Λιβύη Η Λιβύη όπως την είδα

[travelbreak]

Μέρος 2

Αν το καλοσκεφτώ ετούτη η εκδρομή είχε και ένα πολύτιμο δώρο για μένα. Μου γνώρισε δυο καλούς φίλους και στενούς συνταξιδιώτες. Δύο τύπους που έχω κάνει μαζί τους 5-6 εκδρομές χωρίς πρακτορείο και έχουν τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται για τα ταξίδια: α) Δεν έχουν πρόβλημα να τρέξουν ασταμάτητα όταν κάνουν ταξίδι. Ξυπνάνε πρωί και δεν απαιτούν καλά ξενοδοχεία και σούπερ πρωινά. β) Έχουν χρόνο και χρήμα. (Το δεύτερο το έχουν στο επίπεδο το δικό μου, οπότε δεν τίθεται θέμα οικονομικό ούτε ζητάνε ανέφικτες αναβαθμίσεις της εκδρομής.) γ) Όλη η παρέα έχει παρόμοια φυσική κατάσταση και ενδιαφέροντα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαφωνία σχεδόν ποτέ για το τι θα επισκεφτούμε.

Μετά από δύο διανυκτερεύσεις στη Σούσα φύγαμε οδικώς για τη Βεγγάζη. Στο δρόμο ο οδηγός κωλυσιεργούσε χωρίς λόγο και καταλάβαμε ότι δεν ήθελαν να μείνομε αρκετή ώρα ελεύθεροι στην πόλη αυτή. Όπως ξαναείπα, τώρα καταλαβαίνομε το λόγο, αφού η περιοχή ήταν το άντρο των αντιπάλων του Καντάφι. Λέω όμως να μην ξανασχοληθώ με πολιτικο-στρατιωτικά θέματα σε αυτή την ιστορία.

Πρώτη σημερινή επίσκεψη τα ψηφιδωτά του Qasr Libya:

Επόμενη στάση η Πτολεμαΐδα. Τεράστιος αρχαιολογικός χώρος κοντά στην ακτή της Μεσογείου, που έχει ανασκαφεί μόλις το 10%. Υπάρχει και το αντίστοιχο μουσείο.

Τελικά στην Βεγγάζη φτάσαμε νωρίς και μας πήγαν κάποια υποτυπώδη βόλτα. Δεν είδαμε τίποτα αξιόλογο, ούτε ως θέαμα ούτε για να αγοράσομε ένα σουβενίρ.

Αν και Χριστούγεννα ο καιρός ήταν πολύ γλυκός και η θερμοκρασία γύρω στους 25 Κελσίου. Μόνο στη Σούσα είχε βρέξει λίγο το πρώτο βράδυ.

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με την πτήση για την Τρίπολη από όπου φύγαμε κατευθείαν για την εκπληκτική Σαμπράθα (Sabratha). Βρίσκεται κάπου 70 χιλιόμετρα δυτικά της Τρίπολης.

Απόγευμα πια ξεκίνησε το καραβάνι μας για το Νότο: Κανταμές (Ghadames), 550 χιλιόμετρα. Βρίσκεται στο σημείο που είναι τα σύνορα τριών χωρών: Λιβύης, Αλγερίας και Τυνησίας. Δρόμος μέσα στην έρημο και οι εικόνες υπέροχες.

Κάναμε μια στάση στη μικρή πόλη Ναλούτ για να δούμε τις παραδοσιακές αποθήκες τους. Οι περισσότερες πρέπει να ήταν εγκαταλειμμένες

Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς αλλά δεν το γιορτάσαμε γιατί φτάσαμε αργά και κουρασμένοι στο Κανταμές. Πέσαμε ξεροί για ύπνο.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 3

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

Από τα απωθημένα μου, δυστυχώς τώρα απλησίαστη. Το Αφγανιστάν φαντάζει παιδική χαρά

 

[Giwrgos10]

Πολύ ωραίο το πρώτο μέρος.

 

[Borealis]

Είδα αρχαιότητες αναστηλωμένες με τρόπο που στη χώρα μας δεν υπάρχει. Ούτε μισοσκαψίματα εδώ κι εκεί, ούτε μισοτελειωμένες δουλειές της σκαπάνης.

Αυτά τα εύσημα τουλάχιστον πρέπει να τα πάρουν οι Ιταλοί, ο Καντάφι μάλλον ζημιές έκανε στο χώρο. Την ίδια καλή δουλειά έκαναν και με τις αναστηλώσεις στη Ρόδο και την Κω, άσχετα αν οι ντόπιοι θυμούνται μόνο τη βαρβαρότητά τους στην καταναγκαστική εργασία.

 

[travelbreak]

Αυτά τα εύσημα τουλάχιστον πρέπει να τα πάρουν οι Ιταλοί, ο Καντάφι μάλλον ζημιές έκανε στο χώρο. Την ίδια καλή δουλειά έκαναν και με τις αναστηλώσεις στη Ρόδο και την Κω, άσχετα αν οι ντόπιοι θυμούνται μόνο τη βαρβαρότητά τους στην καταναγκαστική εργασία.

Δεν το ξέρω αυτό που λες για τους Ιταλούς. Εκεί βέβαια μας διαφήμιζαν τον Καντάφι, ότι δεν άφηνε να σκάψουν κάτι νέο αν δεν αναστηλωνόταν η προηγούμενη ανασκαφή.

 

[travelbreak]

Από τα απωθημένα μου, δυστυχώς τώρα απλησίαστη. Το Αφγανιστάν φαντάζει παιδική χαρά

Δεν το βλέπω έτσι με τα μέρη που δεν μπορώ πλέον να επισκεφτώ. Έχω τόσα άλλα να πάω! Υγεία και χρήμα να υπάρχει.

 

[LULLU]

Δεν το ξέρω αυτό που λες για τους Ιταλούς. Εκεί βέβαια μας διαφήμιζαν τον Καντάφι, ότι δεν άφηνε να σκάψουν κάτι νέο αν δεν αναστηλωνόταν η προηγούμενη ανασκαφή.

ε ναι τα ευσημα παιρνει ο Κανταφι τις ανασκαφες και αναστηλώσεις ομως οι ιταλοι...

 

[travelbreak]

Μέρος 2

Αν το καλοσκεφτώ ετούτη η εκδρομή είχε και ένα πολύτιμο δώρο για μένα. Μου γνώρισε δυο καλούς φίλους και στενούς συνταξιδιώτες. Δύο τύπους που έχω κάνει μαζί τους 5-6 εκδρομές χωρίς πρακτορείο και έχουν τα χαρακτηριστικά που χρειάζονται για τα ταξίδια: α) Δεν έχουν πρόβλημα να τρέξουν ασταμάτητα όταν κάνουν ταξίδι. Ξυπνάνε πρωί και δεν απαιτούν καλά ξενοδοχεία και σούπερ πρωινά. β) Έχουν χρόνο και χρήμα. (Το δεύτερο το έχουν στο επίπεδο το δικό μου, οπότε δεν τίθεται θέμα οικονομικό ούτε ζητάνε ανέφικτες αναβαθμίσεις της εκδρομής.) γ) Όλη η παρέα έχει παρόμοια φυσική κατάσταση και ενδιαφέροντα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει διαφωνία σχεδόν ποτέ για το τι θα επισκεφτούμε.

Μετά από δύο διανυκτερεύσεις στη Σούσα φύγαμε οδικώς για τη Βεγγάζη. Στο δρόμο ο οδηγός κωλυσιεργούσε χωρίς λόγο και καταλάβαμε ότι δεν ήθελαν να μείνομε αρκετή ώρα ελεύθεροι στην πόλη αυτή. Όπως ξαναείπα, τώρα καταλαβαίνομε το λόγο, αφού η περιοχή ήταν το άντρο των αντιπάλων του Καντάφι. Λέω όμως να μην ξανασχοληθώ με πολιτικο-στρατιωτικά θέματα σε αυτή την ιστορία.

Πρώτη σημερινή επίσκεψη τα ψηφιδωτά του Qasr Libya:

Επόμενη στάση η Πτολεμαΐδα. Τεράστιος αρχαιολογικός χώρος κοντά στην ακτή της Μεσογείου, που έχει ανασκαφεί μόλις το 10%. Υπάρχει και το αντίστοιχο μουσείο.

Τελικά στην Βεγγάζη φτάσαμε νωρίς και μας πήγαν κάποια υποτυπώδη βόλτα. Δεν είδαμε τίποτα αξιόλογο, ούτε ως θέαμα ούτε για να αγοράσομε ένα σουβενίρ.

Αν και Χριστούγεννα ο καιρός ήταν πολύ γλυκός και η θερμοκρασία γύρω στους 25 Κελσίου. Μόνο στη Σούσα είχε βρέξει λίγο το πρώτο βράδυ.

Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με την πτήση για την Τρίπολη από όπου φύγαμε κατευθείαν για την εκπληκτική Σαμπράθα (Sabratha). Βρίσκεται κάπου 70 χιλιόμετρα δυτικά της Τρίπολης.

Απόγευμα πια ξεκίνησε το καραβάνι μας για το Νότο: Κανταμές (Ghadames), 550 χιλιόμετρα. Βρίσκεται στο σημείο που είναι τα σύνορα τριών χωρών: Λιβύης, Αλγερίας και Τυνησίας. Δρόμος μέσα στην έρημο και οι εικόνες υπέροχες.

Κάναμε μια στάση στη μικρή πόλη Ναλούτ για να δούμε τις παραδοσιακές αποθήκες τους. Οι περισσότερες πρέπει να ήταν εγκαταλειμμένες

Ήταν παραμονή πρωτοχρονιάς αλλά δεν το γιορτάσαμε γιατί φτάσαμε αργά και κουρασμένοι στο Κανταμές. Πέσαμε ξεροί για ύπνο.

 

[travelbreak]

Μέρος 3 (τελευταίο)

Η βόλτα στην (παλιά) πόλη μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Το απόγευμα πήγαμε βόλτα στους αμμόλοφους για να απολαύσομε το ηλιοβασίλεμα και να δούμε τους (αυθεντικούς Τουαρέγκ.

Το βράδυ στο δείπνο κόψαμε τη βασιλόπιτα. Μετά το φαγητό και λίγο μετά τις 12 που επιστρέψαμε στο δωμάτιο για ύπνο, ανακαλύψαμε ότι από το δωμάτιο έλειπε η βιντεοκάμερα. Ψάξαμε, ρωτήσαμε και την άλλη μέρα αλλά τίποτα. Μάθαμε τις επόμενες μέρες ότι εκεί κάνουν ένα κόλπο οι υπάλληλοι του ξενοδοχείου: μπαίνουν στο δωμάτιό σου όταν λείπεις και αλλάζουν θέση σε ένα πολύτιμο αντικείμενο. Αν διαμαρτυρηθείς έρχονται και σου αποκαλύπτουν την κρυψώνα τους λέγοντας σου ότι αυτοί δεν ξέρουν τίποτα. Αν όμως, όπως εμείς, δεν το πεις στο ξενοδοχείο αλλά μόνο στον αρχηγό και ξεναγό της εκδρομής, την πάτησες. Την επομένη φύγαμε το πρωί και δεν ξανάδαμε την βιντεοκάμερα.

Η επιστροφή έγινε πάλι οδικώς. Σταματήσαμε σε κάποιες σιταποθήκες στο Καμπάου που είχαν διαφορετικό σχηματισμό από εκείνες της Ναλούτ.

Επίσης κάναμε μια ενδιαφέρουσα στάση για να δούμε ένα υπόσκαφο σπίτι. Είχε και μουσική.

Το βράδυ μείναμε για πρώτη φορά στην Τρίπολη. Ήταν μια όμορφη πόλη, ζωντανή που χαίρεσαι να κάνεις βόλτες. Εδώ δεν υπήρχαν περιορισμοί στους τουρίστες και μπορούσαμε να κινηθούμε μόνοι μας χωρίς να μας λένε ότι είναι επικίνδυνα και αν προσέχομε.

Ο Καντάφι δέσποζε:

120 χιλιόμετρα ανατολικά της Τρίπολης βρίσκεται η Λέπτις Μάγκνα (LeptisMagna). Μείναμε τέσσερις ώρες για να δούμε τον αρχαιολογικό χώρο και αν ήταν άλλες δύο θα ήταν καλύτερα. Πάντως και τόσο, ήταν καλά.

Το υπόλοιπο της μέρας το περάσαμε κάνοντας βόλτες στην πρωτεύουσα της χώρας. Στην παλιά πόλη η εικόνα ήταν πολύ όμορφη: έβλεπες τον κόσμο να δουλεύει στο σπίτι ή στο μαγαζί του με ανοιχτές τις πόρτες. Δεν υπήρχαν γυναικείες και ανδρικές εργασίες. Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκανε που τους πιο πολλούς αργαλειούς τους δούλευαν άντρες. Σιδηρουργοί και χειρώνακτες εργάζονταν όπως στην Ευρώπη πριν από 50-60 χρόνια. Δείτε λοιπόν εικόνες από την Τρίπολη, τη σύγχρονη (του τότε) και την παλιά.

Ο τύπος δεξιά είναι Κεφαλονίτης!

Πιστεύω ότι αν δε γινόταν αυτά που έγιναν το 2011 η χώρα θα είχε λαμπρό τουριστικό μέλλον. Εννοείται, με μια καλύτερη από του Καντάφι πολιτική κατάσταση. Και αλλού υπάρχουν δικτατορίες, αλλά ρε φίλε πήγαινε και με τα νερά των Αμερικάνων. Δεν είναι να παίζεις μαζί τους! Πάρε παράδειγμα από άλλες χώρες όπως η Σ. Αραβία, κλπ.

Νιώθω τυχερός που πρόλαβα και επισκέφτηκα τη χώρα. Αλλά και να μην είχα πάει το μόνο που θα μου έμενε θα ήταν η απορία πως ζούσαν εκεί επί Καντάφι. Χώρες ανά τον κόσμο υπάρχουν πολλές και ενδιαφέρουσες για να επισκεφτώ στο υπόλοιπο της ζωής μου.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Αφρική

 

[Dimitris_A]

Υπεροχή ιστορία για μια χωρά μάλλον ξεχασμένη πλέον . Επί Καντάφι η χωρά λειτουργούσε νορμάλ ή ντόπιοι ήταν πολύ καταπιεσμένοι ;

 

[travelbreak]

Υπεροχή ιστορία για μια χωρά μάλλον ξεχασμένη πλέον . Επί Καντάφι η χωρά λειτουργούσε νορμάλ ή ντόπιοι ήταν πολύ καταπιεσμένοι ;

Εγώ όπως το είδα ως τουρίστας οι ντόπιοι δε φαινόταν να καταπιέζονται. Όμως ποτέ σε ένα δικτατορικό καθεστώς δεν είναι οι περισσότεροι ευχαριστημένοι. Έχω ακούσει από Λίβυους εδώ ότι δεν περνούσαν καλά.