέρας...
Συνεχίζοντας, ακουλουθήσαμε την Nikole Pašića και σε 3' φτάσαμε στο πάρκο Pionirski. Κοιτώντας δεξιά, είδαμε το Παλιό Παλάτι και ακριβώς δίπλα του το κτίριο του Προέδρου τηςΔημοκρατίας. Εκείνη τη στιγμή μάλιστα πραγματοποιούνταν αλλάγη φρουράς
Ακριβώς απέναντι απ'αυτά τα κτίρια υπάρχει η έδρα της Εθνοσυνέλευσης της Σερβίας.
Στο τέλος του Pionirski Park, στρίψαμε δεξιά στην Kneza Milosa, με νοτιοανατολική κατευθυνση πλέον και προορισμό...τα απομεινάρια του πολέμου... Ηταν Μάρτης του 1999 όταν το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας, επειδή η τελευταία αρνείτο να υπογράψει τη συμφωνία για το μέλλον του Κοσσυφοπεδίου. Οι βομβαρδισμοί διήρκεσαν σχεδόν 3 μήνες και ακολουθήθηκαν από χερσαία εισβολή. Στη διασταύρωση με την οδο Nemanjina στέκεται μισοδιαλυμένο το κάποτε Υπουργείο Άμυνας της Γιουγκοσλαβίας...
Πλησίαζε μεσημεράκι. Πηραμε τον δρόμο της επιστροφής, με ολίγη από παράκαμψη! Συνεχίσαμε στην Nemanjina και έπειτα στην Karađorđeva με προορισμό την όχθη του ποταμού Σάβα και τα εστιατόρια της πιο βόρεια. Μεχρι να φτάσουμε όμως σε αυτα, περπατήσαμε αρκετα, ίσως 20' ...Είπαμε, ηθελημένη παράκαμψη να δουμε το ποτάμι ...
Κανένα όμως από τα εστιατόρια της όχθης (ή προβλήτας αν προτιμάτε) δεν μας "γέμισε" το μάτι και αποφασίσαμε να γυρίσουμε σχεδόν εκει που ξεκινησε η πρωινή μας βόλτα. Στη διασταυρωση Knez Mihaila και Kralja Petra, ήταν το Snezana. Ωραίος χώρος και κόσμος και καλό φαγητό. Τιμήσαμε πίτσα και από γλυκάκι παστούλα! Επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας καθώς η κούραση από τον τεράστιο περίπατο ήταν μεγάλη.
Belgrage by night και Greek gyros!
Ο μεσημεριανός ύπνος κράτησε παραπάνω απο το αναμενόμενο, ωστόσο δεν μπορουσαμε να σκεφτούμε κάτι άλλο απο το εσπρεσακι στο Moskva! Μεσω και πάλι της Kneza Mihaila για να τη δούμε και με φωτα, φτασαμε στο lobby του ξενοδοχείου. Διακόσμηση, παλαιου αριστοκρατικού στυλ με "κερασάκι" τις μελωδίες του πιανου... Μεγάλες τζαμαρίες δεν σε εμποδιζαν να βλεπεις εξω. Θύμιζε έντονα το καφέ Gerbeaud της Βουδαπέστης.
Απολαύσαμε το καφεδάκι μας για αρκετή ώρα στο φιλόξενο αυτό lobby. Η συνέχεια της βόλτας δεν ειχε προκαθοριστεί, αλλά αφου βρεθήκαμε και πάλι κοντά στην έδρα της Εθνοσυνέλευσης, αποφασίσαμε να δούμε και αυτό το κτίριο φωτισμένο!
Για το βραδυνό μας γευμα θέλαμε να επισκεφτουμε και πάλι την Skadarlija, την Μονμάρτη του Βελιγραδίου, που είχε αρκετές επιλογές. Από το House of the National Assemply of Serbia ακολουθησαμε την Terazije βόρεια. Ομως, φτάνοντας στην Republic Square προσέξαμε στο αριστερό μας χέρι ενα μικρό αλλά με αρκετό κόσμο "γυράδικο" το Gyros Inn. Δεν το πολυσυζητήσαμε! Σταθηκαμε και τυχεροί βρίσκοντας αμέσως δυο σκαμπό. Γευστικότατο όπως αποδειχτηκε...
Η επιστροφή μας στο ξενοδοχείο εγινε απο διαφορα στενα, ετσι για να αποκτήσουμε και εικόνες περα απο τους γνωστους δρόμους μιας πολης...
Το καλύτερο για το τέλος!
Μας απέμενε ενα τελευταιο πρωινό στην πρωτεύουσα της Σερβίας και είχαμε σχεδιάσει να το περάσουμε όσο πιο χαλαρά γινόταν με έναν περίπατο στο Πάρκο Καλεμέγκνταν που "κλείνει" μέσα του το Φρούριο του Βελιγραδίου. Σχεδόν ¨μεσοτοιχία" με το ξενοδοχείο μας (το θετικό του που είπαμε στην αρχή! ) Αξίζει να σημειωσω πως η πρωινή ομίχλη έκανε εντονη την παρουσία της παρόλο που ήταν σχεδόν 9:00 πμ, κάτι που οπως είπαν οι ντόπιοι ήταν απόλυτα φυσιολογικό.
Αφού πήραμε το απαραίτητο breakfast και πριν μπούμε στο πάρκο, περπατησαμε παράλληλα με αυτό για να βρούμε πολύ κοντα μας το άγαλμα του Ρηγα Φεραιου σε ένα μικρό γωνιακο παρκάκι! Ο Ρήγας συνελήφθη το 1797 από τους Αυστριακούς στην Τεργέστη και παραδόθηκε στους Τούρκους, οι οποίοι τον σκότωσαν δια στραγγαλισμού το 1798 στο Βελιγράδι! Πιο κάτω θα δείτε και φωτο με τον ιστορικό πύργο Νεμπόισα όπου φυλακίστηκε και θανατώθηκε. Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά του Καλεμέγνταν.
Το πάρκο έχει αρκετές εισόδους, εμείς επιλέξαμε την δυτική που ηταν πιο κοντά μας. Εκεί ακριβώς είναι και ο ζωολογικός κήπος του Βελιγραδίου που εκείνη την ώρα ειχε ξεκινήσει να δέχεται τις πρώτες οικογένειες καθώς ήταν Κυριακή πρωι.
Προσπεράσαμε τον κήπο και μπροστά μας απλώθηκαν τα μελαγχολικά χρώματα του φθινοπωρου. Ψηλά και μικρότερα δέντρα είχαν "στρώσει" τα φύλλα τους στα μονοπάτια του πάρκου, μαζί με μεγάλες εκτάσεις με πράσινο και καποιες σκόρπιες παιδικές χαρές.
Ανηφορίζοντας, μετά από 2'-3' συναντήσαμε μια από τις πύλες εισόδου στο φρούριο.
Μπαινοντας πλέον μεσα από τα τείχη, είχαμε φτάσει στο κατά τη γνωμη μου ωραιοτερο σημείου του φρούριου. Εκεί που βλεπεις αφ' υψηλού το "πάντρεμα" του ποταμού Σάβα με το Δουναβη.
Ακριβώς απέναντι και δεξιά φαίνεται το Μεγάλο Νησί του Πολέμου. Είναι ακατοίκητο, αποτελεί υδροβιότοπο και απέκτησε το όνομα αυτό επειδή σε όλη την ιστορία του Μεγάλου Πολέμου μεταξύ Αυστροουγγαρίας και Οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν στρατηγικό σημείο, είτε για την κατάκτηση ή για την υπεράσπιση του Βελιγραδίου.
Περπατώντας παράλληλα με τα τείχη, αρχίζεις και βλεπεις τα κτίρια στο Novi Beograd ( Νέο Βελιγράδι) και ακριβως κάτω απο το φρούριο τον πύργο Νεμπόισα για τον οποίο έκανα λόγω νωρίτερα.
Στη συνέχεια, υπάρχει ένα απο το πιο γνωστά αγάλματα της πόλης το "Victor", ύψους 14 μέτρων και συμβολίζει την επικράτηση των Σερβων εναντίον των Οθομανών. Πρόκειται για αντρική φιγούρα που κρατά στο δεξί της χέρι ξίφος.
Λόγω της πίεσης του χρόνου, δεν είχαμε την ευκαιρία να γυρίσουμε περισσότερα σημεία της περιοχής. Φωτογραφηθήκαμε στην "Great Staircase" και προχωρήσαμε σε μία απο τις εξόδους του πάρκου.
Ακριβώς απέναντι ξεκινούσε η Kneza Mihaila. Ηπιαμε ενα γρήγορο καφεδάκι στο συμπαθητικό Choco Kaffe που βρισκόταν δυο τετράγωνα μακρυά και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Είχε ερθει η ώρα να μας παραλάβει το βανάκι για το αεροδρόμιο...
Εν κατακλείδι;
Πιστεύω πως ο γνήσιος "ταξιδευτής" αποκτά εμπειρίες και εικόνες σε καθε γωνιά της γης που θα βρεθεί. Ετσι και στο Βελιγράδι. Μπορεί να μην ανήκει στους κορυφαίους προορισμούς αλλά δυόμιση μέρες είδαμε πολλά και δεν βαρέθηκαμε στιγμή. Αν είχαμε χρόνο ισως βλέπαμε από κοντά και το μουσείο Nikola Tesla, το ναό του Αγίου Σαββα κ.α. Δεν αποκλείω στο μέλλον να ξαναβρεθώ στην κοντινή μας "λευκή πόλη"...
