Ισπανία Ισπανία 2016 1ο μέρος Μαδρίτη-Ανδαλουσία

[STKF]

..........περιμέναμε επί μία ώρα!
Την μετάβαση μέχρι την πόλη αποφασίσαμε να την κάνουμε με το μετρό του αεροδρομίου σε συνδυασμό με το μετρό της πόλης. Λίγο μέχρι να πάμε στην στάση,λίγο μέχρι να ανακαλύψουμε ότι εισητήρια εκδίδονται μόνο από μηχανήματα( έχουν αγγλικό μενού, δίνουν ρέστα, δέχονται μετρητά και κάρτες) συν ένα δικό μας λάθος στις αλλαγές συρμών, και τις μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των αποβαθρών, χρειαστήκαμε άλλη μία ώρα μέχρι την στάση της πλατείας Sol!
Το κόστος του εισητηρίου ήταν 4,5 ευρω. Καλό είναι όποιος χρησιμοποιήσει το μετρό για πρώτη φορά να ακολουθήσει πιστά την επαρκή σήμανση, διότι είναι εύκολο να μπερδευτείς και να χάσεις χρόνο.
Πρώτη οπτική επαφή με την Μαδρίτη έγινε ανεβαίνοντας στην πλατεία Sol περίπου στις δύο το μεσημέρι. Γινόταν ένας χαμός από κόσμο που έκανε την βόλτα του, ντόπιους και τουρίστες. Τα εμπορικά μαγαζιά ήταν ανοικτά.
Η πλατεία δεν μου άρεσε ιδιαίτερα Ακολούθως κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο Miau στην πλατεία santa anna. Ωραία πλατεία, γεμάτη με εστιτόρια-καφέ αλλά τα περισσότερα, τουριστικά.
Το ξενοδοχείο είναι απλό, καθαρό σε πολύ κεντρκό σημείο με ευγενικούς και εξυπηρετικούς υπαλλήλους. Δέκα λεπτά περπάτημα, σέρνοντας τις βαλίτσες και ψάχνοντας, απο την Sol. Τσιμπήσαμε ένα σνακ(αδιάφορο γευστiκά) σε ένα μαγαζί, δίπλα ακριβώς στο ξενοδοχείο.
Εφθανε η ώρα για τον πρώτο στόχο του ταξιδιού, το εξαιρετικό μουσείο Πράδο.
Κάθε Κυριακή 5 με 7 η είσοδος είναι δωρεάν. Μέσω της ομώνυμης οδού(Calle de prado), η οποία άρχιζε απο την γωνία απέναντι από το ξενοδοχείο, φθάσαμε στις
πέντε παρά είκοσι. Ήδη η ουρά εκτεινόταν δεκάδες μέτρα. Συνολικά περιμέναμε 40 λεπτά μέχρι να μπούμε στο μουσείο.
Φυσικά σε μία ώρα και σαράντα λεπτά που είχαμε στην διάθεσή μας δεν προλαβαίναμε να δούμε ολόκληρο το μουσείο χωρίς να τρέχουμε σαν παλαβοί.
Αυτό το ξέραμε εκ των προτέρων οπότε είχαμε κάνει μια σχετική προετοιμασία για να εστιάσουμε σε αυτά που μας ενδιέφεραν περισσότερο.
Η δική μου προετοιμασία πήγε περίπατο, αφού ψάχοντας τους πίνακες του Ελ Γκρέκο, πέσαμε πάνω σε αυτούς του Ρούμπενς, οι οποίοι μου άρεσαν ιδιαίτερα.
Ακολούθως Ελ Γκρέκο, Μουρίλο, Βελαθσκεθ και άλλους.
Ιδιαίτερη αναφορά θα κάνω στο γνωστό έργο του Βελαθσκεθ, το Las Meninas, το οποίο γενικώς διαφημίζεται αρκετά.
Μου φάνηκε εξαιρετκό. Πιστεύω ότι αξίζει να του αφιερώσει κάποιος λίγα λεπτά απο την ζωή του.
Μετά το μουσείο, καφέ και βόλτα στην πόλη. Μεταξύ άλλων πήγαμε πλατεία mayor και πλατεία Οριέντε. Μου άρεσαν αμφότερες.
Ολοκληρώσαμε την βόλτα μας κατά τις έντεκα το βράδυ. Τσιμπήσαμε κάτι ελαφρύ σε ένα μαγαζί απέναντι από το ξενοδοχείο, επί της πλατείας. Παντελώς αδιάφορη πίτσα και μακράν η χειρότερη μπύρα που ήπια στην Ισπανία.
Μια τελευταία μπύρα σε ένα συμπαθητικο μαγαζί επίσης πολύ κοντά στο ξενοδοχείο, μου θύμισε τα συνεργατικά της Αθήνας, και ύπνο νωρίς.
Το πρωι ξεκινούσε το ταξίδι για Ανδαλουσία.......

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[STKF]

..........περιμέναμε επί μία ώρα!
Την μετάβαση μέχρι την πόλη αποφασίσαμε να την κάνουμε με το μετρό του αεροδρομίου σε συνδυασμό με το μετρό της πόλης. Λίγο μέχρι να πάμε στην στάση,λίγο μέχρι να ανακαλύψουμε ότι εισητήρια εκδίδονται μόνο από μηχανήματα( έχουν αγγλικό μενού, δίνουν ρέστα, δέχονται μετρητά και κάρτες) συν ένα δικό μας λάθος στις αλλαγές συρμών, και τις μεγάλες αποστάσεις μεταξύ των αποβαθρών, χρειαστήκαμε άλλη μία ώρα μέχρι την στάση της πλατείας Sol!
Το κόστος του εισητηρίου ήταν 4,5 ευρω. Καλό είναι όποιος χρησιμοποιήσει το μετρό για πρώτη φορά να ακολουθήσει πιστά την επαρκή σήμανση, διότι είναι εύκολο να μπερδευτείς και να χάσεις χρόνο.
Πρώτη οπτική επαφή με την Μαδρίτη έγινε ανεβαίνοντας στην πλατεία Sol περίπου στις δύο το μεσημέρι. Γινόταν ένας χαμός από κόσμο που έκανε την βόλτα του, ντόπιους και τουρίστες. Τα εμπορικά μαγαζιά ήταν ανοικτά.
Η πλατεία δεν μου άρεσε ιδιαίτερα Ακολούθως κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο Miau στην πλατεία santa anna. Ωραία πλατεία, γεμάτη με εστιτόρια-καφέ αλλά τα περισσότερα, τουριστικά.
Το ξενοδοχείο είναι απλό, καθαρό σε πολύ κεντρκό σημείο με ευγενικούς και εξυπηρετικούς υπαλλήλους. Δέκα λεπτά περπάτημα, σέρνοντας τις βαλίτσες και ψάχνοντας, απο την Sol. Τσιμπήσαμε ένα σνακ(αδιάφορο γευστiκά) σε ένα μαγαζί, δίπλα ακριβώς στο ξενοδοχείο.
Εφθανε η ώρα για τον πρώτο στόχο του ταξιδιού, το εξαιρετικό μουσείο Πράδο.
Κάθε Κυριακή 5 με 7 η είσοδος είναι δωρεάν. Μέσω της ομώνυμης οδού(Calle de prado), η οποία άρχιζε απο την γωνία απέναντι από το ξενοδοχείο, φθάσαμε στις
πέντε παρά είκοσι. Ήδη η ουρά εκτεινόταν δεκάδες μέτρα. Συνολικά περιμέναμε 40 λεπτά μέχρι να μπούμε στο μουσείο.
Φυσικά σε μία ώρα και σαράντα λεπτά που είχαμε στην διάθεσή μας δεν προλαβαίναμε να δούμε ολόκληρο το μουσείο χωρίς να τρέχουμε σαν παλαβοί.
Αυτό το ξέραμε εκ των προτέρων οπότε είχαμε κάνει μια σχετική προετοιμασία για να εστιάσουμε σε αυτά που μας ενδιέφεραν περισσότερο.
Η δική μου προετοιμασία πήγε περίπατο, αφού ψάχοντας τους πίνακες του Ελ Γκρέκο, πέσαμε πάνω σε αυτούς του Ρούμπενς, οι οποίοι μου άρεσαν ιδιαίτερα.
Ακολούθως Ελ Γκρέκο, Μουρίλο, Βελαθσκεθ και άλλους.
Ιδιαίτερη αναφορά θα κάνω στο γνωστό έργο του Βελαθσκεθ, το Las Meninas, το οποίο γενικώς διαφημίζεται αρκετά.
Μου φάνηκε εξαιρετκό. Πιστεύω ότι αξίζει να του αφιερώσει κάποιος λίγα λεπτά απο την ζωή του.
Μετά το μουσείο, καφέ και βόλτα στην πόλη. Μεταξύ άλλων πήγαμε πλατεία mayor και πλατεία Οριέντε. Μου άρεσαν αμφότερες.
Ολοκληρώσαμε την βόλτα μας κατά τις έντεκα το βράδυ. Τσιμπήσαμε κάτι ελαφρύ σε ένα μαγαζί απέναντι από το ξενοδοχείο, επί της πλατείας. Παντελώς αδιάφορη πίτσα και μακράν η χειρότερη μπύρα που ήπια στην Ισπανία.
Μια τελευταία μπύρα σε ένα συμπαθητικο μαγαζί επίσης πολύ κοντά στο ξενοδοχείο, μου θύμισε τα συνεργατικά της Αθήνας, και ύπνο νωρίς.
Το πρωι ξεκινούσε το ταξίδι για Ανδαλουσία.......

 

[STKF]

Δευτέρα 4 Απριλίου

Για διάφορους λόγους επιλέξαμε να πραγματοποιήσουμε το ταξίδι στην Ανδαλουσία με γκρουπ, με όλα το θετικά και αρνητικά που μπορεί να έχει αυτό.
Εκ των υστέρων μπορώ να πω ότι η επιλογή μας χωρίς να είναι αψεγάδιαστη, αποδείχθηκε αρκετά καλή.
Κλείσαμε μέσω Viator το οπίο συνεργάζεται με το ισπανικό Julia travel.
Ξύπνημα στις 07:00 και μετάβαση με ταξί για τον υπόγειο χώρο στάθμευσης της
πλατείας Οριέντε, επίπεδο -2 όπου ήταν και το σημείο αναχώρησης.....

 

[STKF]

Σημειωτέον ότι τα ταξί στην Ισπανία είναι προσιτά και για μια παρέα τεσσάρων ατόμων,όπως εμείς, ήταν πρώτη επιλογή για κοντινές αποστάσεις. Το ποσό που πληρώναμε συνήθως, αναλογούσε στην χειρότερη περίπτωση κατ' άτομο, λίγο παραπάνω από το κόστος του εισητηρίου στο μετρό.
Για να δώσω ένα παράδειγμα το μεγαλύτερο ποσό που πληρώσαμε ήταν 9 ευρώ. Τα ταξί ήταν γενικώς καθαρά, περιποιημένα, τα έβρισκες παντού και οι οδηγοί αρκετά ευγενικοί και εξυπηρετικοί. Οι οδηγοί συνήθως δεν γνωρίζουν αγγλικά. Επίσης δεν υπάρχει έξτρα χρέωση όταν έχεις αποσκευές.
Φεύγοντας από το ξενοδοχείο, πήραμε σε πακέτο το..πρωινό. Το Miau δίνει αυτή την δυνατότητα στους πελάτες που αναχωρούν νωρίς.
Φθάσαμε στο σημείο αναχώρησης αρκετά νωρίτερα από την προκαθορισμένη ώρα. Η εύρεση του σημείου αν το προσεγγίσεις από την πλατεία έχει μια μικρή δυσκολία καθώς πρέπει να βρεις τις σκάλες με την πινακίδα του πρακτορείου που οδηγούν στο δεύτερο υπόγειο.
Αμέσως μόλις φθάνουμε αρχίζω τις προσπάθειες αναζήτησης..καφέ.
Βγαίνω στην επιφάνεια..Ξημερώνει και ψιλοβρέχει. Το κρύο είναι αισθητό.
Η πρώτη εικόνα της έρημης πλατείας με το πρώτο φως , το ψιλόβροχο, τον κήπο και το βασιλικό παλάτι μου φαίνεται σχεδόν μαγευτική.
Κατευθύνομαι προς το πίσω μέρος της πλατείας. Κανένα μαγαζί ανοικτό. Κάποιοι άστεγοι έχουν βρει καταφύγιο στις εισόδους κτιρίων για να περάσουν το βράδυ.
Συνεχίζω και βρίσκομαι μετά απο λίγο σε μία άλλη πλατεία όπου βρίσκω ανοικτό ένα Μακντόναλτς. Η μοναδική επιλογή που έχω για καφέ.
Γενικά μιλώντας στην Ισπανία δεν ήπια πολύ ωραίο καφέ. Από χάλια μέχρι καλό.
Εχουν την συνήθεια να βράζουν υπερβολικά το νερό με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται η γεύση. Πρέπει να περιμένεις να κρυώσει λιγάκι.
Κρύο καφέ δεν τολμησα να παραγγείλω καν, με αυτά που έβλεπα να κυκλοφοούν γύρω μου από άλλους που είχαν παραγγείλει.
Επιστρέφω στο σημείο αναχώρησης με δύο καφέδες σε μια άβολη σακούλα αφού δεν υπήρχε η λεγόμενη βάση μεταφοράς.
Η αναχώρηση γίνεται στην προκαθορισμένη ώρα.
Η σύνθεση του γκρουπ αποτελείται από τον μισό πλανήτη η αλλιώς άτομα προερχόμενα από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Καναδοί, Ινδοί, Αραβες, Νοτιοαφρικάνοι.... και λίγοι Ισπανοί. Υποθέτω ότι μόνο η γενική συνέλευση του ΟΗΕ μας ξεπερνάει. Ομολογώ ότι μου άρεσε αυτή η ποικιλία. Το κλίμα χαρούμενο. Η συνοδός μας ευχάριστη, κοκέτα και με αίσθηση του χιούμορ.
Η Μαδρίτη έχει ήδη ξυπνήσει. Οι δρόμοι έχουν γεμίσει αυτοκίνητα και η συνεχής βροχή βοηθάει ακόνη περισσότερο στο μποτιλιάρισμα. Ευτυχώς η καθυστέρηση δεν είναι μεγάλη. Μετά απο κανα μισάωρο είμαστε ήδη στην εθνική οδό.
Πρώτη στάση μετά από δύο ώρες περίπου στο Πουέρτο Λαπίθε και το πανδοχείο Venta del Quijote όπου ο περίφημος Δον Κιχώτης θεώρησε ότι επρόκειο για κάστρο .......

 

[STKF]

......Το ταξίδι συνεχίζεται υπό συνεχή βροχή μέχρι την επόμενη στάση στο Abades. Τυπικός σταθμός εξυπηρέτησης αυτοκινήτων σαν αυτούς που έχουμε τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα.
Αν και αρχικά δεν μου γεμίσε το μάτι, το φαγητό ήταν συμπαθητικό και προσιτό. Το νερό φυσικά ακριβό. Αν καποιος θελήσει μεγάλο μπουκαλι θα πρέπει να το ζητήσει, δεν το βρίσκεις στα ψυγεία! Επίσης υπερτιμημένος ήταν και ο καφές.
Συνεχίζουμε και επιτέλους κατά τις 14:30 φαίνεται ο πρώτος προορισμός. Η Κόρδοβα!
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσκεψη με ξενάγηση στο περίφημο τζαμί! Η προσέγγιση στην πόλη με απογοήτευσε λιγάκι. Εκτός από τον ναό και την ρωμαική γέφυρα στο οπτικό μας πεδίο υπάρχουν και πολλές πολυκατοικίες διόλου χαριτωμένες.
Το πούλμαν μας αφήνει πολύ κοντά στο τείχος. Συναντάμαι τον εξαιρετικό ,όπως αποδείχθηκε, ξεναγό. Άψογος επαγγελματίας.
Εισερχόμαστε από μια πύλη του τείχους στην παλαιά πόλη και διασχίζουμε την παλιά εβραική συνοικία. Τα κτίρια είναι βαμμένα στα χρώματα του άσπρου και της ώχρας με καλαίσθητο αποτέλεσμα. Σταμτάμε για λίγο στο άγαλμα του επιφανούς Εβραίου Μαυμωνίδη.
Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν οι Εβραίοι στο παρελθόν είχαν μια πολύ σημαντική παρουσία στην Ισπανία μέχρι περίπου τον 15ο αιώνα οπότε και πολλοί εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την χώρα. Όπου έχουν διασωθεί οι παλιές εβραικές συνοικίες, αποτελούν προβεβλημμένα τουριστικά αξιοθέατα.
Ακολουθεί η επίσκεψη στο τζαμί.
Ένα μικρό όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Εχω μείνει άναυδος!
Δεν έχω λόγια να το περιγράψω! Ο συγκεκριμμένος συγκερασμός χριστιανικής και ισλαμικής θρησκευτικής τέχνης απέφερε ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα!
Η ξενάγηση διαρκεί περίπου μια ώρα. Βγαίνοντας έχουμε μισή ώρα για καφέ. Φεύγω για να δω την παλιά ρωμαική γέφυρα και το ποτάμι. Παρά την βροχή απολαμβάνω την όμορφη εικόνα.
Οι γυναίκες έκατσαν για καφέ. Το μαγαζί που μας πρότειναν μόνο τουριστικό δεν το λες. Ωραία διακόσμηση, καλός καφές με τιμή 1,70 ευρώ και πολύ καλή λίστα κρασιών.
Αναχωρούμε με προορισμό την Σεβίλλη όπου θα διανυκτερεύσουμε....

 

[STKF]

Μετά από δύο ώρες φθάσαμε, αργά το απόγευμα, στην Σεβιλλη.
Το ξενοδοχείο που θα καταλύσουμε τα επόμενα δύο βράδια είναι το τετράστερο Melia Lebreros( υπάρχουν κι άλλα της ίδιας αλυσίδας στην πόλη).
Το πακέτο του πρακτορείου περιλαμβάνει δύο επιλογές αναφορικά με τα ξενοδοχεία. Τριάστερα και τετράστερα. Η διαφορά στην χρέωση είναι 20 ευρώ.
Η επιλογή μας αποδείχθηκε καλή. Οι κοινόχρηστοι χώροι του ξενοδοχείου είναι άνετοι και πολυτελείς. Το δωμάτιο, αν εξαιρέσει κανείς την ταλαιπωρημένη μοκέτα στην είσοδο του, είναι ευρύχωρο, καθαρό, λειτουργικό και με ένα τεράστιο κρεβάτι που χωράει, άνευ παραχωρήσεων, τρία άτομα!
Οι συγκρίσεις με τα αντίστοιχα τετράστερα ξενοδοχεία που είχε κλείσει πριν τρία χρόνια ένα γνωστό ελληνικό πρακτορείο σε εκδρομή στην Ιταλία είναι αναπόφευκτες και δυστυχώς εις βάρος του ελληνικού.
Δειπνούμε στο ξενοδοχείο και κάνουμε μια σύντομη βόλτα στα πέριξ σε μία μάταιη αναζήτηση ενός μπαρ. Η ώρα είναι ήδη έντεκα και τα μαγαζιά είναι ήδη σε διαδικασία κλεισίματος. Άτιμο ωράριο!
Αποφασίζω να πάω για ύπνο ενώ τα κορίτσια αποφασίζουν να πιουν ένα ποτό στο μπαρ του ξενοδοχείου. Λάθος χαρακτηρισμός. Δεν ήταν μπαρ. Κλαμπ σε μικρές διαστάσεις ήταν.

Τρίτη 5 Απριλίου

Η ημέρα ξεκινάει με επίσκεψη στην πλατέια Ισπανίας και το πολύ εντυπωσιακό κτίριο που κατασκευάστηκε λόγω της διεθνούς εκθέσεως του 1929. Στο πλαίσιο της εκθέσεως κατασκευάστηκαν και άλλα αξιόλογα κτίρια στην ευρύτερη περιοχή με έξοδα των χωρών που συμμετείχαν σε αυτή( κάθε χώρα έφτιαχνε το δικό της), αλλάζοντας προς το καλύτερο, την εικόνα της πόλης.
Ακολούθως περνώντας από τους κήπους του Μουρίλο(το σημείο που περάσαμε δεν είχε τίποτα το εντυπωσιακό) περπατήσαμε στο πιο ανέγγιχτο κομμάτι της παλαιάς πόλης, με την συνοδεία τοπικής ξεναγού . Την παλιά εβραίκή συνοικία που τώρα φέρει την ονομασία santa cruz. Το σκηνικό παρόμοιο με την αντίστοιχη της Κόρδοβας.
Διώροφα και τριώροφα σπίτια βαμμένα με τα χρώματα του άσπρου και της ώχρας.
Η ξενάγηση ολοκληρώθηκε νωρίς το μεσημέρι έξω από τα δύο σημαντικότερα αξιοθέατα της Σεβίλλης. Το Αλκαζάρ(αραβικό παλάτι) και τον καθεδρικό ναό με το περίφημο καμπαναριό του, την Giralda που αποτελούσε το σύμβολο της πόλης........

 

[STKF]

Επιθυμώ να επισκεφθώ αμφότερα τα μνημεία. Το ένα βρίσκεται απέναντι από το άλλο οπότε μπορούμε να δούμε και τις αντίστοιχες ουρές που σχηματίζουν οι επισκέπτες.
Η έλλειψη ενδιφέροντος για τον καθεδρικό από την υπόλοιπη παρέα αφενός και η αισθητά μικρότερη ουρά αφετέρου, οδηγούν γρήγορα στην απόφαση, να επισκεφθούμε το παλάτι.
Η αναμονή διήρκεσε περίπου 2ο λεπτά.
Τα επιβλητικά ψηλά τείχη του παλατιού δεν σε προιδεάζουν για αυτό που ακολουθεί.
Προσπαθώ να βρω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω τις περίτεχνα διακοσμημένες αίθουσες, τις εσωτερικές αυλές και τους υπέροχους κήπους του παλατιού.
Δεν μπορώ! Το μόνο που νομίζω ότι μπορώ, είναι να περιγράψω το πως ένοιωσα εκεί μέσα, μετά από λίγες ώρες παραμονής.
Ευτυχισμένος!
Η ώρα όμως περνούσε και είχα να επισκεφθώ τον καθεδρικό! Τον τρίτο μεγαλύτερο χριστιανικό ναό της Ευρώπης!
Με μεγάλη χαρά διαπιστώνω ότι η τεράστια ουρά που είχα δει νωρίτερα έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Μετά από ένα τέταρτο βρίσκομαι στο εσωτερικό του ναού.....

 

[STKF]

Ο ναός είναι εντυπωσιακός, λόγω των μεγάλων διαστάσεων του, τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Όταν ολοκληρώθηκε η κατασκευή του ήταν ο μεγαλύτερος ναός της Χριαστιανοσύνης, ξεπερνώντας σε μέγεθος την Αγία Σοφία Εξαιρετικό δείγμα γοτθικής αρχιτεκτονικής. Αυτό που ξεχώρισα και τράβηξε περισσότερο την προσοχή μου ήταν το τέμπλο στο altar mayor. Εκπληκτικό έργο τέχνης.
Ενώ είμαι έτοιμος να αναχωρήσω, αποφασίζω να προσεγγίσω την βάση της Giralda,το εκατό μέτρων καμπαναριό, το σύμβολο της πόλεως.Η Giralda αρχικά ήταν μιναρές και αργότερα μετατράπηκε σε καμπαναριό χωρίς να γκρεμιστεί το αρχικό κτίσμα. Δύο ευχάριστες μικρές εκπλήξεις με περιμένουν. Πρώτον δεν έχει ξεχωριστό εισητήριο όταν το προσεγγίζεις μέσα από το ναό και δεύτερον έχει ελάχιστα σκαλοπάτια!
Το δάπεδο είναι κεκλιμμένο και αυτό κάνει την ανάβαση πιο ξεκούραστη από ότι αν είχε σκαλοπάτια ενώ και η κατάβαση έχει μικρότερη επιβάρυνση στα γόνατα. Τα λιγοστά σκαλια που υπάρχουν είναι στο τέλος. Όταν τα αντικρύσεις, έφθασες στην κορυφή. Ακόμη μου έκανε εντύπωση ότι κάθε επίπεδο που ανεβαίνεις έχει αρίθμηση.
Η θέα είναι ανεμπόδιστη προς κάθε κατεύθυνση. Αποκτάς πλήρη εικόνα για την πόλη. Μεταξύ άλλων παρατηρώ ότι το παλαιό κέντρο της πόλης καταλαμβάνει πολύ μεγάλη έκταση.
Η Σεβίλλη (και) από ψηλά είναι πανέμορφη. Αξιζε τον κόπο η ανάβαση.
Κλείνοντας θέλω να αναφέρω έναν τρόπο που ανακάλυψαν κάποιοι συνταξιδιώτες από το γκρουπ για να αποφύγουν την τεράστια ουρά, τις ώρες αιχμής.
Υπάρχει μια εκκλησία λίγα λεπτά με τα πόδια από τον καθεδρικό, με πολύ μικρότερη ουρά, στην οποία μπορείς να βγάλεις συνδυαστικό εισητήριο. Δυστυχώς δεν θυμάμαι το ονομα της.
Το βράδυ, τα κορίτσια ήθελαν να δουν φλαμένγκο.
Αντί της πρότασης του πρακτορείου για παράσταση σε θέατρο που περιελάμβανε και φλαμένγκο, επέλαξαν να πάνε στην Carboneria.
Ανά μία ώρα είχε παραστάσεις του ενός τετάρτου. Συνολικά είδαν δύο.
<<Το θέαμα δεν ήταν άκρως επαγγελματικό(π.χ μετρημένα βήματα χορού) για αυτό ήταν καλύτερο και πιο αυθεντικό. Είχε συναίσθημα και πάθος>>. Το σχήμα αποτελείτο από μικρή ορχήστρα και μία χορεύτρια.
Το κόστος των ποτών ήταν πολύ προσιτό(μπουκάλι κρασί, κόκκινη Ριόχα, 12 ευρώ).
Αυτό που μπορεί να ξενίσει κάποιον είναι ο χώρος που έγινε η παράσταση. Κλειστός ημιυπαίθριος με ελενίτ( η χαρά της πολεοδομίας), τα καθίσματα είναι πάγκοι πανηγυριού και τα τραπέζια, λαμαρινέ σύγχρονου ελληνικού καφενείου. Το περίεργο είναι ότι το μαγαζί διέθετε και κλειστό χώρο με ωραία διακόσμηση.
Η συνολική εμπειρία όμως ήταν πολύ θετική.
Προσωπικά επέλεξα να περιδιαβώ την παλαιά πόλη. Το κομμάτι που είδα μου άρεσε. Πλακόστρωτα δρομάκια,αρκετά ωραία μαγαζιά και πολλά όμορφα κτίρια.
Η Σεβίλλη από ότι είδα τις δύο ημέρες που μείναμε, είναι μία πόλη με λίγα αλλά εξαιρετικά αξιοθέατα και πολλά όμορφα σημεία. Μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις. Επιθυμώ να ξαναπάω για να την εξερευνήσω.


Τετάρτη 6 Απρλίου

Ξεκινάμε νωρίς το πρωί, με κατεύθυνση την Γρανάδα.....

 

[STKF]

...Η προσέγγιση στην Γρανάδα είναι ολίγον τι πιο εντυπωσική από τις άλλες πόλεις που επισκεφθήκαμε καθώς έχεις οπτική επαφή με τον ορεινό οόγκο της σιέρρα Νεβάδα Το βουνό φθάνει σε ύψος τα 3400 μέτρα και έχει το νοτιότερο γεωγραφικά χιονοδρομικό στην Ευρώπη.
Το πρόγραμμα αρχίζει και τελειώνει με επίσκεψη στην Αλάμπρα, το φρούριο που περιέχει ίσως το πιο εμβληματικό δείγμα αραβικής αρχιτεκτονικής στην Ισπανία.
Η ξενάγηση διήρκεσε δύο ώρες και 15 λεπτά περίπου. Το κορυφαίο σημείο κατά την γνώμη μου, ήταν το αίθριο των λεόντων και το εσωτερικό του κτιρίου που το περιβάλλει. Συγκλονιστικό!
Η Αλάμπρα είναι σίγουρα ένα εξαιρετικό αξιοθέατο όμως δεν είναι αψεγάδιαστο.
Πρόσεξα σε ορισμένα σημεία κάποιες άστοχες παρεμβάσεις από παλαιότερες συντηρήσεις. Σε γενικές γραμμές όμως το σύνολο είναι πολύ καλό.
Μετά το πέρας της ξενάγησης μας πήγαν σε ένα μαγαζί με σουβενίρ. Τα κακά του γκρουπ.
Σημαντική σημείωση: Η Αλάμπρα δέχεται συγκεκριμμένο αριθμό επισκεπτών κάθε μέρα. Οκτώ χιλιάδες άτομα. Οπότε όποιος οργανώσει την εκδρομή μόνος του να προσέξει εκ των προτέρων το θέμα των εισητηρίων, προς αποφυγήν δυσάρεστων εκπλήξεων.
Καταλύσαμε στο ξενοδοχείο Melia. Συγκρινόμενο με το <<αδελφάκι>> του, της Σεβίλλης, είχε μικρότερα δωμάτια, πιο νόστιμο φαγητό και πιο στυλάτο μπαρ. Είναι σε πολύ καλή τοποθεσία. Έχει τριγύρω του πολλά μαγαζιά για καφέ,ποτό και βρίσκεται πολύ κοντά σε εμπορικούς πεζοδρόμους.
Τελευταίο βράδι στην Ανδαλουσία και το τιμήσαμε δεόντως με δύο μπουκαλάκια κρασί σε ένα πολύ συμπαθητικό μαγαζάκι.
Τελειώνοντας να αναφέρω ότι στην Ανδαλουσία μου άρεσαν πολύ οι πόλεις αλλά δεν με εντυπωσίασε καθόλου το φυσικό περιβάλλον.
Μεγάλες επίπεδες εκτάσεις με καλιέργειες, ελιές, αμπέλια και άλλα και χαμηλοί λόφοι, κυριαρχούν. Εξαίρεση αποτελεί η Σιέρρα Νεβάδα.
Από τις πόλεις ξεχώρισα την Σεβίλλη. Λιγότερα αναλογικά ψηλά σύγχρονα κτίρια και μεγαλύτερης έκτασης ιστορικό κέντρο με χαμηλή δόμηση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι αν μου δοθεί πάλι η ευκαρία να πάω Γρανάδα, θα αρνηθώ.
Σε ότι αφορά τα αξιοθέατα ήταν ακόμη καλύτερα από ότι περίμενα. Τα αραβουργήματα είναι αντάξια της φήμης τους.
Το ταξίδι συνεχίστηκε με την επιστροφή στην Μαδρίτη, αφού προηγήθηκε ολιγόωρη στάση στο Τολέδο. Αυτά όμως θα τα περιγράψω σε επόμενο θέμα μαζί με τις τρεις ημέρες που περάσαμε στην Βαρκελώνη.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[rovespieros]

Φαγητό :
το TOPOLINO ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. πεντακαθαρο κ για ολοθσ τους ουρανισκους.....

 

[LULLU]

ευχαριστουμε για τη ιστορια..