Εστιατορια και ταβερνες και ζαχαροπλαστεία στην Αθηνα

[Extra muros]

Μερικά μαγαζιά που (ξανα)πήγα μες στο καλοκαίρι:

IKURA sushi στη Φιλελληνων. Φλυαρος Asian fusion κατάλογος-εγκυκλοπαιδεια, επικεντρωθείτε στις αμιγώς κορεατικες γεύσεις- δεν ορκίζομαι για την "αυθεντικοτητα" τους, αλλα ειναι σιγουρα διακριτες απο αλλες ασιατικες-κ δε θα χάσετε, ειδικά αν είστε φίλοι του τουρσί θα βρείτε τη χαρά σας. Ντεκόρ καμπαρέ Τρούμπας από ελληνική ταινία του '60, πολύ φιλική εξυπηρέτηση, νορμάλ τιμές που τσιμπάνε μόνο αν πάρετε Soju, δηλαδη την κορεατικη βοτκα, που οντως αξιζει για μένα.

Ταβερνα των Φίλων: Τιμές Κολωνακίου στον Κολωνό σε περιβάλλον που θυμίζει όντως ταβερνα κ μενού σε λογική γκουρμέ μπιστρό. Γεύσεις καταπληκτικες κ καλές προτάσεις για κρασί, υπάρχει κ εκτελων χρεη σομελιε για να σας κατευθύνει. Σέρβις άψογο γενικώς. Με χάνει στις μινιόν μερίδες, καταλαβαίνω ότι η ποιότητα κοστίζει, αλλά άμα δεν μπορώ να χορτασω με 35 ευρώ το άτομο έχει κι αλλού glorified μεζεδοπωλεια με πιο μπαμπατσικα πιάτα.

Τoukta: Το πιο famous ταιλανδεζικο της Β' Πειραιά, δουλεύει κυρίως με ντελιβερι και δε θα έλεγα πως αξίζει το ταξίδι ως τη Νίκαια. Αν είστε κοντά ρίξτε του μια ματιά. Συμπαθητικά πιάτα, τίποτε το αξιομνημονευτο ωστόσο π δε βρίσκεις αλλού. Τιμές οκ, αλλά κ πάλι όχι τόσο οικονομικό ώστε να αντισταθμιζει την ταλαιπωρία της μετάβασης.

Groovy Mango: Όμορφο νέο μαγαζάκι στην εσχατως τρεντι γειτονιά τ Νέου Κόσμου. Όμορφο ντεκόρ, ωραία μουσική κ απιθανα κοκτέιλ. Μικρός κατάλογος, π γ μένα είναι συνήθως καλό σημάδι, ταιλανδεζικα πιάτα κυρίως, αλλά στη γνωστή fusion λογική. Χωρίς να είναι κάτι το αδιανόητα συγκλονιστικο, μπορώ να πω πως ο,τι δοκίμασα μου άρεσε ιδιαίτερα κ ήταν πολύ φίνο κι αρωματικό, πικάντικο κατά βούληση. Δεν ενδείκνυται για μεγάλες παρέες.

Λοκάλι: Δεύτερη φορά π πήγα μετά από χρόνια, ευτυχώς αμφότερες ως καλεσμένη. Αδύνατον να κατανοήσω γτ τόσος ντόρος γ ένα μαγαζί απλώς μετροκαλουτσικο. Τους δίνω ότι τα ψητά καρότα είναι κορυφή, αλλά κανείς δεν πάει επί τούτου σε ένα μέρος γι αυτά, ούτε ο Μπαγκς Μπάνι.

Ατλαντικός: Πάω τουλάχιστον μια φορά τ χρόνο γ να τσεκάρω ποιότητα κ τιμές κ γι άλλη μια φορά με δικαίωσε στην επιλογή. Ο ορισμός του τιμίου μαγαζιού κ από τα ελάχιστα μέρη πλέον, ιδίως στο κέντρο, π τρως χορταστικους θαλασσινους μεζέδες με 20 ευρώ το άτομο. Μην περιμένετε γκουρμεδιες κ φανσι περιβάλλον, επισης το στενάκι παραμένει αφόρητα ζεστό όπως πάντα τα καλοκαίρια, αλλά πραγματικά είναι εμπειρία κι από τα λίγα μη overhyped μέρη της πόλης.

 

[Yorgos]

Μερικά μαγαζιά που (ξανα)πήγα μες στο καλοκαίρι:

IKURA sushi στη Φιλελληνων. Φλυαρος Asian fusion κατάλογος-εγκυκλοπαιδεια, επικεντρωθείτε στις αμιγώς κορεατικες γεύσεις- δεν ορκίζομαι για την "αυθεντικοτητα" τους, αλλα ειναι σιγουρα διακριτες απο αλλες ασιατικες-κ δε θα χάσετε, ειδικά αν είστε φίλοι του τουρσί θα βρείτε τη χαρά σας. Ντεκόρ καμπαρέ Τρούμπας από ελληνική ταινία του '60, πολύ φιλική εξυπηρέτηση, νορμάλ τιμές που τσιμπάνε μόνο αν πάρετε Soju, δηλαδη την κορεατικη βοτκα, που οντως αξιζει για μένα.

Ταβερνα των Φίλων: Τιμές Κολωνακίου στον Κολωνό σε περιβάλλον που θυμίζει όντως ταβερνα κ μενού σε λογική γκουρμέ μπιστρό. Γεύσεις καταπληκτικες κ καλές προτάσεις για κρασί, υπάρχει κ εκτελων χρεη σομελιε για να σας κατευθύνει. Σέρβις άψογο γενικώς. Με χάνει στις μινιόν μερίδες, καταλαβαίνω ότι η ποιότητα κοστίζει, αλλά άμα δεν μπορώ να χορτασω με 35 ευρώ το άτομο έχει κι αλλού glorified μεζεδοπωλεια με πιο μπαμπατσικα πιάτα.

Τoukta: Το πιο famous ταιλανδεζικο της Β' Πειραιά, δουλεύει κυρίως με ντελιβερι και δε θα έλεγα πως αξίζει το ταξίδι ως τη Νίκαια. Αν είστε κοντά ρίξτε του μια ματιά. Συμπαθητικά πιάτα, τίποτε το αξιομνημονευτο ωστόσο π δε βρίσκεις αλλού. Τιμές οκ, αλλά κ πάλι όχι τόσο οικονομικό ώστε να αντισταθμιζει την ταλαιπωρία της μετάβασης.

Groovy Mango: Όμορφο νέο μαγαζάκι στην εσχατως τρεντι γειτονιά τ Νέου Κόσμου. Όμορφο ντεκόρ, ωραία μουσική κ απιθανα κοκτέιλ. Μικρός κατάλογος, π γ μένα είναι συνήθως καλό σημάδι, ταιλανδεζικα πιάτα κυρίως, αλλά στη γνωστή fusion λογική. Χωρίς να είναι κάτι το αδιανόητα συγκλονιστικο, μπορώ να πω πως ο,τι δοκίμασα μου άρεσε ιδιαίτερα κ ήταν πολύ φίνο κι αρωματικό, πικάντικο κατά βούληση. Δεν ενδείκνυται για μεγάλες παρέες.

Λοκάλι: Δεύτερη φορά π πήγα μετά από χρόνια, ευτυχώς αμφότερες ως καλεσμένη. Αδύνατον να κατανοήσω γτ τόσος ντόρος γ ένα μαγαζί απλώς μετροκαλουτσικο. Τους δίνω ότι τα ψητά καρότα είναι κορυφή, αλλά κανείς δεν πάει επί τούτου σε ένα μέρος γι αυτά, ούτε ο Μπαγκς Μπάνι.

Ατλαντικός: Πάω τουλάχιστον μια φορά τ χρόνο γ να τσεκάρω ποιότητα κ τιμές κ γι άλλη μια φορά με δικαίωσε στην επιλογή. Ο ορισμός του τιμίου μαγαζιού κ από τα ελάχιστα μέρη πλέον, ιδίως στο κέντρο, π τρως χορταστικους θαλασσινους μεζέδες με 20 ευρώ το άτομο. Μην περιμένετε γκουρμεδιες κ φανσι περιβάλλον, επισης το στενάκι παραμένει αφόρητα ζεστό όπως πάντα τα καλοκαίρια, αλλά πραγματικά είναι εμπειρία κι από τα λίγα μη overhyped μέρη της πόλης.

Όμορφα, συνοπτικά, ενδιαφέροντα στοιχεία, gracias.

 

[grinder22]

Είπα να δοκιμάσω το CHOUREAL στο κέντρο, δίπλα στην Ερμού, θετικά ορμώμενος λόγω των πολλών καλών κριτικών.

Δυστυχώς ήταν κάτω των προσδοκιών και το προφιτερόλ του απλά μέτριο.
Δύο μικροσκοπικά σουδακια καλυμμένα από δυσανάλογες τεράστιες ποσότητες πραλίνας και κρέμας (η κλασική ελληνική συνταγή δηλαδή), όπου έπρεπε να βγάλεις πέντε κουταλιές πρώτα για να πιάσεις ζύμη.
Ως μους σοκολάτα ή κάτι παρόμοιο θα ήταν μια χαρά, αλλά το προφιτερόλ, στο οποίο το παν είναι η ισορροπία γεύσεων, δεν είναι έτσι.

 

[Extra muros]

Είπα να δοκιμάσω το CHOUREAL στο κέντρο, δίπλα στην Ερμού, θετικά ορμώμενος λόγω των πολλών καλών κριτικών.

Δυστυχώς ήταν κάτω των προσδοκιών και το προφιτερόλ του απλά μέτριο.
Δύο μικροσκοπικά σουδακια καλυμμένα από δυσανάλογες τεράστιες ποσότητες πραλίνας και κρέμας (η κλασική ελληνική συνταγή δηλαδή), όπου έπρεπε να βγάλεις πέντε κουταλιές πρώτα για να πιάσεις ζύμη.
Ως μους σοκολάτα ή κάτι παρόμοιο θα ήταν μια χαρά, αλλά το προφιτερόλ, στο οποίο το παν είναι η ισορροπία γεύσεων, δεν είναι έτσι.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ποστ του αξιώματος de gustibus non disputandum. Εγώ το βρίσκω καταπληκτικό κ πηγαίνω ή παραγγέλνω χρόνια σε διάφορες παραλλαγές κι είναι μια καλύτερη από την άλλη, άσε π έχει κι ωραίο paris-brest κ εκλερακια. Καταλαβαίνω τι λες για την κρέμα, ισχύει ότι αναλογικά υπερκαλύπτει τα σου, για μένα όμως μετράει στα θετικά. Από περιέργεια καθαρά κι όχι με αντιπαραθετικη διάθεση, ποια θεωρείς καλά ζαχαροπλαστεια για προφιτερολ στην Αθήνα;

 

[grinder22]

Από περιέργεια καθαρά κι όχι με αντιπαραθετικη διάθεση, ποια θεωρείς καλά ζαχαροπλαστεια για προφιτερολ στην Αθήνα;

Κανένα, δεν έχω καταφέρει να βρω καλό προφιτερόλ στην Αθήνα, με τις προδιαγραφές που έγραψα - έμφαση στην ποιότητα και πόσοτητα των σου, ισορροπία γεύσεων και ποσοτήτων των υλικών. Ακόμα και σε «καλά» ζαχαροπλαστεία το μοτίβο είναι λίγο πολύ το ίδιο.

Σημειωτέον ότι δε ζω στην Αθήνα εδώ και πολλά χρόνια και είχα καιρό να δοκιμάσω προφιτερόλ από οπουδήποτε στην πόλη.