eva kas
Member
- Μηνύματα
- 961
- Likes
- 225
- Επόμενο Ταξίδι
- οσο πιο μακρια γινεται!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτικη + Αρκτικη
χαχαχαχχαχα!!!!ελπιζω να μην εγινε στην πραγματικοτητα αυτο..........
Εκείνη κι Εκείνος Ταξιδεύουν...
- Thread starter Rosa
- Ημερομηνία δημιουργίας
χαχαχαχχαχα!!!!ελπιζω να μην εγινε στην πραγματικοτητα αυτο..........
eva kas
Member
- Μηνύματα
- 961
- Likes
- 225
- Επόμενο Ταξίδι
- οσο πιο μακρια γινεται!
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτικη + Αρκτικη
Γιατί νομίζω ότι ταυτίζομαι μάλλον με Εκείνον;;; Στη βαλίτσα πάντως είμαστε ίδιοι -μη σου πω και στη γκρίνια...
(θα ζήσω γιατρέ μου;:roll
τρομερο Rosa!!!πολυ γελιο!!!!
και γω παντως του κυριου μοιαζω!!
αδεια βαλιτσα κουβαλαω οταν φευγω για να εχω χωρο στην επιστροφη!
Lyda
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 241
- Επόμενο Ταξίδι
- ΚΑΛΜΥΚΙΑ
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Βρε στ' αληθεια εγινε και δεν ηταν το μονο...
meli
Member
- Μηνύματα
- 1.261
- Likes
- 365
- Επόμενο Ταξίδι
- ...μηπως στην αγάπη???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ολος ο κόσμος
Συνεχιστε....
ΜΙΑ ΑΔΕΙΑ ΒΑΛΙΤΖΑ
ολα αυτά ναι ... και παντως πάντα κατι μας λείπει....
εκεινο που δεν ξεχναμε ειναι μια αδεια βαλιτσα για εχουμε που να βαλουμε τις .... αγορές.
Οχι δεν αγοραζουμε αλλες βαλιτζες , σάκκους η οτιδήποτε σχετικό ... γαιτι έχουμε πήξει....
παντως αν ... αν λέω βρουμε και καμία .... καλή ρε παιδάκι που , οπως πχ κάποιες δερμάτινες απο τη Τυνησια η υφασματινες απο τη ΠΟΛΗ ..... εεε παντα χρειάζονται και ας μη το ξερουμε...
ομως ολα αυτά ..... συν τις φωτογραφίες που κουβαλαει ο σκληρος δισκος του μυαλού μας ειιναι τα πλούτη μας....
ολα αυτά ναι ... και παντως πάντα κατι μας λείπει....
εκεινο που δεν ξεχναμε ειναι μια αδεια βαλιτσα για εχουμε που να βαλουμε τις .... αγορές.
Οχι δεν αγοραζουμε αλλες βαλιτζες , σάκκους η οτιδήποτε σχετικό ... γαιτι έχουμε πήξει....
παντως αν ... αν λέω βρουμε και καμία .... καλή ρε παιδάκι που , οπως πχ κάποιες δερμάτινες απο τη Τυνησια η υφασματινες απο τη ΠΟΛΗ ..... εεε παντα χρειάζονται και ας μη το ξερουμε...
ομως ολα αυτά ..... συν τις φωτογραφίες που κουβαλαει ο σκληρος δισκος του μυαλού μας ειιναι τα πλούτη μας....
Last edited by a moderator:
erminathess
Member
- Μηνύματα
- 566
- Likes
- 321
- Ταξίδι-Όνειρο
- αργεντινη,μεξικο
...Εκείνη τελειώνει τις βαλίτσες τους γύρω στα μεσάνυχτα
-στην καλυτερη των περιπτωσεων, συνηθως κατα τις 1.30 πεφτει
πτώμα και την επόμενη έχουν να ξυπνήσουν στις τέσσερις για να προλάβουν την πρωινή πτήση.
Αναρωτιέται αν θα τα καταφέρει να κοιμηθεί με τόση ένταση κανένα δίωρο
-αλλα ειναι τοσο πτωμα που ξεραινεται, ενω ο ηχος απο το ξυπνητηρι ηχει σαν αποκοσμη ηχω στα αφτια της
Εκείνος έχει τελειώσει από τις εννιά το βράδυ
-εχοντας σπαταλήσει ένα ολοκληρο τεταρτο απο τον ημιπολυτιμο χρόνο του για να συγκεντρωσει τα αγαπημενα του πουκαμισα, μπλειζερ και τζην, δηλωνοντας ότι δεν θα παρει πολλα, παιρνοντας ομως τελικα περισσοτερα από εκεινη, ξεροντας εκ των προτερων οτι θα αγορασει αλλα τοσα
και γλαρώνει βλέποντας στην τηλεόραση: αθλητικά, ειδήσεις, Λαζόπουλο
-έχοντας μπει ήδη στο mood των διακοπών αφου εχει ανοιξει το gps και τη ζαλιζει την τελευταια στιγμή με ερωτησεις του στυλ "πως το ειπαμε αγαπη μου το ξενοδοχειο που μενουμε α! το βρηκα, το βρηκα, τι ωρα πεταμε αυριο για να τσεκαρω την πτηση"
Είπαμε… την επόμενη Εκεινος θα το πληρώσει όλο το αραλίκι!..
- κουβαλωντας με χαρη υπο τα εκπληκτα ματια των απανταχου αρσενικων τη ροζ samsonite βαλιτσα της !
Κοριτσια ειστε απιστευτες, γραφετε!!
Καλα Ερση, μιλαμε περιγραφεις το απολυτο σαλονικιωτικο pretravel show!
-στην καλυτερη των περιπτωσεων, συνηθως κατα τις 1.30 πεφτει
πτώμα και την επόμενη έχουν να ξυπνήσουν στις τέσσερις για να προλάβουν την πρωινή πτήση.
Αναρωτιέται αν θα τα καταφέρει να κοιμηθεί με τόση ένταση κανένα δίωρο
-αλλα ειναι τοσο πτωμα που ξεραινεται, ενω ο ηχος απο το ξυπνητηρι ηχει σαν αποκοσμη ηχω στα αφτια της
Εκείνος έχει τελειώσει από τις εννιά το βράδυ
-εχοντας σπαταλήσει ένα ολοκληρο τεταρτο απο τον ημιπολυτιμο χρόνο του για να συγκεντρωσει τα αγαπημενα του πουκαμισα, μπλειζερ και τζην, δηλωνοντας ότι δεν θα παρει πολλα, παιρνοντας ομως τελικα περισσοτερα από εκεινη, ξεροντας εκ των προτερων οτι θα αγορασει αλλα τοσα
και γλαρώνει βλέποντας στην τηλεόραση: αθλητικά, ειδήσεις, Λαζόπουλο
-έχοντας μπει ήδη στο mood των διακοπών αφου εχει ανοιξει το gps και τη ζαλιζει την τελευταια στιγμή με ερωτησεις του στυλ "πως το ειπαμε αγαπη μου το ξενοδοχειο που μενουμε α! το βρηκα, το βρηκα, τι ωρα πεταμε αυριο για να τσεκαρω την πτηση"
Είπαμε… την επόμενη Εκεινος θα το πληρώσει όλο το αραλίκι!..
- κουβαλωντας με χαρη υπο τα εκπληκτα ματια των απανταχου αρσενικων τη ροζ samsonite βαλιτσα της !
Κοριτσια ειστε απιστευτες, γραφετε!!
Καλα Ερση, μιλαμε περιγραφεις το απολυτο σαλονικιωτικο pretravel show!
Last edited by a moderator:
Yorgos
Member
- Μηνύματα
- 9.687
- Likes
- 50.580
- Επόμενο Ταξίδι
- Umhlanga
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού τότε, τώρα, πάντα
Με παντρεύεσαι;
Rosa
Member
- Μηνύματα
- 1.635
- Likes
- 1.964
- Ταξίδι-Όνειρο
- Trobriand Islands...
Ακολουθεί το κεφάλαιο
Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και πρώτο δείπνο ‘έξω’
Ανοίγει η πόρτα του δωματίου. Ο ταλαίπωρος αχθοφόρος αποθέτει μπαγκάζια. Οι ρόλοι των δύο φύλλων μπαίνουν σε δράση.
Εκείνος, ο τροφοσυλλέκτης/κυνηγός της πλειοκαίνου, ρίχνει μια γρήγορη πλην αποφασιστική ματιά σε μπαλκόνι, δωμάτιο και μπάνιο, μετρώντας και υπολογίζοντας τις πιθανές αδυναμίες του χώρου για πιθανή εισβολή, όπως και την αντιμετώπισή της. Αμέσως μετά τον έλεγχο ασφαλείας, αρπάζει το τηλεκοντρόλ και δίνει μια να βολευτεί (με τα παπούτσια) στο κρεβάτι, αλλάζοντας από κανάλι σε κανάλι με ταχύτητα κονκόρντ σε διηπειρωτική πτήση, με απώτερο σκοπό την εύρεση του τοπικού αθλητικού σταθμού.
Εκείνη, η μητέρα-εστία, συμμαζώχτρα και τακτική από τη φύση της, εποπτεύει το χώρο κι ανοίγει χωρίς χρονοτριβή τις βαλίτσες. «Άστα μωρέ, δυο βράδια θα μείνουμε», τολμά Εκείνος. «Δυο ξεδυό, μην είμαστε σα γύφτοι», έρχεται το αποστομωτικό επιχείρημα. «Θα τακτοποιήσεις τα πράγματά σου;» τον ρωτάει. Εκείνος το έχει δει το έργο. Την τελευταία φορά που τόλμησε, ο καψερός, να απλώσει χέρι στο ένα τριακοστό του χώρου της βαλίτσας που του αναλογούσε, του ήρθε ένα απανωτό ‘Α πα πα, πρόσεξε μη μου τα τσαλακώσεις!’ (βλ. τα είκοσι εννιά τριακοστά του εντελώς λογικά κατανεμημένου χώρου που της αναλογούσαν), και τράβηξε το χέρι άρον άρον. Έκτοτε το ‘μαθε και καταφεύγει στο λεγόμενο Σωσίβιο των Διπλωματικών Απαντήσεων. «Όχι, μανίτσα μου, μη σου χαλάσω τη σειρά», απαντάει, και την αφήνει να δημιουργήσει. Μισή ώρα αργότερα τα συρτάρια είναι τακτοποιημένα, οι κρεμάστρες φορτωμένες, οι κρέμες/κρεμούλες/κρεμίτσες αραδιασμένες με σειρά προτεραιότητας στο μπάνιο, οι οδοντόβουρτσες σε ποτηράκι, οι σαγιονάρες σε παράταξη μπροστά στη ντουζιέρα, τα πλαστικά καπέλα για τη λεκάνη ακουμπισμένα πάνω στο καζανάκι.
«Ωραία, πάμε;», ξανατολμά Εκείνος (τόσα κοινά ταξίδια, κι ακόμα να τη μάθει τη σειρά, με μια ελπίδα ζει ο άνθρωπος…). «Δυο λεπτάκια, να κάνω ένα ντουζάκι», ξαναπαντάει Εκείνη. Εδώ παρατηρείται ένα από τα Ανεξήγητα Παράδοξα των Ταξιδιών: άσχετα με τη διάρκεια της μετάβασης από το κατώφλι της οικίας της στον ονειρεμένο προορισμό, με άλλα λόγια, άσχετα με το αν μεσολάβησε μια δεκαπεντάωρη πτήση για τη Σιγκαπούρη ή μια αυτοκινητάδα της μιάμιση ώρας για την ορεινή Κορινθία, άμα τη αφίξει της, Εκείνη νιώθει επιτακτική την ανάγκη για ένα μπάνιο. Εννοείται πως είναι κάτι που έχει κάνει ακριβώς πριν ξεκινήσει το ταξίδι, πράγμα που εξακολουθεί (τόσα κοινά ταξίδια μετά, κι ακόμα να το χωνέψει Εκείνος), να τον μπερδεύει, δεν εννοεί να κατανοήσει το vital της υπόθεσης μήτε το κεφαλαιώδες τρίπτυχο της ταξιδιωτικής επιβίωσης, 'τροφή-στέγη-δυο ντους τη μέρα', και εξακολουθεί να απορεί, «δεν ανεβήκαμε με τα πόδια στη Ζήρεια, μανίτσα μου», ψελλίζει ήδη υποταγμένος, και ξαναθρονιάζεται στο κρεβάτι/καναπέ για να παρακολουθήσει το δεύτερο ημίχρονο ενός συναρπαστικού αγώνα πετάνγκ μεταξύ των τοπικών ομάδων. Δυο λεπτάκια και πενήντα λεπτά αργότερα, κι ενώ η αδρεναλίνη του ξεχειλίζει παρακολουθώντας μια παρτίδα γκολφ, Εκείνη κάνει την εμφάνισή της με το μπουρνούζι κι αρχίζει να ανασκαλεύει τα προσφάτως τακτοποιημένα συρτάρια. «Όχι, όχι, όοοοοοχιιιι, δεν το ‘φερα!», θρηνολογεί Εκείνη, έχοντας μόλις ανακαλύψει πως έχει ξεχάσει να πάρει μαζί το Ένα και Μοναδικό σετάκι που θα ταίριαζε γάντι με την περίσταση. Διπλωματικό Σωσίβιο Δύο, «κούκλα είσαι, βρε, ότι κι αν βάλεις», και το εμπόδιο προσπερνιέται με χάρη, για να κολλήσει αμέσως μετά: «Εσύ έτσι θα ‘ρθεις;» Εκείνος κοιτιέται με απορία, τι έχει το τζιν, ξανακοιτιέται μπας κι υπάρχει αθέατος λεκές, «έλα μωρέ, για να κατεβούμε μέχρι το εστιατόριο του ξενοδοχείου πρέπει να αλλάξω;» «Ποιο ξενοδοχείο, δε θα βγούμε?» τον ξανακατακεραυνώνει Εκείνη, έχοντας ήδη επιλέξει το ακριβότερο εστιατόριο με τοπική κουζίνα, που τυχαίνει να βρίσκεται στην άλλη άκρη της πόλης. Έχει βραδιάσει, είναι αργά, πρέπει να καλέσουν ταξί, ο κυνηγός/προστάτης μέσα του αγανακτεί, καλούν ταξί, το ταξί κάνει ‘anothel half houl, sil’, όπως ακριβώς τους έχει ενημερώσει με ασιάτικη προφορά ο ασιάτης ρεσεψιονίστ, στο μεταξύ Εκείνος έχει φορέσει καινούργιο μπλουζάκι (‘διάλεξε, ή φοράς καινούργιο μπλουζάκι ή ξυρίζεσαι, να σουλουπωθείς λιγάκι’), τα συρτάρια και τα ράφια στις ντουλάπες μοιάζουν σα να τα έχει αναδέψει τροπικός κυκλώνας, το τέλεια τακτοποιημένο μπάνιο έχει γίνει αχταρμάς, ξένοι, βράδυ, σε καινούργια πόλη, σε καινούργια χώρα, βγαίνουν να δοκιμάσουν μια τοπική κουζίνα ενδιαφέρουσα, διαφορετική, καυτερή, καμία σχέση με ελληνική, μου ‘κανε το στομάχι κόμπο, κατακάηκα, γ@μώ την Ταϋλάνδη μου, γ@μώ, και να επιστρέψουν άρον άρον στο ξενοδοχείο για Μαλόξ…
Τακτοποίηση στο ξενοδοχείο και πρώτο δείπνο ‘έξω’
Ανοίγει η πόρτα του δωματίου. Ο ταλαίπωρος αχθοφόρος αποθέτει μπαγκάζια. Οι ρόλοι των δύο φύλλων μπαίνουν σε δράση.
Εκείνος, ο τροφοσυλλέκτης/κυνηγός της πλειοκαίνου, ρίχνει μια γρήγορη πλην αποφασιστική ματιά σε μπαλκόνι, δωμάτιο και μπάνιο, μετρώντας και υπολογίζοντας τις πιθανές αδυναμίες του χώρου για πιθανή εισβολή, όπως και την αντιμετώπισή της. Αμέσως μετά τον έλεγχο ασφαλείας, αρπάζει το τηλεκοντρόλ και δίνει μια να βολευτεί (με τα παπούτσια) στο κρεβάτι, αλλάζοντας από κανάλι σε κανάλι με ταχύτητα κονκόρντ σε διηπειρωτική πτήση, με απώτερο σκοπό την εύρεση του τοπικού αθλητικού σταθμού.
Εκείνη, η μητέρα-εστία, συμμαζώχτρα και τακτική από τη φύση της, εποπτεύει το χώρο κι ανοίγει χωρίς χρονοτριβή τις βαλίτσες. «Άστα μωρέ, δυο βράδια θα μείνουμε», τολμά Εκείνος. «Δυο ξεδυό, μην είμαστε σα γύφτοι», έρχεται το αποστομωτικό επιχείρημα. «Θα τακτοποιήσεις τα πράγματά σου;» τον ρωτάει. Εκείνος το έχει δει το έργο. Την τελευταία φορά που τόλμησε, ο καψερός, να απλώσει χέρι στο ένα τριακοστό του χώρου της βαλίτσας που του αναλογούσε, του ήρθε ένα απανωτό ‘Α πα πα, πρόσεξε μη μου τα τσαλακώσεις!’ (βλ. τα είκοσι εννιά τριακοστά του εντελώς λογικά κατανεμημένου χώρου που της αναλογούσαν), και τράβηξε το χέρι άρον άρον. Έκτοτε το ‘μαθε και καταφεύγει στο λεγόμενο Σωσίβιο των Διπλωματικών Απαντήσεων. «Όχι, μανίτσα μου, μη σου χαλάσω τη σειρά», απαντάει, και την αφήνει να δημιουργήσει. Μισή ώρα αργότερα τα συρτάρια είναι τακτοποιημένα, οι κρεμάστρες φορτωμένες, οι κρέμες/κρεμούλες/κρεμίτσες αραδιασμένες με σειρά προτεραιότητας στο μπάνιο, οι οδοντόβουρτσες σε ποτηράκι, οι σαγιονάρες σε παράταξη μπροστά στη ντουζιέρα, τα πλαστικά καπέλα για τη λεκάνη ακουμπισμένα πάνω στο καζανάκι.
«Ωραία, πάμε;», ξανατολμά Εκείνος (τόσα κοινά ταξίδια, κι ακόμα να τη μάθει τη σειρά, με μια ελπίδα ζει ο άνθρωπος…). «Δυο λεπτάκια, να κάνω ένα ντουζάκι», ξαναπαντάει Εκείνη. Εδώ παρατηρείται ένα από τα Ανεξήγητα Παράδοξα των Ταξιδιών: άσχετα με τη διάρκεια της μετάβασης από το κατώφλι της οικίας της στον ονειρεμένο προορισμό, με άλλα λόγια, άσχετα με το αν μεσολάβησε μια δεκαπεντάωρη πτήση για τη Σιγκαπούρη ή μια αυτοκινητάδα της μιάμιση ώρας για την ορεινή Κορινθία, άμα τη αφίξει της, Εκείνη νιώθει επιτακτική την ανάγκη για ένα μπάνιο. Εννοείται πως είναι κάτι που έχει κάνει ακριβώς πριν ξεκινήσει το ταξίδι, πράγμα που εξακολουθεί (τόσα κοινά ταξίδια μετά, κι ακόμα να το χωνέψει Εκείνος), να τον μπερδεύει, δεν εννοεί να κατανοήσει το vital της υπόθεσης μήτε το κεφαλαιώδες τρίπτυχο της ταξιδιωτικής επιβίωσης, 'τροφή-στέγη-δυο ντους τη μέρα', και εξακολουθεί να απορεί, «δεν ανεβήκαμε με τα πόδια στη Ζήρεια, μανίτσα μου», ψελλίζει ήδη υποταγμένος, και ξαναθρονιάζεται στο κρεβάτι/καναπέ για να παρακολουθήσει το δεύτερο ημίχρονο ενός συναρπαστικού αγώνα πετάνγκ μεταξύ των τοπικών ομάδων. Δυο λεπτάκια και πενήντα λεπτά αργότερα, κι ενώ η αδρεναλίνη του ξεχειλίζει παρακολουθώντας μια παρτίδα γκολφ, Εκείνη κάνει την εμφάνισή της με το μπουρνούζι κι αρχίζει να ανασκαλεύει τα προσφάτως τακτοποιημένα συρτάρια. «Όχι, όχι, όοοοοοχιιιι, δεν το ‘φερα!», θρηνολογεί Εκείνη, έχοντας μόλις ανακαλύψει πως έχει ξεχάσει να πάρει μαζί το Ένα και Μοναδικό σετάκι που θα ταίριαζε γάντι με την περίσταση. Διπλωματικό Σωσίβιο Δύο, «κούκλα είσαι, βρε, ότι κι αν βάλεις», και το εμπόδιο προσπερνιέται με χάρη, για να κολλήσει αμέσως μετά: «Εσύ έτσι θα ‘ρθεις;» Εκείνος κοιτιέται με απορία, τι έχει το τζιν, ξανακοιτιέται μπας κι υπάρχει αθέατος λεκές, «έλα μωρέ, για να κατεβούμε μέχρι το εστιατόριο του ξενοδοχείου πρέπει να αλλάξω;» «Ποιο ξενοδοχείο, δε θα βγούμε?» τον ξανακατακεραυνώνει Εκείνη, έχοντας ήδη επιλέξει το ακριβότερο εστιατόριο με τοπική κουζίνα, που τυχαίνει να βρίσκεται στην άλλη άκρη της πόλης. Έχει βραδιάσει, είναι αργά, πρέπει να καλέσουν ταξί, ο κυνηγός/προστάτης μέσα του αγανακτεί, καλούν ταξί, το ταξί κάνει ‘anothel half houl, sil’, όπως ακριβώς τους έχει ενημερώσει με ασιάτικη προφορά ο ασιάτης ρεσεψιονίστ, στο μεταξύ Εκείνος έχει φορέσει καινούργιο μπλουζάκι (‘διάλεξε, ή φοράς καινούργιο μπλουζάκι ή ξυρίζεσαι, να σουλουπωθείς λιγάκι’), τα συρτάρια και τα ράφια στις ντουλάπες μοιάζουν σα να τα έχει αναδέψει τροπικός κυκλώνας, το τέλεια τακτοποιημένο μπάνιο έχει γίνει αχταρμάς, ξένοι, βράδυ, σε καινούργια πόλη, σε καινούργια χώρα, βγαίνουν να δοκιμάσουν μια τοπική κουζίνα ενδιαφέρουσα, διαφορετική, καυτερή, καμία σχέση με ελληνική, μου ‘κανε το στομάχι κόμπο, κατακάηκα, γ@μώ την Ταϋλάνδη μου, γ@μώ, και να επιστρέψουν άρον άρον στο ξενοδοχείο για Μαλόξ…
Last edited by a moderator:
ΕΡΣΗ
Member
Λες, βρε παιδι μου,να ειναι διαφορετικα τα πραγματα, ας πουμε για παραδειγμα, στην Πατρα;
KIKI
Member
- Μηνύματα
- 2.697
- Likes
- 6.676
- Επόμενο Ταξίδι
- Ιορδανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αφρική Ναμιμπια
Εγω παλι που το χειμωνα κυκλοφορω στα αεροδρομια με καπελιερα που περιεχει το μπορσαλινο του αφεντη τι να πω;
α ! όλα και όλα για το συγκεκριμενο αφεντη οτι και να κανεις ειναι λιγο
αφου ο ανθρωπος ειναι αρχοντας , που να παει χωρις καπελο !!!
ΕΡΣΗ
Member
Οσο ειμαστε με το borsalino μονο καλα ειμαστε! Τρεμω μηπως του ερθει και καμια ιδεα για μπαστουνι με ασημενια λαβη και μας βαλουν στο ματι και ολοι οι σεκιουριταδες των απανταχου αεροδρομιων!
Εκπομπές Travelstories
