Ισπανία Ισπανία 2016 2ο μέρος Τολέδο, Μαδρίτη και Βαρκελώνη για το χατήρι της γυναίκας μου.

[STKF]

Είχαμε κλείσει εισητήρια με το τραίνο των επτάμιση καθώς είχε μισή τιμή σε σχέση με αυτά που έφευγαν αργότερα. Για παράδειγμα το εισητήριο που βρήκαμε για αυτό που αναχωρούσε στις εννέα, κόστιζε εκατό ευρώ!
Κατά τις επτά παρά τέταρτο βρισκόμασταν στον σταθμό Atocha. Αν η εμπειρία που έχετε από σιδηροδρομικούς σταθμούς περιορίζεται στα ελληνικά δεδομένα, μόλις τον δείτε θα ξεχάσετε ότι ξέρετε. Αλλο επίπεδο!
Εντυπωσιακός εξωτερικά, μεγάλος αλλά εύκολος. Οι επί πληρωμή τουαλέτες του(0,60 λεπτά) μακράν οι πιο καθαρές δημόσιες που έχω δει ποτέ.
Χωρίς καθυστέρηση αναχωρήσαμε με τραίνο υψηλής ταχύτητας. Τι τραίνο, δηλαδή? Τραινάρα.Μπορεί κάποιοι να αναρωτιούνται σε πόσες ώρες καλύπτει τα εξακόσια περίπου χιλιόμετρα που χωρίζουν την Μαδρίτη από την Βαρκελώνη, με τέσσερις στάσεις. Τρείς ώρες και δέκα λεπτά. Η ταχύτητά του σύμφωνα με την ένδειξη στον ενημερωτικό ηλεκτρονικό πίνακα, άγγιξε κατ΄επανάληψη τα 300 χιλιόμετρα!....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 7
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[STKF]

Δυστυχώς δεν συγκράτησα το όνομα του καταστήματος.
Μετά από μία ώρα συναντήσαμε το γκρουπ για να φάμε την δεύτερη ....πατάτα!
Μας πήγαν για 45 πολύτιμα- από τον χρόνο μας στο Τολέδο- λεπτά σε ένα εργαστήριο χειροποιήτων κοσμημάτων και σπαθιών, τα οποία κατασκευάζονται με παραδοσιακές τεχνικές. Το Τολέδο φημιζόταν για τα σπαθιά του.
Κλασσική τουριστική αρλούμπα.
Κάποια από τα κοσμήματα ήταν όντως χειροποίητα. Από μαχαίρια και σπαθιά παρά την μεγάλη ποικιλία που είχε, δεν εντόπισα τίποτε. Ολα ήταν μαζικής παραγωγής και μάλλον αδιάφορης ποιότητας.
Αφού πέρασε ο χαμένος χρόνος στο δήθεν αξιοθέατο, επιτέλους έφθασε η ώρα για την περιήγηση στην πόλη η οποία διήρκεσε μιάμιση ώρα.
Ξεκινήσαμε από το ψηλότερο σημείο της πόλης στο οποίο ανεβήκαμε πολύ άνετα από ....κυλιόμενες σκάλες!
Η περιήγησή μας περιελάμβανε και δύο επισκέψεις. Στην πρώην συναγωγή Santa Maria la Blanca κα στον ναό του Santo Tome όπου εκτίθεται ο περίφημος πίνακας του Ελ Γκρέκο, η << ταφή του κόμητος του Οργκάθ>>.....

 

[STKF]

Το Τολέδο εσωτερικά δεν με εντυπωσίασε τόσο όσο από μακρυά. Μην παρεξηγηθώ.
Είναι πολύ ωραίο αλλά έχει θεματάκια.
Πρώτον αλλά όχι σημαντικότερο έχει πολλούς επισκέπτες. Λογικό και αναμενόμενο.
Δεύτερον τα παλιά κτίρια δεν αποτελούν μια αδιάσπαστη ενότητα. Μπορείς να εντοπίσεις κτίρια που χαλάνε λιγάκι την οικιστική αρμονία.
Τρίτον και σημαντικότερο όμως είναι ότι κυκλοφορούν αρκετά αυτοκίνητα. Αυτό δημιουργεί ένα ψιλομπάχαλο, μερικές φορές, στα σημεία μεγάλου τουριστικού ενδιαφέροντος. Οι τουρίστες κοιτούν ψηλά για να θαυμάσουν τα κτίρια, ενώ από την άλλη πλευρά , οι οδηγοί κινούνται σχετικά γρήγορα και κορνάρουν συχνά στην προσπάθεια τους να αποφύγουν τους διερχόμενους πεζούς. Ολο αυτό, σε συνδυασμό με την πολυκοσμία χαλάει την ατμόσφαιρα.
Σε ότι αφορά τα αξιοθέατα που επισκεφθήκαμε, η συναγωγή έχει ενδιαφέρον από την άποψη, ότι παρόλο που πρόκειται για εβραικό θρησκευτικό χώρο, έχει κτιστεί από Άραβες και ενσωματώνει αραβικά αριτεκτονικά στοιχεία. Νομίζεις ότι είσαι σε τζαμί. Δεν το θεωρώ όμως το αξιοθέατο που δεν πρέπει να χάσεις.
Ο πίνακας του Ελ Γρέκο είναι όντως εντυπωσιακός, αξίζει να τον δεις αν πας στο Τολέδο. Ειχαμε την ευκαιρία να τον παρατηρήσουμε για σχεδόν είκοσι λεπτά.
Δεν θα έλεγα όμως ότι με συγκίνησε όπως το la meninas του Βελάσκεζ
στο Πράδο.
Μετά την σχεδόν τρίωρη παραμονή μας στο Τολέδο, επισρέψαμε στην Μαδρίτη αργά το απόγευμα, ακριβώς την ώρα που προέβλεπε το πρόγραμμα.
Σχολιάζοντας την εκδρομή του Julia θα έλεγα ότι έμεινα ευχαριστημένος σε σχέση με αυτά που ανέμενα από ένα τουριστικό πρακτορείο.
Καθαρό και άνετο πούλμαν,πόλύ καλά ξενοδοχεία, καλής ποιότητας φαγητό, καλή επιλογή στα αξιοθέατα, πολύ καλοί τοπικοί ξεναγοί, πρόγραμμα το οποίο τηρήθηκε με ευλάβεια. Τα μόνα παράπονα αφορούν την επίσκεψη στο Τολέδο.
Σε γεικές γραμμές όμως την προτείνω σε κάποιον που δεν προλαβαίνει να οργανώσει μόνος του το ταξίδι και θέλει μία γεύση από Ανδαλουσία....

 

[STKF]

Στην Μαδρίτη καταλύσαμε πάλι στο Miau. Το ίδιο ξενοδοχείο που είχαμε μείνει και την πρώτη ημέρα, όταν φθάσαμε στην Ισπανία.
Γενικώς το προτείνω για διαμονή. Έχει συμπαθητικά δωμάτια, λειτουργικά, σχετικά άνετα, δίνει το πρωινό σε πακέτο. Τα μεγαλύτερα όμως πλεονεκτήματά του είναι δύο. Είναι στο κέντρο της πόλης , κοντά σε σταθμό μετρό και έχει πολύ εξυπηρετικό προσωπικό. Για τους ανθρώπους του έχω να πω τα καλύτερα.
Την δεύτερη μας ημέρα στην Μαδρίτη καταφέραμε να αποφύγουμε όλες τις τουριστικές <<πατάτες>>.
Φάγαμε σε ένα συμπαθητικό μαγαζί το la Pulperia de victoria. Νόστιμο φαγητό και λογικές τιμές. Το προτείνω ανεπφύλακτα.
Ήπιαμε πριν πάμε για ύπνο και μία μπυρίτσα στο Lamucca del prado. Μαγαζάρα. Συστήνεται και αυτό.
Μιλώντας γενικά για την Μαδρίτη,από ότι είδα στις δύο ημέρες που έμεινα συνολικά, μπορώ να πω ότι μου άρεσε.Έχει ωραία σημεία, κυκλοφορεί στο κέντρο πολύς κόσμος και έχει όμορφα μαγαζιά. Βέβαια δεν λείπουν και τα τουριστικά, με την κακή έννοια οπότε χρειάζεται λίγη προσοχή. Μην ξεχάσω να αναφέρω και το Πράδο. Εξαιρετικό μουσείο.
Πολύ ευχαρίστως θα την επισκεφθώ ξανά.
Κοιμηθήκαμε σχετικά νωρίς καθώς την επόμενη ημέρα ταξιδεύαμε πρωί πρωί με προορισμό την Βαρκελώνη......

 

[STKF]

Είχαμε κλείσει εισητήρια με το τραίνο των επτάμιση καθώς είχε μισή τιμή σε σχέση με αυτά που έφευγαν αργότερα. Για παράδειγμα το εισητήριο που βρήκαμε για αυτό που αναχωρούσε στις εννέα, κόστιζε εκατό ευρώ!
Κατά τις επτά παρά τέταρτο βρισκόμασταν στον σταθμό Atocha. Αν η εμπειρία που έχετε από σιδηροδρομικούς σταθμούς περιορίζεται στα ελληνικά δεδομένα, μόλις τον δείτε θα ξεχάσετε ότι ξέρετε. Αλλο επίπεδο!
Εντυπωσιακός εξωτερικά, μεγάλος αλλά εύκολος. Οι επί πληρωμή τουαλέτες του(0,60 λεπτά) μακράν οι πιο καθαρές δημόσιες που έχω δει ποτέ.
Χωρίς καθυστέρηση αναχωρήσαμε με τραίνο υψηλής ταχύτητας. Τι τραίνο, δηλαδή? Τραινάρα.Μπορεί κάποιοι να αναρωτιούνται σε πόσες ώρες καλύπτει τα εξακόσια περίπου χιλιόμετρα που χωρίζουν την Μαδρίτη από την Βαρκελώνη, με τέσσερις στάσεις. Τρείς ώρες και δέκα λεπτά. Η ταχύτητά του σύμφωνα με την ένδειξη στον ενημερωτικό ηλεκτρονικό πίνακα, άγγιξε κατ΄επανάληψη τα 300 χιλιόμετρα!....

 

[STKF]

Η Βαρκελώνη δεν ήταν ποτέ ανάμεσα στους προορισμούς που ήθελα να επισκεφθώ.
Δεν έχει το αξιοθέατο το οποίο θα με έκανε να την εντάξω στα ταξιδιωτικά μου σχέδια. Ότι είχα δει ( από φωτογραφίες) περί Γκαουντί με είχε αφήσει αδιάφορο. Οι αναφορές διαφόρων γνωστών και φίλων, που είχαν πάει, άρχιζαν και τελείωναν με την φράση << πολύ ωραία πόλη>> χωρίς κάτι συγκεκριμμένο που θα με έκανε να το ξανασκεφθώ. Χαίρω πολύ! Υπάρχουν και άλλες πολύ ωραίες πόλεις στον πλανήτη και μάλιστα με πολύ ενδιαφέροντα, για τις δικές μου προτιμήσεις, αξιοθέατα.
Οπότε, όπως είναι εύκολα αντιληπτό, δεν είχα φτιάξει στο μυαλό μου τον <<μύθο>> που δημιουργούμε κάποιες φορές στο μυαλό μας πριν επισκεφθούμε ένα μέρος, για το πόσο καταπληκτικό είναι και πόσο ωραία θα περάσουμε αν πάμε εκεί.
Ο οποίος <<μύθος>> έχει ως αποτέλεσμα να απογειώνει την θετική μας προδιάθεση για να ταξιδέψουμε σε κάποιο τόπο..Από την άλλη πλευρά όμως ήταν ένα από τα μικρά ταξιδιωτικά όνειρα της συζύγου.
Την πρώτη φορά που έριξε την ιδέα περί ταξιδιού, στην πρωτεύουσα την Καταλωνίας , πριν μερικά χρόνια είχα αρνηθεί μετ΄επιτάσεως.
Με τα πολλά όμως βρέθηκε η χρυσή τομή. Θα συνδυάζαμε την επίσκεψη στην Βαρκελώνη με επισκέψεις σε άλλες πόλεις της Ισπανίας, για να έχω και προσωπικά ένα κίνητρο.....

 

[STKF]

Οι αρχικές μου αναζητήσεις περί Βαρκελώνης ήταν απογοητευτικές. Τα κορυφαία αξιοθέατα που έβρισκα ήταν έργα του Γκαουντί, συντριβάνια,πάρκα, ενυδρείο, φημισμένοι πεζοδρόμοι. Μα είναι αυτά αξιοθέατα; αναρωτιόμουν.
Σίγουρα είναι για πολλούς αλλά για μένα....
Ώσπου ξάφνου κάτι ελπιδοφόρο φάνηκε στον ορίζοντα.
Έχει Γοτθική συνοικία! (barri gotic)
Η χαρά μου ολοκληρώθηκε όταν ανακάλυψα ότι έχει και κάστρο στον λόφο του Montjuic.
Για την Βαρκελώνη υπάρχει υπερεπάρκεια πληροφοριών στο φόρουμ. Υπάρχουν πολύ κατατοπιστικές ιστορίες για να βρείτε σχεδόν ότι ψάχνετε.
Θα προσθέσω μόνο κάποιες προσωπικές εμπειρίες , προτάσεις και χρηστικά στοιχεία.
Η Βαρκελώνη είναι ο υπ΄αριθμόν ένα ταξιδιωτικός προορισμός στην Ισπανία.
Υποδέχεται άπειρο κόσμο κάθε χρόνο, τον οποίο θα συναντήσετε και εσείς όταν πάτε, τουλάχιστον στα δημοφιλή σημεία της πόλεως.
Το μετρό συστήνεται ως μέσο μετακίνησης για να καλύψετε σύντομα τις μεγάλες αποστάσεις που χωρίζουν ορισμένα αξιοθέατα, και να κερδίσετε πολύτιμο χρόνο. Είναι λίγο μπερδεμένο, οπότε μέχρι να εξοικειωθείται ακολουθείστε πιστά τις πινακίδες.
Τα ταξί είναι προσιτά. Χρειάζεται μόνο λίγη προσοχή. Είχαμε ζητήσει από το γραφείο μέσω του οποίου κλείσαμε το διαμέρισμα που μείναμε να μας βρει ταξί από το κέντρο της πόλης.προς το αεροδρόμιο,για έξι άτομα, την ημέρα της αναχώρησης. Μας έδωσε τιμή, αδιαπραγμάτευτη στα 70 ευρώ.
Είχαμε την φαεινή ιδέα να ρωτήσουμε έναν ταξιτζή και μας έδωσε τιμή στα 42 ευρώ.
Η Sagrada Familia από κοντά είναι όντως εντυπωσιακή. Σαν να έχει βγει από κάποιο παραμύθι. Δεν λέω ότι έγινα οπαδός του Γκαουντί αλλά δεν με άφησε αδιάφορο. Σημειώνω ότι την είδα μόνο εξωτερικά. Απέναντι από την πίσω πλευρά της εκκλησίας υπάρχει μια κλασσική irish pub, λέγεται Michael Collins. Την προτείνω.
Η γοτθική συνοικία είναι όμορφη με πολλά σοκάκια και αξίζει να την εξερευνήσετε. Η πρόταση μου εδώ είναι το La alcoba azul. Ποιοτικό και όμορφο μαγαζί.
Το κάστρο, το συστήνω μόνο σε λάτρεις τέτοιων μνημείων. Προσφέρει όμως εξαιρετική θέα προς την πόλη και απεριόριστη προς την θάλασσα.
Αν σας αρέσουν τα coctail, η Ισπανία είναι η χώρα σας. Αν πιείτε μικρό ποτήρι μπύρα(0,3lt) με τιμή πάνω από 2 ευρώ τότε είστε σε ακριβό μαγαζί. Το ίδιο ισχύει και για την τιμή του καφέ. Γενικά η πόλη μου έδωσε την αίσθηση ότι καλύπτει όλα τα βαλάντια.
Η ατμόσφαιρα στην Βαρκελώνη είναι γενικώς χαρούμενη και ευνοεί τις γνωριμίες.
Βρέθηκα να τσουγκρίζω με Ισπανίδες που είχαν πάει στα Κουφονήσια, να συνομιλώ με Σλοβάκο φοιτητή για το πόσο όμορφες και στυλάτες είναι οι Πολωνίδες πιτσιρίκες και να ακούω τις απόψεις ενός Γαλικιανού αυτονομιστή.
Πέρασα πολύ ωραία και ξαναπάω ευχαρίστως. Αυτό που καθόρισε την επιτυχία του ταξιδιού ήταν ότι δεν ακολούθησα όλες τις φορές το πρόγραμμα της υπόλοιπης παρέας. Κινήθηκα κάποιες φορές μόνος μου.
Αν τελικά είναι η Βαρκελώνη όμορφη; Θα απαντήσω με τα λόγια του οκτάχρονου ανηψιού( ο οποίος μας συνόδευσε με τον μπαμπά του στο τελευταίο κομμάτι του ταξιδιού) όταν τον ρώτησα πως του φάνηκε σε σχέση με τον Πειραιά όπου ζούμε.
<<Εκατό φορές καλύτερη>>

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη