Ελλάδα Δράμα

[McElk]

1/11 Αναχώρηση στις 7.30 και μετά 300 χιλιόμετρα άφιξη στη Δράμα και γραμμή για το Μουσείο Τραίνων δίπλα στον Σιδ. Σταθμό.

Ο σταθμός της Δράμας που άλλοτε έσφυζε από κίνηση (ήταν ο δεύτερος σε σπουδαιότητα σταθμός της Β. Ελλάδας μετά της Θεσσαλονίκης), δυστυχώς υπολειτουργεί. Έως εδώ φτάνει κάποιος επιβατηγός συρμός από Θεσσαλονίκη και μετά τίποτε. Μόνο λεωφορεία συνεχίζουν προς Αλεξανδρούπολη και πότε-πότε κάποιο εμπορικό τραίνο.

Στο δίκτυο ερημιά και εγκατάλειψη. Σε μας που ζήσαμε τον σιδηρόδρομο στην ακμή του και κάναμε δεκάδες ταξίδια δεκαετίες 70 και 80 η εικόνα προκαλεί θλίψη!

Κατατοπιστική ξενάγηση από δύο συνταξιούχους σιδηροδρομικούς.

Παλαιότερες συσκευές επικοινωνίας. Τηλέγραφοι με σήματα Μορς.

Δρεζίνα - ειδικό σιδηροδρομικό όχημα που κινείται μηχανικά στις ράγες τραίνου και χρησιμεύει στις εργασίες συντήρησης του σιδηροδρόμου.

Εγκαταλελειμμένα (και βανδαλισμένα) βαγόνια επιβατηγού συρμού.

Όχημα ταχυδρομείου. Η διαλογή και ταξινόμηση της αλληλογραφίας γινόταν εν κινήσει.

Όχημα συνεργείου. Διέθετε μαγειρείο και υπνωτήρια για τους εργάτες.

Υδροληψία ατμομηχανών.

Σύστημα περιστροφής μηχανής κατά 180 μοίρες.

Σε κλειστό υπόστεγο 2 ατμομηχανές

Ρίγη συγκίνησης. Η ηρωική ατμομηχανή που μετέφερε το 1940 τους επίστρατους από τον σταθμό της Αθήνας στο μέτωπο. Βρέθηκε εγκαταλελειμμένη σε αμαξοστάσιο της Αλεξανδρούπολης, συντηρήθηκε και μεταφέρθηκε στο μουσείο.

Όχημα-εστιατόριο του Οριάν εξπρές. Πολυτέλειες, ακριβό ξύλο, βελούδο!

Κάθε τραπεζάκι διέθετε κουδούνι για να ειδοποιεί τον σερβιτόρο.

Βόρεια.

Πολύχρωμες φυλλωσιές δέντρων.

Παρατηρητήριο ποταμού Νέστου.

Μνημείο πεσόντων κατά τη Βουλγαρική κατοχή 41-44.

Χωριό Σκαλωτή. Μονοπάτι για τον ομώνυμο καταρράκτη.

Ένα πέτρινο τοξωτό γεφύρι.

Μερικά εμπόδια στη διαδρομή.

Τα νερά πέφτοντας σχηματίζουν λιμνούλα (βάθρα)

Γεύμα στη ταβέρνα «Το Ξύλινο» στο χωριό Σιδηρόνερο.
Βράδυ στην πόλη της Δράμας.

2/11 Αναχώρηση για Παρανέστι.

Χωριό Νικηφόρος. Σιδηροδρομικός σταθμός.
Τα ανοίγματα σφραγισμένα με λαμαρίνες.

Υδατογέφυρα στο χωριό Πυξάρι.

Ο ερειπωμένος Σιδ. Σταθμός Πλατανιάς.

Φράγμα Θησαυρού στον ποταμό Νέστο.

Η στέψη του φράγματος με την ποικιλόχρωμη φύση απέναντι.

Χαμηλή η στάθμη του νερού αυτή την εποχή και έτσι δεν λειτουργούσαν οι υδροστρόβιλοι.

Ή λίμνη της Πλατανόβρυσης στα κατάντι του φράγματος.

Παρανέστι. Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Ευχάριστη έκπληξη σε τόσο μικρό χωριό.

Ξενοδοχείο Filoxenia

Θέα από το μπαλκόνι.

Γεύμα στην ταβέρνα «η Λέσχη» Εξαιρετικό το κοκορέτσι!

Έρημος σταθμός Παρανεστίου. Χορταριασμένες οι γραμμές. Αναμνήσεις εδώ.

Σιδηροδρομική γέφυρα Νέστου στη θέση Αγ. Γεώργιος

Μνημείο στην πλατεία του χωριού

3/11 Γέφυρα Bailey στο δρόμο για Αρκουδόρεμα.

Πεζογέφυρα πάνω από το ρέμα.

Εύκολο μονοπάτι.

Περιοχή για πικ-νικ.

Και ο καταρράκτης Αγ. Βαρβάρας με τη λίμνη που σχηματίζει.

Καταπράσινη φύση στο δρόμο για Σταυρούπολη.

Σ. Σταθμός Σταυρούπολης.

Καφεδάκι στην πλατεία.

Λίγο πριν την Ξάνθη. Πέτρινο τοξωτό γεφύρι.

Ξάνθη. Περιοχή παλιάς πόλης.

Ανατολίτικες γεύσεις στο ρεστωράν «Η Παλαιά Πόλις»

Στάση στην Κομοτηνή για μια ποικιλία από λουκούμια στου Νεντίμ.

«Είδες οι έρημοι σταθμοί / πως σου ματώνουν την ψυχή» τραγούδησε η Βίκυ Μοσχολιού.

 

[psilos3]

Εξαιρετικό το οδοιπορικό κι όπως πάντα οι φωτογραφίες σου!

 

[thanosth]

Πολύ ωραία φωτο-ιστορια , μας ταξίδεψες στην Δράμα και πέριξ αυτής..

Έως εδώ φτάνει κάποιος επιβατηγός συρμός από Θεσσαλονίκη και μετά τίποτε.

Μια μικρή διορθωσούλα:
Μπορεί να υπάρχει σιδηροδρομικό δρομολόγιο Θεσσαλονίκη Δράμα αλλά στην πράξη στη Δράμα δεν φτάνει το τρένο.
Το δρομολόγιο εκτελείται με τρένο μόνο ως τις Σέρρες και από εκεί με λεωφορείο ως τη Δράμα. Δυστυχώς

 

[McElk]

Εξαιρετικό το οδοιπορικό κι όπως πάντα οι φωτογραφίες σου!

Ευχαριστώ. Βοήθησε και ο πολύ καλός καιρός. Είχε λιακάδα όλο το τριήμερο.

Μια μικρή διορθωσούλα:
Μπορεί να υπάρχει σιδηροδρομικό δρομολόγιο Θεσσαλονίκη Δράμα αλλά στην πράξη στη Δράμα δεν φτάνει το τρένο.
Το δρομολόγιο εκτελείται με τρένο μόνο ως τις Σέρρες και από εκεί με λεωφορείο ως τη Δράμα. Δυστυχώς

Ευχαριστώ για τη διόρθωση.

Δυστυχώς έτσι όπως πάει η κατάσταση ίσως σε λίγο καιρό να μην κυκλοφορούν επιβατηγά τραίνα από Θεσσαλονίκη και βορειότερα.

Την εποχή που σπούδαζα Θεσσαλονίκη, δεκαετία 70, υπήρχε πρωινό τραίνο Ορμένιο – Πειραιάς. Συνήθως όμως ταξίδευα με το βραδινό, Ορεστιάδα – Αθήνα, (Έβρος εξπρές) γιατί έκανε λιγότερες στάσεις. Έκανε 9 ώρες για Θεσσαλονίκη. Μέχρι να φτάσει Κομοτηνή είχε ήδη γεμίσει (6-8 βαγόνια με 10 κουπέ το καθένα και 8 θέσεις σε κάθε κουπέ).
2 -3 τοπικά δρομολόγια μέχρι Αλεξανδρούπολη έκαναν και αυτοκινητάμαξες (ωτομοτρίς).
Σε περιόδους μεγάλης κίνησης (παραμονές γιορτών) ήταν τέτοια η πληρότητα που πολλοί ταξίδευαν όρθιοι στους διαδρόμους.
Θυμάμαι σε κάτι εκλογές που ανέβαινα Ορεστιάδα ήμασταν σαν σαρδέλες όχι μόνο στους διαδρόμους αλλά ακόμη και στις τουαλέτες! Ελεγκτής εισιτηρίων ήταν αδύνατο να περάσει και εγώ βρήκα ελεύθερη θέση να καθίσω μόλις μετά το Διδυμότειχο!

Πόσες γνωριμίες έγιναν και πόσα ειδύλλια πλέχθηκαν σε εκείνα τα ολονύκτια ταξίδια στα τραίνα μεταξύ φοιτητών!
Φίλος γνώρισε την – εδώ και 50 χρόνια - σύζυγό του στο ίδιο κουπέ που ταξιδεύαμε όλοι μαζί.

Μετά από αυτές τις αναμνήσεις είναι δυνατόν να μην «σου ματώνουν την ψυχή» οι «έρημοι σταθμοί»!

 

[KIKI]

Τι ωραιο ταξιδι ,ποσες αναμνήσεις μου εφερες στο νου!Ωραίες φωτογραφίες επίσης.
Το τραγουδι της αείμνηστης Μοσχολιού καταπληκτικό.