Μπορεί να ήταν απογευματάκι όταν πήγαμε Παλαιοκαστρίτσα, ωστόσο μας άρεσε πάρα πολύ το τοπίο και είπαμε ότι σίγουρα αξίζει να κάνουμε μια βουτιά σε κάποιον από τους πολλούς και όμορφους κόλπους της περιοχής. Πριν φτάσουμε στην Παλαιοκαστρίτσα στρίψαμε δεξιά προς το χωριό Λάκωνες από όπου μπορείς να δεις την υπέροχη θέα προς την Παλαιοκαστρίτσα και να βγάλεις μερικές ακόμη πανοραμικές φωτογραφίες της περιοχής!
Μέσα σε λίγα λεπτά ήμασταν σε μία από τις παραλίες της Παλαιοκαστρίτσας(η πρώτη αριστερά όπως κατεβαίνει ο δρόμος). Θα σας πρότεινα να διαλέξετε οποιαδήποτε άλλη εκτός από αυτή, λίγο τα ταβερνάκια από πάνω, λίγο τα θαλάσσια ποδήλατα και οι ξαπλώστρες προσελκύουν τον περισσότερο κόσμο εκεί οπότε γινόταν ψιλοχαμός! Παρόλα αυτά ο κόλπος ήταν φανταστικός με καταγάλανα νερά(παγωμένα βέβαια), υπέροχο βυθό, αρκετά βραχάκια και πάρα πολλά ψάρια!!! Αξίζει να κολυμπήσετε μέχρι τη σπηλιά που βρίσκεται στα δεξιά του κόλπου και νομίζω αξίζει να νοικιάσετε ένα κανό ή ένα ποδήλατο για να ανακαλύψετε την ακτογραμμή της Παλαιοκαστρίτσας!!!
Νιώθαμε το χρόνο να μας πιέζει και έτσι δεν μείναμε πολύ. Μέσα σε 20 λεπτά ήμασταν στους Έρμονες και δεν το μετανιώσαμε!!! Παρκάραμε εύκολα πάνω στο δρόμο και λίγα μέτρα παρακάτω αντικρίζαμε έναν πανέμορφο κόλπο με γαλαζοπράσινα νερά, άσπρα βότσαλα και πεύκα που έφταναν μέχρι την ακτή και δημιουργούσαν ίσκιο για τους επισκέπτες! Ο κόσμος λίγος και μπορώ να πω ότι μετά την Κερασιά αυτή έγινε η αγαπημένη μας παραλία!
Βουτήξαμε αρκετές φορές και το απογευματάκι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την τελευταία μας βόλτα στην πόλη της Κέρκυρας…
Η μελαγχολία νομίζω είχε κάνει πολύ αισθητά τα σημάδια της και σε συνδυασμό με την ανυπόφορη ζέστη μας είχαν ρίξει το ηθικό, παρόλα αυτά ήμασταν αποφασισμένοι να περπατήσουμε όσα περισσότερα καντούνια μπορούσαμε!
Περάσαμε από δεκάδες «τουριστικά» καντούνια μέχρι που αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε ένα που δεν είχε καθόλου κόσμο, κάπου κοντά στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης και ειλικρινά δεν το μετανιώσαμε.
Ησυχία, όμορφα πολύχρωμα σπίτια, Κερκυραίοι γείτονες να μιλούν και οι φωνές να αντηχούν σαν τραγούδι στα αυτιά μας, σκαλοπάτια και καμάρες, ναι ήμασταν σε μια διαφορετική Κέρκυρα!
Φτάσαμε στην Παναγία την Κρεμαστή και μας περίμενε ένα μοναδικό θέαμα, γινόταν το πάρτυ ενός γάμου στο μπαράκι που είναι εκεί δίπλα και είχαν «στολίσει» τα γύρω στενά και όλο το χώρο με κεράκια που μέσα στη νύχτα έδιναν μια ξεχωριστή αίσθηση στο χώρο!
Συνεχίσαμε να περπατάμε και φτάσαμε στην Πλατεία Πλασκοβίτη, μήπως τελικά πήγαμε στην Ιταλία όπως προγραμματίζαμε;;; Μια μικρή πλατεία με ψηλά σπίτια τριγύρω, δύο μικρά εστιατόρια με φινέτσα, μακριά από τις ορδές των τουριστών και ένα δροσερό αεράκι μας έκαναν να μείνουμε για αρκετή ώρα σε αυτό το σημείο της πόλης και ταυτόχρονα αύξανε τη μελαγχολία μας γιατί την επόμενη ημέρα έπρεπε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού…
Του γυρισμού; Για πού; Δεν θέλαμε να πάμε πουθενά! Είχαμε ξεχάσει και σπίτι και φίλους και δουλειά και θέλαμε αυτές οι διακοπές να μην τελειώσουν! Είχαμε ξεχάσει τα πάντα! Μήπως τελικά το φρούτο στο βραδινό ήταν λωτός και όχι ροδάκινο…;;;;
Κατεβήκαμε μέχρι τον πανέμορφο Μητροπολιτικό Ναό Σπηλαιωτίσσης και περπατήσαμε μέχρι το νέο Φρούριο…Η βραδιά έκλεισε με αρκετή μελαγχολία και ποτό σε roof garden γνωστού ξενοδοχείου με θέα το παλιό φρούριο…
Ημέρα 8η
Η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει, ωστόσο δεν μπορούσαμε να αποχωριστούμε το νησί χωρίς να κάνουμε μια τελευταία βουτιά! Μακάρι να μπορούσαμε να πάμε μέχρι την Κερασιά, αλλά λόγω απόστασης προτιμήσαμε τους Έρμονες. Μπανάκι μέχρι το απόγευμα και στις 6:10 βλέπαμε την ίδια εικόνα που βλέπαμε πριν μια εβδομάδα…Το Φρούριο της Κέρκυρας! Μόνο που αυτή τη φορά αντί να πλησιάζει, απομακρυνόταν…
Μέσα σε λίγα λεπτά ήμασταν σε μία από τις παραλίες της Παλαιοκαστρίτσας(η πρώτη αριστερά όπως κατεβαίνει ο δρόμος). Θα σας πρότεινα να διαλέξετε οποιαδήποτε άλλη εκτός από αυτή, λίγο τα ταβερνάκια από πάνω, λίγο τα θαλάσσια ποδήλατα και οι ξαπλώστρες προσελκύουν τον περισσότερο κόσμο εκεί οπότε γινόταν ψιλοχαμός! Παρόλα αυτά ο κόλπος ήταν φανταστικός με καταγάλανα νερά(παγωμένα βέβαια), υπέροχο βυθό, αρκετά βραχάκια και πάρα πολλά ψάρια!!! Αξίζει να κολυμπήσετε μέχρι τη σπηλιά που βρίσκεται στα δεξιά του κόλπου και νομίζω αξίζει να νοικιάσετε ένα κανό ή ένα ποδήλατο για να ανακαλύψετε την ακτογραμμή της Παλαιοκαστρίτσας!!!
Νιώθαμε το χρόνο να μας πιέζει και έτσι δεν μείναμε πολύ. Μέσα σε 20 λεπτά ήμασταν στους Έρμονες και δεν το μετανιώσαμε!!! Παρκάραμε εύκολα πάνω στο δρόμο και λίγα μέτρα παρακάτω αντικρίζαμε έναν πανέμορφο κόλπο με γαλαζοπράσινα νερά, άσπρα βότσαλα και πεύκα που έφταναν μέχρι την ακτή και δημιουργούσαν ίσκιο για τους επισκέπτες! Ο κόσμος λίγος και μπορώ να πω ότι μετά την Κερασιά αυτή έγινε η αγαπημένη μας παραλία!
Βουτήξαμε αρκετές φορές και το απογευματάκι γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να ετοιμαστούμε για την τελευταία μας βόλτα στην πόλη της Κέρκυρας…
Η μελαγχολία νομίζω είχε κάνει πολύ αισθητά τα σημάδια της και σε συνδυασμό με την ανυπόφορη ζέστη μας είχαν ρίξει το ηθικό, παρόλα αυτά ήμασταν αποφασισμένοι να περπατήσουμε όσα περισσότερα καντούνια μπορούσαμε!
Περάσαμε από δεκάδες «τουριστικά» καντούνια μέχρι που αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε ένα που δεν είχε καθόλου κόσμο, κάπου κοντά στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης και ειλικρινά δεν το μετανιώσαμε.
Ησυχία, όμορφα πολύχρωμα σπίτια, Κερκυραίοι γείτονες να μιλούν και οι φωνές να αντηχούν σαν τραγούδι στα αυτιά μας, σκαλοπάτια και καμάρες, ναι ήμασταν σε μια διαφορετική Κέρκυρα!
Φτάσαμε στην Παναγία την Κρεμαστή και μας περίμενε ένα μοναδικό θέαμα, γινόταν το πάρτυ ενός γάμου στο μπαράκι που είναι εκεί δίπλα και είχαν «στολίσει» τα γύρω στενά και όλο το χώρο με κεράκια που μέσα στη νύχτα έδιναν μια ξεχωριστή αίσθηση στο χώρο!
Συνεχίσαμε να περπατάμε και φτάσαμε στην Πλατεία Πλασκοβίτη, μήπως τελικά πήγαμε στην Ιταλία όπως προγραμματίζαμε;;; Μια μικρή πλατεία με ψηλά σπίτια τριγύρω, δύο μικρά εστιατόρια με φινέτσα, μακριά από τις ορδές των τουριστών και ένα δροσερό αεράκι μας έκαναν να μείνουμε για αρκετή ώρα σε αυτό το σημείο της πόλης και ταυτόχρονα αύξανε τη μελαγχολία μας γιατί την επόμενη ημέρα έπρεπε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού…
Του γυρισμού; Για πού; Δεν θέλαμε να πάμε πουθενά! Είχαμε ξεχάσει και σπίτι και φίλους και δουλειά και θέλαμε αυτές οι διακοπές να μην τελειώσουν! Είχαμε ξεχάσει τα πάντα! Μήπως τελικά το φρούτο στο βραδινό ήταν λωτός και όχι ροδάκινο…;;;;
Κατεβήκαμε μέχρι τον πανέμορφο Μητροπολιτικό Ναό Σπηλαιωτίσσης και περπατήσαμε μέχρι το νέο Φρούριο…Η βραδιά έκλεισε με αρκετή μελαγχολία και ποτό σε roof garden γνωστού ξενοδοχείου με θέα το παλιό φρούριο…
Ημέρα 8η
Η μέρα της αναχώρησης είχε φτάσει, ωστόσο δεν μπορούσαμε να αποχωριστούμε το νησί χωρίς να κάνουμε μια τελευταία βουτιά! Μακάρι να μπορούσαμε να πάμε μέχρι την Κερασιά, αλλά λόγω απόστασης προτιμήσαμε τους Έρμονες. Μπανάκι μέχρι το απόγευμα και στις 6:10 βλέπαμε την ίδια εικόνα που βλέπαμε πριν μια εβδομάδα…Το Φρούριο της Κέρκυρας! Μόνο που αυτή τη φορά αντί να πλησιάζει, απομακρυνόταν…
