toumpiotis
Member
- Μηνύματα
- 892
- Likes
- 650
- Ταξίδι-Όνειρο
- LENSOIS MARAHENSES
H πρωινή πτήση της Air Asia για Γκουιλίν αναχώρησε κανονικά στις 06:40 και 4 ώρες μετά προσγειωνόμασταν στο αεροδρόμιο του Guilin.Μετά τα διαδικαστικά βγήκαμε στο χώρο υποδοχής του αεροδρομίου όπου μας περίμενε ο οδηγός μας.Κινέζος μετρίου αναστήματος με την ταμπέλα με το επίθετο μας και χωρίς να γνωρίζει λέξη στα Αγγλικά.μας ανέβασε στο πουλμανάκι και μετά από 1 ώρα δρόμο βρεθήκαμε στο λόμπι του ξενοδοχείου μας .Hotel Magnolia 4αστερο αν και στην Κίνα λίγη σημασία δίνουν στα αστέρια.Πάντως το ξενοδοχείο ήταν πάρα πολύ καλό.Το προσωπικό ήξερε Αγγλικά το service άψογο μόνο που δεν σ'ερβιρε πρωινό (άλλο και τούτο 4αστερο χωρίς πρωινό).Πάντως μας έδωσαν κάποια κουπόνια με τα οποία μπορούσαμε να φάμε πρωινό σε ένα πολύ όμορφο καφέ στην West street.Το Yangshuo είναι μια μικρή πόλη 30000 κατοίκων περιτριγυρισμένη ανάμεσα από μικρές βουνοκορφές - Karst (υπάρχουν πάνω από 20000 τέτοιες κορυφές στην ευρύτερη περιοχή) και αποτέλεσε έμπνευση για αναρίθμητα ποιήματα της Κινέζικης ποίησης λόγω του απέιρου κάλους της περιοχής.Πρασινο ,παντού πράσινο και πολλά ποτάμια.Ο ποταμός Λι γιαγκ ο μεγαλύτερος της περιοχής προσφέρεται για κρουαζιέρες και η διαδρομή ανάμεσα στο Γκουιλίν και το Yangshuo είναι από τις πιο δημοφιλής διαδρομές της Κίνας.Σε σχέση με το Γκουιλίν το Yangshuo είναι πιό οικονομικό ,πιο ήσυχο και χαλαρό.Υπάρχουν πολλές δραστηριότητες που μπορεί κάποιος να κάνει όπως :Κρουαζιέρα,ραφτιγκ,αερόστατο,ποδηλατο,καγιακ,επίσκεψη σε σπήλαια,επίσκεψη σε μειονότητες κλπ.Μια που ανέφερα τις μειονότητες να πώ ότι το μεγαλύτερο μέρος του πλυθησμού της Κίνας ΄αποτελούν οι Χαν.Από κεί και πέρα υπάρχουν άλλες 57 μειονότητες με μεγαλύτερη εκείνη των Τσουάγκ οι οποίοι βρίσκονται ακριβώς σε αυτήν την περιοχή που λέγεται Guanxi στην οποία βρίσκεται το Guilin και το Yangshuo.
Οι επιλογές που είχαμε κάνει για τις μέρες μας εκεί ήταν ,βόλτες με ποδήλατα,κρουαζιέρα στον ποταμό Λι,ράφτιγκ με βάρκα μπαμπού στον ποταμό Youlong ,επίσκεψη σε τοπική αγορά ,και αερόστατο.
Την πρώτη μέρα που φθάσαμε είχαμε αποφασίσει να την περάσουμε χαλαρά.Έτσι μετα το check in κάναμε μια περιήγηση στην πόλη και το απόγευμα πήγαμε στην παράστραση στον ποταμό Λι.Η συγκεκριμένη παράσταση κοστίζει από15-60 ευρό (ανάλογα την θέση)και λαμβάνει χώρα σε μια περιοχή του ποταμου περιτριγυρισμένη από 12 κορυφές.Εκεί 600 περίπου καλιτέχνες ερμηνεύουν μια ιστορία που δεν έχει μεγάλη σημασία το θέμα της αλλα το όλο σκηνικό είναι Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο (ο mpiftex έγραψε σχετικά με αυτό).Ο δημιουργός της παράστασης είναι ο ίδιος που έκανε την τελετή έναρξης και λήξης των ολυμιακών αγώνων του Πεκίνου.Όποιος βρεθεί στην περιοχή τον συμβουλεύω να μην το χάσει.
Την επόμενη μέρα ήρθε από το ξενοδοχείο μας η οδηγός μας η Λίλη Λου.Η Λίλη είναι μία ντόπια κινέζα (Τσουάγκ στην καταγωγή) η οποία δεν έχει φύγει ποτέ της από την περιοχή.Αφού ήπιαμε το τσάι μας πήγαμε και νοικιάσαμε ποδήλατα (2 ευρό την ημέρα το ποδήλατο) ξεκινήσαμε για έξω απο την πόλη.Μπήκαμε σε έναν χωματόδρομο ο οποίος μα έβγαλε μέσα στα χωράφια όπου συναντήσαμε σκηνές βγαλμένες από άλλες εποχές που μόνο στις ταινίες είχαμε ξαναδεί.Χωρικοί βουτηγμένοι μέσα στους οριζώνες φορόντας τα παραδοσιακά κινέζικα καπέλα ,πιο πέρα άλλοι με νεροβούβαλους ζωσμένους με άροτρα να οργώνουν ,και εμείς εκεί πάνω στα ποδήλατα να συμμετέχουμε στην ίδια ταινία.Η Λίλη παραξενεύτηκε τόσο πολύ απο την έκπληξη των παιδιών που με ρώτησε αν βλέπαν τα παιδιά για πρώτη φορά ύπαιθρο.Μετά από 1 ώρα φθάσαμε σε μία άκρη του ποταμού όπου υπήρχαν μερικές βάρκες από μπαμπού.αφήσαμε τα ποδήλατα και ανεβήκαμε στις βάρκες.Το τοπίο γύρω μοναδικό Καταπράσινες βουνοκορφές και ο Yulong να ρέει ανάμεσα και εμείς καθισμένοι στις βάρκες να παρακολουθούμε την φύση ,το τοπίο ,τους ανθρώπους.....
Τελικά μετά από 40 λεπτά φθάσαμε σε μία μικρή προβλήτα όπου μας περίμενε η Λίλη με τα ποδήλατα μας (τα είχε φέρει εκεί με φορτηγάκι).Ξεκινήσαμε από εκεί για το Φεγγαρόβουνο.Το συγκεκριμένο βουνό είναι ιδιαίτερο γιατί στην μεση του βουνού υπάρχει μια τρύπα.Σταματήσαμε σε μία ταβέρνα από όπου υπήρχε πολύ καλή θέα του βουνού και καθήσαμε να βάλουμε κάτι στο στομαχάκι μας .Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την σπηλιά του δράκου ,ένα σπήλαιο που με την βοήθεια κατάλληλου έγχρωμου φωτισμού οι υπευθυνοι ,δημιουργήσαν εικόνες από ανθρώπους και ζώα πάνω στους σταλακτίτες και σταλαγμίτες .Εντυπωσιασμένοι από τις εικόνες της ημέρας πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με τα ποδήλατα μας και μετά από 40 λεπτά είμασταν στο ξενοδοχείο μας.Το απόγευμα αφού ήπιαμε το φραπεδάκι μας (πάντα κουβαλάω καφέ και σέικερ μαζί μου) περιπλανηθήκαμε στους δρόμους του Yangshuo.Η πιό διάσημη οδός είναι η West street η οποία είναι πεζόδρομος και εκτείνεται σε μήκος ενός περίπου χιλιομέτρου.Σε αυτήν υπάρχουν καταμήκος πολυάριθμα καταστήματα και πλυμηρίζει κάθε μέρα από χιλιάδες κόσμο.Στο τέλος της οδού είναι η προβλήτα όπου καταλήγουν τα καραβια που κάνουν την κρουαζιέρα Guilin-Yangshuo με αποτέλεσμα στο τέλος της διαδρομής οι τουρίστες (κινέζοι επί το πλείστον)να ξεχύνονται στα καταστήματα και στα καφέ της οδού.Εντύπωση μου έκανα δύο καταστήματα που πουλούσαν πίνακες κινέζικης ζωγραφικής.Παντού βέβαια αν και οι τιμές είναι πολύ χαμηλές ,επιβάλεται το παζάρεμα σε σημείο η τελική τιμή να πέσει στο μισό μέχρι και στο ένα τρίτο της αρχικής τιμής.Εκτός από αυτήν την οδό υπάρχει και η East street όπου υπάρχουν κυρίως εμπορικά καταστήματα αλλα και ένας φούρνος με καταπληκτικά αρτοποιήματα που τα τιμήσαμε δεόντος.
Την επομένη το πρωί η Λίλη μας περίμενε στο λόμπι του ξενοδοχείου .Ήρθε μαζί με έναν οδηγό και ξεκινήσαμε για το Yangdi από όπου θα πέρναμε την βάρκα από μπαμπού για να πάμε στο Xing Ping.Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι η κρουαζιέρα στον ποταμό Λι γιαγκ που ξεκινάει από το Γκουιλίν είναι ακριβή,κοστίζει περίπου 60 ευρό (στην οποία τιμή συμπεριλαμβάνεται και ένα γεύμαπάνω στο πλοίο).Το ωραιότερο τμήμα της διαδρομής της κρουαζιέρας είναι αυτό μεταξύ Yangdi και Xing Ping (άν και πολλοί θα πούν ότι η διαδρομή του Yulong είναι πιό όμορφη).Αυτό το κομμάτι μπορεί να το περάσει κάποιος με μικρές βάρκες από μπαμπού από το Yangdi.Αυτές οι βάρκες στην πραγματικότητα παράνομα παίρνουν τουρίστες για να τους μεταφέρουν στο Xing Ping μιάς και το προνόμιο μεταφοράς τουριστών στον ποταμό Λι γιαγκ το έχουν μόνο τα μεγάλα ποταμόπλοια που ξεκινούν από το Γκουιλίν.Η τοπική διοίκηση όμως κάνει τα στραβά ,μάτια και αφήνει ντόπιους να μεταφέρουν τουρίστες μεταξύ των δύο χωριών.Η τιμή είναι διαπραγματεύσιμη (εμείς πληρώσαμε 120 Γουαν - 12 περίπου ευρό για 4 άτομα για μία ώρα διαδρομής) αλλά είναι απίστευτα πιο χαμηλή από την τιμή των ποταμόπλοιων.Ο βαρκαρης μας ένας ντόπιος κινέζος ψαράς σταμάτησε σε κάποιο σημείο της διαδρομής στο σπίτι του δίπλα στο ποτάμι και μας πρόσφερε κάτι περίεργα τοπικά φρούτα (το πιό παράξενο ήταν ένα σαν σταφύλι με ένα πολύ μεγάλο κουκούτσι μέσα στην ρόγα ).Στο τέλος της διαδρομής(στο Xing Ping) μας περίμενε η Λίλη με το αυτοκίνητο και από εκεί ξεκινήσαμε για το Fuli.Η πόλη του Fuli είναι σχετικά κοντά στο Yangshuo και φημίζεται για τις ζωγραφιστές βεντάλιες οι οποίες είναι οι καλύτερες σε όλην την Κίνα (κάπου διάβασα ότι εδώ προτοδημιουργήθηκαν αλλά δεν ξέρω αν αυτό αληθεύει).Αφού περιπλανηθήκαμε στην τοπική αγορά όπου είδαμε από τον υπαίθριο κουρέα μέχρι τον υπαίθριο οδοντίατρο πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.Μετά την μεσημεριανή ξεκούραση η περιπλάνηση στα μαγαζιά της West street επιβαλοταν και μετά τις 8 επισκεφθήκαμε την νυχτερινή αγορά του Yangshuo.Η αγορά είναι δίπλα στον σταθμό λεωφορείων και είναι μία μεγάλη έκταση που περιβάλεται από κτίρια και μέσα σε αυτήν υπάρχουν πάγκοι όπου πουλούσαν τα πάντα.Η πιό μεγάλη μας έκπληξη (άν και εγώ το είχα ξαναδεί στο Πεκίνο πριν από 2 χρόνια στην περιοχή Sanlitun) ήταν εκτός από κατσαρίδες και σκορπιούς γλασέ ,ήταν τα ποντίκια σε σουβλάκι.Γενικά στους υπαίθριους πάγκους σε όλο το Yangshuo πουλούν τα πάντα σε σουβλάκι αλλά τις προηγούμενες μέρες δεν είχα δεί πουθενά ποντίκια ,κατσαρίδες κλπ(ίσως γιατί το απαγορεύει η τοπική διοίκηση λόγω τουρισμού ?),είχα δεί σε σουβλάκι από διάφορα κρεατικά,θαλασσινά μέχρι και λάχανα και πράσσα.Το σοκ των παιδιών ήταν αρκετά μεγάλο (ούτε τα μακ ντόναλντ δεν θέλαν να φάνε που μέχρι τότε τα είχαμε τιμήσει δεόντος).Γυρνώντας στο ξενοδοχείο μαζί με το κλειδί η κοπέλα μου έδωσε και έναν φάκελο που ανοίγοντας τον με ενημέρωναν πως η πτήση με αερόστατο για την επόμενη ημέρα είχε ακυρωθεί για τεχνικούς λόγους .
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με πολύ βροχή το χειρότερο όμως ήταν η κακοκεφιά των παιδιών.Πήγα στο γραφείο της εταιρείας με τα αερόστατα όπου με ενημέρωσαν πως είχε χαλάσει το σύστημα εφοδιασμού αερίου του αερόστατου ή κάτι τέτοιο,μου επιστρέψαν τα χρήματα και φεύγοντας πήρα τηλέφωνο την Λίλη μήπως και είχε καμιά ιδέα για το πού μπορούσαμε να περιηγηθούμε αυτήν την μέρα. Η Λίλη μου πρότεινε να πάμε σε ένα χωριό (το Lulong )όπου θα βλέπαμε την τοπική μειονότητα των Mao και μπορούσαμε να γευματίσουμε σε τοπική φάρμα.Λίγο όμως η βροχή λίγο και το θέαμα της προηγούμενης μέρας με τα ποντίκάκια αποφασίσαμε να μην πάμε πουθενά και απλώς να περπατήσουμε μέσα στην πόλη.Εκεί που περπατούσαμε βρεθήκαμε σε ένα κατάστημα που νοίκιαζε σκουτεράκια.Τα παιδιά είχαν την ιδέα να νοικιάσουμε μηχανάκια και να περιηγηθούμε γύρω από το Yangshuo.Οι τιμές ενοικίασης 8 ευρό την ημέρα το ηλεκτροκίνητο 12 το κανονικό σκουτεράκι.Πήραμε 2 πετρελαιοκίνητα και ξεκινήσαμε σιγά σιγά με κατεύθυνση το Φεγγαρόβουνο.Εδώ να αναφέρω ότι τα μηχανάκια τα νοικιάσαμε χωρίς δίπλωμα παρα μόνο με το διαβατήριο μας .Στον δρόμο για το Φεγγαρόβουνο υπήρχε μία σπηλιά (την είχα δεί την πρώτη μέρα)η οποία είχε ζεστό νερό το οποίο εγκλωβιζόταν στις διάφορες κοιλότητες και δημιουργόταν έτσι κάτι σαν πισίνα.Στο δρόμο που πηγαίναμε η βροχή συνεχιζόταν αλλα σκεπασμένοι με τα αδιάβροχα μας το νερό έβρεχε μόνο το πρόσωπο μας που λόγω της γενικότερης ζέστης μας δρόσιζε χωρίς να είνα ιιδιαίτερα ενοχλητικό.Αφού φθάσαμε στην είσοδο της σπηλιάς και κλειδώσαμε τα σκουτεράκια μπήκαμε μέσα με μία βαρκούλα.η είσοδος ήταν πολύ μικρή και με μεγάλη δυσκολία αποφύγαμε να μην κτυπήσουμε τα κεφάλια μας.μετά από κάποιες δεκάδες μέτρα η βάρκα σταμάτησε και κατεβήκαμε μέσα στην σπηλιά και μέσω ενός τούνελ προχωρήσαμε στα ενδώτερα.Βγήκαμε σε ένα άνοιγμα όπου περνούσε ένα ποταμάκι και προχωρήσαμε καταμήκος του ρυακιού.Φθάσαμε σε ένα αδιέξοδο όπου το ρυάκι συνέχιζε κάτω από τις πέτρες και ανεβηκαμε στα πλαινά τοιχώματα της σπηλιάς όπου υπήρχαν κοιλότητες που γέμιζαν με ζεστό νερό .Το νερό έτρεχε μέσα από τις πέτρες και αφού γέμιζε τις κοιλότητες κατέβαινε και κατέληγε στο ρυάκι.Στο πλάι υπήρχε ένα παραβάν όπου μπορούσες να αλλάξεις ρούχα και να φορέσεις το μαγιό σου.Βάλαμε τα μαγιό και ξαπλώσαμε στις φυσικές πισινες.Το νερό ζεστο στους 30 βαθμούς σε χαλάρωνε και σου ερχόταν να κοιμηθείς.Μετά από 30 λεπτα στην "πισίνα" φύγαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Το βραδάκι αφού περιπλανηθήκαμε στην West street και καθίσαμε σε ένα όμορφο μπαράκι από όπου χαζέψαμε για αρκετή ώρα την κίνηση λαι τους θαμώνες.
ΥΓ Πρώτη φορά μου συνέβει εδώ ,άγνωστοι να σταματούν και να θέλουν να μας φωτογραφίσουν ή να φωτογραφηθούν μαζί μας.Συνήθως εγώ φωτογραφίζω κόσμο αλλά εδώ συνέβη το αντίθετο,όχι ότι ήταν ενοχλητικό αλλά μου φάνηκε παράξενο.
Οι επιλογές που είχαμε κάνει για τις μέρες μας εκεί ήταν ,βόλτες με ποδήλατα,κρουαζιέρα στον ποταμό Λι,ράφτιγκ με βάρκα μπαμπού στον ποταμό Youlong ,επίσκεψη σε τοπική αγορά ,και αερόστατο.
Την πρώτη μέρα που φθάσαμε είχαμε αποφασίσει να την περάσουμε χαλαρά.Έτσι μετα το check in κάναμε μια περιήγηση στην πόλη και το απόγευμα πήγαμε στην παράστραση στον ποταμό Λι.Η συγκεκριμένη παράσταση κοστίζει από15-60 ευρό (ανάλογα την θέση)και λαμβάνει χώρα σε μια περιοχή του ποταμου περιτριγυρισμένη από 12 κορυφές.Εκεί 600 περίπου καλιτέχνες ερμηνεύουν μια ιστορία που δεν έχει μεγάλη σημασία το θέμα της αλλα το όλο σκηνικό είναι Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο (ο mpiftex έγραψε σχετικά με αυτό).Ο δημιουργός της παράστασης είναι ο ίδιος που έκανε την τελετή έναρξης και λήξης των ολυμιακών αγώνων του Πεκίνου.Όποιος βρεθεί στην περιοχή τον συμβουλεύω να μην το χάσει.
Την επόμενη μέρα ήρθε από το ξενοδοχείο μας η οδηγός μας η Λίλη Λου.Η Λίλη είναι μία ντόπια κινέζα (Τσουάγκ στην καταγωγή) η οποία δεν έχει φύγει ποτέ της από την περιοχή.Αφού ήπιαμε το τσάι μας πήγαμε και νοικιάσαμε ποδήλατα (2 ευρό την ημέρα το ποδήλατο) ξεκινήσαμε για έξω απο την πόλη.Μπήκαμε σε έναν χωματόδρομο ο οποίος μα έβγαλε μέσα στα χωράφια όπου συναντήσαμε σκηνές βγαλμένες από άλλες εποχές που μόνο στις ταινίες είχαμε ξαναδεί.Χωρικοί βουτηγμένοι μέσα στους οριζώνες φορόντας τα παραδοσιακά κινέζικα καπέλα ,πιο πέρα άλλοι με νεροβούβαλους ζωσμένους με άροτρα να οργώνουν ,και εμείς εκεί πάνω στα ποδήλατα να συμμετέχουμε στην ίδια ταινία.Η Λίλη παραξενεύτηκε τόσο πολύ απο την έκπληξη των παιδιών που με ρώτησε αν βλέπαν τα παιδιά για πρώτη φορά ύπαιθρο.Μετά από 1 ώρα φθάσαμε σε μία άκρη του ποταμού όπου υπήρχαν μερικές βάρκες από μπαμπού.αφήσαμε τα ποδήλατα και ανεβήκαμε στις βάρκες.Το τοπίο γύρω μοναδικό Καταπράσινες βουνοκορφές και ο Yulong να ρέει ανάμεσα και εμείς καθισμένοι στις βάρκες να παρακολουθούμε την φύση ,το τοπίο ,τους ανθρώπους.....
Τελικά μετά από 40 λεπτά φθάσαμε σε μία μικρή προβλήτα όπου μας περίμενε η Λίλη με τα ποδήλατα μας (τα είχε φέρει εκεί με φορτηγάκι).Ξεκινήσαμε από εκεί για το Φεγγαρόβουνο.Το συγκεκριμένο βουνό είναι ιδιαίτερο γιατί στην μεση του βουνού υπάρχει μια τρύπα.Σταματήσαμε σε μία ταβέρνα από όπου υπήρχε πολύ καλή θέα του βουνού και καθήσαμε να βάλουμε κάτι στο στομαχάκι μας .Στη συνέχεια επισκεφθήκαμε την σπηλιά του δράκου ,ένα σπήλαιο που με την βοήθεια κατάλληλου έγχρωμου φωτισμού οι υπευθυνοι ,δημιουργήσαν εικόνες από ανθρώπους και ζώα πάνω στους σταλακτίτες και σταλαγμίτες .Εντυπωσιασμένοι από τις εικόνες της ημέρας πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με τα ποδήλατα μας και μετά από 40 λεπτά είμασταν στο ξενοδοχείο μας.Το απόγευμα αφού ήπιαμε το φραπεδάκι μας (πάντα κουβαλάω καφέ και σέικερ μαζί μου) περιπλανηθήκαμε στους δρόμους του Yangshuo.Η πιό διάσημη οδός είναι η West street η οποία είναι πεζόδρομος και εκτείνεται σε μήκος ενός περίπου χιλιομέτρου.Σε αυτήν υπάρχουν καταμήκος πολυάριθμα καταστήματα και πλυμηρίζει κάθε μέρα από χιλιάδες κόσμο.Στο τέλος της οδού είναι η προβλήτα όπου καταλήγουν τα καραβια που κάνουν την κρουαζιέρα Guilin-Yangshuo με αποτέλεσμα στο τέλος της διαδρομής οι τουρίστες (κινέζοι επί το πλείστον)να ξεχύνονται στα καταστήματα και στα καφέ της οδού.Εντύπωση μου έκανα δύο καταστήματα που πουλούσαν πίνακες κινέζικης ζωγραφικής.Παντού βέβαια αν και οι τιμές είναι πολύ χαμηλές ,επιβάλεται το παζάρεμα σε σημείο η τελική τιμή να πέσει στο μισό μέχρι και στο ένα τρίτο της αρχικής τιμής.Εκτός από αυτήν την οδό υπάρχει και η East street όπου υπάρχουν κυρίως εμπορικά καταστήματα αλλα και ένας φούρνος με καταπληκτικά αρτοποιήματα που τα τιμήσαμε δεόντος.
Την επομένη το πρωί η Λίλη μας περίμενε στο λόμπι του ξενοδοχείου .Ήρθε μαζί με έναν οδηγό και ξεκινήσαμε για το Yangdi από όπου θα πέρναμε την βάρκα από μπαμπού για να πάμε στο Xing Ping.Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι η κρουαζιέρα στον ποταμό Λι γιαγκ που ξεκινάει από το Γκουιλίν είναι ακριβή,κοστίζει περίπου 60 ευρό (στην οποία τιμή συμπεριλαμβάνεται και ένα γεύμαπάνω στο πλοίο).Το ωραιότερο τμήμα της διαδρομής της κρουαζιέρας είναι αυτό μεταξύ Yangdi και Xing Ping (άν και πολλοί θα πούν ότι η διαδρομή του Yulong είναι πιό όμορφη).Αυτό το κομμάτι μπορεί να το περάσει κάποιος με μικρές βάρκες από μπαμπού από το Yangdi.Αυτές οι βάρκες στην πραγματικότητα παράνομα παίρνουν τουρίστες για να τους μεταφέρουν στο Xing Ping μιάς και το προνόμιο μεταφοράς τουριστών στον ποταμό Λι γιαγκ το έχουν μόνο τα μεγάλα ποταμόπλοια που ξεκινούν από το Γκουιλίν.Η τοπική διοίκηση όμως κάνει τα στραβά ,μάτια και αφήνει ντόπιους να μεταφέρουν τουρίστες μεταξύ των δύο χωριών.Η τιμή είναι διαπραγματεύσιμη (εμείς πληρώσαμε 120 Γουαν - 12 περίπου ευρό για 4 άτομα για μία ώρα διαδρομής) αλλά είναι απίστευτα πιο χαμηλή από την τιμή των ποταμόπλοιων.Ο βαρκαρης μας ένας ντόπιος κινέζος ψαράς σταμάτησε σε κάποιο σημείο της διαδρομής στο σπίτι του δίπλα στο ποτάμι και μας πρόσφερε κάτι περίεργα τοπικά φρούτα (το πιό παράξενο ήταν ένα σαν σταφύλι με ένα πολύ μεγάλο κουκούτσι μέσα στην ρόγα ).Στο τέλος της διαδρομής(στο Xing Ping) μας περίμενε η Λίλη με το αυτοκίνητο και από εκεί ξεκινήσαμε για το Fuli.Η πόλη του Fuli είναι σχετικά κοντά στο Yangshuo και φημίζεται για τις ζωγραφιστές βεντάλιες οι οποίες είναι οι καλύτερες σε όλην την Κίνα (κάπου διάβασα ότι εδώ προτοδημιουργήθηκαν αλλά δεν ξέρω αν αυτό αληθεύει).Αφού περιπλανηθήκαμε στην τοπική αγορά όπου είδαμε από τον υπαίθριο κουρέα μέχρι τον υπαίθριο οδοντίατρο πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.Μετά την μεσημεριανή ξεκούραση η περιπλάνηση στα μαγαζιά της West street επιβαλοταν και μετά τις 8 επισκεφθήκαμε την νυχτερινή αγορά του Yangshuo.Η αγορά είναι δίπλα στον σταθμό λεωφορείων και είναι μία μεγάλη έκταση που περιβάλεται από κτίρια και μέσα σε αυτήν υπάρχουν πάγκοι όπου πουλούσαν τα πάντα.Η πιό μεγάλη μας έκπληξη (άν και εγώ το είχα ξαναδεί στο Πεκίνο πριν από 2 χρόνια στην περιοχή Sanlitun) ήταν εκτός από κατσαρίδες και σκορπιούς γλασέ ,ήταν τα ποντίκια σε σουβλάκι.Γενικά στους υπαίθριους πάγκους σε όλο το Yangshuo πουλούν τα πάντα σε σουβλάκι αλλά τις προηγούμενες μέρες δεν είχα δεί πουθενά ποντίκια ,κατσαρίδες κλπ(ίσως γιατί το απαγορεύει η τοπική διοίκηση λόγω τουρισμού ?),είχα δεί σε σουβλάκι από διάφορα κρεατικά,θαλασσινά μέχρι και λάχανα και πράσσα.Το σοκ των παιδιών ήταν αρκετά μεγάλο (ούτε τα μακ ντόναλντ δεν θέλαν να φάνε που μέχρι τότε τα είχαμε τιμήσει δεόντος).Γυρνώντας στο ξενοδοχείο μαζί με το κλειδί η κοπέλα μου έδωσε και έναν φάκελο που ανοίγοντας τον με ενημέρωναν πως η πτήση με αερόστατο για την επόμενη ημέρα είχε ακυρωθεί για τεχνικούς λόγους .
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με πολύ βροχή το χειρότερο όμως ήταν η κακοκεφιά των παιδιών.Πήγα στο γραφείο της εταιρείας με τα αερόστατα όπου με ενημέρωσαν πως είχε χαλάσει το σύστημα εφοδιασμού αερίου του αερόστατου ή κάτι τέτοιο,μου επιστρέψαν τα χρήματα και φεύγοντας πήρα τηλέφωνο την Λίλη μήπως και είχε καμιά ιδέα για το πού μπορούσαμε να περιηγηθούμε αυτήν την μέρα. Η Λίλη μου πρότεινε να πάμε σε ένα χωριό (το Lulong )όπου θα βλέπαμε την τοπική μειονότητα των Mao και μπορούσαμε να γευματίσουμε σε τοπική φάρμα.Λίγο όμως η βροχή λίγο και το θέαμα της προηγούμενης μέρας με τα ποντίκάκια αποφασίσαμε να μην πάμε πουθενά και απλώς να περπατήσουμε μέσα στην πόλη.Εκεί που περπατούσαμε βρεθήκαμε σε ένα κατάστημα που νοίκιαζε σκουτεράκια.Τα παιδιά είχαν την ιδέα να νοικιάσουμε μηχανάκια και να περιηγηθούμε γύρω από το Yangshuo.Οι τιμές ενοικίασης 8 ευρό την ημέρα το ηλεκτροκίνητο 12 το κανονικό σκουτεράκι.Πήραμε 2 πετρελαιοκίνητα και ξεκινήσαμε σιγά σιγά με κατεύθυνση το Φεγγαρόβουνο.Εδώ να αναφέρω ότι τα μηχανάκια τα νοικιάσαμε χωρίς δίπλωμα παρα μόνο με το διαβατήριο μας .Στον δρόμο για το Φεγγαρόβουνο υπήρχε μία σπηλιά (την είχα δεί την πρώτη μέρα)η οποία είχε ζεστό νερό το οποίο εγκλωβιζόταν στις διάφορες κοιλότητες και δημιουργόταν έτσι κάτι σαν πισίνα.Στο δρόμο που πηγαίναμε η βροχή συνεχιζόταν αλλα σκεπασμένοι με τα αδιάβροχα μας το νερό έβρεχε μόνο το πρόσωπο μας που λόγω της γενικότερης ζέστης μας δρόσιζε χωρίς να είνα ιιδιαίτερα ενοχλητικό.Αφού φθάσαμε στην είσοδο της σπηλιάς και κλειδώσαμε τα σκουτεράκια μπήκαμε μέσα με μία βαρκούλα.η είσοδος ήταν πολύ μικρή και με μεγάλη δυσκολία αποφύγαμε να μην κτυπήσουμε τα κεφάλια μας.μετά από κάποιες δεκάδες μέτρα η βάρκα σταμάτησε και κατεβήκαμε μέσα στην σπηλιά και μέσω ενός τούνελ προχωρήσαμε στα ενδώτερα.Βγήκαμε σε ένα άνοιγμα όπου περνούσε ένα ποταμάκι και προχωρήσαμε καταμήκος του ρυακιού.Φθάσαμε σε ένα αδιέξοδο όπου το ρυάκι συνέχιζε κάτω από τις πέτρες και ανεβηκαμε στα πλαινά τοιχώματα της σπηλιάς όπου υπήρχαν κοιλότητες που γέμιζαν με ζεστό νερό .Το νερό έτρεχε μέσα από τις πέτρες και αφού γέμιζε τις κοιλότητες κατέβαινε και κατέληγε στο ρυάκι.Στο πλάι υπήρχε ένα παραβάν όπου μπορούσες να αλλάξεις ρούχα και να φορέσεις το μαγιό σου.Βάλαμε τα μαγιό και ξαπλώσαμε στις φυσικές πισινες.Το νερό ζεστο στους 30 βαθμούς σε χαλάρωνε και σου ερχόταν να κοιμηθείς.Μετά από 30 λεπτα στην "πισίνα" φύγαμε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Το βραδάκι αφού περιπλανηθήκαμε στην West street και καθίσαμε σε ένα όμορφο μπαράκι από όπου χαζέψαμε για αρκετή ώρα την κίνηση λαι τους θαμώνες.
ΥΓ Πρώτη φορά μου συνέβει εδώ ,άγνωστοι να σταματούν και να θέλουν να μας φωτογραφίσουν ή να φωτογραφηθούν μαζί μας.Συνήθως εγώ φωτογραφίζω κόσμο αλλά εδώ συνέβη το αντίθετο,όχι ότι ήταν ενοχλητικό αλλά μου φάνηκε παράξενο.
an Pacifc 5Αστέρων ενωμένο με μία σκεπαστή γέφυρα με το αεροδρόμιο ψηφίστκε ώς το καλύτερο ξενοδοχείο αεροδρομίου για το 2008 στην Ασία.Το service τους ομολογώ άψογο.Από το αεροδρόμιο πήραμε το express τρένο με το οποίο είμασταν σε μισή ώρα στον κεντρικό σταθμό από εκεί μετρό και σε 10 λεπτά είμασταν κάτω από τους Πετρόνας.
Ετσι μπραβο! Αυτη ειναι αποφαση για ταξιδι , παμε παντου! Θυμαμαι που τα λεγαμε για το pulau Sibu , ομορφο νησι και καλη εκκινηση για το ταξιδι σας. Σιγουρα τη διασκεδασατε μικροι-μεγαλοι αυτη τη μικρη βολτα στην Ασια.
