Νότια Αφρική Ζωάρα στο Cape Town

[frenchman]

Και ένα βιντεάκι με τον παραλιακό δρόμο στο Mouille Point την ώρα που δύει ο ήλιος στον Ατλαντικό ωκεανό

 

[frenchman]

4η μέρα

Ξημέρωσε μία ακόμα μέρα με δυνατούς ανέμους οπότε αποφασίσαμε να βολτάρουμε όλη μέρα στο κέντρο της πόλης και στη waterfont.

Χρωματιστά σπιτάκια στην ιστορική γειτονιά Bo Kaap

H Food Market στην Waterfront από ψηλά

Οι φώκιες λιάζονταν στην προβλήτα

Cape Town Stadium

Αυτό το βράδυ αποφασίσαμε να συνεχίσουμε την κρεατοφαγία στο διαμέρισμα όπου ετοιμάσαμε ένα εξαιρετικό βραδινό. Αγοράσαμε ένα κομμάτι rib-eye μοσχαριού ωρίμανσης 21 ημερών σε εξευτελιστική τιμή και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό!

 

[frenchman]

5η μέρα

Ξυπνήσαμε αντικρίζοντας ένα έντονα ηλιόλουστο Cape Town... Τι όμορφα! Φάγαμε το πρωινό μας και ετοιμαστήκαμε χαλαρά καθώς ήταν από τα λίγα πρωινά μας χωρίς ξυπνητήρι! Βγαίνοντας στους δρόμους συνειδητοποίησα κάτι.. Το CT είναι η μόνη πόλη απ όσες έχω επισκεφθεί της οποίας το κλίμα το συγκρίνω άνετα με αυτό της Ελλάδας!
Ένα μικρό άγχος που είχα λόγω των ανέμων που δεν έλεγαν να κοπάσουν εξαφανίστηκε γρήγορα και αφού εφοδιαστήκαμε με καφεδάκια ξεκινήσαμε. Η διαδρομή ήταν υπέροχη, μέσα στο πράσινο όπως οι περισσότερες γύρω από την πόλη. Κάναμε μια σύντομη στάση στο Simon's Town, και στην συνέχεια βουρ για παραλία! Όπως ανέφερα στην αρχή της ιστορίας μας, στο CT είναι σχεδόν καλοκαίρι και δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε ως γνήσιοι έλληνες. Οι περισσότερες παραλίες έχουν πολύ ψηλή λευκή άμμο η οποία σε συνδυασμό με τον έντονο ήλιο δημιουργεί μια πολύ όμορφη εικόνα. Η θάλασσα βέβαια είναι πολύ κρύα αν και με λίγη προσπάθεια το κάνεις το μπάνιο σου.

Όμορφες εικόνες στην διαδρομή για Simon's Town

Simon's Town

The Standby Diver

Πριν καταλήξουμε στην παραλία εξερεύνησα την ακτογραμμή σαν γνήσιος παλαβός με ότι έχει να κάνει με την θάλασσα!

Η αίσθηση του να κάνεις μπάνιο δίπλα-μαζί με τους πιγκουίνους είναι μοναδική!
Εδώ η παραλία από ψηλά (βρίσκεται δίπλα από την αποικία στο Boulder's Beach)

Κάποιες πληροφορίες (Η συγκεκριμένη παραλία βρίσκεται στο False Bay, στην πλευρά του Ινδικού Ωκεανού, άρα με πιο ζεστά νερά σε σχέση με τον παγωμένο Ατλαντικό)

Αφου απολαύσαμε ήλιο και παραλία, πήραμε τον παραλιακό δρόμο προς το Muizenberg για να φωτογραφίσουμε τα χρωματιστά σπιτάκια των σέρφερ. Δεν μας εντυπωσίασε τίποτα ιδιαίτερα, ούτε τα σπιτάκια, ούτε η θάλασσα (ανακατεμένη και καφέ από τα κύματα), ούτε η πόλη.

Επιστρέφοντας σταματήσαμε σε μια αγορά με τοπικά και διεθνή street food και μαντέψτε τι βρήκαμε

Η μέρα έκλεισε με ψαροφαγία αυτή τη φορά, έτσι για αλλαγή βρε αδελφέ!

Η επόμενη μέρα θα είχε πολύ πρωινό εγερτήριο αφού έπρεπε να χωρέσουμε το Table Mountain πριν την βουτιά με τις φώκιες...

 

[frenchman]

6η μέρα (part 1)

Table Mountain
Πρωινό εγερτήριο λοιπόν στις 07:00 προκειμένου να είμαστε οι πρώτοι που θα ανέβουμε στο Table Mountain, το οποίο δεσπόζει στην πλάτη της πόλης και έχει πάρει την ονομασία του από το σχήμα της κορυφογραμμής του.
Θα σκεφθείτε ότι είμαστε τρελοί που ξυπνήσαμε τέτοια ώρα για να πάμε, όπως ουσιαστικά ήταν η μόνη διαθέσιμη στιγμή για να πάμε πλέον αφού τις προηγούμενες μέρες ήταν κλειστό λόγω ανέμων και στις 9:30 έπρεπε να είμαστε στο Hout Bay για Seal Snorkeling, θα τα πούμε στην συνέχει αυτά όμως...

Φτάνοντας 15 λεπτά πριν ανοίξουν οι πόρτες είχε ήδη σχηματιστεί το πρώτο group και ουσιαστικά θα είμασταν οι πρώτοι που θα ανεβαίναμε. Η όψη του βουνού από την βάση του ήταν πολύ επιβλητική μπορώ να πω. Η κορυφή του ήταν σκεπασμένη με παχιά ομίχλη, κάτι το οποίο στην αρχή μας στεναχώρησε καθώς θα χάναμε την υπέροχη θέα που προσφέρει, εν τέλη όμως η ομίχλη μαζί με το γεγονός ότι είμασταν σχεδόν μόνοι μας πρόσφερε έναν φοβερά ατμοσφαιρικό περίπατο δίπλα στους άγριους και απότομους γκρεμούς. Μια εμπειρία πραγματικά πολύ όμορφη και μοναδική. Ανεβάζω αρκετές φωτογραφίες και βίντεο για να μεταφέρω όσο γίνεται την αίσθηση.

Στην βάση του τελεφερίκ

Όλα κλειστά ακόμα..

Λίγη Γεωγραφία

Τσι, τσάκρα ηηη όπως τα λένε

Χλωρίδα του βουνού

Να μωρέ εδώ λίγη ομίχλη

Don't do it!

Φεύγοντας έφταναν όλο και περισσότεροι τουρίστες, μην ξεχνάτε ότι είναι το Νο 1 τουριστικό αξιοθέατο

Η... εμφάνιση του CT στην κατάβαση με το τελεφερίκ

 

[frenchman]

6η μέρα (part 2)

Seal Snorkeling
Κατεβαίνοντας από το βουνό κατευθυνθήκαμε αμέσως προς την θάλασσα και πιο συγκεκριμένα στο Hout Bay.
Αφού φτάσαμε και βρήκαμε τα γραφεία της εταιρίας και ήπιαμε καφεδάκια, μας έδωσαν τις απαραίτητες οδηγίες συμπεριφοράς ως προς τις φωκιες και την άγρια ζωη, φορέσαμε στολές 7mm και κατευθυνθήκαμε προς το λιμανάκι. Βρήκαμε τους εκπαιδευτές εξαιρετικούς, γνώστες του αντικειμένου και φιλικότατους.
Ξεκινώντας με το φουσκωτό κάναμε μια στάση σε κάποιες φώκιες που λιάζονταν δίπλα στις βάρκες. Κοιτώντας πιο προσεκτικά μπορούσες να διακρίνεις σε κάποιες από αυτές κάτι σαν λευκή ζώνη, μας εξήγησαν πως πρόκειται για πλαστικά σκουπίδια στα οποία μπλέκονται οι καημένες οι φώκιες με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας να τραυματίζονται η ακόμα και να πεθαίνουν... Προσπάθησε μία από τις εκπαιδεύτριες να απελευθερώσει μια από τις φώκιες αλλά χωρίς αποτέλεσμα.
Αμέσως μετά ο καπετάνιος (πιτσιρικάς αλλά αλάνι) γκάζωσε και σε 5-10 λεπτά φτάσαμε στο Duiker Island, η αλλιώς το νησί με τις φώκιες. Πως βλέπετε αποικίες στο National Geographic? Ε, ακριβώς αυτό!
Αφού έριξαν άγκυρα βουτήξαμε κι εμείς, το αρχικό σοκ ήταν μεγάλο καθώς θερμοκρασία της θάλασσας ήταν 9 βαθμοί C, βέβαια μετα από λίγο το κρύο έγινε (ελάχιστα) υποφερτό!
Πάμε στις φώκιες λοιπόν.. Υπέροχα πλάσματα, έξω από το νερό δείχνουν και είναι ατσούμπαλες αλλά μέσα στο νερό κολυμπάνε με απίστευτη χάρη, ουσιαστικά πετάνε σαν υποβρύχια πουλιά. Άλλοτε φοβητσιάρες, άλλοτε παιχνιδιάρες και περίεργες, πραγματικά δεν μπορώ να μεταφέρω την αίσθηση αυτή, νιώσαμε πάρα πολύ τυχεροί που είχαμε αυτήν την δυνατότητα.

Μόλις ξεκινήσαμε!

Προσπαθώντας να απελευθερώσει μια φώκια

Φτάνοντας

Το Duiker Island

Λίγο πριν πάθουμε το πρώτο σοκ

Μπορείτε να διακρίνετε μύδια, πεταλίδες και πολλά άλλα πάνω στα βράχια

Μπλουμ! Σας την έφερα

Χορευτική φιγούρα

Ηλιοθεραπεία

Πραγματικά αφιερώστε λίγο χρόνο και δείτε τι υπέροχα πλάσματα είναι..

Στο νερό καθίσαμε περίπου 40 λεπτά, άλλωστε λόγω κρύου κάποια ανέβηκαν στο φουσκωτό να ζεσταθούν από το πρώτο 20λεπτο. Μου έκανε επίσης εντύπωση το πόσο πλούσια σε ζωή ήταν τα νερά, γεμάτα όστρακα, μαλάκια, ψάρια και τεράααστια φύκια!
Συστήνω σε οποιονδήποτε να το τολμήσει χωρίς φόβους, είναι μια φοβερή εμπειρία
Η εταιρία: http://sealsnorkeling.com
Κόστος 50 ευρώ

 

[frenchman]

6η μέρα (part 3)

Επιστρέφοντας προς το διαμέρισμα γεμάτοι εμπειρίες και εικόνες, άνοιξε η όρεξη μας (μου) οπότε κατευθυνθήκαμε προς την γνωστή μας food market στη waterfront όπου έφαγα ένα γουρουνοσάντουιτς όνομα και πράγμα...
Καθίσαμε στα εξωτερικά παγκάκια και όλο το σκηνικό ήταν απολαυστικό μετά από τόσο κρύο που φάγαμε το πρωι, έτσι πάει συνήθως, μετά το κρύο πάντα το στομαχάκι γκρινιάζει.
Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα της "καντίνας"

Μόλις το τσάκισα

Αφού επιστρέψαμε στο διαμέρισμα και ξεκουραστήκαμε 2-3 ωρίτσες, η συνέχεια είχε ρομαντικό τσαι με θέα, και στην συνέχεια φαγητό σε ένα καλό εστιατόριο στο οποίο είχα κάνει κράτηση, έπρεπε να φροντίσω λίγο το κορίτσι, πολύ το ταλαιπώρησα και είχε και γεννέθλια!

Το μαγαζί που επέλεξα για αρχή ήταν το Leopard Bar, στο ξενοδοχείο 12 Apostles. Αποδείχθηκε μια εξαιρετική επιλογή, χτισμένο σε ένα καταπληκτικό σημείο κάτω απο την ομώνυμη οροσειρά, και με πιάτο τον Ατλαντικό Ωκεανό. Οι φωτογραφίες μιλούν νομίζω από μόνες τους...

Το Camps Bay με τους "12 Απόστολους" στην πλάτη του

Πηγαίνοντας στο εστιατόριο κάναμε και ένα πέρασμα από το Signal Hill να απολαύσουμε τα φώτα της πόλης

Και κλείσαμε αυτήν την πολύ γε(α)μάτη μέρα πίνοντας κόκκινο κρασί, απολαμβάνοντας ένα εξαιρετικό δείπνο και παίζοντας με τον φακό..

Το επόμενο πρωινό περιλάμβανε ακόμα πιο βάρβαρο ξύπνημα, το πρόγραμμα έγραφε Shark Cage Diving!

 

[frenchman]

7η μέρα (part 1)

Shark Cage Diving
Αυτή η μέρα κρύβει ένα μεγάλο ΑΧ....
Δεν θυμάμαι αν ανέφερα νωρίτερα στην ιστορία μας ότι ο λόγος που μπήκε το Cape Town στην ταξιδιωτική μας κουβέντα, και πολύ πριν ανακαλύψω Table Mountain, whale watching και άλλα ωραία, ήταν ένας... Αυτός..

Τους 11 μήνες που περιμέναμε μέχρι το ταξίδι μας είχα κάνει μια έρευνα για το που θα έπρεπε να πάμε για Shark Diving, σε ποια περιοχή υπάρχει μεγαλύτερη δραστηριότητα, ποια εταιρία προσφέρει τις καλύτερες προϋποθέσεις και πολλά άλλα. Το συμπέρασμα που βγήκε μέσα από φορουμ, tripadvisor και διαφορά sites ήταν πως η πιο ασφαλής επιλογή ήταν η "πρωτεύουσα" των καρχαριών και ένα από τα 3 καλύτερα σημεία παγκοσμίως για να δεις τον Λευκό καρχαρία, το Gansbaai (Αυστραλία και Γουαδελούπη τα άλλα 2).
Συνεχίζοντας την έρευνα μου, έμαθα για ένα φυσικό φαινόμενο σε εξέλιξη και τώρα που σας γράφω που συμβαίνει στα νερά της Νοτίου Αφρικής. Τι συμβαίνει λοιπόν? Ένα άγριο κυνήγι των καρχαριών! Μα ποιο ζώο κυνηγάει τον φοβερό Λευκό (πέρα από τον άνθρωπο) θα ρωτήσετε και με το δίκιο σας? Οι όρκες είναι η απάντηση, φάλαινες δολοφόνοι όνομα και πράγμα δηλαδή, οι οποίες κυνηγούν ανελέητα τους καρχαρίες, με στόχο να φάνε το πλούσιο σε θερμίδες συκώτι τους. Οι καρχαρίες όπως μας εξήγησαν και οι βιολόγοι αργότερα έχουν αισθανθεί την απειλή με αποτέλεσμα οι θεάσεις να είναι πολύ πιο αραιές.
Το συμπέρασμα που έβγαινε από τις κριτικές στο tripadvisor ήταν πως το ποιο πιθανό είναι να δεις έναν Λευκό καρχαρία σε αντίθεση με παλαιότερα που έβλεπες 6-7. Και κάποιες σκόρπιες κριτικές που έλεγαν πως δεν είδαν κανέναν..

Επιστροφή στην ιστορία μας λοιπόν, το ξυπνητήρι χτύπησε για ένα ακόμα πρωινό πολύ νωρίς καθώς είχαμε μια διαδρομή 2,5 - 3 ώρες προς το Gangsbaii. Φτάνοντας μπήκαμε στις εγκαταστάσεις της Marine Dynamics (http://www.sharkwatchsa.com/en/home/), μας καλωσόρισαν και πήγαμε σε ένα χώρο για να φάμε το πρωινό που συμπεριλαμβανόταν στο πακέτο. Να πω εδώ πως το κόστος ήταν 115 ευρώ / άτομο.
Κάποια στιγμή, μας μάζεψε η βιολόγος και μας έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση για τους καρχαρίες, την ζωή τους, το πόσο ανεξερεύνητα είναι ακόμα κάποια σημεία της ζωης τους, αλλά και την κατάσταση που επικρατεί αυτήν την περίοδο. Ορατότητα 1m μαξ και καμία θέαση εδώ και 2 εβδομάδες... Εκεί εγώ απογοητεύτηκα αρκετά αφού κατάλαβα ότι bye bye Great White Shark, είχαμε φτάσει τόσο μακριά και μάλλον δεν θα έκανα το παιδικό μου όνειρο πραγματικότητα.

Αφού προσπεράσαμε τα διαδικαστικά, σωσίβια κλπ, περπατήσαμε προς το λιμανάκι για να επιβιβαστούμε στην βάρκα που θα μας πήγαινε στο σημείο. Τους καλοκαιρινούς μήνες αγκυροβολούν στο "Shallows", και τους χειμερινούς στο Dyer Island. Σχεδόν αμέσως εμφανίστηκαν κάποιοι Copper Sharks, οι οποίοι παρέμειναν κοντά μας όλο το 3ωρο που παραμείναμε εκεί. Πρόκειται για εντυπωσιακά ψάρια που έχουν πάρει την ονομασία τους από τον χρωματισμό της ράχης τους, και το μέγεθος τους ήταν περίπου 2-3 μέτρα. Το να βλέπεις τους καρχαρίες στο φυσικό τους περιβάλλον ήταν μια καλή εμπειρία, ίσως να ήταν πολύ καλύτερη αν δεν υπήρχε η προσδοκία να δεις το big boss.
Φορέσαμε όλοι τις στολές μας και μπαίναμε ανά οχτάδες στο κλουβί, παραδεχτήκαμε όλοι βέβαια ότι λόγω θολούρας η εικόνα από ψηλά ήταν πολύ καλύτερη. Όσο γινόταν όλη αυτή η διαδικασία, υπήρχαν μέλη του πληρώματος που προσπαθούσαν να προσελκύσουν τους καρχαρίες είτε με έλαια κ αίμα ψαριών, είτε με κάτι κεφάλια δεμένα σε ένα σχοινί που είχε στόχο να τους οδηγήσει μπροστά στο κλουβί.
Κάποια στιγμή και αφού βουτήξαμε όλοι (όσοι ήθελαν και 2 φορές) πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, όπου μας περίμεναν ζεστές φακές με ψωμάκι, ότι έπρεπε μετά από τόσο κρύο. Στην συνέχεια μας μίλησε ο έτερος βιολόγος της ομάδας για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι καρχαρίες από τους ανθρώπους και γενικά για την ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας. Μπορώ να πω ότι οι 2 αυτές ομιλίες μου άρεσαν πολύ και ήταν στα +

Στον δρόμο προς το λιμανάκι

Το σκάφος

Το κλουβί με.. τους τρελούς!

Καλώς τα παιδιά!

Πεινάσαμε

Για να έχετε εικόνα της θολούρας

Shallows όνομα και πράγμα (10 μετρα βάθος)

H μόνη ψιλοκαλή υποβρύχια λήψη, πολύ κοντινή μάλιστα

Γυρνώντας στην Αθήνα, και ψιλοαπογοητευμένος ακόμα, έψαξα λίγο ακόμα το θέμα των Λευκών στην περιοχή, και θυμήθηκα ένα σχόλιο από τα χιλιάδες που είχα διαβάσει. Αυτό το σχόλιο έγραφε "Ξεχάστε το Gangsbaii, πηγαίνετε Mossel Bay εκεί έχουν πάει οι Λευκοί".
Έπρεπε να με είχε θορυβήσει αυτό το σχόλιο και να είχα ψαχτεί για Mossel Bay όπου όντως έχουν μαζευτεί οι καρχαρίες. Είναι βέβαια 10 ωρες ταξίδι πηγαινέλα από Cape Town αλλά θα το κάναμε χωρίς δεύτερη σκέψη..

Αυτά είχα να πω για το Shark Cage Diving, μια εμπειρία καλή και καθόλου τρομακτική, σίγουρα δεν ήταν το highlight του ταξιδιού μας, ίσως να είχαμε άλλη εντύπωση αν είχαμε δει τον big boy.

 

[KIKI]

Ωραια περιγραφή και ομορφος προορισμος !

Γραψε αν θελεις τιμες για τα φαγητα και το κατάλυμα ....

 

[frenchman]

Ωραια περιγραφή και ομορφος προορισμος !

Γραψε αν θελεις τιμες για τα φαγητα και το κατάλυμα ....

Ευχαριστώ ΚΙΚΙ, η ομορφιά του προορισμού δεν αποτυπώνεται 100% με τις φωτογραφίες, είναι άλλωστε από κινητό οι περισσότερες.

Ναι θέλω να γράψω μαζεμένες κάποιες πληροφορίες στο τέλος την ιστορίας για μελλοντικούς ταξιδιώτες.

 

[frenchman]

Άλλη μια φωτογραφία που μου ξέφυγε πριν

 

[frenchman]

7η μέρα (part 2)

Hermanus again
Επιστρέφοντας από το Gangsbaii αποφασίσαμε να κάνουμε ένα σύντομο πέρασμα από το Hermanus μήπως είμαστε για δεύτερη φορά τυχεροί και πετύχουμε πάλι τις φάλαινες και πολύ καλά κάναμε. Το σύντομο πέρασμα μετατράπηκε σε μεγάλη στάση καθώς οι φάλαινες ήταν όχι μόνο παρούσες, αλλά σε κάποιο σημείο μόνο που δεν βγήκαν στα βράχια για ηλιοθεραπεία, τόσο ρηχά είχαν έρθει. Bonus ο καλός καιρός.
Μπορώ να κάθομαι να χαζεύω φάλαινες για πάρα πολλές ώρες πραγματικά, θεωρώ μεγάλο προνόμιο το να έχω αυτήν την δυνατότητα.
Η εμπειρία αυτή λειτούργησε ως τονωτικό στην ψυχολογία μας και αφού κάναμε μια ακόμη βολτίτσα στο όμορφο Hermanus, και είπαμε το πόσο θα θέλαμε να χωρούσε χρονικά και μια μονοήμερη εδώ, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής προς το Cape Town.

Υπέροχα πλάσματα...
Στην δεύτερη φωτογραφία και κυρίως στο βίντεο που φαίνονται και τα βράχια, θα καταλάβετε το πόσο κοντά είχαν έρθει.

Παρκάραμε στο κλασικό μας σημείο και αρχίσαμε τις βόλτες στην Waterfront, θέλαμε να απολαύσουμε το τελευταίο μας δειλινό στην Νότια Αφρική και έτσι λιώσαμε στις βόλτες, τυπώσαμε τα boarding passes και κάναμε τα ψώνια μας. Το Cape Town θέλησε να μας αποχαιρετίσει με τον καλύτερο τρόπο και μας χάρισε ένα πολύ όμορφο ηλιοβασίλεμα, έτσι αποφασίσαμε να ανέβουμε στην τεράστια ρόδα για να έχουμε καλύτερη θέα και δεν το μετανιώσαμε.

Ο ήλιος χάθηκε πίσω από το Signal Hill

Φόντο το υπέροχο Table Mountain

Το Cape Town Stadium

H μουσική σκηνή

Μια ακόμα πανοραμική της waterfront

H Ρόδα φωτισμένη

Το τελευταίο βράδυ έκλεισε όπως έπρεπε μετά από μια πολύ γεμάτη μέρα, με κρεατοφαγία!

 

[frenchman]

8η μέρα

Όταν έχει ομίχλη στον Ατλαντικό...

Τελευταία μέρα στο CT λοιπόν, και μια μικρή στεναχώρια μας είχε πιάσει ήδη από το προηγούμενο βράδυ λόγω αναχώρησης. Ξυπνήσαμε πιο νωρίς από ποτέ, σχεδόν στις 05:00, αφού ως τελευταία δραστηριότητα και ουσιαστικά τελευταία του ταξιδιού μας είχαμε επιλέξει να κάνουμε καγιάκ στον Ατλαντικό. Η πρωινή επιλογή που έδινε η εταιρία είχε ώρα έναρξης στις 06:30 ώρα, και την πρότεινε ως πιο κατάλληλη για συναντήσεις με την θαλάσσια ζωή (δελφίνια-φώκιες).
http://kayak.co.za
Κόστος 20 ευρώ
Διάρκεια 2 ώρες
Αφού φτάσαμε στο λιλιπούτειο γραφείο τους στην αρχή του Sea Point, γνωριστήκαμε με τα παιδιά που το τρέχουν (κάτι τρελοκομεία σερφάδες), και ξεκίνησε μια μικρή εκπαίδευση για την χρήση του κανό, πως θα κινηθούμε περίπου, να μην μας τρομάξει το σουελ και τι πρέπει να κάνουμε αν πέσουμε στον Ωκεανό, χμμμμμμ μάλιστα αυτό καλό θα ήταν να το αποφύγουμε...
Όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια ίσως να ήμασταν οι μόνοι που δεν είχαμε προηγούμενη εμπειρία από καγιάκ, γιατί το λέω αυτό? Ε γιατί στο πρώτο μισάωρο και μέχρι να του πάρουμε λίγο τον αέρα, έβλεπες την θείτσα από το σικάγο και τον κινέζο χαρτογιακά να μας περνάει σαν το κεντέρης κι εμείς να παλεύουμε με όλη μας την δύναμη και να πηγαίνουμε σαν χελώνες! Μας δουλεύαν κιόλας οι αλήτες
Σε κάποιο σημείο πήγα να βγάλω την φωτογραφική μηχανή από την θήκη και είχαν κουραστεί τόσο τα χέρια μου που έτρεμαν και δεν μπορούσα να τραβήξω φωτογραφίες . Μάλλον πρέπει να αρχίσω gym μόλις επιστρέψω (ναι σίγουρα).
Και κάποια στιγμή έγινε κάτι μαγικό, κάτι το οποίο έκανε την εμπειρία ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ, κάτι το οποίο εκτιμήσαμε βέβαια αφού ξαναπατήσαμε τα ποδαράκια μας στην άμμο, καθώς εκείνη την στιγμή είναι μαγικό αλλά πολύ τρομακτικό και επικίνδυνο...
Ενώ λοιπόν είχαμε βρει λίγο τον ρυθμό μας κι εμείς και όλο το group κωπηλατούσε στα βαθιά του Ατλαντικού, ήρθε και μας σκέπασε μια παχιά ομίχλη. Και όταν λέμε για παχιά ομίχλη λέμε για ΠΑΧΙΑ ομίχλη... Σε εκείνο το σημείο ήρθε ο "αρχηγός" και μας είπε να είμαστε πολύ κοντά μεταξύ μας ώστε να βλέπουμε ο ένας τον άλλον και να μην χάσουμε κανέναν. Στην υπόλοιπη 1,5 περίπου ώρα της βόλτας μας, ακούγαμε τα βαπόρια να κορνάρουν και να μην τα βλέπουμε (μας θύμισε πολύ την σκηνή στον Τιτανικό), κάποια στιγμή ακούγαμε ένα φουσκωτό να μας πλησιάζει και εμφανίστηκε 15 μέτρα πριν πέσει πάνω μας όπου και σταμάτησε, και είδαμε ένα ιστιοπλοϊκό να εμφανίζεται από το πουθενά, μας πλησίασε σαν στοιχειωμένο, σχεδόν σαν να αιωρείται...
Σε όλη την διάρκεια υπήρχε η αίσθηση ότι είχαμε χαθεί καθώς την μία στιγμή ήμασταν βαθιά και την άλλη ακούγαμε το κύμα να σκάει με δύναμη στα βράχια, και όλα αυτά χωρίς να έχουμε απολύτως καμία εικόνα.
Κάποια στιγμή βρήκαμε ένα ψαροκάικο και ο αρχηγός πλησίασε και μίλησε λίγο μαζί τους πιθανόν για να δει κι αυτός πως θα βγούμε στην ακτή. Μετά από 20 ακόμα λεπτά και χωρίς να το περιμένουμε είχαμε σχεδόν βγει στην άμμο...
Εννοείται σε κάποια φάση είχαμε στην συντροφιά μας δελφίνια αλλά και μια παιχνιδιάρα φώκια...
Δυστυχώς δεν μπορώ να αποτυπώσω με λόγια το πόσο δυνατή εμπειρία ήταν, αλλά σίγουρα θα πρότεινα στον καθένα να το τολμήσει, παρ όλο που αν κάπου νιώσαμε φόβο σε όλο το ταξίδι μας δεν ήταν ούτε στο κλουβί με τους καρχαρίες, ούτε κολυμπώντας με φώκιες, ήταν πάνω στο καγιάκ.
Ακολουθούν (δυστυχώς όχι πολλές λόγω συνθηκών) φωτογραφίες και ένα βίντεο με την εμφάνιση του ιστιοπλοϊκού.

Και ξαφνικά το σημείο εξόδου!

Το στοιχειωμένο καράβι...