Ιταλία Εκεί που δεν Πήγαμε – Κι Εκεί που Καταλήξαμε : Η ομορφιά του απρόοπτου στην Βόρεια Ιταλία

[alma viajer@]

4η ΗΜΕΡΑ( Μπρέσκια- Βερόνα)​

Το πρωί με βρήκε άλλη μια φορά εξαντλημένη και με μπόλικη καταρροή. Δεν αισθανόμουν καλά. Πήρα το αντισταμινικό μου. Φαρμακείο ανοιχτό δεν υπήρχε κοντά για να πάρω κάτι για το κρύωμα. Κυριακή κιόλας. Υπήρχε back up ένα τελευταίο panadol του συνταξιδιώτη μου, οπότε κάπως ήμουν ήρεμη. Θα μου πείτε και γιατί δεν τα έπαιρνες το βράδυ για να κοιμηθείς σαν πουλάκι; Προτιμούσα να τα παίρνω τη μέρα για να μπορώ να ακολουθήσω το πρόγραμμα της εκδρομής. Το βράδυ στο κατάλυμα δεν με ένοιαζε. Με ενδιέφερε να μη χάσω κάτι από το ταξίδι λόγω αυτής της αδιαθεσίας. Χαζομάρα, μπορεί. Πρέπει να ξέρεις που πρέπει να σταματήσεις και να μη βάζεις σε κίνδυνο την υγεία σου. Τέλος πάντων.

Ετοιμαστήκαμε για να πάμε να πάρουμε κάτι να φάμε και να πάμε στον σταθμό του τρένου. Σήμερα θα πηγαίναμε στην λίμνη Ματζόρε. Θα πηγαίναμε! Όσο είδατε τη λίμνη αυτή εσείς, την είδαμε και εμείς. Δεν πήγαμε! Υποτίθεται ότι μέχρι τη Stresa δεν θα κάναμε πάνω από 2 ώρες με το τρένο. Για αυτό κιόλας επιλέξαμε να πάμε. Γιατί δεν ήταν απαγορευτική η απόσταση. Όταν φτάσαμε στο μηχάνημα για εισιτήρια την αντίστοιχη διαδρομή την έβγαζε πάνω από 4,5 ώρες με χίλιες δύο αλλαγές τρένων. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Και στο google εκείνη την στιγμή και στις εφαρμογές 4-5 ώρες το έβγαζε. Τι στο καλό. Η απεργία έφταιγε; H γκαντεμιά μας; Δε ξέρω. Τι κάνουμε τώρα; Που πάμε; Το να πάμε μονοήμερη στη λίμνη αποκλείστηκε μεμιάς. Γυρίζουμε στο Μιλάνο ή πάμε αλλού; Λίγες στιγμές σιωπής πέρασαν μέχρι να αναφωνήσουμε και οι δύο πάμε αλλού. Ωραία! Που να πάμε? Δεν είχαμε προετοιμαστεί για κάτι άλλο. Και να είχαμε, έπρεπε να πάμε κάπου που να βόλευαν οι ώρες. Να έφευγε τρένο σχετικά άμεσα και να είχε και δρομολόγια επιστροφής βολικά. Ψάχναμε στο μηχάνημα, αλλά δεν μας έβγαζε τρένο για πουθενά. Δεν είχε τρένο για κανένα προορισμό. Τι στο καλό! Δεν γίνεται να μην υπάρχει για πουθενά. Αφού στο google και στις εφαρμογές είχε δρομολόγια. Και εκεί που είχα αρχίσει να τσαντίζομαι και ήμουν έτοιμη να πάω στο γκισέ εισιτηρίων να μιλήσω με υπάλληλο, ένας κύριος που μας είδε από μακριά μας είπε πως υπάρχουν και άλλα μηχανήματα άλλης εταιρείας. Αν θυμάμαι καλά και συγχωρείστε με αν τα λέω λάθος, είπε ότι υπάρχουν δύο εταιρείες τρένων στην Ιταλία. Η μία συνδέει τα μεγάλα αστικά κέντρα και η άλλη τα μικρά ή κάτι τέτοιο. Δεν πάνε όλοι παντού και για αυτό δεν μας έβγαζαν τα μηχανήματα αυτής της εταιρείας δρομολόγια για πουθενά. Πράγματι, αλλάξαμε μηχάνημα και για όποιον προορισμό βάζαμε μας έβγαζε τα αντίστοιχα δρομολόγια. Μας εμφάνιζε μάλιστα και τις πιο δημοφιλείς διαδρομές. Πως μου διέφυγε εμένα αυτό; Να μην ξέρω για τις εταιρείες των τρένων; Είναι βασικό πράγμα. Για τη λίμνη πάλι δεν είχε τα εισιτήρια που θέλαμε, οπότε αρχίσαμε να ψάχνουμε κοντινό προορισμό που να μας κάνει κλικ, με φθηνό εισιτήριο και βολικά δρομολόγια που να φεύγει άμεσα. Πέσανε πολλές σκέψεις, δημοφιλή ονόματα πόλεων στο τραπέζι, αλλά χωρίς να το πολυκουράσουμε έπειτα από σύντομες αναζητήσεις στο διαδίκτυο καταλήξαμε σε μια πόλη άγνωστη στον πολύ κόσμο, περίπου 40 λεπτά από το Μιλάνο, την Μπρέσια (ή Μπρέσκια). Την πόλη αυτή ο συνταξιδιώτης μου ούτε την είχε ακούσει ποτέ και μεταξύ μας ούτε εγώ δεν θα τη γνώριζα, αν λίγους μήνες πριν το ταξίδι μια φίλη μου ταξιδιώτισσα δεν μου την είχε αναφέρει ως ένα από τα διαμαντάκια που θα έμενε γύρω από το Μιλάνο σε μελλοντικό της ταξίδι στην περιοχή.

Βγάλαμε τα εισιτήρια μας για την Μπρέσια. Το τρένο αναχωρούσε έπειτα από λίγα λεπτά. Η καταρροή δεν σταματούσε, είχα πλεόν ενόχληση στο λαιμό και η κούραση και η αδιαθεσία μου ήταν πλέον εμφανής. Όταν φτάσαμε, το πρώτο που ψάξαμε ήταν ανοιχτό φαρμακείο. Περπατήσαμε αρκετά για να βρούμε ένα. Η πρώτη αίσθηση από την άδεια ακόμα πόλη, μιας και ήταν Κυριακή πρωί ήταν πολύ θετική. Μεγάλοι δρόμοι, πεζοδρόμια, πεζόδρομοι, περιποιημένα κτίρια και για άλλη μια φορά παντού πανάκριβα αυτοκίνητα. Σε αυτή την πόλη θα βλέπαμε περισσότερα πανάκριβα αυτοκίνητα από ότι στο Μιλάνο. Στο φαρμακείο εξηγήσαμε τα περί αλλεργίας μου και τα συμπτώματα μου. Δεν ξέραμε και εμείς τι έχω. Πιθανόν μια μίξη αλλεργίας με κρύωμα. Τώρα τι στο καλό κατάλαβε και η κοπέλα δεν ξέρω. Μας έδωσε ένα ρινικό σπρέι και κάτι για το λαιμό. Το τελευταίο δεν το πήρα ποτέ. Πήρα το τελευταίο panadol του συνταξιδιώτη μου και το σπρέι για την καταρροή. Καλό κοκτέιλ! Με την ελπίδα ότι θα βγάλω την ημέρα μιας και ήμουν αρκετά ταλαιπωρημένη. Ο συνταξιδιώτης μου προφανώς όλο αυτό το διάστημα έλεγε να μην πάμε πουθενά, να γυρίσουμε πίσω και άλλα τέτοια χαριτωμένα ( μη λέτε ότι δε με πρόσεχε κιόλας), αλλά εγώ δεν άκουγα τίποτα. Προχωράμε κανονικά! Ωστόσο, για πρώτη φορά του ζήτησα μια χάρη. Μιας και δεν είχαμε πλάνο, πρόγραμμα, τίποτα, να κάνει εκείνος παιχνίδι. Είχαμε την ελευθερία να κάνουμε ότι θέλουμε, να πάμε όπου θέλουμε χωρίς πρόγραμμα, χωρίς να ξέρουμε τι θα συναντήσουμε και να εκπλαγούμε από αυτά που θα έβλεπαν τα ματάκια μας. Του ζήτησα λοιπόν να γίνει αυτός ο οδηγός μας, να κοιτάει αυτός το gps όταν χρειάζεται, γιατί απλά δεν μπορούσα. Δεν είχα τις δυνάμεις. Ομολογώ ότι αυτό το ευχαριστήθηκα.

Αφού πήρε καφεδάκι, κοίταξε το gps και τα σημεία ενδιαφέροντος της πόλης και ξεκινήσαμε για εξερεύνηση. Περπατήσαμε σε πολύ όμορφα σοκάκια, είδαμε έναν κρεμαστό ρινόκερο και όμορφες πλατείες με ναούς και μνημεία της UNESCO. Πραγματικά η βόλτα στο ιστορικό κέντρο της Brescia είχε ενδιαφέρον. Δεν το περίμενα! Τα κτίρια ήταν πολύ όμορφα σε παστέλ χρωματιστούς. Μάλιστα πέσαμε πάνω και σε αρχαιολογικό χώρο πάρα πολύ ωραίο. Το αρχαιολογικό πάρκο της ρωμαϊκής Μπρέσια, μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Υπάρχει και ρωμαϊκό θέατρο και άλλα μνημεία γύρω γύρω. Κάποια από αυτά μπορείς να τα δεις και δωρεάν, αφού είναι σε υπαίθριο χώρο και δεν έχουν βάλει είσοδο. Και μετά από αυτή τη βόλτα συνεχίσαμε για το κάστρο της πόλης! Τι τα θέλω τα κάστρα και τις ανηφόρες! Είμαι που είμαι τσακωμένη με την γυμναστική! Ωστόσο, το πλακόστρωτο μονοπάτι μέσα στα δέντρα ήταν πολύ όμορφο και όσο βλέπαμε να ξεπροβάλλει η πόλη από ψηλά, ένα χαμόγελο σχηματιζόταν στα πρόσωπά μας. Και ας μην βοηθούσε ο λαμπρός ήλιος στο ανέβασμα. Η γκρίνια έδινε την θέση της στην δίψα για εξερεύνηση! Ευτυχώς, τα φάρμακα μάλλον με έπιασαν και ήδη είχα αρχίσει να αισθάνομαι καλύτερα. Η θέα από ψηλά ήταν απίστευτη! Ακόμα πιο μαγικό όμως ήταν το κάστρο στην κορυφή του λόφου. Πραγματικά δεν περίμενα ότι θα είναι κανονικό κάστρο! Τίποτα χαλάσματα φανταζόμουν ότι θα δω. Η είσοδος για να μπεις στο κάστρο ήταν δωρεάν. Εδώ σε αντίστοιχο κάστρο θα είχαμε βάλει την είσοδο τουλάχιστον 15 ευρώ. Προφανώς υπήρχε είσοδος στο μουσείο που υπήρχε στην κορυφή, αλλά δεν μπήκαμε μέσα. Απολαύσαμε τη θέα από ψηλά. Τι όμορφες που φαίνονταν οι κεραμοσκεπές! Όχι αυτή η τσιμεντίλα η δική μας. Τέλος πάντων! Αφού διαβήκαμε κάθε γωνιά του κάστρου, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το κέντρο της πόλης. Μας μένανε ακόμα κάποιες πλατείες για να ολοκληρώσουμε τη βόλτα σε όλο το ιστορικό κέντρο. Και μετά; Τι θα κάναμε μετά; Ο συνταξιδιώτης μου πρότεινε να πάμε στην Βερόνα μιας και απείχε 35 λεπτά με το τρένο. Δεν μπορούσα να του χαλάσω χατήρι. Μου άρεσε και εμένα η ιδέα και ας την είχα τοποθετήσει στο μυαλό μου σε ξεχωριστό μελλοντικό ταξίδι παρέα με τη Βενετία. Ωστόσο, τα σχέδια μας είχαν ήδη ανατραπεί, οπότε βάλαμε πλώρη για το σταθμό του τρένου, αφού πρώτα είδαμε κάποιες πλατείες ακόμα. Ομολογώ ότι πηγαίνοντας στον σταθμό του τρένου περάσαμε πολύ ωραίες πλατείες και σημεία για φωτογραφίες και φαγητό. Πολύ γουστόζικα μαγαζιά γεμάτα κόσμο μιας και ήταν πολύ νωρίς το μεσημέρι. Αν δεν επιθυμούσαμε να πάρουμε το τρένο για Βερόνα, άνετα καθόμουν να φάω σε αυτά τα ταβερνάκια. Ήταν φοβερά. Κατευθυνθήκαμε στην Piazza della Loggia, μια από τις κεντρικές πλατείες της Μπρέσια, όπου εκτός των άλλων θαυμάσαμε και το αστρονομικό ρολόι στον πύργο. Μπήκαμε και μέσα και σε έναν ναό, δε θυμάμαι σε ποια πλατεία από όλες.. Ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη η πόλη αυτή. Ήταν ωραίο να μην έχεις ιδέα τι θα δεις στην επόμενη γωνία. Πραγματικά είχε ενδιαφέρον η Μπρέσια και απόλαυσα την εξόρμηση σε αυτήν. Λυπάμαι που πήγαμε απροετοίμαστοι και έτσι δεν θυμάμαι τι διαδρομές κάναμε, τι ακριβώς είδαμε. Για όσα έγραψα βοήθησε το google maps. Τέλος πάντων. Επόμενη στάση Βερόνα.

Ο σταθμός του τρένου ήταν 10-15 λεπτά εκτός του κέντρου της πόλης. Επιλέξαμε να την περπατήσουμε αυτή την απόσταση και να μην πάρουμε κάποιο λεωφορείο. Πριν από αυτό ο συνταξιδιώτης μου πήρε καφέ ή κάτι που έφερνε σε κρύο καφέ από μια αλυσίδα καταστημάτων 12Οz. Κάτι σαν γρανίτα καφές. Δεν ξέρω. Πάντως του άρεσε πολύ και όπου συναντούσε την συγκεκριμένη αλυσίδα έπαιρνε το κρύο καφεδάκι του. Μα πως γίνεται οι Ιταλοί να μην έχουν κρύο καφέ! Πόσες φορές την άκουσα αυτή τη φράση στο ταξίδι! Έχασα το μέτρημα! Και δεν είχε και άδικο. Με τέτοια ζέστη! Οι λάτρεις του καφέ έχετε και τα δίκια σας!

Μέχρι να φτάσουμε στο κέντρο είδαμε ωραία κτίρια μεν, συνηθισμένα δε, μια τεράστια λεωφόρο και την πύλη της πόλης. Ωστόσο, ακόμη δεν βλέπαμε τίποτα που να μας εντυπωσιάζει. Όταν περάσαμε την πύλη με τις καμάρες και το ρολόι και μπήκαμε στο ιστορικό κέντρο της Βερόνας το σκηνικό άλλαξε. Αντικρύσαμε πανέμορφα κτίρια με υπέροχη αρχιτεκτονική, καθώς και μια απέραντη πλατεία. Σε αυτή είχαν στηθεί αθλητικές εκδηλώσεις. Είχαν κλείσει μέρος της πλατείας και έπαιζαν ποδόσφαιρο. Γινόταν χαμός από κόσμο που κοιτούσε τριγύρω και έβγαζε φωτογραφίες. Η πλειοψηφία βεβαίως θαύμαζε την Αρένα. Η Αρένα είναι κάτι παρόμοιο με το Κολοσσαίο της Ρώμης. Πολύ θα θέλαμε να επισκεφτούμε το εσωτερικό της, αλλά με κάτι λιγότερο από 40 ευρώ εισιτήριο δεν το κάναμε. Ωστόσο, βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες την Αρένα και την πανέμορφη πλατεία. Μα δεν ξέραμε που να πρωτοκοιτάξουμε. Συνεχίσαμε όμως τη βόλτα μας στα στενά της Βερόνας. Τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και ο κόσμος πολύς. Πραγματικά, οι δρόμοι είχαν κατακλυστεί από τουρίστες. Προσωπικά, αν και δεν αντέχω την τόση πολυκοσμία το γεγονός αυτό δεν με πείραξε. Ήταν τόσο όμορφα όλα γύρω μου που απλώς χάζευα χωρίς να με ενδιαφέρει ο κόσμος. Βλέπαμε τα διάφορα αξιοθέατα στο χάρτη και τις ταμπέλες και δεν ξέραμε που να πρωτοπάμε. Επιλέξαμε να πάμε πρώτα στο περιβόητο σπίτι με το μπαλκόνι της Ιουλιέτας. ‘Ηξερα ότι δεν θα δούμε τίποτα ιδιαίτερο. Και πράγματι δεν ήταν! Γινόταν ένας πανζουρλισμός. Βγάλαμε απλά μια φωτογραφία από μακριά, την ώρα που το πλήθος χούφτωνε το στήθος του αγάλματος της Ιουλιέτας. Μέσα σε αυτό τον χαμό δεν ξέρω πόσο ρομαντικό μπορεί να θεωρηθεί το συγκεκριμένο σημείο. Τέλος πάντων. Φύγαμε από εκεί και κατευθυνθήκαμε στην piazza delle Erbe. Τι όμορφη πλατεία Θεέ μου! Τα λόγια είναι φτωχά και η εικόνα δεν αποτυπώνει την πραγματικότητα. Και δεν είναι μόνο η εικόνα. Υπήρχαν μουσικοί του δρόμοι που έπαιζαν βιολί πασίγνωστα κομμάτια τόσο ταιριαστά με την ατμόσφαιρα. Καθίσαμε αρκετή ώρα στην πλατεία χαζεύοντας την, βγάζοντας φωτογραφίες και απολαμβάνοντας τη μουσική. Πόσο ενθουσιασμένη ήμουν εκείνη την στιγμή! Ομολογώ ότι δεν ήθελα και πολύ να φύγω από την πλατεία, ωστόσο συνεχίσαμε την βόλτα μας στα κουκλίστικα στενά της πόλης μέχρι που βγήκαμε στον ποταμό της πόλης, τον Αδίγη. Υπέροχο σημείο για φωτογραφίες. Το ποτάμι και στο βάθος ο λόφος με το αρχαιολογικό μουσείο και τα υπόλοιπα αξιοθέατα. Βγάλαμε μπόλικες φωτογραφίες. Αποφασίσαμε να μην περάσουμε τη γέφυρα, αλλά να συνεχίσουμε τη βόλτα στο κέντρο της πόλης. Αν έμενε χρόνος θα πηγαίναμε στην άλλη όχθη αργότερα. Συνεχίσαμε την βόλτα μας στα διάφορα σημεία ενδιαφέροντος της πόλης. Πραγματικά είναι πανέμορφο το κέντρο της Βερόνας. Όλα αυτά μέχρι να παραπονεθούν τα στομάχια μας. Ψάχναμε να βρούμε κάποιο μαγαζί σχετικά κοντά, οικονομικό και με καλές κριτικές. Έτσι βρεθήκαμε σε ένα γουστόζικο μαγαζί για πίτσα. Μια χαρά ήταν το φαγητό και ξεκουραστήκαμε ταυτόχρονα. Πήραμε τις ανάσες μας για να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Κατευθυνθήκαμε προς τον ποταμό της πόλης. Αυτή την φορά περάσαμε από μια όμορφη γέφυρα για την απέναντι όχθη του ποταμού. Βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες. Κοιτάξαμε τα δρομολόγια των τρένων για να δούμε τι περιθώρια είχαμε για επιστροφή στη βάση μας στο Μιλάνο. Ομολογουμένως, μπορούσαμε να συνεχίσουμε τη βόλτα μας σε αυτή τη πλευρά της πόλης και ίσως να πηγαίναμε προς το λόφο με το αρχαιολογικό μουσείο. Δυστυχώς, αυτό δεν συνέβη, ανάθεμα την ατυχία μου! Ήδη από την στιγμή που σηκωθήκαμε από το τραπέζι στην πιτσαρία ένιωθα αδύναμη. Δεν αισθανόμουν καλά και όσο περνούσε η ώρα η κατάσταση της υγείας μου χειροτέρευε. Δεν μπορούσα να αντέξω. Προφανώς τελείωσε η επίδραση του panadol; Δε ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ήθελα να επιστρέψω στο κατάλυμα για ξεκούραση και ίσα ίσα που φυλούσα τις δυνάμεις μου για να επιστρέψω στο σταθμό των τρένων της Βερόνας. Δεν ήταν και δίπλα. Η απόσταση ήταν αρκετή και αν και μπορούσαμε να πάρουμε τα ΜΜΜ, πεισματικά θέλησα να την περπατήσουμε.

Πράγματι, κόψαμε εισιτήρια και καθίσαμε στις θέσεις μας. Μέσα στο τρένο προφανώς είχε κλιματισμό. Εκείνη την ημέρα πραγματικά είχε πολλή ζέστη. Στην αρχή δεν με πείραζε ο κλιματισμός. Μετά από λίγα λεπτά όμως άρχισα να κρυώνω και έτσι έβαλα τη ζακέτα μου. Άρχισαν πάλι να τρέχουν οι μύτες και να φτερνίζομαι. Για να μην πολυλογώ έφτασα να φοράω τη ζακέτα μου και να έχω σαν κουβέρτα πάνω μου τη ζακέτα του συνταξιδιώτη μου και τη τσάντα μου και πάλι να κρυώνω. Όλοι ήταν χαλαροί και άνετοι με τον κλιματισμό και εγώ έτρεμα από το κρύο. Με κοιτούσαν όλοι, ενώ προσπαθούσα να κοιμηθώ για να ξεχάσω τα χάλια μου. Γιατί και ήμουν και αισθανόμουν χάλια. Προφανώς μου ανέβαινε πυρετός και αυτό το καταλάβαινα. Αυτή η απόσταση Βερόνας- Μιλάνου δεν παίζει να ήταν πάνω από μια ώρα και δεκαπέντε λεπτά και όμως σε μένα φάνηκε αιώνας! Περίμενα πως και πως να φτάσουμε! Δυσκολεύτηκα βέβαια και από τον σταθμό στο Μιλάνο μέχρι το κατάλυμα. Ένιωθα ότι δεν με κρατούσαν τα πόδια μου. Ευτυχώς βρήκαμε και θέση να κάτσουμε. Με την επιστροφή μας πήρα τα αντισταμινικά μου, έβαλα το σπρέι στη μύτη και χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα. Ο πυρετός είχε ήδη κάνει την εμφάνιση του γιατί καταλάβαινα ότι καίω ολόκληρη και το διαπίστωσε και ο συνταξιδιώτης μου ακουμπώντας με. Δεν είχαμε βέβαια θερμόμετρο, αλλά σίγουρα είχα ένα 38αρι. Ωστόσο, λόγω κούρασης κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως και ξεκουράστηκα. Πόσο μου έλειπε ο ύπνος!!!!

 

[alma viajer@]

5η ΗΜΕΡΑ (Τορίνο- Μπέργκαμο)​

Πως με βρήκε το πρωινό ξύπνημα; Μια χαρά! Ένιωθα κούραση, αλλά όχι αδιαθεσία. Δεν αισθανόμουν άρρωστη. Τι ωραία! Έτοιμη για νέες περιπέτειες, αφού πήρα κλασικά αντισταμινικό και σπρέι για την καταρροή. Μαζέψαμε τα πράγματά μας, καθώς θα τα παίρναμε μαζί μας όπου πηγαίναμε. Θα φεύγαμε από το Μιλάνο. Η τελευταία διανυκτέρευση αυτού του ταξιδιού ήταν στο Μπέργκαμο. Τέλος πάντων, όταν ετοιμαστήκαμε, πήγαμε να πάρουμε φοκάτσιες από τον φούρνο,αντί για πρωινό σνακ από το σούπερ μάρκετ και κατευθυνθήκαμε προς τον κεντρικό σταθμό των τρένων του Μιλάνου. Το πλάνο ήταν να πάρουμε το τρένο για Λουγκάνο. Είπαμε, θέλαμε να δούμε λίμνες σε αυτό το ταξίδι! Όσο είδατε όμως εσείς το Λουγκάνο, το είδαμε και εμείς! Όταν φτάσαμε στα εκδοτήρια εισιτηρίων διαπιστώσαμε ότι το δρομολόγιο για Λουγκάνο ήταν γεμάτο. Δεν υπήρχαν άλλα εισιτήρια έλεγε το μηχάνημα για αυτό το δρομολόγιο!!! Πόση γκαντεμιά σε αυτό το ταξίδι!!! Κοιτάξαμε αν υπήρχε εναλλακτικό δρομολόγιο. Υπήρχε ένα. Μικρή λεπτομέρεια. Τα εισιτήρια πηγαινέλα ήταν πανάκριβα. Δεν θυμάμαι ακριβώς το κόστος, αλλά δεν είχαν σχέση με αυτό που υπολογίζαμε. Επομένως, τα σχέδια μας πήγαν στράφι. Συνηθίσαμε τα απρόοπτα αυτού του ταξιδιού. Δεν πήγαν και πολλά όπως υπολογίζαμε. Πού θα πάμε; Αυτή ήταν η ερώτηση που έπρεπε να απαντήσουμε. Ψάξαμε τι υπάρχει τριγύρω. Είχαμε τις διαφωνίες μας. Έπρεπε να υπολογίσουμε ότι έπρεπε να είμαστε στο κατάλυμα στο Μπέργκαμο μέχρι τις 7? αν θυμάμαι καλά, διότι μετά μας χρέωνε έξτρα ποσό για το check in. Τέλος πάντων. Αυτό ήταν το λιγότερο. Αφού περιεργαστήκαμε τις πιθανές επιλογές αποφασίσαμε να πάμε στο Τορίνο. Πιστεύαμε ότι σε σχέση με άλλα μέρη στην ίδια απόσταση, δύσκολα θα κάναμε επίσκεψη σε αυτή την πόλη στο μέλλον.

Έτσι, μετά από ένα ταξίδι 2 ωρών και κάτι βρεθήκαμε στο Τορίνο. Ευτυχώς, η διαδρομή μας έδωσε την ευκαιρία να ξεκουραστούμε. Στον σταθμό των τρένων αποφασίσουμε να αφήσουμε τις βαλίτσες μας σε locker. Ξεμπερδέψαμε πολύ γρήγορα και αρκετά οικονομικά με αυτή την διαδικασία. Τσάμπα καθυστερήσαμε στον σταθμό του Μιλάνο που περιμέναμε να αφήσουμε εκεί τα πράγματά μας. Η ουρά όμως ήταν τεράστια και έτσι πήραμε τα πράγματα μαζί μας μέχρι το Τορίνο. Τέλος πάντων, αφού ξελαφρώσαμε από τα πράγματα βγήκαμε να εξερευνήσουμε την πόλη. Στην πλατεία απέναντι είδαμε μια ταμπέλα που μας ενημέρωνε ότι το Τορίνο είχε ανακηρυχθεί Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Έξυπνου Τουρισμού για το 2025. Στο τρένο διαβάσαμε μάλιστα και διάφορα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα για την πόλη για τα οποία δεν είχαμε ιδέα. Απλά πράγματα, αλλά ενδιαφέροντα για εμάς που δεν περιμέναμε ότι θα βρεθούμε εκεί και δεν ξέραμε τίποτα για την πόλη. Το Τορίνο είναι μια βιομηχανική πόλη που προσπαθεί πια να αποτινάξει αυτή την ταμπέλα. Το κτίριο-σύμβολο της πόλης είναι το Mole Antonelliana. Χτίστηκε από τον αρχιτέκτονα Αντονέλι. Στο Τορίνο υπάρχει Αιγυπτιακό Μουσείο, το οποίο είναι το μεγαλύτερο αιγυπτιακό μουσείο στον κόσμο σε αξία εκθεμάτων και το δεύτερο μεγαλύτερο αιγυπτιακό μουσείο στον κόσμο (μετά αυτό του Καϊρου) σε αριθμό εκθεμάτων. Η πόλη είναι συνδεδεμένη με την αυτοκινητοβιομηχανία της FIAT, αλλά και άλλες διεθνώς γνωστές εταιρείες όπως η Lavazza (καφές εσπρέσσο) και η Robe di Kappa (καθημερινή και αθλητική ένδυση). Βρέχεται από τον ποταμό Πάδο, ενώ οι φίλαθλοι του ποδοσφαίρου θα ξέρουν ότι η πόλη είναι το σπίτι της Γιουβέντους και της Τορίνο.

Ξεκινήσαμε την εξερεύνηση αφού σταματήσαμε στην αλυσίδα 12Οz για να προμηθευτούμε γρανίτα για μένα και αυτό τον κρύο “καφέ” για τον συνταξιδιώτη μου. Είχε αρκετή ζέστη εκείνη την ημέρα, οπότε τα κρύα ροφήματα ήταν ότι έπρεπε. Ξεκινήσαμε την περιήγηση. Αυτό που μας έκανε εντύπωση και διέφερε από τις πόλεις που είχαμε πάει έως εκείνη την στιγμή είναι ότι η πόλη είχε καμάρες. Αυτό ήταν βάλσαμο, διότι όπως προείπα είχε ήλιο και ζέστη εκείνη την ημέρα, οπότε για ένα μεγάλο διάστημα περπατούσαμε στην σκιά κάτω από τις καμάρες. Έτυχε και διασχίσαμε μεγάλους δρόμους, διότι οι καμάρες φιλοξενούσαν μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων ρούχων ένδυσης και όχι μόνο. Πολλά από αυτά ήταν πολυτελείς οίκοι μόδας. Έτσι, χωρίς να το καταλάβουμε φτάσαμε στην Piazza San Carlo. Πριν φτάσουμε στην πλατεία στην είσοδό της θαυμάσαμε δυο πολύ όμορφα γλυπτά. Για την πλατεία τα λόγια είναι φτωχά! Μια πελώρια πλατεία που γύρω γύρω υπήρχαν εκκλησίες, παλάτια, καταστήματα, μαγαζιά εστίασης κλπ και στο κέντρο υπήρχε έφιππο άγαλμα του Emmanuel Philibert, Δούκα της Σαβοΐας. Βγάλαμε ένα σωρό φωτογραφίες. Συνεχίσαμε την βόλτα μας περνώντας έξω από galleries, μουσεία, παλάτια και το Αιγυπτιακό μουσείο, ώσπου να φτάσουμε στην Piazza Castello και την Piazzetta Reale απέναντι από το Βασιλικό Ανάκτορο. Όλα όσα βλέπαμε ήταν πολύ εντυπωσιακά. Ακόμα και τα δρομάκια που κατέληγαν σε αυτή την πλατεία φαίνονταν πολύ όμορφα. Περάσαμε το Torre Campanaria Duomo di Torino και φτάσαμε στο Parco Archeologico Torri Palatine και την Παλατινή Πύλη. Ωραίο ήταν το αρχαιολογικό πάρκο, αν και κάνοντας μια σύγκριση, νομίζω το πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος στην Αθήνα είναι καλύτερο. Εντελώς αντικειμενικά !!

Πως συνεχίσαμε? Δεν προλαβαίναμε σίγουρα να δούμε όλο το κέντρο, οπότε αποφασίσαμε να περάσουμε έξω από το σήμα κατατεθέν της πόλης το Mole Antonelliana. Για να φτάσουμε εκεί βέβαια, διασχίσαμε ένα μέρος από το Giardini Reali di Torino, ένα καταπράσινο πάρκο της πόλης. Φτάνοντας στο Mole Antonelliana καταλάβαμε την επιβλητικότητα του κτιρίου. Πάρα πολύ ψηλό και επιβλητικό κτίριο. Η ουρά του κόσμου που περίμενε να μπει τεράστια. Μεγάλο μέρος της ουράς σχολεία. Και να θέλαμε να μπούμε, βλέποντας αυτή την ουρά χάσαμε κάθε διάθεση. Συνεχίσαμε τον δρόμο μας σε γειτονιές που πιθανόν να ήταν φοιτητικές κρίνοντας από τον κόσμο που συναντήσαμε. Με το περπάτημα φτάσαμε στις όχθες του ποταμού Πάδου. Πωωω! Τι όμορφο θέαμα! Άλλη μια πόλη με ποτάμι σε αυτό το ταξίδι. Τι ομορφιά ! Πόσο όμορφη κάνει μια πόλη το υδάτινο στοιχείο. Πραγματικά η γέφυρα Ponte Vittorio Emanuele I έβγαινε τόσο ωραία στις φωτογραφίες με φόντο την γειτονιά Borgo Po. Η φωτογραφική μηχανή πήρε φωτιά. Βγάλαμε πάρα πολλές λήψεις πριν αποφασίσουμε να περάσουμε τη γέφυρα για να πάμε στην απέναντι πλευρά. Πριν περάσουμε τη γέφυρα, θαυμάσουμε την πλατεία Piazza Vittorio Veneto Square. Γενικά, είδαμε πολύ εντυπωσιακές πλατείες στην πόλη.

Περάσαμε τη γέφυρα και χαζέψαμε τα μνημεία και τα κτίρια που είδαμε στον δρόμο μας. Η αλήθεια είναι ότι θέλαμε να περπατήσουμε κατά μήκος του Πάδου και να περάσουμε την επόμενη γέφυρα, την Ponte Umberto I για να πάμε στο πάρκο del Valentino. Το περπάτημα κατά μήκος του ποταμού ήταν αναζωογονητικό,διότι όλη η διαδρομή ήταν καταπράσινη. Όσον αφορά το πάρκο del Valentino διαβάσαμε για την ομορφιά του και το πλήθος των αξιοθέατων που φιλοξενεί. Ωστόσο, ο χρόνος μας πίεζε ασφυκτικά. Θέλαμε πάνω από δύο ώρες για να φτάσουμε στο Μπέργκαμο. Έτσι, το πάρκο δεν το είδαμε ποτέ. Περάσαμε τη γέφυρα και κατευθυνθήκαμε στο σταθμό των τρένων με γοργό βήμα, σχεδόν τρέχοντας. Παίζαμε με τα λεπτά, διότι αν χάναμε το τρένο έπρεπε να περιμένουμε αρκετή ώρα το επόμενο. Φτάσαμε στον σταθμό με την ψυχή στο στόμα. Εγώ πήγα να πάρω τις βαλίτσες και ο συνταξιδιώτης μου πήγε να βγάλει τα εισιτήρια για Μπέργκαμο με αλλαγή στο Μιλάνο. Ευτυχώς, οριακά προλάβαμε και μπήκαμε στον συρμό. Τι ανακούφιση! Ξεκουραστήκαμε μέχρι να φτάσουμε στο Μπέργκαμο. Δυστυχώς, δεν προλάβαμε να δούμε όλα όσα θέλαμε στο Τορίνο. Δεν είναι μικρή πόλη. Δεν φτάνουν λίγες ώρες για να γυρίσεις το κέντρο της. Θες σίγουρα όλη μέρα και διανυκτέρευση θα έλεγα. Δεν πίστευα ότι το Τορίνο θα μου άρεσε. Ακούμε συνέχεια για άλλες Ιταλικές πόλεις και το Τορίνο σίγουρα δεν είναι στο τοπ 5, μην πω ούτε στο τοπ 10 της χώρας όσον αφορά σε δημοφιλία και επισκεψιμότητα από τους Έλληνες. Κι όμως, αν και δεν είχε την ομορφιά και την αύρα της Βερόνας ομολογώ ότι η γεύση που μου άφησε αυτές τις λίγες ώρες που το περπάτησα ήταν πολύ θετική. Δεν ήταν σίγουρα μια άχαρη βιομηχανική πόλη. Μακάρι να μπορούσαμε να κάτσουμε και άλλο. Για μένα ήταν μια ωραία πόλη με εντυπωσιακότατες πλατείες και highlight τον ποταμό Πάδο. Ο συνταξιδιώτης μου δεν συγκίνηθηκε βέβαια ιδιαίτερα γιατί ήταν μεγάλη πόλη, οπότε κράτησε μόνο τον Πάδο.

Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο Μιλάνο, όπου αλλάξαμε τρένο για Μπέργκαμο. Δυστυχώς, η μικρή αυτή πόλη μας υποδέχθηκε με μουντίλα, βροχή και αέρα. Από την ηλιοφάνεια και τη ζέστη του Τορίνο βγάλαμε ξανά τις ομπρέλες μας. Πφφφ! Αυτό μου έλειπε πάλι. Να γίνω μούσκεμα και πάνω που συνήλθα να ξανακρυώσω σκέφτηκα. Ωστόσο, ευτυχώς φτάσαμε στο κατάλυμά μας στεγνοί. Είχε λίγο περπάτημα από τον σταθμό του τρένου. Δεν είδαμε και πολλά μιας και ο πολύς κόσμος λόγω βροχής δεν κυκλοφορούσε στους δρόμους. Ωστόσο, το τμήμα της νέας πόλης που είδαμε δεν μας εντυπωσίασε. Το κατάλυμά μας ήταν σε μια παλιά πολυκατοικία. Βάλαμε τους κωδικούς μας και εισήλθαμε στο κτίριο και έπειτα στο διαμέρισμά μας. Δεν μας υποδέχθηκε κάποιος. Είχαμε φτάσει και στην ώρα μας. Δε νομίζω βέβαια να μας χρέωνε κανείς κάτι παραπάνω και να αργούσαμε. Το διαμέρισμα ήταν ευρύχωρο με όλες τις ανέσεις. Βέβαια, στην ουσία για έναν ύπνο θα το χρησιμοποιούσαμε οπότε δεν μας απασχόλησε και πολύ. Πήραμε μια ανάσα και αρχίσαμε να ψάχνουμε που θα φάμε, διότι όπως καταλαβαίνετε το στομάχι μας διαμαρτυρότανε. Έπειτα από λίγη ώρα εντοπίσαμε ένα ιταλικό, το Trattoria da Adriano, πολύ κοντά στο κατάλυμά μας. Δε θέλαμε να πάμε και μακριά και λόγω πείνας και λόγω καιρού. Ευτυχώς όμως, η βροχή είχε σταματήσει. Που και που έριχνε μια ψιχάλα. Όταν φτάσαμε στην trattoria, διαπιστώσαμε ότι ήταν γεμάτη κόσμο. Οριακά βρήκαμε να κάτσουμε. Γινόταν χαμός. Κάποιος είχε γενέθλια. Παραγγείλαμε πίτσες και κάποια ορεκτικά τα οποία δεν ήταν κάτι ιδιαίτερο. Οι πίτσες ήταν σε ξυλόφουρνο. Η μια ωστόσο είχε καρβουνιάσει από κάτω, κάτι που χάλασε όλη την γεύση. Ωστόσο, όλο το προσωπικό ήταν ευγενέστατο και μας κέρασαν και κάποιο ποτάκι, λικεράκι στο τέλος. Ωστόσο, για κάποιο λόγο, όσοι ήθελαν να πληρώσουν έπρεπε να περάσουν από το ταμείο, κάτι που δημιούργησε τεράστια ουρά και καθυστέρηση. Έτσι, αργήσαμε πολύ να φύγουμε από το εστιατόριο, το σκοτάδι είχε πέσει για τα καλά, η ώρα είχε περάσει και δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε το Μπέργκαμο τη νύχτα ζωντανό και γεμάτο κόσμο. Παρόλα αυτά, κάναμε τη βόλτα μας στην πόλη. Ελάχιστα καταστήματα εστίασης είχανε μείνει ανοιχτά, ενώ οι εμπορικοί δρόμοι της πόλης είχαν ερημώσει. Εμείς κάτω από την ομπρέλα, μιας και ψιχάλιζε εκείνη την ώρα, χαζεύαμε τις εκκλησίες και τα νεοκλασικά κτίρια. Ωστόσο, η ώρα δεν ήταν ιδανική για βόλτα και σύντομα επιστρέψαμε για ξεκούραση. Είχε έρθει η τελευταία διανυκτέρευση του ταξιδιού.

 

[alma viajer@]

Νομίζω ότι πρέπει να γιόρταζαν κάποιον άγιο! Εξου κι η λιτανεία.
Τι ωραία μέρη, αλλά βρε παιδί μου μεγάλη ταλαιπωρία. Αυτά είναι τα κακά του υπερτουρισμου. Προχθές στη Μητροπόλεως δεν μπορούσες να περπατήσεις από τα τουριστικά λεφουσια.
Πρώτη φορά φέτος είδα το κέντρο της Αθήνας τόσο γεμάτο, καταντουσε αφορητο.

Καταπληκτικά τα χωριά της λίμνης, αλλά λίγο αγχωτική η κατάσταση με τα τρένα και τα λεωφορεία. Παίζει και να ξεμείνεις εκεί για βράδυ!

Πιθανόν να γιόρταζε κάποιος άγιος. Η λίμνη Κόμο είναι υπέροχη, αλλά πρέπει να πας σε μη τουριστική περίοδο. Ο υπερτουρισμός και εδώ και παντού δεν βοηθάει! Η εξόρμησή μας εκεί ήταν όντως περιπέτεια με πολλά απρόοπτα, εφόσον δεν είχαμε κλείσει εισιτήρια εξαρχής για πουθενά, αλλά στο τέλος δεν μπορώ να πω ότι δεν μας βγήκε κάτι. Λόγω τύχης βέβαια δεν ξεμείναμε εκεί! Θα μπορούσαμε άνετα να είχαμε μείνει στο Κόμο και να μη βλέπαμε κανένα άλλο χωριό επειδή δεν θα βρίσκαμε εισιτήρια και να τρώγαμε την ημέρα μας περιμένοντας σε ουρές! Εκεί θα ξενερώναμε πραγματικά! Θα ήταν απογοήτευση! Προφανώς, αυτή η εναλλαγή των μέσων μπορεί να είναι μεγάλη ταλαιπωρία για κάποιον, οπότε θα πρέπει να οργανώσει την εξόρμησή του εκεί με άλλον τρόπο.

 

[psilos3]

την Μπρέσια (ή Μπρέσκια). Την πόλη αυτή ο συνταξιδιώτης μου ούτε την είχε ακούσει ποτέ

Μάλλον επειδή είναι κάτω των 40 και δε βλέπει Campionato.
Η Μπρέσια μου είχε αρέσει πάρα πολύ, έμεινα σ' αυτήν και βράδυ βέβαια, είχα το χρόνο μου. Το ωραιότερο όλων είναι πως δεν έχει τουρισμό, καθώς η φήμη της είναι καθαρά γύρω από τα εργοστάσια και τις βιομηχανίες. Αυτό όμως στην Ιταλία βγαίνει σε καλό!

 

[alma viajer@]

Μάλλον επειδή είναι κάτω των 40 και δε βλέπει Campionato.
Η Μπρέσια μου είχε αρέσει πάρα πολύ, έμεινα σ' αυτήν και βράδυ βέβαια, είχα το χρόνο μου. Το ωραιότερο όλων είναι πως δεν έχει τουρισμό, καθώς η φήμη της είναι καθαρά γύρω από τα εργοστάσια και τις βιομηχανίες. Αυτό όμως στην Ιταλία βγαίνει σε καλό!

Μα βουλωμένο γράμμα διαβάζεις! Είμαστε 30 χρόνων και όχι δε βλέπει Campionato. Η Μπρέσια ήταν υπέροχη και μακάρι να τη βλέπαμε και το βράδυ. Αν δεν είναι γνωστή λόγω βιομηχανιών, τότε της έχει βγει σε καλό γιατί έχει μείνει μακριά από τις ορδές των τουριστών. Το κουφό της υπόθεσης το οποίο ξέχασα να γράψω και μας έκανε εντύπωση είναι ότι αν και είναι μικρή πόλη διαθέτει μετρό!

 

[psilos3]

Είμαστε 30 χρόνων και όχι δε βλέπει Campionato.

Ε το κατάλαβα, αρχές της δεκαετίας του 2000 είχε φτιάξει πολύ καλή ομάδα με μεγάλα ονόματα της εποχής, τότε ήταν που έγινε γνωστή στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό.

Η Μπρέσια ήταν υπέροχη και μακάρι να τη βλέπαμε και το βράδυ.

Ναι, νομίζω με την επόμενη ευκαιρία όταν με το καλό θα ξανακάνετε κάτι αντίστοιχο στη Βόρεια Ιταλία, διότι οι πόλεις αυτές τον θέλουν λίγο περισσότερο το χρόνο τους.

αν και είναι μικρή πόλη διαθέτει μετρό!

Για τρεις στάσεις όλες κι όλες να φανταστείς, την ίδια ώρα που εδώ το έχουμε κάνει ζήτημα ενώ το περιμέναμε 30 χρόνια.
Κακώς δε μπήκα να κάνω μια βόλτα τώρα που το σκέφτομαι.

 

[alma viajer@]

6η ΗΜΕΡΑ (Μπέργκαμο)​

Πρωινό πρωινό ξύπνημα για να προλάβουμε να δούμε όσα περισσότερα γίνεται με άνεση στην πόλη. Πρώτο μας μέλημα να ετοιμάσουμε τα πράγματα και να τα πάμε σε locker, μιας και δεν γινόταν να τα αφήσουμε στο κατάλυμά μας. Ψάχνοντας τις πιθανές επιλογές και το ωράριο των lockers, μιας και ταξιδεύαμε βράδυ για Αθήνα, καταλήξαμε να αφήσουμε τα πράγματα μας σε ένα μαγαζάκι μέσα στον σταθμό των τρένων. Μιας και είμαστε εκεί κοιτάξαμε και τη στάση των λεωφορείων με τα δρομολόγια για αεροδρόμιο, ενώ φάγαμε και το πρωινό μας σε ένα διπλανό κατάστημα. Είχε πάρα πολύ κόσμο γιατί είχε lockers και στάση απέξω για το αεροδρόμιο. Και αφού πήραμε τις απαραίτητες δυνάμεις ξεκινήσαμε την εξερεύνηση της πόλης με προορισμό την παλιά μεσαιωνική πόλη του Μπέργκαμο, την Citta Alta. Εμ, βλέπετε ο συνταξιδιώτης μου έπρεπε να τη δει αυτή την πόλη. Είχε φέρει μαζί του και το βιβλίο Πανούκλα στο Μπέργκαμο, το οποίο διάβαζε εκείνη την περίοδο. Είχε μεγάλες προσδοκίες! Ξεκινήσαμε με τα πόδια για την Citta Alta. Στο βάθος διακρινόταν το μεσαιωνικό Μπέργκαμο, μιας και είναι κτισμένο σε ύψος. Στεκόταν επιβλητικό μπροστά στα μάτια μας. Περάσαμε το μνημείο της Porta Nuova, το Monument To Partisan και το μνημείο για τον Vittorio Emanuele II. Αγάλματα για τον συγκεκριμένο είδαμε παντού σε όλες τις πόλεις που επισκεφτήκαμε και για αυτό τον έψαξα λίγο. Για την ιστορία, ήταν βασιλιάς του Πεδεμοντίου, Δούκας της Σαβοΐας και Βασιλιάς της Σαρδηνίας (1849 - 1861). Έγινε ο πρώτος βασιλιάς της Ιταλίας το 1861. Ανηφορίζοντας την Viale Roma, είδαμε πάρα πολλά μνημεία, μουσεία και εκκλησίες. Σταθήκαμε σε κάποια από αυτά και βγάλαμε φωτογραφίες. Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε στον σταθμό του τελεφερίκ για την Citta Alta. Μπορούσαμε να ανέβουμε στην πάνω πόλη με τα πόδια, αλλά δεν θέλαμε να κουραστούμε. Εξάλλου και το αντίτιμο του εισιτηρίου ήταν φθηνό. Το μόνο κακό ήταν η ήδη σχηματισμένη ουρά. Περιμέναμε 10-15 λεπτά μέχρι να μπούμε στο περιβόητο τελεφερίκ. Ωραία και σύντομη διαδρομή! Εμείς μπήκαμε από τους πρώτους. Ωστόσο, έβαζαν μέχρι 50 άτομα μέσα στριμωχτά.

Μόλις φτάσαμε στην Citta Alta, την παλιά μεσαιωνική πόλη του Μπέργκαμο, το σκηνικό άλλαξε. Τα κτίρια, τα πλακόστρωτα δρομάκια και γενικά η ατμόσφαιρα παρέπεμπε σε άλλη εποχή. Το πρώτο μαγαζί που αντικρύσαμε ήταν ένα ζαχαροπλαστείο, στο οποίο δεν έπεφτε καρφίτσα. Πραγματικά, η βιτρίνα του ήταν πάρα πολύ εντυπωσιακή. Θα παίρναμε και εμείς κατιτίς στον γυρισμό. Συνεχίσαμε τον δρόμο μας μέχρι που φτάσαμε στην γουστόζικη piazza Vecchia και στην piazza del duomo. Όλα τα κτίρια και οι εκκλησίες γύρω από την πλατεία ήταν ένα και ένα. Όσα μαγαζιά ήταν τριγύρω σιγά σιγά άρχιζαν να γεμίζουν κόσμο, ενώ εμείς και όλοι οι τουρίστες προφανώς δεν σταματούσαν να βγάζουν φωτογραφίες. Τι καλύτερο από το να χαζεύεις το τοπίο αυτό υπό τη συνοδεία βιολιού που παίζει πασίγνωστα κομμάτια όπως το Μemory από το Cats. Σκέτη μαγεία! Μπήκαμε σε όλες τις εκκλησίες που ήταν δωρεάν γύρω από την πλατεία. Ομολογώ ότι η μία ήταν καλύτερη από την άλλη. Τι φτιάχνανε οι άνθρωποι. Τι πλούτος! Τι περίτεχνα σχέδια! Ωστόσο, σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη και κακώς τελικά δεν πληρώσαμε εισιτήριο για τον ναό Basilica di Santa Maria Maggiore. Το εσωτερικό του ναού ήταν φανταστικό. Μπήκαμε μέσα και πήραμε μια γεύση. Απλά είχε ουρά για να πληρώσεις ένα αντίτιμο των 5 ευρώ. Ωστόσο, την πήραμε την τζούρα μας. Το εσωτερικό ήταν ομολογουμένως εντυπωσιακό! Συνεχίσαμε την βόλτα μας στα στενοσόκακα θαυμάζοντας τα κτίρια και την αρχιτεκτονική. Ωραία μαγαζάκια ξεφύτρωναν μέσα στα στενά. Μια πιτσαρία είχε ενθουσιάσει τον κόσμο που είχε κατακλύσει το εσωτερικό, αλλά και το εξωτερικό θαυμάζοντας την βιτρίνα της. Όλα αυτά μέχρι που φτάσαμε κοντά στα πάνω εξωτερικά τείχη της. Βγαίνοντας έξω από τα τείχη είδαμε οργιώδη βλάστηση, την απέραντη θεά της πόλης… και μερικά κατσικάκια! Συνεχίσαμε την περιήγηση ανηφορίζοντας στα πιο ψηλά επίπεδα της πόλης. Περάσαμε και από τον έτερο σταθμό τελεφερίκ τον Funicolare S.Vigilio, που σε ανέβαζε ψηλά στον ομώνυμο λόφο για εξερεύνηση του Parco dei Colli. Προφανώς και δεν πήραμε το συγκεκριμένο τελεφερίκ διότι δεν είχαμε αυτή την πολυτέλεια χρόνου. Συνεχίσαμε τις βόλτες μας στον μεσαιωνικό οικισμό και αφού περπατήσαμε το μεγαλύτερο μέρος του, πήγαμε να πάρουμε τις λιχουδιές από το ζαχαροπλαστείο στην είσοδο του οικισμού. Κρουασάν και κανόλι φυστίκι! Γιάμι ! Έτσι, αφού ευχαριστήσαμε τις κοιλίτσες μας αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού για την νέα πόλη. Δεν προλαβαίναμε να πάμε σε κάποιο μουσείο ή gallery, όπως ίσως περίμενα. Είπαμε να συνεχίσουμε την περιήγηση μας στο νέο τμήμα της πόλης και να φάμε εκεί για μεσημεριανό. Πριν φύγουμε όμως αναρωτιόμασταν που είναι τα τείχη που βλέπαμε όταν ανεβαίναμε. Μέσα στον οικισμό δεν είδαμε σημείο με θέα την πόλη. Δεν μπορεί να μην υπάρχουν. Πράγματι υπήρχαν. Ήταν και πολύ εντυπωσιακά και η θέα ασυναγώνιστη! Αποτελούν μάλιστα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco. Κάτσαμε σε ένα παγκάκι να ξεκουραστούμε και να χαζέψουμε το θέαμα. Εν τω μεταξύ έπιασε ψιλή βροχούλα. Μα βάλθηκε να μου καταστρέψει τις φωτογραφίες! Άι στο καλό ! Τουλάχιστον δεν είχε ένταση και δεν θα διαρκούσε για πολλή ώρα! Σε κάποια σημεία έπιασε και ομίχλη και έκανε όλο το σκηνικό πιο μυστηριακό και ατμοσφαιρικό. Κατεβήκαμε από την πύλη και το πλακόστρωτο μονοπάτι. Δεν ξέραμε σε ποιο σημείο ακριβώς της πόλης θα φτάναμε. Περπατήσαμε σε όλα τα σημεία ενδιαφέροντος της κάτω πόλης. Είδαμε πλατείες, εκκλησίες, θέατρα και τους εμπορικούς δρόμους της πόλης. Ότι είχαμε δει και δεν είχαμε δει το προηγούμενο βράδυ. Εν τω μεταξύ είχε βγει και ο ήλιος και έδινε άλλο χρώμα στις φωτογραφίες. Ωραία η καινούργια πόλη του Μπέργκαμο, αλλά σαν την άνω πόλη τη μεσαιωνική δεν είναι. Μπροστά της θα έλεγα ότι είναι ψιλοαδιάφορη. Με όλες αυτές τις βόλτες όμως η ώρα είχε περάσει και θέλαμε να φάμε χωρίς βιασύνες πριν πάρουμε τα πράγματά μας για το αεροδρόμιο. Αρχίσαμε να ψάχνουμε μαγαζί για φαγητό. Δεν υπήρχε τίποτα. Τι εννοώ; Για ακόμα μια φορά στο ταξίδι μας δεν είχαμε υπολογίσει ότι σε κάποιες περιοχές τα καταστήματα εστίασης κλείνουν το μεσημέρι. Δεν υπήρχε παιδιά τίποτα ανοιχτό. Κάτι σαντουιτσάδικα ήταν μόνο ανοιχτά. Ψάχναμε, ψάχναμε ώσπου εντοπίσαμε ένα φθηνό ιταλικό υποτίθεται εστιατόριο, το Gusto Ristorante & Pasta & Pizzeria. Νομίζω σε άλλη περίπτωση δύσκολα θα διέσχιζα την πόρτα του καταστήματος. Την ώρα που πήγαμε είχε αρκετό κόσμο διαφόρων εθνικοτήτων. Δεν είχε και τίποτα άλλο ανοιχτό. Σίγουρα δεν το είχαν Ιταλοί. Τούρκοι πιθανόν. Οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι και είχαν καλό σέρβις. Φορτίσαμε και τα κινητά μας. Εγώ έφαγα πίτσα και ο συνταξιδιώτης μου ντονέρ. Τέτοια ποικιλία ο κατάλογος. Καλές τιμές, αλλά τίποτα ιδιαίτερο όσον αφορά το φαγητό και το χώρο. Γεμίσαμε τα στομαχάκια μας, ξεκουραστήκαμε και πήγαμε να πάρουμε τα πράγματα μας για το αεροδρόμιο. Η πτήση της Ryanair καθυστέρησε κανά μισαωράκι, αλλά δεν μας πείραξε ιδιαίτερα. Φεύγαμε γεμάτοι. Το ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος του!

 

[alma viajer@]

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ- ΕΠΙΛΟΓΟΣ ​

Όλο το ταξίδι μου κόστισε 685 ευρώ. Ο συνταξιδιώτης μου χάλασε λίγο περισσότερα. Μας ήρθε αρκετά οικονομικά σε σχέση με αυτό που υπολογίζαμε πριν το ταξίδι. Ωστόσο, τα σχέδια ανατράπηκαν και δεν επισκεφθήκαμε τα μέρη που υπολογίζαμε, οπότε λογικό το κόστος του ταξιδιού να διαφέρει από την αρχική μας πρόβλεψη. Τι γεύση μου άφησε αυτό το ταξίδι; Η πρώτη μας σκέψη ήταν να πάμε στην Φλωρεντία και στην Τοσκάνη που απορρίφθηκε λόγω κόστους. Το Μιλάνο, το Μπέργκαμο και οι λίμνες πέριξ αυτού (Κόμο, Ματζόρε, Λουγκάνο) ήταν ο σχεδιασμός αυτού του ταξιδιού. Από τις 3 λίμνες που ήταν να επισκεφτούμε, επισκεφθήκαμε τελικά μόνο την σταρ διεθνούς βεληνεκούς λίμνη Κόμο. Έτσι, μόνο το μισό πλάνο αυτού του ταξιδιού υλοποιήθηκε. Το άλλο μισό πραγματοποιήθηκε με εμπνεύσεις της στιγμής ( Μπρέσια, Βερόνα, Τορίνο). Στο μισό ταξίδι είχα την ατυχία να αρρωστήσω, να έχω καταρροή και γενικά να μην αισθάνομαι καλά, κάτι που με αποσυντόνισε και δεν με έκανε να γευτώ τη χαρά όλου του ταξιδιού. Ακολούθησα παντού, αλλά δεν είχα όρεξη για φαγητό, ποτά και περιττές βόλτες όταν δεν με κρατούσαν τα πόδια μου, όχι λόγω κούρασης, αλλά λόγω της υγείας μου. Παρόλ αυτά είδαμε τόσο διαφορετικά μέρη και εικόνες που το πρόσημο του ταξιδιού ήταν θετικό. Ας υπήρξαν τόσες αναποδιές, ατυχίες, αρρώστιες. Ας μην βγήκε το πρόγραμμα. Δεν πειράζει! Δείξαμε ότι μπορέσαμε να τα καταφέρουμε. Κάποιοι γνωστοί και φίλοι μας έλεγαν ότι με τόσες αναποδιές στα τρένα, δεν θα έφευγαν ποτέ από το Μιλάνο και δεν θα πήγαιναν σε άλλες πόλεις. Εμάς δεν μας πέρασε ποτέ από το νου κάτι τέτοιο. Βγήκαμε και βγήκα από το comfort zone μου. Δεν τα είχα όλα οργανωμένα. Και αυτό πραγματικά ήταν πολύ ωραίο. Να μην ξέρω τι θα δω στην άλλη γωνία. Πραγματικά όμως να μην ξέρω τι θα δω! Να μην το έχω διαβάσει, ούτε να το έχω δει σε φωτογραφία. Να είμαι τελείως ανήξερη για το τι θα συναντήσω. Αυτό συνέβη στην Μπρέσκια και στο Τορίνο. Για την Βερόνα είχα εικόνα γιατί είχα ψάξει στο παρελθόν για αυτήν. Βέβαια με αυτό τον τρόπο μπορεί να χάσεις κάποια πράγματα. Αλλά έτσι δεν είναι πάντα; Kάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Κατάλαβα τι εννοούσε ο συνταξιδιώτης μου όταν μου έλεγε ότι δεν θέλει να ξέρει πολλά για τον προορισμό του. Θέλει να τα βλέπει την ώρα του ταξιδιού και όχι να τα έχει ερευνήσει από πριν, διότι χάνει τον ενθουσιασμό του και την χαρά της εξερεύνησης. Πιστεύω ότι όσο υλικό και να μελετήσεις, καμία φωτογραφία και βίντεο δεν συγκρίνεται με το να δεις από κοντά ένα τόπο, ωστόσο τον κατάλαβα εν μέρει.

Από τα μέρη που είδαμε συμφωνήσαμε και οι δύο ότι το ομορφότερο μακράν ήταν η Βερόνα. Η Βερόνα για εμάς ήταν η ομορφότερη πόλη όχι μόνο αυτού του ταξιδιού, αλλά και όλων των ταξιδιών που είχαμε κάνει παρέα ως εκείνη την στιγμή στο εξωτερικό. Ήταν μαγευτική, ατμοσφαιρική και ερωτεύσιμη πόλη. Μακάρι να είχαμε προγραμματίσει επίσκεψη εκεί με διανυκτέρευση.

Μας άρεσε πολύ και η λιλιπούτεια Μπρέσια για την οποία δεν ξέραμε τίποτα μέχρι πρότινος. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Highlight το κάστρο και η θέα της πόλης από ψηλά.

Για το Μπέργκαμο αξίζει σίγουρα η επίσκεψη στην μεσαιωνική Άνω Πόλη, Citta Alta. Για όποιον έχει χρόνο καλό είναι να επισκεφτεί την Accademia Carrara με μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις και σπουδαία έργα του Καραβάτζο, του Τιτσιάνο, του Ραφαέλο, του Μποτιτσέλι και να φάει στρατσιατέλα από εκεί που γεννήθηκε, στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο La Marianna.

Όσον αφορά το Τορίνο, οι απόψεις διίστανται. Εμένα αυτή η μεγαλούπολη μου άρεσε. Θα ήθελα να την ξαναεπισκεφτώ και να μείνω ένα βράδυ. Θεωρώ ότι είχε πολύ όμορφες πλατείες, κτίρια και φυσικά τον Πάδο. Δεν καταφέραμε να δούμε όλο το κέντρο της και θεωρώ ότι θα βλέπαμε ακόμα πολύ ωραία πράγματα. Ο συνταξιδιώτης μου δεν συγκινήθηκε. Του άρεσε μόνο ο Πάδος που έδινε άλλη νότα μέσα στην πόλη. Ήταν μεγαλούπολη και για αυτό του πέρασε μάλλον αδιάφορη. Ως τουρίστας ήθελε να δει κάτι διαφορετικό. Παραδέχτηκε όμως ότι η ζωή των ντόπιων μάλλον θα κυλούσε ωραία σε αυτή την πόλη.

Όσον αφορά τη λίμνη Κόμο ξεχωρίσαμε την Βαρένα ως τον πιο όμορφο οικισμό από αυτούς που είδαμε. Βαρένα, Μπελάτζιο και τελευταίο το Κόμο. Η λίμνη Κόμο ήταν μια πάρα πολύ ωραία εξόρμηση, αλλά μάλλον θέλει πολύ καλύτερη οργάνωση για να μην υπάρξει ταλαιπωρία. Αρχικά, για να ευχαριστηθείς την εκδρομή σου δεν πας εκεί Σαββατοκύριακο. Εμείς το ξέραμε, αλλά δεν καταφέραμε να το αποφύγουμε. Επίσης, αν πάτε low season, ακόμα καλύτερα. Όσο λιγότερο κόσμο δείτε, τόσο περισσότερο θα το ευχαριστηθείτε.

Όσον αφορά το Μιλάνο και εγώ και ο συνταξιδιώτης μου θεωρούμε ότι ήταν το λιγότερο όμορφο στο ταξίδι μας. Όχι άσχημο, αλλά το λιγότερο όμορφο εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα. Πραγματικά όμως, εμένα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Περίμενα να μη μου αρέσει καθόλου. Και όμως η πόλη αυτή είχε ομορφιές και σημεία ενδιαφέροντος. Είναι πολύ καλή βάση για ταξίδι στα πέριξ. Τουλάχιστον για εμένα που η μόδα δεν με ενδιαφέρει.

Όσο για τους Ιταλούς una fatsa una ratsa. Δεν είναι τυχαία αυτή η φράση. Δεν βρήκα να απέχουμε και πολύ σε νοοτροπία και ας βρισκόμασταν στην Βόρεια Ιταλία που υπάρχει η αίσθηση ότι το παίζουν Βορειοευρωπαίοι. Όσον αφορά τις Ιταλίδες τις βρήκα πολύ όμορφες γυναίκες. Οι άντρες είχαν ένα ενδιαφέρον θα έλεγα. Αυτό που δεν ευχαριστηθήκαμε ήταν το φαγητό. Λόγω της κατάστασής μου δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη και αυτό καθόρισε τις επιλογές μας. Η πίτσα ήταν κυρίαρχη στο μενού. Αλλά ούτε και η πίτσα μας ενθουσίασε. Είχαμε φάει πολύ καλύτερες. Οκ. Την επόμενη φορά. Η γνωριμία με την Ιταλία μας άνοιξε την όρεξη! Είναι πανέμορφη και έχει τόσα μέρη να επισκεφτούμε! Άντε και στα επόμενα ταξίδια! ΤΕΛΟΣ!

 

[psilos3]

Πολύ ωραία ιστορία, με το καλό και υγεία στις επόμενες εύχομαι και καλή επιστροφή στη Βερόνα.

 

[alma viajer@]

Πολύ ωραία ιστορία, με το καλό και υγεία στις επόμενες εύχομαι και καλή επιστροφή στη Βερόνα.

Ευχαριστώ πολύ πολύ! Καλά ταξίδια να έχουμε!

 

[nikoponis]

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ- ΕΠΙΛΟΓΟΣ ​

Όλο το ταξίδι μου κόστισε 685 ευρώ. Ο συνταξιδιώτης μου χάλασε λίγο περισσότερα. Μας ήρθε αρκετά οικονομικά σε σχέση με αυτό που υπολογίζαμε πριν το ταξίδι. Ωστόσο, τα σχέδια ανατράπηκαν και δεν επισκεφθήκαμε τα μέρη που υπολογίζαμε, οπότε λογικό το κόστος του ταξιδιού να διαφέρει από την αρχική μας πρόβλεψη. Τι γεύση μου άφησε αυτό το ταξίδι; Η πρώτη μας σκέψη ήταν να πάμε στην Φλωρεντία και στην Τοσκάνη που απορρίφθηκε λόγω κόστους. Το Μιλάνο, το Μπέργκαμο και οι λίμνες πέριξ αυτού (Κόμο, Ματζόρε, Λουγκάνο) ήταν ο σχεδιασμός αυτού του ταξιδιού. Από τις 3 λίμνες που ήταν να επισκεφτούμε, επισκεφθήκαμε τελικά μόνο την σταρ διεθνούς βεληνεκούς λίμνη Κόμο. Έτσι, μόνο το μισό πλάνο αυτού του ταξιδιού υλοποιήθηκε. Το άλλο μισό πραγματοποιήθηκε με εμπνεύσεις της στιγμής ( Μπρέσια, Βερόνα, Τορίνο). Στο μισό ταξίδι είχα την ατυχία να αρρωστήσω, να έχω καταρροή και γενικά να μην αισθάνομαι καλά, κάτι που με αποσυντόνισε και δεν με έκανε να γευτώ τη χαρά όλου του ταξιδιού. Ακολούθησα παντού, αλλά δεν είχα όρεξη για φαγητό, ποτά και περιττές βόλτες όταν δεν με κρατούσαν τα πόδια μου, όχι λόγω κούρασης, αλλά λόγω της υγείας μου. Παρόλ αυτά είδαμε τόσο διαφορετικά μέρη και εικόνες που το πρόσημο του ταξιδιού ήταν θετικό. Ας υπήρξαν τόσες αναποδιές, ατυχίες, αρρώστιες. Ας μην βγήκε το πρόγραμμα. Δεν πειράζει! Δείξαμε ότι μπορέσαμε να τα καταφέρουμε. Κάποιοι γνωστοί και φίλοι μας έλεγαν ότι με τόσες αναποδιές στα τρένα, δεν θα έφευγαν ποτέ από το Μιλάνο και δεν θα πήγαιναν σε άλλες πόλεις. Εμάς δεν μας πέρασε ποτέ από το νου κάτι τέτοιο. Βγήκαμε και βγήκα από το comfort zone μου. Δεν τα είχα όλα οργανωμένα. Και αυτό πραγματικά ήταν πολύ ωραίο. Να μην ξέρω τι θα δω στην άλλη γωνία. Πραγματικά όμως να μην ξέρω τι θα δω! Να μην το έχω διαβάσει, ούτε να το έχω δει σε φωτογραφία. Να είμαι τελείως ανήξερη για το τι θα συναντήσω. Αυτό συνέβη στην Μπρέσκια και στο Τορίνο. Για την Βερόνα είχα εικόνα γιατί είχα ψάξει στο παρελθόν για αυτήν. Βέβαια με αυτό τον τρόπο μπορεί να χάσεις κάποια πράγματα. Αλλά έτσι δεν είναι πάντα; Kάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις. Κατάλαβα τι εννοούσε ο συνταξιδιώτης μου όταν μου έλεγε ότι δεν θέλει να ξέρει πολλά για τον προορισμό του. Θέλει να τα βλέπει την ώρα του ταξιδιού και όχι να τα έχει ερευνήσει από πριν, διότι χάνει τον ενθουσιασμό του και την χαρά της εξερεύνησης. Πιστεύω ότι όσο υλικό και να μελετήσεις, καμία φωτογραφία και βίντεο δεν συγκρίνεται με το να δεις από κοντά ένα τόπο, ωστόσο τον κατάλαβα εν μέρει.

Από τα μέρη που είδαμε συμφωνήσαμε και οι δύο ότι το ομορφότερο μακράν ήταν η Βερόνα. Η Βερόνα για εμάς ήταν η ομορφότερη πόλη όχι μόνο αυτού του ταξιδιού, αλλά και όλων των ταξιδιών που είχαμε κάνει παρέα ως εκείνη την στιγμή στο εξωτερικό. Ήταν μαγευτική, ατμοσφαιρική και ερωτεύσιμη πόλη. Μακάρι να είχαμε προγραμματίσει επίσκεψη εκεί με διανυκτέρευση.

Μας άρεσε πολύ και η λιλιπούτεια Μπρέσια για την οποία δεν ξέραμε τίποτα μέχρι πρότινος. Είχε μεγάλο ενδιαφέρον. Highlight το κάστρο και η θέα της πόλης από ψηλά.

Για το Μπέργκαμο αξίζει σίγουρα η επίσκεψη στην μεσαιωνική Άνω Πόλη, Citta Alta. Για όποιον έχει χρόνο καλό είναι να επισκεφτεί την Accademia Carrara με μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις και σπουδαία έργα του Καραβάτζο, του Τιτσιάνο, του Ραφαέλο, του Μποτιτσέλι και να φάει στρατσιατέλα από εκεί που γεννήθηκε, στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο La Marianna.

Όσον αφορά το Τορίνο, οι απόψεις διίστανται. Εμένα αυτή η μεγαλούπολη μου άρεσε. Θα ήθελα να την ξαναεπισκεφτώ και να μείνω ένα βράδυ. Θεωρώ ότι είχε πολύ όμορφες πλατείες, κτίρια και φυσικά τον Πάδο. Δεν καταφέραμε να δούμε όλο το κέντρο της και θεωρώ ότι θα βλέπαμε ακόμα πολύ ωραία πράγματα. Ο συνταξιδιώτης μου δεν συγκινήθηκε. Του άρεσε μόνο ο Πάδος που έδινε άλλη νότα μέσα στην πόλη. Ήταν μεγαλούπολη και για αυτό του πέρασε μάλλον αδιάφορη. Ως τουρίστας ήθελε να δει κάτι διαφορετικό. Παραδέχτηκε όμως ότι η ζωή των ντόπιων μάλλον θα κυλούσε ωραία σε αυτή την πόλη.

Όσον αφορά τη λίμνη Κόμο ξεχωρίσαμε την Βαρένα ως τον πιο όμορφο οικισμό από αυτούς που είδαμε. Βαρένα, Μπελάτζιο και τελευταίο το Κόμο. Η λίμνη Κόμο ήταν μια πάρα πολύ ωραία εξόρμηση, αλλά μάλλον θέλει πολύ καλύτερη οργάνωση για να μην υπάρξει ταλαιπωρία. Αρχικά, για να ευχαριστηθείς την εκδρομή σου δεν πας εκεί Σαββατοκύριακο. Εμείς το ξέραμε, αλλά δεν καταφέραμε να το αποφύγουμε. Επίσης, αν πάτε low season, ακόμα καλύτερα. Όσο λιγότερο κόσμο δείτε, τόσο περισσότερο θα το ευχαριστηθείτε.

Όσον αφορά το Μιλάνο και εγώ και ο συνταξιδιώτης μου θεωρούμε ότι ήταν το λιγότερο όμορφο στο ταξίδι μας. Όχι άσχημο, αλλά το λιγότερο όμορφο εν συγκρίσει με τα υπόλοιπα. Πραγματικά όμως, εμένα ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Περίμενα να μη μου αρέσει καθόλου. Και όμως η πόλη αυτή είχε ομορφιές και σημεία ενδιαφέροντος. Είναι πολύ καλή βάση για ταξίδι στα πέριξ. Τουλάχιστον για εμένα που η μόδα δεν με ενδιαφέρει.

Όσο για τους Ιταλούς una fatsa una ratsa. Δεν είναι τυχαία αυτή η φράση. Δεν βρήκα να απέχουμε και πολύ σε νοοτροπία και ας βρισκόμασταν στην Βόρεια Ιταλία που υπάρχει η αίσθηση ότι το παίζουν Βορειοευρωπαίοι. Όσον αφορά τις Ιταλίδες τις βρήκα πολύ όμορφες γυναίκες. Οι άντρες είχαν ένα ενδιαφέρον θα έλεγα. Αυτό που δεν ευχαριστηθήκαμε ήταν το φαγητό. Λόγω της κατάστασής μου δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη και αυτό καθόρισε τις επιλογές μας. Η πίτσα ήταν κυρίαρχη στο μενού. Αλλά ούτε και η πίτσα μας ενθουσίασε. Είχαμε φάει πολύ καλύτερες. Οκ. Την επόμενη φορά. Η γνωριμία με την Ιταλία μας άνοιξε την όρεξη! Είναι πανέμορφη και έχει τόσα μέρη να επισκεφτούμε! Άντε και στα επόμενα ταξίδια! ΤΕΛΟΣ!

Πολύ όμορφη ιστορία, συγχαρητήρια για την περιγραφή και τις φωτογραφίες. Θα ξεκινήσω από το τέλος, το φαγητό. Είμαι λάτρης του ιταλικού, αλλά pizza δεν τρώω σχεδόν καθόλου πλέον. Έχει πολύ ωραία panini, tramezzini, piadine (Piadineria Al Passatore στο Τορινο!), panzerotti κι άλλα διάφορα street food, με τα οποία χορταίνεις μια χαρά, αλλά και καταπληκτικά εστιατόρια/trattorie , μερικά λίγο τσιμπημένα προφανώς. Και φυσικά γλυκά και gelato! Για μένα η Ιταλία συνδυάζεται με τις ιδιαίτερες γεύσεις της.
Θα συμφωνήσω για Βερονα, αν και πολύ τουριστική, είναι ένα μαργαριτάρι. Ξεπερνώντας το tourist trap του μπαλκονιού της Ιουλιέτας, η πόλη είναι υπέροχη. Κριμα που δεν μπορέσατε να ανεβείτε στο κάστρο, θα είχατε θέα όλη την πόλη. Το έχω σκοπό κάποια στιγμή να ξαναπάω, ίσως με αφορμή κάποια συναυλία στην περίφημη Arena της.
Το Bergamo δεν με ενθουσίασε ούτε εμένα, αν και σίγουρα το μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο εχει μια γοητεία (κι εμείς με ομίχλη και βροχή το πετύχαμε).
Como όχι άσχημο, ούτε κάτι ιδιαίτερο. Varenna κουκλίστικη, Bellagio επίσης πολύ τουριστικό. Lugano πήγαμε, οχι κατι εντυπωσιακό, θεωρώ ότι μόνο αν θέλει κάποιος να πει ότι πήγε κι Ελβετια (με τις πανάκριβες τιμές!) έχει νόημα, αλλιώς καλύτερα σε κάποια από τις άλλες λίμνες (ούτε εμείς προλάβαμε να πάμε στις υπολοιπες).
Αυτο που ήταν αποκάλυψη ήταν το Torino: αγνοημένη τουριστικά πόλη, αλλά αυτό ήταν κι από τα προτερήματα της, καθώς δεν πετύχαμε τις ορδές των άλλων ιταλικών πόλεων. Κοσμο είχε πάντως, κυρίως Ιταλούς, ενώ ήμασταν και τυχεροί γιατί πετύχαμε ένα φεστιβάλ σοκολάτας κι άλλων παραδοσιακών γλυκών στην κεντρική πλατεία , όπου δοκιμάσαμε ότι ιταλικό γλυκό υπάρχει!! Εκείνα τα cannoli με κάθε είδους γέμιση ακόμη τα θυμάμαι και λιγωνομαι. Έχουν κι έναν ωραίο καφέ με σοκολάτα (και νομίζω και λικερ) το bicerin, που το τιμήσαμε ουκ ολίγες φορές. Για το Αιγυπτιακό μουσείο δεν έχω λόγια, όποιος είναι λάτρης θα ενθουσιαστεί. Ενδιαφέρον κι ιδιαιτερο το Mole Antonelliana , με αισθητική άλλων εποχών. Γενικα η πόλη μας άρεσε, αν και μεγαλούπολη κι υποτίθεται βιομηχανική πρωτεύουσα της Ιταλίας, τη βρήκαμε πολύ ανθρώπινη, με ιστορία, κομψότητα και χαρακτήρα. Και ένα ωραιότατο μεγάλο πάρκο, το Valentino, ενώ εκεί κάπου έχει κι ένα μεσαιωνικό τουριστικό χωριό, που όμως ήταν σε φάση εργασιών και δεν το χαρήκαμε ιδιαίτερα , το Borgo Medievale. Επισης εντυπωσιακή κι η θέα από το λόφο της Superga με τον μεγαλοπρεπή ναό της Basilica di Superga. Σε αυτό το λόφο είχε συντριβεί το αεροπλάνο της θρυλικής Granata της περίφημης ποδοσφαιρικής ομάδας της Torino , που κυριαρχουσε στη χώρα ως το 1949 που έγινε το δυστύχημα.
Για το Milano, θεωρώ ότι αν ήταν σε άλλη χώρα, μπορεί να είχε μεγαλύτερη εκτίμηση. Έχει τα ωραία του σημεία, η περιοχή Navigli για παράδειγμα είναι γραφικότατη, το Duomo και η βόλτα στην ταράτσα του εντυπωσιακό, ενώ έχει και την εμπειρία του να βρεθείς δίπλα σε ένα αριστούργημα όπως είναι Ο Μυστικός Δείπνος. Επισης είναι ο ¨παραδεισος¨ για τους λάτρεις της μόδας, ενώ έχει και την ιστορική Όπερά του, τη Σκάλα.
Μπραβο και πάλι, μας θύμησες τόσα ωραία μέρη.

 

[alma viajer@]

Πολύ όμορφη ιστορία, συγχαρητήρια για την περιγραφή και τις φωτογραφίες. Θα ξεκινήσω από το τέλος, το φαγητό. Είμαι λάτρης του ιταλικού, αλλά pizza δεν τρώω σχεδόν καθόλου πλέον. Έχει πολύ ωραία panini, tramezzini, piadine (Piadineria Al Passatore στο Τορινο!), panzerotti κι άλλα διάφορα street food, με τα οποία χορταίνεις μια χαρά, αλλά και καταπληκτικά εστιατόρια/trattorie , μερικά λίγο τσιμπημένα προφανώς. Και φυσικά γλυκά και gelato! Για μένα η Ιταλία συνδυάζεται με τις ιδιαίτερες γεύσεις της.
Θα συμφωνήσω για Βερονα, αν και πολύ τουριστική, είναι ένα μαργαριτάρι. Ξεπερνώντας το tourist trap του μπαλκονιού της Ιουλιέτας, η πόλη είναι υπέροχη. Κριμα που δεν μπορέσατε να ανεβείτε στο κάστρο, θα είχατε θέα όλη την πόλη. Το έχω σκοπό κάποια στιγμή να ξαναπάω, ίσως με αφορμή κάποια συναυλία στην περίφημη Arena της.
Το Bergamo δεν με ενθουσίασε ούτε εμένα, αν και σίγουρα το μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο εχει μια γοητεία (κι εμείς με ομίχλη και βροχή το πετύχαμε).
Como όχι άσχημο, ούτε κάτι ιδιαίτερο. Varenna κουκλίστικη, Bellagio επίσης πολύ τουριστικό. Lugano πήγαμε, οχι κατι εντυπωσιακό, θεωρώ ότι μόνο αν θέλει κάποιος να πει ότι πήγε κι Ελβετια (με τις πανάκριβες τιμές!) έχει νόημα, αλλιώς καλύτερα σε κάποια από τις άλλες λίμνες (ούτε εμείς προλάβαμε να πάμε στις υπολοιπες).
Αυτο που ήταν αποκάλυψη ήταν το Torino: αγνοημένη τουριστικά πόλη, αλλά αυτό ήταν κι από τα προτερήματα της, καθώς δεν πετύχαμε τις ορδές των άλλων ιταλικών πόλεων. Κοσμο είχε πάντως, κυρίως Ιταλούς, ενώ ήμασταν και τυχεροί γιατί πετύχαμε ένα φεστιβάλ σοκολάτας κι άλλων παραδοσιακών γλυκών στην κεντρική πλατεία , όπου δοκιμάσαμε ότι ιταλικό γλυκό υπάρχει!! Εκείνα τα cannoli με κάθε είδους γέμιση ακόμη τα θυμάμαι και λιγωνομαι. Έχουν κι έναν ωραίο καφέ με σοκολάτα (και νομίζω και λικερ) το bicerin, που το τιμήσαμε ουκ ολίγες φορές. Για το Αιγυπτιακό μουσείο δεν έχω λόγια, όποιος είναι λάτρης θα ενθουσιαστεί. Ενδιαφέρον κι ιδιαιτερο το Mole Antonelliana , με αισθητική άλλων εποχών. Γενικα η πόλη μας άρεσε, αν και μεγαλούπολη κι υποτίθεται βιομηχανική πρωτεύουσα της Ιταλίας, τη βρήκαμε πολύ ανθρώπινη, με ιστορία, κομψότητα και χαρακτήρα. Και ένα ωραιότατο μεγάλο πάρκο, το Valentino, ενώ εκεί κάπου έχει κι ένα μεσαιωνικό τουριστικό χωριό, που όμως ήταν σε φάση εργασιών και δεν το χαρήκαμε ιδιαίτερα , το Borgo Medievale. Επισης εντυπωσιακή κι η θέα από το λόφο της Superga με τον μεγαλοπρεπή ναό της Basilica di Superga. Σε αυτό το λόφο είχε συντριβεί το αεροπλάνο της θρυλικής Granata της περίφημης ποδοσφαιρικής ομάδας της Torino , που κυριαρχουσε στη χώρα ως το 1949 που έγινε το δυστύχημα.
Για το Milano, θεωρώ ότι αν ήταν σε άλλη χώρα, μπορεί να είχε μεγαλύτερη εκτίμηση. Έχει τα ωραία του σημεία, η περιοχή Navigli για παράδειγμα είναι γραφικότατη, το Duomo και η βόλτα στην ταράτσα του εντυπωσιακό, ενώ έχει και την εμπειρία του να βρεθείς δίπλα σε ένα αριστούργημα όπως είναι Ο Μυστικός Δείπνος. Επισης είναι ο ¨παραδεισος¨ για τους λάτρεις της μόδας, ενώ έχει και την ιστορική Όπερά του, τη Σκάλα.
Μπραβο και πάλι, μας θύμησες τόσα ωραία μέρη.

Πολύ όμορφη ιστορία, συγχαρητήρια για την περιγραφή και τις φωτογραφίες. Θα ξεκινήσω από το τέλος, το φαγητό. Είμαι λάτρης του ιταλικού, αλλά pizza δεν τρώω σχεδόν καθόλου πλέον. Έχει πολύ ωραία panini, tramezzini, piadine (Piadineria Al Passatore στο Τορινο!), panzerotti κι άλλα διάφορα street food, με τα οποία χορταίνεις μια χαρά, αλλά και καταπληκτικά εστιατόρια/trattorie , μερικά λίγο τσιμπημένα προφανώς. Και φυσικά γλυκά και gelato! Για μένα η Ιταλία συνδυάζεται με τις ιδιαίτερες γεύσεις της.
Θα συμφωνήσω για Βερονα, αν και πολύ τουριστική, είναι ένα μαργαριτάρι. Ξεπερνώντας το tourist trap του μπαλκονιού της Ιουλιέτας, η πόλη είναι υπέροχη. Κριμα που δεν μπορέσατε να ανεβείτε στο κάστρο, θα είχατε θέα όλη την πόλη. Το έχω σκοπό κάποια στιγμή να ξαναπάω, ίσως με αφορμή κάποια συναυλία στην περίφημη Arena της.
Το Bergamo δεν με ενθουσίασε ούτε εμένα, αν και σίγουρα το μεσαιωνικό ιστορικό κέντρο εχει μια γοητεία (κι εμείς με ομίχλη και βροχή το πετύχαμε).
Como όχι άσχημο, ούτε κάτι ιδιαίτερο. Varenna κουκλίστικη, Bellagio επίσης πολύ τουριστικό. Lugano πήγαμε, οχι κατι εντυπωσιακό, θεωρώ ότι μόνο αν θέλει κάποιος να πει ότι πήγε κι Ελβετια (με τις πανάκριβες τιμές!) έχει νόημα, αλλιώς καλύτερα σε κάποια από τις άλλες λίμνες (ούτε εμείς προλάβαμε να πάμε στις υπολοιπες).
Αυτο που ήταν αποκάλυψη ήταν το Torino: αγνοημένη τουριστικά πόλη, αλλά αυτό ήταν κι από τα προτερήματα της, καθώς δεν πετύχαμε τις ορδές των άλλων ιταλικών πόλεων. Κοσμο είχε πάντως, κυρίως Ιταλούς, ενώ ήμασταν και τυχεροί γιατί πετύχαμε ένα φεστιβάλ σοκολάτας κι άλλων παραδοσιακών γλυκών στην κεντρική πλατεία , όπου δοκιμάσαμε ότι ιταλικό γλυκό υπάρχει!! Εκείνα τα cannoli με κάθε είδους γέμιση ακόμη τα θυμάμαι και λιγωνομαι. Έχουν κι έναν ωραίο καφέ με σοκολάτα (και νομίζω και λικερ) το bicerin, που το τιμήσαμε ουκ ολίγες φορές. Για το Αιγυπτιακό μουσείο δεν έχω λόγια, όποιος είναι λάτρης θα ενθουσιαστεί. Ενδιαφέρον κι ιδιαιτερο το Mole Antonelliana , με αισθητική άλλων εποχών. Γενικα η πόλη μας άρεσε, αν και μεγαλούπολη κι υποτίθεται βιομηχανική πρωτεύουσα της Ιταλίας, τη βρήκαμε πολύ ανθρώπινη, με ιστορία, κομψότητα και χαρακτήρα. Και ένα ωραιότατο μεγάλο πάρκο, το Valentino, ενώ εκεί κάπου έχει κι ένα μεσαιωνικό τουριστικό χωριό, που όμως ήταν σε φάση εργασιών και δεν το χαρήκαμε ιδιαίτερα , το Borgo Medievale. Επισης εντυπωσιακή κι η θέα από το λόφο της Superga με τον μεγαλοπρεπή ναό της Basilica di Superga. Σε αυτό το λόφο είχε συντριβεί το αεροπλάνο της θρυλικής Granata της περίφημης ποδοσφαιρικής ομάδας της Torino , που κυριαρχουσε στη χώρα ως το 1949 που έγινε το δυστύχημα.
Για το Milano, θεωρώ ότι αν ήταν σε άλλη χώρα, μπορεί να είχε μεγαλύτερη εκτίμηση. Έχει τα ωραία του σημεία, η περιοχή Navigli για παράδειγμα είναι γραφικότατη, το Duomo και η βόλτα στην ταράτσα του εντυπωσιακό, ενώ έχει και την εμπειρία του να βρεθείς δίπλα σε ένα αριστούργημα όπως είναι Ο Μυστικός Δείπνος. Επισης είναι ο ¨παραδεισος¨ για τους λάτρεις της μόδας, ενώ έχει και την ιστορική Όπερά του, τη Σκάλα.
Μπραβο και πάλι, μας θύμησες τόσα ωραία μέρη.

Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια και για τη δική σου εμπειρία και ματιά στις περιοχές της Β.Ιταλίας!!!